PLEASE DEAR 👉 (🙅♂️ဆဲဆိိုရိုင်းစိုင်းသော စကားလုံးကြမ်းများပါသောကြောင့် အသက်ပြည့်မှဖတ်စေချင်သည်🙅♂️)
" ဒါ ဘာတွေလဲ ...ကျုပ်ကို...ကျုပ်ကိုရှင်းပြစမ်းပါ အုံး ....ခင်များ..ရှင်းပါအုံး"
ခုရက်ပိုင်း ရာသီဥတုဖောက်ပြန်လို့နေမကောင်းဖြစ်ချင်နေတဲ့စိတ်ကိုအားတင်းရင်း တစ်ပတ်အတွင်း မြန်မာနိုင်ငံ ပြန်ဖို့အတွက် အလုပ်ကိုဖြတ်နေပြီ။ တိုင်းတပါးမှာ နှစ်ယောက်အတူ အားသန်ရာ ၊ ကိုက်ညီရာ အလုပ်ကို ရွေးပြီး ပုံမှန်မဟုတ်သော ကျွန်တော်တို့အိမ်ထောင်ရေးအတွက် ငွေရှာနေရပြီ။ နှစ်ဖက်မိဘက ပို့ပေးမည်ဟု ပြောသည်ကို ယောကျာ်းလေး မာန်ကြီးသော ကျွန်တော်အမျိုးသားလေးက လက်မခံခဲ့ပါ။ ကျွန်တော် အစ်ကိုကို လုပ်ကျွေးနိုင်တယ် မိဘတွေဆီက တစ်ကျပ်တစ်ပြားမှ မယူပါနဲ့လို့ ပြတ်သားစွာပြောခဲ့သည်။ သူလည်း ယောကျာ်းလေး
ကိုယ်လည်းမျိုးတူမို့ ဘယ်သူက ဘယ်သူကိုမှ အားမကိုးဘဲ နှစ်ယောက်သား မတူညီသော company နှစ်ခု မှာ ဌာနတစ်ခု၏ ခေါင်းဆောင်အဖြစ် အလုပ်လုပ်ခဲ့ကြသည်။
အဆင်ပြေနေပါသော ကျွန်တော်နှစ်ယောက်ကံကြမ္မာ ကျီစားပြီထင်တယ်၊ အရင်တစ်ရက်ဆီက ညနက်အချိန် ဝင်လာခဲ့သော ထက်ပိုင် ဖုန်းကြောင့် ကျွန်တော်ထိန့်လန့်တုန်လူပ်မိပြီ။ ကြောက်စရာအမှန်တရားတွေ ၊ ကောင်းပြည့်လေး နှင့် ငယ်သူငယ်ချင်းဖြစ်သူ ရဲရင့် တို့ကြားက ပြသနာ ၊ အစတည်ခဲ့ကြတာ ကျွန်တော်၊ ထက်ပိုင်တို့ပါသည်မဟုတ်ပါလား လို့တွေးပြီး သွေးပျက်နေမိသည်။ အမှန်တရားတို့ပေါ်ပေါက်လာပြီ၊ ယခု ကောင်းပြည့်လေးကိုရှာမရဘူး ၊ ရဲရင့် accident ဖြစ်လို့ ဆေးရုံရောက်နေတယ် ဆိုသည့် နောက်ဆက်တွဲသတင်းဆိုးတွေကြောင့် မွေးရပ်မြေကို အမြန်ပြန်ဖို့ စီစဉ်နေပြီ။ အလုပ်ကပြန်လာစဉ် တလျှောက်လုံး ကျွန်တော့်အမျိုးသားလေးကို ဘယ်လိုပြောရမလဲ တွေးမရ ၊ သူငယ်ချင်းသံယောဇဉ်ကြီးသော ကျွန်တော့်အမျိုးသားလေးသာ ဒီကြောက်စရာအမှန်တရားတွေ သိသွားရင်ဆိုတဲ့အတွေးက အသက်ရူမဝခဲ့။ မပြောမဖြစ်သော အကြောင်းအရာနှင့် အမှန်တရားကို လှည့်စားမိလို့ နာကျင်နောင်တတွေ ။
မပြောလို့မပြီးသည့်အရာမို့ ရလာမည့် ဘယ်အကျိုးဆက် ကိုမဆို ခံစားမည်ဟု စိတ်ပိုင်းဖြတ်ခါ အမျိုးသားလေးရှိရာ Bedroom သို့အလာ ၊ သွေးပျက်မတက်မြင်ကွင်းက ကျွန်တော်ကို ဆီးကြိုနေသည်။ ရစရာမရှိအောင် ကျဲပြန့်နေပါသော စက္ကူအပိုင်းအစတွေ၊ ဖန်ကွဲစတွေ နံရံအား စိတ်ရှလက်ရှိ ထိုးကြိတ်နေပါသော ကျွန်တော့်ချစ်ရသူ။ သိပြီးပြီးပေါ့....ကောင်လေး အကုန်သိပြီးပြီပေါ့ လို့တွေးပြီး အသက်ရူရပ်တော့မည်လား ။ ငါ့ကိုများ မုန်း...သွားပြီလား ။ကိုယ်ဘာမှမသိရပါဘူး ၊ ကောင်းပြည့်လေးအပေါ် ကိုယ် ဘာမှမလုပ်ခဲ့ပါဘူးကွာ ။ ကိုယ်ရှင်းပါ့မယ် ..အားလုံးကို အသေးစိတ် တစ်ချက်ခြင်းဆီ ရှင်းပြပါ့မယ် လို့ မပြတ်ရွတ်ဆိုနေပါသော စကားတွေက လည်ပင်းအထက်သို့ တက်မလာဘဲ ရင်တွင်းတနေရာပူလောင်နေရပြီ။ ဟင်းအင်း ကိုယ်ကို အဲလို စိမ်းစိမ်းကြီး မကြည့်ပါနဲ့ ၊ ဟင်းအင်း ကိုယ်က အိမ်ထောင်ရေး အထိအခိုက်မခံနိုင်ဘူးနော်မောင်။ မောင်ကို အကုန်ရှင်းပြပါ့မယ် ၊ မောင်စိတ်ကျေနပ်သည်အထိ တစ်ခုခြင်း ရှင်းပြပါ့မယ် မောင်ရယ်။
"မောင်....."
"ဟား....သူတော်ကောင်းကြီးပါ့လား၊ ရှင်း ..ရှင်းစမ်းပါအုံး..ကျုပ်ကို .....ဒါတွေက ဘာတွေလဲ ဟင်၊ ကျုပ်ကို ဘယ်ချိန်ထိ ဖုံးကွယ်ထားမှာလဲဟင်... ခု ငကောင်း ဘယ်မလဲ ၊ ဘယ်လိုဖြစ်ကြတာလဲ၊ ဖြေ ...ဖြေလေ "
"အ့....မောင်..."
ခပ်စိမ်းစိမ်း ရွဲ့ပြီးပြောသော ကျွန်တော်အမျိုးသားလေးဆီ ဦးတည်ပြီး အသွား ၊ကျွန်တော် ပုခုံးနှစ်ဖက်ကို နာနာကျင်ကျင်ဖိကိုင်ပြီး မခံမရပ်နိုင်စွာ မေးနေသော မောင်ကို အပြစ်မဆိုအား။ ဟုတ်တယ် မောင်နာကျင်သင့်ပါသည်။ ပြသာနာဖြစ်နေတဲ့ တရားခံ ရဲရင့်က ကျွန်တော်ရဲ့ ညီအစ်ကိုသူငယ်ချင်း ဆက်ဆံရေးရှိသူ၊ ဘယ်ဆီ ဘယ်မှာ ရှာမတွေ့ ပျောက်ချင်းမလှ ပျောက်နေသော ကောင်းပြည့်လေးက မောင့်ရဲ့အရင်းနှီးဆုံးသော လူသားလေး။ ကိုယ်ကြောင့်မဟုတ်ပါဘူးလို့ ဘယ်လောက်ပဲ ကတိသစ္စာပြုနေပါစေ မောင်က ယုံမည်တဲ့လား။ မောင်က မုန်းသွားမှာလား ၊ ကျွန်တော်မြတ်နိုးရတဲ့ ကျွန်တော်နှင့်မောင့် အိမ်ထောင်ရေး ပြိုလဲရမှာလား။ မလုပ်ပါနဲ့မောင်ရယ်၊ မောင်ကြိုက်တဲ့အပြစ်ပေးပါ အိမ်ထောင်ရေး ပြိုလဲမယ့်စကားတော့ မပြောပါနဲ့ကွာ။ တောင်းပန်ပါ့မယ်မောင်ရယ်၊ ကိုယ့်ကို မောင်ကြိုက်သလိုပြောပါ ..နော် ။ ကိုယ့်အိမ်ထောင်ရေးတော့ မပျက်စီးပါရစေနဲ့။
"ခင်များတို့ကို ထင်မထားဘူး သိလား...အဲလောက်ထိအောက်တန်းကျလိမ့်မယ်လို့ ၊ အဲလောက်ထိ ယုတ်မာကြလိမ့်မယ်လို့၊ လူကြီးလူကောင်းကမွေးတဲ့ သားတွေဖြစ်ပါရဲ့ ဘာမှမသိနားမလည်တဲ့ တောသားလေးကို ခုလို အကွက်ကျကျ စီစဉ် ယုတ်မာခဲ့လိမ့်လို့ တခါမှမတွေးဖူးဘူး။ ကျုပ်....ကျုပ်ကိုရော အပိုင်ရအောင်ယူခဲ့တာလား....တကယ်ရော ချစ်ခဲ့လား..."
