"သခင်လေးကမာနကြီးလွန်းတယ်"
Part- 19
For unicode
ဝမ်ရိပေါ်မျက်နှာနီရဲခတ်ထန်နေခဲ့သည်။ သူ့အိမ်တော်၊သူ့အိပ်ခန်းမှာမှသန္ဓေတားဆေးလာတွေ့ရတယ်လို့။ သူခွင့်ပြုချက်မရဘဲချောင်ချန်းကလွဲလို့ဘယ်သူမှသူတို့အိပ်ခန်းထဲကိုဝင်လာခွင့်မရှိ။ ဒီဆေးကိုဝှက်ထားတာဟိုလူကလွဲပြီးဘယ်သူရှိဦးမှာလဲ။ သမားတော်ပြောတာကိုသူနားထဲမှာထပ်တလဲလဲကြားယောင်လာခဲ့၏။
သားဉကြွေတာကိုတားပေးပြီးသားအိမ်ဖွဲ့ဖြိုးမှု၊သားအိမ်လုပ်ဆောင်မှုတွေကိုနှေးစေတာတဲ့လား။ ရှောင်းကျန့်ကဘယ်သူ့အတွက်ဒီဆေးကိုဆောင်ထားတာလဲ။ ရှောင်းကျန့်ကအခုတလောသူ့အပေါ်ဆက်ဆံရေးပြောင်းလာခဲ့တာသူ့ကိုအချိုသပ်ထားချင်လို့လား။ အိမ်မှာကောင်မလေးတွေဆိုလို့ထမင်းချက်ကောင်မလေးနှစ်ယောက်နဲ့အစေခံကောင်မလေးနှစ်ယောက်ဘဲရှိသည်။ သူတို့တွေကလည်းသူ့ကိုကြောက်လို့ရှောင်းကျန့်နဲ့ကလူကျီစယ်ရဲမှာတောင်မဟုတ်ဘူး။
ဒါဆိုဘယ်သူလဲ။ ရှောင်းကျန့်ကဘယ်သူနဲ့ခိုးစားရဲတာလဲ။
"ရှောင်းကျန့်!!"
ဝမ်ရိပေါ်ရဲ့အော်သံကြောင့်ရှောင်းမားဆီမှာချည်ထိုးသင်နေတဲ့ရှောင်းကျန့်ကိုယ်လေးတုန်တက်သွားတယ်။ ဝမ်ရိပေါ်ရဲ့အသံကိုကြားတာနဲ့ဒီလူဘယ်လောက်တောင်ဒေါသထွက်နေတယ်ဆိုတာသူသိလိုက်ပြီ။ ဝမ်ရိပေါ်နဲ့သူအရင်တုန်းကဘယ်လောက်ဘဲအဆင်မပြေဖြစ်ခဲ့ဖြစ်ခဲ့ဝမ်ရိပေါ်ဒီလောက်ဒေါသဖြစ်နေတာသူမမြင်ဖူးခဲ့ပါ။ သူ့မားကလည်းဝမ်ရိပေါ်အသံကြောင့်မျက်နှာကတင်းမာနေသည်။
"ဝမ်ရိပေါ် မင်းဘာဖြစ်လာတာလဲ!"
"အခန်းထဲသွားမယ်"
ဝမ်ရိပေါ်ကသူ့မားရှေ့မှာတော့ပြသနာဖြစ်ချင်ပုံမပေါ်။ ရှောင်းကျန့်ကအလိုက်တသိထိုင်နေရာကနေထရပ်လိုက်သည်။ သူတို့နားမှာအစေခံတွေလည်းရှိတာမို့ရှောင်းကျန့်မျက်နှာမပျက်ချင်ပါ။
"ကျန့်အာ မသွားနဲ့!
ဝမ်ရိပေါ်! ငါ့ရှေ့မှာဘဲပြော!"
ဝမ်ရိပေါ်အံတင်းတင်းကျိတ်လိုက်၏။ ရှောင်းသခင်မကြီးကအခုထိကိုယ့်နေရာကိုယ်မသိသေးဘူးဘဲ။ အရင်လိုဘဲသူ့ကိုအာဏာပေးနေတုန်း။
"မား သူနဲ့ကျွန်တော်အေးဆေးဆွေးနွေးလိုက်ပါ့မယ်"
"ဒီမှာဘဲရှင်း! ငါ့သားကိုငါ့ကွယ်ရာမှာအနိုင်ကျင့်မှာကိုခွင့်မပြုပေးနိုင်ဘူး"
"ဟက် ကောင်းပြီလေ"
ဝမ်ရိပေါ်ကလက်ကဆေးမှုန့်ထုတ်နဲ့ရှောင်းကျန့်ရင်ဘက်ကိုပစ်ပေါက်လိုက်၏။ ရှောင်းကျန့်လန့်ပြီးမျက်ရည်တွေတောင်ဝဲလာခဲ့သည်။ ဝမ်ရိပေါ်မျက်နှာဒီလောက်ရုပ်ပျက်နေတာသူတစ်ခါမှမမြင်ဖူးဘူး။ သူဘာလုပ်မိလို့လဲ။
"ဘယ်သူ့အတွက်လဲ! ရှောင်းကျန့်အဲ့ဆေးကဘယ်သူအတွက်လဲခင်များဖြေ!!"
