Smitten
That night I can't even sleep. Nananatili sa isip ko ang interaksyon namin ni Tross Ashiel Del Rico. His raspy voice and enticing eyes are still vivid to me even if I haven't seen him after that night. Crisosmo bombed me with a lot of question as I step inside the door. It seems like he's really waiting for me.
"Dad, let Hollis rest," pagpipigil ni Carden noon nang mahalata na walang balak ang ama na pakawalan ako.
He asked if I did speak with Tross or if I just act like a robot inside his car. He wants to know if I did something that might humiliate not just me but the entire De Guia. Of course, hindi ko sinabi na umiyak ako.
I don't like to hear another painful words from kapag nalaman niya na ang ginawa ko lang sa byahe ay umiyak at sabihin sa lalaking pakakasalan ko na hindi maayos ang pakikitungo niya sa akin.
"Don't worry. He's pleased. He even discussed that we'll have our own house once the wedding is over..." I answered stoically.
With that, Crisosmo heave a sigh. He looked pleased.
"Then... go on. You can leave now," he motioned his hand like he's trying to shoo an insect away.
Tita Selena stood up and walk towards me.
"Mag-snacks ka muna, Hollis," aniya sa malambing na boses.
Bago pa ako makasagot, naunahan na ako ni Crisosmo.
"Kumain na siya kanina roon sa restaurant, hindi ba? I'm sure she's full. Let her rest, Hon."
That's not true! I feel like I am deprived from the usual amount of food I take. Kasi kanina, ayoko na mapahiya siya. My appetite is quite big. Laging sinasabi ni Crowell na ang lakas ko kumain at ang pandalawang-tao ang laging kinakain ko. Ang kanina, hindi pa umabot sa lalamunan ko.
"Akyat na po ako, Tita..." paalam ko.
Tita Selena nodded. Carden is still eating pizza while Crosson is sipping on his cup. Alam ko na kanina pa sila nakamasid and they are waiting for my response. I'd like to think that they are having fun while Crisosmo and I are exchanging sentiments. Sadly, pagod ako ng gabing 'yon at 'di na makuha pang makipagtalo.
Sa mga sumunod na araw, Tita Selena is doing everything to pleased me. Palagi ding humihingi ng pasensya. Crisosmo's gone because he's still teaching Carden everything about the business. Crosson has his own condo and Crowell... he's still avoiding me.
Bumuntong-hininga ako.
"Don't worry, hija. Crowell's not mad at you. Kung may kinagagalitan siya, ang Daddy niyo 'yon..."
Iyon lang ang pinanghawakan ko. Isang lingo nga ang dumaan, Crowell knocked on my door with a pizza on his hand. A peace offering. Hindi niya naman kailangan noon dahil alam ko na nagtampo siya kasi hindi ko magawang ipaglaban ang karapatan k okay Crisosmo.
Inilapag ni Crowell ang espresso sa round coffee table bago umupo sa Adirondack chair sa harap ko.
"Eat, Hollis. Tigilan mo muna ang cellphone," aniya.
Kami lang ang naiwan sa bahay. Crisosmo and Tita Selena attended some party while the two is probably hanging out or having a business meeting. Katulad ng sinabi ko, hindi ko sila kasundo kaya imposibleng malaman ko kung ano ang kani-kanilang ginagawa sa araw-araw.
Crowell should be in the party with his parents but he decided to stay here because of me. Sometimes, I would like to think that I'm burdening him. Hindi niya magawa ang mga bagay na dapat ay nagagawa niya. He can go clubbing. Iyon ang karaniwang iniaalok ng iilan sa mga kaklase niya.
Kapag sinusundo niya ako sa public school, may dalawang kaibigan siya na paminsan-minsan ay nasasabay at ang dalawang 'yon, walang bukambibig kundi bar. Tumatanggi si Crowell at ingunguso lang ako. Matatahimik na ang dalawa.
