“Okay, guys! We still have four days until the track meet, we must improve within a week so that we’ll win rest assured!” Kiko encouraged the other club members to be the best that they can be for the incoming track meet on Sunday. Ngayong tapos na ang kanilang midterms ay mas makakapag-ensayo na sila.
“Mananalo tayo, claim it!” he smiled. Nhumiti naman din ang lahat at tumugon sa kanilang club president.
“Viva, Epiphany!” They all yelled and they started their session for that afternoon. Hindi sila magkamayaw sa pag-eensayo, they wanted their speed to be perfect and precise.
At first, they tried to warm up by jogging. Nang mainat na nila ang kanilang mga buto ay nagsubok muna sila ng jumping exercises bago sila nag-ensayo sa kanilang bilis sa pagtakbo. After a while, they continued to practice-race where a clubmate challenges one another to a match.
Nang sumapit ang alas kuwatro ng hapon ay saglit muna silang tumigil sa pag-eensayo para huminga at uminom ng tubig. Sa mga pagkakataong iyon ay dito na rin hinila ni Sara sila Pia at Leni upang makipag-kuwentuhan.
“Huy alam niyo ba, ang daming humahabol na nagiging mag-jowa ngayon?” Sara mentioned while they are in the middle of their break.
“Humahabol siguro sa pasko—” Kaagad naman kinontra ni Sara ang opinyon ni Pia sa biglaang pagtugon.
“Para sa school trip, Pia. Sigurado ako do’n! Pustahan pa tayo.” she insisted. Nagkatinginan naman sila Leni at Pia at kapuwa sila napatango, somewhat that makes sense.
“Pero ’yon lang ba talaga ’yon?” Pia then followed by asking.
“Parang ang childish, kakailanganin pa ng jowa para sa school trip. Parang ang simple lang naman no’n, ’di na ba uso ngayon ’yong magkakagusto ka dahil somewhat may espesyal kang hinahanggan sa taong ’yon?” Napatingin sila Sara at Pia kay Leni na ngayon ay ngumunguya na sa kinakain niyang sandwich.
“I agree with her. For some reason, parang nawawala na ang emphasis ng pag-ibig. Imagine, just for a certain event?” Bahagya silang napaisip, napabuga naman ng hangin si Sara at uminom muna ng juice bago siya tumugon sa kanilang dalawa.
“Napaka-radikal niyo namang dalawa, maging praktikal nga kayo ’no? Eh baka kasi itinaon lang, or nagkataon lang. ’Yong gusto kong itaon sa school trip ’yong pag-confess sa taong matagal mo nang gusto.” Sara lent her hands.
“Sabagay, it does change the fact that it’s not just for a certain event. Itinaon lang sa event, hindi lang para sa event.” Pia realized what Sara was point about.
“Saka ano namang mali ’don? Kung ako gusto ko nang magka-jowa para may ka-lambingan ako sa school trip eh. Kayo ba?” Sara reciprocated the topic, saglit pang napaisip si Pia at Leni at tumugon.
“Maybe?” Si Pia.
“Not specially.” Nag-aalangang tumugon si Leni, pinanliitan naman siya ni Sara nang mata at itinugon niya ang kaniyang paningin sa mga kalalakihan ilang metro ang layo sa kanilang likuran.
“Eh si Kiko?” she teased Leni.
“Ano?!” Nanlaki ang mga mata ni Leni sa kaniyang narinig, she replied in extreme surprise.
“Narinig ko ’yong pangalan ko, ano ’yon, ha?!” Saglit pa ay napabaling silang tatlo sa mga kalalakihan sa kanilang likod, doon ay nakita nila si Kiko na nakatingin sa kanila habang nakakunot ang noo nito.
“Wala, we’re just talking about the track meet. Nagkataon lang na nadawit ’yong pangalan mo.” Sara smiled, her excuse brought the boys to be on their thing again, bumalik na rin silang tatlo sa pag-uusap.
“Ay oo, you should date him!” Pia whispered in extreme excitement.
“Pero bakit?!” tanong naman ni Leni.
“Parang ’di namin napaghahalataan ’yong mga actions niyo together last intramurals, may something sa smirk at check sign na ’yon.” Rason ni Pia.
“Siya na nga! Alam mo, Leni, pra-prangkahin na kita. Manhid ka ba? Ang obvious oh, nagpapa-cute sa ’yo ’yong tao!” sumabad din si Sara.
