"ASAAN ba si Morgan?" Kapansin-pansin ang frustration ni Mr. Steve, ang producer ng pelikula. Dalawang linggo nang natigil ang shoot dahil kay Morgan. Ngayon ay ipinatawag kaming lahat dahil sa problemang ito. Hindi raw makontak si Morgan at wala rin daw ito sa bahay nito.
"May nakakaalam ba sa inyo kung nasaan siya? Ikaw Vanessa? Alam mo ba kung nasaan siya? You're in a relationship with him." Nagkibit lang si Vanessa ng balikat.
"Damn! Ano ba ang problema ng lalaking 'yon?" May puwersang hinampas ni Mr. Steve ang kamay sa mesa kung saan kami magkakaharap na nakaupo.
"Jerry, tawagan mo nga si Direk Morales. I want to talk to her. Kung hindi sisipot si Morgan palitan na siya," utos nito sa assistant nito.
"Yes, Mr. Steve," medyo takot na tugon ng lalaki.
Kaunting scene na lang ang kukuhanan at tapos na ang shooting na ito. After this, gusto niya munang magpahinga. Balak niya munang mangibang bansa.
Except for me, everyone departed the conference room one by one after the meeting ended.I didn't budge from where I was seated. I got lost in contemplation. Despite how much I disliked it, I couldn't help but think about Morgan. Nasaan nga ba si Morgan? Ano'ng nangyayari? My gaze was drawn to the phone in my hand.
Parang gusto ko siyang tawagan. Nag-aalala ako. Kung puntahan ko kaya sa bahay niya. Baka naman nandoon na. Baka naman tinataguan lang ang mga sumusubok kumausap sa kanya. Mula nang huling usap namin ay wala na akong ginawa kundi ang umiyak nang umiyak. Galit ako sa kanya pero hindi ko maikakaila na miss na miss ko na siya. Inaasam ng puso ko na makasama siya. He's still my heart's desire. Siya lang... Si Morgan pa rin talaga. Tiningnan ko ang oras na nasa cell phone ko. Alas cinco.
"Have you ever talked to your sister?" Nag-angat ako ng tingin kay Vanessa na nakatayo sa may tabi ko.
"What happened?" May nakakainis itong ngisi.
"You must be a reporter and not an actress. Tsismosa ka, eh. Mas magbo-boom ang career mo sa pagiging reporter."
"Puwede rin. Tapos ang una kong ibabalita ay ang tungkol sa affair ni Falcon at Mhelanie. Tungkol sa pagkatao mo at ang katotohanang wala naman talagang kasalan na magaganap sa inyo ni Falcon dahil naagaw na siya ng sarili mong kapatid."
Tumayo ako at hinarap si Vanessa. "Do it," matapang kong hamon.
"Magandang balita nga 'yan. The wedding of Harper Santibañez and Falcon Ulysses Cabral III was put off due to a third party. And the woman who stole Harper's fiancé happens to be her best friend, as well as her blood sister... Harper's biological mother had put her up for adoption the day she was born in order to spare her sibling from death. Aw! So touchy story. I'm sure I will benefit from that. Siguradong makukuha ko ang simpatya ng lahat ng tao. Mas lalo akong sisikat at ikaw... you will be my tail forever." Tumiim ang mukha ni Vanessa. I grabbed my purse from the table and headed out after throwing her a spiteful smirk. Ang laki ng tampo ko kay Mhelanie pero hindi ko naman siya gustong ipahamak. May pinagsamahan naman kami, and she's still my sister after all. Pero ang tungkol sa pagkatao ko, wala na akong pakialam kong malaman iyon ng publiko.
Paglabas ko ng building ay nahinto ako sa paglalakad nang makita ko si Douglas na nakatayo sa gilid ng sasakyan ko.
"Can we talk?"
"What about?"
