Zawgyi
_________
"ေရွာင္းဟုန္တို႔သားေလးကေသသြားၿပီ"
ရွဲ႕ဟန္ကၿပံဳးလိုက္ၿပီးထိုကိစၥကိုမယံုၾကည္စြာ
"ကိုယ္ေတာ့္ကိုစိတ္ဆိုးေနတာလားေရွာင္းဟုန္ "
"မဟုတ္ဘူးအရွင္ ေရွာင္းဟုန္တို႔ကေလးကတကယ္မရိွေတာ့တာပါ
ေရွာင္းဟုန္တို႔အားလံုးလုပ္ႀကံခံရၿပီး လူေတြကြဲသြားၾကတာပါ "
ေရွာင္းဟုန္ကအရွင့္ရဲ႕မ်က္ႏွာေပၚကအေျခအေနေတြကိုလိုက္ၾကည့္ေနလိုက္တယ္။အရွင္ကိုယ္တိုင္ေရွာင္းဟုန္တို႔ကိုသတ္ခိုင္းလိုက္သည့္ကိစၥကို ေမ့ပစ္လိုက္တာလား။
************
ဟိုေန႔ကကိစၥေတြျဖစ္ၿပီးေနာက္ပိုင္းအရွင္ကေတာထဲ၀င္ကာ သားေလးကိုရွာေဖြရင္းလုပ္ငန္းစတင္ပါေတာ့သည္။ေရွာင္းဟုန္မွာအရွင္သားေလးကိုမေတြ႕ေစဖို႔ဆုေတာင္းေနရသည္။အရွင္က သားေလးကိုပါသတ္ပစ္ခ်င္ေနတာမဟုတ္လား။ ေရွာင္းဟုန္ကိုဘာမွမလုပ္ပဲလြတ္ထားတာေတာင္အႀကံအစည္နဲ႔လဲ ဆိုတာေတာင္ေျပာမရေပ။
ေရွာင္းဟုန္ေတြးေနရင္းတံျမတ္စည္းလွည္းေနသည့္သစ္ပင္ေပၚကလႈပ္ရွားမွုတစ္ခုေတြ႕လိုက္ရတာေၾကာင့္အေပၚေမာ့ကာေအာ္ေျပာလိုက္သည္။
"ဘယ္သူလဲ အေပၚမွာတစ္ေယာက္ေယာက္ရိွေနတယ္အခုခ်က္ခ်င္းဆင္းလာခဲ့"
ေရွာင္းဟုန္စကားေျပာၿပီးအဆံုးမွာသစ္ပင္ေပၚက၁၀ႏွစ္အရြယ္ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္ခုန္ဆင္းလာခဲ့သည္။အျဖဴေရာင္၀တ္စံု၀တ္ထားသည့္လူငယ္က ေတာ္႐ံုအထက္တန္းစားထဲက သခင္ေလးျဖစ္ေလာက္မည္။
"ဘယ္သူလဲ ဘယ္ကလဲ "
ေရွာင္းဟုန္ေမးလိုက္ေတာ့ ထိုကေလးကႏႈတ္ခမ္းကိုအနည္းငယ္စူလိုက္ၿပီးေရွာင္းဟုန္ကိုစကားေျပာလာသည္။
"ကိုယ့္သားကိုေတာင္မမွတ္မိဘူးလားအေဖ"
ဟမ္..
