Unicode
နေရောင် ဆိုင်၏အပြင်အဆင်တွေကိုလိုက်ကြည့်နေတုန်းမှာပဲ မန်နေ
ဂျာမလေးက ဖိုင်လေး တစ်ခုကိုင်လာရင်းနေရောင့်အနားကိုရောက်
လာ၏။
"ဒါကတော့ အလုပ်လျှောက်လွှာတင်ထားတဲ့လူတွေရဲ့ကိုယ်ရေးအ
ချက်အလက်တွေပါ"
"အိုကေ အင်တာဗျူးက ဘယ်အချိန်စမှာလဲ"
"ခဏ နေရင် စမယ်လိူ့ပြောတယ် ဘော့စ်"
ဆိုင်ဖွင့်ဖို့ အထည်တွေ စက်ပစ္စည်းတွေ စစ်ဆေးနေရင်းနဲ့မှ ဖိုင်တွဲ
ကိုင်ရင်း အင်တာဗျူးလုပ်မည့်ခန်းမထဲဝင်လာ၏၊ ဟောခန်းထဲသို့
ရောက်လျှင်ဆိုင်မန်နေဂျာရယ် ကြီးကြပ်ကွပ်ကဲရေးမှူးကပါ အဆင်
အသင့်စောင့်နေပြီးသား။ နေရောင် အင်တာဗျူး စစ်ဆေးမည့်စားပွဲ
မှာ ဝင်ထိုင်လိုက်ပြီး အကူမိန်းကလေးကို ခေါင်းငြိမ့်ပြလိုက်တော့
အခန်းတံခါး ဆွဲဖွင့်၍ interview ရန် စောင့်နေသည့်လူတွေကို
ခေါ်လိုက်တော့၏၊
"အင်ကြင်းနွေးဝင်လို့ရပါပြီ"
လူစုတွေထဲမှ မိန်းကလေးတစ်ယောက်ဝင်သွားလျှင် ဖိုင်ကိုကျစ်ကျစ်
ပါအောင်ကိုင်ထား၏။ အချိန်တွေဘယ်လောက်ကုန်လို့ကုန်မှန်းမသိ။
တစ်ယောက်ပြီးတစ်ယောက်ဝင်လိုက်ထွက်လိုက်နှင့် နောက်ဆုံးမှ
ခန့်ဆက်အလှည့်ရောက်လာသည်။ပြီးတော့ အကူကောင်မလေးက
စာရင်းစာအုပ်ကလေး ကိုင်ထားရင်း ခန့်ဆက်ကိုကြည့်လျှက်...
"Richard Hmue ဝင်လို့ရပါပြီ"
ခန့်ဆက်ရှေ့က ဝင်သွားတဲ့ မိန်းကလေး ပြန်ထွက်လာမှ ဟောခန်းထဲ
ဝင်လိုက်သည်။ထို့နောက် လွတ်နေတဲ့ interviewerတွေရှေ့က
လွတ်နေတဲ့ထိုင်ခုံတစ်ခုမှာ ဝင်ထိုင်လိုက်တော့ ခေတ်နေရောင် နှင့်
မျက်နှာချင်းဆိုင်ဖြစ်သည်။ ဝင်ထိုင်လိုက်တဲ့ ခန့်ဆက်ကိုတစ်ချက်
ကြည့်ပြီး ကိုယ်ရေးအကျဉ်းအား ကြည့်လိုက်၏၊ ပြီးမှ ဘောပင်ကို
ချထားရင်း...
"မင်းက ကယ်လီဖိုနီးယားက ရောက်လာတာပဲ"
"ဟုတ်"
"Department Of Designကပဲ ၊ဒီဇိုင်းနဲ့ပတ်သတ်တဲ့
ကျောင်းပြီးထားတာလား"
"စိတ်လဲဝင်စားသလို၊ ဝါသနာလဲပါလို့ပါဗျ"
ကိုယ်ရေးအချက်အလက်ကြည့်ရင်း နေရောင်က ခေါင်းငြိမ့်လျှက်...
"အင်း၊ အသက်က ၂၁နှစ်နော်၊ဘယ်အချိန်လောက်က USကိုရောက်
တာလဲ"
"ကျွန်တော် ၁၀နှစ်အရွယ်လောက်ကပါ"
နေရောင် ဖိုင်ကိုပိတ်လိုက်ပြီး လက်ချင်းချိတ်လျှက်သေချာကြည့်
၏၊ပြီးမှ...
"အဲ့ဒီတော့ မင်းက ဒီမှာ Fashion Art Illustration ပိုင်း
လုပ်ချင်တာလား၊ ဖက်ရှင်ဒီဇိုင်နာ လုပ်ချင်တာလား။ကိုယ်တို့က
Wedding Dressရယ် တခြားBranded အထည်တွေ
ချုပ်လုပ်မှာဆိုတော့လာလျှောက်တဲ့ ဒီဇိုင်နာတွေကများတယ်"
"Design Drawing ကကျွန်တော့်အတွက်ပိုအဆင်ပြေပါ
တယ်၊ဒါပေမယ့် သူဌေးအဆင်ပြေမယ့် နေရာထည့်ချင်လဲရပါတယ်"
"Ok မျှော်မှန်းလစာအနေနဲ့ မင်းဘယ်လောက်မျှော်မှန်းထားလဲ"
ခန့်ဆက်မျက်ခုံးတန်းလေးစုကျုံ့သွား၏၊ မြန်မာပြည်မှာ အလုပ်လုပ်
ခဲ့ဖူးတာမှမဟုတ်တာ။ ဒီနိုင်ငံမှာ ပုံမှန် ဒီဇိုင်းရေးဆွဲသူ တွေဘယ်
လောက်တောင်းလဲ ခန့်ဆက်မသိ။ ဒီအတိုင်း ဝါသနာပါလို့သာ လာ
လျှောက်ခဲ့ခြင်း။ ပြီးတော့ ခေတ်နေရောင် ကို တစ်ချက်ပြန်မော့ကြည့်
သည်။ထို့နောက်...
"သူဌေးအဆင်ပြေသလိုပဲပေးပါ၊ ကျွန်တော် သေချာမသိလို့"
"မင်း အလုပ်မလျှောက်ခင် ဒီနိုင်ငံက လစာ နှုန်းထားတွေကို အရင်
စုံစမ်းခဲ့သင့်တယ်"
ခပ်အေးအေးလေသံကြောင့် ခန့်ဆက်အနေခက်သွားသည်။ သူအခု
အပြောခံလိုက်ရတာလား။ သူ့ကို မစေ့စပ်တဲ့လူလို့ ပြောလိုက်တာ
လား။ ခန့်ဆက်မျက်နှာပျက်သွားတော့နေရောင် ပင့်သက်ရှိုက်ရင်း..
"အစ်ကိုပြောတာက လစာနဲ့ပတ်သတ်ပြီး မင်းကိုညှပ်ချလို့မရအောင်
သတိထားသင့်တယ်ဆိုတာ ပြောတာ"
"ဟုတ်ကဲ့ပါ"
"Ok ဒါဆို ၃ရက်အတွင်း အကြောင်းပြန်မယ်"
နေရောင်ပြောပြီးတာနဲ့ မျက်စိရှေ့က ကောင်ငယ်လေး ထထွက်သွား
တာကိုငေးကြည့်နေလိုက်တော့သည်။ထိုစဥ်ဘေးကို မန်နေဂျာ မလေး
ရောက်လာပြီး စားပွဲပေါ်က စာရွက်စာတမ်းတွေကို ကောက်သိမ်း၏၊
"Richard Hmue ဆိုတဲ့ တစ်ယောက်ရဲ့လျှောက်လွှာစာရွက်
ထားခဲ့"
"ရှင်!ဟုတ်"
"သြော်နေအုံး! ဆိုင်အသစ်က မနက်ဖြန် ဖွင့်မှာလား"
"မဟုတ်ဘူးလေ သူဌေး ၊အတွင်းပိုင်း ပြင်ဆင်ထည့်သွင်းမှုတွေ ဒီနေ့
ပြီးရင် မနက်ဖြန် ပစ္စည်းတွေနေရာချရမယ်"
"အင်း"
မန်နေဂျာမိန်းကလေး ပြန်ထွက်သွားတော့မှ စားပွဲပေါ်မှာ ရှိနေတဲ့ ဖိုင်
စာရွက်ကို နေရောင်ပြန်ကောက်ယူပြီးကြည့်လိုက်တော့သည်။ဒီကောင်
လေးကို အရင်က သူမြင်ဖူးခဲ့သလား။ နေရောင်မျက်လုံးထဲတော့ မြင်
ဖူးသလိုလိုရှိနေ၍ ဘယ်မှာမြင်ဖူးခဲ့သလဲတော့ သေချာမမှတ်မိ။
ပြီးတော့ ဖိုင်ထဲ ပြန်ထည့်ပြီး အသစ်ဖွင့်မည့် ဆိုင်သို့ပြန်လာခဲ့၏။
ဆိုင်ရဲ့ အတွင်းပြင်ဆင်မှုတွေအကုန်လုံးနီးပါး ပြီးစီးနေကာ ပစ္စည်း
တွေကိုဖွင့်ကြည့်လိုက်တော့ စက်ချုပ်စက်တွေ ပိတ်ထည်အလိပ်ကြီး
တွေနှင့် ဂျင်းထည် ၊ပိုးထည် ၊ သိုးမွှေး၊ သားရေ တွေ အင်္ကျီချိတ်စင်
တွေဆိုတာ မနည်းမနော။
နေရောင်ဟာ ငယ်ငယ်ကတည်းကအင်္ကျီဒီဇိုင်းတွေဘက်ကို ဝါသနာ
ပါခဲ့ပြီး အဝတ်အစားလှလှ လေးများကို စျေးကွက်ထဲသို့ဖြန့်ဖြူးချင်
တာက သူ့ရဲ့ ရည်မှန်းချက်ဖြစ်သည်။တောင်းမှာအကွပ် လူမှာအဝတ်
ဆိုသလို အဝတ်အစားဟာလဲ လူနေမှုအဆင့်အတန်းတွေထဲက အရေး
ကြီးတဲ့အင်္ဂါရပ် တစ်ခုပဲလို့ မှတ်ယူထားသူလဲ ဖြစ်၏၊
ထို့ပြင်Fashion Weekတွေကိုလဲ သေချာပေါက်လုပ်ချင်ခဲ့
သည်မှာ ခေတ်နေရောင်၏ အိမ်မက်တစ်ခုပင်။
စက်ပစ္စည်းတွေ လိုက်ကြည့်နေရင်း ပစ္စည်းအတင်အချ လာလုပ်တဲ့
အလုပ်သမားတွေဝင်လာသည်နှင့် ဆိုင်တွင်းထဲသို့ယူလာသည့်ဆိုဖာ
ကြီးကို ကြည့်နေလိုက်၏၊ ပြီးတော့..
