Welcome home, Asshole!
Iyon ang nakalagay sa banner na sumalubong sa akin nang umagang iyon pagkagising ko. Hindi ko alam kung mapapangiti ako o sisimangutan ko ang lahat ng mga mokong na ito dahil sa ginawa nilang surpresa para sa akin. Dapat talaga hindi ko sila binigyan ng susi ng bahay para walang ganito.
Minsan nagugulat na lang ako dahil natatagpuan ko si Axel o si Ido na kumakain sa kusina ko, noong nakaraan ay nagulat ako dahil pagbiling ko sa kanang parte ng kama ko ay nadoon si Judas at nakayakap na sa akin, and now this. Maiinis na sana ako nang makita ko si Arruba na lumabas ng kusina at may dalang cake. King David smiled at her but he kept his distance. Dapat ay lumapit siya. Dapat ay tinulungan niya si Arru but he stayed beside Judas and looked at her. Arruba stared at me.
"Good morning, Azul. I told Ido to change the banner but he's too full of himself. I hope you don't mind us barging in like this. Gusto ka nilang gawan ng party."
I would kill for that smile and that look on her face. It used to be mine but I'm not claiming that anymore. Tumango na lang ako at nilapitan sila.
Si Axel John at si Ido ay nakaupo sa sofa habang naglalaro ng kung ano sa mga adget na hawak nila. Si King David ay tinulungan si Arruba na maghain habang si Judas naman ay inalalayan ako. Habang nilalakad ko ang dinin area ay nakarinig ako ng pagkatok sa pintuan. Bahagya pa akong kinabaham. I'm not expecting anyone pero lahat ay nandito na maliban kay Leira kaya malamang siya na ang nasa pintuan. I hope she brought that smile that could melt away all my worries but when I looked back, nakita ko si Adan at si Casiel na magkahawak kamay habang papalapit sa akin.
Nagulat pa ako nang yakapin ako ni Casiel nang mahigpit. Umalog ang mga balikat niya, pagkatapos ay lumauo siya sa akin, pinakatitigan ako saka ako sinapak.
"Tang ina mo! Pinsan pala kita! Tang ina mo! Welome to the family!" Muli na naman niya akong niyakap. Tiningnan ko si Adan na para bang tuwang-tuwa kay Casiel haban nilalapirot niya ang likod ng tshirt ko. Adan seemed to really love everything about Casi. Hindi mawala ang tingin at ang ngiti niyang iyon.
Matapos ng welcome remarks ni Casiel ay nagtungo na kami sa dining area. Mukhang marami ang handa dahil puno ang mesa. They have bacons, cheesee, grapes, coffee, fried rice and everything I love about breakfast.
Naupo ako sa kabisera. Sa kaliwa ko naman ay naupo si Arruba, sa kanan ko ay pinaupo na lahat si Casiel. She seemed so overwhelmed about her newly found cousin. I am so fond of her. Akala ko nga ay mahihirapan akong makasundo siya but as I get to know her I realized that she's the only one who doesn't act like a full Consunji. She's too simple.
"Adan told you, didn't he?" Tumingin si Casiel sa akin at saka siya tumango.
"Saka maliban sa kanya, alam na rin naman nila Papa. Ikaw nga ang laging usapan ni Uncle Sancho at Papa. Uncle Sancho wants you to be legitimate. Ikaw naman daw kasi ang panganay at hindi si Ate Hera. Uncle Luke thinks that he should take things slow, but knowing him, gusto niya ding dalhin mo ang apelyido namin. My dad wants everything and everyone to be fair to you and Kuya Yto wants to meet you --- that's a good hing 'cause he's like the batas sa aming magpipinsan. Hindi talaga ako makapaniwala. Buti talaga hindi kita hinalikan!"
Natawa na naman ako. Tuwing naaalala ko ang gabing sinubukan akong halikan ni Casiel kinikilabutan talaga ako. I patted her head and smiled at her. Ayokong magtanong tungkol sa plano ng pamilya niya. Hindi naman ako interesado. Buo na ang pasya ko. Hindi ako sasama at papayag sa mga gusto nila. I'm an adult and my mother raised me well. I don't need anything from them.
"Everyone is here! Kumain na tayo! Welcome home, Azul!" Sigaw ni King David. He proposed a toast pero natgil siya nang magsalita si Ido.
"Not everyone is here. Wala si Leira. Hindi mo ba siya tinawagan, KD?"
"Is she supposed to be here?" King David said. Napatingin ako sa kanya. Humalukipkip ako, ganoon din si Ido.
"Yes. She took care of our old man while we're out." Nagsalita na si Judas. Nagtataka rin ako. Pero hindi ko naman ipinapahalata na hinahanap ko si Leira. Gusto ko lang na nandito siya.
"Tinawagan ko." Sabad ni Axel. ''Busy daw siya, may sakit iyong boyfriend niya."
