សួនត្រី
ថេ យ៉ុងកំពុងអង្គុយលេីបង្កាន់ដៃស្ពានកោងខ្លី យ៉ុន ហ្គី ឈរម្ខាងភ្នែកសម្លឹងមេីលទៅលេី
«ឯងដឹងវាប៉ុន្មានឆ្នាំហេីយ...»យ៉ុនហ្គី សួរទៅគេភ្នែកសម្លឹងលេីដដែរ
«4ឆ្នាំ..»ថេ
«ហេតុអីមិនប្រាប់អ្នកស្រីធំ....»
«..........»ថេឮសំណួរហេីយសេីច
«បងអោយខ្ញុំប្រាប់គាត់តាមណា បេីគាត់មិននៅផងនោះ» យ៉ុនហ្គីឮថេនិយាយ ទេីបងាកសម្លឹងមុខរាងតូច ព្រោះតែខ្លួនសួរសំណួរភ្លេចគិត
«ថ្ងៃនេះឯងធ្វេីបានល្អណាស់ ....» យ៉ុនហ្គីបែរមុខចេញ បង្វែររឿងផ្សេង
«ហុឹស ប៉ុន្នឹងនៅស្ទេីរណាស់..»ថេសេីចដេីមពេលនឹកឃេីញរឿងថ្ងៃមិញ
« ពេលកូនរបស់វាលុតជង្គង់ចំពោះមុខឯង អាត្រកូលលីនោះ ប៊ិះតែលេីកដៃបង្កេីតសង្រ្គាមទៅហេីយ ..»យ៉ុន ហ្គី និយាយញញឹមចុងមាត់ ពេលស្រម៉ៃឃេីញរឿងដែរធ្វេីអោយគេសមចិត្ត
« ស្តាយណាស់ដែរខ្ញុំមិនបានឃេីញ ...»រាងតូច
«.............»ស្ងាត់បន្តិចយ៉ុនហ្គីនិយាយបន្ត
« ..ថេ យ៉ុង..!! »យ៉ុនហ្គីហៅគេអោយសម្លឹងមកខ្លួន
«....»រាងតូចមិននិយាយតែងាកមេីលមុខយ៉ុន ហ្គី
« វិជ្ជាផ្លូវចិត្តរបស់ឯង កុំសូវប្រេីផ្តេសផ្តាសអោយសោះ...»យ៉ុន ហ្គីនិយាយហាមឃាត់រាងតូចរឿងវិជ្ជាផ្លូវចិត្ត ហេីយរឿងយ៉ុនហ្គីសួរថេពីលេីនោះក៏ជារឿងនេះដូចគ្នា កាលពីថ្ងៃមិញពេលលីឈីងរត់មក លុតជង្គង់ចំពោះមុខថេ គេដឹងបាត់ទៅហេីយថាថេលួចសន្តំចិត្ត មិនមែនមានតែគេទេអ្នកផ្សេង(ចំនួនតិច)ក៏គេដឹងដែរ តែមិនមាត់ វិជ្ជាសន្តំចិត្តមានតែពពួកបិសាចប៉ុណ្ណោះដែលគេយកប្រេីដេីម្បីសុីព្រលឹងមនុស្ស តែថ្ងៃនេះរាងតូចយកវាមកប្រេីចំពោះមុខអ្នកទាំងអស់គ្នា ទោះមិនសូវមានអ្នកដឹងច្រេីនក៏វាគ្រោះថ្នាក់ដែរ បេីសិនបក្សទេវតារករឿងចាប់គេឃុំគិតយ៉ាងម៉េច ។
កុំឆ្ងល់ថាថី2នាក់នេះស្គាល់គ្នា ព្រោះយ៉ុនហ្គី ឧស្សាហ៍ទៅវិមានភ្លេីង ទេីបអ្នកស្រីយុីនណែនាំអោយស្គាល់ ដំបូងក៏រាងភ្ញាក់ផ្អេីលដែរ ព្រោះតែថេជាមនុស្សដែរខ្លួនសង្ស័យតាំងពីដំបូង អ្នកស្រីបានប្រាប់គ្រប់យ៉ាងទៅថេ យ៉ុង តែរាងតូចមិនបានប្រាប់គាត់ថាគេដឹងវារួចទៅហេីយទេ គេមិនប្រាប់គ្រប់យ៉ាងអំពីខ្លួនគេទាំងអស់ នេះហេីយជារឿងដែរ យ៉ុនហ្គីមកនិយាយ ទោះយ៉ុន ហ្គីមិនសូវដឹងពីថេច្រេីនតែក៏មានរឿងមួយចំនួួនតិចដែរគេដឹងពីរថេដែរ..។
«ខ្ញុំដឹងហេីយ...»ថេលេបទឹកមាត់សម្លឹងមេីលមេឃ គេដឹងថាវាយ៉ាងម៉េចគ្រាន់តែថ្ងៃមិញវាចាំបាច់ទេីបគេប្រេី