"ဆိုဖာကြီးကို ဒီနားမှာချပေးခဲ့ပါ၊ နောက်မှ နေရာ ပြန်ရွှေ့ခိုင်းလိုက်
မယ်၊water coolerတစ်ခု တော့လိုမယ်ထင်တယ်၊ကော်ဖီဖျော်
စက်လေးတစ်ခုရော၊ ဒီမှာလုပ်မယ့် ဒီဇိုင်နာတွေအတွက်လိုအပ်
လောက်မှာမလို့"
"ဟုတ်ကဲ့ပါ ၊ အဲ့ဒီစရိတ်တွေအတွက် ဘဏ်ကနေပဲ ငွေချေမှာလား"
"ဟုတ်ပါတယ် ၊Bank Payကနေပဲ ငွေချေလိုက်မယ်"
ပစ္စည်းလာပို့တဲ့ အလုပ်သမားတွေ ပြန်ထွက်သွားတော့မှ နေရောင်
ဆိုင် ပတ်ပတ်လည်ကို သေချာကြည့်ရင်း သက်ပြင်းချလိုက်တော့
သည်။ နောက်ရက်တွေကစပြီး လုပ်ငန်းလည်ပတ်လို့ရပြီမလို့စိတ်
တိုင်းကျသွား၏။ပြီးတော့ ဖုန်းကိုထုတ်လိုက်၍ တိုင်းထံ ဖုန်းဆက်
လိုက်တော့သည်။
"အေး!ခမ်း မင်းအဆင်ပြေလား ဘယ်လိုလဲ"
"...."
"ငါ ဆိုင်ဖွင့်ပွဲ လုပ်မှာမလို့ မင်းသေချာပေါက်တက်ရမယ်နော်"
"...."
"Noနော် မင်း မလာရင် ငါစိတ်ဆိုးမှာ"
"...."
"ကျစ်!ခေတ်နေရောင်ရဲ့ ဒီဇိုင်နာတွေကိုလာကြည့်လိုက်စမ်းပါ၊ပြီးရင်
မင်းအတွက် brown suit တစ်ထည်ချုပ်ပြီး လက်ဆောင်ပေးမယ်"
"...."
"အော်ဟော်...ငါ့ဒီဇိုင်နာတွေကို မင်းအတွက်ငှားရမယ်ပေါ့၊မင်းလို
အပ်လို့လက်ဖျစ် တစ်ချက်တီးလိုက်တာနဲ့မင်းအနားလာချင်နေတဲ့
professional Designer ပေါနေတာကို"
"...."
"Ok..ငါမျှော်နေမယ် ပွဲကျင်းပမယ့်နေ့ကိုတော့ မင်းကိုနောက်မှပဲ
Sms ပို့လိုက်မယ်..bye"
ဖုန်းချပြီးတာနှင့် ဆိုင်ရှေ့မှာရပ်ထားတဲ့ ကားထဲဝင်ပြီးမောင်းထွက်
လာရင်း သီးချင်းလေးဖွင့်၍အရှိန်မြှင်းရင်း အိမ်သို့တိုက်ရိုက်မောင်း
လာခဲ့ခြင်းပင်။ ခြံထဲရောက်သည်နှင့် ကားပါကင်ထိုးပြီး ဆင်းလာ
တော့အပြင်သွားရန်ပြင်ဆင်နေသည့် မိခင်ကို တွေ့လျှင်ကားပေါ်မှ
ဆင်း၍....
"ဘယ်သွားမလို့လဲ"
"သြော်...သား၊ မာမီ ဒီည Royal Palace ဟိုတယ်မှာ ဒင်နာ
ရှိတယ်လေ၊ မောင်ခမ်းရဲ့ မာမီလဲ လာမှာ၊ သူငယ်ချင်းတွေ မဆုံတာ
ကြာပြီဆိုတော့ ညစာ စားပွဲလုပ်မလို့"
"ဝိုး!"
"သားရော လိုက်အုံးမလား"
"တော်ပါပြီဗျာ၊ မာမီတို့ မိန်းမသားတွေကြား ကျွန်တော်က ဘာလိုက်
လုပ်ရမှာတုန်း ၊ ပျော်ပျော်ပါးပါးသာ ညစာ စားခဲ့ပါ"
ဒေါ်ခင်သဇင်က ချိုသာသောအပြုံးတို့ဖြင့် ကြည့်ရင်း ကားထဲဝင်ပြီး
မောင်းထွက်သွားတာကိုသာ နေရောင်ကြည့်နေလိုက်သည်။ ဖေဖေမရှိ
တော့နောက် မာမီဟာ ဟိုသွားဒီသွားနဲ့ ဘဝကိုစိတ်တိုင်းကျလွတ်လပ်
စွာဖြတ်သန်းနေတာ။
>>>>>>>>>>>>>>
ရုံးခန်းထဲမှာMacbookဖွင့်ကာဟိုတယ်ရဲ့internet web
siteပေါ်မှာရှိတဲ့ ဓာတ်ပုံတွေကိုကြည့်နေသည်။မနက်ကမှ မော်ဒယ်
၏မန်နေဂျာမှ ရှုတင်က ဓာတ်ပုံတွေနဲ့ ရိုက်ကူးထားတဲ့ဗွီဒီယိုတစ်ချို့ကို website ပေါ်မှာ တင်ပေးထားသောကြောင့်။ အချိန်တွေလည်း
အားနေသည်မို့ တိုင်းတစ်ယောက် commentတစ်ကြောင်းခြင်း
ဆီလိုက်ဖတ်နေလိုက်သည်။
~ရာရာ လေးက နာမည်ကြီး ဟိုတယ်ရဲ့ ပင်တိုင်မော်ဒယ်ဖြစ်သွားပြီ၊
congrazz
~ရာရာလေး တည်းတဲ့ဟိုတယ် ကို လိုက်တည်းချင်ပေမယ့် ကိုယ့်မှာ
ပိုက်ဆံရှိဘူး..ဗြဲ..