"I am not ready seeing you with a man, Hollis..." sambit niya sa mababang tono.
Ang balak na pagsimsim ko ng kape ay natigil. Narinig ko ang buntong-hininga niya.
"I still can't understand why Dad put you in this situation. Naiinis ako pero wala akong magawa!" galit niyang sabi.
Inilapag ko ang cup ng espresso sa mesa. Tumikhim ako at ngumuso.
"Wala naman na tayong magagawa, Crow." Ngumiti ako para pagaanin ang loob niya.
"Isa pa, m-mukha namang mabait si Tross..."
Umani ng hilaw na halakhak ang sinabi ko.
"Mabait? You don't even know him, Hollis. Kaliwa't kanan ang babae noon. Masasaktan ka lang," giit niya.
Umawang ang labi ko. Pinagmasdan ko siyang nakakunot ang noo, bakas ang labis na pagkairita sa mukha at miski ang boses ay puno ng galit.
I remember what his brothers told me.
"Sabi nila Carden... hindi naman daw."
Humalakhak muli siya sa sinabi ko tapos ay bayolenteng umiling.
"Hindi, Hollis. Nakita mo na siya noon, hindi ba? He's with Crisanta and the next day, Crisanta's gone, iba naman ang pumalit."
Hindi ko naunawaan ang sinabi niya. I've met Tross back then? Hindi ko maalala. Ang ganoong klase ng mukha niya, dapat ay maaalala ko. Mukhang nabasa ni Crowell ang pagtataka sa mukha ko.
"He's with us on our vacation in Palawan. Remember? I thought you how to swim," pagpapaalala niya sa akin.
I pictured the vacation he's talking about. Of course I remember that. Iyon ang huling taon na nakapagbakasyon ako. Indeed, Crowell teach me how to swim in a pool. Wala akong maalalang mukha ni Tross.
Humugot siya nang malalim na hininga.
"He's with Giovanni and Zohan, if you remember someone who's unfamiliar with you..." nawawalan ng pag-asang sambit niya.
Nanlaki ang mata ko nang maalala na hindi nga pala niya ako sa pool unang tinuruan. Sa dagat mismo! Hindi lang natuloy dahil lumapit sa kinaroroonan namin sila Crosson kasama ang mga kaibigan.
There are five men back then. Crosson and Carden. Gio... Zohan... and the man who's staring at me like he's trying to memorize every bit of me. Suminghap ako.
"Naaalala ko na!"
Crowell sneered at me.
"See? He's with a woman back then. Hindi nagbabago 'yon! He's with Kuya Carden in a bar right now," dagdag niya pa.
Kinagat ko ang gilid ng pisngi sa narinig.
Carden and Crosson told me he's not a womanizer. Seryoso lang palagi ang he's better at everything. Miski sa babae din pala. Hindi ko alam kung bakit nilukob ng pait ang sistema ko. I feel like I've been betrayed. May karapatan akong manlumo dahil sa nalaman. Hindi ko gusto na makasal sa hindi ko lubos na kakilala, hindi mahal at ngayon nga ay babaero pa.
"If I were you, cancel the wedding now, Hollis," Crow suggested that as if that is possible for me.
"Alam mong hindi ako papayagan ng Daddy mo, Crow," bigong sambit ko. Kapwa kami natahimik.
Nang gabing 'yon, ang sinabi ni Crowell ang laman ng isip ko. Hindi ako mapakali sa isipin na magpapakasal ako sa lalaking kaliwa't kanan ang babae. I know we're not marrying because of love but at least, we can be civil and faithful to each other, right? Hindi na siya pwedeng mambabae kasi hindi rin naman ako manlalaki.
Pakiramdam ko, dehadong-dehado ako lalo na sa parte na 'to. Hindi ako makatulog sa gabing 'yon at nagdesisyon na buksan ang laptop at mag-search doon.
