Trigger Warning ; mention of suicide ; self harm and spoilers for new upcoming series ; Mulawin Series.
***
"Ang sarap naman dito, Hara," punong puno ang bibig ni Kento ng cupcake.
Tumawa ako at naglapag pa ng juice sa harapan niya. Mabuti na lamang at narito si Kento para maging model ko. Talagang hindi ako makapapayag na si Evan ang makasama ko sa proyektong ito.
"Oo, kaya huwag kang makulit dito, ha?" sabi ko. "Hintayin mo ako magbreak time para masukatan na kita."
Mabait siyang tumango sa akin. Pumunta na ako sa kitchen at pinagpatuloy ang pagb-bake ng cookies. Chef Kimora is so busy with us, sabi niya baka raw hindi niya kayanin ang mga gawain dito sa Bakery kaya naman todo tulong kami.
We prepared many orders because of lack of stocks. Mahirap talaga kapag wala rito si Kevin, siya ay kayang kayang gawin at imanage ang Bakery nang walang pagaalinlangan. Kami kasi, kailangan pa namin pag isipan ang gagawin naming kilos bago kami tuluyang gumawa dahil baka mali. Chef Kimora is so busy kya naman ay wala kaming mapagtanungan paminsan - minsan.
"Huwag kang malikot," sabi ko kay Kento habang sinusukat ang kaniyang braso.
Para siyang naging yelo matapos ko iyong sabihin. Natawa ako at tinapos na agad ang pagsusukat sa kaniya. Wala pa akong sweldo kaya naman hindi pa ako makakabili ng mga bagong materials para sa project. Good thing na lang na may stocks pa ako sa mga gamit ko na ginamit ko rin noong last year para sa project na may pagkakapareho rin dito.
I became busy with the project many weeks. Kapag uuwi ako galing sa trabaho, daretsyo na ako sa sala para manahi. Kung minsan nga ay nagagalit na si Evan dahil late na ako matulog.
"You don't understand, Evan," buntong hininga ko habang inaayos ang bawat tela. "I need to pass this so I can get a nice job someday."
"I can get you as my personal designer soon so you won't work hard like this. May nakalaan na agad sa'yong trabaho," he bored his eyes on me.
I rolled my eyes on him and fixed up the sewing machine before I look up on him. Nakaupo siya sa sofa habang nakabukas ang laptop sa mesa dahil sinasabayan niya ako gumawa ng trabaho. Binabantayan niya ako.
"I need to work hard." mariin ko iyong sinabi, "I don't need to explain why, malaki ka na para maintindihan ang simpleng sinabi ko."
He bit his lower lip and nod. He let me do what I want while he's doing his office papers. Madalas niyang dito sa mansyon ginagawa ang kan'yang mga trabahong pang opisina dahil gusto raw n'ya akong sabayan.
Si Manang ay paminsan minsan akong tinutulungan. Tuwang tuwa siya dahil medyo madaling gawin ang damit para kay Kento dahil maliit siya. Hmm, siguro nasa
four feet lang siya o five.
More weeks came until the day came. Kento became my model and it became a contest. Naging second place ang design ko dahil na rin sa pagiging bibo nito.
That's mean I passed. May huli pa rin akong dapat iexam bago ako tuluyang matawag ang sarili ko na nakapagtapos. Kaunti na lang, kaunting tiis pa bago ako tuluyang makagraduate.
Si Sunshine, hindi na talaga pumasok. Nababahala na ako dahil wala man lamang siyang pinasa at wala rin s'yang paramdam. Graduating pa naman s'ya.
"Wala si Sunshine, hindi na pumapasok!" sigaw ng isa naming kaklase.
Nilingon ko ang pintuan at nakitang may grupo ng kalalakihan doon sa pintuan ng room namin. May isang matangkad na lalaking nagpumilit pumasok at nilibot ang tingin sa paligid. Our eyes met.
This guy has a red eyes, hindi ko alam kung contacts lang ba iyon. Itim ang buhok niya at maputi ang kaniyang balat. Pilit akong nakipagtitigan sa kaniya bago ko makita ang pangil na sumilay nang kaunti dahil sa pagigting ng panga niya. Naningkit ang mga mata ko.
He's a vampire, sino kaya ito? Naka-jersey siya na pang basketball.