ဝမ်ရိပေါ်မျက်နှာကကြောက်ဖို့ကောင်းလောက်အောင်ကိုနီရဲလာလို့ရှောင်းကျန့်လန့်ပြီးနောက်ဆုတ်လိုက်မိ၏။
"ဘယ်က..ဘယ်ကရတာလဲ!"
"ခင်များအံဆွဲထဲက မဟုတ်ဘူး
ကျုပ်တို့အခန်းထဲက
ရှောင်းကျန့်! အဲ့ဒါဘယ်သူ့အတွက်လဲလို့မေးနေတယ်လေ!"
"အား..အားဆေး!"
ရှောင်းမားမျက်နှာကကွပ်ခနဲပျက်သွားခဲ့၏။ ဝမ်ရိပေါ်ကလည်းပိုလို့ဒေါသထွက်လာပုံရပြီးရှောင်းကျန့်ပုခုံးကိုဒေါသထွက်ထွက်နဲ့အားနဲ့လှုပ်ခါသည်။ ဝမ်ရိပေါ်အားကထိန်းချုပ်မထားတာမို့ရှောင်းကျန့်နာလို့မျက်ရည်တွေစီးကျလာခဲ့သည်။ ပုခုံးတစ်ခုလုံးကိုလှုပ်ခါနေတာမို့ရှောင်းကျန့်ခေါင်းတွေပါမူးနောက်လာခဲ့သည်။
"အားဆေး! ခင်များအားဆေးကဘယ်သူ့အတွက်လဲလို့!
ခင်များကျုပ်ကိုဘာထင်နေတာလဲ!
အဲ့သန္ဓေတားဆေးကဘယ်သူ့အတွက်လဲလို့!!"
"သန္ဓေတားဆေး?"
"တောက်!!"
"ဝမ်ရိပေါ်!! တော်တော့!
ငါ့သားကိုလက်မပါနဲ့"
"တောက်!"
ဝမ်ရိပေါ်လွှတ်ပေးလိုက်တာနဲ့ရှောင်းကျန့်ကမိခင်ရင်ခွင်ထဲပြိုကျ၏။ သူ့စိတ်ထဲမှာမယုံနိုင်ခြင်းများစွာနဲ့မိခင်ဖြစ်သူကိုမော့ကြည့်လိုက်တယ်။ မားကသူ့အကြည့်ကိုသိတဲ့အလားမျက်နှာလွှဲသွား၏။ ရှောင်းကျန့်မျက်ရည်တွေပိုလို့စီးကျလာခဲ့တယ်။ ဝမ်ရိပေါ်အထင်လွဲလည်းလွဲဖို့ကောင်းပါတယ်။
"ကျုပ်နောက်ကွယ်မှာခင်များဘယ်သူနဲ့ဖောက်ပြန်ရဲတာလဲ!"
"ဝမ်ရိပေါ်! မင်းငါ့ကိုမစော်ကားနဲ့!!"
ရှောင်းကျန့်ကမိခင်ရင်ခွင်ထဲကရုန်းထွက်ပြီးဝမ်ရိပေါ်ရှေ့မှာရဲရဲရပ်၏။
"ရှောင်းကျန့်! ခင်များကကျုပ်အချစ်နဲ့မထိုက်တန်ဘူး"
"ငါ့ကိုချစ်ဖို့မင်းကိုပြောခဲ့လား
ငါ့ကိုအတင်းရယူဖို့ငါတောင်းဆိုခဲ့ဖူးလား
ငါ့ကိုကောင်းပေးဖို့မင်းကိုငါတောင်းဆိုဖူးလား
အရာရာမင်းလုပ်ခဲ့တာချည်းဘဲ!"
"အဲ့ဒါကြောင့်ပေါ့..
ခင်များကိုအတင်းယူထားတာကြောင့်ခင်များကဒီလိုလုပ်လိုက်တာပေါ့လေ
တော်တယ် ခင်များအရမ်းတော်တယ်!
