Genç kız karşısındaki adama tiksinircesine baktı.Sırf kendisiyle evlenebilmek için pis bir oyuna başvurmuş ve sonunda da istediğini elde etmişti, ya da şimdilik o, öyle olduğunu sanıyordu.
“Hoşgeldiniz”
dedi genç kız adap gereği.
“Hoşbulduk”
dedi Orhan Bey.
“Hoşbulduk”
dedi burun kıvırarak Gülizar Hanım.
“Hoşgeldiniz buyrun içeri geçin”
Nazgül Hanım da herkesi içeri buyur etti ve Hümeyra bu pis adamla başbaşa kalmak zorunda kaldı.Bu adamdan hiç haz etmiyordu ve bir an önce bu işin bitmesini istiyordu.Acaba sorun çıkmadan yeni şehrine gidebilecek miydi?Ya gidemeden onu yakalarlarsa?Bu düşünceyle ürperdi genç kız.Bunu düşünmek bile istemiyordu.Bütün hayatı mahfolurdu ve bir ömür boyu bu adama mahkûm olurdu.Yanındaki sesle düşüncelerinden sıyrıldı.
“Bir hoş geldin demek yokmu Hümeyra?”
Genç kız hiçbirşey demeden tam gidecekti ki kolundaki baskıyla olduğu yerde kaldı.
“Bana bak!Gebertirim seni.Sen kimsinde sorduğum soruya cevap vermeden gidiyon?Şunu iyi belle yakında benim karım olacaksın.Bir aya kalmaz evleniriz, şu bana olan tavırlarına çeki düzen ver.Yada ben seve seve çeki düzen veririm.”
Genç kıza daha fazla yaklaştı ve kulağına şu sözleri fısıldadı.
"Merak ettiğim konu ne biliyon mu Hümeyra?"
Genç kız korku ile titrek bir nefes aldı.Bir adım gerilemek istedi fakat Rıza buna izin vermedi.
"Acaba düğün gecemizde de böyle olabilecek misin?"
Genç kız duyduğu cümleler ile yüzünü ekşitti.Bu Rıza ne kadar iğrenç bir adamdı böyle.
"Çok güzelsin be Hümeyra.Nefesimi kesiyon."
Genç kız geri çekilmek için bir hamle yaptığı sırada Rıza şu son sözlerini fısıldadı.
”Bu arada çok güzel olmuşsun.Düğün günümüzü sabırsızlıkla bekliyor olacağım"
İmalı söylediği sözlerle ve pis bir şekilde sırıtarak salona doğru ilerledi.
Genç kız duyduğu sözlerle hem utançtan hemde öfkeden kıpkırmızı oldu.Ne kadar da edepsiz bir adamdı bu böyle.Bu adamla bir ömür yaşamaktansa bilmediği şehirdeki bir konakta bir ömür boyu hizmetçi olmayı yeğlerdi."İnşallah"
dedi içinden.
"İnşallah yarın hiçbir aksilik çıkmaz.Allahım sen yardım et."
Daha fazla içerdekilerini bekletmeden hızla salona doğru ilerledi.Herkese göz gezdirdi ve tekrardan hoşgeldiniz dedi.Hepsi baş selamı verdikten sonra ağır adımlarla ilerledi ve tam sandalyeye oturacağı zaman üvey babasının aceleci sesini işitti.
“Hümeyra hadi kahveleri yap!”
Hümeyra babasının bu aceleci tavırlarının sebebini biliyordu ama ses etmedi.Zaten ne diyebilirdi ki...
Genç kız herkese kahvelerini nasıl içtiklerini sordu ve herkesten aynı cevabı aldıktan sonra mutfağa doğru yol aldı.Cezveye kahve ve şekeri aldıktan sonra suyu da koydu ve karıştırmaya başladı.Bir yandan da düşünüyordu.Bu şekilde ne yapacaktı.Hadi sağsalim Mardin’e gitti peki ordaki insanlar ona alişabileceklermiydi?Orada ne yaşayacaktı?Ve en önemlisi oraya varabilecek miydi? Kaçacak olmasını hiç kimsenin bilmemesi gerekiyordu.Bir kişi bile öğrense bunu Rızaya derdi ve bu çok kötü olurdu.Dikkatli olması gerekiyordu.
Özensizce yaptığı kahveler kaynadıktan sonra fincanlara koydu.Küçük bardaklara da suları koyduktan sonra tepsiyi eline aldı ve salona doğru yol aldı.Herkese tek tek kahveleri dağıttı ve sıra son olarak Rızaya geldi.Ona da istemeyerek rahatsız göz hapsi ile kahvesini verdi ve sandalyeye oturdu.
Orhan Bey kahvesinden bir yudum aldı ve konuşmaya başladı.
“Eveet sebebi ziyaretimiz belli.Lafı da fazla uzatmaya gerek yok.Gençler birbirlerini görmüşler,sevmişler(!)bizede bu güzel yolda onlara aracı olmak düşer.Allahın emri peygamberin kavli ile kızınız Hümeyrayı oğlum Rızaya istiyom.”
