მაგრამ...

მეთოთხმეტე თავი

ორი კვირა გავიდა.

ამ ორი კვირის განმავლობაში უამრავი რამ შეიცვალა. აღმოჩნდა, რომ სანდროს და ანასტასია ჩემი კარის მეზობელია. ეს ამბავი ძალიან მახარებს მაგრამ ის უფრო მიხარია, რომ ანასტასია ჩემს კაფეში ძალიან ხშირად შემოდის და მეხმარება ხოლმე კლიენტებთან.

სანდროსთან ბედნიერი ვარ. გადავწყვიტე მშობლებისთვისაც მომეყოლა ყველაფერი და მალე სანდროს ოფიციალური საცოლე გავმხდარიყავი. ძველი ბინა გავაქირავე და ჩემი შემოსავალიც გაიზარდა.

რამდენადაც საასაცილო არ უნდა იყოს მაინც უნდა გითხრათ რაღაც. ჩემი ტვინი ახლა ბავშვივითაა ეს ნორმალურია როცა შეყვარებული ხარ ადამიანი. შესაბამისად რაღაც ბავშვური გადაწყვეტილება მივიღე. ფული რომელიც გაქრიავებული ბინიდან შემომივა მინდა ჩემი საქორწინო კაბისთვის შევაგროვო... იმ კაბისთვის რომელსაც სანდროს და ჩემს ქორწილში ჩავიცვამ...

ჩემი ტვინი უკვე ბავშვივითაა. ჰო ჩემი ტვინი ბავშვის ტვინს გავს და ეს სანდროს დამსახურებითაა...

დღეს ჩვეულებრივ კაფეში ვარ კლიენტებს ვემსახურები. ნიკაც აქ იყო. ჰო ნიკასტან კონტაქტი არ გამიწყვეტია. ერთადერთი გულწრფელი ადამიანი ის იყო ჩემს ირგვლივ მყოფთაგან და არ მინდიდა ასეთი ალალი ადამიანის დაკარგვა. მისგან დადებით მუხტს ვგრზნობდი, ინტუიცია მკარნახობდა რომ მართლაც გულწრფრელი იყო ამიტომაც, ადამიანები ხომ იმსახურებენ მეორე შანს არა? ჰოდა ნიკამ რა დააშავა? თავისი საქციელის გამო ბოდიში მომიხადა და ინანა მე კი ეს დავინახე და ვაპატიე.

ვატყობდი რომ რატომღაც ბედნიერი იყო. სამსახურში ყოფნის დროს შეტყობინებებს გაღიმებული პასუხობდა და სულ დაბნეული იყო. მგონი უკვე იპოვა ის ვინც უნდა ეპოვა და ამის გამო მეც ბედნიერი ვიყავი.

უკვე როცა მოსაღამოვდა და ბოლო კლიენტიც გავაცილე ნიკასტან მივედი და მკაცრად მივმართე.

- ნიკა, შეიძლება ვისაუბროთ?

- კი ელენე მაგრამ რამე მოხოდა? ასეთი გაბრაზებული იმის გამო ხომ არ ხარ, რომ თეფშები და ჭიქები გავტეხე? ფული ხელფასიდან დამიქვეითე

- რა გჭირს? სიყვარულის სუნი ტრიალებს ჩემს კაფეში, ნუთუ შენც გაბედე და შეიყვარე?

- რა? რა სიყვარული? რა სუნი? რა გამბედაობა? ელენე რას ბოდავ?

- თვალებში შემომხედე!

წარბი წანოივწიე და ნიკას მკაცრად შევხედე. და აი აქ გატყდა, ვერარ განაგრძო ტყუილი.

- ნუ ჰოო, არის ერთი გოგო რომელიც მომწონს

- როგორი გოგოა?

- საყვარელი, ლამაზი, ჭკვიანი... ცოტათი შენ გგავს

- რა ჰქვია?

- მოგვიანებით გეტყვი

- რატომ ყოყმანობ?

