រីករាយក្នុងការអាន♡︎
" ប្រុសម្នាក់នោះនៅឯណា? " ថេហ្យុងបន្លឺសួរតិចៗ ពេលជុងហ្គុកចុះមកខាងក្រោមវិញ គេមិនបានឃើញប្រុសដែលនៅជាមួយជុងហ្គុកកាលពីយប់មិញនោះឡើយ ទើបចាប់អារម្មណ៍សួរឡើង
" គាត់ចេញទៅតាំងពីព្រឹកព្រលឹមមកម្ល៉េះ " ជុងហ្គុកទម្លាក់ខ្លួនអង្គុយលើសាឡុង ខ្សែភ្នែកក៏ចេះតែសំឡឹងមើលទៅថេហ្យុងជាប់រហូត
" គេជាអ្វីនឹងBUN? " ថេហ្យុងសួរខ្សឹបៗសឹងតែមិនឮទាំងអោនមុខចុះរហូត មិនហ៊ានងើយមើលមុខរបស់ជុងហ្គុកនោះឡើយ
" មិនមែនជារឿងដែលលោកគួរតែដឹងនោះទេ "
" BUNស្រឡាញ់គេមែនទេ? " ថេហ្យុងងើយមុខសំឡឹងមើលជុងហ្គុកទាំងរលីងរលោង រង់ចាំស្តាប់ចម្លើយពីជុងហ្គុក បើសិនជាជុងហ្គុកឆ្លើយថាស្រឡាញ់ប្រុសម្នាក់នោះពិតមែន គេអាចនឹងដកខ្លួនភ្លាម ទោះបីជាគេត្រូវឈឺចាប់ក៏ដោយ ឲ្យតែជុងហ្គុកសប្បាយចិត្តហើយរស់នៅមានក្តីសុខជាមួយមនុស្សដែលគេស្រឡាញ់ គឺគ្រប់គ្រាន់សម្រាប់នាយហើយ
" ខ្ញុំស្រឡាញ់គាត់ ព្រោះគាត់ដូចជាបងប្រុសរបស់ខ្ញុំម្នាក់អញ្ចឹង " ថេហ្យុងក៏ធូរចិត្តពេលឮឃ្លាចុងក្រោយពីមាត់ជុងហ្គុក នេះអាចជាក្តីសង្ឃឹមចុងក្រោយរបស់គេហើយ
" ម៉ាក់របស់BUNមិននៅទីនេះនោះទេ តើបងអាចនៅទីនេះជាមួយBUNបានទេ? ក្រែងBUNជាអ្នកឲ្យបងធ្វើតាមបញ្ជាBUNមិនចឹង អញ្ចឹងបើបងនៅទីនេះគឺល្អហើយ " ជុងហ្គុកគិតបន្តិចទើបងក់ក្បាលយល់ព្រមជាមួយថេហ្យុង ម៉ាក់របស់គេក៏មិននៅ ហើយហាន់ស៊ូក៏ត្រូវត្រឡប់ទៅវិញទាំងប្រញាប់ប្រញាល់ថែមទៀត បើថេហ្យុងនៅទីនេះជាមួយគេក៏មិនអាក្រក់ដែរ យ៉ាងណាគេក៏មិនភ័យខ្លាច
" BUNមិនទាន់ញាំុអីទេមែនទេ? ចាំបងធ្វើអីឲ្យញាំុ ចាំនៅទីនេះសិនហើយ " ថេហ្យុងរត់ទៅក្នុងផ្ទះបាយយ៉ាងលឿន រៀបចំធ្វើអាហារពេលព្រឹកឲ្យជុងហ្គុក ដោយមិនបានចាប់អារម្មណ៍នឹងរាងតូចដែលសំឡឹងមើលសកម្មភាពរបស់គេពីចម្ងាយ
" មិនមែនខ្ញុំអស់ចិត្តស្រឡាញ់ចំពោះលោក ប៉ុន្តែខ្ញុំគ្រាន់តែចង់បញ្ជាក់ឲ្យច្បាស់ថាខ្ញុំនឹងមិនត្រូវឈឺចាប់ម្តងទៀតតែប៉ុណ្ណោះ " ជុងហ្គុកដកភ្នែកពីថេហ្យុង ក្រោយពីឃើញថេហ្យុងងាកមកមើលគេ ទើបគេធ្វើជាងាកចេញដូចមិនបានមើលអ្វីទាំងអស់ ។
..........
