Araba sayılamayacak kadar büyük olan kamyon sessiz ve sakin yolda hızla ilerliyordu.Kamyonun içindeki üç kişide bu sessizliği bozmamak adına sanki and içmişlerdi.Kimsenin ağzını bıçak açmıyordu.Karı koca ne kendi aralarında konuşuyorlardı ne de Hümeyraya soru yöneltiyorlardı.Hümeyra ise kendisine verilen battaniyeye daha fazla sarılmış ve aynı anda bacaklarını kendisine doğru daha fazla çekmişti.Üşmüyordu fakat saklanması gerekiyordu.Üvey babası çoktan kaçtığını anlamış olmalıydı ve büyük bir ihtimalle de peşine tanıdığı herkesi takmıştı.Bu yüzden tanınmamalıydı.
Annesinin vedalaşmadan önce verdiği peçeyle yüzünü gizlemişti ve giydiği siyah fercesiylede sadece gözleri görünüyordu.Bu sayede tanınma olasılığı neredeyse azalıyordu.Annesini hatırlayınca göz pınarları yine özgürlüklerini ilan etmişlerdi.Annesi...Bu zamana kadar sevigisini hiç göstermemiş olsa da ayrılacakları zaman ona sımsıkı sarılmış,kokusunu içine çekmiş ve kulağına kafasını oldukça karıştıran sözler fısıldamıştı.
4 Saat Önce
Genç kız ve genç kadın kendilerini bekleyen araba olmayacak kadar büyük olan kamyona doğru ilerliyorlardı.Genç kızın kamyona doğru yaklaştıkça kalp atışları hızlanıyordu.Şehrinden ayrılmak zorundaydı daha doğrusu zorunda bırakılıyordu.
Eğer gitmezse istemediği bir evlilik yapmaya zorlanacaktı ve bunu istemiyordu.Sırf üvey babasının zengin olma çabaları ve kendisine kafayı takan ayyaş,babasının eline bakan,ahlâksız bir adamın istekleri yüzünden hayatını mahfedemezdi.En azından ömrü az ise bile bu ömrünü Allah’a ve ibadetlerine daha fazla yaklaşarak geçirmeliydi.Bu dünyasını kurtaramasa bile ahiretini kurtarmalıydı.Bu düşünceyle elini kalbine bastırdı ve sanki kuş olup uçmak isteyen kalbinin hızını bir nebze olsun dindirmeye çalıştı.
Kamyona yaklaşmalarına çok az kalan bir mesafede kamyonun içinden yazmalı,orta boylu, yaşlı,güler yüzlü bir kadın indi.Hemen ardından da yine kadınla aynı yaşta,orta boylu, beyaz saçlı,sevecen bir adam inmişti.Sevgi Hanım gelen kişileri görünce gülümsedi ve yıllardır görmediği akrabısının yanına hızla ilerledi.Daha fazla bekleyemedi ve Nazgül Hanıma sımsıkı sarıldı.O kadar sıkı sarılıyordu ki sanki yıllarını özlemini çıkartmaya çalışıyordu.
“Nazgül,nasılsın?İyimisin?Halin vaktin nasıl kızım?”
“İyiyim,iyiyim Sevgi abla, sen nasılsın?”
“İyiyim kızım çok şükür.”
Sevgi Hanım Nazgül Hanımın huyunu bildiği için fazla soru sormadı.Nazgül Hanım konuşmayı pek sevmezdi ve yaşlı kadın bunu bildiği için hal hatır sormakla yetindi sadece.Yaşlı kadın bu seferde bakışlarını Nazgül Hanımın arkasındaki bedene doğru çevirdi.Akrabasına hâl hatır soracağım diye az kalsın genç kızı unutuyordu.Nazgül Hanım genç kıza doğru döndü ve yanına çağırdı.
“Sevgi abla bu sana bahsettiğim kızım Hümeyra.Hümeyra bunlar da akrabam Sevgi abla ve eşi Mehmet ağabey”
Genç kız başını hafifçe salladı ve gülümseyerek yaşlı kadının eline uzandı.
“Öpeyim efendim”
Yaşlı kadın hem genç kızın tavrından hemde sesinin naifliğinden çok etkilendi .Nazgül gibi soğuk bir kadının nasıl bu kadar güler yüzlü ve tatlı bir kızı olabilirdi,şaşırmıştı doğrusu.Memnuniyletle elini uzattı.
“El öpenlerin çok olsun evladım.Maşallah maşallah ne kadar terbiyeli”
Genç kız duyduğu iltifatla anında utandı.O böyle sözler duymaya fazla alışık değildi ve duyunca da hemen utanıyordu.
“Teşekkür ederim efendim”
Nazgül Hanım hemen lafa girdi.Zira çok az vakitleri vardı ve Ziyanın onları bulması an meselesi olabilirdi.
“Sevgi abla, Hümeyra hadi hemen gitmeniz lazım.Ziya Hümeyranın kaçtığını anlarsa hiç iyi şeyler olmaz.Değil bu şehirden çıkmak, başka bir odaya adımını bile atamaz Hümeyra.Hadi biran önce yola çıkın.Mardine varınca da bana haber edin.”
Sevgi Hanım hafifçe başını salladı.
“Haklısın,hadi hemen yola çıkalım,vakit kaybetmeyelim.Varınca sana heber ederim.Gel Hümeyra kızım.”