- ჯერ არ ვარ გარკვეული ჩემს გრძნობებში

- ანუ პროცესშია?

- შეიძლება ასეც ითქვას...

- ნიკა მომისმინე, იმ გოგოსაც თუ იგივეს უჩალიჩებ რასაც მე...

- არა რათქმაუნდა! ამას არასდროს ვიზამ

- კარგი, იმედი მაქვს სწორი ადამიანი აარჩიე

ნიკას გულწრფელად გავუღიმე და კაფის გასაღები მაგიდაზე დავუდე.

- აქაურობა მიალაგე და დაკეტე, ხვალ ვერ მოვალ სანდროს ერთად პაემანზე მივდივარ ამიტომ დილით შენ უნდა გააღო

- მოიცა აქ მარტო მომიწევს მუშაობა?

- არა, ანასტასიაც მოვა და დაგეხმარება

- რასაკვირველია, სანდროს დაა და ხელი ხომ უნდა შეუწყოს მის ძმას

სიცილით თქვა ნიკამ და გასაღები აიღო.

- სანდროს გადაეცი რომ არ გატკინოს...

- სანდრო არ მატკენს. ერთადერთი ვისაც სხვისთვის ტკივილის მიყენება შეუძლია მე ვარ...

- როგორც არ უნდა გინდოდეს ეს შენზე არაა დამოკიდებული ელენე, განგებას როგორც უნდა ისე ხდება ამიტომ ნუ დაააბრალებ საკუთარ თავს...

ნიკას მოვეხვიე და კაფიდან გავედი. გარეთ სანდრო დამხვდა, ლილიანა მასთან იყო მანქანაში წამოსკუპებული.

- ახლახანს მოვედით, კაფეში ვაპირებდი შემოსვლას თუმცა როგორც ჩანს იდილია დაგირღვიე

- ოჰოო, ნუთუ ბატონი სანდრო ეჭვიანობს?

- ჰმ... ვვეჭვიანობ? არ მაქვს უფლება? შენი საქმრო ვარ და ნორმალურია რომ ვვეჭვიანობ! სხვათაშორის ისიც ნორმალური იქნება ახლა რომ მივიდე და იმ სირს თავყბა გავუერთიანო!

- შენი საცოლის მეგობარს პატივი უნდა სცე!

- მასეთი მეგობრის დედაც ვატირე, ეგ როჟა ნამდვილი სირია!

- მოკეტე.

სანდროს გვერდი ავუარე და ლილიანა მანქანიდან გადმოვიყვანე.

- შიგნით არ შემიპატიჟებ?

- არა! გამაბრაზე.

ლილიანას ხელი მოვკიდე და შენობაში შევედი.

- ელენე დღეს იცი სანდრომ რა კარგი ბიჭი გამაცნო?

- ბიჭი? ვინ არის ეგ ბიჭი?

- საბა ქვია, ძალიან კეთილი და მოსიყვარულე სანდროს მსგავსად...

- საბა?

- ჰო ელენე, საბა

უკნიდან სანდროს ხმა გავიგე, როგორც ჩანს უარის მიუხედავად მაინც გამოგვყვა.

- ლილიანა სახლში შედი მეც მალე დავბრუნდები. კარი არავის გაუღო, მე ჩემი გასაღებით შემოვალ.

ლილიანა სახლში შევიდა მე კი სანდროს მივუნრუნდი.

- ესიგი საბა ლილიანამაც ნახა უკვე არა... ჰმ... მრცხვენია, საბას მიმართ ყოველთვის ცივი ვიყავი ახლა კი ისიც არ მიკითხია როგორაა ამ ყველაფრის შემდეგ...

- გავისეირნოთ?

- კი...

სანდრომ ხელი ჩამკიდა და შენობიდან ხელჩაკიდებული გავედით.

- იცის რომ დავბრუნდი?

- ყველაფერი იცის.

- ყველაფერი რიგზე აქვს?

- კი, მგონი მეორედ შეუყვადა...

- მიხარია მისი ამბავი.

