♕ 𝐮𝐧𝐢𝐜𝐨𝐝𝐞 ♕
ပါဝင်သောအကြောင်းအရာအချို့သည်အသက်(၁၆)နှစ်မပြည့်သေးသူများဖတ်ရန်မသင့်တော်ပါ
ကျောင်းဝတ်စုံနက်ပြာရောင်ဒူးပေါ်စကတ်အတို။
ဝတ်ဖို့တွေးကြည့်ရုံနဲ့တင်အလိုမကျဖြစ်နေမည့်တစ်စုံတစ်ယောက်ကိုမြင်ယောင်ရင်းစကတ်ကိုင်ထားသောသူမလက်တို့တွန့်သွားသည်။
"ဘယ်မှာလဲ"
ဩဇာပြင်းသောအသံတစ်ခုကြောင့်ပူတူးကိုယ်လေးကျုံ့သွားပြီးစကတ်ကိုခန္ဓာကိုယ်အနောက်ဝှက်လိုက်၏။
"ဘာလုပ်နေတာလဲ"
"အမ် . . . ဟို အမ်"
"မေးနေတယ်"
"ကျောင်းဝတ်စုံစမ်းဝတ်ကြည့်မလို့"
ခန္ဓာကိုယ်အနောက်မှာတစ်ခုခုဖွက်ထားသည်ကိုမြင်နေရသည်ကြောင့်စစ်ထက်ဇွဲနိုင်အလိုမကျ။
သူ့ကိုဖုံးကွယ်ထားတာမျိုးသဘောမကျ။
"အနောက်ကဘာလဲ"
တော်တော်နှင့်ဖြေမလာ။
"မေးနေတယ်"
"ကျောင်းဝတ်စုံစကတ်"
"ဘာလို့ဝှက်ထားတာလဲ"
တုံ့ဆိုင်းဆိုင်းလုပ်နေသောမိန်းကလေးကိုစိတ်မရှည်တော့သည်ကြောင့်လက်ကိုဆွဲယူလိုက်သည်။
စကတ်အတိုကြောင့်သူမျက်မှောင်ကြုတ်လိုက်သည်။
"မဝတ်ရဘူး"
"ကျောင်းဝတ်စုံပါဆို"
နှုတ်ခမ်းပွစိစိလုပ်ကာခပ်တိုးတိုးပြောနေသောတစ်ယောက်ကြောင့်သူ့အောက်ပိုင်းတင်းကျပ်လာသည်။
"စကတ်အရှည်ပြောင်းဝတ်"
"ဒါပင်မဲ့ —"
မိုးကြိုးအကြည့်ပို့လွှတ်လိုက်သောအမျိုးသားကြောင့်ပူတူးစကားတို့လေထဲရပ်တန့်သွား၏။
"သန့်စင်ကိုပြောလိုက် . . . သူစီစဉ်ပေးလိမ့်မယ်"
အခန်းထဲမှလျင်မြန်စွာထွက်သွားသောအမျိုးသားရဲ့ကျောပြင်ကိုကြည့်ကာပူတူးမှိုင်သွားသည်။
လက်စွပ်ဝယ်ပြန်လာကတည်းကအေးစက်စက်ဆက်ဆံခြင်းခံခဲ့သည်မှာဒီနေ့အထိ။
အခုလည်းဘာမှမပြောဘဲထွက်သွားပြန်သည်။
အတွင်းရေးမှူးရောက်လာပြီးကျောင်းဝတ်စုံစကတ်အားလုံးယူသွားကာနာရီပိုင်းအတွင်းပြန်ပေး၏။
အတိုမှအရှည်သို့ပြောင်းလဲသွားသောစကတ်များ။
ညစာစားရန်ထိုင်စောင့်နေသော်လည်းပေါ်မလာသောလူတစ်ယောက်ကြောင့်ပူတူးမပျော်ရွှင်။
"မမလေး . . . alphaကအလုပ်ကိစ္စရှိလို့ဒီနေ့ညအိမ်ပြန်နောက်ကျပါမယ် . . . စားနှင့်ဖို့မှာသွားပါတယ်"
မှိုင်နေသောမျက်နှာမှာပို၍သေးငယ်သွားသည်။
(၄)ရက်တာကာလတွင်နေ့တိုင်းညစာအတူတူစားဖြစ်ခဲ့ကြသည်ကြောင့်ဒီအခြေအနေနဲ့သူမမရင်းနှီးပေ။
"ဘာအလုပ်ကိစ္စလဲ"
အတွင်းရေးမှူးမှာဖြေရခက်သွားသော်လည်းချက်ချင်းပင်လျော်ညီမည့်အဖြေတစ်ခုတွေးလိုက်သည်။
"ရင်းနှီးမြှုပ်နှံသူတွေနဲ့ညစာစားဖို့ကိစ္စပါ"
မိန်းကလေးမှာဘာမေးခွန်းမှဆက်မမေးတော့ဘဲအစားစတင်သုံးဆောင်နေသည်ကြောင့်အတွင်းရေးမှူးအသက်ရှုချောင်သွားသည်။
မုသားမဆိုချင်သည့်တိုင်စစ်ထက်ဇွဲနိုင်ရဲ့အတွင်းရေးမှူးဖြစ်နေသည်ကြောင့်ရှောင်လွှဲ၍မရ။
ည(၉)နာရီကျော်နေသည့်တိုင်ပြန်မလာသေးသောတစ်စုံတစ်ယောက်ကြောင့်သူမရင်ထဲမတင်မကျခံစားချက်တစ်ခုကြီးစိုးလာ၏။ဘာလဲသေချာမသိပင်မဲ့တစ်ခုခုလွဲမှားနေပြီဆိုတာတော့ပူတူးခံစားမိနေသည်။
နောက်ဆုံးတွင်တော့သူမဆုံးဖြတ်ချက်ချလိုက်သည်။
'ကိုကို' ဟူသောနာမည်တစ်ခုကိုနှိပ်ရန်လက်ပြင်လိုက်သော်လည်းမဝံ့ရဲပေ။
သူမဖုန်းခေါ်လိုက်လို့တစ်ဖက်မှာအနှောင့်အယှက်ဖြစ်သွားမှာမျိုးမလိုချင်။အခန့်မသင့်ရင်အော်ငေါက်ခံရနိုင်သည်ကြောင့်ဖုန်းခေါ်ဖို့တွန့်ဆုတ်နေလေသည်။
အတွေးများကိုရုပ်သိမ်းကာဖုန်းခေါ်လိုက်သည်။
ဖုန်းဝင်သော်လည်းတစ်ဖက်မှမကိုင်။
ဒုတိယတစ်ခေါက်ခေါ်သော်လည်းမကိုင်။
တတိယတစ်ခေါက်ခေါ်ဆိုလိုက်သည်။
"ဘာလဲ"
ပူတူးနှာခေါင်းလေးရှုံ့လိုက်မိသည်။
တစ်ခုခုများဖြစ်သည်လားအမှတ်နှင့်စိုးရိမ်ပြီးခေါ်လိုက်သော်လည်းတစ်ဖက်မှအေးစက်မှုကြောင့်အရည်ကြည်တို့ချက်ချင်းဝေ့တက်သွား၏။
"ကိုကိုဘယ်မှာလဲ"
"သန့်စင်မပြောဘူးလား"
"အမ် —ပြောပင်မဲ့ကိုကိုအခုထိပြန်မလာသေးလို့"
"ဒါပဲမှတ်လား"
"ကိုကိုဘယ်တော့ပြန်လာမှာလဲ"
တစ်ဖက်မှဘာမှပြန်မဖြေ။
"ဟင် ကိုကို"
"ခဏနေပြန်လာမယ် . . . အိပ်နှင့်"
တစ်ဖက်မှဖုန်းချလိုက်သည်ကြောင့်မိန်းကလေးမျက်နှာညှိုးငယ်စွာဖြင့်ဖုန်းကိုကြည့်နေ၏။
ထိုအချိန်ရိုးရာစားသောက်ဆိုင်တစ်ခုရဲ့ပတ်ပတ်လည်တွင်တော့မတူညီသောလုံခြုံရေးအဖွဲ့(၂)ခုမှအမျိုးသားတို့ဝန်းရံစောင့်ကြပ်နေကြသည်။
ဆိုင်တွင်းသီးသန့်ခန်းတစ်ခုတွင်မိုးကြိုးထက်ခြိမ်းခြောက်ဖွယ်အကြည့်တို့ပိုင်ဆိုင်ထားကြသည့်alphaယောကျာ်းသား(၂)ယောက်။
"ငါ့သမီးဆီကလား"
သူဘာမှမဖြေဘဲကူရှင်အထက်တင်ပျဉ်ခွေထိုင်ရင်းသာသေရည်တစ်ခွက်မော့သောက်လိုက်၏။
စားပွဲအထက်ခင်းကျင်းထားသောစားဖွယ်စုံများမှာတော့အချိန်ကြာမြင့်သည့်တိုင်သုံးဆောင်မည့်သူမရှိသည်ကြောင့်အေးစက်စပြုလို့နေလေပြီ။
"ဘဝလက်တွဲဖော်ဖြစ်တာနဲ့ပူတူးအပေါ်နိုင်ထက်စီးနင်းဆက်ဆံခွင့်ရှိတယ်လို့မင်းထင်နေတာလား"