Maybe I can do something about it. Para hindi siya mambabae? Marunong ako magluto, maglabas, maghugas ng plato, maglinis ng bahay at magplantsa ng damit. Iyon lang naman ang ginagawa ng isang asawa, hindi ba?
I typed on my keyboard.
How to become a perfect wife?
Lumitaw ang ilang mga items doon. Isang poll ang napili kong buksan because as what the introduction said, experience na 'yon ng mga may-asawa na. I opened it. Tumambad sa akin ang ilang comments.
Cook him food. Take care of him like how you can imagine taking care of your baby.
Make him feel like he's home.
Satisfy him with a food on the table and you on the bed.
Nag-init ang pisngi ko sa nabasa. I am not new to this. Eigteen years old na ako at kahit papaano ay alam na ang sex dahil sa naririnig ko sa mga kaklase kong lalaki. I scroll down so I can find another interesting one.
Give him a child.
Umiling ako.
You should initiate sometime, don't just wait for his action. You should do it first, that turns them on.
Mabilis kong in-scroll 'yon hanggang sa mapunta doon sa pinakahuling comment. Bumuntong-hininga bago binasa 'yon.
Don't stick at one position. Learn other things. Watch some **** so you'll learn other things that can satisfy him. Most of all, you should be good at giving him a head.
Nangunot ang noo ko. Sa lahat ng comment, ito ang 'di ko ma-gets. Anong posisyon? What's the block word? And most probably, what's giving him a head? How does giving him a head make me a perfect wife? Hindi ba at may ulo naman talaga siya?
"This is stressful..." I muttered.
I massaged my temple. Why am I bothered by this again?
"I want to stop him from cheating on our marriage," ungot ko at inis na sinabunutan ang sarili.
I starred at the screen of my laptop. The words in it keeps on bugging me.
Be good at giving him a head.
Be good at giving him a head.
Is it talking about giving him a child? I mean, a head. Another head. It's impossible to give him a head because he already have one. Isa pa, nabanggit na rin kanina ang bigyan siya ng anak.
Bumuntong-hininga ako.
"Bakit hindi na lang kasi i-search..." sita ko sa sarili.
I copied the whole sentence and paste it in Google box. I almost run out of breathe when my screen displayed the results. Laglag ang panga ko roon. Nasamid ako sa sarili kong laway at parang sinisilihan ang pisngi sa pag-iinit.
"B-blowjob?" usal ko gamit ang boses na hindi makapaniwala.
Dumaloy ang panlalambot sa buo kong katawan. I am so embarrassed with myself! I searched for this. It is my fault. That is why I feel like my strength got drained.
Pinagmasdan ko ang nakasulat doon.
17 questions about sex you are not ready to asked.
Giving him a head means blowjob.
Watching porn is not bad. Here's where you can watch some porn videos.
Napapikit ako sa labis na kahihiyang nararamdaman. I am thanking God that Crowell's not here in my room. Paniguradong aasarin ako noon o 'di kaya ay pagagalitan.
Sa kaiisip sa mga 'yon, madaling-araw na ako nakatulog. Kung hindi ako ginising ni Crowell sa malalakas niyang katok ay aabutin ako ng hapon sa pagtulog. Crowell's asking me about why did I overslept. Hindi ko masabi ang dahilan kasi nakakahiyang ipaalam iyon. Mabuti na lamang at nailihis ko kaagad ang usapan.
Ilang araw pa ang nagdaan na puro pagtulong lang sa mga kasambahay ang ginagawa ko. Tapos na ang graduation, magkasunod 'yon at ang birthday ko. Wala naman akong ibang mapupuntahan dahil wala naman akong kaibigan sa school at hindi ako maaring umalis ng bahay. Kabilin-bilinan ni Crisosmo.
Tanging cellphone ang kakampi ko na siyang naglilibang sa akin.
I was on my way back to my room when Ate Choleng called my name loudly. It's like she's in a hurry because she even run so she can stop me from walking.