- იცი რაა? ახლა საბაზე ლაპარაკი საერთოდ არ მინდა. მინდა მხოლოდ ჩვენზე ვილაპარაკოთ და დავტკბეთ ერთმანეთით...

- დღეს თუ ჩვენს ყველა ენერგიას ამოვხარჯავთ ხვალ რა უნდა ვაკეთოთ სანდრო?

- ჰმ... ხვალ პირდაპირ საქმეზე გადავალთ

- მოიცა გავიხსენო... ამ გამახსენდა, ხვალ ალბათ იტყვი: "ვიცი რომ ამას არ უნდა ვაკეთებდეთ მაგრამ მოდი აქ"

- მომენატრა ამის თქმა...

- ნუ მიედ მოედები. ლილიანასთან ვბრუნდები, ხვალ შევხვდებით.

სანდროსკენ წავიწიე და ლოყაზე ვაკოცე უკან გამობრუნებისას კი მან ხელი ჩამავლო მისკენ მიმატრიალა და ტუჩებზე მომთხოვნად დამეწაფა. მალევე მოვშორდი მის ტუჩებს და უკან მოუხედავად წავედი.

გული გამალებით მიცემდა...

ცოტახნის წინ მან პეპლები მაჩუქა...

ის იყო კიეებზე ავდიოდი, რომ მანქანის სიგნალის და ავარიიის ხმა მომესმა. შეშინებული გამოვბრუნდი და კორპუსდიდან გავვარდი. დავინახე ორი ერთმანეთს მიჯახებული მანქანა... ხალხი თავს იყირდა, უფრო და უფრო მეტი ბრბო იქმნებოდა და სანახაობას შესცქეროდნენ. სანდროს ვეძებდი, ვლოცულობდი იქ არ ყოფილიყო სადაც მეგონა.

დაუფიქრებლად ტელეფონი ამოვიღე და სანდროსთან დავრეკე. ინციდენტის ადგილთან მიახლოვებისა მეშინოდა. ვიმედოვნებდი სანდრო იქ არ ყოფილიყო.

ჩემი იმედები ნელ-ნელა კვდებოდა, სანდრო არ მპასუხობდ. საკმაოდ ავნერვიულდი. ხელახლა გადავრეკე. მობილურს ისევ არ პასუხობდა. ნელი ნაბიჯებით ავარის ადგილს ვუახლოვდები. ვხდავ ძირს დაგდებულ სამ უგონო სხეულს. სისხლისგან ამოსვრილს. საშინელი სანახაობა იყო. სახეები არ ჩანდა. ხალხის ხმები ჩამესმის, სასწრაფოში დარეკეთ, პოლიცია გამოიძახეთ... ერთ-ერთ სხეულს მივუახლოვდი და მისი ამოტრიალება ვცადე რათა დავრწმუნებულიყავი რომ ის სანდრო არ იყო. სანამ ამას გავაკეთებდი უკნდიდან ვიგრძენი ვიღაცამ ხელი ჩამავლო და იქედან გამომათრია.

- ელენე, აქ რას აკეთებ? დაშავდი? დაინახე რამე? აქ რა გინდა მიპსუხე!

ნიკას ხმა გამომაფხიზლა.

- კარგად ხარ? რა გინდა ავარიის ტერიტორიაზე? რამე დაგშვდა?

ნიკა უამრავ კითხვებს მისვამდა. გაოგნებული, გაშტერებული ვიდექი და ვუყურებდი. შემდეგ ისევ მობულურს დავხედე და ისევ სანდროსთან დავრეკე. ისევ არ მპასუხობდა.

ისევ დავრეკე.

მოულოდნელად მესმის ხმა

- დაზარარებულის მობილური რეკავს...

________________

ხალხო ვიცი რომ სადისტი ვარ მაგრამ სიტუაცია მოითხოვს ამას...

მაპატიეთ დაგვიანებისთვის გამოცდების გამო მიწევს გალოდინოთ...

4 დღეში ბოლო გამოცდა მაქვს.

მიყვარხართთ