အကယ္၍ စာဖတ္သူေတြထဲမွာ ၁၈နွစ္မျပည့္ေသးသူရွိပါက ဒီအခန္းကို လံုး၀(လံုး၀)မဖတ္ဖို႔ ေမတၲာရပ္ခံပါတယ္။ ျပင္းထန္တဲ့အသံုးအႏႈန္းေတြမပါေပမဲ့ ဒီကေလျပည္ေလးက ကြန္႔ျမဴးမထားဘဲ မ်က္နွာပူပူနဲ႔ Eng ကအတိုင္း ကြက္စတိျပန္ထားတာမို႔ ျဖစ္နိုင္ရင္ မဖတ္ပါနဲ႔ေနာ္။ ေအာင္မယ္ေလး။ ဒီအခန္းျပန္ရတာ အိုင္ေလးတစ္ကယ္ရွက္....။
------------
အခန္း ၁၀၃။ ဇနီးေလး... မင္းေလးက ေလးစားဖို႔ေကာင္းလိုက္တာကြာ
ေန႔လည္စာစားၿပီးေနာက္ လင္က်န္းရီနွင့္ စုက်စ္ယန္တို႔ အိမ္အကူေအဂ်င္စီအခ်ိဳ႕ဆီ ဆက္သြယ္ေနစဥ္ က်န္းဟြားရွန္နွင့္ လင္ေရွာင္းထ်န္းတို႔ႏွစ္ဦးသားမွာေတာ့ သူတို႔၏ေျမးေလးမ်ားကိုၾကည့္ရႈရန္ သြားၾကေတာ့သည္။
လင္က်န္းရီတို႔က ေအဂ်င္စီကို သားဖြားဆရာမတစ္ေယာက္၊ ကေလးထိန္းတစ္ေယာက္နွင့္ နို႔ထိန္းမိခင္တစ္ေယာက္ အႀကံျပဳေထာက္ခံရန္ ေတာင္းဆိုေလသည္။
သားဖြားဆရာမက ကေလးမ်ားကိုဂရုစိုက္ရမည္ျဖစ္ၿပီး ထိုအတြက္ လအလိုက္ လစာေပးမွာျဖစ္သည္။ ကေလးထိန္းအတြက္ကေတာ့ အနွီးေလွ်ာ္ျခင္းကဲ့သို႔ေသာ အမႈကိစၥမ်ားကို လုပ္ေဆာင္ရန္အတြက္ တာ၀န္ရွိသည္။ သူမကိုေတာ့ နာရီအလိုက္ အခေၾကးေငြေပးမွာျဖစ္သည္။
နို႔ထိန္းမိခင္ကေတာ့ ကေလးနွစ္ေယာက္ကို နို႔တိုက္ရန္ျဖစ္ကာ သူမကိုလည္းနာရီအလိုက္ အခေၾကးေငြေပးမွာျဖစ္သည္။ သူမအေနျဖင့္ ကေလးကိုနို႔တိုက္ၿပီးပါက အိမ္သို႔ျပန္နိုင္သည္။
သူမသည္ ကေလးေမြးၿပီးကာစ နို႔ထြက္ေကာင္းသည့္ ငယ္႐ြယ္ေသာ မိခင္တစ္ေယာက္ျဖစ္ရမည္။ နို႔ထိန္းမိခင္မွာ လုပ္အားခပိုျမင့္မွာျဖစ္ျပီး လင္က်န္းရီက ဦးေလးလီကို သူမ၏အလုပ္အသြားအျပန္အတြက္ ႀကိဳရန္၊ ျပန္ပို႔ေဆာင္ရန္ စီစဥ္ထားသည္။
ထိုကိစၥေျပလည္သြားေတာ့ ညစာစာခ်ိန္နီးေနေလၿပီ။ ညစာအတြက္ က်န္းမားမာက တာ၀န္ယူခဲ့ၿပီး အားလံုးအတူတူစားေသာက္ၾကသည္။
လင္က်န္းရီမွ စုက်စ္ယန္ကို မည္မွ်ေကာင္းမြန္စြာ ဆက္ဆံပံု၊ လင္ပါပါးႏွင့္ လင္မာမားတို႔ စုက်စ္ယန္စကားကို မည္မွ်နားေထာင္ပံုကို သူမျမင္ေတြ႕ရသည့္အျပင္ လင္က်န္းရီမွ စုက်စ္ယန္ကို'ဇနီးေလး'ဟု ေခၚသည့အသံၾကားၿပီးေနာက္ ကန႔္ကြက္မႈတစ္စံုတစ္ရာမျပဳဘဲ မျမင္သလိုဟန္ျဖင့္ မၾကားခ်င္ေယာင္ေဆာင္ေနရံုသာျဖစ္သည္။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ခ်မ္းသာတဲ့သူေတြမွာ သူတို႔ရဲ့ အထူးဝါသနာပါတဲ့အရာရွိေၾကာင္း သူမနားလည္ႏိုင္ခဲ့သည္။
