မနက္အာ႐ုဏ္တက္ခ်ိန္႐ြာဦးေက်ာင္းမွအုန္းေမာင္းေခါက္သံဟာတစ္႐ြာလုံးသို႔က်ယ္ျပန့္သြားသည္။ဆြမ္းစားေဆာင္တြင္အာ႐ုဏ္ဆြမ္းျပင္ဆင္ေနၾကေသာျမတ္မင္းပိုင္တ္ို႔မိသားစုႏွင့္ကပၸိယႏွစ္ေယာက္တို႔ရွိၾကသည္။သူတို႔အားလုံးလည္းျပင္ဆင္ၿပီး၍ေက်ာင္းရွိသံဃာေတာ္ေတြအားအုန္းေမာင္းျဖင့္ေခါက္၍ဘုဏ္းေပးဖို႔ဆင့္ေခၚေတာ့သည္။ေက်ာင္းတ္ိုင္ႏွင့္တကြသံဃာေတာ္ေတြအားလုံးဘုဏ္းေပးၿပီးသည္ႏွင့္ေက်ာင္းတိုင္ဆရာေတာ္ႀကီးကျမတ္မင္းပိုင္တို႔အားေရစက္ခ်ကဳသိုလ္ေပးေလသည္။ၿပီးေနာက္ဦးသာေမာင္ႏွင့္ဦးျမတ္မင္းကေတာ့ဘုန္းဘုန္းႏွင့္စကားဆိုေနၾကသည္။နႏၵႏွင့္လေရာင္,ျမတ္မင္းပိုင္ႏွင့္သာေဗ်ာတို႔ကဘုန္ႀကီးေက်ာင္းရွိေရကန္တြင္သပိတ္,ပန္းကန္,ဇြန္းစသျဖင့္အရာမ်ားအားေဆးေက်ာၿပီးကုသိုလ္ယူေနၾကသည္။သံစဥ္ခ်ိဳနဲ႕မိေအးကေတာ့ေက်ာင္းဝန္းအတြင္းတံျမတ္စည္းလွည္းေပးျခင္းျဖင့္ကုသိုလ္ယူၾကသည္။ေဝရာေဝစၥမ်ားၿပီးစည္းသြား၍အားလုံးလည္းေက်ာင္းတိုင္ဘုန္းဘုန္းကိုကန္ေတာ့ကာအိမ္သို႔ျပန္လာခဲ့ၾကသည္။သို႔ေပမယ့္အိမ္သို႔မေရာက္ခင္လမ္းတစ္ဝက္အလိုသာေဗ်ာတစ္ေယာက္ျမတ္မင္းပိုင္တို႔အားလွမ္း၍စကားဆိုလိုက္သည္။
"သူႀကီးက်ဳပ္႐ြာထဲကအဖိုးအဖြားေတြရဲ႕ေဝရာေဝစၥေတြကိုက်ဳပ္သြားလုပ္ေပးဦးမယ္ဗ်ာ"
"ဒါဆိုကိုလည္းလိုက္ခဲ့မယ္"
သာေဗ်ာတို႔အားသူႀကီးခြင့္ျပဳလိုက္ၾကၿပီး႐ြာထဲမွာရွိေသာအဖိုးအဖြားမ်ားအိမ္သို႔သြားကာေခါင္းေလွ်ာ္ေျခသည္းလက္သည္းညွပ္ျခင္းျဖင့္ကုသိုလ္ယူၾက၏။အဖိုးႏွင့္အဖြားမ်ားကလည္းသူတို႔ႏွစ္ေယာက္အတြက္ဆုမြန္ေကာင္းေတာင္းေပးၾကေသးသည္။သူတို႔ႏွစ္ေယာက္၏အလုပ္ကိစၥမ်ားဟာလည္းၿပီးသြားၿပီျဖစ္တာေၾကာင့္အိမ္သို႔ပဲတန္းျပန္ခဲ့သည္။ေန႕ခင္း၁နာရီျဖစ္တာေၾကာင့္ေန၏အပူခ်ိန္ဟာအလြန္ပူျပင္းသျဖင့္ေခြၽးတသီးသီးမ်ားၾကကာအလြန္ပင္ေမာဟိုက္ေနၾက၏။သာေဗ်ာတို႔ႏွစ္ေယာက္လည္းအိမ္ထဲသို႔ဝင္၍ဦးစြာထိုင္လိုက္ၾကသည္။