"မောင်....မင်းတော်တော့ ၊ ငါကိုကြိုက်သလိုပြော ...ငါကို ကြိုက်သလောက်ထိ ထိုးလို့ရတယ်၊ ဒါပေမယ့် မင်း....မင်း..ငါအချစ်ကို မစော်ကားနဲ့.၊ ဒီပြသနာတွေမှာ ကိုယ့်မသိပါဘူး လို့မငြင်းဘူး ၊ ဟုတ်တယ် ကိုယ်တို့သုံးယောက်လုံး မှားမိခဲ့ကြတယ်၊ ဒါပေမယ့် မောင်ရယ်၊ မောင်ကို တကယ်ချစ်တာပါနော်၊ မောင် ကိုယ်ကိုယုံပါနော် ....နော်..မောင် "
"ဟားးးးးးဆိုစမ်းပါအုံး၊ မိန့်စမ်းပါအုံး အချစ်ဗိသုကာ ရှင်ကြီး...ဟင်၊ သိပ်အချစ်ကြီးနေပါ့လား ၊ အရမ်းကို ချစ်တက်နေသလား ဟင် ...။ ခု ခင်များတို့လုပ်ရပ်ကြောင့် ငကောင်း ဘယ်လောက်နာကျင်နေမလဲ ၊ ခင်များတို့ လူမဆန် လုပ်ခဲ့လို့ ဖြူစင်တဲ့ ငကောင်း ၊ ရိုးသားတဲ့ ကျုပ်သူငယ်ချင်းဘယ်လောက်ထိ ထိခိုက်မလဲ တွေးမိကြလား၊ ဟင် ခု ဘယ်မတဲ့လဲ ...သူက သိပ်ရိုးသားတာ၊ သူက သိပ် အ, တာ ဗျ....သိလား..ခင်များတို့ သိကြလား ..."
"မောင်......."
ရက်စက်လိုက်ကြတာ လုပ်ရက်လိုက်ကြတာ ။ ကျွန်တော့်သူငယ်ချင်းလေးက လုံးဝအဖြူထည်လေးပါဗျာ..လောကကြီးမာယာ ၊ လှည့်ကွက်တွေ အနိုင်ပိုင်းအနိုင်ယူတက်တဲ့ လောကသားရဲတွေကြားက အဖြူရောင်ယုန်ဖြူလေးပါ ။ ဟား...ခု ဘယ်မလဲ ခုဘယ်ဆီမှာတဲ့လဲကွာ၊ ငါ့အမှား...ငါ့အမှား..ငါသာမင်းကို မထားခဲ့ရင်၊ ငါသာ ဒီကိုမလာဘဲ မင်းကိုစောင့်ရှောက်ပေးခဲ့ရင် ငါ့သူငယ်ချင်းလေး ခုလိုဖြစ်မှာမဟုတ်ဘူး တွေးမိပြီး ယူကျိုးမရခဲ့ ။ ငါ့အမှားတွေပါ ငကောင်းရာ.....ငါပြန်လာမယ် ချက်ချင်းပြန်လာမယ်။ ဘယ်နေရာမှပဲ ရှိရှိ ငါ ရှာမည်။ ရှိသမျှ အင်အားသုံးပြီး မြန်မာတပြည်လုံးမကလို့ ဘယ်နေရာမှာ ရှိနေပါစေ ငါ မြေလှန်ရှာမည်။ ငါ့သူငယ်ချင်းလေး၊ ငါ့ညီလေး ဘယ်လောက်နာကျင်လိုက်မလဲ၊ ဒီအောက်တန်းကျတဲ့ လူချမ်းသာတွေရဲ့လှည့်ကွက်တွေကြား၊ ချစ်မိသူကပေးတဲ့ ရက်စက်မူ ၊ လှည့်စားမူ၊ ကစားခဲ့မူတွေကြား ဘယ်လောက်နာကျင်နေရှာမလဲ တွေးမိရုံနှင့် အသက်ရူမဝခဲ့မိဘူး။
ငကောင်းမိဘ တွေကရော သိနေလောက်ပြီလား၊ ဦးလေးသာ ငကောင်း က မျိုးတူ ယောကျာ်းလေးနဲ့ ချစ်ကြိုက်နေမှန်းသိရင် ဘယ်လောက်တောင် ငကောင်းအပေါ် ရိုက်နက် ဆုံးမ နေမလဲ။ အနေအေးတဲ့ဒေါ်လေးကရော ငကောင်းကြောင့် ဘယ်လောက်ရှက်နေမလဲ။ အမြင်ကျဉ်းတဲ့ တောနေလူတန်းစားတွေကြား သူတို့မိသားစု ဘယ်လောက်မျက်နှာငယ်နေရှာမလဲ။ ငါ ထားခဲ့မိလို့၊ ငါ ငကောင်းအနား နေမပေးနိုင်လို့ ၊ ငါက ငကောင်းကို စောင့်ရှောက်ပါ့မယ်လို့ မမမိုးပြည့်ကို ကတိပေးခဲ့ဖူးတသည်။ ခု ငါကအသုံးမကျတဲ့သူ၊ ငါကကတိပျက်စေတဲ့သူ ၊ ငါက ထားခဲ့သူပါကွာ။ ငါတောင်းပန်ပါတယ် ငကောင်းရာ ။ ပါးတို့က သိနေကြသလား ဒီပြသနာတွေ ၊ ငကောင်း ကိစ္စတွေ၊ နာကျင်နေရပါသော ခံစားမူတွေနှင့်အတူ အာရုံထဲ တဖြေးဖြေး သိမြင်စပေါ်လာသော အစ်ကို......အစ်ကိုက ကိုရဲရင့်မှမဟုတ်တာ။ ငါအပေါ် အစ်ကိုက အမြဲ ကောင်းပေးနေတာ ၊ ငါဘာလုပ်မိခဲ့တာလဲ ငါဘာလုပ်နေတာလဲ။ ....
တီ ~တီ
"မာ.....ငကောင်းကိစ္စ သိနေပြီလား ၊ ပါးရော သားကိုဘာလို့မပြောကြတာလဲ ဟင် မား၊ ပါး "
(.............)
"ဟုတ် ပြန်လာရင် သားကိုရှင်းပြရမယ်နော်၊ သား အစ်ကိုနဲ့ မနက်ဖန် Flight နဲ့ပြန်လာမယ်"
(.........)
"ဟုတ် စိတ်ချပါမား၊ သား...အစ်ကိုကို တောင်းပန်ပါ့မယ်၊ သားအစ်ကိုကို မမုန်းပါဘူး"
(......)
" ဟုတ်မား...ရန်ကုန်မှာတွေ့မယ်မား ၊ ပါးရော ဂရုစိုက်ပါ"
ဒီနေ့အလုပ်က ပြန်ရောက်တာ စောနေသည်မို့ ကိုယ့်အလုပ်ထဲသုံးတဲ့ laptop ကို charging သွင်းထားမိသည်။ အိပ်ခန်းဘေး စားပွဲပေါ်က အစ်ကို I-pad ဆီက စာတွေဝင်နေသံကြားရတယ်။ ပထမတော့သိပ်အာရုံမစိုက်မိ၊ ခဏအကြာဆက်တိုက်ဝင်နေသည်မို့ password မခံထားသော အစ်ကို I-pad ကို ဖွင့်ပြီး ကိုထက်ပိုင်ပို့ထားသော e-mail ကြောင့် တခဏ အသက်ရူရပ်သွားသည်။ ခဏအကြာ သတိကိုပြန်ထိမ်းပြီး ရင်ထဲမှ လိူင်တက်သော ခံစားချက်တို့ကြောင့် တချက်မက ဟစ်အော်ရင် မြင်မြင်သမျှ ပစ္စည်းတွေကို လွှင့်ပစ်မိတယ်။ ငကောင်းက ခုထိ ဘယ်မှာမှ ရှာမရဘူးဆိုတဲ့ စာကြောင်းလေးကြောင့် ကျွန်တော့် အစ်ကို ကိုပါ ရန်သူလိုဆက်ဆံပြီး ရိုင်းစိုင်းစွာပြောဆိုခဲ့တယ်။ အစ်ကိုက ဟိုလူယုတ်မာရဲရင့် မဟုတ်ဘူး ဆိုတဲ့အသိကိုအတင်းပြန်ထိုးသိပ်
ထည့်ပြီး အစ်ကိုအပေါ် မှားခဲ့သမျှတောင်းပန်မည်။ ခုည တော့ မောင် စိတ်တွေ မွန်းကြပ်နေလို့ တခဏ တော့ လွတ်ထားပေးပါ အစ်ကို။ အစ်ကို ကို မနက်မှတောင်းပန်ပြီး မြန်မာပြည်ကိုပြန်မည်။ ဟို လူယုတ်မာကိုသတ်ပြီး ငကောင်းကိုရှာမယ်။
" အစ်ကို....."
"မောင်...လာလေ..."