ညစာစားၿပီးေသာအခါ က်န္းမားမာသည္ ပန္းကန္မ်ားကိုရွင္းလင္းၿပီး အခန္းကို သန႔္ရွင္းေရးလုပ္ကာ ကေလးထိန္းက အႏွီးမ်ားကို ေလ်ွာ္ဖြပ္ေနစဥ္ သားဖြားဆရာမက ကေလးမ်ားကို ျပဳစုေစာင့္ေရွာက္ေပးသည္။
က်န္းဟြားရွန္နွင့္ လင္ေရွာင္ထ်န္းတို႔သည္ အလြန္စိတ္သက္သာရာရၾကေသာ္လည္း တစ္ခ်ိန္တည္းတြင္ သူတို႔သည္ ဤအစီအစဉ္အသစ္ကို က်င့္သားမရေသာေၾကာင့္ သူတို႔၏ေျမးမ်ားကို ျပဳစုရန္ သားဖြားဆရာမႏွင့္အတူ လိုက္သြားၾကသည္။
စုက်စ္ယန္ႏွင့္ လင္က်န္းရီတို႔သည္လည္း သားေတြႏွင့္အတူ ခဏေလာက္ကစားၾကသည္။ စုက်စ္ယန္သည္ လင္က်န္းရီနွင့္အတူတူ အနားယူရန္အတြက္ အခန္းထဲသို႔ ျပန္မလိုက္မီ သူ၏ကင္မရာျဖင့္ ဗီဒီယိုအခ်ိဳ႕ကို ရိုက္ကူးခဲ့သည္။
သူ႔ခႏၶာကိုယ္အေပၚပိုင္းမွအက်ႌကို ဖယ္ရွားၿပီးေနာက္ လင္က်န္းရီသည္ စုက်စ္ယန္ထံသို႔ ခ်ဉ္းကပ္ခဲ့သည္။ သူက သူ႔ကို အေနာက္ကေန ေပြ႕ဖက္လိုက္ၿပီး စုက်စ္ယန္ရဲ့ ပခံုးနဲ႔လည္ပင္းကို နမ္းလိုက္တယ္။
လင္က်န္းရီက သူ႔ကို ေပြ႕ဖက္ရင္း ဘယ္ညာ ယိမ္းႏြဲ႔ကာ ရွက္ဟန္ေဆာင္ရန္ အစြမ္းကုန္ ႀကိဳးစားသည္။
"ဇနီးေလး ကိုယ္တကယ္လိုခ်င္တယ္..."
စုက်စ္ယန္က မတုန္မလႈပ္ျဖင့္ ဆရာ၀န္မွာၾကာထားေသာ စကားလံုးမ်ားျဖင့္ သတိေပးသည္။
"ဆရာဝန္က ဒီေလးလအတြင္း လင္မယားကိစၥ မလုပ္ရဘူးလို႔ ေျပာခဲ့တယ္ေလ"
လင္က်န္းရီသည္ စုက်စ္ယန္၏ပါးျပင္ကို သူ႔မ်က္ႏွာျဖင့္ပြတ္သပ္ၿပီး ႏူးညံ့ညင္သာစြာေတာင္းဆိုသည္။
"ကိုယ္တို႔မလုပ္ဘူးေလ။ ဒါေပမဲ့ ကိုယ့္စိတ္ဆႏၵကို ေျဖရွင္းဖို႔ တျခားနည္းလမ္းေတြကို မသံုးႏိုင္ဘူးလား။ မင္းေလးကိုယ္ဝန္ရိွကတည္းက ကိုယ္ဘုန္းႀကီးဝတ္ေနရတာ ဘယ္ေလာက္ၾကာၿပီလဲ"
[*ေလျပည္ကြန္႔ေရးတာမဟုတ္ပါ။ Eng မွာကိုက a monk လို႔သံုးထားတာရယ္။ တစ္ကယ္၀တ္တာမဟုတ္ဘဲ တင္စားထားတယ္ဆိုတာ နားလည္မယ္လု႔ိ ယူဆမိပါတယ္ေနာ္။]
စုက်စ္ယန္က သူ႔အတြက္ တြက္ခ်က္သည္။