"ငယ္ပင္ပန္းေနၿပီလား"
"မပင္ပန္းပါဘူးဦးရဲ႕ကုသိုလ္လုပ္တာပဲဟာကို"
"ဟုတ္ပါၿပီဗ်ာခဏနားလိုက္ဦးေနာ္ငယ္ ကိုေရခပ္ေပးမယ္"
ျမတ္မင္းပိုင္တစ္ေယာက္ခုံေဘးရွိအဝတ္ျဖင့္ပတ္ထားေသာေရအိုးထဲမွေရမ်ားခပ္ယူကာသာေဗ်ာသို႔ကမ္းေပးသည္။
"ဦးရယ္ႏွစ္ေယာက္စလုံးပင္ပန္းလာတာခ်င္းအတူတူဦးပဲအရင္ေသာက္"
"ကိုကရပါတယ္ငယ္ပဲေသာက္လိုက္ပါေရာ့"
"ဦးပဲေသာက္ပါဆို"
"ငယ္ပဲေသာက္ပါ"
သာေဗ်ာလည္းဘယ္လိုမွျငင္းလို႔မရသျဖင့္သူကိုယ္တိုင္ပဲထိုခြက္ကိုယူကာအရင္ေသာက္လိုက္ေတာ့သည္။ၿပီးမွျမတ္မင္းပိုင္တစ္ေယာက္ခပ္၍ေသာက္သည္။ေရေသာက္ၿပီး၍သာေဗ်ာေဘးသို႔လာဝင္ထိုင္ကာစကားဆိုလိုက္သည္။
"အေဖတို႔ကိုလည္းမေတြ႕မိဘူးေနာ္ဘယ္မ်ားသြားပါလိမ့္"
"ဦးဖိုးတုတ္အိမ္သြားတာေနမယ္အကိုနႏၵတို႔ေရာပါသြားလားမသိဘူး"
"မျဖစ္နိုင္ဘူး အဲ့ေကာင္နႏၵက႐ြပိုးထိုးေနတာလူႀကီးေတြနဲ႕ရွိတယ္ဆိုမျဖစ္နိုင္ဘူးကိုတို႔သြားရွာၾကည့္ရေအာင္ငယ္"
သာေဗ်ာတစ္ေယာက္ေထာက္ခံ၍ေခါင္းညိတ္ျပကာအိမ္ေနာက္ေဖးအိမ္ေဘးအိမ္ေရွ႕၌ပတ္ရွာေတာ့သည္။ေနာက္ဆုံးေကာက္ရိုးပုံႀကီးေဘးသို႔သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ေရာက္လာခဲ့ၾကသည္။
"အ့..ကိုကိုဘာျဖစ္ေနလဲယားတယ္လို႔ခစ္ခစ္"
ထိုအသံေၾကာင္သာေဗ်ာႏွင့္ျမတ္မင္းပိုင္တစ္ေယာက္မ်က္ႏွာတစ္ေယာက္ၾကည့္ကာမ်က္စပစ္ျပၿပီးေမးေငါ့ေတာ့သည္။
"ဦးဘယ္ကအသံလဲ"
"ကိုလည္းမသိဘူးဒါေပမယ့္ဒီနားမွာေတာ့ေသခ်ာတယ္ရွာၾကည့္ရေအာင္"
သူတို႔ႏွစ္ေယာက္လည္းေကာက္ရိုးပုံႀကီးအားပတ္၍နႏၵတို႔အားရွာေတာ့သည္။သို႔ေပမယ့္လုံးဝမေတြ႕။
"Babyလို႔"
"ေဟာေဟာၾကားျပန္ၿပီ...ဦးေရာၾကားလား"
"ၾကားတယ္ငယ္"
ေနာက္ဆုံးသာေဗ်ာတစ္ေယာက္ေကာက္ရိုးပုံေပၚသို႔ေခါင္းေမာ့ကာၾကည့္လိုက္သည္။ျမတ္မင္ပိုင္လည္းထိုနည္းတူပင္။
