Meva yazıyor...
Annemden nefret ediyorum,
Evet ağır şeyler yaşadı ama ondan ölesiye nefret ediyorum.
Başıma ne geldiyse onun yüzünden geldi.
Belki babam ölmeseydi bunların hiçbiri olmayacaktı,
Ama annem bunları yapmak zorunda değildi!
Degildi öyle değil mi Mahru?
Ahh Meva!
Sonunda!
Neredesin sen kaç gündür? Ulaşamıyorum bir türlü.
Bedenim burada ama ruhum nerede ben de bilmiyorum.
Kuzum kötü olacaksan anlatma.
Hayır aslında anlattıkça rahatlıyorum.
Bugüne kadar çok sakladım içimde.
Ah anne diyordum,
Babamın ölümünden sonra annem kendini kaybetmiş.
Kadın tamamen delirmiş.
O haliyle de beni ihmal etmiş.
Babam tarafı ilk başta karışmak istemese de bana acıyıp annemle konuşmuşlar.
Annem bir süre sakinleşmiş.
Ama bir süre sonra suçlu olarak beni bulmuş.
Dayımın hapse atılması onu tatmin etmemiş.
Beni...
Tamam Meva söylemek zorunda değilsin.
Beni hiç istememiş Mahru...
Babaannemin kapısına bırakmış.
Şu hayatta annem bile beni sevmemiş, o bile dayanamamış bana, başkaları neden sevsin?
Ben hayata hem babasız hem annesiz başladım Mahru. Bunun ne demek olduğunu yaşamayan bilemez.
Evet...
Yaşamayan bilemez. Ben senin kadar erken yaşamadım belki ama ne demek olduğunu iyi biliyorum.
Ama herkesin imtihanı farklı Meva.
Emin ol daha kötü halde olanlar var.
Kalbim boş bir kafes sanki Mahru.
Bir türlü kaçamadığım bir zindandayım sanki.
Meva'm, yaralı kuşum...