បន្ទាប់ពីបញ្ចប់ការញាំុអាហារពេលព្រឹករួចរាល់ ជុងហ្គុកក៏ឡើងទៅបន្ទប់គេងរបស់គេវិញ ដោយមិនភ្លេចប្រាប់ថេហ្យុងនូវបន្ទប់ដែលគេត្រូវស្នាក់នៅ គឺនៅជាប់នឹងបន្ទប់របស់គេដែលជាបន្ទប់សម្រាប់ឲ្យភ្ញៀវស្នាក់នៅ ។
" ឈប់សិនBUN " ជុងហ្គុកបញ្ឈប់ដំណើរ ភ្នែកអោនសំឡឹងមើលដៃរបស់ខ្លួនដែលត្រូវថេហ្យុងកាន់ជាប់ទាំងចងចិញ្ចើម អារម្មណ៍គេក៏ស្រាប់តែចាប់ផ្តើមមួរម៉ៅទៀតហើយ
" លែងដៃ! " ថេហ្យុងភ្ញាក់នឹងសំឡេងរបស់ជុងហ្គុកដែលស្រែកដាក់គេ ទាំងដែលមុននេះនៅល្អនៅឡើយ ប៉ុន្តែនាយក៏នឹកឃើញថាអារម្មណ៍របស់អ្នកមានផ្ទៃពោះប្រែប្រួលមិនទៀងនោះទេ
" បងសុំថើបថ្ពាល់BUNបន្តិចបានទេ? ឲ្យបងធ្វើអ្វីក៏បាន បងនឹងធ្វើតាមទាំងអស់ " ថេហ្យុងព្រិចភ្នែកព្រឹមៗដាក់ជុងហ្គុកបំណងឲ្យជុងហ្គុកទន់ចិត្ត គេមិនអាចទ្រាំបានទៀតនោះទេ ពេលឃើញថ្ពាល់ប៉ោងៗរបស់ជុងហ្គុក ជាពិសេសបបូរមាត់តូចច្រមិចរបស់ជុងហ្គុក ប៉ុន្តែគេសុំត្រឹមតែថើបថ្ពាល់ប៉ុណ្ណោះ
" ទេ! " ជុងហ្គុកបើកភ្នែកធំៗទាំងមិនចង់ជឿ ហើយឆ្លើយបដិសេធភ្លាមៗដោយមិនគិតច្រើន មិននឹកស្មានថាថេហ្យុងមកសុំគេត្រង់ៗបែបនេះនោះទេ
" តែបន្តិចទេណា "
" បើអញ្ចឹងថើបហើយ ឆាប់ចេញឲ្យបាត់ពីមុខខ្ញុំហើយកុំបង្ហាញខ្លួននៅចំពោះមុខខ្ញុំទៀត "
" អត់ថើបក៏បាន " ថេហ្យុងធ្វើទឹកមុខចង់យំ ប្រលែងដៃជុងហ្គុកសន្សឹមៗទាំងមិនចង់ ឃើញថេហ្យុងបែបនេះជុងហ្គុកក៏បិទភ្នែកដកដង្ហើមធំ ព្រោះថេហ្យុងអាចប្តូរទឹកមុខភ្លាមៗត្រឹមតែមួយវិនាទី
" អូខេ " ចង្វាក់បេះដូងថេហ្យុងលោតដឹបៗរហូតអាចលឺសំឡេងយ៉ាងច្បាស់ ទឹកមុខដែលស្រពាប់ស្រពោនក៏ប្រែជាស្រស់ស្រាយតែម្តង
" សឺត... ក្រអូបហើយទន់ៗដល់ហើយ " ថ្ពាល់របស់ជុងហ្គុកក៏ឡើងក្រហមព្រឺងៗបន្ទាប់ពីត្រូវថេហ្យុងថើបរួច ចំហាយក្តៅភាយពេញខ្លួនពេលឮថេហ្យុងសរសើរពីថ្ពាល់របស់គេ ទើបប្រញាប់ចូលទៅក្នុងបន្ទប់បិទទ្វារយ៉ាងលឿន ជៀសវាងថេហ្យុងបានឃើញថ្ពាល់ក្រហមរបស់គេ តែគេក៏ហួសពេលទៅហើយ ព្រោះថេហ្យុងបានឃើញតាំងពីដំបូងមកម៉េ្លះ ។
..........
