CHAPTER 8 - BITE
NAPATITIG si Virgo sa pinto ng silid ni Lucien pagkatapos bumaba ang tingin niya sa IV na nakatusok sa pulsohan niya. Low blood? Hindi naman siya low blood. Pero iyon daw ang dahilan kung bakit siya nahimatay.
Dumako ang tingin niya kay Lucien na mahimbing na natutulog sa kama. Actually, magkatabi sila ng binata. Ito nakahiga, siya naman ay nakaupo. Kaya nga ang puso niya ay walang patid sa pagtibok ng malakas at mabilis.
Her eyes settled on Lucien's lips. Bahagyang nakaawang ang manipis nitong mga labi. His lips look so sexy. So delectable. Napalunok siya.
Tulog naman siguro ito 'di'ba?
Itinukod niya ang isang kamay na walang IV na nakatusok at dumukwang sa binata. Inilapit niya ang mukha sa mukha nito. Habang palapit ng palapit ang mukha niya, mas gumu-guwapo ang binata. Mas nagiging kabigha-bighani ang taglay nitong kakisigan.
Her lips are just inch away from his when Lucien's eyes popped open.
Napasinghap siya sa gulat at akmang lalayo ng sapuin ni Lucien ang mukha niya.
"Lucien—"
"Do you want to kiss me, Virgo?"
Namula ang pisngi niya sa tahasan nitong tanong. "A-Ano?"
"Gusto mo ba akong halikan?" Ulit nitong tanong.
Napalunok siya. Honesty coated her being. She feels like she wanted to be honest. "Oo. Gusto kitang halikan."
Lucien grinned, his eyes showing delight. "Talaga?"
Tumango siya. "Oo."
Lucien raised his head to kiss her lips.
When their lips met, she felt her stomach fluttered. She felt her body tingled. Naramdaman niyang ipinalibot ni Lucien ang braso sa beywang niya at hinapit siya palapit sa katawan nito.
Hindi naghiwalay ang mga labi nila. They kiss each other hungrily. Kinakagat-kagat pa niya ang mga labi ni Lucien na dahilan ng pag-ungol nito.
"Ohhhhh, Virgo." Daing ni Lucien at sinakop na naman ang mga labi niya.
They kiss torridly and hungrily. Sinisipsip nito ang dila niya at nararamdaman niyang nababasa na ang parteng iyon ng katawan niya. She's wet. She wants more than a kiss!
Oh god! What's happening to me?
Virgo straddled Lucien's waist and rub her covered core against his groin.
"Ohhhhh, yeah." Ungol ni Lucien.
Mas nag-init lalo ang katawan niya ng maramdamang matigas na ang pagkalalaki nito. Wala na siyang pakialam sa dapat niyang gawin. Wala na sa isip ni Virgo na boss niya si Lucien at hindi dapat siya nakikipaghalikan dito.
Lucien gripped her thighs and then grinds his hips against her.
"Ohhhhh..." ungol niya.
Lumapat ang dalawang kamay ni Lucien sa magkabilang beywang niya at gumapang iyon pataas... patungo sa mayayaman niyang dibdib na natatakpan ng bra.
Mabilis na tinanggal ni Lucien ang pagkaka-hook ng bra niya. And then he hungrily took her little beads inside his mouth making her moan loudly.
"Ahhhhhhh!" Malakas niyang ungol habang pinagduduldulan ang mayayamang dibdib sa binata. "Lucien...ohhhhhhh!"
Habang nilalaro ng dila nito ang utong niya, ang kamay naman nito ay marahang minamasahe ang dibdib niya na mas lalong nagpapabasa sa pagkababae niya.
Hinawakan ni Lucien ang laylayan ng suot niyang pang-itaas at akmang huhubarin nito iyon ng biglang may kumatok sa pinto ng silid.
"Lucien?" A manly raspy voice called out.
Lucien was catching his breath. "Yes, dad?"
Nanlaki ang mga mata niya. Dad? Ang ama nito? Virgo quickly un-straddle Lucien's waist and sat on the bed. Ibinalik niya ulit sa pagkaka-hook ang bra at pulang-pula ang pisngi na napatungo.
Virgo can't believe she did that with Lucien.
"Control, Lucien." Anang boses ng ama nito.
Lucien blew a loud breath. "Yes, dad."
Bumangon si Lucien sa pagkakahiga at niyakap siya mula sa tagiliran. He rested his chin on her shoulder; her breath is fanning her neck.
"Virgo?"
"Hmm?"
"Can i bite you?"
Kunot-nuong binalingan niya ang binata matiim na nakatitig sa kanya. "Ano?"
He smiled. "Nothing."
"Is it really nothing?" Humarap siya rito at pinakatitigan ito sa mata. "Bakit mo naman ako gustong kagatin?"
Lucien grinned. "Nanggigigil kasi ako sayo e."
Umawang ang labi niya sa sinabi nito. "A-Ano?"
Mas lumapad ang ngisi sa mga labi ni Lucien. Amusement danced in his eyes. "Wala. Ang ganda mo."