«ហុឹម..គេកំពុងរកឯងហេីយ..»យ៉ុន ហ្គីដកដង្ហេីមបន្តិចទេីបនិយាយ ពេលក្រទ្បេកភ្នែកឃេីញ ជុងហ្គុក សម្លឹងមកពីចម្ងាយ មិនបាច់ឆ្ងល់ថាយ៉ាងម៉េចយ៉ុន ហ្គីនិយាយចឹងទេ ព្រោះនៅថ្ងៃថេសន្លប់ គេឃេីញជុង ហ្គុកបារម្មណ៍ពីថេខ្លាំង លេីសពីបងប្រុសទេីបគេដឹងថា 2នាក់នេះជាអ្វីនិងគ្នា ។
ថេឮយ៉ុន ហ្គីនិយាយ ទេីបងាកទៅមេីល ហេីយឃេីញជុង ហ្គុកពិតមែន
«បងទៅហេីយ ...»យ៉ុន ហ្គីលេីកដៃអង្អែលក្បាលថេរួចដេីរចេញទៅ តែគេក្រលៀសភ្នែកឃេីញមានអ្នកលឹបលក្បែរ ជញ្ជាំងដំណាក់ ទេីបកេីតចិត្តសង្ស័យដេីរតម្រង់ទៅកន្លែងនោះ ពេលគេដេីរមកដល់ គ្មានឃេីញអ្នកណាទាល់តែសោះ ដោយមិនចង់គិតច្រេីនគេក៏ដេីរទៅដំណាក់វិញ
ងាកមកខាងនេះវិញ
ជុង ហ្គុកដេីរមកឈរលេីស្ពានទល់មុខរាងតូច ថេសម្លឹងទៅគេយកដៃអេះកញ្ចឹងកតិចៗ គេខានជួបរាងក្រាស់យូរហេីយ ទោះថ្ងៃមិញឃេីញហេីយតែពេលមកជួបផ្ទាល់បែបនេះក៏រាងភ័យបន្តិចបន្តួចដែរ
«អឺ...សិស្សច្បង...»ថេហេីបមាត់ហៅឈ្មោះជុង ហ្គុកមិនចង់ឮ ព្រោះអៀនលាយភ័យ
« ...បងនឹកឯង...» ជុងហ្គុកនិយាយពាក្យមួយឃ្លាទៅកាន់ថេ រាងតូចឮហេីយបេះដូងលោតញាប់ធ្វេដង ទោះធ្លាប់ឮក៏នៅតែអៀនដែរ
«........»ថេសម្លឹងមុខរាងក្រាស់តែមិនបាននិយាយ
« បងនឹកឯង..ឮទេថាបងនឹកឯង....»រាងក្រាសសសៀរចូលទៅកាន់តែគៀក ដៃទាំង2លេីកចាប់មុខរាងតូចសងខាងអោយមកសម្លឹងចំកែវភ្នែកខ្លួន ថេឃេីញហេីយងក់ក្បាលតិចៗប្រាប់ថាគេយល់អាម្មណ៍រាងក្រាស់ហេីយ ទាំងនឹក ទាំងប្រច័ណ្ទ ទាំងស្រលាញ់ ខ្លាចបាត់បង់
«.....ខ្ញុំនឹកបងដូចគ្នា....»ថេយកដៃអង្អែលលេីដៃរាងក្រាស់វិញថ្នមៗទេីបញញឹមទ្បេីង
«.........»រាងក្រាស់ឃេីញហេីយទាញគេយកមកអោបទោះដឹងថាជាទីកន្លែងក៏ដោយ ពេលនេះគេនឹកគេចង់អោបគេមិនខ្វល់ទេ ឯថេលេីកដៃអោបវិញ បិទភ្នែកទទួលយកភាពកក់ក្តៅពីរាងក្រាស់។
skip
«ហឹមមម...!! » សម្លេងថេីបគ្នាបន្លឺពេញដំណាក់ របស់បក្សព្រះអាទិត្យ វាជាដំណាក់សម្រាប់ទទួលភ្ញៀវ
រាងក្រាស់លេីករាងតូចអោយអង្គុយលេីតុ ដៃរវៀមដោះសម្លៀកបំពាក់រាងតូចចេញ មាត់រុលថេីបមិនលែង ក្រោយដោះភាពទេីសទាល់អស់ពាក់កណ្តាលខ្លួន ជុងហ្គុកដកមាត់ចេញវិញសម្លឹងទៅមុខស្រស់ស្អាត សរលោងគ្មានស្នាមបូករួមថ្ពាល់ក្រហមតិចៗ ធ្វេីអោយសម្រស់គេកាន់តែឥតខ្ចោះ រាងក្រាស់យកដៃមកអង្អែលមុខថេថ្នមៗ គេទាំងស្រលាញ់ ទាំងថ្នម ទាំងហួងហែង