"Bakit po?" tanong ko.
Hinihingal siyang ngumiti sa akin bago nagsalita.
"Hija... may bisita ka... sa labas," aniya sa pagitan ng kapos na hininga.
Nagsalubong ang kilay ko. Bisita? Hindi ako kailanman nagkaroon ng bisita sa bahay na 'to at wala akong kakilala na maaring bumisita sa akin.
"Ate, nagsabi po ba ng pangalan? Sino daw po?" magkasunod kong tanong.
Umiling si Ate Choleng.
"Hindi, hija pero gwapong bata iyon. Mayaman na mayaman ang itsura. Ang sabi niya kailangan ka raw niyang makausap, ergent daw."
Nangiti ako sa paraan ng pagkakasabi ni Ate Choleng.
"Sige po, lalabas na po ako."
Puno ng pagtataka kong tinungo ang gate. The guard smiled at me.
"Nandiyan po sa labas si Sir," anito.
Ngumiti ako at saka lumabas. Naabutan ko roon sa harap ang nakaparadang ashton martin victor coupe at nakatayo ang isang lalaking suot ay blue suit. Nakatalikod ito sa akin at may kausap sa cellphone.
"I'm already at their house, Mom," aniya sa pagod na boses.
Kumalabog ang dibdib ko sa narinig. I know that voice. Even if I only happened to be with him in two occasions, I am familiar with his voice. It's always rasp and has tiny growl whenever he's speaking with annoyance.
I already know who he is. Tumikhim ako para kunin ang atensyon niya. Hindi ako nabigo. He turned to see me. He bid his goodbye to his mother through the call and then faced me.
Kinagat ko ang labi ko nang ibigay niya ang buong atensyon sa akin. Sinipat pa niya ang kabuoan ko at umangat ang sulok ng labi. Pinasadahan ko rin ang sarili.
I am wearing a loose shirt with a small printed mickey mouse in the middle. I am also wearing a city short partnered with my havaina slipper.
"Are you busy?" tanong niya, naroon pa rin ang kalamigan sa boses.
Umiling ako.
"B-bakit?"
Hindi ko maiwasang mautal sa tuwi-tuwinang kausap siya. He look matured. Kung makikita kami, malabong mapag-isipan na may relasyon na higit pa sa magkapatid. He's a six footer, I can really say that. Ganoon din kasi sila Crosson at Carden unlike me, five four lang ako. Maliit kung ikukumpara sa kaniya.
Sinilip niya ang relo sa kamay bago muli akong binalingan.
"I'm sorry. I need to bring you to my cousin's wedding. I already asked your parent's permission. They allowed you."
Bubuka pa lang ang labi ko nang maglakad na siya palapit sa akin. Agad niyang kinuha ang kamay ko at iginiya na sa sasakyan niya. Kinailangan kong pwersahin na alisin ang kamay niya para lang mahinto kami. He looked at me with annoyance visible on his eyes.
Sunod-sunod na paglunok ang ginawa ko. Gustuhin ko man na hindi magsalita at sumunod na lang sa kaniya para hindi na mapahiya, kailangan ko pa ring isipin ang itsura ko. I don't look like a prim and proper woman right now. I am not even wearing a proper attire for the occasion he's dragging me into.
"Uh... 'yong charger ko kasi tsaka mga d-damit..." alanganin kong sambit.
He didn't mind what I said.
"I'll buy you everything you need. Just come with me. Some of my families aren't able to come to our engagement party. They're expecting me to attend the wedding with you," he reasoned out.
I can sense that he's in a hurry. Palaging sumusulyap sa relos niya.
"Hindi pa ako n-nagpapaala-" he cut me off.
"Crosson and Carden's already there. Your parents will also attend the wedding tomorrow," aniya.
He opened the front seat and without effort, he shoved me inside. Nabitin na sa ere ang sasabihin ko sana. Mabilis din siyang pumasok sa sasakyan at walang ano-ano'y pinaandar ang makina.