ခင်များအရမ်းတော်လွန်းတယ်ရှောင်းကျန့် ကျုပ်အရှိုက်ကိုကောင်းကောင်းထိအောင်လုပ်လိုက်နိုင်ပြီ ဟားဟား"
ဝမ်ရိပေါ်ကရယ်နေပေမယ့်သူ့ရဲ့နီရဲနေတဲ့မျက်လုံးတွေကနေမျက်ရည်တွေကျလာခဲ့သည်။ ဝမ်ရိပေါ်ဆိုတာဘယ်လောက်ကြံ့ခိုင်လိုက်တဲ့လူလဲ။ ငယ်ငယ်တုန်းကထမင်းငတ်ပြီးအနိုင်ကျင့်ခံခဲ့ရတုန်းကတောင်ဝမ်ရိပေါ်မျက်ရည်ကျတယ်ဆိုတာမရှိခဲ့ပါ။ ထိုအတူရှောင်းကျန့်မျက်ဝန်းမှာလည်းမျက်ရည်တွေအပြည့်နဲ့ပါ။ ဝမ်ရိပေါ်ကသူ့ကိုရှင်းပြခွင့်တောင်မပေးဘဲသူ့သိက္ခာကိုစော်ကားလွန်းတယ်။ ဝမ်ရိပေါ်မကြိုက်လို့သူတစ်ယောက်တည်းတောင်အပြင်မသွားဖြစ်ပါ။ မိန်းကလေးတွေနဲ့ပတ်သတ်ဖို့ဆိုတာစိတ်ကူးထဲတောင်မတွေးဖူးခဲ့ဘူး။
"ဘယ်သွားမလို့လဲ"
ဝမ်ရိပေါ်ကလှည့်ထွက်သွားတော့ရှောင်းကျန့်မနေနိုင်စွာမေးလိုက်မိ၏။ ဝမ်ရိပေါ်ရဲ့သူ့အပေါ်ကြည့်တဲ့အကြည့်တွေကနွေးထွေးမှုတွေပျောက်ဆုံးနေသည်။ အဲ့အကြည့်တွေကိုရောဝမ်ရိပေါ်မျက်ရည်တွေကိုရောသူတကယ်မကြိုက်ပါ။
ဝမ်ရိပေါ်ကသူ့ကိုပြန်မဖြေ။ ကျောခိုင်းလျက်မြင်းကိုထုတ်ကာထွက်သွားခဲ့သည်။ ဝမ်ရိပေါ်ထွက်သွားတော့ရှောင်းကျန့်ကြမ်းခင်းပေါ်ဒူးထောက်လျက်ကျသွားခဲ့သည်။
ဘုန်း ဘုန်း
ရှောင်းကျန့်အသက်ရှုမဝသလိုခံစားရလာလို့ရင်ဘက်ကိုတစ်ဒုန်းဒုန်းထုလိုက်၏။ ရင်ဘက်ထဲမှာတစ်ခုခုဆို့နေသလိုမျိုး။ မားကသူ့ကျောကိုပွတ်ပေးနေပေမယ့်သူ့ခံစားနေရတာကလျော့ကျမသွား။
အီး ဟီး..
ရှောင်းကျန့်မအောင့်နိုင်တော့လို့နာကျင်စွာအော်ငိုပစ်လိုက်သည်။ သူတို့ကဘာလို့တစ်ခုမဟုတ်တစ်ခုလွဲချော်နေရတာလဲ။
"ဘာလို့လဲမား! ဘာလို့ကျွန်တော့်ကိုညာရတာလဲ"
"မားလုပ်တာတွေကသားကောင်းဖို့အတွက်ဘဲ!"
"သူကျွန်တော့်ကိုအထင်လွဲသွားပြီ"
ရှောင်းကျန့်ကယိုင်လုနီးနီးကိုယ်ကိုထပြီးသူ့အဆောင်ပြန်လာခဲ့သည်။
"သခင်လေး!"
"ချောင်ချန်း ငါတစ်ယောက်တည်းနေချင်တယ်"
ချောင်ချန်းကမျက်နှာငယ်လေးနဲ့ရပ်ကျန်ရစ်ခဲ့သည်။ တစ်အိမ်သားလုံးရှေ့မှာရန်ဖြစ်ထားလို့အစေခံတွေကမသိချင်ယောင်ဆောင်နေပေမယ့်ရှောင်းကျန့်ကတကယ်ရှက်ပါသည်။ သူ့မျက်စိရှေ့မှာသူ့မိဘတွေကစံပြမိဘကောင်းဖြစ်ပြီးသူ့ရှေ့မှာတစ်ခါမှတောင်ရန်ဖြစ်ဖူးတာမရှိခဲ့ဖူးဘူး။ သူကတော့သူ့မိဘရှေ့မှာတောင်အိမ်ထောင်ရေးအဆင်မပြေဖြစ်လိုက်သေးတယ်။ သူကတစ်ယောက်နဲ့တစ်ယောက်နားလည်မှုအပြည့်ရှိတဲ့အိမ်ထောင်ရေးကိုဘဲလိုချင်ခဲ့တာပါ။ အခုလိုအမြဲတကျက်ကျက်ရန်ဖြစ်နေတဲ့ဘဝကိုသူမလိုချင်ဘူး။
ရှောင်းကျန့်တံခါးကိုအသာစေ့လို့ကုတင်ပေါ်လှဲချလိုက်တယ်။ သူ့မျက်ဝန်းထောင့်ကနေမျက်ရည်တွေတာကျိုးသလိုစီးကျနေလို့သူ့ခေါင်းအုံးတောင်ရွှဲရွှဲစိုလာတယ်။ သူငိုချင်တာရပ်တန့်မရဘူး။ သူ့မျက်လုံးထဲမှာဝမ်ရိပေါ်ရဲ့ကျောကိုဘဲမြင်ယောင်နေတယ်။ ဟိုဆေးကသန္ဓေတားဆေးမှန်းသူတကယ်မသိဘူး။
သန္ဓေတားဆေး..မားကသူ့ကိုဘာလို့တားဆေးကျွေးရတာလဲ။ ဘာလို့အားဆေးဆိုပြီးလိမ်တိုက်ရတာလဲ..။ရှောင်းကျန့်မားကိုလည်းအပြစ်မမြင်ရက်ပါ။ အခုကိစ္စနဲ့တောင်မားစိတ်ပင်ပန်းနေလောက်ပြီ။ မနက်ဖြန်မှဘဲသမားတော်ဆီတိတ်တိတ်လေးသွားတော့မယ်။
"သခင်လေး!"
"ချောင်ချန်း ငါနားချင်တယ်"
"သခင်လေးညစာစားချိန်ရောက်ပါပြီ
ဘာမှမစားဘဲနေရင်အရင်လိုနေမကောင်းပြန်ဖြစ်လိမ့်မယ်"
"ငါစားချင်စိတ်မရှိဘူး!"