ေရွာင္းဟုန္ထိုေကာင္ေလးရဲ႕မ်က္ႏွာကိုေစ့ေစ့ၾကည့္မိသည္။အရြယ္မေရာက္ေသးတဲ့ ကေလးျဖစ္ေနသည့္တိုင္ဒီေနရာကိုလာခဲ့ တာေၾကာက္လန္႔ေနပံုမရိွေပ။ေရွာင္းဟုန္ၾကည့္ေနရင္းထိုကေလးငယ္ရဲ႕နဖူးေပၚက အမွတ္အသားတစ္ခုဆီအၾကည့္ေရာက္သြားသည္။
ေရွာင္းဟုန္ဘာစကားမွမဆိုႏိုင္ပဲ ေၾကာင္အ, စြာမတ္တပ္ရပ္ေနမိသည္။အေရွ႕ကလူငယ္ေလးကသူ႕သားတဲ့ေလ
၁၀ႏွစ္ေက်ာ္ၾကာေပ်ာက္ေနၿပီးသူကိုယ္တိုင္ေသသြားၿပီလို႔ေတာင္ သတ္မွတ္ထားသည့္သူ႕သားအသက္ရွင္လ်က္သူ႕ကိုလာရွာေနသည္တဲ့
"သားေလးတကယ္ပဲငါ့သားလား"
"က်န္႔က်န္႔မညာတက္ပါဘူး "
"က်န္႔က်န္႔"
"က်န္႔က်န္႔နာမည္ကေရွာင္းက်န္႔ပါ ဘိုးဘိုးကိုယ္တိုင္ေပးထားတာ "
"ဘိုးဘိုး "
"အာ... အေဖမသိေလာက္ဘူး က်န္႔က်န္႔ေျပာျပမယ္ "
ေရွာင္းဟုန္ကသူ႕သားရဲ႕လက္ကိုဆြဲေခၚကာ နန္းေဆာင္ထဲ၀င္သြားလိုက္သည္။
ေရွာင္းက်န္႔ေျပာျပသည့္ဇာတ္လမ္းအားလံုးကိုနားေထာင္ၿပီး ေတာ့ေရွာင္းဟုန္အရာအားလံုးကိုသေဘာေပါက္သြားေတာ့တယ္။ဒါေၾကာင့္ေမေမကသူအေဖ့အေၾကာင္းေမးတုန္းကတစ္ခြန္းမွမဟခဲ့တာကိုး အေဖကလဲဘာဆိုဘာမွမေျပာျပခဲ့ေပ။
"ဒါဆိုသားေတာ္ကအဆင္ေျပေျပရိွေနခဲ့တာေပါ့ "
"ဟုတ္တာေပါ့ဘိုးဘိုးကသားအေပၚေကာင္းပါတယ္ အင္းၿပီးေတာ့ ဘြားဘြားနဲ႔လဲစစ္ေရးစစ္ရာတိုက္ခိုက္ေရးေတာင္သင္ေနရတာ "
ေရွာင္းဟုန္ကေတာ့သူ႕ရဲ႕သားအသက္အရြယ္နဲ႔မလိုက္ရင့္က်က္ၿပီးသတၱိရိွတဲ့စြမ္းရည္ေၾကာင့္အေတာ္ေက်နပ္မိေန၏။
"အင္း... ေနာက္၅ႏွစ္ေလာက္ဆိုဒီႏိုင္ငံကိုသိမ္းယူႏိုင္ေလာက္တဲ့ စြမ္းအားေတြပိုင္ဆိုင္ေနႏိုင္ၿပီထင္တယ္"
တိုက္ခတ္သြားတဲ့ေလနဲ႔အတူ သူ႕သားရဲ႕စကားက ေရွာင္းဟုန္ကိုတုန္လႈပ္ေစခဲ့သည္။သူ႕သားကတိုင္းျပည္ကိုသိမ္းဖို႔ႀကိဳးစားေနတာလားဒီအသက္အရြယ္ကေလးတစ္ေယာက္ကေလ..