~ရာရာလေး ကိုယ်တိုင်ကြေငြာ ပေးတာဆိုတော့ သေချာပေါက်သွား
တည်းရမယ်
~ဟိုတယ် က အရမ်းခမ်းနားတယ်လိူ့ကြားတယ်
~အထူးpackage စျေးတွေသိချင်ပါတယ်
~Birthday Party အတွက် ကျင်းပချင်လိူ့ စျေးလေးတစ်
ချက်လောက်ပြောပေးပါ
~တို့ကတော့ ကျန်တာစိတ်မဝင်စားဘူး၊ ဟိုတယ်ရဲ့ဆက်ခံသူ အလှ
လေးကိုပဲ စိတ်ဝင်စားတယ်
~သူက အမရာ နဲ့ တစ်ခုခုလား
~မဖြစ်နိုင်၊ အမရာ က တက်သစ်စ မော်ဒယ်လေးပါနော်၊အမရာ
ကိုဘယ်သူနဲ့မှ သဘောမတူနိုင်သေးဘူး
~Wedding ကျင်းပချင်ရင် Booking ကြိုယူရလားဗျ၊
promotionလေးရှိမလားလဲ သိချင်ပါတယ်
~ဘာအစားအသောက်တွေရလဲ
~တစ်ည တည်းရင်ဘယ်လောက်လဲ၊USDနဲ့ပဲရှင်းရတာလား
~5 Star Hotel ဆိုတော့ နိုင်ငံခြားသားတွေပိုများမှာပေါ့
~ဟိုတယ်မှာလာတည်းရင် အမရာနဲ့ တွေ့ခွင့်ရှိမလား
~Family Dinner အတွက် ဘိုကင်တင်ဖို့လိုသလား
စသည်ဖြင့် အမျိုးစုံမန့်နေကြတော့ တိုင်း Macbookပိတ်လိုက်ပြီး
မျက်မှန်ပင့်တင်လိုက်တော့သည်။ ထိုစဥ် အပြင်မှဒေါက်ဖိနပ်သံကြား
လိုက်ပြီးတံခါးဖွင့်ဝင်လာတဲ့လူကိုကြည့်လိူက်၏၊
"သြော်..မေမေ ဟိုတယ်ကိုလာတယ်"
"ဟုတ်တယ်သား၊ မေမေတို့သူငယ်ချင်းတွေ ညစာ စားမလို့လေ၊
သားကိုခဏတွေ့ချင်လို့ ရုံးခန်းခဏဝင်လာတာ"
"ထိုင်လေ"
"မထိုင်တော့ဘူး အခုပဲ မေမေ resturantကိုသွားမှာ၊ သားက
မပြန်သေးဘူးလား"
"အခုပဲ ပြန်မှာ"
တိုင်း ကုတ်အင်္ကျီယူပြီး ရုံးခန်းအပြင်ကို ဒေါ်ငွေနန်းရွှေရည်နဲ့အတူ
ထွက်လာသည်၊သားအမိနှစ်ယောက် ဟိုတယ် ဘက်ဆင်းလာရင်း...
"စံအိမ်မှာ ဘုန်းဆက်က သားရဲ့ သက်တော်စောင့်လာလုပ်နေတယ်ဆို၊ အဆင်ပြေရဲ့လားသားရယ်၊သားကို တစ်ခုခုလုပ်မှာစိုးရိမ်တယ်"
"ဖေဖေပြောတာလား"
"အင်း၊ မေမေတော့ အဲ့ကလေး သားနဲ့ အတူရှိနေတာကို သဘော
မကျပါဘူး"
"ဘာလို့လဲ"
ဒေါ်ငွေနန်းရွှေရည် က ခြေစုံရပ်လိုက်ပြီး တိုင်းကို မော့ကြည့်သည်။
"သားငယ်ငယ်တုန်းက အဲ့ကလေးကြောင့် သားကိုဆုံးရှုံးရမလိုဖြစ်
သွားတာလေ၊ မေမေ့စိတ်ထဲ ဘယ်လိုမှကို သဘောမကျဘူး"
ဒေါ်ငွေနန်းရွှေရည် မျက်နှာကက တည်တင်းသည်။ ဘုန်းဆက် စံအိမ်
ကိုငယ်ငယ်တုန်းက ရောက်လာတာကိုလဲ သဘောမကျသလို၊ခန့်ဆက်
က တိုင်းနဲ့ရင်းနှီးခဲ့တာကိုလဲ သဘောမကျပေ။ ဒီကလေးနှစ်ယောက်
ကြောင့် သူမတို့စည်းစိမ် ဥစ္စာကိုလဲ ဆုံးရှုံးလိုက်ရမှာကို စိုးရိမ်နေမိ
တာလဲ ဖြစ်သည်။
ဒီကလေး နှစ်ယောက်သာ အဖြစ်မှန်သိရင် သူတို့မိသားစုကို ဒီတိုင်း
ထားပါ့မလား။ ပြီးတော့ တိုင်းကဘာကိုမှ မသိသေးတဲ့လူ။ တိုင်းသာ
အဖြစ်မှန်ကိုသိရင် သူမတို့ကို မုန်းသွားမှာလည်းကြောက်သည်။
ဦးမင်းထည်ဝါ ကတော့ ဘုန်းဆက် လုပ်ချင်တာလုပ်လို့မရအောင်
အနီးကပ်ခေါ်ထားသည်တဲ့။ သူတို့မိသားစု အပေါ်မှာ အပြစ်ရှိခဲ့တာ
တောင်ဘယ်လိုစိတ်နဲ့ခေါ်ထားနိုင်လဲယောက်ျားဖြစ်သူကိုနားမလည်
တော့ပေ။
စားသောက်ဆိုင် ထဲဝင်လာသည်နှင့် အမရာကိုတွေ့လိုက်တော့ဒေါ်ငွေ
နန်းရွှေရည် အနီးကပ်သွား၍ နှုတ်ဆက်သည်။ အမရာကလည်း တိုင်း
နဲ့ အတူတွဲလျှောက်လာတာ မြင်လျှင်....
"အန်တီက ဘောစ့်ရဲ့မေမေလား"
"ဟုတ်တယ်လေ၊ အဟင်း!သမီးလေး အမရာ ကဓာတ်ပုံထဲမှာထက်
အပြင်မှာပိုပြီးချစ်ဖို့ကောင်းတာပဲ၊ ဓာတ်ပုံလေး တစ်ပုံလောက်ရိုက်လို့
ရမလား၊ အန်တီက သမီးရဲ့ ပရိတ်သတ်တစ်ယောက်ပါ"
"အို..ရတာပေါ့ရှင်၊ အမရာကတော့ အန်တီနဲ့ ဓာတ်ပုံတွဲရိုက်ရလို့
ဝမ်းသာရအုံးမယ်၊ အန်တီလဲ တစ်နည်းအားဖြင့်အမရာ ရဲ့အလုပ်
ရှင်ပါပဲ"
"အဟင်း!အန်တီကတော့ အလုပ်ရှင်နဲ့ အလုပ်သမားဆက်ဆံရေး
ထက်ပိုချင်ပါတယ်"
ရုတ်တရက် ဒေါ်ငွေနန်းရွှေရည် ဘာပြောလိုက်သည်ကို အမရာ နားမ
လည်လိုက်။ ဓာတ်ပုံရိုက်ပြီးသည်နှင့် ဒေါ်ငွေနန်းရွှေရည် ကစားပွဲဝိုင်း
တစ်ခုကို ဝင်ထိုင်လိုက်တော့ အမရာက ကျန်ခဲ့ရင်း တစ်ခဏငေး
ကြည့်နေပြီးမှ ရှေ့မှာရပ်နေတဲ့ တိုင်းကိုမော့ကြည့်ရင်း နောက်ကိုပါ
လှမ်းကြည့်ပြီး နှုတ်ခမ်းလေးအနည်းငယ်စူသွားတော့သည်။
ဒီနေ့ တိုင်းကbodyguardကို ခေါ်မလာဘူးလား။
"ဘောစ့် အမရာ စားသောက်ဆိုင်က အစားအသောက်ပုံတွေကို
သေချာလှလှပပ လေးရိုက်ပြီး IGမှာ Hotel Location ပါ
Check In တွဲပြီးတင်ပေးထားတယ်"
"အင်း"
"ဒါဆို အမရာ အလုပ်ဆင်းလို့ရပြီလား"
"ရပြီ"
အမရာ ထွက်သွားသည်နှင့် ဟိုတယ် မန်နေဂျာက တိုင်းအနား
ရောက်လာပြီး၊ တိုင်းထံ ဖိုင်တွဲတစ်ခုပေးလိုက်တော့သည်။
ထို့နောက်...
"ညပိုင်း wedding conference အတွက် ကိုခမ်း လာ
စစ်ဆေးပေးဖို့ Service Manager ကဖိတ်ထားပါတယ်"
"အင်း"
တိုင်း Royal Ballroom ထဲရောက်သည်နှင့် အပြင်အဆင်
အကုန်လုံးနီးပါးပြီးစီးကာ သတို့သမီးနှင့် သတို့သားကတော့ Make
Up ခန်းမှာ ပြင်ဆင်နေကြသည်ဟုဆို၏။ တိုင်း စားပွဲဝိုင်းတွေနှင့်
စားပွဲခင်းတွေ အလှဆင်ပန်းတွေ အလှဆင် မီးတွေကိုသေချာလိုက်
ဆေးသည်။ ပြီးမှ Service Manager ဘက်လှည့်ပြီး...
"wedding cake ကရော ဘာပြင်ထားလဲ"
"ဟို၊ မင်းကွတ်သီး Cakeလိူ့ပြောပါတယ်"
"ဧည့်သည်တော်တွေကိုဧည့်ခံမယ့် အစားအသောက်Packageက
ရော"
"Package ငါးမျိုးထဲမှာမှ Lotusကိုယူထားပါတယ်"
"မုန့်5မျိုး coffee နဲ့ ice creamပေါ့"
"ဟုတ်ပါတယ်"
"အင်း"
ခန်းမကို ကြည့်ပြီးမှ Service Manager ကိုပုခုံးပုတ်လိုက်ပြီး
တိုင်းလှည့်ထွက်လာခဲ့တော့သည်။ ကားပါကင်ရောက်သည်နှင့်ကိုစိုး
လင်းက အသင့်စောင့်နေကာ တိုင်း ဝင်ထိုင်လိုက်တော့မှနာရီကြည့်
သည်။ ထို့နောက်တွင်...
