ဝတ္ထုတစ်အုပ်၏ အဓိကဇာတ်ကောင်
ဖြစ်သော ပိုင်လီချင်းမြောင်၏ရုပ်ရည်
သွင်ပြင်သည် ခြွင်းချက်မရှိလှပ၏။
သူဟာ ရှန့်ချင်းဂိုဏ်းမိန်းကလေးတပည့်များဝတ်ဆင်လေ့ရှိသည့် အဝါရောင်ဝတ်စုံကို ဝတ်ဆင်ထား၍ ရောင်စုံကြိုးနှင့်ဆံပင်ကိုရိုးရိုးရှင်းရှင်းထုံးဖွဲ့ထားသည်။သူ့ဆံပင်၌ ကြွေကျကာစ မက်မွန်ပန်းပွင့်ဖတ်ကပ်နေပြီး
သူ့မျက်နှာလေးဟာလည်း ပန်းပွင့်ဖတ်လိုပန်းရောင်သန်းကာ နူးညံ့လှပနေသည်။နဖူးပေါ်သို့ ဆံပင်အနည်းငယ်ကျဆင်းနေခြင်း
ကလည်း ခြယ်သမှုကင်းသည့်မျက်နှာကို
ပိုလှပအောင် ပံ့ပိုးထား၍အဝါရောင်
ဖျော့ဖျော့နားကပ်ကိုဆွဲထားခြင်းက
ငယ်ရွယ်၍ကျက်သရေရှိသည့်အလှအပကို
ပေါ်လွင်စေသည်။
ဝမ်ရန်အယ်ဟာ အရောင်အဝါတွေကိုပဲ အာရုံစူးစိုက်နေသည့်အတွက် သူ၏အလှအပကိုသတိမထားမိပေ။ယင်ဟန်ကျန်း
သူ့ဓားကိုတင်းတင်းဆုပ်ကိုင်ထား၏။သူ၏မျက်လုံးထဲတွင်တော့ ဝမ်ရန်အယ်ကိုဆန့်ကျင်ရဲသည့်ထိုမိန်းကလေးသည်
သေလူပင်။
ဟယ့်ဝမ်းချောင်လည်း ဒုတိယထပ်သို့ရောက်လာသည်။သူဟာ ပိုင်လီချင်းမြောင်ကို ဆယ်နှစ်ကျော်သိလာတာဖြစ်သည့်အတွက် ဘယ်လောက်ပဲလှပနေပါစေ
မြင်နေကျဖြစ်၍ မည်သို့မျှမခံစားရချေ။ဒုတိယထပ်ကို ရောက်လာထဲက သူ၏
အာရုံသည် ရှူယန်ယန်ဆီသို့သာ
ရောက်နေ၏။သူသည်စားပွဲထိုးတစ်ယောက်အား ငွေအကြွေစေ့ အနည်းငယ်ပေးလိုက်၍ အရိုးကျိုးခြင်းကို ကုသပေးနိုင်သည့် ဆရာဝန်တစ်ယောက်ကို ခေါ်ပေးရန် ခိုင်းလိုက်သည်။ထို့နောက် ရှူယန်ယန်
ထိုင်ခုံနားမှာထိုင်ချလိုက်ပြီး
"မိန်းကလေးရှူ မစိုးရိမ်ပါနဲ့။ကျွန်တော်
မင်းအတွက်တရားမျှတမှုကို ရှာပေးပါ့မယ်။"
ဟုပြောလိုက်သည်။
ရှူယန်ယန်..........
မဖြစ်နိုင်လိုက်တာ သူတစ်ယောက်ပဲ
ပိုင်လီချင်းမြောင်လှတာကိုသတိထားမိတာလား။ဒီယောကျ်ားသုံးယောက်လုံးက မျက်လုံးကန်းနေတာများလား။ပြီးတော့
ပိုင်လီချင်းမြောင်ကမှ သူ့အတွက်
တရားမျှတမှုရှာပေးနေတာလေ။
ဟယ့်ဝမ်းချောင်က ဘာကိစ္စနာမည်ကောင်းဝင်ယူနေတာလဲ။
နားမလည်နိုင်တဲ့ မေးခွန်းတွေနဲ့ ပြည့်နှက်
နေပေမဲ့ ရှူယန်ယန်ဟာ အလုပ်ကိုလေးစားသူဖြစ်သည့်အတွက် ဟယ့်ဝမ်းချောင်ကိုဖြားယောင်းရမည့် သူ့တာဝန်ကိုမမေ့ပေ။
သူ့လက်ကို ပိုကြီးမားသော
ဟယ့်ဝမ်းချောင်လက်ဖဝါးထဲသို့
အားတင်းကာထည့်လိုက်ပြီး အချစ်တွေနှင့် ပြည့်နှက်နေသည့်မျက်လုံးတွေနဲ့ကြည့်ကာ "ကျွန်မအသက်က စက္ကူလိုမျိုး
ပါးလွှာနေတာပါ။အခုလိုမျိုး
သခင်လေးဟယ်နဲ့တွေ့ဆုံခွင့်ရတာကိုက
သုံးဘဝစာ ကံကောင်းမှုပါပဲ။မိန်းကလေး
ပိုင်လီ ကျွန်မအတွက်နဲ့အခြားသူတွေနဲ့
ရန်သူအဖြစ်မခံပါနဲ့။"ဟုပြောလိုက်သည်။
ရှူယန်ယန်၏စိတ်ထဲမှာတော့
"နင်ပြဿနာရှာရင်တောင် သူတို့ကို
နိုင်အောင်ချနိုင်မှာမဟုတ်ဘူး။"
ဟု ပြောနေမိသည်။
ပိုင်လီချင်းမြောင်ဟာ အသက်ငယ်ရွယ်ခြင်းကြောင့် အခြေခံအုတ်မြစ်တည်ဆောက်ခြင်း အဆင့်ကို ရောက်ရုံမျှသာရှိသေးသည်။
ဟယ့်ဝမ်းချောင်ဟာလည်းသူ့ထက်
အသက်အနည်းငယ်မျှသာပိုကြီးခြင်းကြောင့် ဗဟိုချက်ဖွဲ့စည်းခြင်း အဆင့်မျှသာရှိ၏။
သူတို့ကိုသတ်ရန် ဝမ်ရန်အယ်လှုပ်ရှားဖို့ပင်
မလိုပေ။ယင်ဟန်ကျန်းလည်း ဓားဆွဲထုတ်စရာမလိုဘဲ ရှန့်ချင်းဂိုဏ်းသားဖြစ်သော
သူတို့နှစ်ယောက်အား လက်တစ်ချောင်းသာသုံး၍ အလွယ်တကူသတ်နိုင်၏။
ပိုင်လီချင်းမြောင်ဟာ ရှူယန်ယန်ရဲ့စကားကိုကြားပြီး ဒေါသထွက်သွားသလို
နောင်တလည်းရသွားသည်။မြို့မှာ
အရင်ရက်တွေက မိန်းကလေးရှူကို
တွေ့မိကြောင်းဂိုဏ်းကတပည့်တချို့
ပြောတာကြားသည့်နေ့ထဲက ဟယ့်ဝမ်းချောင််ဟာ မိန်းကလေးရှူကို ဆက်သွယ်ပြီး အကူအညီပေးချင်နေခြင်းဖြစ်သည်။မတော်တဆဆုံမိခဲ့တာဆိုရင်တောင်မှ
သူတို့ဟာ မိန်းကလေးရှူကိုအဆုံးထိတာဝန်ယူရမှာဖြစ်ပြီး လမ်းတစ်ဝက်မှာစွန့်ပစ်ခဲ့မယ်ဆိုလျှင် ကံကြမ္မာကြွေးတင်ကာအနာဂတ်၌ ကြုံတွေ့ရမည့် ကောင်းကင်ဘုံစမ်းသပ်ခြင်းဟာ ပို၍ခက်ခဲသွားမှာဖြစ်သည်။
ပိုင်လီချင်းမြောင်စိတ်ထဲတွင်သဝန်တိုမှု
များဖြင့်ပြည့်နှက်နေပြီး
ဂိုဏ်းတူညီမလုနှင့်ပတ်သက်၍
ဂိုဏ်းတူအစ်ကိုဟယ့်ဝမ်းချောင်နှင့်
ရန်ဖြစ်ရခြင်းဖြစ်သည်။ထို့ကြောင့်မနက်၇နာရီထွက်ဖို့လုပ်ထားသော်လည်း
၉နာရီမှထွက်ဖြစ်ခဲ့ခြင်းဖြစ်သည်။သူ၏ဂိုဏ်းတူအစ်ကိုဟယ့်ဟာ သူ့ထက်ကျင့်ကြံဆင့်မြင့်ခြင်းကြောင့် ကောင်းကင်သဘောတရားကိုပိုနားလည်၍ တစ်ခုခု
ဖြစ်တော့မည်ဟု စိတ်ထဲထင့်နေသောကြောင့်
မြန်မြန်ဂိုဏ်းကထွက်ချင်နေခြင်း
ဖြစ်နိုင်သည်။သူသာဂိုဏ်းကနေထွက်ဖို့အချိန်ကိုမဆွဲခဲ့လျှင် မိန်းကလေးရှူ
ယခုကဲ့သို့အခြေအနေကိုကြုံတွေ့ရမှာ
မဟုတ်ပေ။
ကိုယ့်ကိုကိုယ်ပြန်ဆူနေတဲ့ပိုင်လီချင်းမြောင်ဟာ ရှူယန်ယန်စကားကိုကြားပြီး ဒေါသကို
မထိန်းနိုင်တော့ချေ။သူ့ဝတ်စုံအရောင်နဲ့
မတူတဲ့ခါးနားက ငွေရောင်ပိုးချည်မျှင်ကို
ယူလိုက်ပြီး စည်းချက်ကျကျလှုပ်ရှားလိုက်၏။ထိုပိုးချည်မျှင်သည် အခြေခံအုတ်မြစ်တည်ဆောက်ခြင်းအဆင့်
ရောက်ချိန်ကသန့်စင်ခဲ့သည့်
ကိုယ်ပိုင်လက်နက် လရောင်လွှမ်းဆီးနှင်းပိုးချည်မျှင်ဖြစ်၏။နာမည်ကဲ့သို့ပင်
လပြည့်ညတွင် တဖိတ်ဖိတ်တောက်ပ
နေသည့်ငွေရောင်အလင်းတန်းများကဲ့သို့ အံ့ဩဖွယ်လှပသည်။
ရှူယန်ယန်နှင့်ပတ်သက်၍ပူပန်ပင်မဲ့
ငယ်ငယ်ကတည်းက စောင့်ရှောက်လာသောပိုင်လီချင်းမြောင်နှင့်ပတ်သက်လျှင်လည်း
စိတ်ပူသဖြင့်"ဂိုဏ်းတူညီမလေး"
ဟုဟယ့်ဝမ်းချောင်ခေါ်လိုက်သည်။
ကိုယ်ပိုင်လက်နက်ကိုဆွဲထုတ်လိုက်သည့်အတွက် သူ၏ရန်သူတွေသာ ကျင့်ကြံသူတွေဖြစ်လျှင် ပိုင်လီချင်းမြောင်ဒဏ်ရာရနိုင်သည်။ထို့ကြောင့်သူဟာ ပိုင်လီချင်းမြောင်အရှေ့မှာပိတ်ရပ်လိုက်သည်။သူ့နောက်ကျောကဓားအိမ်ရှိဓားမှာလည်းကျွတ်ထွက်လာကာလေထဲသို့မြောက်တက်လာပြီး ဓားဖျားဟာ ရန်သူနှစ်ယောက်ဘက်သို့ ချိန်ထား၏။
ရှူယန်ယန်ဟာ "ကျွန်မကြောင့် မတိုက်ခိုက်ကြပါနဲ့" လို့ငိုပြောလိုက်သည်။
လက်ဖက်ရည်စံအိမ်က ဧည့်သည်တွေဟာ
ယင်ဟန်ကျင်း ရှူယန်ယန်ကို ပစ်ချ
လိုက်ချိန်ထဲက ထွက်ပြေးကုန်ကြတာဖြစ်သည်။ယခုဒုတိယထပ်မှာကျန်နေသည့် လူအနည်းငယ်ဟာ လက်ရှိဖြစ်နေသည့်ကိစ္စနှင့်ပတ်သက်သူများသာဖြစ်သည်။
ယင်ဟန်ကျန်းမျက်နှာဟာ မည်းမှောင်
လာသည်။အခြားတဖက်က လက်နက်
ထုတ်ပြီဆိုတော့ သူလည်း ........
