Liam James Payne
Ο Liam είναι ένας άντρας γεμάτος όνειρα, ταλέντα και στόχους. Αυτό φαίνεται από την όλο και ανοδική πορεία του γενικότερα στην ζωή. Δεν είναι όμως μόνο αυτό. Δεν μετράει μόνο το φαίνεσθαι, δεν έχει αξία μόνο η εικόνα που προωθεί προς τα έξω αλλά και τα ιδανικά του σαν άνθρωπος. Στοργικός πατέρας, στήριγμα των γονιών του, βράχος για τους φίλους του. Ένα ακατέργαστο φυσικό διαμάντι, του οποίου η αξία και η μοναδικότητα ξεχωρίζουν από μακριά και ελκύουν την προσοχή μέχρι και τυφλών ανθρώπων.
Η αύρα που αποπνέει σε άλλους, ο εύθυμος χαρακτήρας του καθηλώνουν τον περίγυρό του αφοσιωμένο σε αυτόν, απορροφημένο ενώ εκείνος ερμηνεύει τα τραγούδια του ή αφηγείται τις ιστορίες του.
Η ιστορία του Liam δεν είναι μια χαρούμενη ιστορία. Δεν είναι μια ευκολοδιάβαστη και λυπητερή σαπουνόπερα. Είναι ένας Γολγοθάς τον οποίο πέρασε μόνος του, τον οποίο έφερε εις πέρας με επιτυχία, με κόπο, με απίστευτη δύναμη και υπομονή. Η ιστορία του Liam δεν είναι για ευθυνόφοβους, για δειλούς, για ανθρώπους που τα παρατάνε στην πρώτη δυσκολία.
Όπως όλες οι ιστορίες, έτσι και η δική του έχει μια αρχή και ένα τέλος.
Ο Liam ήταν ένα ξεχωριστό παιδί, προικισμένο με όλες τις αρετές και τις αξίες που η οικογένεια του είχε εμφυτρήσει μέσα του. Από μικρός έμαθε να ξεχωρίζει γρήγορα το σωστό από το λάθος, το μαύρο από το άσπρο, να διαβάζει και να εκφράζεται, να ξεχωρίζει τις προθέσεις των ανθρώπων και να μαντεύει με επιτυχία τις ενδόμυχες σκέψεις τους.
Σαν παιδί είχε μόνο έναν φίλο, ένα κολλητό, έναν αδερφό που αγαπούσε και φρόντιζε κάθε μέρα. Ουσιαστικά μεγάλωσε μαζί με τον Marcus και είναι περήφανος γι' αυτό.
Ο Marcus ήταν ένα αδύνατο, κοντό και ήσυχο παιδί. Δε προκαλούσε φασαρίες, είχε μάθει να κρατά το στόμα του κλειστό και είχε καταγωγή από τις νότιες χώρες της Τουρκίας γι αυτό και το δέρμα του ήταν μελαμψό. Φυσικά και ξεχώρισε από τα υπόλοιπα κάτασπρα σαν γάλα, ξανθά και ψηλά παιδιά της Αγγλίας. Βρέθηκε στο περιθώριο πολύ γρήγορα. Τόσο γρήγορα όμως δέθηκε με τον Liam, ο οποίος προτίμησε να βρεθεί μαζί του στο περιθώριο από το να τον αφήσει μόνο του.
《Ρε βλάκα τι σκέφτεσαι τόση ώρα και δεν μιλάς;》Ρώτησε με την βαριά φωνή του ο Marcus και πέταξε ένα μπορντό πουπουλένιο μαξιλάρι στον Liam.
《Πώς φτάσαμε ως εδώ. Δέκα τόσο χρόνια μετά, να πίνουμε καφέ απέναντι από το Big Ben και να έχουμε τόσες επιτυχίες στην ζωή μας. Αυτό σκέφτομαι..》Του απάντησε ειλικρινά με φωνή ανέμελη και γύρισε το βλέμμα του προς το αξιοθέατο.
《Υποθέτω πως το χθεσινοβραδινό ξενύχτι έπαιξε τον ρόλο του για τον καφέ.》 Ανασήκωσε τους ώμους του, ήπιε μια γουλιά απο τον ζεστό καφέ του και άναψε το τσιγάρο του.
《Θα σου πρότεινα να μην καταστρέφεις την διακόσμηση του μαγαζιού. Ήδη η σερβιτόρα σε κοίταξε ως πιθανό τρομοκράτη.》Αστειεύτηκε και ξεσκόνισε το μαξιλάρι συγκρατώντας το γέλιο του.
《Μισό να της κάνω ένα μπου να σιγουρευτεί!》Αντιγύρισε ο Marcus και τεντώθηκε στην θέση του. 《Πως σου ήρθε όμως το παρελθόν στο μυαλό; Πάει, πέρασε, δεν θα επιστρέψει πίσω.》Συνέχισε και άφησε τον καπνό προς τα επάνω δημιουργώντας ένα σύννεφο καπνού ψηλά.
《Το ξέρω και γι αυτό στεναχωριέμαι.. στεναχωριέμαι που δεν θα μπορέσω να σε ξαναγνωρίσω, δεν θα ξανά νιώσω παιδί, δεν θα ξανά παίξουμε στις παιδικές χαρές, ούτε θα μας μαγειρεύει η μαμά μου κουλουράκια ζεστά να τα βουτάμε σε ζαχαρούχο γάλα.》 O Liam κοίταξε τον γκρίζο ουρανό με βλέμμα μελαγχολίας. Μεγάλωναν και το ήξερε. Δεν ήταν παιδί πλέον. Ίσα ίσα είχε το δικό του παιδί.