"သူတို႔ကအဲ့အေပၚတက္ၿပီးဘာလုပ္ေနၾကတာလဲ"
"သူတို႔လည္းေဆာ့ခ်င္လို႔ေနမွာေပါ့ဦးကလည္း"
"ေဟ်ာင့္နႏၵမင္းတို႔မႀကီးမငယ္အဲ့အေပၚဘာတက္လုပ္ေနတာလဲ"
နႏၵတို႔လည္းထိုေကာက္ရိုးပုံေပၚမွေကာက္၍ထိုင္ကာျမတ္မင္းပိုင္တို႔အားလွမ္း၍ၾကည့္လိုက္သည္။
"Boss...ဟဲဟဲ..ေကာက္ရိုးပုံေပၚမွာလုပ္ရင္အဆန္းမ်ားျဖစ္မလားလို႔"
"ဘာလုပ္ခ်င္ေနလ္ို႔လဲမင္းက"
"ေၾသာ္...အိပ္တာက္ိုေျပာတာပါBoosရဲ႕"
"မင္းတို႔အခုဆင္းလာၿပီးအထုပ္သြားထည့္ၾကမနက္ျဖန္ရန္ကုန္ျပန္မွာ"
ရန္ကုန္ျပန္မယ္ဆိုေသာစကားေၾကာင့္သာေဗ်ာတစ္ေယာက္မ်က္ႏွာညွိုးၾကသြားသည္။
"Bossကမနက္ျဖန္ျပန္ေတာ့မွာလား"
"ေအးေပါ့ကြအလုပ္လည္းျပန္ဆင္းရမဲ့ဟာကို"
"ဟုတ္ပါၿပီဗ်ာBossရဲ႕အလိုဆႏၵအတိုင္းပါပဲ"
နႏၵႏွင့္လေရာင္တို႔ႏွစ္ေယာက္လည္းေကာက္ရိုးပုံေပၚမွဆင္းကာအိမ္ရွိရာသို႔ျပန္ၿပီးအကၤ်ီထိုင္ေခါက္ေနေတာ့သည္။သာေဗ်ာလည္းထိုနည္းတူပင္။အခန္းထဲ၌မ်က္ရည္စမ်ားဝဲရစ္ကာငူငူငိုင္ငိုင္ျဖင့္အထုတ္ျပင္ေနေသာသာေဗ်ာအားျမတ္မင္းပိုင္ေတြ႕ရွိသြားေလသည္။ျမတ္မင္းပိုင္လည္းသာေဗ်ာေဘးသို႔ဝင္၍ထိုင္ကာသာေဗ်ာမ်က္ႏွာသို႔လက္ႏွစ္ဖက္ျဖင့္ဆြဲယူလိုက္သည္။
"ၾကည့္ပါဦးကို႔ေကာင္ေလးကမျပန္ခ်င္ဘူးလားဗ်"
"အင္းးးမျပန္ခ်င္ဘူး"
ျမတ္မင္းပိုင္လက္ထဲမွသာေဗ်ာတစ္ေယာက္သူ႕မ်က္ႏွာအားဆြဲလွည့္ကာေခါင္းေလးျပန္ငုံလိုက္သည္။
"ငယ္ရယ္ဘာလို႔စိတ္မေကာင္းျဖစ္ေနရတာလဲကြာ...ငယ့္ရဲ႕ေမြးရပ္ဇာတ္ိမွာငယ္ေပ်ာ္တာကိုသိတယ္ဒါေပမယ့္ငယ့္ကို ကိုဘယ္လိုထားခဲ့နိုင္မလဲငယ္မရွိရင္ကိုမေနနိုင္ဘူးဆိုတာသိတယ္မလား"
"ဟုတ္ငယ္သိပါတယ္"
"ကဲပါငယ္ရယ္ႏွစ္သစ္မွာစိတ္မညစ္ရဘူးေလေနာ္ေပ်ာ္ေပ်ာ္ေနရမယ္...လိမ္မာပါတယ္ကြာ"
"ဟုတ္ပါၿပီငယ္ဦးစကားနားေထာင္ပါ့မယ္.."