ဟန်ကျန်းလို့ခေါ်ပြီး ဝမ်ရန်အယ်ဟာ
ယင်ဟန်ကျန်းဓားပေါ်တင်ထားတဲ့လက်ကို
ဆွဲချလိုက်ပြီး ဇာတ်လိုက်နှစ်ယောက်ကို
ဓားချက်တစ်ချက်တည်းဖြင့် သတ်မပစ်
နိုင်အောင်တင်းတင်းဆုပ်ကိုင်ထား
လိုက်သည်။
ယင်ဟန်ကျန်းဟာကလေးဘဝက အလောင်းကောင်တွေကြားထဲ
ရက်အနည်းငယ်ကြာနေခဲ့ရသည့်အတွက်
သူ့ခန္ဓာကိုယ်ထဲ၌ သေဆုံးခြင်းချီများ
ယခုထိကျန်ရှိနေသေးပြီး သူဘယ်လောက်ပဲကျင့်ကြံပါစေ သူ၏ ခြေတွေ၊လက်တွေဟာ အမြဲရေခဲကဲ့သို့အေးစက်နေသည်။
ဝမ်ရန်အယ်ဟာတာအိုကို ပူပြင်း
တောက်လောင်နေတဲ့စစ်ပွဲတွေကြားမှာသဘောပေါက်ခဲ့ခြင်းကြောင့် သူ့ခန္ဓာကိုယ်ဟာသာမန်လူတွေထက်အပူချိန်မြင့်၍
သူ့လက်တွေဟာလည်းနွေးထွေးနေသည့်အတွက် သူဆုပ်ကိုင်ထားတဲ့ယင်ဟန်ကျင်းရဲ့ အေးစက်စက်လက်တွေဟာလည်းတဖြည်းဖြည်းနှင့်နွေးထွေးလာ၏။
ယင်ဟန်ကျင်းဟာ ဝမ်ရန်အယ်ဆုပ်ကိုင်ထားသည့်အတွက် သူ့လက်ကိုနည်းနည်းလေးမျှတောင်မလှုပ်ရှားရဲတော့ပေ။
ဝမ်ရန်အယ်၏လက်ဖဝါးကို လက်ချောင်းထိပ်ဖြင့် မတော်တဆသွားထိမိမည်ကိုပင်
မသင့်တော်ဘူးဟုသူထင်မြင်မိသည်။
"သူ့လက်တွေ ဒီလောက်အေးစက်နေတာ ငယ်ငယ်ကရထားတဲ့ အတွင်းဒဏ်ရာတွေကျန်နေသေးတာဖြစ်မယ်။အဲ့ဒဏ်ရာတွေကြောင့်ပဲ သူအဆင့်တက်ဖို့ခက်ခဲနေတာ
ဖြစ်မယ်။"ဟုဝမ်ရန်အယ်တွေးနေမိ၏။
ထိုဒဏ်ရာများကို ယန်စွမ်းအင်အများဆုံးစုစည်းထားသောရေခဲလွင်ပြင်မှာရှိတဲ့
ဆီးနှင်းမီးလျှံသာလျှင် ကုသပေးနိုင်မှာဖြစ်သည်။
ဟုတ်တယ်။ထိုအရာဟာ ဝတ္ထုထဲ၌
ဟယ့်ဝမ်းချောင်အတွက် ပိုင်လီချင်းမြောင်အသက်စွန့်ယူခဲ့သော ဆီးနှင်းမီးလျှံပင်။
ဝမ်ရန်အယ်ဟာ ဇာတ်လိုက်မင်းသမီးရမည့်အခွင့်အရေးကို လုယူရန်စိတ်မဝင်စားချေ။သူဟာကျင့်ကြံခြင်းလောကတွင် အဆင့်တစ်ကျင့်ကြံသူဖြစ်၍ ထိုကဲ့သို့အရာကို
မလိုအပ်ပေ။သို့ပေမဲ့ ယင်ဟန်ကျန်းဟာ
ထိုဆီးနှင်းမီးလျှံက်ိုလိုအပ်၏။
သူဟာယင်ဟန်ကျန်းကို အခြားလက်အောက်ငယ်သားများကို
ဆက်ဆံသကဲ့သို့ ဆက်ဆံ၍နှစ်အများကြီးပစ်ထားခဲ့မိသည်။ထိုစာအုပ်ကြောင့်သာမဟုတ်လျှင် တစ်သက်လုံးပစ်ထားမိမှာဖြစ်သည်။သူသေသွားသည့်အခါ
ယင်ဟန်ကျန်းရူးသွပ်သွားတာကို
တွေ့ရတော့ ခံစားသွားရပြီး
ကောင်းကောင်းဆက်ဆံပေးဖို့
ဆုံးဖြတ်လိုက်၏။
"မင်းတို့ကလည်းကျင့်ကြံသူတွေဆိုတော့
နိမ့်ကျတဲ့မိန်းမတစ်ယောက်အတွက်နဲ့
ငါတို့တွေတိုက်ခိုက်ဖို့မလိုပါဘူး။"
ဟုပြောကာ သူ၏ဆရာတစ်ပိုင်း
ပိုင်လီချင်းမြောင်နှင့် ရန်သူမဖြစ်ချင် သောကြောင့် ဝမ်ရန်အယ်
နောက်ဆုတ်လိုက်၏။
သူ့စကားကိုကြားသောအခါ
ပိုင်လီချင်းမြောင်ဟာပိုဒေါသထွက်လာပြီး "နင်ဘာပြောလိုက်တာလဲ" ဟုမေးကာတိုက်ခိုက်ဖို့လုပ်တော့သည်။သို့ပေမဲ့
ဟယ့်ဝမ်းချောင်က သူ့ရှေ့မှာပိတ်ထား၏။
ပိုင်လီချင်းမြောင်ဟာ ဝတ္ထုထဲမှာလို
ရက်စက်ကြမ်းကြုတ်မှုများကို မတွေ့ကြုံရသေးသည့်အတွက် ရိုးရှင်းသောမိန်းကလေးအဖြစ်ပဲရှိသေးကာ လူတွေအကြောင်း
နားမလည်သေးပေ။ဟယ့်ဝမ်းချောင်က
သူ့ထက်အတွေ့အကြုံပိုရှိသည့်အတွက်
ဝမ်ရန်အယ်ဟာမြင်သာအောင်
ပြထားသည်ထက် စွမ်းအားပိုမြင့်နိုင်ကြောင်းသိ၏။အကယ်၍ သူတို့နှစ်ယောက်ဟာ
ဝိဉာဉ်အခြေတည်အဆင့်ကျင့်ကြံသူတွေ
ဖြစ်လျှင် ဘယ်လိုလုပ်ရမည်နည်း။
သူ့လက်တွေမှာ ချွေးတွေထွက်လာပြီး
ပိုင်လီချင်းမြောင်ကိုစိတ်ထဲမှ
ဆက်သွယ်လိုက်ကာ "ဂိုဏ်းတူညီမလေး
ဒီလူတွေကငါတို့ရဲ့ပြိုင်ဘက်မဟုတ်ဘူး။
ငါသူတို့ကိုအချိန်ဆွဲထားမယ်။မင်းမြန်မြန်ဂိုဏ်းကိုပြန်ပြီး အကူသွားခေါ် "ဟု
ပြောလိုက်သည်။
ဟယ့်ဝမ်းချောင်နှလုံးသားထဲမှာ
ပိုင်လီချင်းမြောင်ဟာသူချစ်ရတဲ့
ဂိုဏ်းတူညီမလေးဖြစ်ပြီး သူကာကွယ်ရမည့်သူဖြစ်သည်။သူသေရမည်ဆိုလျှင်တောင်မျှ
သူ့ဂိုဏ်းတူညီမလေးကို နည်းနည်းတောင် ဒဏ်ရာရခွင့်မပြုနိုင်ပေ။
"ဂိုဏ်းတူအစ်ကို......."ပိုင်လီချင်းမြောင်ဟာတင်းမာပြီးအလေးအနက်ပြောနေတဲ့
ဂိုဏ်းတူအစ်ကိုပြောတာကိုကြားပြီး
သူတို့တွေကျင့်ကြံဆင့်မြင့်တဲ့ပြိုင်ဘက်တွေ
နှင့်ရင်ဆိုင်နေရတာဖြစ်ကြောင်းသိလိုက်ရကာ ကြောက်လည်းကြောက်နေသလို
သူ့ဂိုဏ်းတူအစ်ကိုကိုလည်းကျေးဇူး
တင်မိ၏။
ကျင့်ကြံဆင့်နိမ့်လွန်းတာကြောင့် သူတို့
စိတ်ထဲကဆက်သွယ်ပြီးပြောဆိုနေတာ
တွေကို ကျန်တဲ့သုံးယောက်ဟာအတိုင်းသားကြားနေရတာကို သူတို့မသိကြချေ။
ဝမ်ရန်အယ်ကြောင်သွား၏။သူနောက်ဆုတ်လိုက်တာတောင်မှ အခြေအနေတွေဟာဘယ်လိုဖြစ်ပြီး ပိုတင်းမာလာရတာလဲ။
အခုလိုကြုံရတာကို ဘယ်လိုအဆုံးသတ်
ရမလဲ။အရင်က ဒီလိုအခြေအနေကြုံရင်
သူဘယ်လိုလုပ်ခဲ့သလဲ။အကုန်လုံးကို
သတ်ခဲ့တာများလား။အရင်က သူနဲ့
တိုက်ခိုက်ခဲ့တဲ့ လူတွေရဲ့မျက်နှာတွေကိုတောင်သူမမှတ်မိတော့ပေ။
ကံကောင်းသွားတာက ရှူယန်ယန်
ရှိနေတာပင်။လက်ယာကာကွယ်
စောင့်ရှောက်သူဖြစ်တဲ့သူဟာ အရှင့်ရဲ့အတွေးတွေကိုခန့်မှန်းမိပြီး ဒဏ်ရာရနေတဲ့ခန္ဓာကိုယ်ဖြင့် အခြေအနေတင်းမာနေတဲ့လူလေးယောက်ဆီတွားသွားပြီး စားပွဲပေါ်က ငွေတုံးကိုတုန်တုန်ယင်ယင်နှင့်ယူလိုက်ကာ "သခင်လေးဟယ့်၊ မိန်းကလေးပိုင်လီ ကျွန်မအတွက်နဲ့ ဒုက္ခမခံပါနဲ့။ဒီကသခင်လေး
ပြောတာမှန်တယ်။ကျွန်မက နိမ့်ကျတဲ့မိန်းကလေးတစ်ယောက်ပါပဲ။"
ထို့နောက် ငွေတုံးကို သူ့အင်္ကျီထဲသူကိုယ်တိုင်ထည့်လိုက်ကာ " ဧည့်သည်တော်ရဲ့
ရက်ရောမှုအတွက် ကျေးဇူးတင်ပါတယ်"
ဟုဆို့ဆို့နင့်နင့်ပြောလိုက်သည်။
ထိုစကားများပြောရင်းဖြင့် ဝမ်ရန်အယ်အားစိတ်ထဲမှဆက်သွယ်လိုက်ကာ "ကျွန်မတောင်းပန်ပါတယ် အရှင်ရယ်။
'မင်းကကိုယ့်ကိုကိုယ်သိသေးတယ်ဆိုတော့ ငါရှန့်ချင်းဂိုဏ်းရဲ့မျက်နှာကိုထောက်ပြီး
ဂျူနီယာတွေနဲ့ မတိုက်တော့ဘူး' လို့ပြောပြီးသွားပါတော့။ကျွန်မကျန်တာဆက်လုပ်
ပါ့မယ်။ "ဟုစိတ်ချင်းဆက်သွယ်လိုက်သည်။
ဝမ်ရန်အယ်ဟာခေါင်းညိတ်လိုက်ပြီး
စာဖတ်သကဲ့သို့လေသံနှင့် "မင်းကကိုယ့်ကိုကိုယ်သိသေးတယ်ဆိုတော့ ငါရှန့်ချင်းဂိုဏ်းရဲ့မျက်နှာကိုထောက်ပြီးဂျူနီယာတွေနဲ့
မတိုက်တော့ဘူး" ဟုပြောလိုက်သည်။
ပြောပြီးသည်နှင့် ယင်ဟန်ကျန်းကိုဆွဲကာပျောက်ကွယ်သွား၏။ ဟယ့်ဝမ်းချောင်နှင့် ပိုင်လီချင်းမြောင်သူတို့နောက်လိုက်ချင်သည်ဆိုလျှင်တောင်မှ မလိုက်နိုင်ပေ။
"မိန်းကလေး ရှူ" ဟုခေါ်လိုက်ကာ
ဟယ့်ဝမ်းချောင်ဟာ အရိုးများ
ကျိုးနေသောကြောင့်တွားသွားနေရသည့်
ရှူယန်ယန်ကိုသူ့လက်မောင်းကြားထဲ
ပွေ့ဖက်ထားလိုက်သည်။သူ့နှလုံးသားဟာ နာကျင်နေရ၏။သူ့ကျင့်ကြံဆင့်ဟာ
နိမ့်သည့်အတွက် ဝိဉာဉ်အခြေတည်အဆင့်ကျင့်ကြံသူနှစ်ယောက်ကို မယှဉ်နိုင်ပေ။ထို့ကြောင့် ရွံ့နွံများကြားကထိုးထွက်ကာပွင့်လန်းနေသည့်ကြာပန်းသကဲ့သို့ နူးညံ့ကာကိုယ့်ကိုကိုယ်တန်ဖိုးထားသည့်
မိန်းမပျိုလေးဟာ သူ့ကိုကာကွယ်ဖို့အတွက်နှင့် သူ့တန်ဖိုးသူနှိမ့်ချလိုက်ရသည်။
ထိုသည်မှာ ကျင့်ကြံဆင့်မမြင့်သည့်
သူ့အမှားပင်။
ပိုင်လီချင်းမြောင်ဟာ ဟယ့်ဝမ်းချောင်
ရှူယန်ယန်ကိုပွေ့လိုက်တာကိုမြင်ပေမဲ့
ရှူယန်ယန်၏ခြေထောက်များတွင်
သွေးများယိုစီးကျနေကာ ဝတ်ဆင်ထားသောအဖြူရောင်ဝတ်စုံတစ်ဝက်လောက်သည်လည်း သွေးများဖြင့်နီရဲနေသောကြောင့် သဝန်တိုဖို့စိတ်ကူးပေါ်မလာပေ။
"မိန်းကလေးရှူကို ဆရာဝန်နဲ့မပြရင်
သူပြန်ကောင်းလာမှာမဟုတ်ဘူး။ကျွန်မ ဂိုဏ်းကိုပြန်ပြီး ဂိုဏ်းတူအစ်ကိုယောင်ကိုသွားခေါ်လိုက်မယ်။"
ဟယ့်ဝမ်းချောင်ကခေါင်းညိတ်လိုက်ကာ "ကောင်းပြီ ငါသူ့ကိုအိမ်ပြန်လိုက်
ပို့ပေးလိုက်မယ်။"ဟုပြောလိုက်၏။
ပိုင်လီချင်းမြောင်ထွက်သွားပြီးနောက် သူဟာ
ရှူယန်ယန်ကိုပွေ့ချီလိုက်၍ သက်ငယ်အမိုးနဲ့မိုးထားသောရှူယန်ယန်၏တဲရှိရာသို့
ပြန်ခေါ်လာ၏။
တဲအိမ်ဟာ ဟောင်းနွမ်းနေပေမဲ့ သန့်ရှင်း၍
သပ်သပ်ရပ်ရပ်ရှိပြီး အထဲတွင် နူးညံ့သော
ပန်းထိုးထားသည့်အဝတ်စအချို့
လှမ်းထား၏။တစ်ချက်ကြည့်လိုက်သည်နှင့်
အိမ်ပိုင်ရှင်ဟာဆင်းရဲသော်ငြား
ရိုးသားယဥ်ကျေးသောအမျိုးသမီး
တစ်ယောက်ဖြစ်ကြောင်းသိနိုင်၏။
ဟယ့်ဝမ်းချောင်ဟာ ရှူယန်ယန်ကို
ကောက်ရိုးအိပ်ယာပေါ်သို့ဂရုတစိုက်နှင့်
တင်ပေးလိုက်၏။ရှူယန်ယန်သည်
သွေးအများအပြားဆုံးရှုံးထားသောကြောင့်
သတိမေ့ကာနီးဖြစ်နေကာ သူ့အသက်ရှူသံမှာလည်းတဖြည်းဖြည်းတိုးလာ၏။သူ့ရဲ့
သွေးပေနေသောလက်ချောင်းများကို
မြှောက်လိုက်ကာ နူးနူးညံ့ညံ့ဖြင့်
"သခင်လေးဟယ် နိမ့်ကျတဲ့ကျွန်မဟာ
အရင်ထဲကသေသင့်တာပါ။ကျွန်မကိုကူညီဖို့မလို......."ဟုပြောနေရင်း ဟယ့်ဝမ်းချောင်
ပါးကိုသူ့လက်ချောင်းများ ထိမိ
သွားချိန်၌သတိလစ်သွားခြင်းကြောင့်
ဟယ့်ဝမ်းချောင်ပါး၌သွေးများ
ပေကျံသွားသည်။
"မိန်းကလေးရှူ" ဟုခေါ်ရင်းဟယ့်ဝမ်းချောင်ဟာသွေးကြောကိုစမ်းသပ်ကြည့်လိုက်သောအခါသွေးခုန်နှုန်းနှေးလာတာကိုသတိထားမိသွား၏။ဂိုဏ်းတူညီမလေး
ဂိုဏ်းတူအစ်ကိုယောင်ကိုခေါ်လာသည့်အချိန်အထိ မိန်းကလေးရှူ မတောင့်ခံနိုင်မှာကို
သူစိုးရိမ်မိသည်။
ထို့ကြောင့်သူဟာ အံကြိတ်၍ "အခုလို
လုပ်မိတဲ့အတွက်တောင်းပန်ပါတယ်။"
ဟုပြောလိုက်ကာရှူယန်ယန်၏ခါးစည်းကိုဖြည်လိုက်၏။ငွေတုံးထွက်ကျလာတာကို
မြင်ရသည့်အခါ သူ့နှလုံးခုန်သံဟာ
နောက်တစ်ကြိမ်ထပ်၍ ကျယ်သွားပြန်သည်။
ထို့နောက် ယောက်ျားနှင့်မိန်းမကြား
ထားရမည့်ကျင့်ဝတ်များကိုလျစ်လျူရှုလိုက်ကာ ဆေးတစ်လုံးထုတ်လိုက်ပြီး
ရှူယန်ယန်၏ရင်ဘတ်သို့ သူ့လက်ဖဝါးကိုကပ်လိုက်၍ စွမ်းအင်များစပို့တော့၏။
ပုံမှန်လူတွေဟာ ကျင့်ကြံသူများသုံးသည့်ဆေးများ၏အာနိသင်ကိုမခံနိုင်သောကြောင့် တိုက်ရိုက်သောက်သုံး၍မဖြစ်နိုင်ပေ။သို့ပေမဲ့ ကျင့်ကြံသူတစ်ယောက်ကကူ၍ ဆေးအာနိသင်ကိုချေဖျက်ပေးကာခန္ဓာကိုယ်ထဲသို့ ဆေးအာနိသင်ဝင်နိုင်အောင် လမ်းညွှန်
ပေးလျှင်တော့ သာမန်လူများ
ထိုဆေးကိုသောက်သုံးနိုင်သည်။
ထိုသို့ကူပေးခြင်းသည်ကျင့်ကြံသူများ၏
စွမ်းအားကိုယုတ်လျော့သွားစေနိုင်သည်။
ကျင့်ကြံသူများဟာသူတို့ကြိုးကြိုးစားစားကျင့်ကြံထားသည့်စွမ်းအားများကို သာမန်လူ
အတွက်သုံးသည်မှာအလွန်ရှား၏။
ဂိုဏ်းတူညီမလေးသွားခေါ်သည့်သူထံ၌ သာမန်လူများသောက်သုံးနိုင်သည့်
ဆေးများစွာရှိသည်။ထိုဆေးများမှာ
ချီမစုပ်ယူတတ်သေးသည့်ဂိုဏ်းဝင်
အသစ်များအတွက်ဖြစ်သည်။သို့ပေမဲ့
ထိုဆေးကိုစောင့်ဖို့အချိန်မရှိတော့ပေ။
ဟယ့်ဝမ်းချောင်ဟာ ဗဟိုချက်ဖွဲ့စည်းခြင်းအဆင့်ဖြစ်၍ ကူညီရန်လုံလောက်သောစွမ်းအားရှိ၏။သူ၏ချီများကိုရှူယန်ယန်၏ ခန္ဓာကိုယ်တွင်လှည့်လည်လိုက်ပြီး ဆေးကို
ရှူယန်ယန်ပါးစပ်ထဲသို့ပါးစပ်ချင်းတေ့
တိုက်လိုက်ကာ ဆေးကိုစုပ်ယူနိုင်ရန်
ကူညီပေးလိုက်သည်။
မိနစ်အနည်းငယ်ကြာသွားသောအခါ
ရှူယန်ယန်၏ဒဏ်ရာများပျောက်ကင်းသွား၏။ ဟယ့်ဝမ်းချောင်ဟာသူ့ကို
ဖက်လိုက်ပြီး သက်ပြင်းချလိုက်သည်။
ထိုအခါမှ သူသည်နူးညံ့ပျော့ပျောင်းပြီး
နွေးထွေးသောခန္ဓာကိုယ်ကိုလက်မောင်းကြားထဲဖက်ထားကြောင်းသတိထားမိသွားသည်။
ဘာလို့အခုထိ ဂိုဏ်းတူညီမလေး
ရောက်မလာရသေးတာလဲ။
သတိမေ့ချင်ယောင်ဆောင်ရင်း ရှူယန်ယန်ဟာ "မင်းတို့တွေပိုင်လီချင်းမြောင်
မြန်မြန်ပြန်မလာနိုင်အောင် အချိန်ဆွဲပေး။
ငါအောင်မြင်ခါနီးနေပြီ။ဘယ်လိုပဲလုပ်ရ
လုပ်ရ သူ သူ့ရဲ့ဂိုဏ်းတူအစ်ကိုယောင်ကို
ခေါ်လာပြီး ငါ့အစီအစဉ်ကိုဖျက်မှာကို
တားပေး။" ဟုစိတ်ချင်းဆက်သွယ်ကာ
ပြောလိုက်သည်။
"မင်းရဲ့လက်အောက်ကလူတွေကိုလွှတ်ဖို့
မလိုဘူး။ငါပိုင်လီချင်းမြောင်ကို
တားထားတယ်။" ဟူ၍ရင်းနှီးနေသော အသံနက်နက်ဖြင့်ပြောသံကိုကြားလိုက်ရ၏။
ရှူယန်ယန် ..........