ဦးအဏ္ဏဝါတစ်ယောက််ညှိုးငယ်နေရှာမည်ဖြစ်သောသူ့သမီးငယ်မျက်နှာလေးကိုမြင်ယောင်ကြည့်ရုံဖြင့်အရှေ့ကကောင်ကိုအမှုန့်ကြိတ်ချင်လာသည်။
"ခင်ဗျားနဲ့မဆိုင်တဲ့ကိစ္စတွေမပြောနဲ့"
ဦးအဏ္ဏဝါမျက်နှာတင်းမာသွားသည်။
"ငါ့သမီးကွ"
"ကျွန်တော့်ဘဝလက်တွဲဖော်"
ခါးသီးလှသောအမှန်တရားကြောင့်ဦးအဏ္ဏဝါတစ်ယောက်အံ့ကြိတ်ကာဒေါသထွက်ရုံမှအပ။
"အသက်(၁၈)နှစ် . . . အဲ့မတိုင်ခင်ပူတူးကိုအိမ်ပြန်ခေါ်သွားမယ် . . . လိုချင်တဲ့ငွေပမာဏပြော"
တင်းမာနေသောစစ်ထက်ဇွဲနိုင်မျက်နှာထားမှာသူ့ဘဝလက်တွဲဖော်ကိုအဝေးခေါ်သွားမည်ဟူသောခြိမ်းခြောက်မှုကြောင့်မုန်တိုင်းထန်သွားသည်။
"ဦးအဏ္ဏဝါ . . . ခင်ဗျားအခုရောက်နေတာကျွန်တော့်ပိုင်နက်မြို့ဆိုတာမမေ့နဲ့"
"မင်းငါ့ကိုခြိမ်းခြောက်နေတာလား"
"သတိပေးတာ"
ဦးအဏ္ဏဝါမျက်နှာပျက်သွားသော်လည်းသူ့သမီးငယ်ကိုဒီမြို့မှာမထားခဲ့ချင်သည်ကြောင့်သည်းခံလိုက်၏။
"သဲဝါကမ်းခြေစီမံကိန်း . . . မင်းအသည်းအသန်လိုချင်နေတယ်လို့ကြားတယ်"
စစ်ထက်ဇွဲနိုင်မျက်ခုံးတွန့်သွားသည်ကြောင့်ဦးအဏ္ဏဝါအောင်နိုင်သူလိုပြုံးလိုက်သည်။
"နေရာကောင်းကွ . . . နောက်(၁၀)နှစ်လောက်ဆိုAOBရဲ့နာမည်အကြီးဆုံးခရီးသွားဆွဲဆောင်မှုနေရာတစ်ခုဖြစ်လာနိုင်တယ် . . . ဇိမ်ခံအိမ်ရာစီမံကိန်းပါရှိနေတော့မြေစျေးကွက်ကိုလည်းချုပ်ကိုင်ထားလို့ရတယ်"
ဦးအဏ္ဏဝါမှာပထမဆုံးအကြိမ်အနေနဲ့စားပွဲအထက်ရှိအမည်မသိငါးအသားပြားကိုအချဉ်ရည်နှင့်တို့ကာအရသာခံရင်းစိမ်ပြေနပြေစားသုံးနေ၏။
"အဲ့စီမံကိန်း(၂)ခုလုံးကိုအလွယ်လေးရဖို့ငါ့မှာနည်းလမ်းရှိတယ် . . . မင်းစိတ်ဝင်စားရင်ပြောပြလို့ရတယ်"
သဲဝါကမ်းခြေစီမံကိန်းနှင့်ကမ်းခြေဇိမ်ခံအိမ်ရာစီမံကိန်း(၂)ခုလုံးကိုသူလိုချင်နေခဲ့တာအမှန်ပင်။သို့သော်ပြိုင်ဖက်များပြားနေမှုကြောင့်စီမံကိန်း(၂)ခုလုံးကိုအပိုင်ဖမ်းဖို့ခက်ခဲနေ၏။
ကမ်းလှမ်းမှုမှာစိတ်ဝင်စားဖွယ်။
သို့သော်ပြန်ပေးရမည့်တန်ကြေးကိုလည်းသူကောင်းကောင်းသိနေသည်ကြောင့်ရွေးရခက်နေသည်။
"ပူတူးကိုငါနဲ့ပြန်ထည့်ပေးလိုက် . . . (၁၈)နှစ်မရောက်မချင်းမင်းသူနဲ့မဆက်သွယ်ရဘူး . . . ကမ်းလှမ်းချက်ကိုသဘောတူရင်အဲ့စီမံကိန်း(၂)ခုလုံးမင်းအပိုင်ပဲ"
စစ်ထက်ဇွဲနိုင်မျက်မှောင်ကြုတ်လိုက်သည်။
သဲဝါစီမံကိန်းကိုသာရခဲ့မည်ဆိုရင်ရေရှည်အတွက်AOBနိုင်ငံရဲ့ခရီးသွားလာမှုကဏ္ဍကိုကြိုးကိုင်နိုင်သောမဟာအခွင့်ထူးရရှိမည်။ကမ်းခြေအိမ်ရာစီမံကိန်းပါပါဝင်နေသည်ကြောင့်မြေစျေးကွက်ကိုကစားနိုင်မည်။
စီးပွါးရေးအရသူ့အတွက်တွက်ချေကိုက်နေသည်။
"သေချာလား . . . စီမံကိန်းနှစ်ခုလုံးရမယ်ဆိုတာ"
ဦးအဏ္ဏဝါပြုံးလိုက်သည်။
တွန်းမရွေ့သည့်ကျောက်တုံးဆိုရင်တောင်လျော်ညီသောဖြေရှင်းမှုနဲ့ဆိုနောက်ဆုံးကျရွေ့သွားကြတာချည်းပဲ။စစ်ထက်ဇွဲနိုင်ဆိုတာသူ့အတွက်မခက်ပေ။
"အာဏာမိသားစုနာမည်နဲ့ကတိပေးတယ်"
"(၁၇)နှစ် . . . ရေပြာအာဏာအသက်(၁၇)နှစ်ပြည့်တာနဲ့ကျွန်တော့်ဆီပြန်လာရမယ်"
"(၁၈)နှစ်"
"(၁၇)နှစ်"
"(၁၈)နှစ်"
စစ်ထက်ဇွဲနိုင်လက်သီးဆုပ်လိုက်၏။
ရေပြာအာဏာမှာဘဝလက်တွဲဖော်ရှာတွေ့ပြီးသူမိန်းကလေးဖြစ်သည်ကြောင့်အသက်(၁၇)နှစ်ပြည့်သည်နှင့်သွေးသားတောင်းဆိုမှုများလပိုင်းအတွင်းစလာလိမ့်မည်။သွေးသားတောင်းဆိုမှုကာလအတွင်းရရှိလာမည့်နာကျင်မှုဝေဒနာဒဏ်ကိုကုသပေးနိုင်မည့်တစ်ခုတည်းသောနည်းလမ်းမှာကျန်လက်တွဲဖော်တစ်ယောက်နှင့်လိင်ဆက်ဆံနှီးနှောခြင်းပင်ဖြစ်သည်။
အဲ့အချိန်သူအနားမှာမရှိရင်။
တွေးကြည့်ရုံနဲ့စစ်ထက်ဇွဲနိုင်ရူးသွားသည်။
"(၁၇)နှစ်ပြည့်ရင်ကျွန်တော်မရှိဘဲနေနိုင်မယ်ထင်လား"
ဦးအဏ္ဏဝါမျက်နှာပျက်သွား၏။
သွေးသားတောင်းဆိုမှုကာလအကြောင်းသူကောင်းကောင်းသိသော်လည်းသူ့သမီးငယ်နဲ့အရှေ့ကalphaကောင်ကိုအတူတူမတွေးကြည့်ချင်။
"ဆေးတွေရှိတယ်"
"ဆေးတွေကစိတ်ပိုင်းဆိုင်ရာနာကျင်မှုကိုဖြေဖျောက်နိုင်မယ်လို့ခင်ဗျားထင်လား"
ငြင်းချင်သော်လည်းအမှန်တရားတွေသာမို့ဦးအဏ္ဏဝါမျက်မှောင်ကြုတ်ကာငြိမ်နေလိုက်၏။
"(၁၇)နှစ်"
"(၁၈)နှစ်ပဲ . . . ကျန်တဲ့ကိစ္စကိုသွေးသားတောင်းဆိုမှုကာလရောက်မှပူတူးရဲ့ဆုံးဖြတ်ချက်အပေါ်မူတည်ပြီးဆက်ပြောကြမယ်"
သူ့မေးရိုးတို့တင်းမာသွားသည်။
"မနက်ဖြန်မနက်ငါ့သမီးကိုလာခေါ်မယ်"
သူ့ရင်ထဲတစ်ခုခုအက်ဟသွားသော်လည်းရေရှည်စီးပွါးရေးစီမံကိန်းကိုရွေးချယ်ခြင်းကပိုမိုနည်းလမ်းကျသောရွေးချယ်မှုဖြစ်သည်ဟုခံယူထားသည်ကြောင့်နောင်တတရားတော့လောလောဆယ်ရှိမနေ။
.
.
.
.
.
