Kar yağışı gibiydi hikayemiz, ellerimiz ise bir bulut,
Yazılan her harf, bir kar tanesi gibi düştü defterimize,
Yazdıkça yazdık hiç dinmeden, yorulmadan veyahut,
Acıtmadan hissediyorduk karın yağışını tenimizde.
Tenimizde hissettiğimiz karın yağışında, mutluyduk,
Çünkü bir hikayemiz oluyordu, neredeyse bitti ilk sayfamız,
Yoğun harf yağışında kapanıyor satırlar, nasıl bir bolluk?
Acıtmadan, incitmeden şekilleniyordu aşkımız.
Şekil aldıkça aşkımız, bitmezdi bu bizim aşk davamız,
Her sayfanın sonuna mührü basıyor gözyaşlarımız,
Bir köşeye oturup, kaçak bir çay kokusu eşliğin de,
İzler dururduk, ne güzel görünürdü kar manzaramız...
Kar manzaramız donmaya başladı yağışlar azaldı,
Çünkü defter bitti ne ara son sayfalara ulaştık,
İlkbahar kapımızı çalmıştı, hikayemiz yarım kaldı,
Mutlu son beklerken kendimize bir son hazırladık.
Vakit gelmişti bulutlar ayrıldı, süzüldü başka diyarlara,
Daha çok yazacağımız hayaller, kala kaldı öylece,
İkimizi de yazsınlar, kaybeden aşıklar arasına,
İsimsiz olarak anılsın, bizim yarım kalan hikaye.