"ရိပေါ်ကောသိရင်ကျွန်တော်တို့အဆူခံရမှာ
သခင်လေး! ကျွန်တော်ဆန်ပြုတ်ယူလာတယ်
နည်းနည်းလောက်ဖြစ်ဖြစ်သောက်လိုက်ပါနော်"
"အင်း"
ရှောင်းကျန့်ချောင်ချန်းကိုအားနာလို့တစ်ဇွန်းနှစ်ဇွန်းဝင်အောင်သောက်လိုက်၏။ ဒါပေမယ့်ရင်ထဲကပျို့တက်လာလို့ဘယ်လိုမှဆက်မဝင်နိုင်တော့ဘူး။ သူ့ရင်ထဲမှာဆို့နေတယ်။ ရိပေါ်ကအခုထိရောက်သေးတာမဟုတ်ဘူး။ အရင်နေ့တွေတုန်းကအလုပ်ရှုပ်နေလည်းသူ့ကိုပြောထားခဲ့တယ်။ အခုတော့ရိပေါ်လာမယ့်အရိပ်အယောင်သူမမြင်သေးဘူး။
"တော်ပြီ"
ဒီတစ်ခါတော့ချောင်ချန်းလည်းမတားတော့။ ဆန်ပြုတ်ပန်းကန်ကိုသိမ်းပြီးပြန်ထွက်သွားခဲ့သည်။ ရှောင်းကျန့်ငိုရင်းရှိုက်ရင်းတစ်မှေးပြန်အိပ်ပျော်သွားခဲ့သည်။ ဒါပေမယ့်နှစ်နှစ်ရှိုက်ရှိုက်အိပ်ပျော်နေတာမဟုတ်လို့တံခါးဖွင့်သံကြားတာနဲ့ပြန်နိုးလာခဲ့၏။
"ရိပေါ် မင်းပြန်လာပြီလား"
"အင်း"
ရိပေါ်ကအခန်းထဲကဗီဒိုကြီးထဲကသူ့အဝတ်အစားတစ်စုံနှစ်စုံကိုထုတ်ပိုးနေ၏။ ရောက်ကတည်းကရိပေါ်ကသူနဲ့မျက်နှာချင်းလုံးဝမဆိုင်သေး။ ရိပေါ်ကနေ့ခင်းတုန်းကလိုဒေါသထွက်တာ၊ပေါက်ကွဲတာမရှိတော့ပေမယ့် ဒီလိုအေးစက်စက်အပြုအမူတွေကရှောင်းကျန့်ကိုသိပ်ရင်နာစေပါသည်။
"ရိပေါ်..."
"ကျုပ်စစ်ရေးတန်းလျားမှာသွားအိပ်မယ်
ခင်များကိုကျုပ်မချုပ်ချယ်တော့ဘူး မစောင့်ကြည့်တော့ဘူး"
"ဝမ်ရိပေါ်.."
ရှောင်းကျန့်အသံကငိုသံပါလာပြီးအသံလေးတွေတောင်တုန်ယင်နေသည်။ ဝမ်ရိပေါ်ကလိုအပ်တာတွေသိမ်းပြီးတာနဲ့ပြန်ထွက်သွားခဲ့သည်။ ရှောင်းကျန့်ရိပေါ်အကျီစကိုလှမ်းဆွဲပြီးနောက်ကနေရိပေါ်ကိုတင်းတင်းကျပ်ကျပ်ဖက်ထားလိုက်သည်။ သူ့တစ်ကိုယ်လုံးတုန်ယင်နေကာမျက်ရည်တွေထိန်းမရတော့ဘူး။ သည်းကြီးမည်းကြီးငိုနေလို့စကားလည်းမထွက်တော့ဘူး။ သူသိတာတစ်ခုက ရိပေါ်ကိုဒီအခန်းထဲကထွက်မသွားစေချင်ဘူး။
"မသွား..မသွားပါနဲ့"
"ခင်များနားတော့ ရှောင်းကျန့်"
ရိပေါ်ကရှောင်းကျန့်လက်ကိုဖြုတ်ကာအပြင်ပြန်ထွက်သွားခဲ့သည်။ ရှောင်းကျန့်ကအဲ့နေရာမှာဘဲငိုရှိုက်ကာကျန်ခဲ့တုန်း။ ချစ်ရသူဆီကလျစ်လျူရှုခံရတာအဲ့လောက်တောင်နာကျင်ရလား..။
(28.4.22)
................................................
