Kabanata 4
Trust
Alam kong matinding pagseselos ang nararamdaman ko. Aminado ako doon, at hindi ko 'yon maipagkakaila. Pero normal ba 'yon? Normal bang magselos ng walang label? Oo, sabihin nating nanliligaw siya. Umaakyat siya ng ligaw upang maging kami, pero shit, hindi ko pa nga sinasagot, kumukulo na ang dugo ko sa babaeng iyon!
"Ang cute mong magselos, Doreen. Nakakatanggal ng pagod." mapaglaro niyang sabi.
Nasa kandungan niya pa rin ako. Nag-uusap pa rin kami tungkol sa ginawa ko kanina. Hindi niya ako tinatantanan sa mga tanong niya. Para bang hot seat at siya ang main host. Sumasagot ako sa paraan na alam ko. Hindi ko sasabihin sa kanya na plano ko siyang sagutin sa kaarawan niya.
It will be a secret. I want it to be memorable. Yung hindi niya makakalimutin agad. Yung paulit-ulit niyang maiisip at maaalala. Iyon ang gusto kong mangyari. At gagawin ko 'yon sa kanyang birthday.
"Gusto mo talagang nakikita akong nagseselos?" mahina kong sabi.
Rumahan ang kanyang tingin sa akin. Ang lapit ng mga mukha namin. Hindi magtatagal at magdadampi ang mga labi namin.
"Of course, I want it. Kasi assurance ko 'yon. Kasi alam kong mahal mo nga ako kaya ka nagseselos. Pero kapag maging tayo na at bumuo ng pamilya, I will never let you feel it again. Ayokong mag-isip ng kung ano-ano ang asawa ko. I want you at peace." marahan niyang boses.
Natigilan ako sa parteng sinabi niya ang tungkol sa pagbuo ng pamilya. Is he serious about that? Ang bumuo ng pamilya? Ganoon kadali? We know each other for a short time. Yes, we're in the stage of dating, knowing each other weaknesses and strength, but never in my entirely life thinking about building a family.
Kasi para sa akin, hindi pa bagay. I'm still studying. I want to pursue my medicine course. I want to work and be successful. I can be committed but I can't build a family immediately. May mga goals kaming gusto ko pang marating. Nangangarap pa sa akin si Papa. He wants me to become a doctor. Kaya wala pa talaga sa isip ko ang pumasok sa pagbuo ng pamilya.
But he mention it. Ganoon ba ang gusto niya? Kapag ba sinagot ko siya, hihingiin niya agad ang kamay ko para sa kasal? Para sa pagbuo ng pamilya? How about my side? My dreams? My goals? Hindi niya ba ako bibigyan ng panahon para tuparin 'yon? Gosh, I'm jumping to a conclusion again. Wala pa ngang relasyon, doon na agad tumatakbo ang isip ko!
We have time for that. As of now, kapag sinagot ko siya, gusto ko munang i-explore ang stage ng boyfriend and girlfriend. In that way, we will know each other deeply. In that way, I have the time to study and build my name in the medicine field.
"Ang seryoso mo talaga." pilit pinapagaan ang ambiance.
He smirked. Kung hindi lang tinted ang bintana, baka nakita na kami sa labas. Baka nakita na ng mga istudyante ang position ko. He hug my waist tightly.
"Seryoso kasi ako sayo. Seryoso ako sa pangliligaw ko sayo. Seryoso akong lalaki, Doreen. I will not cheat. I will not make you feel unworthy. You deserve me." he said hoarsely.
Ngumiti ako at napaiwas ng tingin sa kanya. Kung ano-ano talaga ang lumalabas sa kanyang bibig. Masyadong mabulaklak ang kanyang bibig. Nakakabahala tuloy pero hindi naman sa hindi ako nagtitiwala. I trust him.
"I know that, Yandro. Hindi ka naman bolero e." sagot ko.
Tumango siya. Grabe, hindi ko talaga 'to in-expect. Sobrang layo ng agwat namin. Sobrang responsible siya sa kanyang pag-aaral. Proud na proud sa kanya ang kanyang magulang. Responsableng kapatid. Walang problema at total package na! Hindi ko inakala 'to! Sa isang katulad ko pa talaga? Well, may pera naman kami at may negosyo si Papa pero hindi lang ako makapaniwala na sa akin pa siya magkakaganito.
Of all the girls here, sa akin pa siya nabaliw. Ang swerte ko namang babae. May isang ganitong lalaki ang sumusuyo sa akin, nagmamahal sa akin at gustong-gusto makuha ang matamis kong sagot. Kapag talaga malaman 'to ng mga kababaihan, they will bash me. But anyways, I don't care! Wala akong pakialam sa mga sasabihin nila. Ang mahalaga, Yandro is mine.
"Tungkol sa bakasyon natin, tuloy pa ba?" pag-iiba ko sa usapan.
Naiilang na kasi ako sa kanyang mga titig. Parang gusto akong kainin. Gosh, my dirty mind again!
"Of course. Saan mo ba gusto? I recommended Rosario Hills. Pero ikaw, saan mo ba gusto?" he said softly.