သူမကိုယ်လုံးကိုအနောက်မှပွေ့ဖက်လိုက်သောလက်တစ်စုံကြောင့်ပူတူးမျက်လုံးတို့ပွင့်သွားသည်။
အနောက်သို့လှည့်လိုက်ပြီးရင်ခွင်ကျယ်ထဲသို့တိုးဝင်လိုက်တော့ရေခဲတောင်ရနံ့ကဆီးကြို၏။
"ကိုကို"
သူမဆံနွယ်လေးများကိုလက်ဖြင့်ဖွပြီးခေါင်းထိပ်ဖိနမ်းနေသောအမျိုးသားကြောင့်ပူတူးပြုံးလိုက်သည်။
"ဘယ်သွားနေတာလဲ"
"အလုပ်ကိစ္စ"
မျက်ဝန်းကျယ်တို့နှင့်မိန်းကလေးမှာအပြစ်ကင်းစင်စွာပြုံးပြနေသည်ကြောင့်သူ့လိပ်ပြာတို့သိပ်မလုံချင်။
"တစ်ညလုံးကို့ကို့ကိုစောင့်နေတာ"
ဘယ်သောအခါမှအိမ်အပြန်စောင့်ကြိုမည့်သူမရှိခဲ့သည်ကြောင့်သူ့ရင်ထဲဖန်မီးလုံးလေးတစ်လုံးလာထည့်ထားသလိုနွေးသွားသည်။
နှုတ်ခမ်းကိုနမ်းတော့မျက်လုံးလေးမှိတ်ထား၏။
အေးမြမြရေခဲတောင်နှင့်လိမ္မော်ခွံရနံ့တို့မှာရောယှက်နေသည်ကြောင့်မီးဝါတို့ကိုပိုမိုအသက်ဝင်စေနေသည်။
မိန်းကလေးမှာသူမလည်ပင်းနားအတင်းတိုးဝင်နမ်းရှိုက်နေသောအမျိုးသားရဲ့လည်ပင်းကိုသိုင်းဖက်ပြီးပေါင်လေးနှစ်ချောင်းပါအလိုလိုဟထားမိသွား၏။
ညအိပ်ဂါဝန်ရှည်အထက်ကြံ့ခိုင်သောလက်တစ်စုံပြေးယှက်နေပြီးခပ်သေးသေးအမို့အမောက်နှစ်ခုပေါ်အုပ်မိုးကာအားပြင်းပြင်းဖြင့်ညှစ်လေသည်။
"အာ့ — ကိုကိုဘာ ဘာလုပ်နေတာလဲ"
ပူတူးမျက်နှာလေးရဲတွတ်သွားပြီးသူမလည်ပင်းအားအတင်းနမ်းရှိုက်နေသောအမျိုးသားရဲ့ပခုံးကိုလက်သီးဆုပ်သေးသေးလေးဖြင့်ထုလိုက်၏။
အမျိုးသားမှာနာကျင်မှုကိုမခံစားမိ။
မိန်းကလေးပေါင်အတွင်းဒူးတစ်ချောင်းဝင်ရောက်ပြီးပွတ်ဆွဲလိုက်တော့ပူတူးတစ်ယောက်အာမေဍိတ်သံတိုးတိုးလေးထွက်သွားသည်။အဆက်မပြတ်ပွတ်ဆွဲနေသောကြောင့်အစိမ်းသက်သက်ခံစားချက်တစ်ခုသူမခန္ဓာကိုယ်အောက်ပိုင်းတွင်ပေါ်ပေါက်လာသည်။
တစ်ခုခုညှစ်ယူနေသလို။
"ကိုကို —ပူတူး အင်"
သူ့လက်မောင်းကိုတင်းကျပ်စွာဆုပ်ကိုင်လိုက်သောကြောင့်စစ်ထက်ဇွဲနိုင်ခေါင်းမော့ကြည့်လိုက်၏။
ပါးနီမို့မို့နှင့်နှုတ်ခမ်းရဲရဲ။
သူစိတ်မထိန်းနိုင်စွာကိုယ်လုံးကိုခါးအောက်မှအသာမယူလိုက်တော့သူ့ပေါင်အထက်ထိုင်ရက်သားပုံ့ပုံ့လေးဖြစ်သွားလေသည်။
ဆံနွယ်ရှည်ပိုင်ရှင်မိန်းကလေးသည်အပြစ်ကင်းစင်သောမျက်ဝန်းကျယ်တို့နှင့်သူ့ဝမ်းဗိုက်အထက်လက်နှစ်ဖက်ထောက်ကာသူ့မျက်ဝန်းတို့ကိုစိုက်ကြည့်နေသည်ကြောင့်စိတ်ဆန္ဒများထပ်ဆင့်လောင်ကျွမ်းရပြန်၏။
"ဂါဝန်ချွတ်"
"ဟင်"
ခေါင်းအနောက်လက်နှစ်ဖက်ပစ်ကာကြည့်နေသောအမျိုးသားကြောင့်ပူတူးရင်ခုန်သံတို့မြန်လာ၏။
မဟုတ်တာမှန်းသိပင်မဲ့အတွေ့ကြုံဆန်းတစ်ခုကိုစူးစမ်းလိုသည်ကြောင့်ဂါဝန်ရှည်ကိုခေါင်းမှချွတ်လိုက်သည်။
အရောင်မတူပုံစံကွဲသောပုံတုံးတုံးအတွင်းခံ(၂)ခုကြောင့်သူမကိုယ်သူမမလုံမလဲဖြစ်သွား၏။
"ဖင်ကိုအနောက်ရွေ့"
"ဟမ် ဘယ်— "
"ဒီလိုရွေ့"
ခါးနှစ်ဖက်ကိုကိုင်ကာအနောက်သို့ဆွဲလိုက်သည်။
"ဒီလိုပြန်တိုး"
သင်ပြနေသောလူကြီးကြောင့်ပူတူးပါးတို့ရဲတက်သွားကာအောက်နှုတ်ခမ်းလေးဖိကိုက်လိုက်မိသည်။
"နားလည်လား"
"ဟင်"
"လက်နှစ်ဖက်ကိုမွေ့ရာပေါ်နောက်ပြန်ထောက်ထား . . . မျက်လုံးကငါ့ကိုကြည့်နေ"
သိပ်နားမလည်သော်လည်းသူမခေါင်းညိတ်ပြကာလက်နှစ်ဖက်ကိုမွေ့ရာအထက်နောက်ပြန်ထောက်လိုက်၏။
သို့သော်လက်မှာမှီမနေ။
ပူတူးတစ်ယောက်ဘာလုပ်ရမည်မသိသောကြောင့်သူမကိုစိုက်ကြည့်နေသောအမျိုးသားကိုကြည့်လိုက်သည်။
"ဗိုက်ပေါ်ထောက်ထား"
"ဟင်"
"ကျစ်! ဒီလိုထောက်ထား"
သူမလက်နှစ်ဖက်ကိုအားဖြင့်ဆွဲယူပြီးသူ့ဗိုက်အထက်တင်လိုက်သည်ကြောင့်မိန်းကလေးခန္ဓာကိုယ်လေးယိမ်းယိုင်သွားလေသည်။
လက်ကိုအားပြုပြီးအနောက်သို့တင်ပါးရွေ့လိုက်တော့မာတောင့်တောင့်အစိုင်အခဲတစ်ခုနှင့်ထိတွေ့၏။
ပူတူးပါးများရဲတက်သွားသည်။
ရွေ့လျားမှုမှာကာရန်ညီစွာ ၊ မိန်းကလေးတစ်ယောက်အတွေ့ကြုံဆန်းကြောင့်နှုတ်ခမ်းဖူးတို့ဟကာညည်းညူသံသဲ့သဲ့ထွက်နေလေသည်။
"ကိုကို — တစ်ခုခုတက်လာ"
စကားမဆုံးခင်မှာပဲစောင့်တက်လာသောခံစားချက်ကြောင့်ကျဉ်ခနဲဖြစ်သွားကာခန္ဓာကိုယ်လေးတုန်သွား၏။ချွဲကျိကျိအရည်တချို့စိမ့်ထွက်လာမှုကြောင့်ပူတူးတစ်ယောက်မျက်နှာကိုလက်ဖြင့်အုပ်လိုက်မိသည်။
စစ်ထက်ဇွဲနိုင်ပြုံးပြီးခုတင်ပေါ်ထိုင်လိုက်၏။
မျက်နှာချင်းဆိုင်အနေအထားဖြစ်သွားသောအခါအုပ်ထားသောလက်တို့ကိုဖယ်ပြီးမိန်းကလေးရဲ့ဆံနွယ်စတို့ကိုမျက်နှာအထက်သပ်တင်ပေးလေသည်။
"ဘာဖြစ်တာလဲ"
"မ —မသိဘူး"
ပူတူးသည်အရှေ့ရှိအမျိုးသားလည်ပင်းကိုသိုင်းဖက်ပြီးပခုံးအထက်မျက်နှာဝှက်ထားလိုက်၏။
မျက်နှာကိုအရှေ့သို့ပြန်ဆွဲယူပြီးအနမ်းခံလိုက်ရသည်ကြောင့်ပူတူးအပြုံးတို့ဝေဆာသွားသည်။
နှစ်ယောက်လုံးစကားမပြောကြဘဲတစ်ယောက်ကိုတစ်ယောက်တင်းကျပ်စွာဖက်ထားရင်းဒီအခိုက်အတန့်လေးကိုတိတ်ဆိတ်စွာစီးမြောနေကြသည်။
"မနက်ဖြန်မင်းအဖေလာခေါ်လိမ့်မယ်"
တစ်ဖက်မှတုံ့ပြန်သံမကြားရသည်ကြောင့်စစ်ထက်ဇွဲနိုင်နောက်တစ်ခေါက်ထပ်ပြောလိုက်သည်။
ရလဒ်မှာမပြောင်းလဲ။အသံတိတ်နေဆဲ။
ခါးကိုဆွဲယူကြည့်လိုက်တော့မျက်လုံးများမှိတ်ကာအိပ်စက်နေပြီဖြစ်သောဂွမ်းလုံးလေး။
နဖူးကိုဖိနမ်းလိုက်ပြီးမွေ့ရာအထက်လှဲလိုက်သည်။
ပူတူးမှာစိတ်အေးလက်အေးအိပ်မောကျနေပင်မဲ့တစ်စုံတစ်ယောက်မှာတော့မျက်လုံးပင်မမှိတ်နိုင်ပေ။
.
.
.
.
.