"ငယ္ကခ်စ္ဖို႔အရမ္းေကာင္းတယ္ကြာ...မြမြ"
ျမတ္မင္းပိုင္တစ္ေယာက္ပါးမွငယ့္ႏႈတ္ခမ္းသို႔အနမ္းမ်ားေရာက္လာကာသူတို႔ရဲ႕ျပင္းထန္ေသာရမၼက္မ်ားဟာအဆုံးမသက္နိုင္ေတာ့ေပ...။
ညေနေစာင္းသို႔ေရာက္ေသာ္သူတို႔ေလးေယာက္ေရမိုးခ်ိဳးၿပီး၍႐ြာဦးေက်ာင္း၌ပရိတ္႐ြတ္ပြဲအားသြားေရာက္ကာတရားနာယူၾက၏။ဘုန္းဘုန္းေတြအားလုံးထိုင္ခုံေတြမွာအသီးသီးထိုင္ၾကကာအေရွ႕စားပြဲခုံေပၚတြင္လည္းအတာအိုးမ်ားတင္ထားၾကသည္။တရားနာယူၾကေသာလူအမ်ားဟာလည္းေအာက္၌ခင္းထားေသာအခင္းေတြေပၚ၌ထိုင္ကာလက္အုပ္ခ်ီ၍တရားနာယူၾကသည္။နာရီပိုင္းမွ်ၾကာၿပီး၍တရားနာၿပီးၾကကာအတာအိုးမ်ားကိုေတာ့႐ြာထိပ္ကေစတီတြင္သြား၍စြန့္ၾကသည္။ျမတ္မင္းပိုင္တို႔အုပ္စုလည္းဘုရားအားဦးခ်ၿပီး၍တံျမတ္စည္းလွဲဘုရားပန္းေရလဲျခင္းျဖင့္ကုသိုလ္ယူၾကျပန္သည္။မိေအးတစ္ေယာက္လည္းဘုရားပန္းအိုးေလးကိုင္ကာေရလဲေသာေနရာေရကန္နားသို႔ေလွ်ာက္၍လာသည္။ထိုအခ်ိန္ေရကန္၌သံစဥ္ခ်ိဳတစ္ေယာက္ဘုရားေသာက္ေတာ္ေရပန္းကန္မ်ားအားေဆးေၾကာေန၏။
"မိန္းမေျဖးေျဖးလာေရေတြနဲ႕ေခ်ာ္လဲေနမယ္"
"ဟုတ္ကဲ့ပါရွင္"
မိေအးလည္းေရကန္ထဲမွေရမ်ားခပ္ကာဘုရားပန္းမ်ားအားေရေလာင္းခ်လိဳက္သည္။
"မိန္းမေရ..."
"ေျပာေလ..သံစဥ္ရဲ႕"
"ခ်စ္တယ္လို႔...."