"Seatbelt, please." I can hear his groan while saying that.
Nakatingin lang ako sa kaniya habang ikinakabit ang seatbelt at miski hanggang sa matapos ko 'yon ikabit. Hindi pa rin ako makahuma kahit na umandar na ang sasakyan.
I am only holding a phone in my hand, aside from my clothes, iyon lang ang nabitbit ko. Ngumiwi ako.
"Hindi ako nakapagpaalam kay Ate Choleng..." bulong ko.
"I'm sure your mother already informed them," tugon niya sa sinabi ko.
Natahimik ako ilang sandali hanggang sa maalala muli ang suot ko. Tinignan ko siya. Seryosong-seryoso sa pagd-drive at ang mata ay hindi man lang sumulyap sa akin 'di gaya noong hinatid niya ako noong gabi. Bumuntong-hininga ako.
I almost shriek when he turn his head to my side. His forehead crease for a bit.
"Yes? You can speak, Ilaria. I won't bite you if you'll speak," aniya sa mababang tono. Kung 'di lang seryoso ang ekspresyon sa mukha niya ay iisipin kong nagbibiro siya.
Kinagat ko ang ibabang labi bago nilakasan ang loob at nagsalita.
"Hindi ba nakakahiya na..." sandali ko siyang pinasadahan ng tingin. "ganito lang ang itsura ko h-habang ikaw..."
I heard him smirk that's why I decided to stop what I am saying.
"Do you want to stop at the mall? To change?" tanong niya.
Nanlaki ang mata ko sa suhestiyon niya at kalaunan ay tumango.
"S-sana..."
Pinagsalikop ko ang kamay ko at bahagyang pinisil-pisil 'yon. I heard a heavy sigh from him. Hindi na ako kumibo. Ilang sandali lang, huminto ang sasakyan sa tapat ng isang kilalang boutique. Sa labas pa lang, kita na ang mga mamahalin at magagandang formal dress.
Narinig ko ang pagsara ng sasakyan sa side niya. I was about to open the door lock of the front seat when it suddenly opened. I saw him waiting for me patiently. I smiled at him and he acknowledges that with a simple nod.
He let me choose what kind of dress I want to wear tonight. He said I already have a dress for tomorrow's wedding.
I picked an above the knee sheath style dress dahil gabi na. Halos karamihan kasi rito, puro bodycon na sobrang maiikli.
I checked myself in front of the whole body mirror inside the dressing room before going out. May babae kaagad na naghihintay sa akin.
"Ma'am, let's doll you up a little para po bumagay ang looks ninyo sa dress," ani isang sales lady.
Umiling agad ako. Iginala ko ang mata sa loob ng boutique para mahanap ang kasama ko.
"Ma'am, lumabas po sandali si Sir. May kausap po sa phone. He ordered us to make you presentable, Ma'am."
Magalang naman ang pagkakasabi noong sales lady at hindi naman ako magbabayad nito kaya sumunod na lang ako sa sinabi niya. Iginiya niya ako sa harap ng isang vanity mirror at inilapag doon ng dalawa pang sales lady ang mga mamahaling beauty products.
Hinayaan ko silang gawin ang trabaho nila. Sanay na ang mukha ko sa makeup dahil si Tita Selena, lagi niya akong inaayusan kapag may bagong bili siyang mga makeup.
Ilang sandaling nakapikit ako habang inaayusan nila ang mukha at buhok ko, natapos din sila. They asked me to checked whether I like what they'd done or not.
Sa pagdilat ko, hindi ang mukha ko ang una kong nakita kundi ang magkasalubong na kilay at malalim na tingin ng kasama ko. Nang makita niyang nakatingin ako sa kaniya ay nag-iwas siya ng tingin.