"About Morgan." Matagal kong tinitigan si Douglas. Hindi ko na dapat kinakausap ang taong oto. Pero gusto kong makibalita tungkol kay Morgan. Interesado pa rin akong malaman ang lagay ni Morgan. Totoong nag-aalala ako at gusto kong malaman ang lagay niya. Kung nakukumpirma kong maayos siya siguro matitigil na rin akong kakaisip sa kanya.
Pinagbigyan ko si Douglas sa gusto nitong pakikipag-usap. Nagtungo kami sa isang cafe na nasa malapit.
"What have you done to my uncle?"
"Wala akong ginagawa sa kanya. Kayo ang may malaking kasalanan sa 'kin."
"Because of you, he's gone insane. He was furious with your parents, yet he chose to forget everything because of you!
He had left you to honor my mother, pero hindi pa rin siya nakatiis at binalikan ka. You fucked him up! He's miserable now!"
"What's the point of this conversation? Diretsuhin mo ako."
"Balikan mo siya." Pagak akong tumawa. Ano na naman ba ang binabalak ng lalaking ito? Parang noong nakaraan lang galit na galit ito sa akin at binantaang layuan si Morgan.
"Are you kidding me? Parang noong nakaraan lang binabantaan mo akong layuan si Morgan at ngayon gusto mo balikan ko siya."
"I don't like you for him, but Morgan is the only one I have and his behaviors are scaring the hell out of me! Mukhang namana niya ang kabaliwan ng nanay ko. Handang mamatay dahil lang sa minamahal. Fuck it!"
Sa narinig na iyon ay napuno ng kaba ang puso niya. "What do you mean?"
"He was drowning his trouble. Wala siyang ginawa kundi ang uminon ng alak at hindi kumakain. Sinisisi niya ang sarili niya sa pagkamatay ng anak niyo. He is fucking miserable and I don't know what to do now." Itinulak ni Douglas ang folder sa harapan ko. Ang folder na dala niya kanina pagpasok namin ng café.
"Proof of his stupidity." Out of curiousty ay binuklat ko iyon. Nahigit ko ang paghinga ko nang makita ko ang marriage contract form. Ito ang sinasabi sa akin ni Morgan. He was about to trick me into marriage pero hindi na niya itinuloy.
"See. He was planning to force you to sign that fucking form para maging legal kayong mag-asawa." Yeah. He was so stupid. And my heart is screaming at me to go and forgive him.
"Balikan mo siya. Dahil sa oras na may mangyaring masama kay Morgan hinding-hindi kita patatahimikin, Harper. I'll make your life miserable!" Bakas ang galit sa mukha ni Douglas. I could tell he wasn't kidding based on his expression.
"Nasaan siya?" Hindi na niya nagawang sagutin nang mag-ring ang phone nito. Sinagot nito ang tawag.
"What? Fuck! I'm on my way." Tinapos nito ang tawag saka siya muling bumaling sa 'kin.
"Lasing na lasing daw si Morgan at nasa rooftop ng hotel. Hindi raw mapababa ng mga staff."
"What!? Napatayo ako mula sa kinauupan ko. Higit pa akong nilukob ng matinding takot.
***
SUMAMA ako kay Douglas sa pagpunta sa hotel. Nag-convoy kami. Pagdating ng hotel ay dumeretso kami sa rooftop na dala ang folder. And there is Morgan, sitting on the ledge. He was a mere few inches from falling to his death. Seeing him on the ledge actually had given me a heart attack. Hindi raw ito mapababa ng mga staff. Nagbabanta raw si Morgan na tatalon kapag nilapitan ito.
"Morgan," I called out his name softly. Morgan turned his head to see me. Namumula ang mukha niya at namumungay ang mata sa kalasingan. Lalo akong nilukob ng takot. A drunk person loses its balance frequently at natatakot akong baka mahulog siya.
"Harper?" His eyes widened. Parang hindi siya makapaniwalang nandito ako.
"Fuck it, Morgan! Nasisiraan ka na ba talaga!?" galit na bulyaw ni Douglas sa kanya.