“Alam mo ba ha, Leni? Somebody in our class confessed to Kiko but he turned her down.” Pagbibida ni Pia, sumabad namang muli si Sara sa usapan.
“Nabalitaan ko rin ’yon, tapos sabi daw ni Kiko may nagugustuhan siyang iba.” She gossiped, napaismid naman si Leni at seryoso na siyang napatingin sa dalawa niyang kaibigan.
“Talaga ba?” she asked. Kapwa napatango sila Pia at Sara at direktang tumingin kay Leni.
“Ikaw na ’yon, Leni.” Sara chuckled and looked at Kiko again.
“We have the same in mind, Sara.” Pia giggled and she looked at Kiko too.
Leni simply sneered at Kiko, looking at him makes her wonder. Pero sa totoo lang ay hindi niya masasabing gusto nga niya ito, talaga nga ba? Naguguluhan rin siya sa kaniyang sarili, nais niya itong itanong sa kaniyang sarili ngunit ang sagutin ito ay hindi niya kayang harapin.
***
May nakaugalian na sa literature club nila Bongbong na siyang nagbibigay-liwanag sa isang taong naguguluhan. Pumili ng kahit anong aklat sa kahit anong bookshelf sa library, mapa-nobela, encyclopedia, libro ng kasaysayan, at iba pa.
Buklatin ito sa kahit anong pahina, bibigyan ito ng mambabasa ng isang paalala at payo sa buhay para sa kasalukuyang situwasyon nito.
Ito nga ang ginawa ni Bongbong, he picked a random book in the novels’ section in the library where the literature club is in place. He opened that book on a random page and he read first sentences of that book.
“Ito ang tatandaan mo, ang pag-ibig ay hindi naibabasa sa pagkakataon kung ’di ay sa intensiyon.”
“Talaga ba?” Napahinga nang malalim si Bongbong at Isinara ang libro. Ibinalik niya ito sa bookshelf kung saan niya ito kinuha at isinukbit niya na ang kaniyang bag upang lumabas na sa library dahil tapos niya na ang kaniyang mga gawain sa club.
He locked the library after and walked through the hallways, habang pababa siya sa corridor ay napansin niyang may dalawang taong magkasama sa isang sulok malapit sa puno sa open area. They were on the other side of the hallway, babae at lalaki iyon, he recognized it already—it was Riza and Robin.
Robin cornered Riza like he’s doing something coarse, Bongbong exhaled and looked at the other direction. Robin’s probably doing something bulgar. Bongbong knows it just by looking at them, Robin is probably doing those corner confessions.
Umubo si Bongbong at ipinaabot niya ito sa buong hallway at sa corridor, dahil wala nang tao sa hallway ay umalingawngaw ito sa buong paligid making it hearable in Robin and Riza’s position. Kapwa napatingin sila Riza at Robin kay Bongbong na ngayon ay umaastang walang nangyari. Bongbong walked to the hallway and he didn’t gave them a glance.
Nang malapit na siya sa labasan ay nakarinig naman siya ng pag-uusap galing sa isang classroom, he recognized who it was by voice and it was Pia and Sara giving their opinions about the thing between Leni and Kiko. Nagpatuloy lamang siya sa paglalakad habang dinidinig ang pag-uusap ng dalawa.
“He should probably date her, sa totoo lang ha!” opinion ni Sara.
“Oo nga eh, like Kiko is just someone na hindi ka-reject-reject.” Si Pia naman ang sumabad.
“Pero napakalaki ng chance na i-turn down ni Leni si Kiko eh.” Nanlaki ang mga mata ni Bongbong at binagalan niya ang kaniyang paglalakad.
“Pero siguro, before the meet or after, best time?” tanong ni Pia.
“After the meet siyempre, kapag nanalo man ang isa sa kanila, siyempre masaya ’yon. The emotions are even that high when they both win.” Paglalakad naman ni Sara ng kaniyang opinyon, napatango silang dalawa.
“But planning for them doesn’t change the fact though. If another doen’t want to be with the other, walang mangyayari.” Sara sighed.
Nagpatuloy lamang sa paglalakad si Bongbong, hindi niya alam pero nakakadama siya ng pagakabahala sa kaniyang narinig. Just like Leni, Bongbong is bothered.
~Getting on His Nerves.