«បងស្រលាញ់ឯង ..បងមិនចង់ឃេីញឯងស្និតស្នាលនិងអ្នកដ៏ទៃជាងបងទេ...»ជុង ហ្គុកសម្លឹងកែវភ្នែករាងតូច អោយគេយល់ពីចិត្តខ្លួន
«ជុង..ស្តាប់ខ្ញុំ ......ខ្ញុំស្រលាញ់តែបងម្នាក់គត់ »រាងតូចលេីកដៃអង្អែលមុខគេវិញ រួចពន្យល់ គេគ្មានចិត្តអោយអ្នកផ្សេងក្រៅពីរាងក្រាស់ទេ
«ហឹមម ...»ជុង ហ្គកទាញដៃរាងតូចមកថេីបខ្សឺតៗ បង្អូសរហូតដល់ក្រោមចង្ការ គេយកដៃរាងតូចអោយអោបស្មាខ្លួន មាត់ថេីបបង្អូសចុះទ្បេីងៗ ថេងេីយក្បាលបន្តិចដេីម្បីផ្តល់ភាពងាយស្រួលដល់រាងក្រាស់ ...
«ហឹមម»រាងតូចក្រហឹមដេីម ,កព្រោះតែស្រេីបស្រាល ជុងហ្គុកថេីបបង្អូសចុះក្រោម ដល់ដេីមទ្រូងមានសាច់ពេីកៗ គេលេបចុងវាចូលបឺតជញ្ជក់តិចៗ ដៃម្ខាងស្រាយក្រណាត់ខោថេអោយធូរ រួចលូកស្ទាបច្របាច់ត្រកៀកគេខ្លាំងៗ
«អាសស»ថេយកដៃកាន់ក្បាលរាងក្រាស់ អង្អែលទៅមកដេីម្បីកាត់បន្ថយភាពស្រេីបស្រាល រាងក្រាស់បៅបណ្តេីរភ្នែកសម្លឹងទៅថេបណ្តេីរ ឯថេវិញអោនសម្លឹងគេដូចគ្នា មុខកាន់តែក្រហមពេលសម្លឹងទៅបបូរមាត់កម្រេីកតិចៗលេីដេីមទ្រូងខ្លួននោះ ជុងហ្គុកសេីចបន្តិចដកមាត់ចេញ បៅម្ខាងទៀត គេញៀនណាស់ដូចញាំុរបស់ឆ្ងាញ់ជក់មាត់អញ្ចឹង ..បន្តិចក្រោយមករាងក្រាស់បន្ទាបរាងតូចអោយគេងលេីតុ ងេីបថេីបផ្តោះផ្តងទឹកមាត់ជាមួយគ្នា អណ្តាតក្តៅសេីមក្រលាស់លែងលេីក្រោមរហូតមានទឹកមាត់ហ៊ាចេញមកក្រៅ ដៃមិនទំនេរទាញខោរាងតូចចេញទម្លាក់ទៅក្រោម បង្ហាយកាយអាក្រាតសរលោងចំពោះមុខ មាត់ចេះតែជញ្ជក់លេងអណ្តាតគ្នា ដៃទាំង2អង្អែលភ្លៅសងខាងរបស់រាងតូចទៅវិញទៅមក ជុងហ្គុកថេីបប្រដេញពីលេីរហូតដល់ក្បាលពោះរាបស្មេីរកំពុងផេីតផតព្រោះតែស្រៀវស្រេីប រាងក្រាស់ថេីបដល់រន្ធផ្សិត គេលាតអណ្តាតលិតផ្លាច់ៗ ធ្វេីអោយថេកាន់តែរមួល
«អឹសស បងឈប់លេងបានហេីយ ខ្ញុំពិបាកក្នុងខ្លួនណាស់» ថេយកដៃរុញមុខរាងក្រាស់ចេញតិចៗ មុខរលីងរលោងរកយំ ព្រោះតែពិបាកក្នុងខ្លួន ជុង ហ្គុក
ឃេីញប្រតិកម្មថេហេីយ ក៏ឈប់លេង គេសរសៀចុះមកបន្តដល់ថេថេតូច កំពុងបះឆ្កេីតនៅមុខខ្លួនមិនចាំយូរគេហាលេបចូលក្នុងមាត់
« សិស្សច្បង...!! អាសសស» ថេពេលដឹងថារាងក្រាស់លេបរបស់ខ្លួនចូល គេងេីបមុខបេីកភ្នែកភ្លឹះៗសម្លឹងរាងក្រាស់ មកលេងអីចឹង តែត្រូវទម្លាក់ក្បាលថ្ងូរវិញពេលជុងហ្គុក យកមាត់រូតចុះរូតទ្បេីង ថេហាមាត់ថ្ងូរម្ហបៗ ម្រាមដៃទាំងសងខាងចូកចូលសក់ ជុងហ្គុកច្របាច់តិចៗ