အရှင် ထပ်ပါလာပြန်ပြီလား။ကျွန်မအရှင့်ကို
အလုပ်မရှုပ်စေချင်ဘူး။အရှင်ပါလို့လည်း
ဘာမှကောင်းတာမှမဖြစ်လာတာ
ဟုတွေးမိ၏။
ရင်ထဲတွင်ငိုနေပေမဲ့လည်း အပြင်မှာတော့
ပုံမှန်အတိုင်းထိန်းထားကာ အသံတိုးတိုးလေးပြု၍မျက်လုံးကိုဖွင့်လိုက်သည်။ထို့နောက်
သူ့ကိုယ်သူဟယ့်ဝမ်းချောင်ပေါင်ပေါ်မှာ
ရှိနေတာကိုသိလိုက်ရသည့်အတွက်
အာမေဋိတ်သံတိုးတိုးလေးပြုလိုက်ပြီး
မျက်နှာနီရဲလာ၏။
အခြားတစ်နေရာမှာတော့ပိုင်လီချင်းမြောင်ဟာ ကိုယ်ပိုင်လက်နက် လရောင်လွှမ်းဆီးနှင်းပိုးချည်မျှင်ကိုထပ်ထုတ်လိုက်ပြီး မျက်နှာအမူအယာလည်းတင်းမာနေကာ
ဝမ်ရန်အယ်နှင့်ယင်ဟန်ကျန်းကို
ရင်ဆိုင်နေ၏။
ဝမ်ရန်အယ်သည် ယင်ဟန်ကျန်းလှုပ်ရှားမှာကိုတားဆီးလိုက်ပြီး လက်ချောင်းတစ်ချောင်းကိုဆန့်ထုတ်လိုက်ကာ ပိုးချည်မျှင်ကို
ထိလိုက်၏။ပိုင်လီချင်းမြောင်၏
ကိုယ်ပိုင်လက်နက်သည် သူ့ခန္ဓာကိုယ်ထဲ
ပြန်ဝင်သွားပြီး သူဟာလည်းစွမ်းအင်များ
ထုတ်သုံး၍မရတော့ပေ။
ပိုင်လီချင်းမြောင်ဟာနောက်ဆုံး၌
သူ့ပြိုင်ဘက်များ၏ခွန်အားကိုနားလည်
သွားသည်။သူသည်ရှန့်ချင်းဂိုဏ်းတွင်ကြီးပြင်းလာ၍ အပြင်လောကသို့တစ်ခါမျှခရီးမထွက်ဘူးပေ။ကျင့်ကြံသူတစ်ယောက်အနေဖြင့် သူဟာဝူလင်းရှိသိုင်းပညာရှင်များကို အနိုင်ယူနိုင်ခဲ့သည်။သူတစ်ခါမျှ
လူများကြားတွင် အဆင့်မြင့်ကျင့်ကြံသူများရောနှောနေမည်ဟုမထင်ထားခဲ့ချေ။
သူ၏ဂိုဏ်းတူအစ်ကိုက သူ့ထက်အတွေ့အကြုံများသောကြောင့် ထိုလူများ၏ ခွန်အားကိုကြိုမှန်းနိုင်ခဲ့သည်။သို့သော်လည်း သူ့ရှေ့မှာနေကာ သူ့ကိုအကာအကွယ်
ပေးခဲ့၏။သူ့ဂိုဏ်းတူအစ်ကိုက သူ့အပေါ်ကောင်းကောင်းဆက်ဆံပေးပြီး သူ့အတွက်အသက်တောင်စွန့်နိုင်သည်။သို့သော်
သူကတော့အမြဲဒေါသထွက်ပြီး ဂိုဏ်းတူအစ်ကိုအပေါ်မယုံကြည်ပေးပေ။သူဟာကျေးဇူးမသိတတ်သူဖြစ်၏။
"နင်ငါ့ကိုသတ်ချင်ရင်သတ်ပစ်လိုက်
နည်းနည်းလောက်တွန့်သွားမယ်ဆိုရင်
ငါကရှန့်ချင်းဂိုဏ်းတပည့်ဖြစ်ဖို့
မထိုက်တန်ဘူး။"ဟုပြတ်ပြတ်သားသား
ပြောလိုက်သည်။
ဝမ်ရန်အယ်ဟာ သူ့ဦးနှောက်ထဲမှာ
ဘယ်လိုအတွေးတွေ တွေးနေသလဲ
နားမလည်နိုင်သည့်အတွက်
"မိန်းကလေးပိုင်လီ အထင်မလွဲပါနဲ့။"
"ဒီအရှ... ငါကမင်းကိုအကူအညီတောင်းစရာရှိလို့ မင်းနောက်ကိုလိုက်ခဲ့တာပါ။"
ဟုပြောလိုက်သည်။
သူလက်တစ်ဖက်ကိုမြှောက်လိုက်သောအခါ
ဘာမှမရှိသောတောင်ပေါ်၌ ကျက်သရေ
ရှိသည့်ထိုင်ခုံသုံးခုံပေါ်လာ၏။ထိုထိုင်ခုံများဟာသိုလှောင်အိတ်ထဲကထုတ်လိုက်ခြင်းမဟုတ်ဘဲတောင်ပေါ်ရှိဝိဉာဥ်စွမ်းအင်များဖြင့်ဖန်တီးထားသော ထိုးဖောက်မြင်ရသည့်ခုံများဖြစ်သည်။မဟာယနာအဆင့်ကျင့်ကြံသူများဟာ ကောင်းကင်၊မြေကြီးတို့နှင့်
ဆက်သွယ်နိုင်ပြီး အတွေးတစ်ချက်တည်းဖြင့်သူတို့၏ဆန္ဒများကိုဖန်တီးနိုင်သည်။
ပုံမှန်အားဖြင့်ထိုအဆင့်ကျင့်ကြံသူများသည် ရန်သူများနှင့်တိုက်ခိုက်သောအခါ
သူတို့၏ကိုယ်ပိုင်လက်နက်များကို
အသုံးမပြုဘဲ ပတ်ဝန်းကျင်မှဝိဉာဉ်စွမ်းအင်များဖြင့်လက်နက်များဖန်တီးလေ့ရှိသည်။
ဝမ်ရန်အယ် ပိုင်လီချင်းမြောင်ကိုထိုင်ရန်
လက်ဟန်ပြလိုက်သည်။တုန်လှုပ်နေသော
ပိုင်လီချင်းမြောင် ထိုင်ခုံပေါ်သို့ထိုင်လိုက်သောအခါ သူလည်းထိုင်ချလိုက်၏။
ပုံမှန်ဆို သူအရင်ဆုံးထိုင်လိုက်မှာ
ဖြစ်သော်လည်းသူ၏ဆရာတစ်ပိုင်းဖြစ်သော
ပိုင်လီချင်းမြောင်ကိုလေးစားမှုပေးရမည်
ဖြစ်သောကြောင့် အရင်ဦးဆုံးထိုင်ခိုင်းခြင်းဖြစ်သည်။
ထိုင်ခုံသုံးခုံထဲမှတစ်ခုံမှာ ယင်ဟန်ကျင်းအတွက်ဖြစ်သော်ငြား သူဟာမထိုင်ဘဲ
ဝမ်ရန်အယ်၏နောက်၌သာ
မတ်တပ်ရပ်နေ၏။
ဝမ်ရန်အယ်ဟာ ပိုင်လီချင်းမြောင်ကို
ဘာမှမတောင်းဆိုဘဲ "မိန်းကလေးပိုင်လီ
မင်းလည်းမှန်းမိမှာပါ။ငါတို့ရဲ့အင်အားနဲ့ဆို သာမန်လူတစ်ယောက်ကိုဒုက္ခပေးဖို့မလိုဘူး။ငါကမင်းအောက်ထပ်ကိုရောက်လာတာကိုတွေ့လို့ မင်းရဲ့အာရုံကိုဆွဲဆောင်နိုင်အောင် အရာတစ်ခုကိုပစ်ချလိုက်ရုံပါပဲ။"
ဟုပြောလိုက်သည်။
ပိုင်လီချင်းမြောင်ဟာ သူ့စကားကြောင့်
ဒေါသထွက်သွားပေမဲ့ သူအခုရင်ဆိုင်
နေရတဲ့လူတွေက အရမ်းအင်အားကြီးနေတဲ့အတွက် လက်သီးဆုပ်လိုက်ကာ
"သူကလူတစ်ယောက် အရာဝတ္ထုတစ်ခုမဟုတ်ဘူး။"ဟုပြန်ပြောလိုက်၏။
"တကယ်လား။"ဝမ်ရန်အယ်လက်ကိုလှုပ်ရှားလိုက်သောအခါ မြေပြင်ပေါ်၌ သွားလာနေသည့်ပုရွတ်ဆိတ်တစ်ကောင်မှာ လေနှင့်အတူပါလာပြီးပိုင်လီချင်းမြောင်၏ ဒူးပေါ်သို့ကျရောက်လာသည်။ထို့နောက်သူဟာ
"ဒါနဲ့ အဲ့တာကြားမှာ ဘာကွာခြားချက်
ရှိလို့လဲ။" ဟုဂရုမစိုက်စွာမေးလိုက်သည်။
ပိုင်လီချင်းမြောင်၏ ခြေထောက်ပေါ်တွင်
ပုရွတ်ဆိတ်သည်တွားသွားတက်ရန်ကြိုးပမ်းနေသည်။သူဟာ ပုရွတ်ဆိတ်ကိုလက်နဲ့
ကိုင်လိုက်ပြီး မြေပြင်ပေါ်ချလိုက်သည်။
"သူတို့ကမတူဘူး။ပြီးတော့ပုရွတ်ဆိတ်ကလည်းအပြစ်မရှိပါဘူး။"ဟုတုန်လှုပ်နေသောအသံဖြင့်ပြောလိုက်၏။
"မင်းဘဝမှာအသားစားဖူးလား"
ဟုဝမ်ရန်အယ်မေးလိုက်သည်။
ပိုင်လီချင်းမြောင် ဘာမှပြန်မဖြေပေ။
အခြေခံအဆင့်တည်ဆောက်ခြင်းအဆင့်သို့ရောက်သည့်ကျင့်ကြံသူများသည် ပတ်ဝန်းကျင်မှချီများကိုစုပ်ယူထားသောကြောင့် အစာစားရန်မလိုအပ်တော့ပေ။သူဟာအရင်နှစ်ကမှ ထိုအဆင့်ကို
ရောက်ထားခြင်းဖြစ်သောကြောင့်
ဆယ့်ခုနှစ်လုံး သာမန်လူများစားသော
အစားများကိုစားသုံးခဲ့တာဖြစ်၏။
ခေါင်းကိုခါလိုက်ပြီး "အဲ့တာကမတူဘူးလေ။"ဟုသာပြောနိုင်သည်။
"ကျင့်ကြံသူတစ်ယောက်အတွက်တော့ ကောင်းကင်အောက်က သက်ရှိအားလုံးဟာ ဦးတည်ချက်တစ်ခုပဲရှိပြီး အရာအားလုံးမှာအသိစိတ်ရှိတယ်။လူသားတွေနဲ့ အခြားသက်ရှိတွေကြား မကွာခြားဘူး။ကျင့်ကြံသူတွေဟာ ပတ်ဝန်းကျင်ကစွမ်းအင်တွေကို
စုပ်ယူကြတယ်။ငါတို့စုပ်ယူတဲ့စွမ်းအင်တွေကိုအခြားသက်ရှိတွေကိုသာပေးမယ်ဆိုရင်ကော။ရှန့်ချင်းဂိုဏ်းက စွမ်းအင်ကြွယ်ဝတဲ့တောင်ကိုရာစုနှစ်အများကြီး လက်ဝါးကြီး အုပ်ထားတာ။ရှေးက အဲ့တောင်မှာအရမ်းထူးခြားတဲ့သတ္တဝါတွေ၊ ဝိဉာဉ်သက်ရှိတွေဖြစ်တည်ခဲ့ပေမဲ့ အခုဘာ့ကြောင့်မျိုးတုန်း
ကုန်တာလဲဆိုတာ မင်းသိလား။အကြောင်းပြချက်က အဲ့တောင်ကဝိဉာဉ်စွမ်းအင်တွေကို လူသားတွေအပိုင်သိမ်းလိုက်တဲ့အတွက်
အဲ့တောင်ဟာ ဝိဉာဉ်သက်ရှိတွေထပ်
မမွေးဖွားပေးနိုင်တော့တာကြောင့်ပဲ။"
ပိုင်လီချင်းမြောင်ဟာ ကျင့်ကြံသူဖြစ်တာ
မကြာသေးသည့်အတွက် ဝမ်ရန်အယ်
ပြောသည့်စကားများကိုပြန်မငြင်းနိုင်ပေ။
သူ့နှလုံးသားဟာမတည်ငြိမ်တော့ဘဲ သူ့ရဲ့
အရင်ကအမြင်တွေဟာလည်းပျက်စီးသွား၏။သူ့ရဲ့စွမ်းအင်များဟာလည်း
မတည်ငြိမ်တော့သဖြင့် အတွင်းဘက်ကိုယ်ခန္ဓာအစိတ်အပိုင်းများကို ဓားဖြင့်
ထိုးစိုက်နေသကဲ့သို့ခံစားရ၏။
ဝမ်ရန်အယ်ဟာ သူ့ဆရာတစ်ပိုင်း
ချီဖောက်ပြန်နေသည်ကိုကြည့်မနေနိုင်တဲ့အတွက် ရှူထောင့်ပြောင်း၍
"ဒီကိစ္စတွေအတွက်ကိုယ့်ကိုကိုယ်
အပြစ်တင်ဖို့မလိုဘူး။အခုလက်ရှိမှာ