"ကိုယ္ဝန္ေလးလနဲ႔ ကိုယ္ဝန္ခုနစ္လရိွခ်ိန္တုန္းက ခင္ဗ်ားကို ကူညီခဲ့တယ္ေလ။ ဒီလမွာ ခင္ဗ်ားကို ကြၽန္ေတာ့္လက္နဲ႔ ဘယ္ႏွစ္ခါေလာက္ ကူညီေပးခဲ့ၿပီးၿပီလဲ။ ဒါေတြအားလံုးေျပာဖို႔ *ပါးျပင္ေတြေတာင္ ရိွေသးရဲ႕လား"
[*မင္း ပ်င္းရိခ်ိန္၊ ဒါမွမဟုတ္ သူတို႔လုပ္လိုက္တဲ့ က်ိဳးေၾကာင္းဆီေလ်ာ္မႈမရွိတဲ့ အရာအေပၚ အံ့ၾသထိတ္လန္႔ခ်ိန္မွာ ဒီစကားစုကိုသံုးပါတယ္။]
"ဒါေပမယ့္ ကိုယ္က သာမန္လူေလ။ ကိုယ့္အတြက္ လိုအပ္ခ်က္ေတြရိွတာက ပံုမွန္ပဲကို။ ေနာက္ၿပီး… ဇနီးေလး မင္းလည္း ဒီေနရာမွာ အရမ္းတက္ႂကြေနတယ္…"
လင္က်န္းရီက စုက်စ္ယန္ကို လက္တစ္ဘက္ျဖင့္ တင္းတင္းက်ပ္က်ပ္ ေပြ႕ဖက္လိုက္ၿပီး ေနာက္တစ္ဘက္ကို ေအာက္ဘက္သု႔ိ ေလွ်ာခ်လိုက္သည္။
"ခင္ဗ်ားကေတာ့ ဒီလွည့္စားမႈကိုပဲ အခ်ိန္တိုင္းသံုးေနေတာ့တာပဲ။ ဟုတ္တယ္။ ကြၽန္ေတာ္က သာမန္လူတစ္ေယာက္။ ခင္ဗ်ားကြၽန္ေတာ့္ကို ဒီလိုမ်ိဳးက်ီစယ္ရင္းဆြေပးေနမွေတာ့ ဘယ္လိုလုပ္စိတ္မလႈပ္ရွားလာဘဲေနနိုင္မွာလဲ"
စုက်စ္ယန္က သူ႔ကိုတံေတာင္ဆစ္နွင့္တြတ္လုက္သည္။
"ေကာင္းၿပီ။ ကြၽန္ေတာ္ခင္ဗ်ားကိုကူညီမယ္။ ဒီည(အဲဒီ့အတြက္) အတူရွိေပးမွာမို႔ ဖက္ထားတလႊတ္ပါေတာ့။ အသက္ရွဴက်ပ္ေနၿပီ..."
လင္က်န္းရီက ေအာင္ပြဲခံဟန္ျဖင့္ၿပံဳးသည္။
"ကိုယ့္ကိုအခ်စ္ဆံုးက ကိုယ့္ဇနီးေလးျဖစ္ေနတုန္းပါပဲကြာ"
သူဒါကိုေျပာၿပီးေနာက္ ကိုယ္ကိုကိုင္းၫႊတ္ကာ စုက်စ္ယန္ကိုထိေတြ႕လိုက္သည္။ ႏွစ္ေယာက္သား ကုတင္ႀကီးေပၚသို႔ လဲက်သြားသည္။ နမ္းလိုက္၊ ေပြ႕ဖက္လိုက္၊ မဖြယ္မရာျပဳလိုက္ျဖင့္ တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္ ႏိႈးဆြဖို႔ အတတ္ႏိုင္ဆံုး ႀကိဳးစားၾကသည္။
ကေလးေမြးၿပီးေနာက္ စုက်စ္ယန္သည္ ထိုကဲ့သို႔ wishy-washy*ကို အၾကာႀကီးမလုပ္ခ်င္ေတာ့ေပ။
[*wishy-washy = ရဲရင့္ျခင္းနွင့္စိတ္ဓာတ္ႀကံခိုင္မႈ ကင္းမဲ့ျခင္း။]
သူသည္ လင္က်န္းရီႏွင့္ ပထမဆံုးညကကဲ့သို႔ ခ်စ္ေဇာျပင္းျပမႈတို႔ကို ျပန္လည္ရရိွခဲ့သည္။ ထို႔အျပင္ သူသည္လငိက်န္းရီေၾကာင့္ sensitive ျဖစ္တတ္ေသာေနရာမ်ားစြာလည္း ပိုမိုႀကီးမားလာခဲ့သည္။ အဲဒီထဲက တစ္ခုက သူ႔ရင္ဘတ္ရွိအနီေရာင္သစ္သီးႏွစ္လံုးျဖစ္ၿပီး က်န္တစ္ခုက သူ႔ဗိုက္သားပင္။