រាងក្រាស់លេងតែមាត់ទៅមិនអីទេ នៅយកម្រាមដៃកណ្តាលស៊កចូលកន្លែងសម្ងាត់របស់ថេទៀត
«ជុង អាស កុំអី...អាសស អឹសស»ថេហាមាត់ថ្ងូរតិច ព្រោះតែស្រៀវទាំងលេីទាំងក្រោម មួយសន្ទុះក្រោយមក រាងតូចបានដល់គោលដៅតែរាងក្រាស់មិនបានដកមាត់ចេញទេ គេចាំលេបទឹកនោះទាល់តែអស់
« បងលេងអីស្មោកគ្រោកបែបនឹង...»ថេងេីបមុខទ្បេីងស្តីអោយរាងក្រាស់ ឯជុង ហ្គុកឮហេីយដកមាត់ចេញលេបវាទាល់តែអស់
«របស់ឯងដូចតែរបស់បងគ្មានកន្លែងណាកង្វក់ទេ» ជុងហ្គុក អោនទ្រោបពីលេីសម្លឹងគេទាំងនិយាយស្រទន់ធ្វេីអោយអ្នកគេងពីក្រោមអៀនងាកមុខទៅម្ខាង រាងក្រាស់ញញឹមទម្លាក់មាត់ថេីបថ្ពាល់ខ្សឺតៗ គេគ្រឺតខ្នាញ់និងទឹកមុខមួយនេះណាស់ចង់តែលេបអោយបាត់
«អឹមមម» ជុង ហ្គុកទាញមុខរាងតូចមកថេីបជញ្ជក់បបូរមាត់ព្រឿងៗនោះខ្លាំងៗ ដៃទាំងសងកំពុងស្រាយក្រណាត់ខោខ្លួនចេញ ទម្លាក់ចុះទៅក្រោម គេទាញជេីងរាងតូចអោយកន្ធែកចេញពីគ្នាបន្តិច យកដៃម្ខាងសាប់របស់ខ្លួនអោយរឹងយកទៅត្រដុសរន្ ស្នែហ៍រាងតូចថេីរៗ ឯម្ចាស់ខ្លួនរមីរមួលនៅមិនស្ងៀមព្រោះតែស្រេីប ដោយមិនចង់ខាតពេលយូររាងក្រាស់ ស៊កបញ្ចូលតិចៗ រហូតកប់គល់ ហេីយមិនបាច់ឆ្ងល់ថាថីរាងតូចស្ងាត់ទេ ព្រោះរាងក្រាស់យកមាត់បិតមាត់គេជិតបាត់ហេីយ
«ជុង...ឈឺ...»រាងតូចដោយទ្រាំមិនបានគេងាកមុខដកមាត់ចេញយកដៃអោបករាងក្រាស់ទ្បេីងណែនហេីបមាត់និយាយស្អកៗ ជុងហ្គក ឃេីញគេបែបនេះ យកដៃទាញជេីងគេអោយគៀបចង្កេះខ្លួន ដៃម្ខាងទប់ត្រគៀករាងតូចហេីយក្រលែងតិចៗ
«អឹឹសសស អាសស» ទាំង2នាក់ថ្ងូរដាក់ត្រចៀកគ្នាទៅវិញទៅមក ជុងហ្គុកចេះតែបន្ថែមកម្លាំង តុរង្គេីតិចៗតាមចង្វាក់ពួកគេ រាងក្រាស់ងេីបបន្តិចយកដៃច្រត់សងខាងរាងតូច ហេីយសម្លឹងមុខសុិចសុីក្រោមខ្លួននោះមិនដាក់
«អាសសស អឹសស ជុង ..» ថេរលាក់តាមចង្វាក់ មាត់ចេះតែហេីបថ្ងូរដោយមិនបានបេីកភ្នែកមេីលអ្នកដែរកំពុងសម្លឹងមកគេទ្បេីយ រាងក្រាស់ថ្ងូរ អោនមេីលភាពផ្សារភ្ជាប់នឹងមុខរាងតូចឆ្លាស់គ្នា
«អាសស បងស្រលាញ់ថេ អឹសស ស្រលាញ់ជាទីបំផុត » ជុងហ្គុកអង្រួនខ្លាំងៗថ្ងូរបណ្តេីរប្រាប់ក្តីស្រលាញ់ដែរគេមានអោយរាងតូចបណ្តេីរ មិនដឹងថាស្រលាញ់ម៉ាកអីទេតែដឹងថាស្រលាញ់ខ្លាំង...