"ဘုရားမွာေနာ္ဘယ္လိုျဖစ္ေနလဲ"
"မိန္းမကလည္းအရွင္ဘုရားကကိုတို႔အခ်စ္ကိုလက္ခံပါတယ္တဲ့"
မိေအးတစ္ေယာက္လည္းပန္းအိုးေရလဲၿပီး၍ထိုေနရာမွလွည့္ထြက္သြားေတာ့သည္။
"ဟာ...မိန္းမေရကိုယ့္ကိုခ်စ္တယ္လို႔ေတာင္မေျပာသြားေတာ့ဘူးလား....တကယ္ပါခ်စ္ဖို႔ေကာင္းခ်က္"
နႏၵတို႔ႏွစ္ေယာက္လည္းဘုရားရင္ျပင္ရွိသစ္႐ြက္ေျခာက္မ်ားအားလွဲယူကာကုသိုလ္ယူေနၾကသည္။
"babyနဲ႕ကိုကိုကဒီလိုကုသိုလ္တူတူလုပ္ၾကေတာ့ေနာင္ဘဝေတြလည္းဆုံရမွာေပါ့ေနာ္"
"ဟုတ္တယ္ေလကိုကိုရဲ႕ဘာလို႔လဲမဆုံခ်င္ဘူးလား"
"အဲ့လိုသေဘာမဟုတ္ပါဘူးဗ်ာကိုကိုကေနာင္ဘဝတင္မဟုတ္ဘူးျဖစ္ေလရာဘဝဆက္တိုင္းမွာပါBabyနဲ႕ဆုံခ်င္သပါ့ဗ်ာ"
"ပိုျပန္ၿပီ"
ထိုအခ်ိန္နႏၵတစ္ေယာက္တံျမတ္စည္းေလးအားခဏခ်ကာလေရာင္ခါးသို႔သြားဖက္ေတာ့သည္။
"ဟာကိုကိုဘယ္လိုျဖစ္ေနလဲဘုရားမွာေလသတိထားဦးေနာ္"
"ဟီးးးဟုတ္သားပဲ"
နႏၵတစ္ေယာက္လည္းဖက္ထားရာမွာျပန္ခြာကာလေရာင္ပုခုံးသို႔လက္ႏွစ္ဖက္ျဖင့္ကိုင္လိုက္သည္။
"ခုနကေျပာတဲ့စကားေတြကအပိုမဟုတ္ပါဘူးေနာ္လိုေတာင္လ္ိုေနေသးတယ္Babyရဲ႕"
"ယုံပါတယ္ဗ်ာBabyကလည္းေဟာ့ဒီ့ကကိုကိုနဲ႕ေနာင္ဘဝဆက္တိုင္းဆုံခ်င္ပါေသးတယ္ဗ်ာ"
ထိုအခ်ိန္နႏၵတစ္ေယာက္လေရာင္နဖူးသို႔အနမ္းခပ္ဖြဖြေလးေႁခြလိုက္သည္။
"အရမ္းခ်စ္တယ္Baby..."
"Babyကပိုခ်စ္ပါတယ္ေနာ္"
"ဟုတ္ပါၿပီဗ်ာ...ဟားဟား"
ျမတ္မင္းပိုင္တို႔ႏွစ္ေယာက္ကလည္းဘုရားေရွ႕၌သရက္ပင္ေအာက္ရွိထိုင္ခုံေလးေပၚတြင္ထိုင္ေနၾကသည္။ေလတျဖဴးျဖဴးတိုက္ကာသူတို႔ႏွစ္ေယာက္ရဲ႕ဆံႏႊယ္မ်ားဟာလည္းေလယူရာသို႔လႊင့္ေနၾကသည္။ျမတ္မင္းပိုင္ပုခုံးသို႔ေခါင္းေလးမွီကာေနဝင္ဆည္းဆာကိုၾကည့္ေနေသာသာေဗ်ာတစ္ေယာက္စကားဆိုလိုက္သည္....။
"ဦးးးးး"
"ဗ်ာ...ဗ်"
"ငယ့္ကိုခ်စ္လားဟင္"
"ငယ္ရယ္ဘယ္လိုေမးလိုက္တာတုန္း"
"ငယ္သိခ်င္လို႔ပါဦးရယ္ေျဖပါေနာ္"
ျမတ္မင္းပိုင္ရဲ႕လက္တစ္ဖက္ဟာသာေဗ်ာရဲ႕ေခါင္းေလးသို႔ကိုင္လိုက္သည္။
"ခ်စ္တယ္ငယ္...အရမ္းခ်စ္တယ္"
"ဟီးးးဟုတ္"