"သခင်လေး ဒီနေ့ နည်းနည်းနောက်ကျတယ်နော်"
"အင်း၊ wedding အတွက်အပြင်အဆင်တွေခဏသွားစစ်ဆေး
တာ"
ကိုစိုးလင်းက စကားဆက်မပြောတော့ပဲ ကားကိုသာအာရုံစိုက်ထား
လေသည်။တိုင်းစံအိမ်ပြန်ရောက်လာသည်နှင့် အိမ်တော်ထိန်းကြီးက
စီးကြိုသည်။စံအိမ်ထဲရှိ ဝန်ထမ်းတွေအကုန်လုံးကလဲ တိုင်းဝင်လာ
သည်နှင့်တပြိုင်နက်ခါးညွန့်နှုတ်ဆက်ပြီးသားပင်။ပြီးတော့ တိုင်းကိုယ်
ပေါ်မှ အင်္ကျီကိုချွတ်ပြီး ဒေါ်မြညို ဆီပေးလိုက်၏၊
တိုင်းပေးသည့် အင်္ကျီကိုယူလိုက်ရင်း တိုင်းက စားဖိုခန်းကြီးထဲသို့
တစ်ဆက်တည်းဝင်လာတော့ ဒေါ်မြညို တိုင်းကိုနားမလည်သလို
ကြည့်သည်။ပြီးနောက် တိုင်းက စားပွဲခုံတန်းအရှည်ကြီးမှာ ဝင်ထိုင်
လိုက်လျှင်...
"သခင်လေး ညစာ စားမလို့လား၊ ရေအရင်မချိုးတော့ဘူးလား"
"အရင်ဆုံး Cheese Pizzaပြင်ထားပေး"
"ဟုတ်ကဲ့ပါ သခင်လေး"
အိမ်တော်ထိန်းကြီးက အရင်ဆုံး အချက်အပြုတ်ခန်းထဲက Chefဆီ
သွားပြီး Cheese Pizzaလုပ်ခိုင်းလိုက်တော့သည်။ပြီးမှ တိုင်းရဲ့
Suite Roomဆီ အပြေးတစ်ပိုင်းသွားပြီးအင်္ကျီကို သွားထား၏။
Chefက စားပွဲပေါ် Cheese Pizzaလာချပေးသည်နှင့်ခက်ရင်း
ကိုင်ကာ pizzaကိုထိုးဆွ ကြည့်၏။ပြီးတော့မတ်တပ်ရပ်နေသည့်
Chefကိုမော့ကြည့်၍...
"ဒီထဲမှာ ပုဇွန်နဲ့ပတ်သတ်တာ မပါဘူးမလား"
"စိတ်ချလက်ချ သုံးဆောင်လို့ရပါတယ် သခင်လေး"
Pizzaကို ဖဲ့ယူပြီး ပါးစပ်ထဲထည့်ခါနီးမှာပဲ ခက်ရင်းကိုသေသေ
သပ်သပ်ပြန်ချထားလိုက်ပြီး စားဖိုခန်းထဲ ပြန်ဝင်လာသည့် ဒေါ်မြညို
ကိုကြည့်ရင်း....
"richard thwin ကအိပ်ဆောင်မှာပဲလား"
"ဟုတ်၊ဒီနေ့ အဆောင်အပြင်ထွက်တာ မမြင်မိဘူး၊ ဖျားနေသလား
မသိဘူး သခင်လေး"
တိုင်း pizzaပန်းကန်ကြီးကို တွန်းလိုက်ပြီး ဒေါ်မြညိုကို မေးဆက်
ပြသည်။
"အဲ့ဒီpizzaကို သူ့ဆီပို့ပေးလိုက်"
"ရှင်"
ဒေါ်မြညိုအံ့သြသလို၊ မတ်တပ်ရပ်နေသည့်Chefကအစ မျက်နှာ
အနည်းငယ်ပြောင်းလဲသွားသည်။စံအိမ်ဝန်ထမ်းတွေအစားအသောက်
အနေအထိုင် ပေါပေါသီသီရပေမယ့် တစ်ခါမှတော့ ဒီလိုမျိုးလက်
အောက်ဝန်ထမ်းအပေါ်တိုက်ရိုက် ငဲ့ညှာတာမျိုးမမြင်ဖူးခဲ့ချေ။ ဒါဟာ
ဒေါ်မြညို ဒီစံအိမ်မှာ အလုပ်လုပ်လာတဲ့ သက်တမ်းတစ်လျှောက်မှာ
တစ်ခါသာမြင်ဖူးတာလို့ဆိုရမလား။
Chefက ချက်ချင်း Pizza ပန်းကန်ကိုပြန်ယူပြီး ဖိုက်ဘာဘူးလေး
ထဲ ထည့်၍ ဒေါ်မြညိုဆီ လာပေး၏၊ဒေါ်မြညိုလဲဘူးကိုယူပြီး လှည့်
ထွက်ဖို့ ခြေလှမ်းလိုက်စဥ်မှာပဲ....
"နေအုံး"
နောက်မှ အေးစက်စက်လေသံကြောင့် ရပ်တန့်သွားသည်။ ထို့အတူ
တိုင်းကို ပြန်လှည့်ကြည့်လိုက်တော့ တိုင်းက စားပွဲမှ ထရပ်ပြီး ဒေါ်မြ
ညိုဆီလျှောက်လာကာ လက်ထဲမှ ဘူးကို ဆွဲယူလိုက်၏၊ ပြီးတော့...
"ကိုယ်တိုင်ပဲ သွားပို့လိုက်မယ်"
"ဟုတ်၊ ဟုတ်ကဲ့"
တိုင်းက ဘူးယူပြီး ထွက်သွားတော့ အကုန်လုံးကြောင်ငေးလျှက်။
ဝန်ထမ်းမလေးတွေကအစ တီးတိုးပြောဆိုနေကြသည်။ တိုင်းကိုငေး
ကြည့်ရင်း ကျောနောက်မှတတွတ်တွတ်ပြောသံကြောင့် ဒေါ်မြညို
မျက်မှောင်ကုပ်လိုက်ပြီး စုပ်သတ်လိုက်တော့သည်။
"ကျွတ်!နင်တို့တွေ ကိုယ့်အလုပ်ကိုလုပ်စမ်း၊ စည်းကမ်းချက်တွေမေ့
နေပြီလား"
"ဟုတ်ကဲ့ပါ အိမ်တော်ထိန်းကြီးရှင့်"
ဒေါ်မြညိုရဲ့ခပ်တင်းတင်းလေသံကြောင့် ဝန်ထမ်းမလေးတွေ ကပြာ
ကယာပြန်ထွက်သွားကြ၏၊ဒေါ်မြညိုလဲ သက်ပြင်းချရင်း စံအိမ်ရှိ
အသစ်တပ်မည့်ခန်းဆီးလိုက်ကာ အသစ်များကိုစစ်ဆေးရန် စတိုခန်း
ထဲသို့ ဝင်၏။ ဒီစံအိမ်မှာ အလုပ်သမားတွေကိုယ်စီအလုပ်ရှိကြသော်
ငြား ဒေါ်မြညိုလဲလိုအပ်သည့်နေရာကပင် အားဖြည့်လုပ်ဆောင်ရ
သေးတာဖြစ်လေသည်။
##############
Zawgyi
ေနေရာင္ ဆိုင္၏အျပင္အဆင္ေတြကိုလိုက္ၾကည့္ေနတုန္းမွာပဲ
မန္ေနဂ်ာမေလးက ဖိုင္ေလး တစ္ခုကိုင္လာရင္းေနေရာင့္အနားကိုေရာက္လာ၏။
"ဒါကေတာ့ အလုပ္ေလွ်ာက္လႊာတင္ထားတဲ့လူေတြရဲ႕ကိုယ္ေရးအ
ခ်က္အလက္ေတြပါ"
"အိုေက အင္တာဗ်ဴးက ဘယ္အခ်ိန္စမွာလဲ"
"ခဏ ေနရင္ စမယ္လိူ႕ေျပာတယ္ ေဘာ့စ္"
ဆိုင္ဖြင့္ဖို႔ အထည္ေတြ စက္ပစၥည္းေတြ စစ္ေဆးေနရင္း
နဲ႕မွ ဖိုင္တြဲကိုင္ရင္း အင္တာဗ်ဴးလုပ္မည့္ခန္းမထဲဝင္လာ၏၊ ေဟာခန္းထဲ
သို႔ေရာက္လွ်င္ဆိုင္မန္ေနဂ်ာရယ္ ႀကီးၾကပ္ကြပ္ကဲေရးမႉးကပါ အဆင္
အသင့္ေစာင့္ေနၿပီးသား။ ေနေရာင္ အင္တာဗ်ဴး စစ္ေဆးမ
ည့္စားပြဲမွာ ဝင္ထိုင္လိုက္ၿပီး အကူမိန္းကေလးကို ေခါင္းၿငိမ့္ျပ
လိုက္ေတာ့ အခန္းတံခါး ဆြဲဖြင့္၍ interview ရန္ ေစာ
င့္ေနသည့္လူေတြကိုေခၚလိုက္ေတာ့၏၊
"အင္ၾကင္းႏြေးဝင္လို႔ရပါၿပီ"
လူစုေတြထဲမွ မိန္းကေလးတစ္ေယာက္ဝင္သြားလွ်င္ ဖိုင္ကိုက်စ္က်စ္
ပါေအာင္ကိုင္ထား၏။ အခ်ိန္ေတြဘယ္ေလာက္ကုန္လို႔ကုန္မွန္းမသိ။
တစ္ေယာက္ၿပီးတစ္ေယာက္ဝင္လိုက္ထြက္လိုက္ႏွင့္ ေနာက္ဆုံးမွ
ခန့္ဆက္အလွည့္ေရာက္လာသည္။ၿပီးေတာ့ အကူေကာင္မေလးက
စာရင္းစာအုပ္ကေလး ကိုင္ထားရင္း ခန့္ဆက္ကိုၾကည့္လွ်က္...