Bumagsak ang balikat ko dahil doon. Saka ko lang nakita ang itsura ko sa salamin. I look fine. Mukha akong matured sa makeup na ginawa nila. My hair are tied in a classy ponytail. I definitely look okay than earlier.
"You look simple yet elegant, Ma'am," komento noong isa na siyang nag-ayos ng buhok ko.
Isang tipid na ngiti ang isinagot ko.
"Is it done?" isang kulog ang baritonong boses na 'yon na gumambala sa amin.
Sabay-sabay naming nilingon si Tross na nasa likuran ko na pala, nakalapit na.
"Ayos na po, Sir. Ang ibang damit po at beauty products ay nakaayos na rin po," sagot ng sales lady na sumalubong sa akin kanina sa dressing room.
Tross nodded to the sales lady but his eyes is fixed on me. He's eyeing my whole body, still his brows furrowed.
"May problema ba?" tanong ko. Nagbabara ang lalamunan ko sa kaba na baka hindi kaaya-aya para sa kaniya ang itsura ko.
"H-hindi ba b-bagay?" tanong kong muli. I bit my lower lip in uneasiness.
He shook his head.
"No," he mumbled. His voice is low like he's so done with something I can't name of.
"Fuck! Why did I let this happen?"
"Huh?" Nangatog ang binti ko nang makita ang ekspresyon niya.
Galit siya. He even cursed. Tumalikod na ako.
"A-ate... b-baguhin na lang po natin," sabi ko sa tatlong nag-ayos sa akin.
They exchange looks but before I could I ask them why, a hand scooped my tiny waist. I look at Tross who's now guiding me towards the cashier.
Hindi ko alam kung naririnig niya ang pagkabog ng dibdib ko sa labis na kaba. Tross handed a card to the cashier. It only took a second when they swipe it and gave it back to him.
Pagkaabot na pagkaabot niya noong card, iginiya na muli niya ako sa paglalakad. Still, his muscled arm on my waist, I can't do anything but to walk with him.
Hindi ako nagsasalita. Takot ako nab aka kapag nagsalita ako, bigla na lang niya akong sigawan dito. Hinintay ko na makalabas kami sa boutique. There's a lot of costumer inside, particularly women. Ang bumungad sa labas ay mga bodyguard o 'di kaya ay naghihintay na boyfriend?
Because we came out of the door, their eyes turned to us. I heard a curse from him again. Ngayon, nagmamadali na siya na madala ako sa sasakyan.
Nang makapasok akom nakahinga ako nang maluwag pero hindi pa man nakakaipon ng hangin sa baga, pumasok na rin agad si Tross na dahilan nang pagsisimula ng kaba ko.
He has a smug look on his face. He look pissed. His jaw is clenching. He place his hands on the steering wheel. My eyes landed on those protruding veins on his hands as he grip the steering wheel with anger. He's mad.
Bumagsak ang tingin ko sa aking hita. I gripped my phone because of uneasiness. I made him mad, didn't I? Bumuga ako ng hangin.
"S-sorry..." bigo kong pahayag.
I can sense that he turned his head to see me.
"Sorry for what?" he asked, trying to not sound irritated but still did sound like it.
"K-kasi hindi mo n-nagustuhan ang ayos ko," ngumiwi ako saka nagpatuloy. "Pwede namang ipa... bago."
I heard him huffed. That's when I decided to take a look of him. I got caught by his enticing stare. Mainit ang tingin niya sa akin. Gusto kong mag-iwas ng tingin pero parang hinihila ako ng mga mata niya, hindi hinahayaang makatakas sa titig niyang nagpaparamdam sa akin ng pagkabahala.
He moisture his lips and heave a sigh.
"I didn't hate your look," he said in low baritone voice.
"It's just that..." he massaged the tip of his nose... he violently closed his eyes at nang magmulat muli, namumungay na 'yon habang nakatingin sa akin.
"It's just that men are too smitten when they look at you and I hate it," he mumbled. He look pissed but not because of me but because of what he said.