"Zyno, lumabas ka na nga!" pilit siyang tinulak ng mga kaklase ko. "Grabe grabe na ginagawa mo kay Sunshine simula first year, huwag ka na magtaka kung magpakamatay siya sa depression dahil sa'yo!"
Suminghab ako at hindi inalis ang tingin sa lalaki. Siya si Zyno at isang bampira. Labis labis na inis ang naipon sa dibdib ko nang marinig na simula first year pa pala nito binubully si Sunshine.
"What the fuck are you talking about?!" kinuwelyuhan ni Zyno ang kaklase ko.
As far as I remember, ito ay si EJ at minsan kausap ni Sunshine.
"Madalas may bakas ng laslas sa pulso ni Sunshine! Pangit ngiti lang 'yan dito sa University pero tuwing pagmamasdan mo, maputla at mas lalo siyang pumapayat linggo linggo!" sigaw ni EJ. "Hindi ka man lang nag iisip! Graduating si Sunshine at nanghihingi ng tulong sa'yo para sa proyekto pero binully mo pa! Isipin mo na lang ang mga ginagawa mo simula noon at tingnan natin kung hindi pa 'yon sapat para tapusin n'ya ang sarili n'ya!"
Natulala ako at yumuko. She must be suffering of depression. Mula sa sinabi ni EJ, hindi 'yon imposible.
Zyno left our classroom with his friends. Galit na galit siya at animo'y hindi mapakali. Sana naman ay makonsensya s'ya sa mga ginawa niya kay Sunshine.
I went to the Bakery after my class. Simula noong palagi ako mabusy ay si Evan na ang sumusundo sa akin para makatulog ako sa byahe. Alam niyang hindi ko kayang umidlip sa byahe kapag ang kasama ay ang mga tauhan. Kapag siya, medyo ayos naman dahil siya lang naman ang katabi ko sa kama palagi sa gabi.
"Oh my God!" suminghab ako nang may humila sa akin matapos ang trabaho ko. Tinakluban niya ang bibig ko at hinila sa may parking lot.
It was Zyno, nilingon niya ang paligid at madiin ang hawak sa braso ko. Nanlalaki ang mga mata ko nang magtama ang tingin namin.
"I need Sunshine's number," sabi niya. "Hindi ako binibigyan ng mga kaklase n'yo. They know how bad I am."
Lumunok ako at hinigpitan ang hawak sa aking cellphone. Umiling ako at pilit nilingon ang paligid, alam kong nasa parking lot na si Evan.
"Give her number to me!" sigaw niya sa akin, "I need to contact her! I need to know what's her doing-"
"No!" sigaw ko sa kaniya, "matapos mong saktan si Sunshine pisikal at mental, gusto mong makita kung anong kundisyon n'ya?! Ano? Sasaktan mo ulit?!"
Pilit kong inaalis ang hawak niya sa braso ko. Hindi ko iyon maalis ngunit agad namang dumating si Evan para ilayo ako rito.
"Evan!" Zyno exclaimed, "I w-was just..." paulit ulit niyang tinitingnan ako at si Evan. He seems confused why Evan is protecting me. Mukhang kilala nila ang isa't isa.
"What are you doing? Why are you touching my wife?" may galit na sa boses nito.
Evan held my both arms and hugged me. Zyno gulped and looked at me with begging eyes.
"I need to contact Sunshine, her classmate. Siya lang ang pag asa ko para matunton s'ya, please," sinubukan niyang hawakan all ngunit tinabig iyon ni Evan.
Kinakain na siguro siya ng konsensya niya. Natatakot siguro siya na magpakamatay si Sunshine dahil sa ginagawa niya.
Umiling ako kay Evan nang lingunin niya ako, "he's hurting her physical and mental since they're in first year. Hindi p'wedeng magkaroon s'ya ng pag asa para makausap si Sunshine, baka saktan lang n'ya-"
"I won't hurt her! I w-won't!" pursigido niyang sabi. "Please, wala siya sa bahay nila sabi ng parents n'ya. Wala rin s'ya sa Hacienda nila. Hindi ko na alam ang gagawin ko."
Evan tsked, "it's not my wife's problem anymore. Go find your own way to find your cat." hinila ako ni Evan palayo roon ngunit hinahabol pa kami ni Zyno.
Napamura si Evan sa paghabol ni Zyno. Pinagbuksan niya muna ako ng pintuan at pinapasok bago hinarap si Zyno. Binuksan ko ang bintana para pigilan si Evan ngunit kinuwelyuhan niya na ang lalaki.