"Richard Hmue ဝင္လို႔ရပါၿပီ"
ခန့္ဆက္ေရွ႕က ဝင္သြားတဲ့ မိန္းကေလး ျပန္ထြက္လာမွ ေဟာခန္းထဲ
ဝင္လိုက္သည္။ထို႔ေနာက္ လြတ္ေနတဲ့interviewerေတြေရွ႕က
လြတ္ေနတဲ့ထိုင္ခုံတစ္ခုမွာ ဝင္ထိုင္လိုက္ေတာ့ ေခတ္ေနေရာင္ ႏွင့္မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ျဖစ္သည္။ ဝင္ထိုင္လိုက္တဲ့ ခန့္ဆက္ကိုတစ္ခ်က္ၾကည့္ၿပီး
ကိုယ္ေရးအက်ဥ္းအား ၾကည့္လိုက္၏၊ ၿပီးမွ ေဘာပင္ကို ခ်ထား
ရင္း...
"မင္းက ကယ္လီဖိုနီးယားက ေရာက္လာတာပဲ"
"ဟုတ္"
"Department Of Designကပဲ ၊ဒီဇိုင္းနဲ႕ပတ္သတ္တဲ့
ေက်ာင္းၿပီးထားတာလား"
"စိတ္လဲဝင္စားသလို၊ ဝါသနာလဲပါလို႔ပါဗ်"
ကိုယ္ေရးအခ်က္အလက္ၾကည့္ရင္း ေနေရာင္က ေခါင္းၿငိမ့္လွ်က္...
"အင္း၊ အသက္က ၂၁ႏွစ္ေနာ္၊ဘယ္အခ်ိန္ေလာက္က USကိုေရာက္
တာလဲ"
"ကြၽန္ေတာ္ ၁၀ႏွစ္အ႐ြယ္ေလာက္ကပါ"
ေနေရာင္ ဖိုင္ကိုပိတ္လိုက္ၿပီး လက္ခ်င္းခ်ိတ္လွ်က္ေသခ်ာၾကည့္၏၊
ၿပီးမွ...
"အဲ့ဒီေတာ့ မင္းက ဒီမွာ Fashion Art Illustration
ပိုင္းလုပ္ခ်င္တာလား၊ ဖက္ရွင္ဒီဇိုင္နာ လုပ္ခ်င္တာလား။ကိုယ္တို႔ကWedding
Dressရယ္ တျခားBranded အထည္ေတြခ်ဳပ္လုပ္မွာဆိုေတာ့
လာေလွ်ာက္တဲ့ ဒီဇိုင္နာေတြကမ်ားတယ္"
"Design Drawing ကကြၽန္ေတာ့္အတြက္ပိုအဆင္ေျပပါ
တယ္၊ဒါေပမယ့္ သူေဌးအဆင္ေျပမယ့္ ေနရာထည့္ခ်င္လဲရပါ
တယ္"
"Ok ေမွ်ာ္မွန္းလစာအေနနဲ႕ မင္းဘယ္ေလာက္ေမွ်ာ္မွန္းထား
လဲ"
ခန့္ဆက္မ်က္ခုံးတန္းေလးစုက်ဳံ႕သြား၏၊ ျမန္မာျပည္မွာ အလုပ္လုပ္
ခဲ့ဖူးတာမွမဟုတ္တာ။ ဒီနိုင္ငံမွာ ပုံမွန္ ဒီဇိုင္းေရးဆြဲသူ ေတြဘယ္
ေလာက္ေတာင္းလဲ ခန့္ဆက္မသိ။ ဒီအတိုင္း ဝါသနာပါလို႔သာ
လာေလွ်ာက္ခဲ့ျခင္း။ ၿပီးေတာ့ ေခတ္ေနေရာင္ ကို တစ္ခ်က္ျပ
န္ေမာ့ၾကည့္သည္။ထို႔ေနာက္...
"သူေဌးအဆင္ေျပသလိုပဲေပးပါ၊ ကြၽန္ေတာ္ ေသခ်ာမသိလို႔"
"မင္း အလုပ္မေလွ်ာက္ခင္ ဒီနိုင္ငံက လစာ ႏႈန္းထားေတြကို အရင္
စုံစမ္းခဲ့သင့္တယ္"
ခပ္ေအးေအးေလသံေၾကာင့္ ခန့္ဆက္အေနခက္သြားသည္။ သူအ
ခုအေျပာခံလိုက္ရတာလား။ သူ႕ကို မေစ့စပ္တဲ့လူလို႔ ေျပာလိုက္တာ
လား။ ခန့္ဆက္မ်က္ႏွာပ်က္သြားေတာ့ေနေရာင္ ပင့္သက္ရွိုက္ရင္း..
"အစ္ကိုေျပာတာက လစာနဲ႕ပတ္သတ္ၿပီး မင္းကိုညွပ္ခ်လိဳ႕မရေအာင္
သတိထားသင့္တယ္ဆိုတာ ေျပာတာ"
"ဟုတ္ကဲ့ပါ"
"Ok ဒါဆို ၃ရက္အတြင္း အေၾကာင္းျပန္မယ္"
ေနေရာင္ေျပာၿပီးတာနဲ႕ မ်က္စိေရွ႕က ေကာင္ငယ္ေလး
ထထြက္သြားတာကိုေငးၾကည့္ေနလိုက္ေတာ့သည္။ထိုစဥ္ေဘး
ကို မန္ေနဂ်ာ မေလးေရာက္လာၿပီး စားပြဲေပၚက စာ႐ြက္စာတ
မ္းေတြကို ေကာက္သိမ္း၏၊
"Richard Hmue ဆိုတဲ့ တစ္ေယာက္ရဲ႕ေလွ်ာက္လႊာစာ႐ြက္
ထားခဲ့"
"ရွင္!ဟုတ္"
"ေၾသာ္ေနအုံး! ဆိုင္အသစ္က မနက္ျဖန္ ဖြင့္မွာလား"
"မဟုတ္ဘူးေလ သူေဌး ၊အတြင္းပိုင္း ျပင္ဆင္ထည့္သြင္းမႈေတြ
ဒီေန႕ၿပီးရင္ မနက္ျဖန္ ပစၥည္းေတြေနရာခ်ရမယ္"
"အင္း"
မန္ေနဂ်ာမိန္းကေလး ျပန္ထြက္သြားေတာ့မွ စားပြဲေပၚမွာ ရွိေန
တဲ့ ဖိုင္စာ႐ြက္ကို ေနေရာင္ျပန္ေကာက္ယူၿပီးၾကည့္လိုက္ေတာ့
သည္။ဒီေကာင္ေလးကို အရင္က သူျမင္ဖူးခဲ့သလား။ ေနေရာင္မ်
က္လုံးထဲေတာ့ ျမင္ဖူးသလိုလိုရွိေန၍ ဘယ္မွာျမင္ဖူးခဲ့သလဲေတာ့
ေသခ်ာမမွတ္မိ။ၿပီးေတာ့ ဖိုင္ထဲ ျပန္ထည့္ၿပီး အသစ္ဖြင့္မည့္ ဆိုင္သို႔ျ
ပန္လာခဲ့၏။
ဆိုင္ရဲ႕ အတြင္းျပင္ဆင္မႈေတြအကုန္လုံးနီးပါး ၿပီးစီးေနကာ ပစၥ
ည္းေတြကိုဖြင့္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ စက္ခ်ဳပ္စက္ေတြ ပိတ္ထည္အလိပ္ႀကီး
ေတြႏွင့္ ဂ်င္းထည္ ၊ပိုးထည္ ၊ သိုးေမႊး၊ သားေရ ေတြ
အကၤ်ီခ်ိတ္စင္ ေတြဆိုတာ မနည္းမေနာ။
ေနေရာင္ဟာ ငယ္ငယ္ကတည္းကအကၤ်ီဒီဇိုင္းေတြဘက္ကို ဝါသနာ
ပါခဲ့ၿပီး အဝတ္အစားလွလွ ေလးမ်ားကို ေစ်းကြက္ထဲသို႔ျဖန့္ျဖဴးခ်င္
တာက သူ႕ရဲ႕ ရည္မွန္းခ်က္ျဖစ္သည္။ေတာင္းမွာအကြပ္ လူမွာအ
ဝတ္ဆိုသလို အဝတ္အစားဟာလဲ လူေနမႈအဆင့္အတန္းေတြထဲက
အေရးႀကီးတဲ့အဂၤါရပ္ တစ္ခုပဲလို႔ မွတ္ယူထားသူလဲ ျဖစ္၏၊
ထို႔ျပင္Fashion Weekေတြကိုလဲ ေသခ်ာေပါက္လုပ္ခ်င္ခဲ့
သည္မွာ ေခတ္ေနေရာင္၏ အိမ္မက္တစ္ခုပင္။
စက္ပစၥည္းေတြ လိုက္ၾကည့္ေနရင္း ပစၥည္းအတင္အခ် လာ
လုပ္တဲ့ အလုပ္သမားေတြဝင္လာသည္ႏွင့္ ဆိုင္တြင္းထဲသို႔ယူလာသ
ည့္ဆိုဖာႀကီးကို ၾကည့္ေနလိုက္၏၊ ၿပီးေတာ့..