«អាសសសសស អឹមមម...» សម្លេងចុងក្រោយរបស់អ្នកទាំង2បន្លឺទ្បេីងព្រមគ្នា ជុងហ្គុកទម្លាក់បបូរមាត់ ជញ្ជក់មាត់ថេខ្លាំងៗ ថេក៏មិនណយតបមកវិញទ្បេីងចាស់ដៃ ជុងហ្គុកថេីប បបេលេីផងបបេក្រោមផង ទ្បេីងមានស្នាមបែកមានឈាមឆ្អាប បានមួយសន្ទុះ គេងេីបដករបស់នោះចេញភ្នែកសម្លឹងមេីលទឹកស្នែហ៍ហូរចេញមកតាមកន្លែងនោះ ជុងហ្គុកបង្វែរអោយរាងតូចគេងផ្កាប់តុ ទាញត្រងាកទ្បេីងស៊កបញ្ចូលវាម្តងទៀត ដោយសារមានទឹករំអិលច្រេីនទេីបងាយស្រួលចូល
«អឹមម»ថេយកដៃខ្ទប់មាត់ ក្រាបក្បាលចុះរលាក់ទៅមកតាមចង្វាក់រាងក្រាស់ ជុង ហ្គុក លុតជង្គង់ ត្រង់ (តុទាបត្រឹមជង្គង់)សម្លឹងមេីលរូបរាងរបស់ថេ ពីលេី ខ្នងសរលោងរាងស្វែល ត្រសាយរីកសាយ អ្វីដែរពិសេស ទម្រង់មុខរាងតូច គេដូចទេវបុត្រធ្លាក់ពីលេីមេឃចឹង (ក្រែងខ្លួនឯងទេវតាហី ) រាងក្រាស់ទ្រាំមិនបានចាប់ត្រងាករាងតូចទប់ ក្រលែងចង្កេះខ្លាំងៗ
ផ្លាប់ៗៗៗ
សម្លេងសាច់ប៉ះសាច់ បូករួុមសម្លេងលុយទឹកក្នុងអណ្តូង(អត់យល់ហីទៅ😪) កាន់តែធ្វេីឱ្យសិចមួយនេះកាន់តែរោរាល
«អាសសស ........ថេ....?? »គេរកបន្ថែមកម្លាំងទៀត តែទម្លាក់ភ្នែកឃេីញរាងតូច ស្ងាត់មាត់ជ្រៀប ធ្វេីអោយគេអត់បារម្មណ៍មិនបាន គេផ្អាកចង្កេះអោនទាញមុខគេទ្បេីង..