လူသားတွေဟာသက်ရှိအားလုံးရဲ့ထိပ်ဆုံးမှာရှိနေတာက ကံကြမ္မာဆုံးဖြတ်ထားတာ
ဖြစ်တယ်။နတ်ဘုရားတွေ၊နတ်ဆိုးတွေ
ရှိခဲ့တဲ့အချိန်တုန်းကလူသားတွေဟာ
ဒုက္ခတွေကိုမဆုံးနိုင်အောင်ကြုံတွေ့
ခံစားခဲ့ရတာ။လေပေါ် မြေပေါ်က သတ္တဝါတွေ၊သေစေနိုင်တဲ့ အပင်တွေ၊ပန်းပွင့်တွေ
စတဲ့ဝိဉာဥ်သက်ရှိတွေဟာ လူသားတွေကို သားကောင်အနေနဲ့သတ်မှတ်ပြီး လူသား
ဝိဉာဉ်တွေကိုစားသုံးပြီး လူသားခန္ဓာကိုယ်တွေကို မှော်လက်နက်တွေအဖြစ်သန့်စင်
ကြတယ်။အခုကျတော့လူသားတွေက
ပိုသာသွားတဲ့အတွက်ကံကြမ္မာတစ်ပတ်
လည်တာလို့ပြောလို့ရတယ်။"
ထိုစကားကိုကြားပြီးနောက်
ပိုင်လီချင်းမြောင်အမူအယာ
ပြေလျော့သွား၏။သူ့စိတ်ထဲမှာရှုပ်ထွေး
နေသောအရာများမှာ ရှင်းလင်းသွားပြီး
သူ့စိတ်ဟာလည်းသက်တောင့်သက်သာ
ဖြစ်သွား၏။
သူဟာမျက်လုံးတွေကိုမှိတ်လိုက်ကာတိတ်တဆိတ်ဖြင့်ချင့်ချိန်စဉ်းစား
လိုက်သည်။၁၅မိနစ်ကြာသောအခါ
မျက်လုံးတွေကိုပြန်ဖွင့်လိုက်၍ ဝမ်ရန်အယ်ကိုလက်သီးဆုပ်ကာအရိုအသေပေး
လိုက်ပြီး"လမ်းညွှန်ပေးတဲ့အတွက်ကျေးဇူးတင်ပါတယ် စီနီယာ။"
ဟုပြောလိုက်သည်။
ဝမ်ရန်အယ်ဟာ လက်ကိုရမ်းလိုက်ပြီး
"ဘာမှမဟုတ်ပါဘူး။ငါကကောင်းကင်ရဲ့အမှန်တရားတချို့ကိုပြောပြရုံပါပဲ။အခုလို
ငါပြောတာတွေကိုသဘောပေါက်တဲ့အတွက် မင်းဟာ အရာအားလုံးတူညီခြင်းလမ်းစဉ်ကိုကျင့်ကြံဖို့သင့်တော်ပုံရတယ်။အနာဂတ်မှာ ကျင့်ကြံခြင်းလမ်းစဉ်ကိုရွေးရင် မှားယွင်းတဲ့လမ်းကို မရွေးမိစေနဲ့။"
ပိုင်လီချင်းမြောင်ကကောင်းကင်၏စည်းမျဉ်းတစ်ခုကိုနားလည်သွားသည့်အတွက်
အရင်ကရိုးရှင်းသောမိန်းကလေး
တစ်ဦး၏မျက်လုံးအကြည့်နှင့်ကွဲပြားသွားကာ သူ၏မျက်တောင်ရှည်များအောက်မှမျက်လုံးအကြည့်ဟာ ဘက်မလိုက်သော်လည်းဂရုဏာတရားတွေနှင့်ပြည့်နှက်နေသည့်အကြည့်အဖြစ်သို့ပြောင်းလဲ
သွားသည်။သူ့အကြည့်ဟာပုရွတ်ဆိတ်ကိုကြည့်နေသည်ဟုထင်ရသကဲ့သို့
မည်သည့်အရာကိုမျှကြည့်နေခြင်းမရှိ
ဟုလည်းထင်ရသည်။
ဝမ်ရန်အယ်ဟာ သူ့ကိုချီးကျူးသည့်
အကြည့်ဖြင့်ကြည့်နေချိန်မှာပဲ
ပိုင်လီချင်းမြောင်၏ မျက်လုံးအကြည့်
များဟာ ခဏလေးအတွင်း ပြန်တောက်ပ
လာပြီးဂိုဏ်းတူအစ်ကိုနဲ့ မိန်းကလေးရှူ
သူ့ကိုစောင့်နေခြင်းအားပြန်သတိရသွား၏။
သူ့မျက်လုံးတွေဟာကြယ်တွေလို
တောက်ပနေပြီးအရင်ကလို အချစ်ရူး
ရူးနေသောမိန်းကလေးတစ်ယောက်အဖြစ်ပြန်ပြောင်းလဲသွားသည်။
"စိတ်ပူစရာမလိုဘူး။အဲ့မိန်းကလေးအဆင်ပြေတယ်။ငါမင်းဆီကိုလာတာ
ငါလိုချင်တာတစ်ခုကို ကူရှာပေးစေချင်လို့။"
"စီနီယာကျွန်မရဲ့ကျင့်ကြံခြင်းကို
ထောက်ပြပေးတဲ့အတွက် ပိုင်လီ
အရမ်းကျေးဇူးတင်မိပါတယ်။ကျွန်မကူညီပေးနိုင်တဲ့ ကိစ္စတစ်ခုခုမှာ စီနီယာအကူအညီလိုတာဆိုရင် ကျွန်မအကူအညီပေးဖို့
တုံ့ဆိုင်းမှာမဟုတ်ပါဘူး။"
"ငါက ဆီးနှင်းမီးလျှံလို့ခေါ်တဲ့ ရတနာတစ်ခုကိုရှာနေတာ ငါ့ရဲ့ လက်အောက်ငယ်.... သူငယ်ချင်းရဲ့ ဒဏ်ရာကိုကုပေးဖို့အတွက်"
ယင်ဟန်ကျန်းဟာ ဝမ်ရန်အယ်ကို
အံ့ဩတကြီးကြည့်မိသည်။
"ဆီးနှင်းမီးလျှံအကြောင်း အရင်က
ဆရာပြောတာကြားဖူးတယ်။အဲ့တာက
မိုင်ထောင်ချီရေခဲလွင်ပြင်မှာရှိပြီး နေရာအတိအကျကိုဘယ်သူမှမသိဘူးတဲ့။ဗဟိုချက်ဖွဲ့စည်းခြင်းအဆင့်အောက်က
ဘယ်သူမဆို အဲ့ကိုဝင်သွားရင်သေဖို့
များတယ်တဲ့။ပြီးတော့စီနီယာရဲ့ကျင့်ကြံဆင့်က ပိုမြင့်တာဆိုတော့ကျွန်မကို
ခေါ်သွားလည်းအသုံးဝင်ပါ့မလား။"
"ဆီးနှင်းမီးလျှံကမင်းနဲ့ကံစပ်နေတာ။
အခြားသူတွေယူလို့မရဘူး။မင်းခွင့်ပြုမှပဲ
ယူလို့ရမှာ။အရာအားလုံးဟာ အစထဲက
ကြိုဆုံးဖြတ်ထားပြီးသား အင်အားရှိရုံနဲ့
ယူလို့မရဘူး။"
တကယ်ဆိုရင် သူတို့ပိုင်လီချင်းမြောင်
နောက်ကလိုက်ပြီး ရတနာကိုရှာတွေ့သွားတဲ့အခါမှသူ့ဆီကလုယူလိုက်လို့ရသည်။
ထိုသို့လုပ်ခြင်းသည် သူတို့ရဲ့ နတ်ဆိုးလမ်းစဉ်အတိုင်းလုပ်တာပင်ဖြစ်သည်။သို့ပေမဲ့ ဝမ်ရန်အယ်သူ့ဆရာပစ္စည်းကို
မလုချင်ပေ။ထို့အပြင် အခြားတစ်ယောက်ဆီက ပစ္စည်းကိုလုသည့် ယုတ်ညံ့သော
ကိစ္စမျိုးကိုသူမလုပ်ချင်။လုမည့်အစား လဲလှယ်တာမျိုးပဲလုပ်ချင်သည်။
"ငါမင်းကို နတ်ဘုရားဘုံကိုပြန်တက်
နိုင်အောင် ကူညီပေးမယ်။တာအိုကို သဘောပေါက်အောင်လည်း ထောက်ပြ
ပေးမယ်။မင်းလိုချင်တာမှန်သမျှကိုလည်း
ကူပြီးရှာပေးမယ်။ ငါ့ကို ဆီးနှင်းမီးလျှံ
ပြန်ပေး။"
"ဒီအကြံမဆိုးဘူး။ယင်ဟန်ကျန်းကိုလည်းကူညီပေးနိုင်သလို သူ့ဆရာရဲ့ ကျေးဇူးကြွေးကိုလည်း ဆပ်ပြီးသားဖြစ်မယ်။" ဟူ၍အကြံကောင်းကိုမြန်မြန်တွေးနိုင်သည့်အတွက် ဝမ်ရန်အယ်သူ့ကိုယ်သူ
ပြန်ချီးကျူးလိုက်သည်။သူသတိ
မထားမိတာက သူ့နောက်ကျောမှာ
ရပ်နေသော ယင်ဟန်ကျန်း၏မျက်လုံးများ နီလာခြင်းကို ဖြစ်သည်။
ယင်ဟန်ကျန်းဟာ သူ့ခေါင်းကိုငုံ့လိုက်ပြီး
သူ့မျက်လုံးတွေကို ဖုံးကွယ်လိုက်ကာ အသံကွဲအက်အက်ဖြင့် "အရှင်..."
ဝမ်ရန်အယ်ဟာ ရွှေရောင်ချည်ထိုးထားသည့်သူ့အနက်ရောင်အင်္ကျီလက်ကို
ခါလိုက်ပြီး ယင်ဟန်ကျန်းဆက်ပြောမည့်စကားများကို "ဒီအရှင်က မင်းကိုပေးတာကို ငြင်းဆန်ခွင့်မပြုနိုင်ဘူး။"
ဟုဟန့်တားလိုက်သည်။
အပိုင္း၄။ ေက်ာက္တုံးတစ္တုံးတည္းႏွင့္ ငွက္ႏွစ္ေကာင္ပစ္ျခင္း
ဝတၳဳတစ္အုပ္၏ အဓိကဇာတ္ေကာင္
ျဖစ္ေသာ ပိုင္လီခ်င္းေျမာင္၏႐ုပ္ရည္
သြင္ျပင္သည္ ႁခြင္းခ်က္မ႐ွိလွပ၏။
သူဟာ ႐ွန္႔ခ်င္းဂိုဏ္းမိန္းကေလးတပည့္မ်ားဝတ္ဆင္ေလ့႐ွိသည့္ အဝါေရာင္ဝတ္စုံကို ဝတ္ဆင္ထား၍ ေရာင္စုံႀကိဳးႏွင့္ဆံပင္ကို႐ိုး႐ိုး႐ွင္း႐ွင္းထုံးဖြဲ႕ထားသည္။သူ႕ဆံပင္၌ ေႂကြက်ကာစ မက္မြန္ပန္းပြင့္ဖတ္ကပ္ေနၿပီး
သူ႕မ်က္ႏွာေလးဟာလည္း ပန္းပြင့္ဖတ္လိုပန္းေရာင္သန္းကာ ႏူးညံ့လွပေနသည္။နဖူးေပၚသို႔ ဆံပင္အနည္းငယ္က်ဆင္းေနျခင္း
ကလည္း ျခယ္သမႈကင္းသည့္မ်က္ႏွာကို
ပိုလွပေအာင္ ပံ့ပိုးထား၍အဝါေရာင္
ေဖ်ာ့ေဖ်ာ့နားကပ္ကိုဆြဲထားျခင္းက
ငယ္႐ြယ္၍က်က္သေရ႐ွိသည့္အလွအပကို
ေပၚလြင္ေစသည္။
ဝမ္ရန္အယ္ဟာ အေရာင္အဝါေတြကိုပဲ အာ႐ုံစူးစိုက္ေနသည့္အတြက္ သူ၏အလွအပကိုသတိမထားမိေပ။ယင္ဟန္က်န္း
သူ႕ဓားကိုတင္းတင္းဆုပ္ကိုင္ထား၏။သူ၏မ်က္လုံးထဲတြင္ေတာ့ ဝမ္ရန္အယ္ကိုဆန္႔က်င္ရဲသည့္ထိုမိန္းကေလးသည္
ေသလူပင္။
ဟယ့္ဝမ္းေခ်ာင္လည္း ဒုတိယထပ္သို႔ေရာက္လာသည္။သူဟာ ပိုင္လီခ်င္းေျမာင္ကို ဆယ္ႏွစ္ေက်ာ္သိလာတာျဖစ္သည့္အတြက္ ဘယ္ေလာက္ပဲလွပေနပါေစ
ျမင္ေနက်ျဖစ္၍ မည္သို႔မွ်မခံစားရေခ်။ဒုတိယထပ္ကို ေရာက္လာထဲက သူ၏
အာ႐ုံသည္ ႐ွဴယန္ယန္ဆီသို႔သာ
ေရာက္ေန၏။သူသည္စားပြဲထိုးတစ္ေယာက္အား ေငြအေႂကြေစ့ အနည္းငယ္ေပးလိုက္၍ အ႐ိုးက်ိဳးျခင္းကို ကုသေပးႏိုင္သည့္ ဆရာဝန္တစ္ေယာက္ကို ေခၚေပးရန္ ခိုင္းလိုက္သည္။ထို႔ေနာက္ ႐ွဴယန္ယန္
ထိုင္ခုံနားမွာထိုင္ခ်လိုက္ၿပီး
"မိန္းကေလး႐ွဴ မစိုးရိမ္ပါနဲ႔။ကြၽန္ေတာ္
မင္းအတြက္တရားမွ်တမႈကို ႐ွာေပးပါ့မယ္။"
ဟုေျပာလိုက္သည္။
႐ွဴယန္ယန္..........