I was about to speak when he invade my lips. Hindi tumagal ang halik at humiwalay siya upang makapagsalita ako. Shit! Nagulat ako sa bilis niya! Akala ko makakain niya ang mukha ko e!
"Sa malapit lang tayo. Ayokong lumayo tsaka para mabilis tayong makauwi." sagot ko.
Tumango siya.
"Okay then, that's final. I will book our room. May swimming pool..."
"Wait...sa Hotel Alejandro nalang kaya tayo? Sa Tacloban proper lang naman diba yun?" putol ko sa kanya.
He protruded his lips. Bigla kong naisip ang hotel na 'yon. Malapit lang tapos sa Tacloban proper lang. The hotel is old. Renovated but the history of the hotel still present there. May mga design sila, mga pictures sa wall kung ano ang mga nangyari noon.
"Are you sure?"
Tumango-tango ako. Sure na talaga ako. Malapit lang kasi talaga ng Hotel Alejandro. May swimming pool naman sila sa rooftop. Hindi malaki pero okay naman. Maayos din ang mga rooms nila. Very old.
"Oo, sure na sure ako." sagot ko.
He sighed.
"Then we will be there." aniya sabay halik muli sa akin.
Tumugon ako dahil nanghahamon ang kanyang labi. Gosh, hindi pa naman kami pero kung makapaghalikan na, parang sobrang tagal na namin. Dahil sa practice na ginawa namin, natuto akong humalik. Naging magaling ako. Kaya sa tuwing maghahalikan kami, natatalo ko siya. He will stop the kiss and he will go to the comfort room immediately.
Minsan nagtataka ako bakit siya pumapasok sa banyo kapag natatalo sa halikan namin? Ano kayang ginagawa niya doon? Tapos ang tagal bago bumalik. Nakakapagtaka, pero hinahayaan ko nalang. Siguro kailangan niyang magbawas ng dumi kaya nagmamadaling pumasok sa banyo.
Hinatid niya ako sa bahay namin pagkatapos ng tagpong iyon. Hindi ko na siya pinalabas dahil baka makita ni Papa. Pero nung pumasok ako sa bahay, nagulat ako ng makita ang dalawang magulang na nakaupo sa sala at nakatingin sa akin. Napabuga ako ng malalim na hangin. Nagulat ako ngunit tinanggal ko 'yon sa expression ng mukha.
"Who's with you?" my father with his cold voice.
I sighed heavily. I need to deny him. Kapag sinabi ko ang tungkol sa amin, my father will be freak out.
"It's just my friend." tanggi ko.
Mas lalong lumamig ang mukha ni Papa. Kinabahan na ako ng husto. Alam ko kung bakit ganoon ang expression niya. Naghihinala na talaga siya sa amin ni Yandro.
"A friend? According to my source, you are with a man. Do I need to know that man using my power, Doreen?" a thunder voice coming from my father.
My heart beat so fast. Kabadong-kabado na ako. Shit! May tauhan si Papa na sumusunod sa akin! My father is really intelligent! He knows my weakness!
"Calm down, Honey." si Mama.
Umiling-iling si Papa. Galit na galit ang expression niya.
"No, Miranda! Your daughter is keeping a secret to us!" asik ni Papa.
I swallow. Goodness! Masasabi ko yata ang tungkol kay Leyandrius! Hindi talaga titigil si Papa hangga't hindi niya nakukuha ang tamang sagot. I know my father well. He is a persistent man. Kapag natatalo, gumagawa ng paraan upang makabawi.
Natatakot ako na baka kapag malaman niyang si Yandro ang lalaking kasama ko, may gawin siyang masama. Na kapag malaman niyang may connection kami ni Yandro, gamitin niya 'yon sa masamang paraan. Ayokong mangyari 'yon. Ayokong mabahiran ng kasamaan ang magiging relasyon namin ni Yandro.
"Tell me, Doreen. Who is the man!?" my father asked again, using his deep and mad voice.
I nipped my lower lips. Pinigilan kong magalit dahil magulang ko sila. Pinigilan kong sumagot ng masama dahil siya ang ama ko. I respect him. I respect my parents. Pero sige, tutal nandito na rin naman kami, hindi rin naman sila titigil hangga't hindi nakukuha ang sagot.
"It's Leyandrius Costiño, Papa." malamig kong sagot.
Napasinghap si Mama habang nanlalaki ang mga mata. Umigting ang panga ni Papa at dumilim ang mga mata. Napahinga ako ng malalim at kinalma ang puso.
"Papuntahin mo ang lalaking iyon dito." sa nakamamatay na boses ni Papa.
Umiling ako at sumagot.
"Papa--"
"No alibi, Doreen. Bring that man here!" he stop me.
I was taken aback because of his final word. Tumayo siya at tinalikuran ako. Tinignan ko si Mama, she was shock. Napahinga ako at walang nagawa kundi umalis at umakyat sa kwarto. Inis akong humiga sa kama at pinikit ang mga mata. Si Papa talaga! Kahit kailan ang higpit! Sigurado naman akong hindi gagawa ng masama si Yandro. I trust my man!
---
© Alexxtott