အိပ်ရာနိုးလာတော့အရင်လိုနှာခေါင်းထဲတိုးဝင်လာသောရေခဲတောင်ရနံ့ရှိမနေ။မျက်လုံးဖွင့်ပြီးအခန်းတွင်းဝေ့ကြည့်လိုက်တော့လည်းလူအရိပ်အယောင်မရှိ။
ပူတူးရင်ထဲဟာသွားသည်။
ရေချိုးပြီးအောက်ထပ်ဆင်းသွားတော့အတွင်းရေးမှူးတစ်ယောက်မှလွဲအခန်းတွင်းဘယ်သူ့မှမတွေ့။
"မမလေး"
"ကိုကို —alphaရော"
"alphaအလုပ်သွားနှင့်ပါပြီ"
မနေ့ညကသူမကိုနူးညံ့စွာဆက်ဆံခဲ့သောအမျ်ိုးသားမှာအခုတော့နှုတ်ဆက်စကားပင်မပြောဘဲထွက်သွားခဲ့သည်ကြောင့်ပူတူးဝမ်းနည်းသွား၏။
အတွင်းရေးမှူးမှာမနက်စာသုံးဆောင်နေသည့်မိန်းကလေးကိုကြည့်ပြီးalphaပေးအပ်ခဲ့သောတာဝန်ကိုကျေပွန်စွာထမ်းဆောင်ရန်အချိန်ကောင်းစောင့်နေသည်။
မနက်စာစားပြီးသောအခါစကားစလိုက်၏။
"alphaအဏ္ဏဝါအာဏာဒီနေ့လာခေါ်ပါမယ် . . . မမလေးယူချင်တဲ့ပစ္စည်းတွေရှိရင်တစ်ခါတည်းယူသွားဖို့alphaကအလုပ်မသွားခင်မှာသွားပါတယ်"
ပူတူးနားမလည်စွာကြည့်လိုက်သည်။
"မမလေးကိုငွေရောင်မြို့ကိုပြန်ခေါ်သွားဖို့alphaနှစ်ယောက်လုံးသဘောတူပြီးပါပြီ . . . ခဏနေalphaအဏ္ဏဝါအာဏာရောက်လာတော့မှာမလို့ယူချင်တဲ့ပစ္စည်းတွေရှိရင်အခုကတည်းကထည့်ထားပါ"
သူမအခုဘာကြားလိုက်ရသည်လဲ?
မယုံနိုင်သဖြင့်သေချာအောင်ထပ်မေးလိုက်တော့အတွင်းရေးမှူးမှာနောက်တစ်ခေါက်ပြန်ပြောသည်။
"ကိုကိုကရောသဘောတူလား"
"alphaလည်းသဘောတူပြီးပါပြီ"
မျက်ရည်တို့ဝဲတက်လာပြီးရင်ဘတ်ထဲအက်ကွဲသွားသလိုခံစားချက်တို့ပြည့်လာ၏။
ကိုကိုနဲ့အလုပ်သွားချိန်ခွဲနေရတာတောင်မပျော်ရွှင်သောပူတူးသည်မြို့ခြားပြီးနေရမည်ဆိုပါက။
"ဘာ ဘာလို့သဘောတူတာလဲ"
အတွင်းရေးမှူးကိုမေးခြင်းထက်သူမကိုယ်သူမမယုံနိုင်စွာပြန်မေးမိခြင်းဖြစ်သည်။
"ကျွန်တော်လည်းမသိပါဘူး"
အတွင်းရေးမှူးမှာတာဝန်ပြီးမြောက်သွားပြီဖြစ်သဖြင့်အိအပြင်သို့ထွက်သွားလေသည်။
ကျလာသောမျက်ရည်တို့ကိုပင်မသုတ်နိုင်။
အပေါ်ထပ်သို့လျင်မြန်သောခြေလှမ်းတို့ဖြင့်လျှောက်လှမ်းသွားပြီးနာမည်တစ်ခုကိုနှိပ်လိုက်သည်။
"ကိုကို"
"ပြော"
"ပူတူးကိုဖေဖေနဲ့တကယ်အိမ်ပြန်လိုက်ခိုင်းတာလား"
စီးကျလာသောနှာရည်တို့ကို့ညှစ်ပြီးရှိုက်သံတို့ဖြင့်တုန်ရီစွာသူမမေးလိုက်သည်။
တစ်ဖက်မှဘာမှပြန်မဖြေသည်ကြောင့်ပူတူးမျက်ရည်စတို့မှာပိုမိုအားကောင်းလာခဲ့၏။
"တကယ်လားဟင် . . . ကိုကိုတကယ်ပူတူးကိုမလိုချင်တော့တာလား . . . ဟုတ်လား"
"အသက်(၁၇)ထိပဲ . . . ပြီးရင်ဒီမှာပြန်လာနေ"
"ဘာ ဘာလို့လဲ ဟင့် . . . ဘာ ဘာလို့လဲ"
"လိုက်သွားလိုက်"
ဝမ်းနည်းမှုနှင့်အတူအားငယ်မှုပေါင်းစီးသွားပြီးသူမကိုယ်သူမသေးငယ်သောဖြစ်တည်မှုတစ်ခုလိုခံစားလိုက်ရသည်ကြောင့်ခြေချောင်းတို့ကုတ်လိုက်မိသည်။
"ကိုကိုတစ်ခြားတစ်ယောက်ရှိနေတာလား"
"ဘာ"
"ဟုတ်တယ်မလား . . . အဲ့တာကြောင့်ပူတူးကိုပြန်ခိုင်းတာမလား . . . ဘယ်သူလဲ ဟင့် . . . လာဗင်ဒါမိန်းမပဲလား . . . ဟုတ်လား"
နာကျင်မှုမှာရှိသမျှသတ္တိအားလုံးကိုထုတ်သုံးရန်တွန်းအားပေးနေသည်ကြောင့်အရဲစွန့်ကာစိတ်ထဲရှိစကားလုံးများကိုဖွင့်ဟပြောဆိုလိုက်သည်။
"ဘာတွေပြောနေတာလဲ"
"ပူတူးကို့ကို့ကိုမခွဲနိုင်ဘူး"
တစ်ဖက်မှဘာမှပြန်မဖြေသည်ကြောင့်ပိုဝမ်းနည်းလာပြီးကျယ်လောင်စွာငိုကြွေးလိုက်သည်။
နောက်ဆုံးတော့သူမကတတိယလူပဲ။
Author's Note
(1) - wattpadရဲ့တရားဝင်ဥပဒေအရage of consentကအသက်(၁၆)နှစ်နဲ့အထက်ပါ။
ဇာတ်ကောင်နှစ်ယောက်လုံးအသက်(၁၆)နှစ်ပြည့်ရင်၊နှစ်ဦးနှစ်ဖက်သဘောတူညီမှုရှ်ိရင်လိင်ဆက်ဆံတဲ့ဇာတ်ဝင်ခန်းတွင်တရားဝင်ရေးသားခွင့်ရှိပါတယ်။
(2) - ဇာတ်လမ်းကမြန်မာပြည်မှာမဟုတ်တာကြောင့်မြန်မာဥပဒေကဒီကမ္ဘာမှာအကျုံးမဝင်ပါဘူး။
သို့သော်ဇာတ်ကောင်နာမည်တွေကမြန်မာနာမည်တွေဖြစ်နေတဲ့အတွက်တစ်ခုပြောပြချင်ပါတယ်။
မြန်မာပြည်ရဲ့လက်ရှိတည်ဆဲဥပဒေအရအသက်(၁၆)နှစ်ပြည့်ပြီးလို့ရှိရင်နှစ်ဦးနှစ်ဖက်လူပျိုလူလွတ်ဖြစ်ပြီးအပြန်အလှန်သဘောတူညီမှုသာရှိရင်တရားဝင်လိင်ဆက်ဆံလို့ရပါတယ်။
ဘာလို့ဒီ(၂)ချက်ကိုပြောနေတာလဲဆိုတော့
-ရေပြာအာဏာအသက်က(၁၆)နှစ်ဖြစ်နေပြီးစစ်ထက်ဇွဲနိုင်က(၄၀)ဖြစ်နေတဲ့အတွက်age gapကွာဟမှုကကြီးနေပါတယ်။အဲ့အတွက်တချို့လူတွေအမြင်မှာတရားမဝင်ဘူးလို့ထင်နိုင်ခြေရှိလို့ရှင်းပြတာပါ။
နိဂုံးချုပ်ရရင်လိင်ဆက်ဆံမှုကတရားဝင်ပါတယ်။
XXX
♕ 𝘇𝗮𝘄𝗴𝘆𝗶 ♕
ဤအပိုင္းတြင္ပါဝင္ေသာအေၾကာင္းအရာအခ်ိဳ႕သည္အသက္(၁၆)ႏွစ္မျပည့္ေသးသူမ်ားဖတ္ရန္မသင့္ေတာ္ပါ