မျဖစ္ႏိုင္လိုက္တာ သူတစ္ေယာက္ပဲ
ပိုင္လီခ်င္းေျမာင္လွတာကိုသတိထားမိတာလား။ဒီေယာက်္ားသုံးေယာက္လုံးက မ်က္လုံးကန္းေနတာမ်ားလား။ၿပီးေတာ့
ပိုင္လီခ်င္းေျမာင္ကမွ သူ႕အတြက္
တရားမွ်တမႈ႐ွာေပးေနတာေလ။
ဟယ့္ဝမ္းေခ်ာင္က ဘာကိစၥနာမည္ေကာင္းဝင္ယူေနတာလဲ။
နားမလည္ႏိုင္တဲ့ ေမးခြန္းေတြနဲ႔ ျပည့္ႏွက္
ေနေပမဲ့ ႐ွဴယန္ယန္ဟာ အလုပ္ကိုေလးစားသူျဖစ္သည့္အတြက္ ဟယ့္ဝမ္းေခ်ာင္ကိုျဖားေယာင္းရမည့္ သူ႕တာဝန္ကိုမေမ့ေပ။
သူ႕လက္ကို ပိုႀကီးမားေသာ
ဟယ့္ဝမ္းေခ်ာင္လက္ဖဝါးထဲသို႔
အားတင္းကာထည့္လိုက္ၿပီး အခ်စ္ေတြႏွင့္ ျပည့္ႏွက္ေနသည့္မ်က္လုံးေတြနဲ႔ၾကည့္ကာ "ကြၽန္မအသက္က စကၠဴလိုမ်ိဳး
ပါးလႊာေနတာပါ။အခုလိုမ်ိဳး
သခင္ေလးဟယ္နဲ႔ေတြ႕ဆုံခြင့္ရတာကိုက
သုံးဘဝစာ ကံေကာင္းမႈပါပဲ။မိန္းကေလး
ပိုင္လီ ကြၽန္မအတြက္နဲ႔အျခားသူေတြနဲ႔
ရန္သူအျဖစ္မခံပါနဲ႔။"ဟုေျပာလိုက္သည္။
႐ွဴယန္ယန္၏စိတ္ထဲမွာေတာ့
"နင္ျပႆနာ႐ွာရင္ေတာင္ သူတို႔ကို
ႏိုင္ေအာင္ခ်ႏိုင္မွာမဟုတ္ဘူး။"
ဟု ေျပာေနမိသည္။
ပိုင္လီခ်င္းေျမာင္ဟာ အသက္ငယ္႐ြယ္ျခင္းေၾကာင့္ အေျခခံအုတ္ျမစ္တည္ေဆာက္ျခင္း အဆင့္ကို ေရာက္႐ုံမွ်သာ႐ွိေသးသည္။
ဟယ့္ဝမ္းေခ်ာင္ဟာလည္းသူ႕ထက္
အသက္အနည္းငယ္မွ်သာပိုႀကီးျခင္းေၾကာင့္ ဗဟိုခ်က္ဖြဲ႕စည္းျခင္း အဆင့္မွ်သာ႐ွိ၏။
သူတို႔ကိုသတ္ရန္ ဝမ္ရန္အယ္လႈပ္႐ွားဖို႔ပင္
မလိုေပ။ယင္ဟန္က်န္းလည္း ဓားဆြဲထုတ္စရာမလိုဘဲ ႐ွန္႔ခ်င္းဂိုဏ္းသားျဖစ္ေသာ
သူတို႔ႏွစ္ေယာက္အား လက္တစ္ေခ်ာင္းသာသုံး၍ အလြယ္တကူသတ္ႏိုင္၏။
ပိုင္လီခ်င္းေျမာင္ဟာ ႐ွဴယန္ယန္ရဲ႕စကားကိုၾကားၿပီး ေဒါသထြက္သြားသလို
ေနာင္တလည္းရသြားသည္။ၿမိဳ႕မွာ
အရင္ရက္ေတြက မိန္းကေလး႐ွဴကို
ေတြ႕မိေၾကာင္းဂိုဏ္းကတပည့္တခ်ိဳ႕
ေျပာတာၾကားသည့္ေန႔ထဲက ဟယ့္ဝမ္းေခ်ာင္္ဟာ မိန္းကေလး႐ွဴကို ဆက္သြယ္ၿပီး အကူအညီေပးခ်င္ေနျခင္းျဖစ္သည္။မေတာ္တဆဆုံမိခဲ့တာဆိုရင္ေတာင္မွ
သူတို႔ဟာ မိန္းကေလး႐ွဴကိုအဆုံးထိတာဝန္ယူရမွာျဖစ္ၿပီး လမ္းတစ္ဝက္မွာစြန္႔ပစ္ခဲ့မယ္ဆိုလွ်င္ ကံၾကမၼာေႂကြးတင္ကာအနာဂတ္၌ ၾကဳံေတြ႕ရမည့္ ေကာင္းကင္ဘုံစမ္းသပ္ျခင္းဟာ ပို၍ခက္ခဲသြားမွာျဖစ္သည္။
ပိုင္လီခ်င္းေျမာင္စိတ္ထဲတြင္သဝန္တိုမႈ
မ်ားျဖင့္ျပည့္ႏွက္ေနၿပီး
ဂိုဏ္းတူညီမလုႏွင့္ပတ္သက္၍
ဂိုဏ္းတူအစ္ကိုဟယ့္ဝမ္းေခ်ာင္ႏွင့္
ရန္ျဖစ္ရျခင္းျဖစ္သည္။ထို႔ေၾကာင့္မနက္၇နာရီထြက္ဖို႔လုပ္ထားေသာ္လည္း
၉နာရီမွထြက္ျဖစ္ခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။သူ၏ဂိုဏ္းတူအစ္ကိုဟယ့္ဟာ သူ႕ထက္က်င့္ၾကံဆင့္ျမင့္ျခင္းေၾကာင့္ ေကာင္းကင္သေဘာတရားကိုပိုနားလည္၍ တစ္ခုခု
ျဖစ္ေတာ့မည္ဟု စိတ္ထဲထင့္ေနေသာေၾကာင့္
ျမန္ျမန္ဂိုဏ္းကထြက္ခ်င္ေနျခင္း
ျဖစ္ႏိုင္သည္။သူသာဂိုဏ္းကေနထြက္ဖို႔အခ်ိန္ကိုမဆြဲခဲ့လွ်င္ မိန္းကေလး႐ွဴ
ယခုကဲ့သို႔အေျခအေနကိုၾကဳံေတြ႕ရမွာ
မဟုတ္ေပ။
ကိုယ့္ကိုကိုယ္ျပန္ဆူေနတဲ့ပိုင္လီခ်င္းေျမာင္ဟာ ႐ွဴယန္ယန္စကားကိုၾကားၿပီး ေဒါသကို
မထိန္းႏိုင္ေတာ့ေခ်။သူ႕ဝတ္စုံအေရာင္နဲ႔
မတူတဲ့ခါးနားက ေငြေရာင္ပိုးခ်ည္မွ်င္ကို
ယူလိုက္ၿပီး စည္းခ်က္က်က်လႈပ္႐ွားလိုက္၏။ထိုပိုးခ်ည္မွ်င္သည္ အေျခခံအုတ္ျမစ္တည္ေဆာက္ျခင္းအဆင့္
ေရာက္ခ်ိန္ကသန္႔စင္ခဲ့သည့္
ကိုယ္ပိုင္လက္နက္ လေရာင္လႊမ္းဆီးႏွင္းပိုးခ်ည္မွ်င္ျဖစ္၏။နာမည္ကဲ့သို႔ပင္
လျပည့္ညတြင္ တဖိတ္ဖိတ္ေတာက္ပ
ေနသည့္ေငြေရာင္အလင္းတန္းမ်ားကဲ့သို႔ အံ့ဩဖြယ္လွပသည္။
႐ွဴယန္ယန္ႏွင့္ပတ္သက္၍ပူပန္ပင္မဲ့
ငယ္ငယ္ကတည္းက ေစာင့္ေ႐ွာက္လာေသာပိုင္လီခ်င္းေျမာင္ႏွင့္ပတ္သက္လွ်င္လည္း
စိတ္ပူသျဖင့္"ဂိုဏ္းတူညီမေလး"
ဟုဟယ့္ဝမ္းေခ်ာင္ေခၚလိုက္သည္။
ကိုယ္ပိုင္လက္နက္ကိုဆြဲထုတ္လိုက္သည့္အတြက္ သူ၏ရန္သူေတြသာ က်င့္ၾကံသူေတြျဖစ္လွ်င္ ပိုင္လီခ်င္းေျမာင္ဒဏ္ရာရႏိုင္သည္။ထို႔ေၾကာင့္သူဟာ ပိုင္လီခ်င္းေျမာင္အေ႐ွ႕မွာပိတ္ရပ္လိုက္သည္။သူ႕ေနာက္ေက်ာကဓားအိမ္႐ွိဓားမွာလည္းကြၽတ္ထြက္လာကာေလထဲသို႔ေျမာက္တက္လာၿပီး ဓားဖ်ားဟာ ရန္သူႏွစ္ေယာက္ဘက္သို႔ ခ်ိန္ထား၏။
႐ွဴယန္ယန္ဟာ "ကြၽန္မေၾကာင့္ မတိုက္ခိုက္ၾကပါနဲ႔" လို႔ငိုေျပာလိုက္သည္။
လက္ဖက္ရည္စံအိမ္က ဧည့္သည္ေတြဟာ
ယင္ဟန္က်င္း ႐ွဴယန္ယန္ကို ပစ္ခ်
လိုက္ခ်ိန္ထဲက ထြက္ေျပးကုန္ၾကတာျဖစ္သည္။ယခုဒုတိယထပ္မွာက်န္ေနသည့္ လူအနည္းငယ္ဟာ လက္႐ွိျဖစ္ေနသည့္ကိစၥႏွင့္ပတ္သက္သူမ်ားသာျဖစ္သည္။
ယင္ဟန္က်န္းမ်က္ႏွာဟာ မည္းေမွာင္
လာသည္။အျခားတဖက္က လက္နက္
ထုတ္ၿပီဆိုေတာ့ သူလည္း ........