———————————————————————-
" ကလေးငယ်......အားးးးးးးးးးးးးးး"
တိတ်ဆိတ်မှောင်မိုက်နေသောနေရာတစ်ခုမှ ကျွန်တော်ရှိနေတယ်၊ အလင်းရောင်ကို အားကိုးတကြီးလိုက်ရှာပါသောလည်း တစိုးတစိမျှ မမြင်ရ။ နားထဲမှာ ကျွန်တော်ကလေးငယ်အသံ နှင့်အတူထူးဆန်းသော ကလေးသေးသေးလေးအသံကို တခါတလေ စူးရှစွာ ကြားနေရသည်။ တခါတလေ သူတို့ ရယ်ရွှင်သံတွေ၊ တခါတလေ ကလေးသေးသေးလေး ငိုလို့ ကျွန်တော့်ကလေးငယ်ကချော့မြူသံတွေ ကို ပီပြင်စွာ ကြားနေရတယ်။ နေရာမှ ထ၍ ပတ်ပတ်လည်ကိုကြည့်မိပါသော်လည်း မှောင်မဲမူက ကြီးစိုးနေတယ်။ ကလေးငယ်....ဘယ်မလဲ၊ ကလေးငယ် ..မင်း ဘယ်မှာလဲ အသံပေးရင်း နားထဲကြားနေရသော သူတို့ အသံတွေနား တိုးကပ်၍ သွားပါသော်လည်း ကလေးငယ်ကို ကျွန်တော်မတွေ့ရ။ရှိစမျှအားကိုစုပြီး ကလေးငယ် ..ဘယ်မလဲ ဟစ်အော်ရင်း ခြေဦးတည်ရာ မှောင်မိုက်သော လမ်းတွေပေါ် ပြေးအော်နေသော်လည်း ကျွန်တော်အသံကို သူတို့မကြားလင့်စွာ ဖြေကြားခြင်းမရှိ ။ ကလေးငယ် ဘယ်မလဲ ဆိုတဲ့ ကျွန်တော်အသံတွေသာ အရပ်မျက်နာအနှံ့ ပဲတင်ထပ်သံများစွာ ပြန်ကြားနေရပြန်သည်။
မြင်ရပြီ အလင်းရောင်သေးသေးလေးနှင့် ကလေးငယ်။ အလင်းရောင်လေးက ကျွန်တော့်ကလေးငယ်အပေါ်ဖြာကြလျှက် လက်ထဲမှာလည်း အနှီးထုပ်ကလေးသေးသေးလေးကို ပွေ့ပိုက်ပြီး ကျွန်တော်ကို ကျောခိုင်းထားသည်။ပြုံးပျှော်စွာ ကလေးငယ်ဆီသွားမယ့်အလုပ် ၊ ကျွန်တော် ခြေတစ်လှမ်း တိုးတိုင်း ကလေးငယ်က ခြေတစ်လှမ်းဆုတ် ရာမှ အနောက်ဘက်ဆီက နက်စောက်နေ သော တောင်ကမ်းပါးရံ ထဲသို့ ကျမည်သာ ရှိတော့မည့်ဆဲဆဲ။ ကလေးငယ် ...နောက်မဆုတ်နဲ့ ၊ ရပ်နေ နောက်မဆုတ်နဲ့ ရပ်နေ။ ကိုကို လာခဲ့မယ်...ကိုကို လာနေပြီ လို့အော်ပြော သံမဆုံး ခင် ကလေးငယ် ခြေတစ်ဖက်အလှမ်းမှာ လေဟာနယ်ထဲ ပြုတ်ကျ သွားသော သူတို့နှစ်ဦး။ အပြေးလိုက်၍ ဖမ်းဆွဲမိပါသောကျွန်တော်လက်က လေဟာနယ်ကိုသာ ဆုပ်ကိုင်မိသည်။ ကိုယ့်မျက်စိရှေ့မှာတင် အနက်ရိူင်းဆုံးသော ချောက်ထဲ ရောက်သွားသော ကလေးငယ်။ သွားပြီ ကလေးငယ် ပြုတ်ကျ သွားပြီ။ ကလေးငယ် ....လို့ အသံကို အားကုန်ဟစ်အော်ရင်း။
"ကလေးငယ်.....မလုပ်ပါနဲ့....နောက်မဆုတ်နဲ့......အားးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးး"
"သား...သားငယ်....သတိထားပါအုံး...သား..သားကြီး...မားသားလေးက်ို လုပ်ပါအုံး...သားငယ်"
"ရဲရင့် ...သတိရပြီလား....ရဲရင့် သတိထားပါအုံး....."
"Jackson ....သတိထားလို့....ကိုလင်း ဆေးရုံအုပ်ကို ချက်ချင်းသတင်းပို့ပေး၊ Jackson သတိရလာပြီလို့ "
နားစည်မှ အကြားအာရုံခံစားမိပြီ၊ ပြင်ပမှာ မိမိအမည်ခေါ်ဆိုသံကို ကြားရသည့်တိုင် မျက်လုံးများက မဖွင့်နိုင်သေး။ မှိတ်ထားလျှက်သား မျက်ဝန်းတို့မှာ တသွင်သွင်စီးဆင်းနေသော မျက်ရည်တွေက ခေါင်းအုံးပေါ်ထင် အိုင်ထွန်းစေပြီ။ နားစည်ထံ ဝင်လာသော အသံများကို အသိစိတ်ဖြင့်ထိမ်းချုပ်ပြီး ခွဲခြမ်းလျှင်ပင် ကိုယ်ရှာဖွေနေသော ဂရုဏာနာသေးသေးလေးမပါခဲ့ ။ မဖွင့်ချင်တာ ကိုယ်တိုင်ကိုယ်က မျက်ဝန်းတွေကို မဖွင့်ချင်သေးတာ၊ ကိုယ်မြင်ချင်နေပါသော မျက်နှာသေးသေးလေး ကို ပထမဆုံး မျက်ဝန်းတို့ ဖွင့်ကြည့်စဉ် မမြင်မိပါက နောက်တစ်ကြိမ်ရင်ကွဲရမည်။ ဟင်း အင်း မဖွင့်ချင်ဘူး။ ထိတ်လန့်ခြောက်ခြားစွာ နိုးထ လာရအောင် ပြင်ပလောကမှာ ကျွန်တော် ဘေးမှာ ကလေးငယ်ရှိနေပါ့မလား။ ဘယ်လောက်ပင် မဖွင့်ဘူး ငြင်းဆိုနေပါစေ မြင်ရလို့ မြင်ရငြား ဖွင့်ကြည့်မိစဉ်ကာသည်လည်း နှစ်ဆ နာကျင်ရ၏။
"သားငယ်လေး....သတိရလာပြီလားဟင်...မားမားလေ..."
"မားမား....သား....သားကို ကူညီပေးပါ မားရယ်...သားကလေးကိုရှာပေးကြပါဗျ....သား...သားကလေးကို လိုက်ရှာရမယ် မားရယ်...သား..ကလေးငယ်နောက် လိုက်ရမယ်....အား....."
ဘုန်း......
"အမယ်လေး ...လုပ်ပါအုံး...သားကြီးရေ ...သားငယ်ကို ကယ်ကြပါအုံး...သား..လေး မားသားလေး သတိထားလေကွယ်..."
"အားးးးးးးးးးးးးးးးးးသေစမ်း ...သေစမ်း..."
ဘုန်း...ဘုန်း...
"ဟိတ်ကောင် ...တော်တော့လို့....ငါပြောနေတယ်လေ...Jackson "
"ရဲရင့်....မလုပ်ပါနဲ့ကွာ...မင်းမားမားလည်း သနားပါအုံး...မလုပ်ပါနဲ့သူငယ်ချင်းရာ....ငါတို့ ကောင်းပြည့်လေးကို ရှာနေပါတယ်"
ကျွန်တော်မျက်လုံးစ ဖွင့်စဉ်မှာပဲ အခန်းထဲ ဝှေ့ဝိုက်ရှာကြည့်မိတယ်၊ ကျွန်တော်ကလေးငယ် ဘယ်နေရာမှာ ပုန်းနေမလဲ၊ မားမားတို့ကိုကြောက်နေမလား ။ ပစ္စည်းစင်တွေရဲ့ နောက်မှာလား ၊ Bathroom ထဲမှာလား ၊ အပြင်ခဏ သွားသလား စောင့်ဆိုင်းရှာဖြေပါသော်လည်း နတ္တိသောအဖြေကား မပြောင်းလဲ။ ကိုယ်အမှား ကိုယ်အသုံးမကျတာပါ ကလေးငယ်ရယ်၊ ပြန်လည်ပြင်ဆင်ခွင့်ပေးပါ၊ အချိန်ခဏလောက်ပေးပါကွာ။ ကိုယ် $ သုံးမကျခဲ့တာပါ ကလေးငယ်ရယ်။ မားမားဆီ အကူအညီတောင်းမယ် ၊ ပါးရဲ့အရှိန်အာဏာနဲ့ ကလေးငယ်ကိုရှာမယ်။ ကမ္ဘာပေါ်မှ ရှိသမျှ လူတိုင်းဆီ တောင်းပန်ပြီး တောင်းမယ် ကျွန်တော်ကလေးငယ်ကို ပြန်ပေးကြပါ၊ ကျွန်တော် ချစ်တယ် မပြောရသေးလို့ ပြန်ပေးကြပါ။ ရှာဖွေပေးကြပါဗျာ...။ နာကျင်ကိုက်ခဲနေသော ခြေထောက်ကိုကြည့်မိတော့ စိတ်တွေက ထုံထိုင်းခဲ့ပြီ။ ကျွန်တော် ဒီအတိုင်းနေလို့မရဘူး ..ရှာရမယ်။ ကျွန်တော်ခန္ဓာကိုယ်နဲ့သွယ်တန်းထားသော ဆေးပိုက်ကိုဆွဲဖြုတ်ပြီး ကုတင်ပေါ်က ခြေထောက်ပြီး ဆင်းမည်အလုပ် ....ဘုန်းကနဲ လဲကျ သွားသော ကျွန်တော် ခန္ဓာကိုယ်။
ဘာလဲ ကျွန်တော်ခြေထောက်တွေ ကျိုးသွားတာလား ၊ ပြတ်သွားတာလား။ အားမလို အားမရ ဖြစ်ခြင်းများစွာဖြင့် သေချာအောင်အတည်ပြုစစ်ဆေးခြင်းပြုသည့် နောက်တစ်ဖန်ထပ် အထ လဲပြိုပြန်ပြီ။ ဘုန်း ခန်ဲမြည်သံနှင့်အတူ မားမားရဲ့အော်ဟစ်ငိုကြွေးသံ။ ခုမှ ကျွန်တော်ခြေထောက်တွေကသုံးစားမရမှန်းသိ၍ မကျေနပ်ခြင်း ၊ နာကျင်ခြင်းကို အကြောင်းပြု၍ ပတ်တီးစီးထားသော ညာခြေဖမိုးကို အားဖြင့် ထုချမိသည်။ ကျိုးစမ်း...ပြတ်စမ်း...ငါ့ကလေးနောက်လိုက်ရှာရမယ် မသိရော့သလား ...သေအောင်ကျိုးစမ်းဆိုပြီး ပတ်တီးဖြူဖြူထွေပေါ်မှာ အနီရောင်ပြောင်းသည်အထိ မကျေနပ်ခြင်းတွေကို ပေါက်ကွဲမိသည်။
"အားးးးးးး ကျိုးစမ်းကွာ....သွား..အနားမလာနဲ့။ သွား....ကျိုစမ်းကွာ ...ကလေးငယ်ရေ ....ဘယ်မလဲ... ကိုကိုဆီ ပြန်လာပါတော့...ကိုကိုအကုန် ရှင်းပြမှာမို့ ကိုကိုဆီပြန်လာပါတော့ ကလေးရေ...ဒီ လူမိုက် ကြီးဆီ ပြန်လာပေးပါကွာ....ချစ်တယ်လို့မပြောရသေးဘူးလေ...ကိုယ်က ကလေးကို သိပ်ချစ်တာ.....ငါ $ သုံးမကျလို့...ငါ အသုံးမကျလို...."