Umingos siya. "Ako? Maganda? Mukha nga akong manang—"
"Hindi ka mukhang manang sa'kin." Ani Lucien. "Kahit naman nung may malapad kang eye glasses, maganda ka pa rin sa paningin ko. Mas lalo ngayon na hindi mo na suot ang eyeglasses mo."
Mabilis na lumipad ang kamay niya patungo sa gilid ng mga mata niya.
Nang walang makapa na eyeglasses, napasinghap siya. "Oh no!" Mabilis niyang itinago ang mukha. "Huwag kang tumingin sa'kin."
Lucien cupped her face and forced her to look up. Nang magtama ang mga mata nila ng binata, puno ng katanungan ang kislap ng mga mata nito.
"Why?" Tanong ni Lucien sa boses na naguguluhan. "Why are you afraid to show the world who you really are?"
Her eyes held vulnerability as she speaks. "Nawala ang mga magulang ko dahil sa kagandahang taglay ko. Hindi ko pa rin makalimutan ang sinabi ng lalaking 'yon sa'kin. Dahil daw maganda ako at mabango ang dugo kaya niya ginawa iyon sa mga magulang ko." Napahikbi siya. "That monster mutilated the body of my parents. I can't forget that."
"Natatakot ka ba na bumalik ang lalaking 'yon?"
Lumuluhang tumango siya. "Natatakot ako Lucien—"
"Don't be." Anito. "Wala na siya. Patay na." Sabi nito sa siguradong boses.
Hindi nalang siya umimik at tahimik na umiyak. Hindi nito naiintindihan. Nararamdaman niyang buhay pa ang lalaking 'yon. Nararamdaman niya iyon sa mga gabing nag-iisa lang siya sa bahay niya at nararamdaman niyang may nakamasid sa kanya. And those red eyes that she saw staring back at her from the terrace of her room. That was months ago pero naaalala pa rin niya. Iyon ang mga mata ng lalaking pumatay sa mga magulang niya.
"You don't know what happened to me." Aniya.
"I do know."
She frowned at Lucien. "What?"
"Wala. Huwag ka nang umiyak." Tinuyo nito ang luha niya. "Nandito naman ako e. Hindi ko hahayaan na mangyari ulit 'yon sayo."
Mapait siyang ngumiti. "That sweet of you Lucien, pero problema ko 'yon. Hindi sa'yo para akuin mo."
Lucien caressed her cheek. "I like you, Virgo. Gusto kita kaya aakuin ko ang problema mo sa ayaw mo at sa gusto."
Her heart hammered inside her chest. Gusto? Lucien likes me? What? For real? Baka naman nagbibiro lang ito—
Her thought was cut off when Lucien lips touched hers. Hinayaan nalang niyang matangay ang sarili. Saka na niya iisipin kong gusto ba talaga siya ni Lucien o baka naman binibiro lang siya nito.
Naghiwalay ang mga labi nila ng may marinig na naman silang katok.
"Kuya Lucien, kakain na raw." Anang boses ng isang babae na hinuha niya ay si Lashka.
"Coming." Malakas ang boses na sabi ni Lucien.
"Okay. And dad said control."
Lucien sighed and leaned in to her neck. Aatras sana siya ng pigilan siya nito sa balikat. Lucien rubbed the tip of his nose against the side of her neck. Nakikiliti siya kaya naman pilit siyang umaatras pero hindi siya pinapayagan ni Lucien.
"Lucien—" Napaigtad siya ng may bumaon na kung anong bagay sa leeg niya. She felt it. She waited for pain to spread through her but no. Nothing. She felt absolutely no pain at all.
Virgo moaned when Lucien tongue licked her neck and then he pulled away. Satisfaction glinted in his eyes.
"Delicious." Anito at hinawakan ang kamay niya na may nakatusok na IV.
Namangha siya ng makitang ekspertong tinanggal ni Lucien ang pagkakatusok ng IV sa pulsohan niya. Parang normal na na gawain nito ang mag tanggal ng IV.
Pagkatapos nitong tanggalin ang pagkakatusok ng IV sa kamay niya, umalis ito sa kama at inilahad ang kamay sa kanya. "Come. Kakain na tayo."
Virgo sighed and accepted Lucian's hand. Pinagsiklop ni Lucien ang kamay nila. Akmang aagawin niya ang kamay na hawak nito, pero mas humigpit lang ang hawak nito sa kanya.
Humarap sa kanya si Lucien at ipinalibot nito ang braso sa beywang niya pagkatapos ay hinapit siya palapit sa katawan nito.
"Lucien—"
"I want to hold your hand." Anito na matiim na nakatingin sa mga mata niya. "Please, Virgo, let me hold your hand."
Dahil sa malakas na kabog ng puso niya, wala sa sariling napatango siya. "Okay."
VIRGO was thinking that dinner with Lucien family will be very normal. Pero nagkakamali siya. Dahil habang kasalo niyang kumakain ang pamilya ni Lucien, walang imik ang mga ito. Si Lashka panay lang ang ngiti sa kanya. At ang iba namang kapatid ni Lucien ay hindi nga tumitingin sa direksiyon niya.