ဟန္က်န္းလို႔ေခၚၿပီး ဝမ္ရန္အယ္ဟာ
ယင္ဟန္က်န္းဓားေပၚတင္ထားတဲ့လက္ကို
ဆြဲခ်လိုက္ၿပီး ဇာတ္လိုက္ႏွစ္ေယာက္ကို
ဓားခ်က္တစ္ခ်က္တည္းျဖင့္ သတ္မပစ္
ႏိုင္ေအာင္တင္းတင္းဆုပ္ကိုင္ထား
လိုက္သည္။
ယင္ဟန္က်န္းဟာကေလးဘဝက အေလာင္းေကာင္ေတြၾကားထဲ
ရက္အနည္းငယ္ၾကာေနခဲ့ရသည့္အတြက္
သူ႕ခႏၶာကိုယ္ထဲ၌ ေသဆုံးျခင္းခ်ီမ်ား
ယခုထိက်န္႐ွိေနေသးၿပီး သူဘယ္ေလာက္ပဲက်င့္ၾကံပါေစ သူ၏ ေျခေတြ၊လက္ေတြဟာ အၿမဲေရခဲကဲ့သို႔ေအးစက္ေနသည္။
ဝမ္ရန္အယ္ဟာတာအိုကို ပူျပင္း
ေတာက္ေလာင္ေနတဲ့စစ္ပြဲေတြၾကားမွာသေဘာေပါက္ခဲ့ျခင္းေၾကာင့္ သူ႕ခႏၶာကိုယ္ဟာသာမန္လူေတြထက္အပူခ်ိန္ျမင့္၍
သူ႕လက္ေတြဟာလည္းေႏြးေထြးေနသည့္အတြက္ သူဆုပ္ကိုင္ထားတဲ့ယင္ဟန္က်င္းရဲ႕ ေအးစက္စက္လက္ေတြဟာလည္းတျဖည္းျဖည္းႏွင့္ေႏြးေထြးလာ၏။
ယင္ဟန္က်င္းဟာ ဝမ္ရန္အယ္ဆုပ္ကိုင္ထားသည့္အတြက္ သူ႕လက္ကိုနည္းနည္းေလးမွ်ေတာင္မလႈပ္႐ွားရဲေတာ့ေပ။
ဝမ္ရန္အယ္၏လက္ဖဝါးကို လက္ေခ်ာင္းထိပ္ျဖင့္ မေတာ္တဆသြားထိမိမည္ကိုပင္
မသင့္ေတာ္ဘူးဟုသူထင္ျမင္မိသည္။
"သူ႕လက္ေတြ ဒီေလာက္ေအးစက္ေနတာ ငယ္ငယ္ကရထားတဲ့ အတြင္းဒဏ္ရာေတြက်န္ေနေသးတာျဖစ္မယ္။အဲ့ဒဏ္ရာေတြေၾကာင့္ပဲ သူအဆင့္တက္ဖို႔ခက္ခဲေနတာ
ျဖစ္မယ္။"ဟုဝမ္ရန္အယ္ေတြးေနမိ၏။
ထိုဒဏ္ရာမ်ားကို ယန္စြမ္းအင္အမ်ားဆုံးစုစည္းထားေသာေရခဲလြင္ျပင္မွာ႐ွိတဲ့
ဆီးႏွင္းမီးလွ်ံသာလွ်င္ ကုသေပးႏိုင္မွာျဖစ္သည္။
ဟုတ္တယ္။ထိုအရာဟာ ဝတၳဳထဲ၌
ဟယ့္ဝမ္းေခ်ာင္အတြက္ ပိုင္လီခ်င္းေျမာင္အသက္စြန္႔ယူခဲ့ေသာ ဆီးႏွင္းမီးလွ်ံပင္။
ဝမ္ရန္အယ္ဟာ ဇာတ္လိုက္မင္းသမီးရမည့္အခြင့္အေရးကို လုယူရန္စိတ္မဝင္စားေခ်။သူဟာက်င့္ၾကံျခင္းေလာကတြင္ အဆင့္တစ္က်င့္ၾကံသူျဖစ္၍ ထိုကဲ့သို႔အရာကို
မလိုအပ္ေပ။သို႔ေပမဲ့ ယင္ဟန္က်န္းဟာ
ထိုဆီးႏွင္းမီးလွ်ံက္ိဳလိုအပ္၏။
သူဟာယင္ဟန္က်န္းကို အျခားလက္ေအာက္ငယ္သားမ်ားကို
ဆက္ဆံသကဲ့သို႔ ဆက္ဆံ၍ႏွစ္အမ်ားႀကီးပစ္ထားခဲ့မိသည္။ထိုစာအုပ္ေၾကာင့္သာမဟုတ္လွ်င္ တစ္သက္လုံးပစ္ထားမိမွာျဖစ္သည္။သူေသသြားသည့္အခါ
ယင္ဟန္က်န္း႐ူးသြပ္သြားတာကို
ေတြ႕ရေတာ့ ခံစားသြားရၿပီး
ေကာင္းေကာင္းဆက္ဆံေပးဖို႔
ဆုံးျဖတ္လိုက္၏။
"မင္းတို႔ကလည္းက်င့္ၾကံသူေတြဆိုေတာ့
နိမ့္က်တဲ့မိန္းမတစ္ေယာက္အတြက္နဲ႔
ငါတို႔ေတြတိုက္ခိုက္ဖို႔မလိုပါဘူး။"
ဟုေျပာကာ သူ၏ဆရာတစ္ပိုင္း
ပိုင္လီခ်င္းေျမာင္ႏွင့္ ရန္သူမျဖစ္ခ်င္ ေသာေၾကာင့္ ဝမ္ရန္အယ္
ေနာက္ဆုတ္လိုက္၏။
သူ႕စကားကိုၾကားေသာအခါ
ပိုင္လီခ်င္းေျမာင္ဟာပိုေဒါသထြက္လာၿပီး "နင္ဘာေျပာလိုက္တာလဲ" ဟုေမးကာတိုက္ခိုက္ဖို႔လုပ္ေတာ့သည္။သို႔ေပမဲ့
ဟယ့္ဝမ္းေခ်ာင္က သူ႕ေ႐ွ႕မွာပိတ္ထား၏။
ပိုင္လီခ်င္းေျမာင္ဟာ ဝတၳဳထဲမွာလို
ရက္စက္ၾကမ္းၾကဳတ္မႈမ်ားကို မေတြ႕ၾကဳံရေသးသည့္အတြက္ ႐ိုး႐ွင္းေသာမိန္းကေလးအျဖစ္ပဲ႐ွိေသးကာ လူေတြအေၾကာင္း
နားမလည္ေသးေပ။ဟယ့္ဝမ္းေခ်ာင္က
သူ႕ထက္အေတြ႕အၾကဳံပို႐ွိသည့္အတြက္
ဝမ္ရန္အယ္ဟာျမင္သာေအာင္
ျပထားသည္ထက္ စြမ္းအားပိုျမင့္ႏိုင္ေၾကာင္းသိ၏။အကယ္၍ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ဟာ
ဝိဉာဥ္အေျခတည္အဆင့္က်င့္ၾကံသူေတြ
ျဖစ္လွ်င္ ဘယ္လိုလုပ္ရမည္နည္း။
သူ႕လက္ေတြမွာ ေခြၽးေတြထြက္လာၿပီး
ပိုင္လီခ်င္းေျမာင္ကိုစိတ္ထဲမွ
ဆက္သြယ္လိုက္ကာ "ဂိုဏ္းတူညီမေလး
ဒီလူေတြကငါတို႔ရဲ႕ၿပိဳင္ဘက္မဟုတ္ဘူး။
ငါသူတို႔ကိုအခ်ိန္ဆြဲထားမယ္။မင္းျမန္ျမန္ဂိုဏ္းကိုျပန္ၿပီး အကူသြားေခၚ "ဟု
ေျပာလိုက္သည္။
ဟယ့္ဝမ္းေခ်ာင္ႏွလုံးသားထဲမွာ
ပိုင္လီခ်င္းေျမာင္ဟာသူခ်စ္ရတဲ့
ဂိုဏ္းတူညီမေလးျဖစ္ၿပီး သူကာကြယ္ရမည့္သူျဖစ္သည္။သူေသရမည္ဆိုလွ်င္ေတာင္မွ်
သူ႕ဂိုဏ္းတူညီမေလးကို နည္းနည္းေတာင္ ဒဏ္ရာရခြင့္မျပဳႏိုင္ေပ။
"ဂိုဏ္းတူအစ္ကို......."ပိုင္လီခ်င္းေျမာင္ဟာတင္းမာၿပီးအေလးအနက္ေျပာေနတဲ့
ဂိုဏ္းတူအစ္ကိုေျပာတာကိုၾကားၿပီး
သူတို႔ေတြက်င့္ၾကံဆင့္ျမင့္တဲ့ၿပိဳင္ဘက္ေတြ
ႏွင့္ရင္ဆိုင္ေနရတာျဖစ္ေၾကာင္းသိလိုက္ရကာ ေၾကာက္လည္းေၾကာက္ေနသလို
သူ႕ဂိုဏ္းတူအစ္ကိုကိုလည္းေက်းဇူး
တင္မိ၏။
က်င့္ၾကံဆင့္နိမ့္လြန္းတာေၾကာင့္ သူတို႔
စိတ္ထဲကဆက္သြယ္ၿပီးေျပာဆိုေနတာ
ေတြကို က်န္တဲ့သုံးေယာက္ဟာအတိုင္းသားၾကားေနရတာကို သူတို႔မသိၾကေခ်။
ဝမ္ရန္အယ္ေၾကာင္သြား၏။သူေနာက္ဆုတ္လိုက္တာေတာင္မွ အေျခအေနေတြဟာဘယ္လိုျဖစ္ၿပီး ပိုတင္းမာလာရတာလဲ။
အခုလိုၾကဳံရတာကို ဘယ္လိုအဆုံးသတ္
ရမလဲ။အရင္က ဒီလိုအေျခအေနၾကဳံရင္
သူဘယ္လိုလုပ္ခဲ့သလဲ။အကုန္လုံးကို
သတ္ခဲ့တာမ်ားလား။အရင္က သူနဲ႔
တိုက္ခိုက္ခဲ့တဲ့ လူေတြရဲ႕မ်က္ႏွာေတြကိုေတာင္သူမမွတ္မိေတာ့ေပ။
ကံေကာင္းသြားတာက ႐ွဴယန္ယန္
႐ွိေနတာပင္။လက္ယာကာကြယ္
ေစာင့္ေ႐ွာက္သူျဖစ္တဲ့သူဟာ အ႐ွင့္ရဲ႕အေတြးေတြကိုခန္႔မွန္းမိၿပီး ဒဏ္ရာရေနတဲ့ခႏၶာကိုယ္ျဖင့္ အေျခအေနတင္းမာေနတဲ့လူေလးေယာက္ဆီတြားသြားၿပီး စားပြဲေပၚက ေငြတုံးကိုတုန္တုန္ယင္ယင္ႏွင့္ယူလိုက္ကာ "သခင္ေလးဟယ့္၊ မိန္းကေလးပိုင္လီ ကြၽန္မအတြက္နဲ႔ ဒုကၡမခံပါနဲ႔။ဒီကသခင္ေလး
ေျပာတာမွန္တယ္။ကြၽန္မက နိမ့္က်တဲ့မိန္းကေလးတစ္ေယာက္ပါပဲ။"
ထို႔ေနာက္ ေငြတုံးကို သူ႕အက်ႌထဲသူကိုယ္တိုင္ထည့္လိုက္ကာ " ဧည့္သည္ေတာ္ရဲ႕
ရက္ေရာမႈအတြက္ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္"
ဟုဆို႔ဆို႔နင့္နင့္ေျပာလိုက္သည္။
ထိုစကားမ်ားေျပာရင္းျဖင့္ ဝမ္ရန္အယ္အားစိတ္ထဲမွဆက္သြယ္လိုက္ကာ "ကြၽန္မေတာင္းပန္ပါတယ္ အ႐ွင္ရယ္။
'မင္းကကိုယ့္ကိုကိုယ္သိေသးတယ္ဆိုေတာ့ ငါ႐ွန္႔ခ်င္းဂိုဏ္းရဲ႕မ်က္ႏွာကိုေထာက္ၿပီး
ဂ်ဴနီယာေတြနဲ႔ မတိုက္ေတာ့ဘူး' လို႔ေျပာၿပီးသြားပါေတာ့။ကြၽန္မက်န္တာဆက္လုပ္
ပါ့မယ္။ "ဟုစိတ္ခ်င္းဆက္သြယ္လိုက္သည္။
ဝမ္ရန္အယ္ဟာေခါင္းညိတ္လိုက္ၿပီး
စာဖတ္သကဲ့သို႔ေလသံႏွင့္ "မင္းကကိုယ့္ကိုကိုယ္သိေသးတယ္ဆိုေတာ့ ငါ႐ွန္႔ခ်င္းဂိုဏ္းရဲ႕မ်က္ႏွာကိုေထာက္ၿပီးဂ်ဴနီယာေတြနဲ႔
မတိုက္ေတာ့ဘူး" ဟုေျပာလိုက္သည္။
ေျပာၿပီးသည္ႏွင့္ ယင္ဟန္က်န္းကိုဆြဲကာေပ်ာက္ကြယ္သြား၏။ ဟယ့္ဝမ္းေခ်ာင္ႏွင့္ ပိုင္လီခ်င္းေျမာင္သူတို႔ေနာက္လိုက္ခ်င္သည္ဆိုလွ်င္ေတာင္မွ မလိုက္ႏိုင္ေပ။
"မိန္းကေလး ႐ွဴ" ဟုေခၚလိုက္ကာ
ဟယ့္ဝမ္းေခ်ာင္ဟာ အ႐ိုးမ်ား
က်ိဳးေနေသာေၾကာင့္တြားသြားေနရသည့္
႐ွဴယန္ယန္ကိုသူ႕လက္ေမာင္းၾကားထဲ
ေပြ႕ဖက္ထားလိုက္သည္။သူ႕ႏွလုံးသားဟာ နာက်င္ေနရ၏။သူ႕က်င့္ၾကံဆင့္ဟာ
နိမ့္သည့္အတြက္ ဝိဉာဥ္အေျခတည္အဆင့္က်င့္ၾကံသူႏွစ္ေယာက္ကို မယွဥ္ႏိုင္ေပ။ထို႔ေၾကာင့္ ႐ြံ႕ႏြံမ်ားၾကားကထိုးထြက္ကာပြင့္လန္းေနသည့္ၾကာပန္းသကဲ့သို႔ ႏူးညံ့ကာကိုယ့္ကိုကိုယ္တန္ဖိုးထားသည့္
မိန္းမပ်ိဳေလးဟာ သူ႕ကိုကာကြယ္ဖို႔အတြက္ႏွင့္ သူ႕တန္ဖိုးသူႏွိမ့္ခ်လိုက္ရသည္။
ထိုသည္မွာ က်င့္ၾကံဆင့္မျမင့္သည့္
သူ႕အမွားပင္။
ပိုင္လီခ်င္းေျမာင္ဟာ ဟယ့္ဝမ္းေခ်ာင္
႐ွဴယန္ယန္ကိုေပြ႕လိုက္တာကိုျမင္ေပမဲ့
႐ွဴယန္ယန္၏ေျခေထာက္မ်ားတြင္
ေသြးမ်ားယိုစီးက်ေနကာ ဝတ္ဆင္ထားေသာအျဖဴေရာင္ဝတ္စုံတစ္ဝက္ေလာက္သည္လည္း ေသြးမ်ားျဖင့္နီရဲေနေသာေၾကာင့္ သဝန္တိုဖို႔စိတ္ကူးေပၚမလာေပ။
"မိန္းကေလး႐ွဴကို ဆရာဝန္နဲ႔မျပရင္
သူျပန္ေကာင္းလာမွာမဟုတ္ဘူး။ကြၽန္မ ဂိုဏ္းကိုျပန္ၿပီး ဂိုဏ္းတူအစ္ကိုေယာင္ကိုသြားေခၚလိုက္မယ္။"
ဟယ့္ဝမ္းေခ်ာင္ကေခါင္းညိတ္လိုက္ကာ "ေကာင္းၿပီ ငါသူ႕ကိုအိမ္ျပန္လိုက္
ပို႔ေပးလိုက္မယ္။"ဟုေျပာလိုက္၏။
ပိုင္လီခ်င္းေျမာင္ထြက္သြားၿပီးေနာက္ သူဟာ
႐ွဴယန္ယန္ကိုေပြ႕ခ်ီလိုက္၍ သက္ငယ္အမိုးနဲ႔မိုးထားေသာ႐ွဴယန္ယန္၏တဲ႐ွိရာသို႔
ျပန္ေခၚလာ၏။
တဲအိမ္ဟာ ေဟာင္းႏြမ္းေနေပမဲ့ သန္႔႐ွင္း၍
သပ္သပ္ရပ္ရပ္႐ွိၿပီး အထဲတြင္ ႏူးညံ့ေသာ
ပန္းထိုးထားသည့္အဝတ္စအခ်ိဳ႕
လွမ္းထား၏။တစ္ခ်က္ၾကည့္လိုက္သည္ႏွင့္