"She has a boyfriend?" Nagtatakang wika ko. "She doesn't look like she has a boyfriend."
"Meron nga! Kakasagot lang niya noong nakaraang buwan! Nakakwentuhan ko kasi siya. Jestoni ang pangalan ng boyfriend niya. Going strong na nga sila eh. You know!"
Narinig kong humagikgik si Casiel. Para bang may wierd spell si Axel at si KD. Arruba dismissed the topic and told us to eat. Tahimik lang ako habang nagkakagulo ang lahat sa mesa. Bahagya pa akong nagulat nang hawakan ni Arruba ang kamay ko. She smiled at me.
"Thank you." Wika ko. Hinagkan ko siya sa pisngi pero dumampi iyon sa kanyang labi. I wanted to linger but I remembered KD and the others --- pero mas nag-aalala ako kay KD. So I pulled away and looked around to simply stare at KD. Nahuli ko siyang nakatitig sa amin. He smiled and nodded as if telling me that I was doing a good job. I excused myself and left the dining area. Pumunta ako sa garden at doon nagsindi ng sigarilyo.
Things between Arruba and I are heating up again. I didn't intend for that to happen. I was rooting for her and David. Alam kong nakakamabutihan na sila pero hindi ko alam kung bakit nagkakaganito kami ngayon.
"Hey, cousin! It's so cool you are my cousin!" Napangiwi ako nang hampasin ako ni Casiel nang malakas sa likuran. Masakit pa ang katawan ko dahil sa pakakabangon ko kanina tapos dadagdag pa itong makulit na ito. Napapailing ako. Tumabi siya sa akin ay saka kinuha ang yosi ko. Nagpalinga-linga pa siya.
"Huwag mo ako sumbong ha. Binabawasan ko naman na kaya lang hindi ko pa kaya. Kasi dapat may iba akong gagawi. Kapag feel ko magyosi, nagsesex kami ni Adan. Pinapatay noon iyong cravings ko."
Muli na naman akong napangiw. "That's too much info, Casiel." Inis na wika ko.
"Sorry." Nag-peace sign pa siya. "You know what got me thinking? Si Mama Apol. Iniisip ko kung anong magiging reaksyon niya sa'yo. But then I remember her saying that she loved everything about Uncle Lukas so she would probably love you. Sa lahat ng tita ko si Mama Apol ang pinakapaborito ko."
"She's my person, you know." Naisip kong sabihin kay Casiel ang lahat. There's no use keeping it anymore. I trust Casiel. She' s different from her lot. Nanlalaki ang mga mata niya habang hindi makapaniwala ang ekspresyon ng mukha niya. "I know her."
Ikinuwento ko ang lahat sa kanya. Wala akong iniwan detalye. Gusto ko kasing may makausap tungkol kay Apollo --- lalo na kapag naalala ko siya. Kapag si Mommy ang naaalala ko ay si Judas an kinakausap ko pero kapa si Apollo, sarili ko lang, wala akong ibang makausap dahil walang lubos na nakakakilala sa kanya.
"Kinikilabutan ako..." Pinahid ni Casiel ang luha niya. "So she knew? All this time she knew? Mahal na mahal niya talaga si Uncle."
Matagal kaming hindi nagkibuan. Casiel was just standing beside me, she was silently weeping. Inakbayan ko naman siya.
"What do you think she would want?" I asked Casiel. Casiel sighed.
"Knowing her, she would crack a joke and say that she would want you to know your other side much better. Iyon ang gugustuhin niya. Ipapakita niya sa'yo ang good side ng lahat ng miyembro ng pamilya niya. She loves her family so much."
Maybe that was what she would really want to happen.
-------
"Ate, ate, ate gumising ka, tanghali na oy!"
Iminulat ko ang mga mata ko. Tinatanong ko. Sa sarili ko kung nasaan ako, anong araw ngayon at sino ako. Hindi kasi malinaw sa akin kung anong nangyari noong nakaraang gabi. Ang natatandaan ko lang, dumating nang mga pinsan ko tapos ay nagkayayaan silang uminom, niyakag nila ako tapos ay wala nang malinaw na nangayari. Ang alam ko na lang ngayon, gising na ako.
Napakasakit ng ulo ko. Hindi ako makabangon. First time kong malasing ng ganito.
"Ate gumising ka na. Aakyat tayo ng Antipolo! Hoy!" Itinaas ko ang kamay ko para ipaalam na babangon na ako. Sinubukan kong tumayo pero pakiramdam ko ay lumilindol. Iyong tipog intensity six sa Guatemala.
Lumabas ako ng silid ko. Nakahawak ako sa pader at saka bumaba ng hakbang. Hindi ako makadilat. Pakiramdam ko pa ay nangininig ang tuhod ko. Ang sakit ng ulo ko. Naghikab pa ako. Nasa sala pa lang ako ay naamoy ko na ang luto ni Mama. Kahit paano ay nawawala ang lasing ko.