ဖြန်း...ဖြန်း....
"တော်တော့လို့ ...Jackson မင်းကို ငါသတ်မိလိမ့်မယ်...တောက် ...ငါကွာ..."
အခန်းပြင်ဘက် ဆေးရုံအုပ်ကြီး မှာကြားနေတာတွေကို ကျွန်တော်နှင့် ထက်ပိုင် နားထောင်နေစဉ် အခန်းတွင်းမှ မားမားအော်သံနှင့် Jackson အော်ဟစ်သံတွေကြောင့် ကျွန်တော်တို့အဖွဲ့ တံခါးကိုဆွဲဖွင့်မိပြီး ဝင်ခဲ့မိတယ်။ မြင်လိုက်ရတဲ့မြင်ကွင်းက နှလုံးလှဖွယ်မရှိ။ ပြုတ်ကြနေသော ဆေးပိုက်တွေ၊ လဲလှောင်းနေသော ဆေးပစ္စည်းစင်တွေ၊ ပြန့်ကျဲနေသော ပစ္စည်းအပိုင်းအစ တွေက မြင်ကွင်းမှာ အကျည်းတန်လျှက်တည်ရှိနေသည်။ Accident ကြောင့် ထိခိုက်ထားမိသော ခြေထောက်ပေါ်ကပတ်တီးဖြူဖြူပေါ်တွေကို စိတ်ရှိလက်ရှိထုရိုက်နေပါသော Jackson ၊ ရှိသမျှအားလေးနဲ့ Jackson ကိုအတင်းဆွဲနေပါသော မားမားက ငိုယိုပြီး အော်ဟစ်အကူအညီတောင်းနေသည်။ Jackson ကိုအတင်းဆွဲ၍ တားနေပါသော ကိုလင်းနှင့် သက်တော်စောင့်အဖွဲ့တွေ၊ ငိုယိုနေသော မားမားကို ကျွန်တော်က ဖေးမ၍သားအမိ နှစ်ယောက် မျက်ရည်တွေ ပင်လယ်ဝေရပြီ။ အပါးက အိမ်တော်မှာ လုပ်ငန်းကို ပြန်လည်ဦးစီးနေရသောကြောင့် Jackson ဆီလိုက်မလာနိုင်ခဲ့။ ကျွန်တော်တို့မိသားစု ပျော်ရွှင်မူ ကုန်ဆုံးခဲ့ပြီ။ ချစ်ရေ မောင်တို့မိသားစု ချစ်တို့အပေါ် လုပ်ခဲ့မိတဲ့အမှားတွေအတွက် ဝဋ်လည်နေရပြီ၊ မောင်တောင်းပန်ပါတယ်ကွာ ....။
"ရဲရင့် ..တော်ပါတော့ကွာ၊မလုပ်ပါနဲ့တော့ မင်းဒီလိုလုပ်လို့ ဘာထူးမှာလဲကွာ"
"ထက်....ထက်ပိုင်....ငါလေ...ငါကြောင့် ...ငါ့ကလေးငယ် မရှိတော့ဘူး၊ ငါကြောင့်...ငါ့$သောက်မကျလို့..သိလား.၊ ခု ..ငါ့...ကလေးငယ်နောက် လိုက်ရမယ်..လိုက်ရှာရမယ်..မင်းဖယ်..မင်း ဖယ်လို့ "
" ကျွန်တော်တို့ အဖွဲ့တွေ အကုန်နယ်တွေထိ ဖြန့်ပြီး ရှာနေပါတယ် ကိုရဲ ...ခြေထောက်ကို ဂရုစိုက်ပါ၊ နယ်က ကားဂိတ်တွေ ၊ air pot တွေကအစ အကုန် စီစစ်ပြီး လိုက်ရှာနေပါတယ်"
"ငါ ကြောင့် ဖြစ်တာ ငါ$ သုံးမကျလို့...ငါကြောင့် သိလား ...ကိုလင်း ...ငါ...ငါ..လေ....ငါကိုသာ သတ်လိုက်ပါကွာ၊ ငါကိုသာ သတ်ကြစမ်းပါကွာ"
"ရဲရင့် ...ရာ....ငါမင်းအတွက် ပျော်စရာသတင်းနဲ့မင်းဆီလာတွေ့တာကွ၊ ငါမင်းကိုအမြဲ ပြောတယ် ကောင်းပြည့်လေးက လူရိုးလေးပါ ၊ သူက သိပ်ဖြူစင်ရှာတာ လို့ ပြောခဲ့တယ်လေ ...ဟင်
မင်းအတ္တတွေကြောင့် ၊ မင်း$ ရူး အတွေးတွေကြောင့် ။ မင်းကိုယ်မင်း အထင်တွေကြီးပြီး ကလေးကို တစ်ဖက်သတ်အတွေးတွေနှင့်နှိပ်စက်နေတာ သိလား ၊ ဟင် ...ငါတို့လိုက်ရှာနေတဲ့ မင်းရဲ့ ကလေးငယ်က ကိုယ်ဝန်သည်ကွ၊ သိလား ...စောက်ရူးကောင်ရဲ့၊ ကောင်းပြည့်လေး က လူတစ်သောင်း တစ်ယောက်မပါတဲ့ မမျိုးဥပါပြီး ကိုယ်ဝန်ဆောင်နိုင်တဲ့ Male pregnancy တဲ့။ အခု မင်းရဲ့ ရင်သွေးလေးကို လွယ်ထားနေရပြီသိလား ဟင်၊ $ ကောင်ရဲ့ ...ငါ့-ီးလို့ပဲ ခုလည်း ထင်လေ ၊ မင်းမှန်တယ် ထင်နေတယ်မဟုတ်လား ..ဟင် $ ကောင်ရဲ့ ခု မှ ဘာလို့ လိုက်ရှာနေလဲ ....မင်း နှိပ်စက်လို့ ဟိုက ဗိုက်တစ်လုံးနဲ့ပြေးပြီ။ခုမှ ဘာထဖြစ်နေလဲ ၊ ငါ-ိုးတဲ့ကွာ၊
ခု အကုန် -ီး ဖြစ်ကုန်ပြီ သိလား ၊ အဲ့ကလေးက ယောကျာ်းလေး ကိုယ်ဝန်သည်ကွ၊ မင်းရဲ့ ကလေးကို လွယ်နေရတာ သိလား .....ဟင်....ဟင် လို့......"
"ဘာ.....ဘာပြောလိုက်တာလဲ....ထက်ပိုင်..ငါ့ရဲ့ကလေးငယ်က ..ကိုယ်ဝန်နဲ့ဟုတ်လား..ဟင်..လို့ "
Next spoiler 👉(ငါကို သာ ရိုက်သတ်ကြပါကွာ/ Dr.တည်မြဲ လား ...နင်..ဧကရီ..ဒီpatient က ဘယ်လို)