ေက်ာင္းဝတ္စုံနက္ျပာေရာင္ဒူးေပၚစကတ္အတို။
ဝတ္ဖို႔ေတြးၾကည့္႐ုံနဲ႔တင္အလိုမက်ျဖစ္ေနမည့္တစ္စုံတစ္ေယာက္ကိုျမင္ေယာင္ရင္းစကတ္ကိုင္ထားေသာသူမလက္တို႔တြန္႔သြားသည္။
"ဘယ္မွာလဲ"
ဩဇာျပင္းေသာအသံတစ္ခုေၾကာင့္ပူတူးကိုယ္ေလးက်ဳံ႕သြားၿပီးစကတ္ကိုခႏၶာကိုယ္အေနာက္ဝွက္လိုက္၏။
"ဘာလုပ္ေနတာလဲ"
"အမ္ . . . ဟို အမ္"
"ေမးေနတယ္"
"ေက်ာင္းဝတ္စုံစမ္းဝတ္ၾကည့္မလို႔"
ခႏၶာကိုယ္အေနာက္မွာတစ္ခုခုဖြက္ထားသည္ကိုျမင္ေနရသည္ေၾကာင့္စစ္ထက္ဇြဲႏိုင္အလိုမက်။
သူ႔ကိုဖုံးကြယ္ထားတာမ်ိဳးသေဘာမက်။
"အေနာက္ကဘာလဲ"
ေတာ္ေတာ္ႏွင့္ေျဖမလာ။
"ေမးေနတယ္"
"ေက်ာင္းဝတ္စုံစကတ္"
"ဘာလို႔ဝွက္ထားတာလဲ"
တုံ႔ဆိုင္းဆိုင္းလုပ္ေနေသာမိန္းကေလးကိုစိတ္မရွည္ေတာ့သည္ေၾကာင့္လက္ကိုဆြဲယူလိုက္သည္။
စကတ္အတိုေၾကာင့္သူမ်က္ေမွာင္ၾကဳတ္လိုက္သည္။
"မဝတ္ရဘူး"
"ေက်ာင္းဝတ္စုံပါဆို"
ႏႈတ္ခမ္းပြစိစိလုပ္ကာခပ္တိုးတိုးေျပာေနေသာတစ္ေယာက္ေၾကာင့္သူ႔ေအာက္ပိုင္းတင္းက်ပ္လာသည္။
"စကတ္အရွည္ေျပာင္းဝတ္"
"ဒါပင္မဲ့ —"
မိုးႀကိဳးအၾကည့္ပို႔လႊတ္လိုက္ေသာအမ်ိဳးသားေၾကာင့္ပူတူးစကားတို႔ေလထဲရပ္တန္႔သြား၏။
"သန္႔စင္ကိုေျပာလိုက္ . . . သူစီစဥ္ေပးလိမ့္မယ္"
အခန္းထဲမွလ်င္ျမန္စြာထြက္သြားေသာအမ်ိဳးသားရဲ႕ေက်ာျပင္ကိုၾကည့္ကာပူတူးမႈိင္သြားသည္။
လက္စြပ္ဝယ္ျပန္လာကတည္းကေအးစက္စက္ဆက္ဆံျခင္းခံခဲ့သည္မွာဒီေန႔အထိ။
အခုလည္းဘာမွမေျပာဘဲထြက္သြားျပန္သည္။
အတြင္းေရးမႉးေရာက္လာၿပီးေက်ာင္းဝတ္စုံစကတ္အားလုံးယူသြားကာနာရီပိုင္းအတြင္းျပန္ေပး၏။
အတိုမွအရွည္သို႔ေျပာင္းလဲသြားေသာစကတ္မ်ား။
ညစာစားရန္ထိုင္ေစာင့္ေနေသာ္လည္းေပၚမလာေသာလူတစ္ေယာက္ေၾကာင့္ပူတူးမေပ်ာ္႐ႊင္။
"မမေလး . . . alphaကအလုပ္ကိစၥရွိလို႔ဒီေန႔ညအိမ္ျပန္ေနာက္က်ပါမယ္ . . . စားႏွင့္ဖို႔မွာသြားပါတယ္"
မႈိင္ေနေသာမ်က္ႏွာမွာပို၍ေသးငယ္သြားသည္။
(၄)ရက္တာကာလတြင္ေန႔တိုင္းညစာအတူတူစားျဖစ္ခဲ့ၾကသည္ေၾကာင့္ဒီအေျခအေနနဲ႔သူမမရင္းႏွီးေပ။
"ဘာအလုပ္ကိစၥလဲ"
အတြင္းေရးမႉးမွာေျဖရခက္သြားေသာ္လည္းခ်က္ခ်င္းပင္ေလ်ာ္ညီမည့္အေျဖတစ္ခုေတြးလိုက္သည္။
"ရင္းႏွီးျမႇဳပ္ႏွံသူေတြနဲ႔ညစာစားဖို႔ကိစၥပါ"
မိန္းကေလးမွာဘာေမးခြန္းမွဆက္မေမးေတာ့ဘဲအစားစတင္သုံးေဆာင္ေနသည္ေၾကာင့္အတြင္းေရးမႉးအသက္ရႈေခ်ာင္သြားသည္။
မုသားမဆိုခ်င္သည့္တိုင္စစ္ထက္ဇြဲႏိုင္ရဲ႕အတြင္းေရးမႉးျဖစ္ေနသည္ေၾကာင့္ေရွာင္လႊဲ၍မရ။
ည(၉)နာရီေက်ာ္ေနသည့္တိုင္ျပန္မလာေသးေသာတစ္စုံတစ္ေယာက္ေၾကာင့္သူမရင္ထဲမတင္မက်ခံစားခ်က္တစ္ခုႀကီးစိုးလာ၏။ဘာလဲေသခ်ာမသိပင္မဲ့တစ္ခုခုလြဲမွားေနၿပီဆိုတာေတာ့ပူတူးခံစားမိေနသည္။
ေနာက္ဆုံးတြင္ေတာ့သူမဆုံးျဖတ္ခ်က္ခ်လိုက္သည္။
'ကိုကို' ဟူေသာနာမည္တစ္ခုကိုႏွိပ္ရန္လက္ျပင္လိုက္ေသာ္လည္းမဝံ့ရဲေပ။
သူမဖုန္းေခၚလိုက္လို႔တစ္ဖက္မွာအေႏွာင့္အယွက္ျဖစ္သြားမွာမ်ိဳးမလိုခ်င္။အခန္႔မသင့္ရင္ေအာ္ေငါက္ခံရႏိုင္သည္ေၾကာင့္ဖုန္းေခၚဖို႔တြန္႔ဆုတ္ေနေလသည္။
အေတြးမ်ားကို႐ုပ္သိမ္းကာဖုန္းေခၚလိုက္သည္။
ဖုန္းဝင္ေသာ္လည္းတစ္ဖက္မွမကိုင္။
ဒုတိယတစ္ေခါက္ေခၚေသာ္လည္းမကိုင္။
တတိယတစ္ေခါက္ေခၚဆိုလိုက္သည္။
"ဘာလဲ"
ပူတူးႏွာေခါင္းေလးရႈံ႕လိုက္မိသည္။
တစ္ခုခုမ်ားျဖစ္သည္လားအမွတ္ႏွင့္စိုးရိမ္ၿပီးေခၚလိုက္ေသာ္လည္းတစ္ဖက္မွေအးစက္မႈေၾကာင့္အရည္ၾကည္တို႔ခ်က္ခ်င္းေဝ့တက္သြား၏။
"ကိုကိုဘယ္မွာလဲ"
"သန္႔စင္မေျပာဘူးလား"
"အမ္ —ေျပာပင္မဲ့ကိုကိုအခုထိျပန္မလာေသးလို႔"
"ဒါပဲမွတ္လား"
"ကိုကိုဘယ္ေတာ့ျပန္လာမွာလဲ"
တစ္ဖက္မွဘာမွျပန္မေျဖ။
"ဟင္ ကိုကို"
"ခဏေနျပန္လာမယ္ . . . အိပ္ႏွင့္"
တစ္ဖက္မွဖုန္းခ်လိုက္သည္ေၾကာင့္မိန္းကေလးမ်က္ႏွာညႇိဳးငယ္စြာျဖင့္ဖုန္းကိုၾကည့္ေန၏။
ထိုအခ်ိန္႐ိုးရာစားေသာက္ဆိုင္တစ္ခုရဲ႕ပတ္ပတ္လည္တြင္ေတာ့မတူညီေသာလုံၿခဳံေရးအဖြဲ႕(၂)ခုမွအမ်ိဳးသားတို႔ဝန္းရံေစာင့္ၾကပ္ေနၾကသည္။
ဆိုင္တြင္းသီးသန္႔ခန္းတစ္ခုတြင္မိုးႀကိဳးထက္ၿခိမ္းေျခာက္ဖြယ္အၾကည့္တို႔ပိုင္ဆိုင္ထားၾကသည့္alphaေယာက်ာ္းသား(၂)ေယာက္။
"ငါ့သမီးဆီကလား"
သူဘာမွမေျဖဘဲကူရွင္အထက္တင္ပ်ဥ္ေခြထိုင္ရင္းသာေသရည္တစ္ခြက္ေမာ့ေသာက္လိုက္၏။
စားပြဲအထက္ခင္းက်င္းထားေသာစားဖြယ္စုံမ်ားမွာေတာ့အခ်ိန္ၾကာျမင့္သည့္တိုင္သုံးေဆာင္မည့္သူမရွိသည္ေၾကာင့္ေအးစက္စျပဳလို႔ေနေလၿပီ။
"ဘဝလက္တြဲေဖာ္ျဖစ္တာနဲ႔ပူတူးအေပၚႏိုင္ထက္စီးနင္းဆက္ဆံခြင့္ရွိတယ္လို႔မင္းထင္ေနတာလား"