လင္က်န္းရီ သူ႔ကိုနမ္းလိုက္သည့္အခါ တဆတ္ဆတ္တုန္ယင္သြားကာ တခါတရံမွာေတာ့ မရယ္ဘဲမေနနိုင္ေပ။ နားရြက္မ်ားအေနာက္ဘက္မွေနရာသည္ အျခားေသာ ထိလြယ္ရွလြယ္ေနရာတစ္ခုျဖစ္သည္။ လင္က်န္းရီသည္ ၎ကို မႈတ္လိုက္ စုပ္ယူလိုက္ျဖင့္ သူ႔ကိုခံစားခ်က္ေကာင္းေအာင္ ျပဳလုပ္ေနသည္။
စုက်စ္ယန္၏ ကလူ၏သို႔ႁမဴွ၏သို႔အမူအရာမ်ားကို ၾကၫ့္လိုက္ရင္း လင္က်န္းရီ၏ ႏွလံုးသားေလးတုန္လႈပ္သြားသည္။ သို႔ေသာ္လည္း ေလးလအတြင္း နွီီးေနွာျခင္းမျပဳပါက ပိုေကာင္းမည္ဟူေသာ ဆရာဝန္၏စကားကိုလည္း သတိရမိသည္။ ဒါဆိုရင္ေတာ့ သူက ဇြတ္မေတာင္းဆိုေတာ့ဘဲ စုက်စ္ယန္မွ သူ႔ကို အထူးႏွစ္သိမ့္မႈေပးတာကို လိုခ်င္သည္။
ေသခ်ာပါသည္။ သူက ဒါကို အထူးတလည္ျဖစ္ေစခ်င္လွ်င္ ပထမဦးစြာ စုက်စ္ယန္ကို အထူးနည္းလမ္းနွင့္ ေကာင္းေကာင္းခံစားခြင့္ေပးရပါမည္။
ထို႔ေၾကာင့္ သူ႔ကိုနမ္းရန္ စုက်စ္ယန္၏ဗိုက္တြင္ သူ႔ေခါင္းကိုျမႇဳပ္ထားသၫ့္ လင္က်န္းရီသည္ ဆက္လက္ေရြ႕လ်ားကာ စုက်စ္ယန္အငယ္ေလးကို သူ႔ပါးစပ္ထဲသို႔ ယူေဆာင္လိုက္သည္။
"ဟာ့... အာ့..."
စုက်စ္ယန္၏လက္က လင္က်န္းရီ၏ဆံပင္ကို အသာအယာ ဆုပ္ကိုင္လိုက္ၿပီး ခက္ခဲစြာအသက္ရွဴလိုက္ရသည္။ သူ႔လက္ကိုသံုးတာထက္ သည္လိုမ်ိဳး ျပဳစုခံရျခင္းက ပို၍ဇိမ္ရွိသည္။ သူ႔တြင္ စြဲမက္ဖြယ္ေကာင္းေသာ အသံမရိွေသာ္လည္း သူ႔ေပ်ာ္ရႊင္မႈကိုေဖာ္ျပရန္ ညည္းညဴသံအခ်ိဳ႕သာ ထုတ္နိုင္ေတာ့သည္။
လင္က်န္းရီသည္ လႈပ္ရွားမႈကို အရိွန္ျမႇင့္လိုက္ၿပီး သူ႔လက္ေတြကလည္း စုက်စ္ယန္ရဲ့ဗိုက္ကို ပြတ္သပ္လိုက္သည္။ စုက်စ္ယန္သည္ သူ၏ဝမ္းဗိုက္ေအာက္ပိုင္းမွာ က်ံဳ႕သြားၿပီး အပူလိႈင္းမ်ား ေအာက္ဘက္သို႔ ပ်ံ့ႏွံ႔သြားသည္ကို ခံစားလိုက္ရသည္။ သူလင္က်န္းရီကို အျမန္ရပ္လိုက္ခိုင္းသည္။
"ရီ... ငါထြက္ေတာ့မယ္...ရပ္... ရပ္..."
သို႔ေသာ္လည္း လင္က်န္းရီကမရပ္ဘဲ သူ႔လ်ွာကို ဖိလိုက္သည္။ စုက်စ္ယန္တစ္ေယာက္ သူ႔စိတ္ေတြ တုန္လႈပ္သြားသလို ခံစားလိုက္ရကာ ပူေႏြးေသာအရည္မ်ား ရုတ္တရက္ထြက္လာၿပီး လင္က်န္းရီ၏ ပါးစပ္ထဲသို႔ လွ်ံထြက္သြားသည္။
"အမ္း... ရီ... ခင္ဗ်ား... ခင္ဗ်ား..."