အိမ္ပိုင္႐ွင္ဟာဆင္းရဲေသာ္ျငား
႐ိုးသားယဥ္ေက်းေသာအမ်ိဳးသမီး
တစ္ေယာက္ျဖစ္ေၾကာင္းသိႏိုင္၏။
ဟယ့္ဝမ္းေခ်ာင္ဟာ ႐ွဴယန္ယန္ကို
ေကာက္႐ိုးအိပ္ယာေပၚသို႔ဂ႐ုတစိုက္ႏွင့္
တင္ေပးလိုက္၏။႐ွဴယန္ယန္သည္
ေသြးအမ်ားအျပားဆုံး႐ႈံးထားေသာေၾကာင့္
သတိေမ့ကာနီးျဖစ္ေနကာ သူ႕အသက္႐ွဴသံမွာလည္းတျဖည္းျဖည္းတိုးလာ၏။သူ႕ရဲ႕
ေသြးေပေနေသာလက္ေခ်ာင္းမ်ားကို
ေျမႇာက္လိုက္ကာ ႏူးႏူးညံ့ညံ့ျဖင့္
"သခင္ေလးဟယ္ နိမ့္က်တဲ့ကြၽန္မဟာ
အရင္ထဲကေသသင့္တာပါ။ကြၽန္မကိုကူညီဖို႔မလို......."ဟုေျပာေနရင္း ဟယ့္ဝမ္းေခ်ာင္
ပါးကိုသူ႕လက္ေခ်ာင္းမ်ား ထိမိ
သြားခ်ိန္၌သတိလစ္သြားျခင္းေၾကာင့္
ဟယ့္ဝမ္းေခ်ာင္ပါး၌ေသြးမ်ား
ေပက်ံသြားသည္။
"မိန္းကေလး႐ွဴ" ဟုေခၚရင္းဟယ့္ဝမ္းေခ်ာင္ဟာေသြးေၾကာကိုစမ္းသပ္ၾကည့္လိုက္ေသာအခါေသြးခုန္ႏႈန္းေႏွးလာတာကိုသတိထားမိသြား၏။ဂိုဏ္းတူညီမေလး
ဂိုဏ္းတူအစ္ကိုေယာင္ကိုေခၚလာသည့္အခ်ိန္အထိ မိန္းကေလး႐ွဴ မေတာင့္ခံႏိုင္မွာကို
သူစိုးရိမ္မိသည္။
ထို႔ေၾကာင့္သူဟာ အံႀကိတ္၍ "အခုလို
လုပ္မိတဲ့အတြက္ေတာင္းပန္ပါတယ္။"
ဟုေျပာလိုက္ကာ႐ွဴယန္ယန္၏ခါးစည္းကိုျဖည္လိုက္၏။ေငြတုံးထြက္က်လာတာကို
ျမင္ရသည့္အခါ သူ႕ႏွလုံးခုန္သံဟာ
ေနာက္တစ္ႀကိမ္ထပ္၍ က်ယ္သြားျပန္သည္။
ထို႔ေနာက္ ေယာက်္ားႏွင့္မိန္းမၾကား
ထားရမည့္က်င့္ဝတ္မ်ားကိုလ်စ္လ်ဴ႐ႈလိုက္ကာ ေဆးတစ္လုံးထုတ္လိုက္ၿပီး
႐ွဴယန္ယန္၏ရင္ဘတ္သို႔ သူ႕လက္ဖဝါးကိုကပ္လိုက္၍ စြမ္းအင္မ်ားစပို႔ေတာ့၏။
ပုံမွန္လူေတြဟာ က်င့္ၾကံသူမ်ားသုံးသည့္ေဆးမ်ား၏အာနိသင္ကိုမခံႏိုင္ေသာေၾကာင့္ တိုက္႐ိုက္ေသာက္သုံး၍မျဖစ္ႏိုင္ေပ။သို႔ေပမဲ့ က်င့္ၾကံသူတစ္ေယာက္ကကူ၍ ေဆးအာနိသင္ကိုေခ်ဖ်က္ေပးကာခႏၶာကိုယ္ထဲသို႔ ေဆးအာနိသင္ဝင္ႏိုင္ေအာင္ လမ္းၫႊန္
ေပးလွ်င္ေတာ့ သာမန္လူမ်ား
ထိုေဆးကိုေသာက္သုံးႏိုင္သည္။
ထိုသို႔ကူေပးျခင္းသည္က်င့္ၾကံသူမ်ား၏
စြမ္းအားကိုယုတ္ေလ်ာ့သြားေစႏိုင္သည္။
က်င့္ၾကံသူမ်ားဟာသူတို႔ႀကိဳးႀကိဳးစားစားက်င့္ၾကံထားသည့္စြမ္းအားမ်ားကို သာမန္လူ
အတြက္သုံးသည္မွာအလြန္႐ွား၏။
ဂိုဏ္းတူညီမေလးသြားေခၚသည့္သူထံ၌ သာမန္လူမ်ားေသာက္သုံးႏိုင္သည့္
ေဆးမ်ားစြာ႐ွိသည္။ထိုေဆးမ်ားမွာ
ခ်ီမစုပ္ယူတတ္ေသးသည့္ဂိုဏ္းဝင္
အသစ္မ်ားအတြက္ျဖစ္သည္။သို႔ေပမဲ့
ထိုေဆးကိုေစာင့္ဖို႔အခ်ိန္မ႐ွိေတာ့ေပ။
ဟယ့္ဝမ္းေခ်ာင္ဟာ ဗဟိုခ်က္ဖြဲ႕စည္းျခင္းအဆင့္ျဖစ္၍ ကူညီရန္လုံေလာက္ေသာစြမ္းအား႐ွိ၏။သူ၏ခ်ီမ်ားကို႐ွဴယန္ယန္၏ ခႏၶာကိုယ္တြင္လွည့္လည္လိုက္ၿပီး ေဆးကို
႐ွဴယန္ယန္ပါးစပ္ထဲသို႔ပါးစပ္ခ်င္းေတ့
တိုက္လိုက္ကာ ေဆးကိုစုပ္ယူႏိုင္ရန္
ကူညီေပးလိုက္သည္။
မိနစ္အနည္းငယ္ၾကာသြားေသာအခါ
႐ွဴယန္ယန္၏ဒဏ္ရာမ်ားေပ်ာက္ကင္းသြား၏။ ဟယ့္ဝမ္းေခ်ာင္ဟာသူ႕ကို
ဖက္လိုက္ၿပီး သက္ျပင္းခ်လိုက္သည္။
ထိုအခါမွ သူသည္ႏူးညံ့ေပ်ာ့ေပ်ာင္းၿပီး
ေႏြးေထြးေသာခႏၶာကိုယ္ကိုလက္ေမာင္းၾကားထဲဖက္ထားေၾကာင္းသတိထားမိသြားသည္။
ဘာလို႔အခုထိ ဂိုဏ္းတူညီမေလး
ေရာက္မလာရေသးတာလဲ။
သတိေမ့ခ်င္ေယာင္ေဆာင္ရင္း ႐ွဴယန္ယန္ဟာ "မင္းတို႔ေတြပိုင္လီခ်င္းေျမာင္
ျမန္ျမန္ျပန္မလာႏိုင္ေအာင္ အခ်ိန္ဆြဲေပး။
ငါေအာင္ျမင္ခါနီးေနၿပီ။ဘယ္လိုပဲလုပ္ရ
လုပ္ရ သူ သူ႕ရဲ႕ဂိုဏ္းတူအစ္ကိုေယာင္ကို
ေခၚလာၿပီး ငါ့အစီအစဥ္ကိုဖ်က္မွာကို
တားေပး။" ဟုစိတ္ခ်င္းဆက္သြယ္ကာ
ေျပာလိုက္သည္။
"မင္းရဲ႕လက္ေအာက္ကလူေတြကိုလႊတ္ဖို႔
မလိုဘူး။ငါပိုင္လီခ်င္းေျမာင္ကို
တားထားတယ္။" ဟူ၍ရင္းႏွီးေနေသာ အသံနက္နက္ျဖင့္ေျပာသံကိုၾကားလိုက္ရ၏။
႐ွဴယန္ယန္ ..........
အ႐ွင္ ထပ္ပါလာျပန္ၿပီလား။ကြၽန္မအ႐ွင့္ကို
အလုပ္မ႐ႈပ္ေစခ်င္ဘူး။အ႐ွင္ပါလို႔လည္း
ဘာမွေကာင္းတာမွမျဖစ္လာတာ
ဟုေတြးမိ၏။
ရင္ထဲတြင္ငိုေနေပမဲ့လည္း အျပင္မွာေတာ့
ပုံမွန္အတိုင္းထိန္းထားကာ အသံတိုးတိုးေလးျပဳ၍မ်က္လုံးကိုဖြင့္လိုက္သည္။ထို႔ေနာက္
သူ႕ကိုယ္သူဟယ့္ဝမ္းေခ်ာင္ေပါင္ေပၚမွာ
႐ွိေနတာကိုသိလိုက္ရသည့္အတြက္
အာေမဋိတ္သံတိုးတိုးေလးျပဳလိုက္ၿပီး
မ်က္ႏွာနီရဲလာ၏။
အျခားတစ္ေနရာမွာေတာ့ပိုင္လီခ်င္းေျမာင္ဟာ ကိုယ္ပိုင္လက္နက္ လေရာင္လႊမ္းဆီးႏွင္းပိုးခ်ည္မွ်င္ကိုထပ္ထုတ္လိုက္ၿပီး မ်က္ႏွာအမူအယာလည္းတင္းမာေနကာ
ဝမ္ရန္အယ္ႏွင့္ယင္ဟန္က်န္းကို
ရင္ဆိုင္ေန၏။
ဝမ္ရန္အယ္သည္ ယင္ဟန္က်န္းလႈပ္႐ွားမွာကိုတားဆီးလိုက္ၿပီး လက္ေခ်ာင္းတစ္ေခ်ာင္းကိုဆန္႔ထုတ္လိုက္ကာ ပိုးခ်ည္မွ်င္ကို
ထိလိုက္၏။ပိုင္လီခ်င္းေျမာင္၏
ကိုယ္ပိုင္လက္နက္သည္ သူ႕ခႏၶာကိုယ္ထဲ
ျပန္ဝင္သြားၿပီး သူဟာလည္းစြမ္းအင္မ်ား
ထုတ္သုံး၍မရေတာ့ေပ။
ပိုင္လီခ်င္းေျမာင္ဟာေနာက္ဆုံး၌
သူ႕ၿပိဳင္ဘက္မ်ား၏ခြန္အားကိုနားလည္
သြားသည္။သူသည္႐ွန္႔ခ်င္းဂိုဏ္းတြင္ႀကီးျပင္းလာ၍ အျပင္ေလာကသို႔တစ္ခါမွ်ခရီးမထြက္ဘူးေပ။က်င့္ၾကံသူတစ္ေယာက္အေနျဖင့္ သူဟာဝူလင္း႐ွိသိုင္းပညာ႐ွင္မ်ားကို အႏိုင္ယူႏိုင္ခဲ့သည္။သူတစ္ခါမွ်
လူမ်ားၾကားတြင္ အဆင့္ျမင့္က်င့္ၾကံသူမ်ားေရာေႏွာေနမည္ဟုမထင္ထားခဲ့ေခ်။
သူ၏ဂိုဏ္းတူအစ္ကိုက သူ႕ထက္အေတြ႕အၾကဳံမ်ားေသာေၾကာင့္ ထိုလူမ်ား၏ ခြန္အားကိုႀကိဳမွန္းႏိုင္ခဲ့သည္။သို႔ေသာ္လည္း သူ႕ေ႐ွ႕မွာေနကာ သူ႕ကိုအကာအကြယ္
ေပးခဲ့၏။သူ႕ဂိုဏ္းတူအစ္ကိုက သူ႕အေပၚေကာင္းေကာင္းဆက္ဆံေပးၿပီး သူ႕အတြက္အသက္ေတာင္စြန္႔ႏိုင္သည္။သို႔ေသာ္
သူကေတာ့အၿမဲေဒါသထြက္ၿပီး ဂိုဏ္းတူအစ္ကိုအေပၚမယုံၾကည္ေပးေပ။သူဟာေက်းဇူးမသိတတ္သူျဖစ္၏။
"နင္ငါ့ကိုသတ္ခ်င္ရင္သတ္ပစ္လိုက္
နည္းနည္းေလာက္တြန္႔သြားမယ္ဆိုရင္
ငါက႐ွန္႔ခ်င္းဂိုဏ္းတပည့္ျဖစ္ဖို႔
မထိုက္တန္ဘူး။"ဟုျပတ္ျပတ္သားသား
ေျပာလိုက္သည္။
ဝမ္ရန္အယ္ဟာ သူ႕ဦးေႏွာက္ထဲမွာ
ဘယ္လိုအေတြးေတြ ေတြးေနသလဲ
နားမလည္ႏိုင္သည့္အတြက္
"မိန္းကေလးပိုင္လီ အထင္မလြဲပါနဲ႔။"
"ဒီအ႐ွ... ငါကမင္းကိုအကူအညီေတာင္းစရာ႐ွိလို႔ မင္းေနာက္ကိုလိုက္ခဲ့တာပါ။"
ဟုေျပာလိုက္သည္။
သူလက္တစ္ဖက္ကိုေျမႇာက္လိုက္ေသာအခါ
ဘာမွမ႐ွိေသာေတာင္ေပၚ၌ က်က္သေရ
႐ွိသည့္ထိုင္ခုံသုံးခုံေပၚလာ၏။ထိုထိုင္ခုံမ်ားဟာသိုေလွာင္အိတ္ထဲကထုတ္လိုက္ျခင္းမဟုတ္ဘဲေတာင္ေပၚ႐ွိဝိဉာဥ္စြမ္းအင္မ်ားျဖင့္ဖန္တီးထားေသာ ထိုးေဖာက္ျမင္ရသည့္ခုံမ်ားျဖစ္သည္။မဟာယနာအဆင့္က်င့္ၾကံသူမ်ားဟာ ေကာင္းကင္၊ေျမႀကီးတို႔ႏွင့္
ဆက္သြယ္ႏိုင္ၿပီး အေတြးတစ္ခ်က္တည္းျဖင့္သူတို႔၏ဆႏၵမ်ားကိုဖန္တီးႏိုင္သည္။
ပုံမွန္အားျဖင့္ထိုအဆင့္က်င့္ၾကံသူမ်ားသည္ ရန္သူမ်ားႏွင့္တိုက္ခိုက္ေသာအခါ
သူတို႔၏ကိုယ္ပိုင္လက္နက္မ်ားကို
အသုံးမျပဳဘဲ ပတ္ဝန္းက်င္မွဝိဉာဥ္စြမ္းအင္မ်ားျဖင့္လက္နက္မ်ားဖန္တီးေလ့႐ွိသည္။
ဝမ္ရန္အယ္ ပိုင္လီခ်င္းေျမာင္ကိုထိုင္ရန္
လက္ဟန္ျပလိုက္သည္။တုန္လႈပ္ေနေသာ
ပိုင္လီခ်င္းေျမာင္ ထိုင္ခုံေပၚသို႔ထိုင္လိုက္ေသာအခါ သူလည္းထိုင္ခ်လိုက္၏။
ပုံမွန္ဆို သူအရင္ဆုံးထိုင္လိုက္မွာ
ျဖစ္ေသာ္လည္းသူ၏ဆရာတစ္ပိုင္းျဖစ္ေသာ
ပိုင္လီခ်င္းေျမာင္ကိုေလးစားမႈေပးရမည္
ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ အရင္ဦးဆုံးထိုင္ခိုင္းျခင္းျဖစ္သည္။
ထိုင္ခုံသုံးခုံထဲမွတစ္ခုံမွာ ယင္ဟန္က်င္းအတြက္ျဖစ္ေသာ္ျငား သူဟာမထိုင္ဘဲ
ဝမ္ရန္အယ္၏ေနာက္၌သာ
မတ္တပ္ရပ္ေန၏။
ဝမ္ရန္အယ္ဟာ ပိုင္လီခ်င္းေျမာင္ကို
ဘာမွမေတာင္းဆိုဘဲ "မိန္းကေလးပိုင္လီ
မင္းလည္းမွန္းမိမွာပါ။ငါတို႔ရဲ႕အင္အားနဲ႔ဆို သာမန္လူတစ္ေယာက္ကိုဒုကၡေပးဖို႔မလိုဘူး။ငါကမင္းေအာက္ထပ္ကိုေရာက္လာတာကိုေတြ႕လို႔ မင္းရဲ႕အာ႐ုံကိုဆြဲေဆာင္ႏိုင္ေအာင္ အရာတစ္ခုကိုပစ္ခ်လိုက္႐ုံပါပဲ။"
ဟုေျပာလိုက္သည္။
ပိုင္လီခ်င္းေျမာင္ဟာ သူ႕စကားေၾကာင့္
ေဒါသထြက္သြားေပမဲ့ သူအခုရင္ဆိုင္
ေနရတဲ့လူေတြက အရမ္းအင္အားႀကီးေနတဲ့အတြက္ လက္သီးဆုပ္လိုက္ကာ