ဦးအဏၰဝါတစ္ေယာက္္ညႇိဳးငယ္ေနရွာမည္ျဖစ္ေသာသူ႔သမီးငယ္မ်က္ႏွာေလးကိုျမင္ေယာင္ၾကည့္႐ုံျဖင့္အေရွ႕ကေကာင္ကိုအမႈန္႔ႀကိတ္ခ်င္လာသည္။
"ခင္ဗ်ားနဲ႔မဆိုင္တဲ့ကိစၥေတြမေျပာနဲ႔"
ဦးအဏၰဝါမ်က္ႏွာတင္းမာသြားသည္။
"ငါ့သမီးကြ"
"ကြၽန္ေတာ့္ဘဝလက္တြဲေဖာ္"
ခါးသီးလွေသာအမွန္တရားေၾကာင့္ဦးအဏၰဝါတစ္ေယာက္အံ့ႀကိတ္ကာေဒါသထြက္႐ုံမွအပ။
"အသက္(၁၈)ႏွစ္ . . . အဲ့မတိုင္ခင္ပူတူးကိုအိမ္ျပန္ေခၚသြားမယ္ . . . လိုခ်င္တဲ့ေငြပမာဏေျပာ"
တင္းမာေနေသာစစ္ထက္ဇြဲႏိုင္မ်က္ႏွာထားမွာသူ႔ဘဝလက္တြဲေဖာ္ကိုအေဝးေခၚသြားမည္ဟူေသာၿခိမ္းေျခာက္မႈေၾကာင့္မုန္တိုင္းထန္သြားသည္။
"ဦးအဏၰဝါ . . . ခင္ဗ်ားအခုေရာက္ေနတာကြၽန္ေတာ့္ပိုင္နက္ၿမိဳ႕ဆိုတာမေမ့နဲ႔"
"မင္းငါ့ကိုၿခိမ္းေျခာက္ေနတာလား"
"သတိေပးတာ"
ဦးအဏၰဝါမ်က္ႏွာပ်က္သြားေသာ္လည္းသူ႔သမီးငယ္ကိုဒီၿမိဳ႕မွာမထားခဲ့ခ်င္သည္ေၾကာင့္သည္းခံလိုက္၏။
"သဲဝါကမ္းေျခစီမံကိန္း . . . မင္းအသည္းအသန္လိုခ်င္ေနတယ္လို႔ၾကားတယ္"
စစ္ထက္ဇြဲႏိုင္မ်က္ခုံးတြန္႔သြားသည္ေၾကာင့္ဦးအဏၰဝါေအာင္ႏိုင္သူလိုၿပဳံးလိုက္သည္။
"ေနရာေကာင္းကြ . . . ေနာက္(၁၀)ႏွစ္ေလာက္ဆိုAOBရဲ႕နာမည္အႀကီးဆုံးခရီးသြားဆြဲေဆာင္မႈေနရာတစ္ခုျဖစ္လာႏိုင္တယ္ . . . ဇိမ္ခံအိမ္ရာစီမံကိန္းပါရွိေနေတာ့ေျမေစ်းကြက္ကိုလည္းခ်ဳပ္ကိုင္ထားလို႔ရတယ္"
ဦးအဏၰဝါမွာပထမဆုံးအႀကိမ္အေနနဲ႔စားပြဲအထက္ရွိအမည္မသိငါးအသားျပားကိုအခ်ဥ္ရည္ႏွင့္တို႔ကာအရသာခံရင္းစိမ္ေျပနေျပစားသုံးေန၏။
"အဲ့စီမံကိန္း(၂)ခုလုံးကိုအလြယ္ေလးရဖို႔ငါ့မွာနည္းလမ္းရွိတယ္ . . . မင္းစိတ္ဝင္စားရင္ေျပာျပလို႔ရတယ္"
သဲဝါကမ္းေျခစီမံကိန္းႏွင့္ကမ္းေျခဇိမ္ခံအိမ္ရာစီမံကိန္း(၂)ခုလုံးကိုသူလိုခ်င္ေနခဲ့တာအမွန္ပင္။သို႔ေသာ္ၿပိဳင္ဖက္မ်ားျပားေနမႈေၾကာင့္စီမံကိန္း(၂)ခုလုံးကိုအပိုင္ဖမ္းဖို႔ခက္ခဲေန၏။
ကမ္းလွမ္းမႈမွာစိတ္ဝင္စားဖြယ္။
သို႔ေသာ္ျပန္ေပးရမည့္တန္ေၾကးကိုလည္းသူေကာင္းေကာင္းသိေနသည္ေၾကာင့္ေ႐ြးရခက္ေနသည္။
"ပူတူးကိုငါနဲ႔ျပန္ထည့္ေပးလိုက္ . . . (၁၈)ႏွစ္မေရာက္မခ်င္းမင္းသူနဲ႔မဆက္သြယ္ရဘူး . . . ကမ္းလွမ္းခ်က္ကိုသေဘာတူရင္အဲ့စီမံကိန္း(၂)ခုလုံးမင္းအပိုင္ပဲ"
စစ္ထက္ဇြဲႏိုင္မ်က္ေမွာင္ၾကဳတ္လိုက္သည္။
သဲဝါစီမံကိန္းကိုသာရခဲ့မည္ဆိုရင္ေရရွည္အတြက္AOBႏိုင္ငံရဲ႕ခရီးသြားလာမႈက႑ကိုႀကိဳးကိုင္ႏိုင္ေသာမဟာအခြင့္ထူးရရွိမည္။ကမ္းေျခအိမ္ရာစီမံကိန္းပါပါဝင္ေနသည္ေၾကာင့္ေျမေစ်းကြက္ကိုကစားႏိုင္မည္။
စီးပြါးေရးအရသူ႔အတြက္တြက္ေခ်ကိုက္ေနသည္။
"ေသခ်ာလား . . . စီမံကိန္းႏွစ္ခုလုံးရမယ္ဆိုတာ"
ဦးအဏၰဝါၿပဳံးလိုက္သည္။
တြန္းမေ႐ြ႕သည့္ေက်ာက္တုံးဆိုရင္ေတာင္ေလ်ာ္ညီေသာေျဖရွင္းမႈနဲ႔ဆိုေနာက္ဆုံးက်ေ႐ြ႕သြားၾကတာခ်ည္းပဲ။စစ္ထက္ဇြဲႏိုင္ဆိုတာသူ႔အတြက္မခက္ေပ။
"အာဏာမိသားစုနာမည္နဲ႔ကတိေပးတယ္"
"(၁၇)ႏွစ္ . . . ေရျပာအာဏာအသက္(၁၇)ႏွစ္ျပည့္တာနဲ႔ကြၽန္ေတာ့္ဆီျပန္လာရမယ္"
"(၁၈)ႏွစ္"
"(၁၇)ႏွစ္"
"(၁၈)ႏွစ္"
စစ္ထက္ဇြဲႏိုင္လက္သီးဆုပ္လိုက္၏။
ေရျပာအာဏာမွာဘဝလက္တြဲေဖာ္ရွာေတြ႕ၿပီးသူမိန္းကေလးျဖစ္သည္ေၾကာင့္အသက္(၁၇)ႏွစ္ျပည့္သည္ႏွင့္ေသြးသားေတာင္းဆိုမႈမ်ားလပိုင္းအတြင္းစလာလိမ့္မည္။ေသြးသားေတာင္းဆိုမႈကာလအတြင္းရရွိလာမည့္နာက်င္မႈေဝဒနာဒဏ္ကိုကုသေပးႏိုင္မည့္တစ္ခုတည္းေသာနည္းလမ္းမွာက်န္လက္တြဲေဖာ္တစ္ေယာက္ႏွင့္လိင္ဆက္ဆံႏွီးေႏွာျခင္းပင္ျဖစ္သည္။
အဲ့အခ်ိန္သူအနားမွာမရွိရင္။
ေတြးၾကည့္႐ုံနဲ႔စစ္ထက္ဇြဲႏိုင္႐ူးသြားသည္။
"(၁၇)ႏွစ္ျပည့္ရင္ကြၽန္ေတာ္မရွိဘဲေနႏိုင္မယ္ထင္လား"
ဦးအဏၰဝါမ်က္ႏွာပ်က္သြား၏။
ေသြးသားေတာင္းဆိုမႈကာလအေၾကာင္းသူေကာင္းေကာင္းသိေသာ္လည္းသူ႔သမီးငယ္နဲ႔အေရွ႕ကalphaေကာင္ကိုအတူတူမေတြးၾကည့္ခ်င္။
"ေဆးေတြရွိတယ္"
"ေဆးေတြကစိတ္ပိုင္းဆိုင္ရာနာက်င္မႈကိုေျဖေဖ်ာက္ႏိုင္မယ္လို႔ခင္ဗ်ားထင္လား"
ျငင္းခ်င္ေသာ္လည္းအမွန္တရားေတြသာမို႔ဦးအဏၰဝါမ်က္ေမွာင္ၾကဳတ္ကာၿငိမ္ေနလိုက္၏။
"(၁၇)ႏွစ္"
"(၁၈)ႏွစ္ပဲ . . . က်န္တဲ့ကိစၥကိုေသြးသားေတာင္းဆိုမႈကာလေရာက္မွပူတူးရဲ႕ဆုံးျဖတ္ခ်က္အေပၚမူတည္ၿပီးဆက္ေျပာၾကမယ္"
သူ႔ေမး႐ိုးတို႔တင္းမာသြားသည္။
"မနက္ျဖန္မနက္ငါ့သမီးကိုလာေခၚမယ္"
သူ႔ရင္ထဲတစ္ခုခုအက္ဟသြားေသာ္လည္းေရရွည္စီးပြါးေရးစီမံကိန္းကိုေ႐ြးခ်ယ္ျခင္းကပိုမိုနည္းလမ္းက်ေသာေ႐ြးခ်ယ္မႈျဖစ္သည္ဟုခံယူထားသည္ေၾကာင့္ေနာင္တတရားေတာ့ေလာေလာဆယ္ရွိမေန။
.
.
.
.
.
