Her elvedan
Ölüme yazılan bir ferman...
Göçmen kuşlar gibi
Mevsimi gelince yuvasından uçan...
Her elvedan, bıçağın iki yüzü
Kesse bile acıtmayan...
Oluk oluk geceye boyayan
Zavallı gündüzü...
Her elvadan bir bitiş
Başlangıç değil, umutlandıran...
Nefes alış ama vermeyiş...
Boğazda bir lokma, yutulmayan...
Her elvedan...yaşanır sadece o an...
Yoktur sonrası ya da öncesi
Hayat durur, akmaz zaman...
Her elvadan...
Ölümün ta kendisi...