သူ႔ကိုတိုက္ရိုက္ၾကည့္ေနေသာ လင္က်န္းရီ၏အမူအရာကိုၾကည့္ရင္း စုက်စ္ယန္၏ႏွလံုးခုန္ႏႈန္း ရုတ္တရက္ ျမန္လာသည္။ လင္က်န္းရီသည္ လက္မေထာင္ကာ ႏႈတ္ခမ္းေထာင့္ရိွ အျဖဴေရာင္အရည္မ်ားကို သုတ္လိုက္သည္။ ထို႔ေနာက္ သူက မတ္တတ္ရပ္ကာ စုက်စ္ယန္၏ ႏႈတ္ခမ္းေပၚ သုတ္လိုက္သည္။
"အရသာေကာင္းမေကာင္း ျမည္းၾကည့္မလား"
"ဖယ္စမ္းပါ။ ကြၽန္ေတာ္မျမည္းခ်င္ဘူး"
စုက်စ္ယန္က သူ႔ေျခေထာက္ကို ေျမႇာက္ၿပီးကန္သည္။ လင္က်န္းရီသည္ သူ႔ေျခက်င္းဝတ္ကို ဆြဲကိုင္လိုက္ၿပီး သူပိုင္ဆိုင္သည့္ စုက်စ္ယန္၏ ေျခေထာက္မ်ားၾကားတြင္ စိတ္အားထက္သန္ေနေသာ မ်က္လံုးမ်ားျဖင့္ လြတ္လပ္စြာ ၾကၫ့္လိုက္သည္။
သူ႔ဆႏၵေတြ တ႐ြ႐ြျဖစ္လာကာ တံေတြးကိုမ်ိဳခ်လိုက္သည္။ စုက်စ္ယန္ကို အရသာခံလိုက္ျခင္းက သူ႔ကို ပိုလို႔ေတာင္မွ မၿငိမ္မသက္ ျဖစ္ေစသည္။ လင္က်န္းရီသည္ စုက်စ္ယန္၏ေျခက်င္းဝတ္ကို အျမန္လႊတ္လိုက္သည္။
အဲဒီ့ကို မၾကၫ့္လိုက္နဲ႔။ အသက္ကိုျပင္းျပင္းရွဴ။ မင္းစိတ္လိုက္မာန္ပါလုပ္လို႔မရဘူး။ စုက်စ္ယန္က မသက္သာေသးဘူး။ စိတ္လိုက္မာန္ပါလုပ္တာက ယုတ္ညံ့တယ္။ ေနာက္ဆက္တြဲဆိုးက်ိဳးကို က်စ္ယန္ခံစားရရင္ဘယ္လုိလုပ္မလဲ။
ငါသည္းခံရမယ္...။ ငါသည္းခံရမယ္...။ ငါသည္းခံရမယ္လို႔ဆိုေန......။
ဒါေပမယ့္... ခံႏိုင္ရည္ရိွဖို႔က တကယ္ကို နာက်င္စရာေကာင္းတယ္...။
ငါ့ညီေလး ေပါက္ကြဲထြက္ေတာ့မယ္။ သူကရဲရင့္ၿပီး အားမာန္အျပည့္နဲ႔။ သူ႔ေျမကို မကာကြယ္ခ်င္ဘူး၊ ေရွ႕ကိုပဲဆက္တိုးခ်င္တာ...။
စုက်စ္ယန္က ဇိမ္ရွိမႈကို လံုေလာက္စြာရခဲ့သည္။ သူေမာ့ၾကၫ့္လိုက္ေတာ့ လင္က်န္းရီအသက္ျပင္းျပင္းရွဴျပီး သူ႔လိုအင္ဆႏၵေတြကို မ်ိဳသိပ္ေနတာေတြ႕လိုက္ရသည္။ သူထိုအေၾကာင္းေတြးလိုက္ၿပီး လင္က်န္းရီတစ္ေယာက္ သူ႔အထဲသို႔ ၀င္ခ်င္ေနေသာ္ျငား သူ႔ခႏၶာကိုယ္အတြက္ေၾကာင့္သာ ခံႏိုင္ရည္ရိွေအာင္ႀကိဳးစားေနမွန္း နားလည္လိုက္သည္။
သူ၏အျမင္အာရံုမွာ လင္က်န္းရီ၏ပါးစပ္ေပၚတြင္က်န္ခဲ့ေသာ အျဖဴကြက္အနည္းငယ္ေပၚသို႔ က်ဆင္းသြားၿပီး စုက်စ္ယန္၏မ်က္လံုးမ်ား ေတာက္ပလာသည္။
ေကာင္းပါျပီေလ။ လင္က်န္းရီကဒါကို သူ႔ကိုယ္သူအတြက္ လုပ္တာဆိုရင္ေတာင္ သူ႔အတြက္သူ တစ္ႀကိမ္ေလာက္ လုပ္ေပးရတာ ဘမွမျဖစ္ပါဘူး။ အရသာကိုမခံႏိုင္ရင္ ေရခ်ိဳးခန္းထဲသြားၿပီး ေထြးထုတ္လိုက္ရံုပါပဲ။
ထိုအခ်ိန္တြင္ စုက်စ္ယန္သည္ သူ႔ေျခေထာက္ကို ေျမႇာက္လိုက္ၿပီး လင္က်န္းရီ၏ရင္ဘတ္ကို ႏွစ္ႀကိမ္မွ် ကန္လိုက္သည္။