သူမကိုယ္လုံးကိုအေနာက္မွေပြ႕ဖက္လိုက္ေသာလက္တစ္စုံေၾကာင့္ပူတူးမ်က္လုံးတို႔ပြင့္သြားသည္။
အေနာက္သို႔လွည့္လိုက္ၿပီးရင္ခြင္က်ယ္ထဲသို႔တိုးဝင္လိုက္ေတာ့ေရခဲေတာင္ရနံ႔ကဆီးႀကိဳ၏။
"ကိုကို"
သူမဆံႏြယ္ေလးမ်ားကိုလက္ျဖင့္ဖြၿပီးေခါင္းထိပ္ဖိနမ္းေနေသာအမ်ိဳးသားေၾကာင့္ပူတူးၿပဳံးလိုက္သည္။
"ဘယ္သြားေနတာလဲ"
"အလုပ္ကိစၥ"
မ်က္ဝန္းက်ယ္တို႔ႏွင့္မိန္းကေလးမွာအျပစ္ကင္းစင္စြာၿပဳံးျပေနသည္ေၾကာင့္သူ႔လိပ္ျပာတို႔သိပ္မလုံခ်င္။
"တစ္ညလုံးကို႔ကို႔ကိုေစာင့္ေနတာ"
ဘယ္ေသာအခါမွအိမ္အျပန္ေစာင့္ႀကိဳမည့္သူမရွိခဲ့သည္ေၾကာင့္သူ႔ရင္ထဲဖန္မီးလုံးေလးတစ္လုံးလာထည့္ထားသလိုေႏြးသြားသည္။
ႏႈတ္ခမ္းကိုနမ္းေတာ့မ်က္လုံးေလးမွိတ္ထား၏။
ေအးျမျမေရခဲေတာင္ႏွင့္လိေမၼာ္ခြံရနံ႔တို႔မွာေရာယွက္ေနသည္ေၾကာင့္မီးဝါတို႔ကိုပိုမိုအသက္ဝင္ေစေနသည္။
မိန္းကေလးမွာသူမလည္ပင္းနားအတင္းတိုးဝင္နမ္းရႈိက္ေနေသာအမ်ိဳးသားရဲ႕လည္ပင္းကိုသိုင္းဖက္ၿပီးေပါင္ေလးႏွစ္ေခ်ာင္းပါအလိုလိုဟထားမိသြား၏။
ညအိပ္ဂါဝန္ရွည္အထက္ႀကံ့ခိုင္ေသာလက္တစ္စုံေျပးယွက္ေနၿပီးခပ္ေသးေသးအမို႔အေမာက္ႏွစ္ခုေပၚအုပ္မိုးကာအားျပင္းျပင္းျဖင့္ညႇစ္ေလသည္။
"အာ့ — ကိုကိုဘာ ဘာလုပ္ေနတာလဲ"
ပူတူးမ်က္ႏွာေလးရဲတြတ္သြားၿပီးသူမလည္ပင္းအားအတင္းနမ္းရႈိက္ေနေသာအမ်ိဳးသားရဲ႕ပခုံးကိုလက္သီးဆုပ္ေသးေသးေလးျဖင့္ထုလိုက္၏။
အမ်ိဳးသားမွာနာက်င္မႈကိုမခံစားမိ။
မိန္းကေလးေပါင္အတြင္းဒူးတစ္ေခ်ာင္းဝင္ေရာက္ၿပီးပြတ္ဆြဲလိုက္ေတာ့ပူတူးတစ္ေယာက္အာေမဍိတ္သံတိုးတိုးေလးထြက္သြားသည္။အဆက္မျပတ္ပြတ္ဆြဲေနေသာေၾကာင့္အစိမ္းသက္သက္ခံစားခ်က္တစ္ခုသူမခႏၶာကိုယ္ေအာက္ပိုင္းတြင္ေပၚေပါက္လာသည္။
တစ္ခုခုညႇစ္ယူေနသလို။
"ကိုကို —ပူတူး အင္"
သူ႔လက္ေမာင္းကိုတင္းက်ပ္စြာဆုပ္ကိုင္လိုက္ေသာေၾကာင့္စစ္ထက္ဇြဲႏိုင္ေခါင္းေမာ့ၾကည့္လိုက္၏။
ပါးနီမို႔မို႔ႏွင့္ႏႈတ္ခမ္းရဲရဲ။
သူစိတ္မထိန္းႏိုင္စြာကိုယ္လုံးကိုခါးေအာက္မွအသာမယူလိုက္ေတာ့သူ႔ေပါင္အထက္ထိုင္ရက္သားပုံ႔ပုံ႔ေလးျဖစ္သြားေလသည္။
ဆံႏြယ္ရွည္ပိုင္ရွင္မိန္းကေလးသည္အျပစ္ကင္းစင္ေသာမ်က္ဝန္းက်ယ္တို႔ႏွင့္သူ႔ဝမ္းဗိုက္အထက္လက္ႏွစ္ဖက္ေထာက္ကာသူ႔မ်က္ဝန္းတို႔ကိုစိုက္ၾကည့္ေနသည္ေၾကာင့္စိတ္ဆႏၵမ်ားထပ္ဆင့္ေလာင္ကြၽမ္းရျပန္၏။
"ဂါဝန္ခြၽတ္"
"ဟင္"
ေခါင္းအေနာက္လက္ႏွစ္ဖက္ပစ္ကာၾကည့္ေနေသာအမ်ိဳးသားေၾကာင့္ပူတူးရင္ခုန္သံတို႔ျမန္လာ၏။
မဟုတ္တာမွန္းသိပင္မဲ့အေတြ႕ႀကဳံဆန္းတစ္ခုကိုစူးစမ္းလိုသည္ေၾကာင့္ဂါဝန္ရွည္ကိုေခါင္းမွခြၽတ္လိုက္သည္။
အေရာင္မတူပုံစံကြဲေသာပုံတုံးတုံးအတြင္းခံ(၂)ခုေၾကာင့္သူမကိုယ္သူမမလုံမလဲျဖစ္သြား၏။
"ဖင္ကိုအေနာက္ေ႐ြ႕"
"ဟမ္ ဘယ္— "
"ဒီလိုေ႐ြ႕"
ခါးႏွစ္ဖက္ကိုကိုင္ကာအေနာက္သို႔ဆြဲလိုက္သည္။
"ဒီလိုျပန္တိုး"
သင္ျပေနေသာလူႀကီးေၾကာင့္ပူတူးပါးတို႔ရဲတက္သြားကာေအာက္ႏႈတ္ခမ္းေလးဖိကိုက္လိုက္မိသည္။
"နားလည္လား"
"ဟင္"
"လက္ႏွစ္ဖက္ကိုေမြ႕ရာေပၚေနာက္ျပန္ေထာက္ထား . . . မ်က္လုံးကငါ့ကိုၾကည့္ေန"
သိပ္နားမလည္ေသာ္လည္းသူမေခါင္းညိတ္ျပကာလက္ႏွစ္ဖက္ကိုေမြ႕ရာအထက္ေနာက္ျပန္ေထာက္လိုက္၏။
သို႔ေသာ္လက္မွာမွီမေန။
ပူတူးတစ္ေယာက္ဘာလုပ္ရမည္မသိေသာေၾကာင့္သူမကိုစိုက္ၾကည့္ေနေသာအမ်ိဳးသားကိုၾကည့္လိုက္သည္။
"ဗိုက္ေပၚေထာက္ထား"
"ဟင္"
"က်စ္! ဒီလိုေထာက္ထား"
သူမလက္ႏွစ္ဖက္ကိုအားျဖင့္ဆြဲယူၿပီးသူ႔ဗိုက္အထက္တင္လိုက္သည္ေၾကာင့္မိန္းကေလးခႏၶာကိုယ္ေလးယိမ္းယိုင္သြားေလသည္။
လက္ကိုအားျပဳၿပီးအေနာက္သို႔တင္ပါးေ႐ြ႕လိုက္ေတာ့မာေတာင့္ေတာင့္အစိုင္အခဲတစ္ခုႏွင့္ထိေတြ႕၏။
ပူတူးပါးမ်ားရဲတက္သြားသည္။
ေ႐ြ႕လ်ားမႈမွာကာရန္ညီစြာ ၊ မိန္းကေလးတစ္ေယာက္အေတြ႕ႀကဳံဆန္းေၾကာင့္ႏႈတ္ခမ္းဖူးတို႔ဟကာညည္းညဴသံသဲ့သဲ့ထြက္ေနေလသည္။
"ကိုကို — တစ္ခုခုတက္လာ"
စကားမဆုံးခင္မွာပဲေစာင့္တက္လာေသာခံစားခ်က္ေၾကာင့္က်ဥ္ခနဲျဖစ္သြားကာခႏၶာကိုယ္ေလးတုန္သြား၏။ခြၽဲက်ိက်ိအရည္တခ်ိဳ႕စိမ့္ထြက္လာမႈေၾကာင့္ပူတူးတစ္ေယာက္မ်က္ႏွာကိုလက္ျဖင့္အုပ္လိုက္မိသည္။
စစ္ထက္ဇြဲႏိုင္ၿပဳံးၿပီးခုတင္ေပၚထိုင္လိုက္၏။
မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္အေနအထားျဖစ္သြားေသာအခါအုပ္ထားေသာလက္တို႔ကိုဖယ္ၿပီးမိန္းကေလးရဲ႕ဆံႏြယ္စတို႔ကိုမ်က္ႏွာအထက္သပ္တင္ေပးေလသည္။
"ဘာျဖစ္တာလဲ"
"မ —မသိဘူး"
ပူတူးသည္အေရွ႕ရွိအမ်ိဳးသားလည္ပင္းကိုသိုင္းဖက္ၿပီးပခုံးအထက္မ်က္ႏွာဝွက္ထားလိုက္၏။
မ်က္ႏွာကိုအေရွ႕သို႔ျပန္ဆြဲယူၿပီးအနမ္းခံလိုက္ရသည္ေၾကာင့္ပူတူးအၿပဳံးတို႔ေဝဆာသြားသည္။
ႏွစ္ေယာက္လုံးစကားမေျပာၾကဘဲတစ္ေယာက္ကိုတစ္ေယာက္တင္းက်ပ္စြာဖက္ထားရင္းဒီအခိုက္အတန္႔ေလးကိုတိတ္ဆိတ္စြာစီးေျမာေနၾကသည္။
"မနက္ျဖန္မင္းအေဖလာေခၚလိမ့္မယ္"
တစ္ဖက္မွတုံ႔ျပန္သံမၾကားရသည္ေၾကာင့္စစ္ထက္ဇြဲႏိုင္ေနာက္တစ္ေခါက္ထပ္ေျပာလိုက္သည္။
ရလဒ္မွာမေျပာင္းလဲ။အသံတိတ္ေနဆဲ။
ခါးကိုဆြဲယူၾကည့္လိုက္ေတာ့မ်က္လုံးမ်ားမွိတ္ကာအိပ္စက္ေနၿပီျဖစ္ေသာဂြမ္းလုံးေလး။
နဖူးကိုဖိနမ္းလိုက္ၿပီးေမြ႕ရာအထက္လွဲလိုက္သည္။
ပူတူးမွာစိတ္ေအးလက္ေအးအိပ္ေမာက်ေနပင္မဲ့တစ္စုံတစ္ေယာက္မွာေတာ့မ်က္လုံးပင္မမွိတ္ႏိုင္ေပ။
.
