A/N: This will be the last chapter of this story. I just wanna say, thank you for all the readers who support this story.
This will be my first completed story. Pero mayroon paring doubt sa sarili ko kung naging maganda ba ang kinalabasan ng story na ito.
Kaya naman, mas gusto ko pang mag-improve pa lalo. Kaya naman in the near future, kung sakaling mas nag-improve pa ako. Babalikan ko ang story na 'to at baka maedit siya at mas maging maayos.
Kaya naman thank you all sa support, guys! I love you and thank you again🥰🥰🥰
**************
Epilogue
"I surrender!" David said exhaustedly while sitting in a single couch. Mabigat din ang paghinga niya dahil siguro sa sobrang pagod. "I won't live if I stay here longer! Manang-mana sila sa tatay nila!"
I laughed. "Come on, David. Just play a little bit with them. Ngayon ka nalang nila ulit nakasama 'tas ganyan ka pa." Pagkukunsensya ko sa kanya.
Umangat ang ulo niya at tinignan ako na para bang isang kaaway. "That three mini version of him will be the death of me!" Pagrereklamo niya.
"They just miss you." Nakangising sagot ko.
He just looked at me annoyingly. "Just give me a piece of time. I wanna peace at this moment, please!" He pleaded.
I just shrugged my shoulder. "If you say so, but I think your wish will not be commanded." Nakangiwing ani ko habang nakatingin ngayon sa tatlong maliliit na nakangisi nakatayo sa likuran kung saan nakaupo si David. "Alis muna ako, ikaw muna ang bahala sakanila. See you later, guys!"
Mahina akong napahagikgik. Bago ako nakalabas ay narinig ko pa ang tawag sa'kin ni David. Bahala muna siya sa tatlong maliliit na 'yun. Ang mahalaga ngayon ay masundo ko ang dalawang 'yun dahil ang magaling nilang tatay ay wala ngayon.
Sumakay ako sa kotse at dumiretso sa eskwelahan kung saan nag-aaral sila Mixi at Alva. Medyo napaaga ako ng pagsundo sakanila pero ayos lang. Mas maaga mas maganda diba.
Ilang minuto lang ay natatanaw ko na din ang paglabas ng ibang mga estudyante. Hanggang sa matanaw ko silang dalawa kaya naman napangiti nalang ako habang naghihintay sa kanila. Hawak ni Alva si Mixi sa kamay habang seryoso ang mukha niya. Habang ang anak ko naman babae ay nakasimangot pero nagpapahila pa din sa kuya niya.
Nang makalapit sila ay pinagbuksan ni Alva si Mixi. Agad naman pumasok ito habang nakasimangot pa din. Habang si Alva ay tumabi sa'kin habang seryoso din ang mukha.
"What did I just witness, kids?" I curiously asked.
Mixi just rolled her eyes to Alva. "Ask him not me, mommy." She answered.
I looked at Alava. "Anything?"
Alva sighed. "Well, I saw him with Jasper."
I raised my eyebrow. "And then? What's the problem?"
I saw him clenched his jaw. "He's courting her, mommy!" Pagsusumbong nito.
"I told you hindi ako nililigawan ni Kuya Jasper! Hinawakan lang niya ako dahil muntik na ako madulas. My god, kuya! You're so annoying talaga!" Sabat ni Mixi.
My jaw dropped.
For christsake! What did just I heard?
I took a deep breath. "Tama na yan! Mixi, yung napag-usapan na'tin." Tumingin ako sa kanya at pinanlakihan siya ng mata. Agad naman siyang tumango at tinaas ang kamay. Pagkatapos ay tumingin naman ako kay Alva. "And you, young boy? Huwag kang masyadong malisyoso, nak. Baka iyan ang maging dahilan nanaman ng pag-aaway ninyong magkapatid. Tigilan na ninyo 'yan, nagkakaintindihan ba tayo?"
"Yes, mommy!" They answered in unison.
Hindi ko na sila pinagalitan pa. Pinaandar ko ang sasakyan at agad na diniretso sa isang cafe.
"Sama ba kayo sa loob?" Tanong ko.
"Yes po!" Sagot nila.
"Okay, let's go na. Alam naman ninyo na kailangan nating magmadali dahil paniguradong sira na ang buhat ngayon ng tito David ninyo sa tatlong 'yun." Biro ko.
Tumawa lang sila bago pumasok sa loob ng cafe. Binati kami ni Ash na cafe manager ng shop na 'to.
"Welcome, mukhang kasama mo lang ang dalawa 'to ah! Nasaan yung tatlong he devils?" Tanong ni Ash.
"Na kay david sila." Ani ko.
Bigla nalang humagalpak si Ash ng tawa. Malamang natuwa na naman ang babaeng ito na kinakawawa si David. Noong unang pagkikita kasi nila ay hindi na maganda ang naging simula nila. Kaya naman sa tuwing nagkikita sila ay nagbabangayan sila. Niloloko ko pa nga sila kung balak nilang sila nalang ang magkatuluyan pero tinawan lang nila ako. Bahala sila at baka mamaya magkatotoo pa ang sinabi ko.
"Yung cake na pinareserved ko, okay na ba?" Pag-iibang tanong ko.
She nodded. "okay na, idedeliver nalang namin mamaya. May iba ka pa bang order?"
Umiling ako. "Wala na."
"MOMMY!"
Halos matumba ako ng bigla akong salubungin ng yakap ng tatlong malilit na chikiting na 'to. Mabuti sana kung hindi sila matataba ay baka nabuhat ko sila ng sabay-sabay. Pero hindi e, grabe ang timbang nila.
"Hey, mommy can't breath." Nahihirapang wika ko.