# မမ အတွက် Vote ပေးခဲ့ဖို့ မမေ့နဲ့နော်
# Thanks for all.
————————————————-
zawgyi
PLEASE DEAR (🙅ဆဲဆိိုရိုင္းစိုင္းေသာ စကားလုံးၾကမ္းမ်ားပါေသာေၾကာင့္ အသက္ျပည့္မွဖတ္ေစခ်င္သည္🙅)
" ဒါ ဘာေတြလဲ ...က်ဳပ္ကို...က်ဳပ္ကိုရွင္းျပစမ္းပါ အုံး ....ခင္မ်ား..ရွင္းပါအုံး"
ခုရက္ပိုင္း ရာသီဥတုေဖာက္ျပန္လို႔ေနမေကာင္းျဖစ္ခ်င္ေနတဲ့စိတ္ကိုအားတင္းရင္း တစ္ပတ္အတြင္း ျမန္မာနိုင္ငံ ျပန္ဖို႔အတြက္ အလုပ္ကိုျဖတ္ေနၿပီ။ တိုင္းတပါးမွာ ႏွစ္ေယာက္အတူ အားသန္ရာ ၊ ကိုက္ညီရာ အလုပ္ကို ေ႐ြးၿပီး ပုံမွန္မဟုတ္ေသာ ကြၽန္ေတာ္တို႔အိမ္ေထာင္ေရးအတြက္ ေငြရွာေနရၿပီ။ ႏွစ္ဖက္မိဘက ပို႔ေပးမည္ဟု ေျပာသည္ကို ေယာက်ာ္းေလး မာန္ႀကီးေသာ ကြၽန္ေတာ္အမ်ိဳးသားေလးက လက္မခံခဲ့ပါ။ ကြၽန္ေတာ္ အစ္ကိုကို လုပ္ေကြၽးနိုင္တယ္ မိဘေတြဆီက တစ္က်ပ္တစ္ျပားမွ မယူပါနဲ႕လို႔ ျပတ္သားစြာေျပာခဲ့သည္။ သူလည္း ေယာက်ာ္းေလး
ကိုယ္လည္းမ်ိဳးတူမို႔ ဘယ္သူက ဘယ္သူကိုမွ အားမကိုးဘဲ ႏွစ္ေယာက္သား မတူညီေသာ company ႏွစ္ခု မွာ ဌာနတစ္ခု၏ ေခါင္းေဆာင္အျဖစ္ အလုပ္လုပ္ခဲ့ၾကသည္။
အဆင္ေျပေနပါေသာ ကြၽန္ေတာ္ႏွစ္ေယာက္ကံၾကမၼာ က်ီစားၿပီထင္တယ္၊ အရင္တစ္ရက္ဆီက ညနက္အခ်ိန္ ဝင္လာခဲ့ေသာ ထက္ပိုင္ ဖုန္းေၾကာင့္ ကြၽန္ေတာ္ထိန့္လန့္တုန္လူပ္မိၿပီ။ ေၾကာက္စရာအမွန္တရားေတြ ၊ ေကာင္းျပည့္ေလး ႏွင့္ ငယ္သူငယ္ခ်င္းျဖစ္သူ ရဲရင့္ တို႔ၾကားက ျပသနာ ၊ အစတည္ခဲ့ၾကတာ ကြၽန္ေတာ္၊ ထက္ပိုင္တို႔ပါသည္မဟုတ္ပါလား လို႔ေတြးၿပီး ေသြးပ်က္ေနမိသည္။ အမွန္တရားတို႔ေပၚေပါက္လာၿပီ၊ ယခု ေကာင္းျပည့္ေလးကိုရွာမရဘူး ၊ ရဲရင့္ accident ျဖစ္လို႔ ေဆး႐ုံေရာက္ေနတယ္ ဆိုသည့္ ေနာက္ဆက္တြဲသတင္းဆိုးေတြေၾကာင့္ ေမြးရပ္ေျမကို အျမန္ျပန္ဖို႔ စီစဥ္ေနၿပီ။ အလုပ္ကျပန္လာစဥ္ တေလွ်ာက္လုံး ကြၽန္ေတာ့္အမ်ိဳးသားေလးကို ဘယ္လိုေျပာရမလဲ ေတြးမရ ၊ သူငယ္ခ်င္းသံေယာဇဥ္ႀကီးေသာ ကြၽန္ေတာ့္အမ်ိဳးသားေလးသာ ဒီေၾကာက္စရာအမွန္တရားေတြ သိသြားရင္ဆိုတဲ့အေတြးက အသက္႐ူမဝခဲ့။ မေျပာမျဖစ္ေသာ အေၾကာင္းအရာႏွင့္ အမွန္တရားကို လွည့္စားမိလို႔ နာက်င္ေနာင္တေတြ ။
မေျပာလို႔မၿပီးသည့္အရာမို႔ ရလာမည့္ ဘယ္အက်ိဳးဆက္ ကိုမဆို ခံစားမည္ဟု စိတ္ပိုင္းျဖတ္ခါ အမ်ိဳးသားေလးရွိရာ Bedroom သို႔အလာ ၊ ေသြးပ်က္မတက္ျမင္ကြင္းက ကြၽန္ေတာ္ကို ဆီးႀကိဳေနသည္။ ရစရာမရွိေအာင္ က်ဲျပန့္ေနပါေသာ စကၠဴအပိုင္းအစေတြ၊ ဖန္ကြဲစေတြ နံရံအား စိတ္ရွလက္ရွိ ထိုးႀကိတ္ေနပါေသာ ကြၽန္ေတာ့္ခ်စ္ရသူ။ သိၿပီးၿပီးေပါ့....ေကာင္ေလး အကုန္သိၿပီးၿပီေပါ့ လို႔ေတြးၿပီး အသက္႐ူရပ္ေတာ့မည္လား ။ ငါ့ကိုမ်ား မုန္း...သြားၿပီလား ။ကိုယ္ဘာမွမသိရပါဘူး ၊ ေကာင္းျပည့္ေလးအေပၚ ကိုယ္ ဘာမွမလုပ္ခဲ့ပါဘူးကြာ ။ ကိုယ္ရွင္းပါ့မယ္ ..အားလုံးကို အေသးစိတ္ တစ္ခ်က္ျခင္းဆီ ရွင္းျပပါ့မယ္ လို႔ မျပတ္႐ြတ္ဆိုေနပါေသာ စကားေတြက လည္ပင္းအထက္သို႔ တက္မလာဘဲ ရင္တြင္းတေနရာပူေလာင္ေနရၿပီ။ ဟင္းအင္း ကိုယ္ကို အဲလို စိမ္းစိမ္းႀကီး မၾကည့္ပါနဲ႕ ၊ ဟင္းအင္း ကိုယ္က အိမ္ေထာင္ေရး အထိအခိုက္မခံနိုင္ဘူးေနာ္ေမာင္။ ေမာင္ကို အကုန္ရွင္းျပပါ့မယ္ ၊ ေမာင္စိတ္ေက်နပ္သည္အထိ တစ္ခုျခင္း ရွင္းျပပါ့မယ္ ေမာင္ရယ္။
"ေမာင္....."
"ဟား....သူေတာ္ေကာင္းႀကီးပါ့လား၊ ရွင္း ..ရွင္းစမ္းပါအုံး..က်ဳပ္ကို .....ဒါေတြက ဘာေတြလဲ ဟင္၊ က်ဳပ္ကို ဘယ္ခ်ိန္ထိ ဖုံးကြယ္ထားမွာလဲဟင္... ခု ငေကာင္း ဘယ္မလဲ ၊ ဘယ္လိုျဖစ္ၾကတာလဲ၊ ေျဖ ...ေျဖေလ "
"အ့....ေမာင္..."
ခပ္စိမ္းစိမ္း ႐ြဲ႕ၿပီးေျပာေသာ ကြၽန္ေတာ္အမ်ိဳးသားေလးဆီ ဦးတည္ၿပီး အသြား ၊ကြၽန္ေတာ္ ပုခုံးႏွစ္ဖက္ကို နာနာက်င္က်င္ဖိကိုင္ၿပီး မခံမရပ္နိုင္စြာ ေမးေနေသာ ေမာင္ကို အျပစ္မဆိုအား။ ဟုတ္တယ္ ေမာင္နာက်င္သင့္ပါသည္။ ျပသာနာျဖစ္ေနတဲ့ တရားခံ ရဲရင့္က ကြၽန္ေတာ္ရဲ႕ ညီအစ္ကိုသူငယ္ခ်င္း ဆက္ဆံေရးရွိသူ၊ ဘယ္ဆီ ဘယ္မွာ ရွာမေတြ႕ ေပ်ာက္ခ်င္းမလွ ေပ်ာက္ေနေသာ ေကာင္းျပည့္ေလးက ေမာင့္ရဲ႕အရင္းႏွီးဆုံးေသာ လူသားေလး။ ကိုယ္ေၾကာင့္မဟုတ္ပါဘူးလို႔ ဘယ္ေလာက္ပဲ ကတိသစၥာျပဳေနပါေစ ေမာင္က ယုံမည္တဲ့လား။ ေမာင္က မုန္းသြားမွာလား ၊ ကြၽန္ေတာ္ျမတ္နိုးရတဲ့ ကြၽန္ေတာ္ႏွင့္ေမာင့္ အိမ္ေထာင္ေရး ၿပိဳလဲရမွာလား။ မလုပ္ပါနဲ႕ေမာင္ရယ္၊ ေမာင္ႀကိဳက္တဲ့အျပစ္ေပးပါ အိမ္ေထာင္ေရး ၿပိဳလဲမယ့္စကားေတာ့ မေျပာပါနဲ႕ကြာ။ ေတာင္းပန္ပါ့မယ္ေမာင္ရယ္၊ ကိုယ့္ကို ေမာင္ႀကိဳက္သလိုေျပာပါ ..ေနာ္ ။ ကိုယ့္အိမ္ေထာင္ေရးေတာ့ မပ်က္စီးပါရေစနဲ႕။
"ခင္မ်ားတို႔ကို ထင္မထားဘူး သိလား...အဲေလာက္ထိေအာက္တန္းက်လိမ့္မယ္လို႔ ၊ အဲေလာက္ထိ ယုတ္မာၾကလိမ့္မယ္လို႔၊ လူႀကီးလူေကာင္းကေမြးတဲ့ သားေတြျဖစ္ပါရဲ႕ ဘာမွမသိနားမလည္တဲ့ ေတာသားေလးကို ခုလို အကြက္က်က် စီစဥ္ ယုတ္မာခဲ့လိမ့္လို႔ တခါမွမေတြးဖူးဘူး။ က်ဳပ္....က်ဳပ္ကိုေရာ အပိုင္ရေအာင္ယူခဲ့တာလား....တကယ္ေရာ ခ်စ္ခဲ့လား..."
"ေမာင္....မင္းေတာ္ေတာ့ ၊ ငါကိုႀကိဳက္သလိုေျပာ ...ငါကို ႀကိဳက္သေလာက္ထိ ထိုးလို႔ရတယ္၊ ဒါေပမယ့္ မင္း....မင္း..ငါအခ်စ္ကို မေစာ္ကားနဲ႕.၊ ဒီျပသနာေတြမွာ ကိုယ့္မသိပါဘူး လို႔မျငင္းဘူး ၊ ဟုတ္တယ္ ကိုယ္တို႔သုံးေယာက္လုံး မွားမိခဲ့ၾကတယ္၊ ဒါေပမယ့္ ေမာင္ရယ္၊ ေမာင္ကို တကယ္ခ်စ္တာပါေနာ္၊ ေမာင္ ကိုယ္ကိုယုံပါေနာ္ ....ေနာ္..ေမာင္ "
"ဟားးးးးးဆိုစမ္းပါအုံး၊ မိန့္စမ္းပါအုံး အခ်စ္ဗိသုကာ ရွင္ႀကီး...ဟင္၊ သိပ္အခ်စ္ႀကီးေနပါ့လား ၊ အရမ္းကို ခ်စ္တက္ေနသလား ဟင္ ...။ ခု ခင္မ်ားတို႔လုပ္ရပ္ေၾကာင့္ ငေကာင္း ဘယ္ေလာက္နာက်င္ေနမလဲ ၊ ခင္မ်ားတို႔ လူမဆန္ လုပ္ခဲ့လို႔ ျဖဴစင္တဲ့ ငေကာင္း ၊ ရိုးသားတဲ့ က်ဳပ္သူငယ္ခ်င္းဘယ္ေလာက္ထိ ထိခိုက္မလဲ ေတြးမိၾကလား၊ ဟင္ ခု ဘယ္မတဲ့လဲ ...သူက သိပ္ရိုးသားတာ၊ သူက သိပ္ အ, တာ ဗ်....သိလား..ခင္မ်ားတို႔ သိၾကလား ..."