"So, your name is Virgo." Anang boses ng ama ni Lucien.
Tumingin siya sa lalaki at tumango. "Opo. Virgo Guano."
Tumango-tango ang lalaki. "I hope you are enjoying your food, Virgo." Sabi ng lalaki pero nakatingin naman sa katabi niyang si Lucien.
Napatingin siya si pinggan niya na marami pa ang laman. "Thank you po."
Nahihiya talaga siya na makipagtitigan sa mga kapamilya ni Lucien. Bakit naman kasi dinala siya rito ng lalaking 'to? Ang sarap suntukin ng guwapo nitong mukha!
Halos hindi niya malunok ang kinakain niya pero pilit niyang inubos ang pagkai.
After dinner, Lucien drives her home.
Habang nakasakay siya sa sasakyan nitong Ferrari, walang imik si Virgo. It's so dark outside and she's scared. Kaya ayaw niyang lumalabas pag gabi dahil natatakot siya na maulit ang nangyari.
Si Lucien ang bumasag sa katahimikan.
"Galit ka ba, Virgo? Kanina ka pa walang imik diyan."
She glanced at Lucien. "Bakit hindi mo sa'kin sinabi?"
"Ang alin?"
"Na ikaw iyong lalaki sa C.R. three years ago." Nagsalubong ang kilay niya ng ma-realize na parang may mali. "And how did you know it was me? Madilim sa loob ng C.R."
Lucien sighed heavily and parked the car on the side of the rood. Humarap ito sa kanya at akmang magsasalita ng may kumatok sa pinto ng passenger side door.
Sa isipang baka Pulis ang kumatok at titi-ticket-tan sila dahil sa maling pagpa-park ng sasakyan, bumaling siya sa bintana.
Virgo's eyes widen and she shrieked in utter horror when her eyes settled on a man with blood dripping from his mouth and has bloody red eyes. Mabilis na humarap si Virgo kay Lucien at yumakap sa binata.
Lucien instantly wrapped his arms around her. Panay ang hagulgol niya sa sobrang takot sa nakita. Nanginginig at nanlalamig ang buong katawan niya. Virgo knew those eyes.
"Oh my god! Oh my god!" Takot na takot na paulit-ulit niyang sambit habang nanginginig ang katawan niya na yakap ni Lucien.
LUCIEN stared back at the owner of the red eyes outside the passenger door. Siniguro niyang mapula rin ang mga mata niya. Kitang-kita niya ang dugo na tumutulo mula sa mga labi ni.
Fresh kill.
Habang yakap ang dalaga, nararamdaman niya ang takot nito. Ang kagustuhan nitong tumakas. Ang kagustuhan nitong yakapin niya ito ng mahigpit para maramdaman nito na safe ito sa kanya. And that's what he did.
Virgo's body is quivering in fear, so he took the matter into his own hand.
Inilapit niya ang bibig sa tainga ni Virgo at bumulong. "Sleep."
Kaagad na nawalan ng malay ang katawan ni Virgo. Inayos muna niya ang pagkaka-upo nito sa passenger seat saka lumabas ng sasakyan niya.
The rogue is hissing and groaning at him as Lucien walked. Mabilis ang sunod na kilos ng rogue, nasa likod kaagad niya ito sa isang kisap mata pero mas mabilis siya rito. Bago pa nito mahawakan ang leeg niya, nasakal na niya ang leeg nito at ibinaon niya ang mga pangil sa leeg ng rogue.
There are two ways to kill a rogue. The easy kill is you use a sword. Kailangan ibaon mo ang espada sa puso mismo ng rogue para mamatay ito at maging abo na lamang. Of course, decapitating a rogue is also a safe and easy kill. Pero kapag wala kang sandata at desperado kang mabuhay o isalba ang buhay ng isang tao, you have to ripped off the rogues throat using your sharp and long fangs.
Like what he is doing now. It's the easiest way to kill a rogue vampire. Yet deadly. One gulp of rogue blood in a vampire's stomach can change him/her. At hindi iyon isang magandang pagbabago. He would know. Kasi iyon ang nangyari sa kanya tatlong taon na ang nakakaraan.
Rogue's blood is deadly. Kaya nga nagpapasalamat ang Vampire Community na mga walang isip ang mga rogue. Wala silang isip na magparami. Ang nasa isip lang nila ay kung papaano makakainom ng dugo at makakapatay ng tayo. 'Yon lang at wala nang iba.
But he is different from the rest of the rogue. Paano siya naging iba? Dahil tumitibok ang puso niya para sa isang babae.
Binitiwan niya ang leeg ng rogue. He ripped out the rogues throat and he fucking enjoy it. Segundo lang ang lumipas, unti-unting naging abo ito.
Lucien's front clothe is filled with blood. Bumalik siya sa loob ng kaniyang kotse at pinaharurot iyon pagtungo sa bahay ni Virgo. Wala pa ring malay ang dalaga at mananatili itong walang malay hanggang sa makabalik siya sa bahay nila.
Virgo can't see him like this.