"ဒါတင္မကဘူးကိုတို႔ႏွစ္ေယာက္ကဘယ္ေလာက္လိုက္ဖက္သလဲဆိုရင္ကံၾကမၼာႀကီးကေတာင္ေပးေတြ႕ခဲ့တာပဲ"
"ဟုတ္တယ္ေနာ္...ဦးကဒီ႐ြာကိုစေရာက္လာတုန္းကဆိုရင္အရမ္းေခ်ာတာငယ္ဆိုျမင္ျမင္ခ်င္းေႂကြတာဗ်ိဳ႕"
"ဟားဟားအခုေရာမေခ်ာလို႔လားငယ္ရဲ႕"
"အဲ့လိုသေဘာမဟုတ္ပါဘူးငယ့္ရဲ႕ဦးကေလဘယ္ခ်ိန္ၾကည့္ၾကည့္ေခ်ာၿပီးသားအဖိုးႀကီးဆိုရင္ေတာင္ေခ်ာေနဦးမွာ"
"အဲ့တာငယ္ေျပာတာေနာ္ကိုအဖိုးႀကီးျဖစ္မွဒီအဖိုးႀကီးကဆံပင္ျဖဴၿပီးသြားကက်ိဳးေသး႐ုပ္ဆိုးတယ္ဆိုၿပီးပစ္မသြားရဘူး"
ထိုအခ်ိန္သာေဗ်ာတစ္ေယာက္ျမတ္မင္းပိုင္ရဲ႕ရင္ဘတ္ကိုထုကာမွီထားေသာေခါင္းေလးအားျပန္မတ္လိုက္သည္။
"အဲ့လိုဘယ္ေတာ့မွမျဖစ္ေစရဘူး....ဦးကအဖိုးႀကီးဆိုရင္ငယ္ကအဖိုးေလးေပါ့ခစ္ခစ္..."
"အဖိုးေလးတဲ့လား....ဟားဟားးကဲအဖိုးေလးေရဒီကအဖိုးႀကီးကိုဘယ္ေလာက္ထိခ်စ္လဲေျပာပါဦး"
"အဖိုႀကီးကေမးမွေတာ့ဒီကအဖိုးေလးကေျဖရတာေပါ့....တိမ္ေတြတေ႐ြ႕ေ႐ြ႕သြားေနေသာေကာင္းကင္ျပာႀကီးကိုတိုင္တည္ပါ၏...။.ငယ့္အခ်စ္ေတြဟာအဆုံးမရွိေသာသမုဒၵရာေရျပင္လိုၾကည္လင္သန့္ရွင္းၿပီးစကၠန့္၊မိနစ္၊နာရီ၊ရက္၊လ၊ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာထိပိုတိုးကာခ်စ္ပါမည္လို႔သစၥာျပဳပါသည္ဗ်ာ"
"ငယ့္ရဲ႕ႏႈတ္ဖ်ားမွထြက္လာတဲ့စကားလုံးတိုင္းဟာကို႔ရဲ႕ရင္ထဲအနက္ရွိုင္းထိတိုးဝင္ၿပီးႏွလုံးသားမွာေရာကို႔ရဲ႕ဦးႏွောက္မွာပါအခ်စ္မွင္ရည္နဲ႕ေရးထိုးထားသလိုစြဲၿမဲေအာင္မွတ္ထားပါ့မယ္"
"ဦးကိုအရမ္းခ်စ္တယ္ေနာ္"
ထိုအခါျမတ္မင္းပိုင္တစ္ေယာက္ၿပဳံးလိုက္ၿပီးငယ့္လက္ကေလးအားဖြဖြေလးနမ္းလိုက္သည္။
"ကိုကေတာ့ခ်စ္တယ္ဆိုတာကိုအသစ္အဆန္းေလးျဖစ္ေအာင္ေနာက္တစ္မ်ိဳးနဲ႕ေျပာပါရေစ"
"ဟုတ္ေျပာေလ"
"ကို..ငယ့္ကိုသိပ္ေမတၱာရွိတာပဲကြာ"
ျမတ္မင္းပိုင္စကားေၾကာင့္သာေဗ်ာမ်က္ဝန္းမွမ်က္ရည္စဟာပါးျပင္ေပၚစီးၾကလို႔လာ၏။ထိုမ်က္ရည္မ်ားဟာအခ်စ္ေၾကာင့္ျဖစ္ေပၚလာၿပီးအခ်စ္မ်က္ရည္ဟုသတ္မွတ္လိုက္ပါရေစလားဗ်ာ....။
"Extraၿပီးပါၿပီဗ်ာ"