"ေရွာင္းက်န္႔!! ဘာေတြေတြးေနတာလဲ!! "
ေရွာင္းဟုန္ေဒါသတႀကီးေအာ္ဟစ္လိုက္ေတာ့ေရွာင္းက်န္႔ႏႈတ္ခမ္းစူထြက္လာျပန္သည္။ ေရွာင္းဟုန္ကေတာ့ဒီအမူအရာဟာသူ႕သားစိတ္ဆိုးရင္လုပ္တက္တဲ့အက်င့္ျဖစ္ေၾကာင္းသိေနၿပီျဖစ္သည္။
"ေရွာင္းက်န္႔ လာခဲ့ အေဖေျပာျပမယ္"
ေရွာင္းဟုန္သူ႕သားဆြဲယူၿပီးသူ႕ေပါင္ေပၚထိုင္ေစကာေခ်ာ့ေမာ့ေျပာဖို႔ေတြးလိုက္သည္။
"သားေလး သားကအခုခ်ိန္မွာငယ္ေနေသးတယ္ၿပီးေတာ့သားေတာ္ေလးရဲ႕ခမည္းေတာ္က ေတာ္႐ံုလူမဟုတ္ဘူးေလ "
ေရွာင္းက်န္႔ ကေတာ့ေျပာေနတာနားေထာင္ပံုမရမ်က္လံုးကဟိုေရြ႕ဒီေရြ႕ျဖစ္ေနသည္။
"ဒီကအေဖေျပာတာနားေထာင္ရမယ္ေနာ္ သားေတာ္ေလးရဲ့ခည္းေတာ္နဲ႔ ၿပိဳင္ဘက္ျဖစ္လို႔မရႏိုင္ဘူး "
ေရွာင္းဟုန္သူ႕သားကိုစိတ္ပူစြာသတိေပးေနသည္။
ထိုသို႔တိုင္ေအာင္ ေရွာင္းက်န္႔ရဲ႕မ်က္လံုးထဲကတင္းမာမႈကေတာ့မေလွ်ာ့ေသးေပ။
"ဟင္း... အခုသားေတာ္ေရွာင္းနိုင္ငံကိုျပန္ေတာ့မယ္မွတ္လား "
ေရွာင္းဟုန္ကသူ႕သားကိုေျပာမရတာသိေန၍ေရွာင္းႏိုင္ငံကိုျပန္လႊတ္ ဖို႔ေတြးလိုက္တယ္။ေနာက္မွအေဖနဲ႔ေရွာင္းႏိုင္ငံကိုသြားၿပီး အဘိုးဆီကသားေလးကိုျပန္ေခၚရမည္။ခုခ်ိန္မွာေခၚထားရင္လဲရမွာ မဟုတ္တာသူသိေနသည္။အေဖတို႔နဲ႔သြားေခၚၿပီးသူပါရြာထဲမွာတစ္သက္လံုးေနလိုက္ေတာ့မည္။အဘိုးတို႔ဆီသာထပ္ထားရင္သူ႕သားကေဟာကိန္းထဲက အတိုင္းျဖစ္လာလိမ့္မည္။ေရွာင္းဟုန္ထိုကဲ့သို႔အျဖစ္မခံႏိုင္ပါ...
TBC....
ေရးၿပီးသေလာက္တင္ေပးပါ့မယ္ေနာက္တစ္ပုဒ္အသစ္တင္ခ်င္ေနၿပီမို႔ပါ မရွင္းတာဆိုေမးပါေနာ္ ~_~
Unicode
________
"ရှောင်းဟုန်တို့သားလေးကသေသွားပြီ"
ရှဲ့ဟန်ကပြုံးလိုက်ပြီးထိုကိစ္စကိုမယုံကြည်စွာ
"ကိုယ်တော့်ကိုစိတ်ဆိုးနေတာလားရှောင်းဟုန် "
"မဟုတ်ဘူးအရှင် ရှောင်းဟုန်တို့ကလေးကတကယ်မရှိတော့တာပါ
ရှောင်းဟုန်တို့အားလုံးလုပ်ကြံခံရပြီး လူတွေကွဲသွားကြတာပါ "
ရှောင်းဟုန်ကအရှင့်ရဲ့မျက်နှာပေါ်ကအခြေအနေတွေကိုလိုက်ကြည့်နေလိုက်တယ်။အရှင်ကိုယ်တိုင်ရှောင်းဟုန်တို့ကိုသတ်ခိုင်းလိုက်သည့်ကိစ္စကို မေ့ပစ်လိုက်တာလား။
************
ဟိုနေ့ကကိစ္စတွေဖြစ်ပြီးနောက်ပိုင်းအရှင်ကတောထဲဝင်ကာ သားလေးကိုရှာဖွေရင်းလုပ်ငန်းစတင်ပါတော့သည်။ရှောင်းဟုန်မှာအရှင်သားလေးကိုမတွေ့စေဖို့ဆုတောင်းနေရသည်။အရှင်က သားလေးကိုပါသတ်ပစ်ချင်နေတာမဟုတ်လား။ ရှောင်းဟုန်ကိုဘာမှမလုပ်ပဲလွတ်ထားတာတောင်အကြံအစည်နဲ့လဲ ဆိုတာတောင်ပြောမရပေ။