"P-please..." pagmamakaawa ng lalaki, "mababaliw ako kung hindi ko siya mahahanap."
"Can't you just find your own way and use your ability instead? Paniguradong hindi ka rin rereplyan ng babae dahil ayaw ka na niyang makita!"
"Evan," tawag ko. "Tama na 'yan."
Tila natauhan doon si Zyno. Evan grab Zyno's cell phone. Nakita naming lock screen nito si Sunshine. Evan stared at the photo before he looked at on Zyno. Mukhang ginamit nito ang kaniyang kapangyarihan.
"This girl is dying," sabi ni Evan habang nakatingin sa mga mata ni Zyno. "Pinapatay niya ang sarili n'ya. Bago sumikat ang araw, wala na 'tong buhay kung hindi mo maabutan."
Natigilan ako roon. Tears from Zyno's eyes roll down on his cheeks.
"W-where is she?" His voice broke.
Evan chuckled at Zyno, binundol nito ang telepono sa lalaki habang tumatawa.
"Why don't you just let her die? You wished that when she asked you what's your wish for her birthday, right?" sabi ni Evan. "Your wish is her command."
Iniwan namin si Zyno na tulala sa parking lot. Miski ako ay hindi mapakali matapos marinig kay Evan iyon. Maya't maya ko siyang nililingon. He didn't tell Zyno where she is.
He seems powerful. Baka kapag lumayo ako sa kaniya ay matunton niya agad ako.
"Evan," tawag ko. His palm stopped caressing my thighs while driving when I called him. I felt him pressing it, signaling that he's listening.
"Alam mo ba kung nasaan si Sunshine?" mahinang sabi ko, "p'wede ba natin s'yang puntahan?"
Saglit niya akong nilingon at bumuntong hininga.
"She's alone..." sabi niya, "nasa Laguna si Sunshine, sa rest house ng mama niya."
Hinintay ko ang sunod niyang sasabihin.
"Gabi na, bukas na lang."
"Pero sabi mo, bukas wala na s'yang buhay..."
Bumuntong hininga siya at iniliko ang kotse. A small smile formed on my lips and hugged my bag back. I really need to see her, baka hindi ako makatulog sa mga narinig ko tungkol kay Sunshine.
Hindi kami close pero nakausap ko na siya. I know she needs someone to talk with especially that she's alone.
Wala siyang makausap, wala siyang malapitan.
"Babe, go take a nap," bigla niyang sabi. "Matagal tagal pa ang byahe, traffic, oh."
I shook my head and declined his offer. I'm not sleepy yet.
"How did you do that?" bulong ko.
"The what?"
"That..." tukoy ko sa nangyari kanina, "when you found out where and what's happening to Sunshine?"
Tinanggal ko ang palad niya sa hita ko. Muli niya iyong ipinatong. Tinanggal ko muli ngunit binalik niya ulit. Bumuntong hininga ako at tamad siyang tiningnan.
"I need to calm," pagdadahilan niya. "Are you uncomfortable?"
Sinandal ko ang ulo ko sa bintana at hinayaan na lang siyang ipatong ang palad sa akin. Tanging hinlalaki lamang niya ang gumagalaw roon at hinahaplos ito roon.
"I have the ability like what Adriel's have," sabi n'ya. "Kontrolado ko ito."
Tumango tango ako.
"Edi kapag lumayo ako sa'yo at iniwan kita, mahahanap mo ako?"
Natigilan ang hinalalaki niya sa hita ko at nilingon ako nang saglit.
"Don't dare to," mahina niyang sabi. "I can't read your mind and sense where you are. Maybe because you're a mermaid."
I licked my lower lip and hid my smile from my fist. He can't try me. May posibilidad akong maging malaya sa lalong madaling panahon nang wala siya. I can free myself from him.
"Mermaid's eyes are powerful, that's my dad's said." Sabi pa niya. "Magaling din daw mang akit, takaw pansin sa kalalakihan."
Mahina akong tumawa, "naakit ka?"
Sinabayan niya ang tawa ko at pinisil ang hita, "isn't it obvious?"
Inantok ako sa byahe dahil na rin sa pinapatugtog niya. Nagising na lamang ako dahil sa lubak lubak na daan. Mukhang nasa isang hacienda kami kung saan kapag umuulan ay maputik at kapag natuyo ay lubak lubak na.