Dalo-dali naman silang lumayo sakin. Agad akong umayos ng tayo at tinignan sila. Halos mapangiwi ako ng makita ang itsura nila. Kaya naman pala ganoon na naman ang mga reaksyon nila.
"How many chocolates did you eat?" Nakataas ang kilay kong tanong.
They just giggled and then turned their back on me to run away. Malalim nalang akong napagbugtong-hininga. Iisang tao lang ang may kagagawan kung bakit sila nakakakain noon.
Tumuloy ako sa kusina at tama nga ang hinala ko. Sumandal ako sa pinto habang pinapanood siyang sumasayaw habang nagluluto ng kung ano man.
"Cause I-I-I'm in the stars tonight
So watch me bring the fire and set the night alight (hey)
Shining through the city with a little funk and soul
So I'ma light it up like dynamite, whoa oh oh " pagkanta niya habang kumikembot pa ang balakang niya.
Hindi ko napigilan ang sarili ko at napatawa ng malakas. Kaya naman napaharapa siya sa gawi ko at nanlaki ang mga mata niya.
"Mi amore!" He said.
I smirked. "Nice dancing." I teased.
He suddenly blushed, kaya mas lalo akong napatawa. Hamakin mo kalalaking tao niya pero kumakanta ng kpop song. Paano paulit-ulit na pinapatugtog ng anak niyang babae kaya naman maski siya ay nakabisado na at naadik na din sa kpop na yan.
"Ikaw..." Lumapit ako sa kanya at mahina siyang kinurot sa tigiliran niya. Mahina naman siyang napamura kaya tumingin ako ng masama sa kanya. "Pinakain mo na naman 'yung maliliit na yun ng chocolates! Diba sabi ko sa'yo, huwag mong pakainin dahil maghahyper na naman sila! Makulit ka talagang damuho ka!" Inis ko ani.
"Mi amore."
Inis ko siyang tinaasan ng kilay. "Huwag mo akong mami-amore amore dyan! Baka gusto mong matulog na kasama yung maliliit na yun?" Pananakot ko.
Agad naman siyang umiling sabay nguso. "Ayaw ko!" Aniya.
Muli ko siyang inirapan. "Ganun naman pala e! Kaya kung ayaw mong mapalabas mamayang gabi, ayusin mo yang mga anak mo kundi ikaw ang malilintikan sakin! Ngayon din, ayusin mo! Hala sige punta na!" Sigaw ko.
Inis naman siyang nagpapadyak sabay tango. Pinatay niya ang kalan sabay martsa palabas ng kusina. Siya din ang may kasalanan non. Kapag hindi talaga niya naayos ang mga makukulit nan'yun ay sa labas siya talaga matutulog.
Sumunod ako sakanila sa sala. Halos maiyak ako sa nakita ko. Lahat ng mga bata ay nakaupo sa sala habang nanonood ng movie habang si Azva ay nakatingin din sa kanila. Mukhang bago pa man niya magawa ay nagawa na nang dalawang mas nakakatanda kong anak. Napangiti nalang ako at sumugod ng yakap kay Azva sa likod niya.
"Mukhang nakaligtas ka ngayon, mi amor." Ani ko.
Tinaggal ni Azva ang pagkakayakap ko at humarap sakin. Isang ngisi ang pinakawalan niya. "To the rescue ang mga commander in chiefs ko e!" Sagot niya sabay ngisi.
"O ano yang mukha mo yan?" Nagtatakang tanong ko.
Tinuro niya ang kusina gamit ang nguso niya. "Bebs time." Aniya.
Mahina akong natawa. "He! Tigilan mo ako!"
He just pouted. "Please, mi amore!"
In the end, napaoo din niya ako.
"TULOG NABA sila?" Tanong ko kay Azva pagpasok niya ng kwarto.
"Yep." Sagot niya sabay tabi sa tabi ko.
Agad naman akong yumakap sa kanya at sumandal sa dibdib niya. "Azva." Tawag ko sakanya.
"Hmm?" He respond.
"Thank you!" Biglang ani ko.
"For what?"
"For everything, sa hindi mo pagsuko sa sakin at para sa pamilya natin."
Napapikit ako ng bigla niya akong halikan sa noo sabay ng paghigpit ng yakap niya sakin. "Your welcome, mi amore."
Akala ko noong panahon bumitiw na siya ay hanggang doon nalang talaga. Kaya noong gabing ding 'yun ay binigay ko ang sarili ko sakanya sa huling pagkakataon. Pero ang hindi ko inaasahan ay nagbunga pala ang pangyayaring 'yun.
Noong una ay wala akong balak na sabihin sakanya pero nagulat nalang ako ng nasa harapan na siya ng pinto ng bahay namin noon at biglang sinabing papanagutan niya ako.
At dahil marupok nga ang lola ninyo ay agad naman akong umoo. Syempre naisip ko din naman yung mga anak ko. Mas lalong higit sa lahat ay mahal ko siya kaya ako umoo din agad.
Pero ang hindi ko alam ay ang pinagbubuntis ko pala noon ay triplets. Halos gusto kong patayin si Azva noon mga panahong nanganganak ako. Mabuti nalang ay nakayanan ko kahit nakakapagod.
Afei Dylan- the first born
Aszein Fray- second
Afexile Gray- the last one.
Kung sa tingin ninyo ay mga anghel sila ay nagkakamali kayo. They called them, he devils. Nakuha nila ang ugali ng ama nilang napakasutil. Pero kahit ganoon ay mahal na mahal namin sila.
Sa ngayon ay kuntento na ako kinalabasan ng kung ano sa buhay namin. Yung matagal na pangarap namin ni Azva ay natupad na din. Kaya naman wala na akong mahihililing pa.
So, i guess, this is the happy ending that I wanted eversince I was a kid. And i'm happy because natupad na 'yun.
©Hanamitchiunnie