"သခင္ေလးကမာနႀကီးလြန္းတယ္"
Part- 19
For zawgyi
ဝမ္ရိေပၚမ်က္ႏွာနီရဲခတ္ထန္ေနခဲ့သည္။ သူ႕အိမ္ေတာ္၊သူ႕အိပ္ခန္းမွာမွသႏၶေတားေဆးလာေတြ႕ရတယ္လို႔။ သူခြင့္ျပဳခ်က္မရဘဲေခ်ာင္ခ်န္းကလြဲလို႔ဘယ္သူမွသူတို႔အိပ္ခန္းထဲကိုဝင္လာခြင့္မရွိ။ ဒီေဆးကိုဝွက္ထားတာဟိုလူကလြဲၿပီးဘယ္သူရွိဦးမွာလဲ။ သမားေတာ္ေျပာတာကိုသူနားထဲမွာထပ္တလဲလဲၾကားေယာင္လာခဲ့၏။
သားဉေႂကြတာကိုတားေပးၿပီးသားအိမ္ဖြဲ႕ၿဖိဳးမႈ၊သားအိမ္လုပ္ေဆာင္မႈေတြကိုႏွေးေစတာတဲ့လား။ ေရွာင္းက်န႔္ကဘယ္သူ႕အတြက္ဒီေဆးကိုေဆာင္ထားတာလဲ။ ေရွာင္းက်န႔္ကအခုတေလာသူ႕အေပၚဆက္ဆံေရးေျပာင္းလာခဲ့တာသူ႕ကိုအခ်ိဳသပ္ထားခ်င္လို႔လား။ အိမ္မွာေကာင္မေလးေတြဆိုလို႔ထမင္းခ်က္ေကာင္မေလးႏွစ္ေယာက္နဲ႕အေစခံေကာင္မေလးႏွစ္ေယာက္ဘဲရွိသည္။ သူတို႔ေတြကလည္းသူ႕ကိုေၾကာက္လို႔ေရွာင္းက်န႔္နဲ႕ကလူက်ီစယ္ရဲမွာေတာင္မဟုတ္ဘူး။
ဒါဆိုဘယ္သူလဲ။ ေရွာင္းက်န႔္ကဘယ္သူနဲ႕ခိုးစားရဲတာလဲ။
"ေရွာင္းက်န႔္!!"
ဝမ္ရိေပၚရဲ႕ေအာ္သံေၾကာင့္ေရွာင္းမားဆီမွာခ်ည္ထိုးသင္ေနတဲ့ေရွာင္းက်န႔္ကိုယ္ေလးတုန္တက္သြားတယ္။ ဝမ္ရိေပၚရဲ႕အသံကိုၾကားတာနဲ႕ဒီလူဘယ္ေလာက္ေတာင္ေဒါသထြက္ေနတယ္ဆိုတာသူသိလိုက္ၿပီ။ ဝမ္ရိေပၚနဲ႕သူအရင္တုန္းကဘယ္ေလာက္ဘဲအဆင္မေျပျဖစ္ခဲ့ျဖစ္ခဲ့ဝမ္ရိေပၚဒီေလာက္ေဒါသျဖစ္ေနတာသူမျမင္ဖူးခဲ့ပါ။ သူ႕မားကလည္းဝမ္ရိေပၚအသံေၾကာင့္မ်က္ႏွာကတင္းမာေနသည္။
"ဝမ္ရိေပၚ မင္းဘာျဖစ္လာတာလဲ!"
"အခန္းထဲသြားမယ္"
ဝမ္ရိေပၚကသူ႕မားေရွ႕မွာေတာ့ျပသနာျဖစ္ခ်င္ပုံမေပၚ။ ေရွာင္းက်န႔္ကအလိုက္တသိထိုင္ေနရာကေနထရပ္လိုက္သည္။ သူတို႔နားမွာအေစခံေတြလည္းရွိတာမို႔ေရွာင္းက်န႔္မ်က္ႏွာမပ်က္ခ်င္ပါ။
"က်န႔္အာ မသြားနဲ႕!
ဝမ္ရိေပၚ! ငါ့ေရွ႕မွာဘဲေျပာ!"
ဝမ္ရိေပၚအံတင္းတင္းက်ိတ္လိုက္၏။ ေရွာင္းသခင္မႀကီးကအခုထိကိုယ့္ေနရာကိုယ္မသိေသးဘူးဘဲ။ အရင္လိုဘဲသူ႕ကိုအာဏာေပးေနတုန္း။
"မား သူနဲ႕ကြၽန္ေတာ္ေအးေဆးေဆြးႏြေးလိုက္ပါ့မယ္"
"ဒီမွာဘဲရွင္း! ငါ့သားကိုငါ့ကြယ္ရာမွာအနိုင္က်င့္မွာကိုခြင့္မျပဳေပးနိုင္ဘူး"
"ဟက္ ေကာင္းၿပီေလ"
ဝမ္ရိေပၚကလက္ကေဆးမႈန႔္ထုတ္နဲ႕ေရွာင္းက်န႔္ရင္ဘက္ကိုပစ္ေပါက္လိုက္၏။ ေရွာင္းက်န႔္လန႔္ၿပီးမ်က္ရည္ေတြေတာင္ဝဲလာခဲ့သည္။ ဝမ္ရိေပၚမ်က္ႏွာဒီေလာက္႐ုပ္ပ်က္ေနတာသူတစ္ခါမွမျမင္ဖူးဘူး။ သူဘာလုပ္မိလို႔လဲ။
"ဘယ္သူ႕အတြက္လဲ! ေရွာင္းက်န႔္အဲ့ေဆးကဘယ္သူအတြက္လဲခင္မ်ားေျဖ!!"
ဝမ္ရိေပၚမ်က္ႏွာကေၾကာက္ဖို႔ေကာင္းေလာက္ေအာင္ကိုနီရဲလာလို႔ေရွာင္းက်န႔္လန႔္ၿပီးေနာက္ဆုတ္လိုက္မိ၏။
"ဘယ္က..ဘယ္ကရတာလဲ!"
"ခင္မ်ားအံဆြဲထဲက မဟုတ္ဘူး
က်ဳပ္တို႔အခန္းထဲက
ေရွာင္းက်န႔္! အဲ့ဒါဘယ္သူ႕အတြက္လဲလို႔ေမးေနတယ္ေလ!"