"I have completely fucked up everything in my life. Dinamay pa kita, Harper. I don't know how to forgive myself. Pinatay ko ang sarili kong anak." Tumungga siya ng alak mula sa bote at halos pangapusan ako ng hininga dahil gumiwang siya mula sa pagkakaupo.
"Morgan, please, get down and let's talk." Inilahad ko ang kamay ko sa kanya at humakbang palapit. Muli niya akong nilingon.
Umiling siya. "Hindi ka na dapat nagpunta at nagpakita sa 'kin. Mas lalo akong nahihirapan kapag nakikita kita!" Kumuha ako ng ballpen sa bag. Binuklat ko ang folder sa kung saan nakalagay ang marriage contract at madali ko iyong pinirmahan habang nanginginig ang kamay.
"Ito 'yong marriage contract. I signed it. I signed it." Natataranta kong sabi at nagsimulang umagos ang luha ko. Lukob na lukob pa rin ako ng takot.
"Just go down and sign it para maging mag-asawa na tayo." Mapaklang tumawa si Morgan.
"What's that? Ginagawa mo ba 'yan dahil akala mo magpapakamatay ako. You are giving me a false hope, Harper. Hindi ako magpapakamatay 'wag kang mag-alala."
"Please, bumaba ka na! Wala ka na talagang ginawa kundi ang saktan ako! Ngayon tinatakot mo na naman ako! I hate you so much, Morgan! Pero kahit galit na galit ako sa 'yo mahal na mahal pa rin kita. I love you. And I'm willing to give you another chance." Tuluyan siyang napaiyak sa matinding takot at sama ng loob sa lalaking ito.
"Harper?"
"Please... Inilahad kong muli ang kamay ko sa kanya. I'm sincere. Huwag mo akong takutin nang ganito." Sa isipan na tuluyang mawawala si Morgan sa 'kin ay hindi ko pala kaya. Mahal na mahal ko pa rin siya. Handa akong kalimutan ang lahat at magsimulang muli kasama siya. Inabot ni Morgan ang kamay ko saka ipinihit ang sarili paharap sa 'kin at tumalon matapos ilapag ang bote sa ibabaw ng parapet. As soon as his feet set on the floor, I pulled him and embraced him tightly. "I hate you!" Napahagulhol ako sa matinding takot.
"I love you!" he said, enclosing me in his solid arms.
"Wala kang ginawa kundi ang paiyakan ako, Morgan!"
"I'm so sorry! Hindi ko gustong saktan ka. Please, Harper, bigyan mo ako ng isa pang pagkakataon. I promise I'll make it up to you." He pulled away from the hug and enveloped my face between his palms.
"I will do whatever to make up for all the sorrow I've caused you, to replace it with happiness and love. Bigyan mo lang ako ng isa pang pagkakataon. Please!"
"Ano pa nga ba. Mahal na mahal pa rin kita, eh!" His lips broke in a smile, and his eyes twinkled with unshed tears. Siniil niya ng labi na buong puso ka namang tinugon. My heart swelled with delight. My anguish had evaporated in the blink of an eye. This is exactly what my heart desires--ang tanggapin muli si Morgan sa buhay ko. Masyado akong kinain ng matinding galit at takot na baka saktan na naman niya ako kaya mas pinili ko ang safe option para protektahan ang sarili ko kahit hindi ako masaya.
"Ang babaduy!" Pinutol namin ang halik at binalingan si Douglas na mukhang iritado sa nakikitang tagpo sa pagitan namin ni Morgan. Tumalikod ito at naglakad palayo.
"He's bitter," I said. Muling pinaharap ni Morgan ang mukha ko sa kanya.
"Hayaan mo siya."
"Pero siya ang nagsama sa 'kin dito. Kahit galit siya sa akin papayag siyang maging tayo ulit para sa 'yo." Mas bumakas ang saya sa mukha ni Morgan dahil sa sinabi ko.
"I love you!" he said lovingly.
"I love you more!"