.
.
.
.
အိပ္ရာႏိုးလာေတာ့အရင္လိုႏွာေခါင္းထဲတိုးဝင္လာေသာေရခဲေတာင္ရနံ႔ရွိမေန။မ်က္လုံးဖြင့္ၿပီးအခန္းတြင္းေဝ့ၾကည့္လိုက္ေတာ့လည္းလူအရိပ္အေယာင္မရွိ။
ပူတူးရင္ထဲဟာသြားသည္။
ေရခ်ိဳးၿပီးေအာက္ထပ္ဆင္းသြားေတာ့အတြင္းေရးမႉးတစ္ေယာက္မွလြဲအခန္းတြင္းဘယ္သူ႔မွမေတြ႕။
"မမေလး"
"ကိုကို —alphaေရာ"
"alphaအလုပ္သြားႏွင့္ပါၿပီ"
မေန႔ညကသူမကိုႏူးညံ့စြာဆက္ဆံခဲ့ေသာအမ်္ိုးသားမွာအခုေတာ့ႏႈတ္ဆက္စကားပင္မေျပာဘဲထြက္သြားခဲ့သည္ေၾကာင့္ပူတူးဝမ္းနည္းသြား၏။
အတြင္းေရးမႉးမွာမနက္စာသုံးေဆာင္ေနသည့္မိန္းကေလးကိုၾကည့္ၿပီးalphaေပးအပ္ခဲ့ေသာတာဝန္ကိုေက်ပြန္စြာထမ္းေဆာင္ရန္အခ်ိန္ေကာင္းေစာင့္ေနသည္။
မနက္စာစားၿပီးေသာအခါစကားစလိုက္၏။
"alphaအဏၰဝါအာဏာဒီေန႔လာေခၚပါမယ္ . . . မမေလးယူခ်င္တဲ့ပစၥည္းေတြရွိရင္တစ္ခါတည္းယူသြားဖို႔alphaကအလုပ္မသြားခင္မွာသြားပါတယ္"
ပူတူးနားမလည္စြာၾကည့္လိုက္သည္။
"မမေလးကိုေငြေရာင္ၿမိဳ႕ကိုျပန္ေခၚသြားဖို႔alphaႏွစ္ေယာက္လုံးသေဘာတူၿပီးပါၿပီ . . . ခဏေနalphaအဏၰဝါအာဏာေရာက္လာေတာ့မွာမလို႔ယူခ်င္တဲ့ပစၥည္းေတြရွိရင္အခုကတည္းကထည့္ထားပါ"
သူမအခုဘာၾကားလိုက္ရသည္လဲ?
မယုံႏိုင္သျဖင့္ေသခ်ာေအာင္ထပ္ေမးလိုက္ေတာ့အတြင္းေရးမႉးမွာေနာက္တစ္ေခါက္ျပန္ေျပာသည္။
"ကိုကိုကေရာသေဘာတူလား"
"alphaလည္းသေဘာတူၿပီးပါၿပီ"
မ်က္ရည္တို႔ဝဲတက္လာၿပီးရင္ဘတ္ထဲအက္ကြဲသြားသလိုခံစားခ်က္တို႔ျပည့္လာ၏။
ကိုကိုနဲ႔အလုပ္သြားခ်ိန္ခြဲေနရတာေတာင္မေပ်ာ္႐ႊင္ေသာပူတူးသည္ၿမိဳ႕ျခားၿပီးေနရမည္ဆိုပါက။
"ဘာ ဘာလို႔သေဘာတူတာလဲ"
အတြင္းေရးမႉးကိုေမးျခင္းထက္သူမကိုယ္သူမမယုံႏိုင္စြာျပန္ေမးမိျခင္းျဖစ္သည္။
"ကြၽန္ေတာ္လည္းမသိပါဘူး"
အတြင္းေရးမႉးမွာတာဝန္ၿပီးေျမာက္သြားၿပီျဖစ္သျဖင့္အိအျပင္သို႔ထြက္သြားေလသည္။
က်လာေသာမ်က္ရည္တို႔ကိုပင္မသုတ္ႏိုင္။
အေပၚထပ္သို႔လ်င္ျမန္ေသာေျခလွမ္းတို႔ျဖင့္ေလွ်ာက္လွမ္းသြားၿပီးနာမည္တစ္ခုကိုႏွိပ္လိုက္သည္။
"ကိုကို"
"ေျပာ"
"ပူတူးကိုေဖေဖနဲ႔တကယ္အိမ္ျပန္လိုက္ခိုင္းတာလား"
စီးက်လာေသာႏွာရည္တို႔ကို႔ညႇစ္ၿပီးရႈိက္သံတို႔ျဖင့္တုန္ရီစြာသူမေမးလိုက္သည္။
တစ္ဖက္မွဘာမွျပန္မေျဖသည္ေၾကာင့္ပူတူးမ်က္ရည္စတို႔မွာပိုမိုအားေကာင္းလာခဲ့၏။
"တကယ္လားဟင္ . . . ကိုကိုတကယ္ပူတူးကိုမလိုခ်င္ေတာ့တာလား . . . ဟုတ္လား"
"အသက္(၁၇)ထိပဲ . . . ၿပီးရင္ဒီမွာျပန္လာေန"
"ဘာ ဘာလို႔လဲ ဟင့္ . . . ဘာ ဘာလို႔လဲ"
"လိုက္သြားလိုက္"
ဝမ္းနည္းမႈႏွင့္အတူအားငယ္မႈေပါင္းစီးသြားၿပီးသူမကိုယ္သူမေသးငယ္ေသာျဖစ္တည္မႈတစ္ခုလိုခံစားလိုက္ရသည္ေၾကာင့္ေျခေခ်ာင္းတို႔ကုတ္လိုက္မိသည္။
"ကိုကိုတစ္ျခားတစ္ေယာက္ရွိေနတာလား"
"ဘာ"
"ဟုတ္တယ္မလား . . . အဲ့တာေၾကာင့္ပူတူးကိုျပန္ခိုင္းတာမလား . . . ဘယ္သူလဲ ဟင့္ . . . လာဗင္ဒါမိန္းမပဲလား . . . ဟုတ္လား"
နာက်င္မႈမွာရွိသမွ်သတၱိအားလုံးကိုထုတ္သုံးရန္တြန္းအားေပးေနသည္ေၾကာင့္အရဲစြန္႔ကာစိတ္ထဲရွိစကားလုံးမ်ားကိုဖြင့္ဟေျပာဆိုလိုက္သည္။
"ဘာေတြေျပာေနတာလဲ"
"ပူတူးကို႔ကို႔ကိုမခြဲႏိုင္ဘူး"
တစ္ဖက္မွဘာမွျပန္မေျဖသည္ေၾကာင့္ပိုဝမ္းနည္းလာၿပီးက်ယ္ေလာင္စြာငိုေႂကြးလိုက္သည္။
ေနာက္ဆုံးေတာ့သူမကတတိယလူပဲ။
Author's Note
(1) - wattpadရဲ႕တရားဝင္ဥပေဒအရage of consentကအသက္(၁၆)ႏွစ္နဲ႔အထက္ပါ။
ဇာတ္ေကာင္ႏွစ္ေယာက္လုံးအသက္(၁၆)ႏွစ္ျပည့္ရင္၊ႏွစ္ဦးႏွစ္ဖက္သေဘာတူညီမႈရွ္ိရင္လိင္ဆက္ဆံတဲ့ဇာတ္ဝင္ခန္းတြင္တရားဝင္ေရးသားခြင့္ရွိပါတယ္။
(2) - ဇာတ္လမ္းကျမန္မာျပည္မွာမဟုတ္တာေၾကာင့္ျမန္မာဥပေဒကဒီကမာၻမွာအက်ဳံးမဝင္ပါဘူး။
သို႔ေသာ္ဇာတ္ေကာင္နာမည္ေတြကျမန္မာနာမည္ေတြျဖစ္ေနတဲ့အတြက္တစ္ခုေျပာျပခ်င္ပါတယ္။
ျမန္မာျပည္ရဲ႕လက္ရွိတည္ဆဲဥပေဒအရအသက္(၁၆)ႏွစ္ျပည့္ၿပီးလို႔ရွိရင္ႏွစ္ဦးႏွစ္ဖက္လူပ်ိဳလူလြတ္ျဖစ္ၿပီးအျပန္အလွန္သေဘာတူညီမႈသာရွိရင္တရားဝင္လိင္ဆက္ဆံလို႔ရပါတယ္။
ဘာလို႔ဒီ(၂)ခ်က္ကိုေျပာေနတာလဲဆိုေတာ့
-ေရျပာအာဏာအသက္က(၁၆)ႏွစ္ျဖစ္ေနၿပီးစစ္ထက္ဇြဲႏိုင္က(၄၀)ျဖစ္ေနတဲ့အတြက္age gapကြာဟမႈကႀကီးေနပါတယ္။အဲ့အတြက္တခ်ိဳ႕လူေတြအျမင္မွာတရားမဝင္ဘူးလို႔ထင္ႏိုင္ေျခရွိလို႔ရွင္းျပတာပါ။
နိဂုံးခ်ဳပ္ရရင္လိင္ဆက္ဆံမႈကတရားဝင္ပါတယ္။
XXX