"အား..အားေဆး!"
ေရွာင္းမားမ်က္ႏွာကကြပ္ခနဲပ်က္သြားခဲ့၏။ ဝမ္ရိေပၚကလည္းပိုလို႔ေဒါသထြက္လာပုံရၿပီးေရွာင္းက်န႔္ပုခုံးကိုေဒါသထြက္ထြက္နဲ႕အားနဲ႕လႈပ္ခါသည္။ ဝမ္ရိေပၚအားကထိန္းခ်ဳပ္မထားတာမို႔ေရွာင္းက်န႔္နာလို႔မ်က္ရည္ေတြစီးက်လာခဲ့သည္။ ပုခုံးတစ္ခုလုံးကိုလႈပ္ခါေနတာမို႔ေရွာင္းက်န႔္ေခါင္းေတြပါမူးေနာက္လာခဲ့သည္။
"အားေဆး! ခင္မ်ားအားေဆးကဘယ္သူ႕အတြက္လဲလို႔!
ခင္မ်ားက်ဳပ္ကိုဘာထင္ေနတာလဲ!
အဲ့သႏၶေတားေဆးကဘယ္သူ႕အတြက္လဲလို႔!!"
"သႏၶေတားေဆး?"
"ေတာက္!!"
"ဝမ္ရိေပၚ!! ေတာ္ေတာ့!
ငါ့သားကိုလက္မပါနဲ႕"
"ေတာက္!"
ဝမ္ရိေပၚလႊတ္ေပးလိုက္တာနဲ႕ေရွာင္းက်န႔္ကမိခင္ရင္ခြင္ထဲၿပိဳက်၏။ သူ႕စိတ္ထဲမွာမယုံနိုင္ျခင္းမ်ားစြာနဲ႕မိခင္ျဖစ္သူကိုေမာ့ၾကည့္လိုက္တယ္။ မားကသူ႕အၾကည့္ကိုသိတဲ့အလားမ်က္ႏွာလႊဲသြား၏။ ေရွာင္းက်န႔္မ်က္ရည္ေတြပိုလို႔စီးက်လာခဲ့တယ္။ ဝမ္ရိေပၚအထင္လြဲလည္းလြဲဖို႔ေကာင္းပါတယ္။
"က်ဳပ္ေနာက္ကြယ္မွာခင္မ်ားဘယ္သူနဲ႕ေဖာက္ျပန္ရဲတာလဲ!"
"ဝမ္ရိေပၚ! မင္းငါ့ကိုမေစာ္ကားနဲ႕!!"
ေရွာင္းက်န႔္ကမိခင္ရင္ခြင္ထဲက႐ုန္းထြက္ၿပီးဝမ္ရိေပၚေရွ႕မွာရဲရဲရပ္၏။
"ေရွာင္းက်န႔္! ခင္မ်ားကက်ဳပ္အခ်စ္နဲ႕မထိုက္တန္ဘူး"
"ငါ့ကိုခ်စ္ဖို႔မင္းကိုေျပာခဲ့လား
ငါ့ကိုအတင္းရယူဖို႔ငါေတာင္းဆိုခဲ့ဖူးလား
ငါ့ကိုေကာင္းေပးဖို႔မင္းကိုငါေတာင္းဆိုဖူးလား
အရာရာမင္းလုပ္ခဲ့တာခ်ည္းဘဲ!"
"အဲ့ဒါေၾကာင့္ေပါ့..
ခင္မ်ားကိုအတင္းယူထားတာေၾကာင့္ခင္မ်ားကဒီလိုလုပ္လိုက္တာေပါ့ေလ
ေတာ္တယ္ ခင္မ်ားအရမ္းေတာ္တယ္!