"ေမာင္......."
ရက္စက္လိုက္ၾကတာ လုပ္ရက္လိုက္ၾကတာ ။ ကြၽန္ေတာ့္သူငယ္ခ်င္းေလးက လုံးဝအျဖဴထည္ေလးပါဗ်ာ..ေလာကႀကီးမာယာ ၊ လွည့္ကြက္ေတြ အနိုင္ပိုင္းအနိုင္ယူတက္တဲ့ ေလာကသားရဲေတြၾကားက အျဖဴေရာင္ယုန္ျဖဴေလးပါ ။ ဟား...ခု ဘယ္မလဲ ခုဘယ္ဆီမွာတဲ့လဲကြာ၊ ငါ့အမွား...ငါ့အမွား..ငါသာမင္းကို မထားခဲ့ရင္၊ ငါသာ ဒီကိုမလာဘဲ မင္းကိုေစာင့္ေရွာက္ေပးခဲ့ရင္ ငါ့သူငယ္ခ်င္းေလး ခုလိုျဖစ္မွာမဟုတ္ဘူး ေတြးမိၿပီး ယူက်ိဳးမရခဲ့ ။ ငါ့အမွားေတြပါ ငေကာင္းရာ.....ငါျပန္လာမယ္ ခ်က္ခ်င္းျပန္လာမယ္။ ဘယ္ေနရာမွပဲ ရွိရွိ ငါ ရွာမည္။ ရွိသမွ် အင္အားသုံးၿပီး ျမန္မာတျပည္လုံးမကလို႔ ဘယ္ေနရာမွာ ရွိေနပါေစ ငါ ေျမလွန္ရွာမည္။ ငါ့သူငယ္ခ်င္းေလး၊ ငါ့ညီေလး ဘယ္ေလာက္နာက်င္လိုက္မလဲ၊ ဒီေအာက္တန္းက်တဲ့ လူခ်မ္းသာေတြရဲ႕လွည့္ကြက္ေတြၾကား၊ ခ်စ္မိသူကေပးတဲ့ ရက္စက္မူ ၊ လွည့္စားမူ၊ ကစားခဲ့မူေတြၾကား ဘယ္ေလာက္နာက်င္ေနရွာမလဲ ေတြးမိ႐ုံႏွင့္ အသက္႐ူမဝခဲ့မိဘူး။
ငေကာင္းမိဘ ေတြကေရာ သိေနေလာက္ၿပီလား၊ ဦးေလးသာ ငေကာင္း က မ်ိဳးတူ ေယာက်ာ္းေလးနဲ႕ ခ်စ္ႀကိဳက္ေနမွန္းသိရင္ ဘယ္ေလာက္ေတာင္ ငေကာင္းအေပၚ ရိုက္နက္ ဆုံးမ ေနမလဲ။ အေနေအးတဲ့ေဒၚေလးကေရာ ငေကာင္းေၾကာင့္ ဘယ္ေလာက္ရွက္ေနမလဲ။ အျမင္က်ဥ္းတဲ့ ေတာေနလူတန္းစားေတြၾကား သူတို႔မိသားစု ဘယ္ေလာက္မ်က္ႏွာငယ္ေနရွာမလဲ။ ငါ ထားခဲ့မိလို႔၊ ငါ ငေကာင္းအနား ေနမေပးနိုင္လို႔ ၊ ငါက ငေကာင္းကို ေစာင့္ေရွာက္ပါ့မယ္လို႔ မမမိုးျပည့္ကို ကတိေပးခဲ့ဖူးတသည္။ ခု ငါကအသုံးမက်တဲ့သူ၊ ငါကကတိပ်က္ေစတဲ့သူ ၊ ငါက ထားခဲ့သူပါကြာ။ ငါေတာင္းပန္ပါတယ္ ငေကာင္းရာ ။ ပါးတို႔က သိေနၾကသလား ဒီျပသနာေတြ ၊ ငေကာင္း ကိစၥေတြ၊ နာက်င္ေနရပါေသာ ခံစားမူေတြႏွင့္အတူ အာ႐ုံထဲ တေျဖးေျဖး သိျမင္စေပၚလာေသာ အစ္ကို......အစ္ကိုက ကိုရဲရင့္မွမဟုတ္တာ။ ငါအေပၚ အစ္ကိုက အၿမဲ ေကာင္းေပးေနတာ ၊ ငါဘာလုပ္မိခဲ့တာလဲ ငါဘာလုပ္ေနတာလဲ။ ....
တီ ~တီ
"မာ.....ငေကာင္းကိစၥ သိေနၿပီလား ၊ ပါးေရာ သားကိုဘာလို႔မေျပာၾကတာလဲ ဟင္ မား၊ ပါး "
(.............)
"ဟုတ္ ျပန္လာရင္ သားကိုရွင္းျပရမယ္ေနာ္၊ သား အစ္ကိုနဲ႕ မနက္ဖန္ Flight နဲ႕ျပန္လာမယ္"
(.........)
"ဟုတ္ စိတ္ခ်ပါမား၊ သား...အစ္ကိုကို ေတာင္းပန္ပါ့မယ္၊ သားအစ္ကိုကို မမုန္းပါဘူး"
(......)
" ဟုတ္မား...ရန္ကုန္မွာေတြ႕မယ္မား ၊ ပါးေရာ ဂ႐ုစိုက္ပါ"
ဒီေန႕အလုပ္က ျပန္ေရာက္တာ ေစာေနသည္မို႔ ကိုယ့္အလုပ္ထဲသုံးတဲ့ laptop ကို charging သြင္းထားမိသည္။ အိပ္ခန္းေဘး စားပြဲေပၚက အစ္ကို I-pad ဆီက စာေတြဝင္ေနသံၾကားရတယ္။ ပထမေတာ့သိပ္အာ႐ုံမစိုက္မိ၊ ခဏအၾကာဆက္တိုက္ဝင္ေနသည္မို႔ password မခံထားေသာ အစ္ကို I-pad ကို ဖြင့္ၿပီး ကိုထက္ပိုင္ပို႔ထားေသာ e-mail ေၾကာင့္ တခဏ အသက္႐ူရပ္သြားသည္။ ခဏအၾကာ သတိကိုျပန္ထိမ္းၿပီး ရင္ထဲမွ လိူင္တက္ေသာ ခံစားခ်က္တို႔ေၾကာင့္ တခ်က္မက ဟစ္ေအာ္ရင္ ျမင္ျမင္သမွ် ပစၥည္းေတြကို လႊင့္ပစ္မိတယ္။ ငေကာင္းက ခုထိ ဘယ္မွာမွ ရွာမရဘူးဆိုတဲ့ စာေၾကာင္းေလးေၾကာင့္ ကြၽန္ေတာ့္ အစ္ကို ကိုပါ ရန္သူလိုဆက္ဆံၿပီး ရိုင္းစိုင္းစြာေျပာဆိုခဲ့တယ္။ အစ္ကိုက ဟိုလူယုတ္မာရဲရင့္ မဟုတ္ဘူး ဆိုတဲ့အသိကိုအတင္းျပန္ထိုးသိပ္
ထည့္ၿပီး အစ္ကိုအေပၚ မွားခဲ့သမွ်ေတာင္းပန္မည္။ ခုည ေတာ့ ေမာင္ စိတ္ေတြ မြန္းၾကပ္ေနလို႔ တခဏ ေတာ့ လြတ္ထားေပးပါ အစ္ကို။ အစ္ကို ကို မနက္မွေတာင္းပန္ၿပီး ျမန္မာျပည္ကိုျပန္မည္။ ဟို လူယုတ္မာကိုသတ္ၿပီး ငေကာင္းကိုရွာမယ္။
" အစ္ကို....."
"ေမာင္...လာေလ..."