Hümeyra yavaşça annesine döndü ve hızla boynuna sarıldı.Kokusunu ilk defa ciğerlerini patlatırcasına içine çekti.Bir daha hiç çekemeycekti nasıl olsa.Varsın bol bol çeksindi.Nazgül Hanımda sımsıkı sarıldı bu sefer kızına.Hiç böyle sarılmamıştı ama bugün kızına onu bir daha hiç göremeyecekmişçesine sımsıkı sarıldı.O anda bir damla gözyaşı firar etti gözlerinden.Hümeyra ise zaten kendisini şimdiye kadar zor tutmuştu.Çoktan gözyaşlarını akıtmaya başlamıştı.
“Yeni şehirde umarım güzel, huzurlu bir geleceğin olur.Burda bulamadığın mutluluğu inşallah orda bulursun.Sana hiçbir zaman sevgi ve şefkat veremedim ama sen birgün olsun sözümün üstüne söz söylemedin,bir dediğimi iki etmedin.Bu yüzden sana minnettarım.Hakkını helal et.Şimdiye kadar yaptıklarım için de beni affet.Ve,ve bir de şu var ki...”
Genç kadın lafını bitiremeden duydukları sesle adeta donup kalmışlardı.
Herkes o kadar endişelendiki korkuyla kimin geleceğini beklemeye başladılar.Korkulu ve endişeli geçen o saniyelerde elektrik direğinin arkasından çıkan kedi ile herkes derince bir nefes aldı.
“Ohh.Allahtan kediymiş.Hadi çocuklar hızlı olmalıyız.Bir dahaki sefere bu kadar şanslı olamayız”
Sevgi Hanımın sesi ile Nazgül Hanım hızla başını salladı ve son kez kızının kulağına eğilip şu sözleri fısıldadı.
“Geçmişten gelen bilmediğin bazı şeyler var ve bunları öğrendiğinde asla bana kızma.Bunlar için şimdiden beni affet.Ve bir gün gerçek aşkı bulduğunda sakın ama sakın aşkından vazgeçme.Ona sımsıkı tutun ve ömrünün geri kalan kısmında çok mutlu ol.Hadi git.Daha fazla burda kalmazsın.”
Genç kız duyduğu sözlerle bir an afalladı.Ne demek geçmişten gelen sırlar vardı?Annesi ne demek istiyordu?
“Anne ne sırrı?Hangi sırlar?Benim bilmediğim ne var anne?”
“Bana daha fazla soru sorma.O an geldiğine herşeyi anlayacaksın ama şu ana bana soru sorma.Şimdi git hadi”
Genç kız tam şaşkın bir şekilde arkasını döneceği zaman Nazgül Hanım tekrar seslendi.
“Hümeyra şu peçeyi de al.Ordada tanıdık olabilir ve seni görüp Ziya veya Rızaya haber verirlerse bütün emeklerimiz boşa gider.En azından bununla yüzünü gizlemiş olursun”
Genç kız annesine minnetle baktı.
“Çok teşekkür ederim anne.Bana yaptığın bu iyiliği asla unutmayacağım.Seni seviyorum anne, çok seviyorum.”
Genç kız son kez annesine sımsıkı sarıldı ve küçük el bavulunu alarak kamyona doğru ilerlemeye başladı.Sevgi Hanımın eşi Mehmet Beye küçük bir baş selamı verdi ve hemen kamyona bindi.Mehmet Beyde ona aynı sıcaklıkla karşılık verdi.Sevgi Hanım Nazgül Hanıma doğru ilerledi ve ellerini tuttu.
“Gözün arkada kalmasın Nazgül.Senin kızın benim kızımdır bundan sonra.Gözüm gibi bakacağından emin olabilirsin.Sende burda kendine dikkat et.Hadi Allah’a ısmarladık.”
“Ona çok iyi bakacağını biliyorum Sevgi abla.Asla gözüm arkada değil.Güle güle gidin.Yolunuz açık olsun.”
Yaşlı kadın genç kadının elini sevgi ile sıktı ve kamyona doğru ilerledi.Kamyon gürültüyle çalıştı, yeni hayatın ve açıklanmayan sırların kapısı yavaşça yeni şehire doğru aralandı...
Genç kız düşüncelerinden sıyrıldığında konağın önünde durduklarını yeni idrak edebilmişti.O kadar dalmıştı ki yolun ne ara bittiğini bile fark edememişti.Sevgi Hanım arka tarafa döndü ve genç kıza sıcacık gülümsedi.
“Güzel kızım,bundan böyle sen bize emanetsin.Asla konakta kendini yalnız hissetme.Biz varız.Rahat ol.Konak ahalisi çok iyi insanlardır.Senide çok sevip benimseyeceklerdir.Yeni hayatına ve güzel günlerine hoşgeldin yavrum.”
“Sevgi Hanım doğru söylüyor.”dedi Mehmet Bey.
“Artık bizim kızımızsın.Bize emanet edildin.Bir isteğin olduğu zaman şimdiden söylüyorum asla çekinme, söyle.Huzurlu günlerine hoşgeldin kızım”
Genç kız iki yaşlıyı da çok sevmişti.Çok sıcakkanlı ve samimi insanlardı.
“Hoşbuldum”diye fısıldadı.
Hep birlikte kamyondan indiler ve konağın dev kapısının önüne geldiler.Genç kız sakin olmak adına gözlerini açıp kapattı ve beklemeye başladı.Mehmet Bey yavaş ama sert bir şekilde kapıyı çaldı.Ve nihayet uzun dakikalar sonunda büyük ve kalın harflerle yazılı ŞAHCİHAN konağının kapısı gürültülü bir şekilde açıldı...
Selamın aleyküm.Yeni bölümle karşınızdayım.Acaba Hümeyra bu yeni şehirde ve konakta nelerle karşılaşacak?Kalbini yerinden oynatacak o büyük aşkı bulabilecek mi?Yorum ve oylarınızı bekliyorum.Hayırlı geceler.😊😊