ခင္မ်ားအရမ္းေတာ္လြန္းတယ္ေရွာင္းက်န႔္ က်ဳပ္အရွိုက္ကိုေကာင္းေကာင္းထိေအာင္လုပ္လိုက္နိုင္ၿပီ ဟားဟား"
ဝမ္ရိေပၚကရယ္ေနေပမယ့္သူ႕ရဲ႕နီရဲေနတဲ့မ်က္လုံးေတြကေနမ်က္ရည္ေတြက်လာခဲ့သည္။ ဝမ္ရိေပၚဆိုတာဘယ္ေလာက္ႀကံ့ခိုင္လိုက္တဲ့လူလဲ။ ငယ္ငယ္တုန္းကထမင္းငတ္ၿပီးအနိုင္က်င့္ခံခဲ့ရတုန္းကေတာင္ဝမ္ရိေပၚမ်က္ရည္က်တယ္ဆိုတာမရွိခဲ့ပါ။ ထိုအတူေရွာင္းက်န႔္မ်က္ဝန္းမွာလည္းမ်က္ရည္ေတြအျပည့္နဲ႕ပါ။ ဝမ္ရိေပၚကသူ႕ကိုရွင္းျပခြင့္ေတာင္မေပးဘဲသူ႕သိကၡာကိုေစာ္ကားလြန္းတယ္။ ဝမ္ရိေပၚမႀကိဳက္လို႔သူတစ္ေယာက္တည္းေတာင္အျပင္မသြားျဖစ္ပါ။ မိန္းကေလးေတြနဲ႕ပတ္သတ္ဖို႔ဆိုတာစိတ္ကူးထဲေတာင္မေတြးဖူးခဲ့ဘူး။
"ဘယ္သြားမလို႔လဲ"
ဝမ္ရိေပၚကလွည့္ထြက္သြားေတာ့ေရွာင္းက်န႔္မေနနိုင္စြာေမးလိုက္မိ၏။ ဝမ္ရိေပၚရဲ႕သူ႕အေပၚၾကည့္တဲ့အၾကည့္ေတြကႏြေးေထြးမႈေတြေပ်ာက္ဆုံးေနသည္။ အဲ့အၾကည့္ေတြကိုေရာဝမ္ရိေပၚမ်က္ရည္ေတြကိုေရာသူတကယ္မႀကိဳက္ပါ။
ဝမ္ရိေပၚကသူ႕ကိုျပန္မေျဖ။ ေက်ာခိုင္းလ်က္ျမင္းကိုထုတ္ကာထြက္သြားခဲ့သည္။ ဝမ္ရိေပၚထြက္သြားေတာ့ေရွာင္းက်န႔္ၾကမ္းခင္းေပၚဒူးေထာက္လ်က္က်သြားခဲ့သည္။
ဘုန္း ဘုန္း
ေရွာင္းက်န႔္အသက္ရႈမဝသလိုခံစားရလာလို႔ရင္ဘက္ကိုတစ္ဒုန္းဒုန္းထုလိုက္၏။ ရင္ဘက္ထဲမွာတစ္ခုခုဆို႔ေနသလိုမ်ိဳး။ မားကသူ႕ေက်ာကိုပြတ္ေပးေနေပမယ့္သူ႕ခံစားေနရတာကေလ်ာ့က်မသြား။
အီး ဟီး..
ေရွာင္းက်န႔္မေအာင့္နိုင္ေတာ့လို႔နာက်င္စြာေအာ္ငိုပစ္လိုက္သည္။ သူတို႔ကဘာလို႔တစ္ခုမဟုတ္တစ္ခုလြဲေခ်ာ္ေနရတာလဲ။
"ဘာလို႔လဲမား! ဘာလို႔ကြၽန္ေတာ့္ကိုညာရတာလဲ"
"မားလုပ္တာေတြကသားေကာင္းဖို႔အတြက္ဘဲ!"
"သူကြၽန္ေတာ့္ကိုအထင္လြဲသြားၿပီ"
ေရွာင္းက်န႔္ကယိုင္လုနီးနီးကိုယ္ကိုထၿပီးသူ႕အေဆာင္ျပန္လာခဲ့သည္။
"သခင္ေလး!"
"ေခ်ာင္ခ်န္း ငါတစ္ေယာက္တည္းေနခ်င္တယ္"
ေခ်ာင္ခ်န္းကမ်က္ႏွာငယ္ေလးနဲ႕ရပ္က်န္ရစ္ခဲ့သည္။ တစ္အိမ္သားလုံးေရွ႕မွာရန္ျဖစ္ထားလို႔အေစခံေတြကမသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္ေနေပမယ့္ေရွာင္းက်န႔္ကတကယ္ရွက္ပါသည္။ သူ႕မ်က္စိေရွ႕မွာသူ႕မိဘေတြကစံျပမိဘေကာင္းျဖစ္ၿပီးသူ႕ေရွ႕မွာတစ္ခါမွေတာင္ရန္ျဖစ္ဖူးတာမရွိခဲ့ဖူးဘူး။ သူကေတာ့သူ႕မိဘေရွ႕မွာေတာင္အိမ္ေထာင္ေရးအဆင္မေျပျဖစ္လိုက္ေသးတယ္။ သူကတစ္ေယာက္နဲ႕တစ္ေယာက္နားလည္မႈအျပည့္ရွိတဲ့အိမ္ေထာင္ေရးကိုဘဲလိုခ်င္ခဲ့တာပါ။ အခုလိုအၿမဲတက်က္က်က္ရန္ျဖစ္ေနတဲ့ဘဝကိုသူမလိုခ်င္ဘူး။
ေရွာင္းက်န႔္တံခါးကိုအသာေစ့လို႔ကုတင္ေပၚလွဲခ်လိဳက္တယ္။ သူ႕မ်က္ဝန္းေထာင့္ကေနမ်က္ရည္ေတြတာက်ိဳးသလိုစီးက်ေနလို႔သူ႕ေခါင္းအုံးေတာင္႐ႊဲ႐ႊဲစိုလာတယ္။ သူငိုခ်င္တာရပ္တန႔္မရဘူး။ သူ႕မ်က္လုံးထဲမွာဝမ္ရိေပၚရဲ႕ေက်ာကိုဘဲျမင္ေယာင္ေနတယ္။ ဟိုေဆးကသႏၶေတားေဆးမွန္းသူတကယ္မသိဘူး။
သႏၶေတားေဆး..မားကသူ႕ကိုဘာလို႔တားေဆးေကြၽးရတာလဲ။ ဘာလို႔အားေဆးဆိုၿပီးလိမ္တိုက္ရတာလဲ..။ေရွာင္းက်န႔္မားကိုလည္းအျပစ္မျမင္ရက္ပါ။ အခုကိစၥနဲ႕ေတာင္မားစိတ္ပင္ပန္းေနေလာက္ၿပီ။ မနက္ျဖန္မွဘဲသမားေတာ္ဆီတိတ္တိတ္ေလးသြားေတာ့မယ္။
"သခင္ေလး!"