ရှောင်းဟုန်တွေးနေရင်းတံမြတ်စည်းလှည်းနေသည့်သစ်ပင်ပေါ်ကလှုပ်ရှားမှုတစ်ခုတွေ့လိုက်ရတာကြောင့်အပေါ်မော့ကာအော်ပြောလိုက်သည်။
"ဘယ်သူလဲ အပေါ်မှာတစ်ယောက်ယောက်ရှိနေတယ်အခုချက်ချင်းဆင်းလာခဲ့"
ရှောင်းဟုန်စကားပြောပြီးအဆုံးမှာသစ်ပင်ပေါ်က၁၀နှစ်အရွယ်ကောင်လေးတစ်ယောက်ခုန်ဆင်းလာခဲ့သည်။အဖြူရောင်ဝတ်စုံဝတ်ထားသည့်လူငယ်က တော်ရုံအထက်တန်းစားထဲက သခင်လေးဖြစ်လောက်မည်။
"ဘယ်သူလဲ ဘယ်ကလဲ "
ရှောင်းဟုန်မေးလိုက်တော့ ထိုကလေးကနှုတ်ခမ်းကိုအနည်းငယ်စူလိုက်ပြီးရှောင်းဟုန်ကိုစကားပြောလာသည်။
"ကိုယ့်သားကိုတောင်မမှတ်မိဘူးလားအဖေ"
ဟမ်..
ရှောင်းဟုန်ထိုကောင်လေးရဲ့မျက်နှာကိုစေ့စေ့ကြည့်မိသည်။အရွယ်မရောက်သေးတဲ့ ကလေးဖြစ်နေသည့်တိုင်ဒီနေရာကိုလာခဲ့ တာကြောက်လန့်နေပုံမရှိပေ။ရှောင်းဟုန်ကြည့်နေရင်းထိုကလေးငယ်ရဲ့နဖူးပေါ်က အမှတ်အသားတစ်ခုဆီအကြည့်ရောက်သွားသည်။
ရှောင်းဟုန်ဘာစကားမှမဆိုနိုင်ပဲ ကြောင်အ, စွာမတ်တပ်ရပ်နေမိသည်။အရှေ့ကလူငယ်လေးကသူ့သားတဲ့လေ
၁၀နှစ်ကျော်ကြာပျောက်နေပြီးသူကိုယ်တိုင််သေသွားပြီလို့တောင် သတ်မှတ်ထားသည့်သူ့သားအသက်ရှင်လျက်သူ့ကိုလာရှာနေသည်တဲ့
"သားလေးတကယ်ပဲငါ့သားလား"
"ကျန့်ကျန့်မညာတက်ပါဘူး "
"ကျန့်ကျန့်"
"ကျန့်ကျန့်နာမည်ကရှောင်းကျန့်ပါ ဘိုးဘိုးကိုယ်တိုင်ပေးထားတာ "
"ဘိုးဘိုး "
"အာ... အဖေမသိလောက်ဘူး ကျန့်ကျန့်ပြောပြမယ် "
ရှောင်းဟုန်ကသူ့သားရဲ့လက်ကိုဆွဲခေါ်ကာ နန်းဆောင်ထဲဝင်သွားလိုက်သည်။
ရှောင်းကျန့်ပြောပြသည့်ဇာတ်လမ်းအားလုံးကိုနားထောင်ပြီး တော့ရှောင်းဟုန်အရာအားလုံးကိုသဘောပေါက်သွားတော့တယ်။ဒါကြောင့်မေမေကသူအဖေ့အကြောင်းမေးတုန်းကတစ်ခွန်းမှမဟခဲ့တာကိုး အဖေကလဲဘာဆိုဘာမှမပြောပြခဲ့ပေ။
"ဒါဆိုသားတော်ကအဆင်ပြေပြေရှိနေခဲ့တာပေါ့ "
"ဟုတ်တာပေါ့ဘိုးဘိုးကသားအပေါ်ကောင်းပါတယ် အင်းပြီးတော့ ဘွားဘွားနဲ့လဲစစ်ရေးစစ်ရာတိုက်ခိုက်ရေးတောင်သင်နေရတာ "
ရှောင်းဟုန်ကတော့သူ့ရဲ့သားအသက်အရွယ်နဲ့မလိုက်ရင့်ကျက်ပြီးသတ္တိရှိတဲ့စွမ်းရည်ကြောင့်အတော်ကျေနပ်မိနေ၏။
"အင်း... နောက်၅နှစ်လောက်ဆိုဒီနိုင်ငံကိုသိမ်းယူနိုင်လောက်တဲ့ စွမ်းအားတွေပိုင်ဆိုင်နေနိုင်ပြီထင်တယ်"
တိုက်ခတ်သွားတဲ့လေနဲ့အတူ သူ့သားရဲ့စကားက ရှောင်းဟုန်ကိုတုန်လှုပ်စေခဲ့သည်။သူ့သားကတိုင်းပြည်ကိုသိမ်းဖို့ကြိုးစားနေတာလားဒီအသက်အရွယ်ကလေးတစ်ယောက်ကလေ..