-
" ကေလးငယ္......အားးးးးးးးးးးးးးး"
တိတ္ဆိတ္ေမွာင္မိုက္ေနေသာေနရာတစ္ခုမွ ကြၽန္ေတာ္ရွိေနတယ္၊ အလင္းေရာင္ကို အားကိုးတႀကီးလိုက္ရွာပါေသာလည္း တစိုးတစိမွ် မျမင္ရ။ နားထဲမွာ ကြၽန္ေတာ္ကေလးငယ္အသံ ႏွင့္အတူထူးဆန္းေသာ ကေလးေသးေသးေလးအသံကို တခါတေလ စူးရွစြာ ၾကားေနရသည္။ တခါတေလ သူတို႔ ရယ္႐ႊင္သံေတြ၊ တခါတေလ ကေလးေသးေသးေလး ငိုလို႔ ကြၽန္ေတာ့္ကေလးငယ္ကေခ်ာ့ျမဴသံေတြ ကို ပီျပင္စြာ ၾကားေနရတယ္။ ေနရာမွ ထ၍ ပတ္ပတ္လည္ကိုၾကည့္မိပါေသာ္လည္း ေမွာင္မဲမူက ႀကီးစိုးေနတယ္။ ကေလးငယ္....ဘယ္မလဲ၊ ကေလးငယ္ ..မင္း ဘယ္မွာလဲ အသံေပးရင္း နားထဲၾကားေနရေသာ သူတို႔ အသံေတြနား တိုးကပ္၍ သြားပါေသာ္လည္း ကေလးငယ္ကို ကြၽန္ေတာ္မေတြ႕ရ။ရွိစမွ်အားကိုစုၿပီး ကေလးငယ္ ..ဘယ္မလဲ ဟစ္ေအာ္ရင္း ေျခဦးတည္ရာ ေမွာင္မိုက္ေသာ လမ္းေတြေပၚ ေျပးေအာ္ေနေသာ္လည္း ကြၽန္ေတာ္အသံကို သူတို႔မၾကားလင့္စြာ ေျဖၾကားျခင္းမရွိ ။ ကေလးငယ္ ဘယ္မလဲ ဆိုတဲ့ ကြၽန္ေတာ္အသံေတြသာ အရပ္မ်က္နာအႏွံ႕ ပဲတင္ထပ္သံမ်ားစြာ ျပန္ၾကားေနရျပန္သည္။
ျမင္ရၿပီ အလင္းေရာင္ေသးေသးေလးႏွင့္ ကေလးငယ္။ အလင္းေရာင္ေလးက ကြၽန္ေတာ့္ကေလးငယ္အေပၚျဖာၾကလွ်က္ လက္ထဲမွာလည္း အႏွီးထုပ္ကေလးေသးေသးေလးကို ေပြ႕ပိုက္ၿပီး ကြၽန္ေတာ္ကို ေက်ာခိုင္းထားသည္။ၿပဳံးေပွ်ာ္စြာ ကေလးငယ္ဆီသြားမယ့္အလုပ္ ၊ ကြၽန္ေတာ္ ေျခတစ္လွမ္း တိုးတိုင္း ကေလးငယ္က ေျခတစ္လွမ္းဆုတ္ ရာမွ အေနာက္ဘက္ဆီက နက္ေစာက္ေန ေသာ ေတာင္ကမ္းပါးရံ ထဲသို႔ က်မည္သာ ရွိေတာ့မည့္ဆဲဆဲ။ ကေလးငယ္ ...ေနာက္မဆုတ္နဲ႕ ၊ ရပ္ေန ေနာက္မဆုတ္နဲ႕ ရပ္ေန။ ကိုကို လာခဲ့မယ္...ကိုကို လာေနၿပီ လို႔ေအာ္ေျပာ သံမဆုံး ခင္ ကေလးငယ္ ေျခတစ္ဖက္အလွမ္းမွာ ေလဟာနယ္ထဲ ျပဳတ္က် သြားေသာ သူတို႔ႏွစ္ဦး။ အေျပးလိုက္၍ ဖမ္းဆြဲမိပါေသာကြၽန္ေတာ္လက္က ေလဟာနယ္ကိုသာ ဆုပ္ကိုင္မိသည္။ ကိုယ့္မ်က္စိေရွ႕မွာတင္ အနက္ရိူင္းဆုံးေသာ ေခ်ာက္ထဲ ေရာက္သြားေသာ ကေလးငယ္။ သြားၿပီ ကေလးငယ္ ျပဳတ္က် သြားၿပီ။ ကေလးငယ္ ....လို႔ အသံကို အားကုန္ဟစ္ေအာ္ရင္း။
"ကေလးငယ္.....မလုပ္ပါနဲ႕....ေနာက္မဆုတ္နဲ႕......အားးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးး"
"သား...သားငယ္....သတိထားပါအုံး...သား..သားႀကီး...မားသားလေးက်ို လုပ္ပါအုံး...သားငယ္"
"ရဲရင့္ ...သတိရၿပီလား....ရဲရင့္ သတိထားပါအုံး....."
"Jackson ....သတိထားလို႔....ကိုလင္း ေဆး႐ုံအုပ္ကို ခ်က္ခ်င္းသတင္းပို႔ေပး၊ Jackson သတိရလာၿပီလို႔ "
နားစည္မွ အၾကားအာ႐ုံခံစားမိၿပီ၊ ျပင္ပမွာ မိမိအမည္ေခၚဆိုသံကို ၾကားရသည့္တိုင္ မ်က္လုံးမ်ားက မဖြင့္နိုင္ေသး။ မွိတ္ထားလွ်က္သား မ်က္ဝန္းတို႔မွာ တသြင္သြင္စီးဆင္းေနေသာ မ်က္ရည္ေတြက ေခါင္းအုံးေပၚထင္ အိုင္ထြန္းေစၿပီ။ နားစည္ထံ ဝင္လာေသာ အသံမ်ားကို အသိစိတ္ျဖင့္ထိမ္းခ်ဳပ္ၿပီး ခြဲျခမ္းလွ်င္ပင္ ကိုယ္ရွာေဖြေနေသာ ဂ႐ုဏာနာေသးေသးေလးမပါခဲ့ ။ မဖြင့္ခ်င္တာ ကိုယ္တိုင္ကိုယ္က မ်က္ဝန္းေတြကို မဖြင့္ခ်င္ေသးတာ၊ ကိုယ္ျမင္ခ်င္ေနပါေသာ မ်က္ႏွာေသးေသးေလး ကို ပထမဆုံး မ်က္ဝန္းတို႔ ဖြင့္ၾကည့္စဥ္ မျမင္မိပါက ေနာက္တစ္ႀကိမ္ရင္ကြဲရမည္။ ဟင္း အင္း မဖြင့္ခ်င္ဘူး။ ထိတ္လန့္ေျခာက္ျခားစြာ နိုးထ လာရေအာင္ ျပင္ပေလာကမွာ ကြၽန္ေတာ္ ေဘးမွာ ကေလးငယ္ရွိေနပါ့မလား။ ဘယ္ေလာက္ပင္ မဖြင့္ဘူး ျငင္းဆိုေနပါေစ ျမင္ရလို႔ ျမင္ရျငား ဖြင့္ၾကည့္မိစဥ္ကာသည္လည္း ႏွစ္ဆ နာက်င္ရ၏။
"သားငယ္ေလး....သတိရလာၿပီလားဟင္...မားမားေလ..."
"မားမား....သား....သားကို ကူညီေပးပါ မားရယ္...သားကေလးကိုရွာေပးၾကပါဗ်....သား...သားကေလးကို လိုက္ရွာရမယ္ မားရယ္...သား..ကေလးငယ္ေနာက္ လိုက္ရမယ္....အား....."
ဘုန္း......
"အမယ္ေလး ...လုပ္ပါအုံး...သားႀကီးေရ ...သားငယ္ကို ကယ္ၾကပါအုံး...သား..ေလး မားသားေလး သတိထားေလကြယ္..."
"အားးးးးးးးးးးးးးးးးးေသစမ္း ...ေသစမ္း..."
ဘုန္း...ဘုန္း...
"ဟိတ္ေကာင္ ...ေတာ္ေတာ့လို႔....ငါေျပာေနတယ္ေလ...Jackson "
"ရဲရင့္....မလုပ္ပါနဲ႕ကြာ...မင္းမားမားလည္း သနားပါအုံး...မလုပ္ပါနဲ႕သူငယ္ခ်င္းရာ....ငါတို႔ ေကာင္းျပည့္ေလးကို ရွာေနပါတယ္"
ကြၽန္ေတာ္မ်က္လုံးစ ဖြင့္စဥ္မွာပဲ အခန္းထဲ ေဝွ႕ဝိုက္ရွာၾကည့္မိတယ္၊ ကြၽန္ေတာ္ကေလးငယ္ ဘယ္ေနရာမွာ ပုန္းေနမလဲ၊ မားမားတို႔ကိုေၾကာက္ေနမလား ။ ပစၥည္းစင္ေတြရဲ႕ ေနာက္မွာလား ၊ Bathroom ထဲမွာလား ၊ အျပင္ခဏ သြားသလား ေစာင့္ဆိုင္းရွာေျဖပါေသာ္လည္း နတၱိေသာအေျဖကား မေျပာင္းလဲ။ ကိုယ္အမွား ကိုယ္အသုံးမက်တာပါ ကေလးငယ္ရယ္၊ ျပန္လည္ျပင္ဆင္ခြင့္ေပးပါ၊ အခ်ိန္ခဏေလာက္ေပးပါကြာ။ ကိုယ္ $ သုံးမက်ခဲ့တာပါ ကေလးငယ္ရယ္။ မားမားဆီ အကူအညီေတာင္းမယ္ ၊ ပါးရဲ႕အရွိန္အာဏာနဲ႕ ကေလးငယ္ကိုရွာမယ္။ ကမၻာေပၚမွ ရွိသမွ် လူတိုင္းဆီ ေတာင္းပန္ၿပီး ေတာင္းမယ္ ကြၽန္ေတာ္ကေလးငယ္ကို ျပန္ေပးၾကပါ၊ ကြၽန္ေတာ္ ခ်စ္တယ္ မေျပာရေသးလို႔ ျပန္ေပးၾကပါ။ ရွာေဖြေပးၾကပါဗ်ာ...။ နာက်င္ကိုက္ခဲေနေသာ ေျခေထာက္ကိုၾကည့္မိေတာ့ စိတ္ေတြက ထုံထိုင္းခဲ့ၿပီ။ ကြၽန္ေတာ္ ဒီအတိုင္းေနလို႔မရဘူး ..ရွာရမယ္။ ကြၽန္ေတာ္ခႏၶာကိုယ္နဲ႕သြယ္တန္းထားေသာ ေဆးပိုက္ကိုဆြဲျဖဳတ္ၿပီး ကုတင္ေပၚက ေျခေထာက္ၿပီး ဆင္းမည္အလုပ္ ....ဘုန္းကနဲ လဲက် သြားေသာ ကြၽန္ေတာ္ ခႏၶာကိုယ္။
ဘာလဲ ကြၽန္ေတာ္ေျခေထာက္ေတြ က်ိဳးသြားတာလား ၊ ျပတ္သြားတာလား။ အားမလို အားမရ ျဖစ္ျခင္းမ်ားစြာျဖင့္ ေသခ်ာေအာင္အတည္ျပဳစစ္ေဆးျခင္းျပဳသည့္ ေနာက္တစ္ဖန္ထပ္ အထ လဲၿပိဳျပန္ၿပီ။ ဘုန္း ခန်ဲမြည်သံနှင့်အတူ မားမားရဲ႕ေအာ္ဟစ္ငိုေႂကြးသံ။ ခုမွ ကြၽန္ေတာ္ေျခေထာက္ေတြကသုံးစားမရမွန္းသိ၍ မေက်နပ္ျခင္း ၊ နာက်င္ျခင္းကို အေၾကာင္းျပဳ၍ ပတ္တီးစီးထားေသာ ညာေျခဖမိုးကို အားျဖင့္ ထုခ်မိသည္။ က်ိဳးစမ္း...ျပတ္စမ္း...ငါ့ကေလးေနာက္လိုက္ရွာရမယ္ မသိေရာ့သလား ...ေသေအာင္က်ိဳးစမ္းဆိုၿပီး ပတ္တီးျဖဴျဖဴေထြေပၚမွာ အနီေရာင္ေျပာင္းသည္အထိ မေက်နပ္ျခင္းေတြကို ေပါက္ကြဲမိသည္။
"အားးးးးးး က်ိဳးစမ္းကြာ....သြား..အနားမလာနဲ႕။ သြား....က်ိဳစမ္းကြာ ...ကေလးငယ္ေရ ....ဘယ္မလဲ... ကိုကိုဆီ ျပန္လာပါေတာ့...ကိုကိုအကုန္ ရွင္းျပမွာမို႔ ကိုကိုဆီျပန္လာပါေတာ့ ကေလးေရ...ဒီ လူမိုက္ ႀကီးဆီ ျပန္လာေပးပါကြာ....ခ်စ္တယ္လို႔မေျပာရေသးဘူးေလ...ကိုယ္က ကေလးကို သိပ္ခ်စ္တာ.....ငါ $ သုံးမက်လိဳ႕...ငါ အသုံးမက်လိဳ...."