Tumigil kami sa isang simple at maliit na bahay. Nagkatinginan kami ni Evan nang makitang may ilaw pa sa bahay na iyon.
"Wear your mask, baka may tao," paalala niya bago bumaba ng sasakyan at alalayan din ako bumaba.
He held my waist and hands. Mahirap dahil mabato ang daanan. May bakuran pa ang bahay kaya ilang lakarin pa bago namin marating ang pintuan.
I knocked on the door three times but no one opened it. Hindi na makapag hintay si Evan at sinipa ang pintuan. Tumambad sa amin ang makalat na sala. May mga papel, sketch pad iyon ni Sunshine at agad kong dinampot.
Mukhang sinusubukan niyang palitan ang sinira ni Zyno ngunit hindi ito naituloy. Naglilibot din si Evan sa paligid.
"This looks like a week ago mess..." bulong ko.
Ang lababo, wala ni isang plato. Walang nagalaw na plato at mga baso. Ang ref, walang laman. Nagtagal ang titig ko sa banyo na hindi pa namin nasisilip. Tapos na ang lahat ngunit ito na lamang ang hindi.
"Parang hindi ko kaya, Evan," hinawakan ko ang dibdib ko. Iba ang pakiramdam ko, mabigat at hindi ako makampante.
Hinawakan niya ang kamay ko at pinisil iyon, "do you want me to check the bathroom?"
Dahan dahan akong tumango, umaasang naroon si Sunshine.
"Okay," he whimpered and dropped a kiss on my forehead. "Whatever happens, don't panic. I'm here."
Tumango ako at nanatiling nakatayo sa malayo. Walang pagaalinlangan siyang pumasok sa banyo. Hindi ko na kita ang ginagawa niya roon at nakarinig ng lang kaluskos doon.
Pinisil ko ang daliri ko at pinakiramdaman ang ginagawa niya roon. I gasped when he came out of the bathroom while carrying Sunshine's body.
"Oh God," mariin akong pumikit at nagiwas ng tingin sa katawan ni Sunshine.
Duguan ang tee shirt niya at short. Ang buhok niya, magulo at wala sa ayos. Sobrang payat niya, ang collarbone n'ya sobrang halata na at sobrang nipis na ng balat.
"She stab herself," Evan said. "Hindi 'to p'wedeng dalhin sa hospital."
Kumunot ang noo ko, "but she stab herself!" kunot noo kong sabi habang nakaiwas sa duguang katawan ni Sunshine.
I tried my best to stay calm but I can't. Mukhang kanina pa niya sinaksak ang sarili niya at hindi man lamang kumakain.
Lumapit muli si Evan sa katawan ni Sunshine. I watched him look for her necklace. Pinakita niya iyon sa akin bago hinablot sa leeg ni Sunshine. Her wings and feathers exposed. Umawang ang labi ko at napailing.
"Mulawin 'to," sabi ni Evan. "Pinsan ni Kevin."
"H-how..."
It means she can see my real face! Sigurado akong alam niya kung ano ako! Hindi ako makapaniwalang ang mga nakapalibot lamang sa paligid ko ay mga katulad kong hindi normal!
"Sunshine, ibig sabihin araw," Evan said and caressed the pendant of Sunshine's necklace. "Sa araw rin babawian ng buhay."
Umiling ako at lumuhod para hawakan ang magkabilang pisngi ni Sunshine. Namumutla na siya ngunit may pulso pa. Tumulo ang luha sa pisngi ko at pilit ginising ito.
"Hindi p'wede..." sabi ko, "hindi p'wedeng mamatay si Sunshine, gumawa tayo ng paraan! She is Kevin's cousin! Si Kev, nasaksak din!"
Evan sighed. Kinagat niya ang kaniyang ibabang labi at nilingon ang pintuan. Tinuro niya iyon bago namin makita ang paglapag ni Kevin sa lupa kasama pa ng ilang mga Mulawin.
My eyes sticked on his feathers. Kulay dark brown at light brown iyon, maganda at malalaki ang mga balahibo nila at asul ang mga mata.
Agad na binitawan ni Kevin ang kaniyang espada at lumuhod para akapin si Sunshine.
"Sinong gumawa nito? Bakit ganito?" he asked while crying. "Shine, gising, please!" inalog niya ang balikat ni Sunshine.
