Buradaki ilk günüm abim gittikten sonra oldukça sessiz geçti.
Dışarıyı ve kaldığım yeri merak ettiğim için yürüyüşe çıkmaya karar verdim.
Öğrendiğim bir şey daha varsa insanlar gerçekten benden nefret ediyor.
Hizmetçi1: Gerçekten leydi Evangeline'e böyle davrandığını inanamıyorum.
Hizmetçi2:Shh seni duyacak...
Hizmetçi3:Dikkat edin onun her gün hizmetçileri zevk için kırbaçladığını söylüyorlar.
Hizmetçi1: Tam da onun gibi birinden beklenildiği gibi tsk tsk.
Tama hepsini duyuyorum. Aslında onlarla uğraşırdım ama bu sadece kötü olan itibarımı daha da kötü etkiler...
Kesinlikle üşendiğim için değil yanlış anlamayın.
Hepsiyle uğraşacağım bir gün gelecek ve o gün herşey toptan hallolmuş olacak.
Neyse. Bunun dışında bahçe ve ev harika. Zengin olmak mükemmel bir şey çünkü daha evin tamamını gezemedim bile...
Sanırım artık bunlara ben sahip olduğum için şanslıyım. Hayır daha çok bunları kullanabilecek olduğum için şanslıyım.
Eskiden istesem de yapamazdım.
Ahem. Her şey geçmişte kaldı sonuçta.
Akşam olana kadar diğer öğünleri de odamda aldım. Beni arayan yoktu.
Abim sabahki olaydan beri yüzünü kaybetmiş olmalı babamın ise çok işinin olduğunu söylediler.
Gece olunca yine bir sürü kişi bana gecelik giydirmek için geldi.
Korseyi çıkarmak gerçekten büyük bir rahatlama sağlıyor.
Sonunda buradaki ilk günüm bitti. Uykuya daldığımda kendimi başka bir yerde buldum.
Huh? Neredeyim?
Simsiyah bir odadaydım ve dışarıdan bağırma sesleri geliyordu. Elimi uzattığımda bir kapı belirdi ve yavaşça açıldı.
-Hadi ama onun hastalıklı doğması nasıl benim suçum olabilir?
-Ben bilmem ama ailemizin geçmişini kirletmeye devam edemez. Son törende yaşadığı kriz yüzünden her şey mahvoldu!
-Bir hastane buldum orada yatılı kalabilir. Hastalığı da daha iyi olur.
-Evet iyi fikir. Kimsenin girmesine izin verme. Paparazziler fotoğraf almasın.
-Anladım hemen yer ayırtacağım.
Ahh bu günü hatırlıyorum.
Ve sonraki olaylarıda.
Dolapta saklanan ben yanlış bir hareketimle keşfedildim. Ama ailem hiç bir pişmanlık belirtisi göstermedi.
-Estelle burada mıydın?
-Şimdi baba sen iyileş diye seni güzel bir yere götürecek.
Neden bunları hatırlıyorum?
Kafamı eğdim ve ellerimi sıkıp gözlerimi kapadım. Sonunda sesler kesildiğinde tekrar gözlerimi açtım.
Şimdi bulunduğum yer açık yeşillik bir araziydi. Akan bir nehir ağaçlar ve çiçekler var.
Daha deminki karanlıktan tamamen farklı. Nehre doğru yürüdüm ve kendime baktım.
Bu benim yüzüm. Ölmeden önceki.
Arkamdan gelen sesle irkildim.
-Buradasın.
Karşımda duran kişi Estelle'di. O oldukça asil duruyor.
-Afedersiniz bayan Estelle (?) acaba tam olarak neden buradayım?
Ona nasıl hitap etmeliyim?
-Haha bana sadece Estelle diyebilirsin. Neden burada olduğuna gelince... Sadece bu hayatı benden çok daha iyi yaşayabileceğini hissettim.
Huh?
-Bu dünya beklediğinden çok karışık ve ben bu karışıklıkta kayboldum. Ben öldürülmeden önce son kez tanrıya adaletsizliği yüzünden lanet ettim ve sanırım o da gururuna yediremedi.
Bunu demek gerçekten uygun mu?
-Sonra bana ne kadar adaletli olduğu hakkında dırdır etti ve bir dilek hakkı tanıdı. Zamanda geri gitmek ve tekrar aynı hayatı yaşamak istemiyordum ve bende bir karara vardım.
...
-Bir sürü ruh arasından seni seçtim.
-Neden?
-... Tamam sadece ismimiz aynıydı ve ölümümüz aynı anda oldu falan.
Asil durduğu hakkındaki düşüncelerimi geri çekiyorum.
-Bu kadarı önemli değil. Ahem. Devam ediyorum. Ondan ruhumu sonsuz huzur içinde yok olması ve bedenimin bunu hakeden bir ruh tarafından alınmasını istedim.
Vay be. Çok klasik.
-...
-Bu kısımda bana öğüt vermen gerek.
-Ahh... Haha evet... Ne olursa olsun vazgeçme?
En azından denedi.
-Sana yardım etmek için bunu vereceğim?
-Neden bahse...
Kafamda aniden yüzlerce sahne parladı. Bu onun hatıraları olmalı.
Ruh yok olunca bende aniden uyandım.
...aman tanrım bir göç hikayesi klasiği yaşadım! Bundan sonra hiç bir yakışıklı yandere beni durduramaz!
Ben uyandığımda hizmetçiler içeri daldı. İçeride kamera olmadığına emin miyiz? Bu iki oluyor.
Hızlıca giydirildim ve bir süre sonra hepsi odadan çıktı.
Marie hepsi çıkınca heyecanla bir mektup çıkardı.
-Leydim Grandükten mesaj var!
Neden bu kadar heyecanlı?
-Bana getir.
Mektubu aldım ve dikkatlice açtım. Grandük buluşma isteğimi kabul etmiş!
-Marie hazırlan.
-Evet leydim?
-Grandüke bir ziyarette bulunacağız!
Nişana çok az kaldı yani bunu bu gün halletmeliyim.
Arabaya binince yol boyunca kendimi hazırladım. Yeni edindiğim hatıralar sayesinde grandükün çok yakışıklı olduğunu biliyorum ve eski Estelle'in duyguları ne kadar bastırılmış olsada hala ona karşı olan hislerini hissedebiliyorum.
Sonunda araç durdu. Şimdi erkek başrolle buluşma zamanı.
______
Yazar:Villainesssss