ျဖန္း...ျဖန္း....
"ေတာ္ေတာ့လို႔ ...Jackson မင္းကို ငါသတ္မိလိမ့္မယ္...ေတာက္ ...ငါကြာ..."
အခန္းျပင္ဘက္ ေဆး႐ုံအုပ္ႀကီး မွာၾကားေနတာေတြကို ကြၽန္ေတာ္ႏွင့္ ထက္ပိုင္ နားေထာင္ေနစဥ္ အခန္းတြင္းမွ မားမားေအာ္သံႏွင့္ Jackson ေအာ္ဟစ္သံေတြေၾကာင့္ ကြၽန္ေတာ္တို႔အဖြဲ႕ တံခါးကိုဆြဲဖြင့္မိၿပီး ဝင္ခဲ့မိတယ္။ ျမင္လိုက္ရတဲ့ျမင္ကြင္းက ႏွလုံးလွဖြယ္မရွိ။ ျပဳတ္ၾကေနေသာ ေဆးပိုက္ေတြ၊ လဲေလွာင္းေနေသာ ေဆးပစၥည္းစင္ေတြ၊ ျပန့္က်ဲေနေသာ ပစၥည္းအပိုင္းအစ ေတြက ျမင္ကြင္းမွာ အက်ည္းတန္လွ်က္တည္ရွိေနသည္။ Accident ေၾကာင့္ ထိခိုက္ထားမိေသာ ေျခေထာက္ေပၚကပတ္တီးျဖဴျဖဴေပၚေတြကို စိတ္ရွိလက္ရွိထုရိုက္ေနပါေသာ Jackson ၊ ရွိသမွ်အားေလးနဲ႕ Jackson ကိုအတင္းဆြဲေနပါေသာ မားမားက ငိုယိုၿပီး ေအာ္ဟစ္အကူအညီေတာင္းေနသည္။ Jackson ကိုအတင္းဆြဲ၍ တားေနပါေသာ ကိုလင္းႏွင့္ သက္ေတာ္ေစာင့္အဖြဲ႕ေတြ၊ ငိုယိုေနေသာ မားမားကို ကြၽန္ေတာ္က ေဖးမ၍သားအမိ ႏွစ္ေယာက္ မ်က္ရည္ေတြ ပင္လယ္ေဝရၿပီ။ အပါးက အိမ္ေတာ္မွာ လုပ္ငန္းကို ျပန္လည္ဦးစီးေနရေသာေၾကာင့္ Jackson ဆီလိုက္မလာနိုင္ခဲ့။ ကြၽန္ေတာ္တို႔မိသားစု ေပ်ာ္႐ႊင္မူ ကုန္ဆုံးခဲ့ၿပီ။ ခ်စ္ေရ ေမာင္တို႔မိသားစု ခ်စ္တို႔အေပၚ လုပ္ခဲ့မိတဲ့အမွားေတြအတြက္ ဝဋ္လည္ေနရၿပီ၊ ေမာင္ေတာင္းပန္ပါတယ္ကြာ ....။
"ရဲရင့္ ..ေတာ္ပါေတာ့ကြာ၊မလုပ္ပါနဲ႕ေတာ့ မင္းဒီလိုလုပ္လို႔ ဘာထူးမွာလဲကြာ"
"ထက္....ထက္ပိုင္....ငါေလ...ငါေၾကာင့္ ...ငါ့ကေလးငယ္ မရွိေတာ့ဘူး၊ ငါေၾကာင့္...ငါ့$ေသာက္မက်လိဳ႕..သိလား.၊ ခု ..ငါ့...ကေလးငယ္ေနာက္ လိုက္ရမယ္..လိုက္ရွာရမယ္..မင္းဖယ္..မင္း ဖယ္လို႔ "
" ကြၽန္ေတာ္တို႔ အဖြဲ႕ေတြ အကုန္နယ္ေတြထိ ျဖန့္ၿပီး ရွာေနပါတယ္ ကိုရဲ ...ေျခေထာက္ကို ဂ႐ုစိုက္ပါ၊ နယ္က ကားဂိတ္ေတြ ၊ air pot ေတြကအစ အကုန္ စီစစ္ၿပီး လိုက္ရွာေနပါတယ္"
"ငါ ေၾကာင့္ ျဖစ္တာ ငါ$ သုံးမက်လိဳ႕...ငါေၾကာင့္ သိလား ...ကိုလင္း ...ငါ...ငါ..ေလ....ငါကိုသာ သတ္လိုက္ပါကြာ၊ ငါကိုသာ သတ္ၾကစမ္းပါကြာ"
"ရဲရင့္ ...ရာ....ငါမင္းအတြက္ ေပ်ာ္စရာသတင္းနဲ႕မင္းဆီလာေတြ႕တာကြ၊ ငါမင္းကိုအၿမဲ ေျပာတယ္ ေကာင္းျပည့္ေလးက လူရိုးေလးပါ ၊ သူက သိပ္ျဖဴစင္ရွာတာ လို႔ ေျပာခဲ့တယ္ေလ ...ဟင္
မင္းအတၱေတြေၾကာင့္ ၊ မင္း$ ႐ူး အေတြးေတြေၾကာင့္ ။ မင္းကိုယ္မင္း အထင္ေတြႀကီးၿပီး ကေလးကို တစ္ဖက္သတ္အေတြးေတြႏွင့္ႏွိပ္စက္ေနတာ သိလား ၊ ဟင္ ...ငါတို႔လိုက္ရွာေနတဲ့ မင္းရဲ႕ ကေလးငယ္က ကိုယ္ဝန္သည္ကြ၊ သိလား ...ေစာက္႐ူးေကာင္ရဲ႕၊ ေကာင္းျပည့္ေလး က လူတစ္ေသာင္း တစ္ေယာက္မပါတဲ့ မမ်ိဳးဥပါၿပီး ကိုယ္ဝန္ေဆာင္နိုင္တဲ့ Male pregnancy တဲ့။ အခု မင္းရဲ႕ ရင္ေသြးေလးကို လြယ္ထားေနရၿပီသိလား ဟင္၊ $ ေကာင္ရဲ႕ ...ငါ့-ီးလို႔ပဲ ခုလည္း ထင္ေလ ၊ မင္းမွန္တယ္ ထင္ေနတယ္မဟုတ္လား ..ဟင္ $ ေကာင္ရဲ႕ ခု မွ ဘာလို႔ လိုက္ရွာေနလဲ ....မင္း ႏွိပ္စက္လို႔ ဟိုက ဗိုက္တစ္လုံးနဲ႕ေျပးၿပီ။ခုမွ ဘာထျဖစ္ေနလဲ ၊ ငါ-ိုးတဲ့ကြာ၊
ခု အကုန္ -ီး ျဖစ္ကုန္ၿပီ သိလား ၊ အဲ့ကေလးက ေယာက်ာ္းေလး ကိုယ္ဝန္သည္ကြ၊ မင္းရဲ႕ ကေလးကို လြယ္ေနရတာ သိလား .....ဟင္....ဟင္ လို႔......"
"ဘာ.....ဘာေျပာလိုက္တာလဲ....ထက္ပိုင္..ငါ့ရဲ႕ကေလးငယ္က ..ကိုယ္ဝန္နဲ႕ဟုတ္လား..ဟင္..လို႔ "
Next spoiler (ငါကို သာ ရိုက္သတ္ၾကပါကြာ/ Dr.တည္ၿမဲ လား ...နင္..ဧကရီ..ဒီpatient က ဘယ္လို)
# မမ အတြက္ Vote ေပးခဲ့ဖို႔ မေမ့နဲ႕ေနာ္
# Thanks for all.
-