"ဆိုဖာႀကီးကို ဒီနားမွာခ်ေပးခဲ့ပါ၊ ေနာက္မွ ေနရာ ျပန္ေ႐ႊ႕ခို
င္းလိုက္မယ္၊water coolerတစ္ခု ေတာ့လိုမယ္ထင္တယ္၊ေကာ္ဖီေ
ဖ်ာ္စက္ေလးတစ္ခုေရာ၊ ဒီမွာလုပ္မယ့္ ဒီဇိုင္နာေတြအတြက္လိုအပ္
ေလာက္မွာမလို႔"
"ဟုတ္ကဲ့ပါ ၊ အဲ့ဒီစရိတ္ေတြအတြက္ ဘဏ္ကေနပဲ ေငြေခ်မွာလား"
"ဟုတ္ပါတယ္ ၊Bank Payကေနပဲ ေငြေခ်လိဳက္မယ္"
ပစၥည္းလာပို႔တဲ့ အလုပ္သမားေတြ ျပန္ထြက္သြားေတာ့မွ ေနေရာ
င္ဆိုင္ ပတ္ပတ္လည္ကို ေသခ်ာၾကည့္ရင္း သက္ျပင္းခ်လိဳက္ေတာ့
သည္။ ေနာက္ရက္ေတြကစၿပီး လုပ္ငန္းလည္ပတ္လို႔ရၿပီမလို႔စိတ္
တိုင္းက်သြား၏။ၿပီးေတာ့ ဖုန္းကိုထုတ္လိုက္၍ တိုင္းထံ ဖုန္းဆ
က္လိုက္ေတာ့သည္။
"ေအး!ခမ္း မင္းအဆင္ေျပလား ဘယ္လိုလဲ"
"...."
"ငါ ဆိုင္ဖြင့္ပြဲ လုပ္မွာမလို႔ မင္းေသခ်ာေပါက္တက္ရမယ္ေနာ္"
"...."
"Noေနာ္ မင္း မလာရင္ ငါစိတ္ဆိုးမွာ"
"...."
"က်စ္!ေခတ္ေနေရာင္ရဲ႕ ဒီဇိုင္နာေတြကိုလာၾကည့္လိုက္စမ္းပါ၊
ၿပီးရင္မင္းအတြက္ brown suit တစ္ထည္ခ်ဳပ္ၿပီး လက္ေဆာင္ေ
ပးမယ္"
"...."
"ေအာ္ေဟာ္...ငါ့ဒီဇိုင္နာေတြကို မင္းအတြက္ငွားရမယ္ေပါ့၊
မင္းလိုအပ္လို႔လက္ဖ်စ္ တစ္ခ်က္တီးလိုက္တာနဲ႕မင္းအနားလာခ်င္ေနတဲ့
professional Designer ေပါေနတာကို"
"...."
"Ok..ငါေမွ်ာ္ေနမယ္ ပြဲက်င္းပမယ့္ေန႕ကိုေတာ့ မင္း
ကိုေနာက္မွပဲ Sms ပို႔လိုက္မယ္..bye"
ဖုန္းခ်ၿပီးတာႏွင့္ ဆိုင္ေရွ႕မွာရပ္ထားတဲ့ ကားထဲဝင္ၿပီးေမာင္း
ထြက္လာရင္း သီးခ်င္းေလးဖြင့္၍အရွိန္ျမႇင္းရင္း အိမ္သို႔တို
က္ရိုက္ေမာင္းလာခဲ့ျခင္းပင္။ ၿခံထဲေရာက္သည္ႏွင့္ ကားပါ
ကင္ထိုးၿပီး ဆင္းလာေတာ့အျပင္သြားရန္ျပင္ဆင္ေနသည့္ မိခင္ကို
ေတြ႕လွ်င္ကားေပၚမွဆင္း၍....
"ဘယ္သြားမလို႔လဲ"
"ေၾသာ္...သား၊ မာမီ ဒီည Royal Palace ဟိုတယ္မွာ ဒင္နာ
ရွိတယ္ေလ၊ ေမာင္ခမ္းရဲ႕ မာမီလဲ လာမွာ၊ သူငယ္ခ်င္းေတြ မဆုံ
တာၾကာၿပီဆိုေတာ့ ညစာ စားပြဲလုပ္မလို႔"
"ဝိုး!"
"သားေရာ လိုက္အုံးမလား"
"ေတာ္ပါၿပီဗ်ာ၊ မာမီတို႔ မိန္းမသားေတြၾကား ကြၽန္ေ
တာ္က ဘာလိုက္လုပ္ရမွာတုန္း ၊ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ပါးပါးသာ ညစာ စားခဲ့ပါ"
ေဒၚခင္သဇင္က ခ်ိဳသာေသာအၿပဳံးတို႔ျဖင့္ ၾကည့္ရင္း ကားထဲဝင္ၿ
ပီးေမာင္းထြက္သြားတာကိုသာ ေနေရာင္ၾကည့္ေနလိုက္သည္။
ေဖေဖမရွိေတာ့ေနာက္ မာမီဟာ ဟိုသြားဒီသြားနဲ႕ ဘဝကိုစိတ္တို
င္းက်လြတ္လပ္စြာျဖတ္သန္းေနတာ။
>>>>>>>>>>>>>>
႐ုံးခန္းထဲမွာMacbookဖြင့္ကာဟိုတယ္ရဲ႕internet web
siteေပၚမွာရွိတဲ့ ဓာတ္ပုံေတြကိုၾကည့္ေနသည္။မနက္ကမွ
ေမာ္ဒယ္၏မန္ေနဂ်ာမွ ရႈတင္က ဓာတ္ပုံေတြနဲ႕ ရိုက္ကူးထားတဲ့ဗြီ
ဒီယိုတစ္ခ်ိဳ႕ကို website ေပၚမွာ တင္ေပးထားေသာေၾကာ
င့္။ အခ်ိန္ေတြလည္းအားေနသည္မို႔ တိုင္းတစ္ေယာက္်
commentတစ္ေၾကာင္းျခင္းဆီလိုက္ဖတ္ေနလိုက္သည္။
~ရာရာ ေလးက နာမည္ႀကီး ဟိုတယ္ရဲ႕ ပင္တိုင္ေမာ္ဒယ္ျဖစ္သြားၿပီ၊
congrazz
~ရာရာေလး တည္းတဲ့ဟိုတယ္ ကို လိုက္တည္းခ်င္ေပမယ့္ ကို
ယ့္မွာ ပိုက္ဆံရွိဘူး..ၿဗဲ..