ထို႔ေနာက္ ရုတ္တရက္ ခြန္အားထုတ္ကာ လင္က်န္းရီ ပက္လက္လဲက်သြားသည္အထိ ကန္ေက်ာက္ပစ္သည္။ ကံေကာင္းေထာက္မစြာ၊ သူတို႔အိပ္ရာက ႀကီးသည္။ မဟုတ္ပါက သူလင္က်န္းရီကို အိပ္ရာေျခထိေရာက္ေအာင္ ကန္နိုင္မွာတဲ့လား။
ဒါေတာင္ ေခါင္းတစ္၀က္ေလာက္က အိပ္ယာေပၚ တင္ေနေသးသည္။ စုက်စ္ယန္က သူ႔ကိုခုန္အုပ္လိုက္ၿပီး လင္က်န္းရီကို စတင္မီးေမႊး(ပူေလာင္လာေစ)လိုက္သည္။
မီးဆက္လက္ေလာင္ကြၽမ္းေနခ်ိန္တြင္ ျမက္ခင္းျပင္မွမီးသည္ သစ္ေတာ၏အနက္ရိႈင္းဆံုးေနရာသို႔ ေရာက္ရိွသြားခဲ့သည္။ လင္က်န္းရီ အပူဒဏ္ကို ခံစားလိုက္ရေသာအခါ ပင့္သက္ရႈိက္လိုက္သည္။ သူ႔ေခါင္းတစ္ဝက္က ကုတင္အစြန္းမွာ ရိွေနေပမယ့္လည္း အဲဒါကို ဂရုမစိုက္ႏိုင္ခဲ့ပါဘူး။
သူ႔ခႏၶာကိုယ္ကို အနည္းငယ္ ေစာင္းငဲ့ကာ ေခါင္းကိုကုတင္ေပၚတြင္ လဲေလ်ာင္းေစလိုက္သည္။ ထို႔ေနာက္ စုက်စ္ယန္အား ေက်နပ္စြာျဖင့္ မ်က္လံုးေလးေမွးကာ ၾကၫ့္လိုက္သည္။
စုက်စ္ယန္သည္ သူ၏စိုက္ၾကၫ့္ေနေသာမ်က္လံုးမ်ားကို သတိမထားမိဘဲ လင္က်န္းရီညီငယ္ေလး၏ပံုသ႑ာန္ကို လွ်ာဖ်ားေလးျဖင့္ပံုေဖာ္ရန္ အာရံုစိုက္ထားသည္။
ဤလႈံ႕ေဆာ္မႈမ်ိဳးသည္ ထိုအရာအား ပိုမိုႀကီးမားလာကာ စုက်စ္ယန္၏လည္ေခ်ာင္းကို နာက်င္လုနီးပါးျဖစ္ေစသည္။ သူ အနည္းငယ္ ေက်ာမတ္လိုက္ကာ သက္ေတာင့္သက္သာရိွေနေသာ လင္က်န္းရီကို ၾကၫ့္လိုက္သည္။
လင္က်န္းရီက ၿပံဳးကာ မ်က္ေတာင္ခတ္လိုက္သည္။
"ဇနီးေလး... မင္းအရမ္းေတာ္တယ္။ ဆက္လုပ္ပါ။ အရမ္းေကာင္းတယ္…"
စုက်စ္ယန္ သူ႔ကိုထပ္မၾကည့္ရန္ဆံုးျဖတ္လိုက္သည္။
ဒီလူယုတ္မာက 'အရွက္တရား'ဆိုတာ ဘာမွန္းသိတဲ့ေကာင္မဟုတ္ဘူး။ ေမ့လိုက္ေတာ့။ ဒါကစံုတြဲေတြ လုပ္ရမဲ့ကိစၥပဲဟာ။ အရွက္မဲ့တယ္ဆိုတာ ပံုမွန္ပါပဲ။
မ်ိဳခ်ျခင္းႏွင့္ တံေတြးေထြးျခင္းတို႔ကို အရိွန္ျမႇင့္ရန္ အစြမ္းကုန္ႀကိဳးစားရင္း စုက်စ္ယန္သည္ လင္က်န္းရီအတြက္ ဤကဲ့သို႔ ပထမဆံုးအႀကိမ္ တာဝန္ထမ္းေဆာင္ခဲ့ပါေလသည္။ ယင္းက လင္က်န္းရီ၏ စိတ္ဓာတ္ကို အထူးတလည္ျမင့္မားေစသည္။ ဒါက သူ မထြက္လာခင္ အေတာ္ၾကာေအာင္ အခ်ိန္ယူခဲ့ရေစသည္။
စုက်စ္ယန္သည္ တစ္ရွဴးစကၠဴေပၚသို႔ တံေတြးေထြးလိုက္ရာ လင္က်န္းရီႏႈတ္ခမ္းစူသြားေလသည္။
"ဇနီးေလးရယ္ မင္းကိုယ့္ကို႐ြံေနတာပဲ"
"စိတ္ထဲမထားဘူးဆိုရင္ ခင္ဗ်ားဘာသာျပန္စားေလ"
စုက်စ္ယန္က လင္က်န္းရီ၏ပါးစပ္ကို တစ္ရွဴစကၠဴျင့္ ဖံုးလႊမ္းပစ္လိုက္သည္။ လင္က်န္းရီက ခပ္ျမန္ျမန္ေရွာင္ကာ ေျပာလိုက္သည္။
