"Ne derdiniz var söyleyin bakalım."
Derin nefes alıp verdikten sonra dudaklarımı aralayacağım vakit onun sesiyle duraksadım.
"Önemli bir şey değil. Konuşmak için yanına gittim ama arkadaş konuşmayı pek sevmiyor galiba."
Duyduklarımla hızla yanıma döndüm. Gözlerimi kocaman açmamın getirisi olarak acıyordu ama şu an umrumda bile değildi bu durum. Düz ve sıkılgan bakışları ile karşısına bakıyordu. Allahım dövmek istiyorum!
"Sen ne diyorsun be! Ağzına geleni saydın bana resmen-"
"Kader kendine gel! Nerde olduğunu unutma!"
Müdür yardımcısının azarlamasıyla sinirim iki kat artarken odadan çıkıp kapıyı arkamdan sertçe ittim. Koridorda ses yankılanmıştı. Hayatımda hiç yapmadığım şeyi yapmıştım ama umrumda değildi. Ağlamamak için kendimi zor tutuyordum. Ben iyi değilim.
Koşar adım tuvalete girdikten sonra gözlüğümü çıkartıp yüzüme su çarpmaya başladım. Ellerim titriyordu. Sinir bozucu olan bu hâlden bir an önce kurtulmak istedim. İyiliğim neden suistimal ediliyor benim?
Başımı kaldırıp aynaya baktım. Gözlerim ve burnum kızarmış ve şişmişti. Kulaklarıma dolan zil sesiyle sıkıntılı soluk verdim dışarı. Biraz bekledikten sonra gözlüğümü takıp tuvaletten çıktım.
Sınıfa girdiğimde üzerimde hissettiğim yoğunlukla başımı çevirdim. Oturduğu sırasında ciddiyetle bana bakıyordu. Yanına doğru ilerledim. Kaşları anlamaz hâlde çatılırken gözlerim sırasının üzerindeki deftere kaydı. Defteri sağ elimle kavrayıp sıraya vurdum. Gözlerimi gözlerine çevirip bastıra bastıra konuşmaya başladım.
"Bir daha beş adım yakınımda bile görmeyeceğim seni. Anne-babalar çocuklarına adı gibi yaşasın diye seçerek koyarlar adlarımızı. O isimler hayatımıza tesir eder."
Durdum. Ağladığım için acıyan gözlerimi umursamayarak devam ettim.
"Ben ne anlatıyorum ki!"
Elimdeki defteri sıraya öylesine fırlatıp arkamı dönüp gittim yanından. Bazı insanlar hayatımıza zarardır arkadaşlar. Siz iki gitseniz onlar bir gelmezler. Onlara bir gitmeyin.