"သူကလူတစ္ေယာက္ အရာဝတၳဳတစ္ခုမဟုတ္ဘူး။"ဟုျပန္ေျပာလိုက္၏။
"တကယ္လား။"ဝမ္ရန္အယ္လက္ကိုလႈပ္႐ွားလိုက္ေသာအခါ ေျမျပင္ေပၚ၌ သြားလာေနသည့္ပု႐ြတ္ဆိတ္တစ္ေကာင္မွာ ေလႏွင့္အတူပါလာၿပီးပိုင္လီခ်င္းေျမာင္၏ ဒူးေပၚသို႔က်ေရာက္လာသည္။ထို႔ေနာက္သူဟာ
"ဒါနဲ႔ အဲ့တာၾကားမွာ ဘာကြာျခားခ်က္
႐ွိလို႔လဲ။" ဟုဂ႐ုမစိုက္စြာေမးလိုက္သည္။
ပိုင္လီခ်င္းေျမာင္၏ ေျခေထာက္ေပၚတြင္
ပု႐ြတ္ဆိတ္သည္တြားသြားတက္ရန္ႀကိဳးပမ္းေနသည္။သူဟာ ပု႐ြတ္ဆိတ္ကိုလက္နဲ႔
ကိုင္လိုက္ၿပီး ေျမျပင္ေပၚခ်လိုက္သည္။
"သူတို႔ကမတူဘူး။ၿပီးေတာ့ပု႐ြတ္ဆိတ္ကလည္းအျပစ္မ႐ွိပါဘူး။"ဟုတုန္လႈပ္ေနေသာအသံျဖင့္ေျပာလိုက္၏။
"မင္းဘဝမွာအသားစားဖူးလား"
ဟုဝမ္ရန္အယ္ေမးလိုက္သည္။
ပိုင္လီခ်င္းေျမာင္ ဘာမွျပန္မေျဖေပ။
အေျခခံအဆင့္တည္ေဆာက္ျခင္းအဆင့္သို႔ေရာက္သည့္က်င့္ၾကံသူမ်ားသည္ ပတ္ဝန္းက်င္မွခ်ီမ်ားကိုစုပ္ယူထားေသာေၾကာင့္ အစာစားရန္မလိုအပ္ေတာ့ေပ။သူဟာအရင္ႏွစ္ကမွ ထိုအဆင့္ကို
ေရာက္ထားျခင္းျဖစ္ေသာေၾကာင့္
ဆယ့္ခုႏွစ္လုံး သာမန္လူမ်ားစားေသာ
အစားမ်ားကိုစားသုံးခဲ့တာျဖစ္၏။
ေခါင္းကိုခါလိုက္ၿပီး "အဲ့တာကမတူဘူးေလ။"ဟုသာေျပာႏိုင္သည္။
"က်င့္ၾကံသူတစ္ေယာက္အတြက္ေတာ့ ေကာင္းကင္ေအာက္က သက္႐ွိအားလုံးဟာ ဦးတည္ခ်က္တစ္ခုပဲ႐ွိၿပီး အရာအားလုံးမွာအသိစိတ္႐ွိတယ္။လူသားေတြနဲ႔ အျခားသက္႐ွိေတြၾကား မကြာျခားဘူး။က်င့္ၾကံသူေတြဟာ ပတ္ဝန္းက်င္ကစြမ္းအင္ေတြကို
စုပ္ယူၾကတယ္။ငါတို႔စုပ္ယူတဲ့စြမ္းအင္ေတြကိုအျခားသက္႐ွိေတြကိုသာေပးမယ္ဆိုရင္ေကာ။႐ွန္႔ခ်င္းဂိုဏ္းက စြမ္းအင္ႂကြယ္ဝတဲ့ေတာင္ကိုရာစုႏွစ္အမ်ားႀကီး လက္ဝါးႀကီး အုပ္ထားတာ။ေ႐ွးက အဲ့ေတာင္မွာအရမ္းထူးျခားတဲ့သတၱဝါေတြ၊ ဝိဉာဥ္သက္႐ွိေတြျဖစ္တည္ခဲ့ေပမဲ့ အခုဘာ့ေၾကာင့္မ်ိဳးတုန္း
ကုန္တာလဲဆိုတာ မင္းသိလား။အေၾကာင္းျပခ်က္က အဲ့ေတာင္ကဝိဉာဥ္စြမ္းအင္ေတြကို လူသားေတြအပိုင္သိမ္းလိုက္တဲ့အတြက္
အဲ့ေတာင္ဟာ ဝိဉာဥ္သက္႐ွိေတြထပ္
မေမြးဖြားေပးႏိုင္ေတာ့တာေၾကာင့္ပဲ။"
ပိုင္လီခ်င္းေျမာင္ဟာ က်င့္ၾကံသူျဖစ္တာ
မၾကာေသးသည့္အတြက္ ဝမ္ရန္အယ္
ေျပာသည့္စကားမ်ားကိုျပန္မျငင္းႏိုင္ေပ။
သူ႕ႏွလုံးသားဟာမတည္ၿငိမ္ေတာ့ဘဲ သူ႕ရဲ႕
အရင္ကအျမင္ေတြဟာလည္းပ်က္စီးသြား၏။သူ႕ရဲ႕စြမ္းအင္မ်ားဟာလည္း
မတည္ၿငိမ္ေတာ့သျဖင့္ အတြင္းဘက္ကိုယ္ခႏၶာအစိတ္အပိုင္းမ်ားကို ဓားျဖင့္
ထိုးစိုက္ေနသကဲ့သို႔ခံစားရ၏။
ဝမ္ရန္အယ္ဟာ သူ႕ဆရာတစ္ပိုင္း
ခ်ီေဖာက္ျပန္ေနသည္ကိုၾကည့္မေနႏိုင္တဲ့အတြက္ ႐ွဴေထာင့္ေျပာင္း၍
"ဒီကိစၥေတြအတြက္ကိုယ့္ကိုကိုယ္
အျပစ္တင္ဖို႔မလိုဘူး။အခုလက္႐ွိမွာ
လူသားေတြဟာသက္႐ွိအားလုံးရဲ႕ထိပ္ဆုံးမွာ႐ွိေနတာက ကံၾကမၼာဆုံးျဖတ္ထားတာ
ျဖစ္တယ္။နတ္ဘုရားေတြ၊နတ္ဆိုးေတြ
႐ွိခဲ့တဲ့အခ်ိန္တုန္းကလူသားေတြဟာ
ဒုကၡေတြကိုမဆုံးႏိုင္ေအာင္ၾကဳံေတြ႕
ခံစားခဲ့ရတာ။ေလေပၚ ေျမေပၚက သတၱဝါေတြ၊ေသေစႏိုင္တဲ့ အပင္ေတြ၊ပန္းပြင့္ေတြ
စတဲ့ဝိဉာဥ္သက္႐ွိေတြဟာ လူသားေတြကို သားေကာင္အေနနဲ႔သတ္မွတ္ၿပီး လူသား
ဝိဉာဥ္ေတြကိုစားသုံးၿပီး လူသားခႏၶာကိုယ္ေတြကို ေမွာ္လက္နက္ေတြအျဖစ္သန္႔စင္
ၾကတယ္။အခုက်ေတာ့လူသားေတြက
ပိုသာသြားတဲ့အတြက္ကံၾကမၼာတစ္ပတ္
လည္တာလို႔ေျပာလို႔ရတယ္။"
ထိုစကားကိုၾကားၿပီးေနာက္
ပိုင္လီခ်င္းေျမာင္အမူအယာ
ေျပေလ်ာ့သြား၏။သူ႕စိတ္ထဲမွာ႐ႈပ္ေထြး
ေနေသာအရာမ်ားမွာ ႐ွင္းလင္းသြားၿပီး
သူ႕စိတ္ဟာလည္းသက္ေတာင့္သက္သာ
ျဖစ္သြား၏။
သူဟာမ်က္လုံးေတြကိုမွိတ္လိုက္ကာတိတ္တဆိတ္ျဖင့္ခ်င့္ခ်ိန္စဥ္းစား
လိုက္သည္။၁၅မိနစ္ၾကာေသာအခါ
မ်က္လုံးေတြကိုျပန္ဖြင့္လိုက္၍ ဝမ္ရန္အယ္ကိုလက္သီးဆုပ္ကာအ႐ိုအေသေပး
လိုက္ၿပီး"လမ္းၫႊန္ေပးတဲ့အတြက္ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ စီနီယာ။"
ဟုေျပာလိုက္သည္။
ဝမ္ရန္အယ္ဟာ လက္ကိုရမ္းလိုက္ၿပီး
"ဘာမွမဟုတ္ပါဘူး။ငါကေကာင္းကင္ရဲ႕အမွန္တရားတခ်ိဳ႕ကိုေျပာျပ႐ုံပါပဲ။အခုလို
ငါေျပာတာေတြကိုသေဘာေပါက္တဲ့အတြက္ မင္းဟာ အရာအားလုံးတူညီျခင္းလမ္းစဥ္ကိုက်င့္ၾကံဖို႔သင့္ေတာ္ပုံရတယ္။အနာဂတ္မွာ က်င့္ၾကံျခင္းလမ္းစဥ္ကိုေ႐ြးရင္ မွားယြင္းတဲ့လမ္းကို မေ႐ြးမိေစနဲ႔။"
ပိုင္လီခ်င္းေျမာင္ကေကာင္းကင္၏စည္းမ်ဥ္းတစ္ခုကိုနားလည္သြားသည့္အတြက္
အရင္က႐ိုး႐ွင္းေသာမိန္းကေလး
တစ္ဦး၏မ်က္လုံးအၾကည့္ႏွင့္ကြဲျပားသြားကာ သူ၏မ်က္ေတာင္႐ွည္မ်ားေအာက္မွမ်က္လုံးအၾကည့္ဟာ ဘက္မလိုက္ေသာ္လည္းဂ႐ုဏာတရားေတြႏွင့္ျပည့္ႏွက္ေနသည့္အၾကည့္အျဖစ္သို႔ေျပာင္းလဲ
သြားသည္။သူ႕အၾကည့္ဟာပု႐ြတ္ဆိတ္ကိုၾကည့္ေနသည္ဟုထင္ရသကဲ့သို႔
မည္သည့္အရာကိုမွ်ၾကည့္ေနျခင္းမ႐ွိ
ဟုလည္းထင္ရသည္။
ဝမ္ရန္အယ္ဟာ သူ႕ကိုခ်ီးက်ဴးသည့္
အၾကည့္ျဖင့္ၾကည့္ေနခ်ိန္မွာပဲ
ပိုင္လီခ်င္းေျမာင္၏ မ်က္လုံးအၾကည့္
မ်ားဟာ ခဏေလးအတြင္း ျပန္ေတာက္ပ
လာၿပီးဂိုဏ္းတူအစ္ကိုနဲ႔ မိန္းကေလး႐ွဴ
သူ႕ကိုေစာင့္ေနျခင္းအားျပန္သတိရသြား၏။
သူ႕မ်က္လုံးေတြဟာၾကယ္ေတြလို
ေတာက္ပေနၿပီးအရင္ကလို အခ်စ္႐ူး
႐ူးေနေသာမိန္းကေလးတစ္ေယာက္အျဖစ္ျပန္ေျပာင္းလဲသြားသည္။
"စိတ္ပူစရာမလိုဘူး။အဲ့မိန္းကေလးအဆင္ေျပတယ္။ငါမင္းဆီကိုလာတာ
ငါလိုခ်င္တာတစ္ခုကို ကူ႐ွာေပးေစခ်င္လို႔။"
"စီနီယာကြၽန္မရဲ႕က်င့္ၾကံျခင္းကို
ေထာက္ျပေပးတဲ့အတြက္ ပိုင္လီ
အရမ္းေက်းဇူးတင္မိပါတယ္။ကြၽန္မကူညီေပးႏိုင္တဲ့ ကိစၥတစ္ခုခုမွာ စီနီယာအကူအညီလိုတာဆိုရင္ ကြၽန္မအကူအညီေပးဖို႔
တုံ႔ဆိုင္းမွာမဟုတ္ပါဘူး။"
"ငါက ဆီးႏွင္းမီးလွ်ံလို႔ေခၚတဲ့ ရတနာတစ္ခုကို႐ွာေနတာ ငါ့ရဲ႕ လက္ေအာက္ငယ္.... သူငယ္ခ်င္းရဲ႕ ဒဏ္ရာကိုကုေပးဖို႔အတြက္"
ယင္ဟန္က်န္းဟာ ဝမ္ရန္အယ္ကို
အံ့ဩတႀကီးၾကည့္မိသည္။
"ဆီးႏွင္းမီးလွ်ံအေၾကာင္း အရင္က
ဆရာေျပာတာၾကားဖူးတယ္။အဲ့တာက
မိုင္ေထာင္ခ်ီေရခဲလြင္ျပင္မွာ႐ွိၿပီး ေနရာအတိအက်ကိုဘယ္သူမွမသိဘူးတဲ့။ဗဟိုခ်က္ဖြဲ႕စည္းျခင္းအဆင့္ေအာက္က
ဘယ္သူမဆို အဲ့ကိုဝင္သြားရင္ေသဖို႔
မ်ားတယ္တဲ့။ၿပီးေတာ့စီနီယာရဲ႕က်င့္ၾကံဆင့္က ပိုျမင့္တာဆိုေတာ့ကြၽန္မကို
ေခၚသြားလည္းအသုံးဝင္ပါ့မလား။"
"ဆီးႏွင္းမီးလွ်ံကမင္းနဲ႔ကံစပ္ေနတာ။
အျခားသူေတြယူလို႔မရဘူး။မင္းခြင့္ျပဳမွပဲ
ယူလို႔ရမွာ။အရာအားလုံးဟာ အစထဲက
ႀကိဳဆုံးျဖတ္ထားၿပီးသား အင္အား႐ွိ႐ုံနဲ႔
ယူလို႔မရဘူး။"
တကယ္ဆိုရင္ သူတို႔ပိုင္လီခ်င္းေျမာင္
ေနာက္ကလိုက္ၿပီး ရတနာကို႐ွာေတြ႕သြားတဲ့အခါမွသူ႕ဆီကလုယူလိုက္လို႔ရသည္။
ထိုသို႔လုပ္ျခင္းသည္ သူတို႔ရဲ႕ နတ္ဆိုးလမ္းစဥ္အတိုင္းလုပ္တာပင္ျဖစ္သည္။သို႔ေပမဲ့ ဝမ္ရန္အယ္သူ႕ဆရာပစၥည္းကို
မလုခ်င္ေပ။ထို႔အျပင္ အျခားတစ္ေယာက္ဆီက ပစၥည္းကိုလုသည့္ ယုတ္ညံ့ေသာ
ကိစၥမ်ိဳးကိုသူမလုပ္ခ်င္။လုမည့္အစား လဲလွယ္တာမ်ိဳးပဲလုပ္ခ်င္သည္။
"ငါမင္းကို နတ္ဘုရားဘုံကိုျပန္တက္
ႏိုင္ေအာင္ ကူညီေပးမယ္။တာအိုကို သေဘာေပါက္ေအာင္လည္း ေထာက္ျပ
ေပးမယ္။မင္းလိုခ်င္တာမွန္သမွ်ကိုလည္း
ကူၿပီး႐ွာေပးမယ္။ ငါ့ကို ဆီးႏွင္းမီးလွ်ံ
ျပန္ေပး။"
"ဒီအၾကံမဆိုးဘူး။ယင္ဟန္က်န္းကိုလည္းကူညီေပးႏိုင္သလို သူ႕ဆရာရဲ႕ ေက်းဇူးေႂကြးကိုလည္း ဆပ္ၿပီးသားျဖစ္မယ္။" ဟူ၍အၾကံေကာင္းကိုျမန္ျမန္ေတြးႏိုင္သည့္အတြက္ ဝမ္ရန္အယ္သူ႕ကိုယ္သူ
ျပန္ခ်ီးက်ဴးလိုက္သည္။သူသတိ
မထားမိတာက သူ႕ေနာက္ေက်ာမွာ
ရပ္ေနေသာ ယင္ဟန္က်န္း၏မ်က္လုံးမ်ား နီလာျခင္းကို ျဖစ္သည္။
ယင္ဟန္က်န္းဟာ သူ႕ေခါင္းကိုငုံ႔လိုက္ၿပီး
သူ႕မ်က္လုံးေတြကို ဖုံးကြယ္လိုက္ကာ အသံကြဲအက္အက္ျဖင့္ "အ႐ွင္..."
ဝမ္ရန္အယ္ဟာ ေ႐ႊေရာင္ခ်ည္ထိုးထားသည့္သူ႕အနက္ေရာင္အက်ႌလက္ကို
ခါလိုက္ၿပီး ယင္ဟန္က်န္းဆက္ေျပာမည့္စကားမ်ားကို "ဒီအ႐ွင္က မင္းကိုေပးတာကို ျငင္းဆန္ခြင့္မျပဳႏိုင္ဘူး။"
ဟုဟန္႔တားလိုက္သည္။