《Κάποια πράγματα δεν αλλάζουν ποτέ αδερφέ μου ποτέ.》O Marcus έσβησε το τσιγάρο στο μπροστινό τασάκι, έβγαλε από τον σάκο του ένα τάπερ με ζεστά κουλουράκια κανέλας και παρήγγειλε από την σερβιτόρα δύο σοκολατούχα κακάο.
Ο Liam γέλασε σιγανά και κοίταξε με στοργή τον παιδικό του φίλο. Πράγματι κάποια πράγματα δεν αλλάζουν ποτέ. Τα συναισθήματα, οι αναμνήσεις, οι παρέες μας είναι αποκλειστικά στο δικό μας χέρι για το αν θα αλλάξουν. Όσο είχε στο πλευρό του τον καλύτερο του φίλο, όλα ήταν ασήμαντα. Δεν θα αισθανόταν μόνος, δεν θα βρισκόταν ποτέ σε αδιέξοδο.
《Ξέρω ακριβώς τι σκέφτεσαι Liam. Σε διαβεβαιώνω, όμως, τα πρώτα 3 κουλουράκια είναι δικά μου και το κλειδώνω!》Γέλασε ο Marcus και ακούμπησε το ζεστό τάπερ στο τραπέζι. 《Με ενημέρωσε η μητέρα σου ότι τον τελευταίο καιρό δεν είσαι πολύ καλά. Για την ακρίβεια μου είπε για τους φόβους σου, τις ανασφάλειες σου ακόμη και για τους εφιάλτες σου. Κακώς δεν μου τα είπες μόνος σου.》Τον μάλωσε τρυφερά και καταβρόχθισε το πρώτο κουλουράκι.
《Δεν ήθελα να σε κουράζω με τα δικά μου. Ούτε να σε αναγκάσω να πάρεις αποφάσεις που δεν είναι πραγματικά δικές σου. Το θεωρώ απαράδεκτο.》Ξεστόμισε ο Liam και πήρε στα χέρια του τα κακάο από την σερβιτόρα που τους κοιτούσε με περισσή περιέργεια και απορία.
《Το σίγουρο είναι ότι δεν θα έπαιρνα καμία απόφαση χωρίς να μιλήσω μαζί σου πρώτα.. ξέρεις ότι εκτιμώ την γνώμη σου και έπειτα διαμορφώνω και την δική μου απόφαση.》Ο Marcus απέφυγε το βλέμμα του κολλητού του και βούτηξε το δεύτερο κουλουράκι στο αχνιστό σοκολατούχο γάλα.
《Αυτή η δουλειά είναι σωτήρια. Καλή ευκαιρία, καλές συνθήκες εργασίες και κυρίως καλές απολαβές. Θα γνωρίσεις και τον κόσμο στην Σουηδία.. ε δεν είναι και μακριά. Μπορώ να έρχομαι ή και εσύ ακόμη.》 Ο Liam επέλεξε να πει την πραγματική του γνώμη που απεικόνιζε την σκληρή πραγματικότητα. Η ευκαιρία που παρουσιάστηκε στον κολλητό του, του άνοιγε μεγάλες πόρτες! Θα του πρόσφερε όλα όσα πάλευε μια ζωή. Θα του εξασφάλιζε άνεση και ευημερία° ψυχική και σωματική.
《Μπα δεν θα το προτιμήσω. Θέλω να πω πραγματικά η επαγγελματική αποκατάσταση θα είναι καλή αλλά και εγώ δεν θα νιώθω καλά εκεί. Δεν ξέρω κανέναν, ούτε την γλώσσα καλά καλά. Προτιμώ να παραμείνω εδώ και να συνεχίσω στην δουλειά που ήδη έχω. Δεν θα μεταναστεύσω και στην Σουηδία για να βγάζω απλά παραπάνω χρήματα.》Σε καμία των περιπτώσεων δεν θα δεχόταν ο Marcus την δουλειά στην Σουηδία. Αναγνώρισε όμως και την ειλικρίνεια του Liam, αν και ποτέ δεν πίστεψε πως θα του παρουσίαζε οτιδήποτε άλλο εκτός από την πραγματικότητα.
《Τότε ας φάμε και πάμε να γιορτάσουμε την παραμονή σου στην Αγγλία!》Ξεφώνησε χαμογελαστός ο Liam και οι δύο φίλοι ξεχύθηκαν σαν στρατός επάνω στα ανυπεράσπιστα και νοστιμότατα κουλουράκια.
《Αύριο να δω και τον μικρό ε! Μου έλειψε πολύ.》Ο Marcus χαμογέλασε με την μπουκιά στο στόμα. 《Του έχω παρει και ένα δώρο που είμαι σίγουρος ότι θα του αρέσει!》
《Και σε αυτόν έλειψες. Έκλεισε, αύριο θα πάμε εκδρομή οι 3 μας.》Ο Liam έκλεισε το μάτι στον καλύτερο του φίλο και έστειλε το σχετικό μήνυμα στην μητέρα του γιου του με την οποία κρατούσαν τις τυπικές επαφές.
Ένα πανέμορφο ταξίδι χωρίς προορισμό.
Μία ξαφνική εκδρομή χωρίς τραγούδι.
Ένα τέλος χωρίς αρχή.
Ένα αντίο χωρίς αποχαιρετισμό.
[...] But you once told me "Don't give up
You can do it day by day"
And diamonds, they don't turn to dust or fade away (Fade away) [...]