~ရာရာေလး ကိုယ္တိုင္ေၾကျငာ ေပးတာဆိုေတာ့ ေသခ်ာေပါ
က္သြားတည္းရမယ္
~ဟိုတယ္ က အရမ္းခမ္းနားတယ္လိူ႕ၾကားတယ္
~အထူးpackage ေစ်းေတြသိခ်င္ပါတယ္
~Birthday Party အတြက္ က်င္းပခ်င္လိူ႕ ေစ်းေလးတစ္
ခ်က္ေလာက္ေျပာေပးပါ
~တို႔ကေတာ့ က်န္တာစိတ္မဝင္စားဘူး၊ ဟိုတယ္ရဲ႕ဆက္ခံသူ အလွေလး
ကိုပဲ စိတ္ဝင္စားတယ္
~သူက အမရာ နဲ႕ တစ္ခုခုလား
~မျဖစ္နိုင္၊ အမရာ က တက္သစ္စ ေမာ္ဒယ္ေလးပါေနာ္၊အမရာကို
ဘယ္သူနဲ႕မွ သေဘာမတူနိုင္ေသးဘူး
~Wedding က်င္းပခ်င္ရင္ Booking ႀကိဳယူရလားဗ်၊
promotionေလးရွိမလားလဲ သိခ်င္ပါတယ္
~ဘာအစားအေသာက္ေတြရလဲ
~တစ္ည တည္းရင္ဘယ္ေလာက္လဲ၊USDနဲ႕ပဲရွင္းရတာလား
~5 Star Hotel ဆိုေတာ့ နိုင္ငံျခားသားေတြပိုမ်ားမွာေပါ့
~ဟိုတယ္မွာလာတည္းရင္ အမရာနဲ႕ ေတြ႕ခြင့္ရွိမလား
~Family Dinner အတြက္ ဘိုကင္တင္ဖို႔လိုသလား
စသည္ျဖင့္ အမ်ိဳးစုံမန့္ေနၾကေတာ့ တိုင္း Macbookပိ
တ္လိုက္ၿပီးမ်က္မွန္ပင့္တင္လိုက္ေတာ့သည္။ ထိုစဥ္ အျပင္မွေဒါက္ဖိနပ္သံၾကား
လိုက္ၿပီးတံခါးဖြင့္ဝင္လာတဲ့လူကိုၾကည့္လိူက္၏၊
"ေၾသာ္..ေမေမ ဟိုတယ္ကိုလာတယ္"
"ဟုတ္တယ္သား၊ ေမေမတို႔သူငယ္ခ်င္းေတြ ညစာ စားမလို႔ေလ၊
သားကိုခဏေတြ႕ခ်င္လို႔ ႐ုံးခန္းခဏဝင္လာတာ"
"ထိုင္ေလ"
"မထိုင္ေတာ့ဘူး အခုပဲ ေမေမ resturantကိုသြားမွာ၊ သားက
မျပန္ေသးဘူးလား"
"အခုပဲ ျပန္မွာ"
တိုင္း ကုတ္အကၤ်ီယူၿပီး ႐ုံးခန္းအျပင္ကို ေဒၚေငြနန္းေ႐ႊရည္နဲ႕
အတူထြက္လာသည္၊သားအမိႏွစ္ေယာက္ ဟိုတယ္ ဘက္ဆင္းလာရ
င္း...
"စံအိမ္မွာ ဘုန္းဆက္က သားရဲ႕ သက္ေတာ္ေစာင့္လာလုပ္ေနတ
ယ္ဆို၊ အဆင္ေျပရဲ႕လားသားရယ္၊သားကို တစ္ခုခုလုပ္မွာစိုးရိမ္တယ္"
"ေဖေဖေျပာတာလား"
"အင္း၊ ေမေမေတာ့ အဲ့ကေလး သားနဲ႕ အတူရွိေနတာကို သေ
ဘာမက်ပါဘူး"
"ဘာလို႔လဲ"
ေဒၚေငြနန္းေ႐ႊရည္ က ေျခစုံရပ္လိုက္ၿပီး တိုင္းကို ေမာ့ၾ
ကည့္သည္။
"သားငယ္ငယ္တုန္းက အဲ့ကေလးေၾကာင့္ သားကိုဆုံးရႈံးရမလိုျ
ဖစ္သြားတာေလ၊ ေမေမ့စိတ္ထဲ ဘယ္လိုမွကို သေဘာမက်ဘဴး"
ေဒၚေငြနန္းေ႐ႊရည္ မ်က္ႏွာကက တည္တင္းသည္။ ဘုန္းဆ
က္ စံအိမ္ကိုငယ္ငယ္တုန္းက ေရာက္လာတာကိုလဲ သေဘာမက်သလို၊ခန့္ဆ
က္က တိုင္းနဲ႕ရင္းႏွီးခဲ့တာကိုလဲ သေဘာမက်ေပ။ ဒီကေလးႏွစ္ေ
ယာက္ေၾကာင့္ သူမတို႔စည္းစိမ္ ဥစၥာကိုလဲ ဆုံးရႈံးလိုက္ရမွာ
ကို စိုးရိမ္ေနမိတာလဲ ျဖစ္သည္။
ဒီကေလး ႏွစ္ေယာက္သာ အျဖစ္မွန္သိရင္ သူတို႔မိသားစုကို ဒီတိုင္း
ထားပါ့မလား။ ၿပီးေတာ့ တိုင္းကဘာကိုမွ မသိေသးတဲ့လူ။
တိုင္းသာ အျဖစ္မွန္ကိုသိရင္ သူမတို႔ကို မုန္းသြားမွာလည္းေၾ
ကာက္သည္။
ဦးမင္းထည္ဝါ ကေတာ့ ဘုန္းဆက္ လုပ္ခ်င္တာလုပ္လို႔မရေအာင္
အနီးကပ္ေခၚထားသည္တဲ့။ သူတို႔မိသားစု အေပၚမွာ အျပစ္ရွိခဲ့တာ
ေတာင္ဘယ္လိုစိတ္နဲ႕ေခၚထားနိုင္လဲေယာက္်ားျဖစ္သူကိုနားမလည္
ေတာ့ေပ။
စားေသာက္ဆိုင္ ထဲဝင္လာသည္ႏွင့္ အမရာကိုေတြ႕လိုက္ေတ
ာ့ေဒၚေငြနန္းေ႐ႊရည္ အနီးကပ္သြား၍ ႏႈတ္ဆက္သည္။ အမရာက
လည္း တိုင္းနဲ႕ အတူတြဲေလွ်ာက္လာတာ ျမင္လွ်င္....
"အန္တီက ေဘာစ့္ရဲ႕ေမေမလား"
"ဟုတ္တယ္ေလ၊ အဟင္း!သမီးေလး အမရာ ကဓာတ္ပုံထဲမွာထက္
အျပင္မွာပိုၿပီးခ်စ္ဖို႔ေကာင္းတာပဲ၊ ဓာတ္ပုံေလး တစ္ပုံေလာက္ရို
က္လို႔ရမလား၊ အန္တီက သမီးရဲ႕ ပရိတ္သတ္တစ္ေယာက္ပါ"
"အို..ရတာေပါ့ရွင္၊ အမရာကေတာ့ အန္တီနဲ႕ ဓာတ္ပုံတြဲရိုက္ရလို႔
ဝမ္းသာရအုံးမယ္၊ အန္တီလဲ တစ္နည္းအားျဖင့္အမရာ ရဲ႕အလုပ္
ရွင္ပါပဲ"
"အဟင္း!အန္တီကေတာ့ အလုပ္ရွင္နဲ႕ အလုပ္သမားဆက္ဆံေရးထက္ပိုခ်
င္ပါတယ္"
႐ုတ္တရက္ ေဒၚေငြနန္းေ႐ႊရည္ ဘာေျပာလိုက္သည္ကို အမရာ
နားမလည္လိုက္။ ဓာတ္ပုံရိုက္ၿပီးသည္ႏွင့္ ေဒၚေငြနန္းေ႐ႊရည္
ကစားပြဲဝိုင္းတစ္ခုကို ဝင္ထိုင္လိုက္ေတာ့ အမရာက က်န္ခဲ့ရင္း တစ္ခ
ဏေငးၾကည့္ေနၿပီးမွ ေရွ႕မွာရပ္ေနတဲ့ တိုင္းကိုေမာ့ၾက
ည့္ရင္း ေနာက္ကိုပါလွမ္းၾကည့္ၿပီး ႏႈတ္ခမ္းေလးအနည္းင
ယ္စူသြားေတာ့သည္။
ဒီေန႕ တိုင္းကbodyguardကို ေခၚမလာဘူးလား။
"ေဘာစ့္ အမရာ စားေသာက္ဆိုင္က အစားအေသာက္ပုံေတြကို
ေသခ်ာလွလွပပ ေလးရိုက္ၿပီး IGမွာ Hotel Location
ပါCheck In တြဲၿပီးတင္ေပးထားတယ္"
"အင္း"
"ဒါဆို အမရာ အလုပ္ဆင္းလို႔ရၿပီလား"
"ရၿပီ"
အမရာ ထြက္သြားသည္ႏွင့္ ဟိုတယ္ မန္ေနဂ်ာက တိုင္းအနား
ေရာက္လာၿပီး၊ တိုင္းထံ ဖိုင္တြဲတစ္ခုေပးလိုက္ေတာ့သည္။
ထို႔ေနာက္...
"ညပိုင္း wedding conference အတြက္ ကိုခမ္း လာ
စစ္ေဆးေပးဖို႔ Service Manager ကဖိတ္ထားပါတယ္"
"အင္း"
တိုင္း Royal Ballroom ထဲေရာက္သည္ႏွင့္ အျပင္အဆင္
အကုန္လုံးနီးပါးၿပီးစီးကာ သတို႔သမီးႏွင့္ သတို႔သားကေတာ့
MakeUp ခန္းမွာ ျပင္ဆင္ေနၾကသည္ဟုဆို၏။ တိုင္း စားပြဲ
ဝိုင္းေတြႏွင့္ စားပြဲခင္းေတြ အလွဆင္ပန္းေတြ အလွဆင္
မီးေတြကိုေသခ်ာလိုက္ေဆးသည္။ ၿပီးမွ Service
Manager ဘက္လွည့္ၿပီး...