"ေခ်ာင္ခ်န္း ငါနားခ်င္တယ္"
"သခင္ေလးညစာစားခ်ိန္ေရာက္ပါၿပီ
ဘာမွမစားဘဲေနရင္အရင္လိုေနမေကာင္းျပန္ျဖစ္လိမ့္မယ္"
"ငါစားခ်င္စိတ္မရွိဘူး!"
"ရိေပၚေကာသိရင္ကြၽန္ေတာ္တို႔အဆူခံရမွာ
သခင္ေလး! ကြၽန္ေတာ္ဆန္ျပဳတ္ယူလာတယ္
နည္းနည္းေလာက္ျဖစ္ျဖစ္ေသာက္လိုက္ပါေနာ္"
"အင္း"
ေရွာင္းက်န႔္ေခ်ာင္ခ်န္းကိုအားနာလို႔တစ္ဇြန္းႏွစ္ဇြန္းဝင္ေအာင္ေသာက္လိုက္၏။ ဒါေပမယ့္ရင္ထဲကပ်ိဳ႕တက္လာလို႔ဘယ္လိုမွဆက္မဝင္နိုင္ေတာ့ဘူး။ သူ႕ရင္ထဲမွာဆို႔ေနတယ္။ ရိေပၚကအခုထိေရာက္ေသးတာမဟုတ္ဘူး။ အရင္ေန႕ေတြတုန္းကအလုပ္ရႈပ္ေနလည္းသူ႕ကိုေျပာထားခဲ့တယ္။ အခုေတာ့ရိေပၚလာမယ့္အရိပ္အေယာင္သူမျမင္ေသးဘူး။
"ေတာ္ၿပီ"
ဒီတစ္ခါေတာ့ေခ်ာင္ခ်န္းလည္းမတားေတာ့။ ဆန္ျပဳတ္ပန္းကန္ကိုသိမ္းၿပီးျပန္ထြက္သြားခဲ့သည္။ ေရွာင္းက်န႔္ငိုရင္းရွိုက္ရင္းတစ္ေမွးျပန္အိပ္ေပ်ာ္သြားခဲ့သည္။ ဒါေပမယ့္ႏွစ္ႏွစ္ရွိုက္ရွိုက္အိပ္ေပ်ာ္ေနတာမဟုတ္လို႔တံခါးဖြင့္သံၾကားတာနဲ႕ျပန္နိုးလာခဲ့၏။
"ရိေပၚ မင္းျပန္လာၿပီလား"
"အင္း"
ရိေပၚကအခန္းထဲကဗီဒိုႀကီးထဲကသူ႕အဝတ္အစားတစ္စုံႏွစ္စုံကိုထုတ္ပိုးေန၏။ ေရာက္ကတည္းကရိေပၚကသူနဲ႕မ်က္ႏွာခ်င္းလုံးဝမဆိုင္ေသး။ ရိေပၚကေန႕ခင္းတုန္းကလိုေဒါသထြက္တာ၊ေပါက္ကြဲတာမရွိေတာ့ေပမယ့္ ဒီလိုေအးစက္စက္အျပဳအမူေတြကေရွာင္းက်န႔္ကိုသိပ္ရင္နာေစပါသည္။
"ရိေပၚ..."
"က်ဳပ္စစ္ေရးတန္းလ်ားမွာသြားအိပ္မယ္
ခင္မ်ားကိုက်ဳပ္မခ်ဳပ္ခ်ယ္ေတာ့ဘူး မေစာင့္ၾကည့္ေတာ့ဘူး"
"ဝမ္ရိေပၚ.."
ေရွာင္းက်န႔္အသံကငိုသံပါလာၿပီးအသံေလးေတြေတာင္တုန္ယင္ေနသည္။ ဝမ္ရိေပၚကလိုအပ္တာေတြသိမ္းၿပီးတာနဲ႕ျပန္ထြက္သြားခဲ့သည္။ ေရွာင္းက်န႔္ရိေပၚအက်ီစကိုလွမ္းဆြဲၿပီးေနာက္ကေနရိေပၚကိုတင္းတင္းက်ပ္က်ပ္ဖက္ထားလိုက္သည္။ သူ႕တစ္ကိုယ္လုံးတုန္ယင္ေနကာမ်က္ရည္ေတြထိန္းမရေတာ့ဘူး။ သည္းႀကီးမည္းႀကီးငိုေနလို႔စကားလည္းမထြက္ေတာ့ဘူး။ သူသိတာတစ္ခုက ရိေပၚကိုဒီအခန္းထဲကထြက္မသြားေစခ်င္ဘူး။
"မသြား..မသြားပါနဲ႕"
"ခင္မ်ားနားေတာ့ ေရွာင္းက်န႔္"
ရိေပၚကေရွာင္းက်န႔္လက္ကိုျဖဳတ္ကာအျပင္ျပန္ထြက္သြားခဲ့သည္။ ေရွာင္းက်န႔္ကအဲ့ေနရာမွာဘဲငိုရွိုက္ကာက်န္ခဲ့တုန္း။ ခ်စ္ရသူဆီကလ်စ္လ်ဴရႈခံရတာအဲ့ေလာက္ေတာင္နာက်င္ရလား..။
(28.4.22)
................................................