"Good morning, Leira. You missed my welcome home party. How's Jestoni?"
Nahinto ako sa paglalakad nang marinig ko ang napakapamilyar na boses na iyon. Slowly I turned my head to my right just to find Simoun Paul Azul sitting on one of the dining chairs while having coffee with my father. Nakipagtitigan ako sa kanya. Lasing ako. Bunga ito ng hang over ko. Nananaginip pa ako.
"Ang tindi ng hang over ko." Wika ko habang naglalakad papunta kay Mama. Naghilamos ako at nagmumog sa lababo pagkatapos ay kumuha ako ng maiinom sa ref. Umupo ako sa tapat ng imahinasyon ko. Itinaas ko ang mga paa ko tapos ay kinuha ang kapeng iniinom ni Papa. "Ang sakit, Pa. Hindi na ako iinom kasama sina Jura. Ang sakit ng ulo ko. Aano tayo sa Antipolo?"
Napatingin na naman ako sa harapan ko. I wonder kung nakikita ni Papa ang imahinasyon ko. Nakikikape pa siya. Nagkibit balikat ako. Tutal imahinasyon ko naman siya bakit hindi ko siya kausapin? Pwede kong sabihin na lubayan na niya ang isipan o dahil napapagod na ako sa kakaisip sa kanya. Wala naman nangyayari kahit na isipin ko siya nang isipin. Hindi naman kami pwedeng maging magkaibigan. Hind din pwedeng maging higit pa kami doon.
Dinuro ko siya. "Ang kapal ng mukha mo. Anong ginagawa mo sa labas ng utak ko? Doon ka na lang! Hindi ka bagay sa labas ng imagination ko! Nakakainis ka! Kailan mo ba ako lulubayan?! Hindi na nga ako matahimik sa kakaisip sa'yo nakikikape ka pa sa bahay ko! Just fucking get out of my system!"
"Anak." Tinawag ako ni Mama. "Magtigil ka. Hindi imahinasyon iyang kausap mo. Kaibigan mo daw siya. Azul ang pangalan." Nanlaki ang mga mata ko. Bigla kong naibuga sa mukha mismo ni Azul --- na hindi ko naman pala imagination.
Nawala ang hang over ko nang bigla siyang tumayo at mapamura.
"Putang ina, Leira! You ruined my shirt!" Sigaw niya sa akin.
"Totoo ka?" Namamanghang tanong ko. "Oh my god! Sorry!"
"Ang tindi kasi ng lasing mo. O pagpalitin mo ng damit ang bisita." Natatawang wika ni Mama sa akin. Nahihiyang kinuha ko ang kamay niya at iginiya siya sa sala. Doon ko siya hinarap.
"Anong ginagawa mo dito?" I hissed at him.
"Hindi ka nagpapakita. The boys missed you." Mabilis na sagot niya. I find it hard to believe that. Ako mamimiss ng mga kaibigan niya? Ano iyon? Basta ko na lang makakalimutan ang sinabi sa akin ni KD at ni Axel John? Paano iyong nakita ko na pilit konamang kinakalimutan? Kaya nga yata ako naglasing ay dahil gusto kong makalimutan iyon.
Masakit kasi.
"Diba, you told me to stay away?!"Giit ko pa.
"You don't look like someone who will do what Simoun says." Nakangisi na naman siya sa akin. Hindi ako agad nakasagot. Nakikipagtitigan lang ako sa kanya. Out of nowhere ay bigla na lang siyang naghubad sa harapan ko. Iyong pagkakatanggal niya pa ng tshirt niya at parang sinadyang gawin na slow motion.
Nakita ko na naman ang sexy body ---yes his sexy body. Hindi ko naman itatanggi iyon. Sexy naman si Azul. Damn that sexy biceps and his sexy chest. Gusto kong dilaan iyon.
I rolled my eyes. Oo na. Ako na ang may pagnanasa. Iyon nga kasi ang problema ko ---gusto ko si Azul pero hindi ko naman alam kung paano ipapakita na gusto ko siya na hindi ako mukhang naghahabol sa kung anong meron sa kanila ni Arruba. Wala akong pakialam doon. Pero gusto ko si Azul. Kaya nga masakit ang halikan nila ni Arruba para sa akin.
"Masunurin akong bata. Kaya umalis ka na kasi I'm so good at staying away from you! Bleh!"
"Oh, Leira you make me laugh. Halika nga dito." Hinawakan niya ang kamay ko saka hinatak ako papunta sa kanya. I rested my hand in his chest. I could feel his heartbeat. Napapalunok ako.
"I want us friends, Leira. Ikaw ang pambalanse sa buhay ko sa ngayon. Lalo na ngayon na iniisip kong papasukin si Lukas Consunji sa buhay ko."
My body shivered. Hindi dapat ako ang pinagsasabihan niya ng mga bagay na ito kundi si Arruba --- but then, I don't mind at all...