"wedding cake ကေရာ ဘာျပင္ထားလဲ"
"ဟို၊ မင္းကြတ္သီး Cakeလိူ႕ေျပာပါတယ္"
"ဧည့္သည္ေတာ္ေတြကိုဧည့္ခံမယ့္အစားအေသာက္Package
ကေရာ"
"Package ငါးမ်ိဳးထဲမွာမွ Lotusကိုယူထားပါတယ္"
"မုန့္5မ်ိဳး coffee နဲ႕ ice creamေပါ့"
"ဟုတ္ပါတယ္"
"အင္း"
ခန္းမကို ၾကည့္ၿပီးမွ Service Manager ကိုပုခုံးပုတ္လိုက္ၿ
ပီးတိုင္းလွည့္ထြက္လာခဲ့ေတာ့သည္။ ကားပါကင္ေရာက္သည္ႏွင့္ကို
စိုးလင္းက အသင့္ေစာင့္ေနကာ တိုင္း ဝင္ထိုင္လိုက္ေတာ့မွနာ
ရီၾကည့္သည္။ ထို႔ေနာက္တြင္...
"သခင္ေလး ဒီေန႕ နည္းနည္းေနာက္က်တယ္ေနာ္"
"အင္း၊ wedding အတြက္အျပင္အဆင္ေတြခဏသြားစစ္ေဆး
တာ"
ကိုစိုးလင္းက စကားဆက္မေျပာေတာ့ပဲ ကားကိုသာအာ႐ုံစိုက္ထား
ေလသည္။တိုင္းစံအိမ္ျပန္ေရာက္လာသည္ႏွင့္ အိမ္ေတာ္ထိ
န္းႀကီးကစီးႀကိဳသည္။စံအိမ္ထဲရွိ ဝန္ထမ္းေတြအကုန္လုံးကလည်း
တိုင္းဝင္လာသည္ႏွင့္တၿပိဳင္နက္ခါးၫြန့္ႏႈတ္ဆက္ၿပီးသားပင္။ၿပီးေ
တာ့ တိုင္းကိုယ္ေပၚမွ အကၤ်ီကိုခြၽတ္ၿပီး ေဒၚျမညို ဆီေပး
လိုက္၏၊
တိုင္းေပးသည့္ အကၤ်ီကိုယူလိုက္ရင္း တိုင္းက စားဖိုခန္းႀ
ကီးထဲသို႔တစ္ဆက္တည္းဝင္လာေတာ့ ေဒၚျမညို တိုင္းကိုနားမလည္သ
လိုၾကည့္သည္။ၿပီးေနာက္ တိုင္းက စားပြဲခုံတန္းအရွည္ႀကီးမွာ
ဝင္ထိုင္လိုက္လွ်င္...
"သခင္ေလး ညစာ စားမလို႔လား၊ ေရအရင္မခ်ိဳးေတာ့ဘူးလား"
"အရင္ဆုံး Cheese Pizzaျပင္ထားေပး"
"ဟုတ္ကဲ့ပါ သခင္ေလး"
အိမ္ေတာ္ထိန္းႀကီးက အရင္ဆုံး အခ်က္အျပဳတ္ခန္းထဲက Chefဆီ
သြားၿပီး Cheese Pizzaလုပ္ခိုင္းလိုက္ေတာ့သည္။ၿပီးမွ
တိုင္းရဲ႕Suite Roomဆီ အေျပးတစ္ပိုင္းသြားၿပီးအကၤ်ီ
ကို သြားထား၏။
Chefက စားပြဲေပၚ Cheese Pizzaလာခ်ေပးသည္ႏွင့္ခက္ရ
င္းကိုင္ကာ pizzaကိုထိုးဆြ ၾကည့္၏။ၿပီးေတာ့မတ္တပ္ရပ္ေနသ
ည့္Chefကိုေမာ့ၾကည့္၍...
"ဒီထဲမွာ ပုဇြန္နဲ႕ပတ္သတ္တာ မပါဘူးမလား"
"စိတ္ခ်လက္ခ် သုံးေဆာင္လို႔ရပါတယ္ သခင္ေလး"
Pizzaကို ဖဲ့ယူၿပီး ပါးစပ္ထဲထည့္ခါနီးမွာပဲ ခက္ရင္းကိုေသေသ
သပ္သပ္ျပန္ခ်ထားလိုက္ၿပီး စားဖိုခန္းထဲ ျပန္ဝင္လာသည့္ ေဒၚျမညို
ကိုၾကည့္ရင္း....
"richard thwin ကအိပ္ေဆာင္မွာပဲလား"
"ဟုတ္၊ဒီေန႕ အေဆာင္အျပင္ထြက္တာ မျမင္မိဘူး၊ ဖ်ားေနသလား
မသိဘူး သခင္ေလး"
တိုင္း pizzaပန္းကန္ႀကီးကို တြန္းလိုက္ၿပီး ေဒၚျမညိုကို
ေမးဆက္ျပသည္။
"အဲ့ဒီpizzaကို သူ႕ဆီပို႔ေပးလိုက္"
"ရွင္"
ေဒၚျမညိုအံ့ၾသသလို၊ မတ္တပ္ရပ္ေနသည့္Chefကအစ မ်
က္ႏွာအနည္းငယ္ေျပာင္းလဲသြားသည္။စံအိမ္ဝန္ထမ္းေတြ
အစားအေသာက္အေနအထိုင္ ေပါေပါသီသီရေပမယ့္ တစ္ခါမွေတာ့
ဒီလိုမ်ိဳးလက္ေအာက္ဝန္ထမ္းအေပၚတိုက္ရိုက္ ငဲ့ညွာတာမ်ိဳးမျမင္ဖူး
ခဲ့ေခ်။ ဒါဟာေဒၚျမညို ဒီစံအိမ္မွာ အလုပ္လုပ္လာတဲ့ သက္တမ္းတစ္ေ
လွ်ာက္မွာတစ္ခါသာျမင္ဖူးတာလို႔ဆိုရမလား။
Chefက ခ်က္ခ်င္း Pizza ပန္းကန္ကိုျပန္ယူၿပီး ဖိုက္ဘာဘူးေလး
ထဲ ထည့္၍ ေဒၚျမညိုဆီ လာေပး၏၊ေဒၚျမညိုလဲဘူးကိုယူၿ
ပီး လွည့္ထြက္ဖို႔ ေျခလွမ္းလိုက္စဥ္မွာပဲ....
"ေနအုံး"
ေနာက္မွေအးစက္စက္ေလသံေၾကာင့္ ရပ္တန့္သြားသည္။ထို႔အတူ
တိုင္းကို ျပန္လွည့္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ တိုင္းက စားပြဲမွထရပ္ၿပီး
ေဒၚျမညိုဆီေလွ်ာက္လာကာ လက္ထဲမွ ဘူးကို ဆြဲယူလိုက္၏၊
ၿပီးေတာ့...
"ကိုယ္တိုင္ပဲ သြားပို႔လိုက္မယ္"
"ဟုတ္၊ ဟုတ္ကဲ့"
တိုင္းက ဘူးယူၿပီး ထြက္သြားေတာ့ အကုန္လုံးေၾကာင္ေငးလွ်
က္။ဝန္ထမ္းမေလးေတြကအစ တီးတိုးေျပာဆိုေနၾကသည္။
တိုင္းကိုေငးၾကည့္ရင္း ေက်ာေနာက္မွတတြတ္တြတ္ေျပာ
သံေၾကာင့္ ေဒၚျမညိုမ်က္ေမွာင္ကုပ္လိုက္ၿပီး စုပ္သတ္လိုက္ေတာ့
သည္။
"ကြၽတ္!နင္တို႔ေတြ ကိုယ့္အလုပ္ကိုလုပ္စမ္း၊ စည္းကမ္းခ်က္ေတြေမ့ေနၿပီလား"
"ဟုတ္ကဲ့ပါ အိမ္ေတာ္ထိန္းႀကီးရွင့္"
ေဒၚျမညိုရဲ႕ခပ္တင္းတင္းေလသံေၾကာင့္ ဝန္ထမ္းမေလးေ
တြ ကျပာကယာျပန္ထြက္သြားၾက၏၊ေဒၚျမညိုလဲ သက္ျပင္းခ်ရ
င္း စံအိမ္ရွိအသစ္တပ္မည့္ခန္းဆီးလိုက္ကာ အသစ္မ်ားကိုစစ္ေဆးရန္ စတို
ခန္းထဲသို႔ ဝင္၏။ ဒီစံအိမ္မွာ အလုပ္သမားေတြကိုယ္စီအလုပ္ရွိၾကေ
သာ္ျငား ေဒၚျမညိုလဲလိုအပ္သည့္ေနရာကပင္ အားျဖည့္လု
ပ္ေဆာင္ရေသးတာျဖစ္ေလသည္။
##############