***
"HARPER, babe, huwag 'yan kakabili ko lang niyan--fuck!" Mabilis na umilag si Morgan nang ibato ko sa kanya ang bagong bili niyang cell phone. Magaling umilag, ah?
"Fuck it!" Palatak niya habang nakatingin sa basag na phone. Tumama iyon sa dingding at bumagsak sa sahig at nagkahiwa-hiwalay.
"Harper, mag-usap tayo nang maayos. Iyong nakita mo wala lang 'yon!"
"Liar! Inuulit mo na naman ang panloloko mo! Ni hindi pa nga tayo nag-iisang taong kasal niloloko mo na naman ako. I will file an annulment!" sigaw ko sa kanya.
"Harper, naman! Huwag naman ganyan. Mag-usap kasi tayo. Ano ba ang nangyayari sa 'yo? Bakit laging ang init ng ulo mo sa 'kin? Hindi kita niloloko! Ang sabi mo huwag akong tatanggap ng project kung makakasama ko si Vanessa, 'di ba sinunod ko naman."
"Eh, ang Brazilian model na 'yon! Sino 'yon sa buhay mo?" Nakita ko ang babaeng 'yon sa Boracay nang magpunta kami, at ngayon nagkita sila. Headline sila sa showbiz news na nasa café at kulang na lang ay maghalikan.
Sumugod ako sa bahay niya. Nasa banyo siya pagdating ko. Paglabas niya ng banyo, hindi pa man nakakapagbihis ay tinalakan ko na siya at binato ng kung ano ang madampot ko kasama ang peryudiko kung saan nakabalandara ang larawan nilang dalawa. Tanging puting tuwalya ang nakapaikot sa ibabang parte ng katawan niya.
"Si Cupcake?" Para akong puputukan ng ugat sa narinig ko. Cupcake!
"Hey, hey! It's her nickname. It wasn't an endear--" hindi na niya natapos ang sasabihin niya nang ibato ko naman sa kanya ang remote control. pero magaling talagang umilag ang hudyo.
"Walang hiya ka talaga! May pa-cupcake cupcake ka pa!"
"Harper, nagkita lang kami, pero walang ibig sabihin 'yon."
"Ano mo siya?"
"Ahm..."
"Ano!?" malakas kong sigaw.
"Fuck! My ex in LA. Pero wala na 'yon. Matagal na--"
"Matagal na pero nakipagkita ka pa! May payakap-yakap ka pa!"
"Harper, can you just please listen to me first."
"No! Maghiwalay na tayo!" I shouted at him and stomped out of the room.
Hindi pa kami nagsasama sa iisang bahay. Sekreto lang ang naging kasal namin at patago lang ang pagkikita namin dahil ayaw naman ni Morgan na masira ang career ko kung malalaman ng mga taong kasal na kami. Marami pa rin ang umaasa na magkakabalikan kami ni Falcon kahit halos mag-iisang taon na kaming hiwalay. At sigurado raw na masama ang maging tingin sa 'kin ng mga tao. Hindi rin naman lumabas ang kaganapang nangyari noon sa rooftop ng hotel dahil kinausap ni Morgan ang management ng hotel. Isa pa ay hindi pa tapos ang kontrata ko. Ipinagbabawal ang magkaroon ng boyfriend maliban kung makakabuti iyon sa career ko.
Hindi ko pinansin ang pagtawag ni Morgan sa 'kin habang nagpupuyos akong bumababa ng hagdan. Morgan grabbed me by my arm, stopping me in my tracks. Bigla niya akong hinapit at pinasan na parang isang sakong bigas sa kanyang balikat.
"Morgan, put me down!"
"No! Ang tigas ng ulo mo. Ayaw mong makinig!" Dinala niya uli ako sa kuwarto at idiniposito niya ako sa kama pero nagpumiglas ako. Muli akong bumaba ng kama pero binuhat niya uli ako at inihiga sa kama. Sa inis ko ay kinalmot ko siya sa leeg. Nagtagis ang bagang ni Morgan at nagmura.