" ឆាប់យកសម្លៀកបំពាក់មកឲ្យយើងឲ្យបានលឿនបំផុតមក បើមិនចង់សីុគ្រាប់សំណរ " ថេហ្យុងនិយាយទូរស័ព្ទជាមួយកូនចៅដែលនៅម្ខាងទៀតដោយសំឡេងកាច បន្ទាប់ពីចាកចេញពីមុខបន្ទប់ជុងហ្គុកមក នាយក៏ខលទៅកូនចៅឲ្យយកសម្លៀកបំពាក់មកឲ្យនាយ ព្រោះនាយត្រូវស្នាក់នៅជាមួយជុងហ្គុក ។
..........
ធ្មេចបើកៗ៦ខែក៏កន្លងផុតទៅយ៉ាងឆាប់រហ័ស ពេលនេះជុងហ្គុកមានផ្ទៃពោះ៨ខែទៅហើយ ពោះរបស់គេក៏កាន់តែធំទៅៗ ហើយគេក៏បានដឹងហើយថាកូននៅក្នុងពោះរបស់គេគឺជាកូនប្រុស ។
រយៈពេល៦ខែមកនេះ ថេហ្យុងនៅជាមួយគេរហូត តាំងពីនៅបន្ទប់ផ្សេងគ្នារហូតមកនៅបន្ទប់ជាមួយគ្នា ប៉ុន្តែមិនមែនគេងរួមគ្រែជាមួយគ្នានោះឡើយ ពោលគឺថេហ្យុងគេងនៅលើសាឡុង ។
ជុងហ្គុកក៏មិនចង់ឲ្យថេហ្យុងមកនៅរួមបន្ទប់នោះឡើយ ប៉ុន្តែដោយសារតែពោះរបស់គេកាន់តែធំ ទើបធ្វើឲ្យគេពិបាកក្នុងការធ្វើចលនា ទើបថេហ្យុងចចេសសុំមកនៅក្នុងបន្ទប់ជាមួយ ព្រោះអាចជួយជុងហ្គុកបាន ហើយទំនាក់ទំនងរបស់ពួកគេក៏ល្អប្រសើរជាងមុនដែរ ។
ម៉ោង២រំលងអាធ្រាតទៅហើយ តែថេហ្យុងបែរជាកំពុងអង្គុយនៅលើគ្រែច្របាច់ជើងឲ្យជុងហ្គុក ខណៈជុងហ្គុកកំពុងសម្ងំបិទភ្នែកគេង ព្រោះជើងរបស់គេស្រាប់តែឈឺកម្រើកមិនបាន ទើបគេហៅថេហ្យុងឲ្យភ្ញាក់ឡើង ។
" BUNឈឺកន្លែងណាទៀតឬអត់? " បន្ទាប់ពីជុងហ្គុកឲ្យគេឈប់ច្របាច់ជើងឲ្យគេ ថេហ្យុងក៏សួរនាំឡើងទាំងបារម្ភព្រោះឃើញទឹកមុខជុងហ្គុកមើលទៅដូចជានៅឈឺនៅឡើង មួយរយៈក្រោយមកនេះជុងហ្គុកឧស្សាហ៍ឈឺណាស់ ព្រោះតែជិតដល់ខែដែលត្រូវសម្រាលទៅហើយ
" ឈឺខ្នង " ជុងហ្គុកបន្លឺតិចៗ ខាំបបូរមាត់ខាងក្រោមឡើងក្រហម ស្របពេលខ្នងរបស់គេចាប់ផ្តើមឈឺឡើង
" គេងលើទ្រូងបងមក " ថេហ្យុងផ្លាស់ប្តូរកន្លែង ផ្អែកខ្នងនឹងក្បាលគ្រែមុននឹងលើកជុងហ្គុកឲ្យគេងផ្អៀងផ្អែកខ្នងនៅលើទ្រូងគេម្ខាង ដៃក៏អង្អែលខ្នងជុងហ្គុកថើរៗដើម្បីកាត់បន្ថយការឈឺចាប់ ខណៈដៃម្ខាងទៀតក្រសោបអោបស្មាជុងហ្គុកផ្អឹបជាប់នឹងខ្លួនគេ
" ឆាប់បិទភ្នែកគេទៅណាBUN " ថេហ្យុងអោនខ្សឹបដាក់ត្រចៀកជុងហ្គុកតិចៗ ដៃនៅអង្អែលខ្នងរបស់ជុងហ្គុកមិនឈប់ នាយក៏ញញឹមពេលជុងហ្គុកងក់ក្បាលតិចៗហើយក៏បិទភ្នែកគេងតាមគេប្រាប់ ។
To be continued ><
•អរគុណសម្រាប់ការអាន•
^TAEGUKYA^