"ကိုယ္က ဇနီးေလးဟာကုိပဲစားရတာ ႀကိဳက္တယ္ ဒါေပမယ့္ ကိုယ့္ဘာသာေတာ့ မစားဘူး။ ကိုယ္တို႔ အခ်င္းခ်င္း စားသင့္တယ္ေလ…"
"ေတာ္စမ္းပါ"
စုက်စ္ယန္ ေဒါသထြက္ကာ ႏႈတ္ခမ္းကို လက္၀ါးျဖင့္ အႀကိမ္ေပါင္းမ်ားစြာ ရိုက္သည္။ အရသာက ျပင္းထန္ေနေသးသည္ဟု သူခံစားလိုက္ရေသာေၾကာင့္ လင္က်န္းရီ၏ ပါးစပ္ကိုသူ႔ပါးစပ္ျဖင့္ထိေစကာ ႏႈတ္ခမ္းႏွင့္သြားမ်ား ပြင့္လာေစရန္ ႀကိဳးစားသည္။ သူ႔လွ်ာသည္ လင္ရန္းရီ၏လွ်ာနွင့္ ရစ္ပတ္သြားကာ အတူတကြေ႐ြ႕လ်ားေနေတာ့သည္။
လင္က်န္းရီသည္ စုက်စ္ယန္၏ အစပ်ိဳးလႈပ္ရွားမႈမ်ားကို ႏွစ္သက္သေဘာက်မိသည္။ စုက်စ္ယန္၏လွ်ာသည္ သူ႔သြားမ်ားၾကားတြင္ ကိုးယို႔ကားယားျဖင့္ တြန္ထုိးေနသည္ကို ခံစားလိုက္ရၿပီး သူ႔ပါးစပ္ထဲတြင္ အားႀကိဳးမာန္တက္ လႈပ္ရွားေနေလသည္။ သိပ္မၾကာခင္မွာပဲ လင္က်န္းရီ၏ပါးစပ္ထဲမွ ေြမင္ေရာင္အတန္းငယ္တို႔ စီးက်လာေတာ့သည္။
စုက်စ္ယန္သည္ လင္က်န္းရီ၏ပါးစပ္အတြင္းမွ ထြက္ခြာလာကာ အခ်စ္ဇာတ္ခင္းခဲ့သူတစ္ေယာက္ကဲ့သို႔ အလြန္အမင္းေပ်ာ္႐ႊင္ေနဟန္ျဖင့္ ၿပံဳးၿဖဲၿဖဲလုပ္ျပသည္။
ေနာက္ပိုင္းတြင္ လင္က်န္းရီသည္ သူ႔ထိုေနရာမွာ ထူးဆန္းေသာ အရသာရွိသည္ကို သတိရသြားခဲ့သည္။ မထင္မွတ္ဘဲ ဒီေကာင္ငယ္ေလးက်စ္ယန္ဟာ ဆိုးရြားတဲ့နမူနာေတြကေန သင္ယူခဲ့ၿပီး သူ႔ကိုလွၫ့္စားဖို႔ ပ်ားရည္ေထာင္ေခ်ာက္ကိုပင္ အမွန္တကယ္ လုပ္ရဲခဲ့သည္။
"မင္းေလးက ကုိယ့္ကိုရန္စရဲတယ္ေပါ့ေလ။ ကိုယ္ မင္းကို ဘယ္လိုကိုင္တြယ္မလဲဆိုတာၾကည့္ထား"
လင္က်န္းရီထထိုင္လိုက္ကာ ေရွာင္ထြက္သြားေသာ စုက်စ္ယန္ကို ေအာ္ဟစ္လိုက္သည္။ ႏွစ္ေယာက္သား အျပန္အလွန္ျပဳစုေပးၿပီး တကယ့္ရင္းရင္းႏွီးႏွီး ထဲထဲ၀င္၀င္ကိစၥ မလုပ္ခဲ့ၾကေပမယ့္ ေက်နပ္အားရၾကသည္။
သူတို႔၏လႈပ္ရွားမႈမ်ားအၿပီးတြင္ လင္က်န္းရီသည္ စုက်စ္ယန္ကို ေပြ႕ဖက္ရင္းလွဲေလ်ာင္းကာ သူ႔ပခံုးႏွင့္ လည္ပင္းကို အနမ္းပါးပါးေလးမ်ား ေပးလိုက္သည္။
"ရီ… ကြၽန္ေတာ္ အလုပ္ျပန္လုပ္ခ်င္တယ္…"
စုက်စ္ယန္သည္ လင္က်န္းရီ၏ လက္ေမာင္းမ်ားထဲတြင္ လဲေလ်ာင္းေနသည္။ ေလာေလာဆယ္ေတာ့ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ လည္ပင္းကိုေစာင္းၿပီး နမ္းေနၾကတာျဖစ္သည္။ စုက်စ္ယန္သည္ လင္က်န္းရီ၏ညႇပ္ရိုးကို ညင္သာစြာနမ္းၿပီး သူ႔ကိစၥမ်ားကို ေဆြးေႏြးသည္။
"မရဘူး ေလးလေလာက္ အနားယူရမယ္..."