"Ano!? Galit ka!?" I shouted right in his face. "No!" mahinang usal niya pero alam kung inis na siya sa 'kin.
Nagpumiglas ako, but he roughly slammed me on the bed, pinning me down.
"Ayaw mo talagang tumigil!?" nakatiim ang mukha niya.
"I hate you!" sigaw ko sa mukha niya. Binuksan niya ang drawer ng nightstand at kinuha ang isang leather handcuffs--the one that was using in sexy time.
"Ano ang gagawin mo?" Isinabit niya iyon sa metal headboard, and he handcuffed my wrists together right there above my head. Hindi ko iyon maigalaw dahil nakasabit ang metal chain ng posas sa metal headboard.
"Pakawalan mo ako!"
"No!" mariin niyang sabi. Umiwas ako ng tingin at hindi ko na napigilan ang maluha sa sobrang sama ng loob ko.
"Harper, Babe," Pinihit niya paharap ang mukha ko sa kanya pero iniiwas ko ang mukha ko. My lips quivered, and a sob erupted in my throat and spilled forth.
"Harper, huwag naman ganyan." Idinikit ni Morgan ang mukha niya sa gilid ng mukha ko at hinalik-halikan ako sa pisngi.
"Nakipagkita ako kay Helena pero wala lang yon." Hindi ako umimik, tahimik akong umiyak.
"She was just informing me about her upcoming wedding. Nagbabakasyon sila ng fiancé niya rito ngayon."
"Then why didn't you tell me?"
"Kasi hindi naman importante."
"Importante sa akin ang gan'ong bagay!" Hinarap ko ang mukha ko sa kanya. Hinalikan niya ako sa labi at inilapat niya ang noo niya sa noo ko.
"I'm sorry. I'm sorry. Tama, dapat sinabi ko sa yo. I'm sorry, babe, I'm sorry!" paulit-ulit niyang sabi habang pinapatakan niya ng masusuyong halik ang labi ko.
"Hindi kita niloloko at hinding-hindi na kita lolokohin. Please, Harper, magtiwala ka sa 'kin."
"Kaya mong sabihin sa lahat na mag-asawa na tayo?" hamon ko sa kanya.
"Kung kaya mong mawala ang career mo. Harper, kung ako lang ang tagal-tagal ko nang gustong ipagsigawan na asawa na kita at kung gaano kita kamahal. You have no idea how much I wanted to break those bastard's neck who were trying to flirt with you."
"Talaga?" Kumalma na ang loob ko kahit paano. Masuyo niyang hinaplos ang pisngi ko.
"Mahal na mahal kita at hinding-hindi ako gagawa ng bagay na magiging dahilan para mawala kang muli sa 'kin."
"I won't hesitate to choose you over my career. Akala ko niloloko mo na naman ako." Muli niya akong pinatakan ng halik sa labi.
"Hinding-hindi ko gagawin 'yon. Pangako."
"Dapat lang, because I will kill you."
"Sa sarap," he teased, shit-eating grin is on his face. I wanted to swat him pero nakaposas ako at hindi ko maigalaw ang braso ko.
"Shut up!" I hissed at him sofly. I could feel my cheeks turned red. Those words were so vulgar for me.
"E 'di ikaw na lang ang papatayin ko sa sarap."
"Morgan!" Saway ko sa kanya at pinandilatan ko siya ng mata. Tumayo siya at bigla na lang niyang inalis ang tuwalyang nakapaikot sa ibabang parte niya. Tumambad sa mga mata ko ang pagkalalaki niyang nagsisimula nang mabuhay.
"You look hot on your position. Really hot!" Napalunok ako sa sinabi niya at the same time ay na-excite sa naiisip kong gagawin niya.
"What are you going to do?" I asked question with an obvious answer. He moved, grabbing the neckline of my chiffon dress.
"I'll make you pay for destroying my new phone." With that, he tore the fabric of my dress into two. My breasts that encased in a lace purple demi-bra were revealed.