"ရှောင်းကျန့်!! ဘာတွေတွေးနေတာလဲ!! "
ရှောင်းဟုန်ဒေါသတကြီးအော်ဟစ်လိုက်တော့ရှောင်းကျန့်နှုတ်ခမ်းစူထွက်လာပြန်သည်။ ရှောင်းဟုန်ကတော့ဒီအမူအရာဟာသူ့သားစိတ်ဆိုးရင်လုပ်တက်တဲ့အကျင့်ဖြစ်ကြောင်းသိနေပြီဖြစ်သည်။
"ရှောင်းကျန့် လာခဲ့ အဖေပြောပြမယ်"
ရှောင်းဟုန်သူ့သားဆွဲယူပြီးသူ့ပေါင်ပေါ်ထိုင်စေကာချော့မော့ပြောဖို့တွေးလိုက်သည်။
"သားလေး သားကအခုချိန်မှာငယ်နေသေးတယ်ပြီးတော့သားတော်လေးရဲ့ခမည်းတော်က တော်ရုံလူမဟုတ်ဘူးလေ "
ရှောင်းကျန့် ကတော့ပြောနေတာနားထောင်ပုံမရမျက်လုံးကဟိုရွေ့ဒီရွေ့ဖြစ်နေသည်။
"ဒီကအဖေပြောတာနားထောင်ရမယ်နော် သားတော်လေးရဲ့ခည်းတော်နဲ့ ပြိုင်ဘက်ဖြစ်လို့မရနိုင်ဘူး "
ရှောင်းဟုန်သူ့သားကိုစိတ်ပူစွာသတိပေးနေသည်။
ထိုသို့တိုင်အောင် ရှောင်းကျန့်ရဲ့မျက်လုံးထဲကတင်းမာမှုကတော့မလျှော့သေးပေ။
"ဟင်း... အခုသားတော်ရှောင်းနိုင်ငံကိုပြန်တော့မယ်မှတ်လား "
ရှောင်းဟုန်ကသူ့သားကိုပြောမရတာသိနေ၍ရှောင်းနိုင်ငံကိုပြန်လွှတ် ဖို့တွေးလိုက်တယ်။နောက်မှအဖေနဲ့ရှောင်းနိုင်ငံကိုသွားပြီး အဘိုးဆီကသားလေးကိုပြန်ခေါ်ရမည်။ခုချိန်မှာခေါ်ထားရင်လဲရမှာ မဟုတ်တာသူသိနေသည်။အဖေတို့နဲ့သွားခေါ်ပြီးသူပါရွာထဲမှာတစ်သက်လုံးနေလိုက်တော့မည်။အဘိုးတို့ဆီသာထပ်ထားရင်သူ့သားကဟောကိန်းထဲက အတိုင်းဖြစ်လာလိမ့်မည်။ရှောင်းဟုန်ထိုကဲ့သို့အဖြစ်မခံနိုင်ပါ...
TBC....
ရေးပြီးသလောက်တင်ပေးပါ့မယ်နောက်တစ်ပုဒ်အသစ်တင်ချင်နေပြီမို့ပါ မရှင်းတာဆိုမေးပါနော် ~_~