Isang babaeng Mulawin ang sumunod at pinagpalit palit ang tingin sa katawan ni Sunshine at kay Evan.
"Panginoon!" tawag ng babae kay Evan, "anong nangyari? Bakit sugatan si Araw?!"
"Maya," tawag ni Evan sa babae. "Si Zyno, it's Zyno's fault."
"Sinabi ko na nga ba't isang taga lupa lamang ang magpapahamak sa isang mulawin oras na ito'y umibig," sabat ng isang lalaki. "Pinagbantaan ko na kayo noon pa lang."
Nagkatinginan kami ni Kevin. He kissed Sunshine's forehead while begging her to wake up.
"I already lost Kev, please," humikbi si Kevin. "Huwag naman pati ikaw."
Nanlaki ang mga mata ko, "w-what did you just say?"
Maya held my shoulder. I looked up at her with shock on my face. Did I just hear it right? Kev, Kevin's brother is gone?
"Nasawi si Kev matapos mabaril at masaksak ng adarna," sabi ni Maya. "Naputol ang kaniyang pakpak na naging dahilan ng pagkamatay niya dahil hindi kinaya ng katawan niya."
Tulala ako habang pinanood na ipalipad ng isang kasaman nila ang kaniyang pinsan palipad sa bundok matapos nitong bigyan ng paunang lunas. Evan helped me to stood up.
Tanging natitirang mulawn na lamang ay si Uwak at Kevin.
"Nakikiramay ako, Kevin," mahina kong sabi.
Tipid siyang ngumiti at tinanggap ang yakap ko ngunit agad na humiwalay nang tumikhim si Evan.
"Maraming salamat, Hara."
Uwak suddenly spoke, "tunay na sakim ang mga taga - lupa. Dapat sa kanila ay pinarurusahan, eh."
"Si Zyno lang naman ang may kasalanan," Evan said. "Sunshine is chasing him, gusto niya ang bampirang iyon pero ayaw sa kaniya dahil isang mulawin."
Kumunot ang noo ko, "what's wrong with that?"
"Ipinagbabawal ang pagkakaroon ng relasyon sa isang taong may pakpak kung isa kang bampira," sagot ni Kevin. "Sa mata ng mga bampira, isa lamang kaming utusan. Hindi kami p'wede. Kung sakaling may isinilang na ganoon, tiyak na ipapapatay agad ito ng mga bampira. Kahihiyan iyon at pinaniniwalaang malas sa pamilya."
Evan tsked.
"Zyno must be just protecting Sunshine from it."
"Hindi rin natin sigurado," sabat ni Uwak. "Isang sakim si Zyno, panginoon. Hindi niya magugustuhan ang isang mababang uri na kagaya ni Sunshine."
Napansin ko ang pagiging seryoso ni Uwak sa usaping ito. Nagkatinginan kami muli ni Evan. Maybe he likes Sunshine?
"Saan ninyo nga pala inilibing si Kev?" tanong ni Evan. "Ibabalita ko ito kay dad."
Yumuko si Kevin at hinigpitan ang hawak sa kaniyang espada.
"Pinaagos namin sa ilong ang kaniyang labi. Tanging mga pakpak niya lamang ang p'wede nating madalaw," sabi ni Kevin. "Naroon ito sa aming palasyo sa bulawagan katabi ng kaniyang korona at espada."
Lumambot ang tingin ko sa kaniya nang makita ang namumuong luha sa mga niya.
"Mukhang matinik at delekado and adarna?" Evan teased while raising his eyebrows.
Kevin's jaw clenched, "base sa huling sinabi ni Kev. Bata pa ang adarna, nasa 16 o 17 pa lang ata."
"But she's a spy?" sali ko sa usapan.
"A mafia adopted her," Uwak answered me. "Baka nga wala pa iyon sa 16. Sabi sa amin ng Babaylan, bata pa talaga ito ngunit marunong nang makipaglaban."
"Maybe she's older." Evan whispered.
Natulala ako saglit. Bata pa siya at nakapatay na. Alam ba niyang mali ang ginagawa n'ya?
"Hinding hindi ko mapapatawad ang adarnang 'yon. Bata man siya o hindi, oras na mahuli ko siya ay hindi ko na siya papakawalan pa," mariing sabi ni Kevin.
© cullenvictoria
Instagram: Cullenvictoria_wattpad