Genç kız çaresizce, kendisi için verileceği ve cevabını bildiği hükmü, beklemeye başladı.Uzun bir sessizlikten sonra üvey babası konuşmaya başladı.
“Gençler birbirlerini görüp sevmişler bizede dediğin gibi aracı olmak düşer.Verdim gitti.Hayırlı olsun.”
“Hayırlı olsun.”
Herkes ayağa kalkmış,genç kızda istemeye istemeye yüzüklerin takılması için Rıza’nın yanında yerini almıştı.
“Rıza yüzükleri çıkart oğlum”
Genç adam annesinin sözü ile kadife kutudan yüzükleri çıkarttı ve birini kendi parmağına taktı,birini de Nazgül Hanıma verdi.Hümeyranın bu konulardaki tavrını biliyordu.En azından onu idrak edebilmişti.
Nazgül Hanım gümüş alyansı genç kızın parmağına taktı.Parmağına değen metalin soğukluğu ile irkildi genç kız.Şimdilik parmağındaki bu prangayla yaşamak zorundaydı.Yarın ise tamamen özgür olacaktı...
°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°
Genç kız dün akşamdan beri uyumamış,heyecandan gözünü bile kırpmamıştı.Sabaha karşı bir iki saat uyumuş sabah ezanıyla da hemen uyanmıştı.Akşam misafirler gittikten sonra bolca Kur’an okumuş,namaz kılmış ve yine tek dayanağı olan Allah’a sığınmıştı.Allaha sığınarak geçirdiği bu gece nihayat sabah olmuştu.Şehrinden,evinden ayrılmak genç kız için çok zordu fakat yapacak birşeyi yoktu.Buna mecburdu.
Yavaşça yatağından kalktı ve pencere kenarından etrafı izlemeye başladı.Küçük bir şehirdi Kayseri.Burasının taşı,toprağı,havası hep başka gelirdi genç kıza.Ya da Kayseri’den başka bir şehire gitmedigi için böyle hissediyordu.Ama ne olursa olsun şehri bir başkaydı ve başka bir yere nasıl alışacaktı hiç bilmiyordu.
Pencerinin önünden ayrıldı ve küçük el bavuluna yöneldi.Gitme vakti yaklaşıyordu ve acele etmesi gerekiyordu. Saat sabahın 5 idi ve etraf henüz aydınlanmamıştı.Işıkları da açamadığı için telefonun ışığı ile idare etmesi gerekiyordu.
Dolabına yöneldi ve eşyalarını çıkarttı.Hepsini bavuluna yerleştirdikten sonra kitap okumayı çok sevdiği için bir iki tane de kitap sıkıştırıverdi bavuluna.Seccadesini,tesbihini ve bir kaç parça eşyasını daha koydu.Tam feracesini de üstüne giymişti ki duyduğu adım sesleri ile hızlıca bavulunu kapattı ve korkuyla beklemeye başladı.Kapısının üç kere yavaş tıklatılması ile gelenin annesi olduğunu anladı.Nazgül Hanım,genç kızın kendisinin geldiğini anlaması için kapısını üç kere sessizce tıklatacağını söylemişti.Aralarindaki anlaşmaydı bu.
Genç kız derin bir soluk aldı.Nazgül Hanım yavaşça odaya girdi ve telefonunun ışığını açtı.Genç kızın hazır bir şekilde beklediğini görünce vakit kaybetmeden bavulu aldı ve genç kızın kolundan tutarak yürümeye başladı.
“Anne?”
Nazgül Hanım arkasına döndü ve genç kıza baktı.”Ne var?” dercesine başını salladı.
Genç kız kendisini daha fazla tutamadı ve annesine sımsıkı sarıldı.Biryandan kokusunu bir daha hiç alamayacakmış gibi içine çekiyor bir yandan da gözlerinden sicim gibi yaşlar akıtıyordu.Nazgül Hanım ise gözleri dolmuş bir şekilde ağlamamak için yoğun bir çaba sarf ediyordu.Elini yavaşça kaldırdı ve genç kızın sırtını okşadı.
Anne kız on dakika böyle kaldıktan sonra birbirlerinden ayrıldılar ve kapıya doğru yürümeye başladılar.Sessizce odadan çıktılar ve dış kapıya doğru ilerlemeye başladılar.Ayakkabılarını giydiler ve sessizce kapıyı açtılar.Kendilerini dışarı attıklarında Hümeyra kendini bir kuş kadar hafiflemiş hissetti.Sırtındaki yük bir nebze olsun azalmıştı sanki.
Fakat bir an önce şehrini terk etmesi gerekiyordu.Ziya Bey kaçtığını anlarsa ömür boyu bu yüke tutsak edilirdi.Genç kız bu düşünce ile son kez evine baktı ve annesi önde kendisi arkada kendilerini bekleyen arabaya doğru yürümeye başladı...
Herkese selamın aleyküm.Yeni bölümle karşınızdayım.Lütfen oy vermeyi ve yorum yapmayı unutmayın.Tek temennim güzel bir Gönül Yarası ailesi olmak.İnsallah keyifle okuyorsunuzdur.Hepinize hayırlı akşamlar.