"ဒါေပမယ့္ အိမ္မွာေနရတာ ၿငီးေငြ႕ေနၿပီ… ခင္ဗ်ားက ကုမၸဏီကို အလုပ္သြားလုပ္ၿပီး ကေလးေတြက သူတို႔ကို ေစာင့္ေရွာက္ဖို႔ ကြၽန္ေတာ့္ကို မလိုအပ္ဘူးေလ။ ကြၽန္ေတာ္လည္း မၾကာခင္ ကုမၸဏီကို ျပန္သြားသင့္ၿပီ။ ဒီေလာက္အၾကာႀကီး အနားယူထားတာ ကုမၸဏီက ကြၽန္ေတာ့္ကို လိုခ်င္ေသးရဲ႕လားလို႔ေတာင္ ေတြးေနမိတယ္။ ျဖစ္ႏိုင္ရင္ သူတို႔ကြၽန္ေတာ့္ကို မီးတင္ရႈိ႕ခ်င္ေနေလာက္ၿပီ"
စုက်စ္ယန္တစ္ေယာက္ သည္ကိစၥအတြက္ စိတ္ပူပန္ေနမိသည္။
"သူတို႔ လုပ္ရဲလား။ မင္းအလုပ္ကထြက္ရရရင္ ကိုယ့္ကုမၸဏီမွာ လာလုပ္ေလ။ ကိုယ့္ရဲ့ အတြင္းေရးမွဴးျဖစ္ေပးၿပီး ေန႔တိုင္း ကိုယ္နဲ႔လိုက္ခဲ့ေပါ့။ ဒါ အေကာင္းဆံုးပဲ"
"ဖီ.... ကြၽန္ေတာ္က ဓာတ္ပံုဆရာတစ္ေယာက္ေနာ္။ ဒါေပမယ့္ ခင္ဗ်ားကကြၽန္ေတာ့ကို ခင္ဗ်ားရဲ့အတြင္းေရးမႈးျဖစ္ေစခ်င္တယ္လား။ ခင္ဗ်ားက အရည္အခ်င္းေတြကို ျဖဳန္းတီးေနတယ္လို႔ မေတြးထားေပမယ့္ ကြၽန္ေတာ္ကေတာ့ ခင္ဗ်ားနဲ႔တစ္ေန႔လံုးေတြ႕ရၿပီးရင္ ပင္ပန္းေနလိမ့္မယ္"
စုက်စ္ယန္သည္ လင္က်န္းရီကို တစ္ခ်က္ၾကည့္လိုက္ၿပီး ႏွာမႈတ္သည္။
"ကိုယ္ အလုပ္မွာမိန္းမရႈပ္မွာ မေၾကာက္ဘူးလား။ မင္းအတြက္ ဒီလိုအခြင့္ေကာင္းတစ္ခုကို လာၿပီး တစ္ခါေလာက္မၾကည့္ခ်င္ဘူးလား"
"ခင္ဗ်ားလုပ္ရဲလား...။ ကြၽန္ေတာ္ရွာေတြ႕ရင္ ခင္ဗ်ားရဲ႕အငယ္ေကာင္ေလး ေဘးမကင္းေတာ့ဘူးမွတ္"
စုက်စ္ယန္ သူ႔သြားေတြကိုႀကိတ္ကာ လင္က်န္းရီ၏ထိုေနရာကို ညႇစ္လိုက္သည္။ ဒါက... သတိေပးခ်က္ေတြ အျပည့္ပါပဲ။
--------
Translated by Lay Pyay Yine (team Camomile).
ဘာသာျပန္သူရဲ႕ျပဇာတ္တိုေလး*
လင္က်န္းရီ - "ကုိယ့္လက္ေထာက္လုပ္မလား။ အလုပ္က ေကာင္မေလးေတြနဲ႔ရႈပ္တာၾကည့္ေနခ်င္လား။ ေဘဘီႀကိဳက္တာေ႐ြး" (ၿပံဳးၿဖဲၿဖဲမ်က္နွာျဖင့္)
စုက်စ္ယန္ - "လင္က်န္းရီ...... ခင္ဗ်ားေနာက္မီးလင္းရဲရင္ ခင္ဗ်ားရဲ႕ဒီဟာေလးကို ေခါင္းျဖတ္ပစ္မယ္ ၾကားလား" (ထိုေနရာကို တင္းတင္းဆုပ္ကိုင္လ်က္)
လင္က်န္းရီအငယ္ေလး - "နာတယ္... နာတယ္လို႔... ၿဗဲ..... က်စ္ယန္ေသးေသးေလးေရ ကိုကို႔ကို ကယ္ပါဦးးးးးးးးး" (မ်က္ရည္မ်ားၾကားမွ သနားစဖြယ္ ေအာ္ငိုေန)