«.....?អ្នកណាប្រេីអោយឯងធ្វេីបែបនេះ !! » រាងក្រាស់ស្តីគេខ្លាំងៗ ពេលឃេីញថេខាំដៃខ្លួនឯងដេីម្បីកាត់បន្ថយភាពស្រេីបស្រាល ជុង ហ្គុកទាញដៃគេយកមកមេីល មានស្នាមជ្រៅហេីយចេញឈាមរឹមៗទៀត
«....ជុង....»ថេពេបមាត់អោនក្បាលចុះអន់ចិត្ត ដែរជុងហ្គុកស្តីអោយខ្លួន
រាងក្រាស់ឃេីញហេីយដកដង្ហេីមធំបន្តិច ទេីបយកដៃសៀតប្រទ្បោះកដាក់អោយថេគេងពីលេី ដៃម្ខាងទៀតដាក់ក្បែរមាត់រាងតូច ថេចងចញ្ចេីមទ្បេីងព្រោះមិនយល់..ជុងហ្គុកបែរមុខគេមកក្រោយហេីយថេីប
«ខាំវាទៅ វាអាចអោយឯងកាត់បន្ថយបានខ្លះ...»ថេឮហេីយរលីងរលោង រាងក្រាស់ល្អនិងគេណាស់មិនថាពេលមានសិចក៏គេនៅតែ take careដែរ(អេងលីស😞)
រាងក្រាស់ឃេីញគេបែបនេះហេីយ ញញឹមទ្បេីងកម្រេីកចង្កេះសាជាថ្មី ខ្លួនគេគ្របពីលេីខ្លួនរាងតូច ដៃម្ខាងទ្រក្បាលគេ ដៃម្ខាងដាក់អោយខាំ ដោយសារភាពស្រេីបស្រាលមកពីខ្លួនប៉ះខ្លួន សាច់ប៉ះសាច់ នៅមានរាងក្រាស់ថេីបកញ្ចឹងកខ្លួនពីក្រោយទៀតទេីបធ្វេីអោយគេទ្រាំមិនបាន
«អឹមមម...»ថេអោនខាំដៃរាងក្រាស់ខ្លាំងៗ ចង្វាក់ចង្កេះចេះតែថែម
«អាសស ថេ...វាស្រួលណាស់..សឺុតតត»ជុងហ្គុក ថ្ងូរដាក់ត្រចៀករាងតូចប្រាប់ពីអារម្មណ៍ខ្លួន ទោះថេខាំគេដល់ស្លាប់ក៏គេមិនឈឺដែរ ព្រោះពេលនេះគេកំពុងស្រូបភាពសុខស្រួលពីរាងតូចចូលពេញខ្លួន
ផ្លាប់ៗៗៗៗ
សម្លេងនេះម្តងទៀតហេីយ រាងក្រាស់បុកខ្លាំងៗតុរង្គេីរទៅមកមិនឈប់
«អាសសស អឹស ហឹក អាសស»ថេដកមាត់ចេញយកដៃខ្ញាំជ្រុងតុទប់លំនឹង មាត់ថ្ងូរខ្លាំងៗមិនខ្វល់ថាទីនេះជាកន្លែងណាអីបន្តិច....
ផ្លាប់ៗៗ
«អាសសស»ទាំង2នាក់ថ្ងូរស្រស់គ្នាព្រោះដល់គោលដៅតែមួយ រាងក្រាសទម្លាក់ក្បាលគេងលេីក្បាលរាងតូងដកដង្ហេីមធំៗ
ក្រកកកក
ភ្លាមៗតុក៏បាក់ធ្វេីអោយ2នាក់នេះភ័យលស់ព្រលឹងដល់ចុងសក់
«អាកកកកក ឈឺ....» ថេហេីបមាត់ស្រែកតែរាងក្រាស់យកដៃខ្ទប់មាត់គេពេល...
«ខាងក្នុងមានរឿងអីមែនទេ ហេតុអីឮសម្លេងខ្លាំងយ៉ាងនេះ...»សេនាដែរយាមក្បែរៗដេីរមកសួរ ជុងហ្គុកលេបទឹកមាត់ផ្សេីមបំពង់កបន្តិចទេិបនិយាយ
«គ្មានទេ ខាងក្នុងគ្រាន់តែបែករបស់បន្តិចបន្តួចប៉ុណ្ណោះ .»រាងក្រាស់ស្រែកពីខាងក្នុង សេនានោះឮហេីយដឹងថាជាភ្ញៀវរបស់ព្រះអង្គទេីបអោនគោរពសុំទោសវិញ ក្រោយសេនានោះទៅបាត់ រាងក្រាស់ងាកមកចាប់អារម្មណ៍រាងតូចវិញ គេដកដៃចេញទាំងព្រួយបារម្មណ៍ព្រោះតែឃេីញថេភ្នែកក្រហមរកយំ
«ឈឺ...»ថេបន្លឺទ្បេីងយកដៃរុញជុងហ្គុកចេញតិចៗ
«ឯងឈឺកន្លែងណា...»ជុងហ្គុកសួរគេទាំងបារម្មណ៍តែមិនបានងេីបចេញទេ ថេដកដង្ហេីមតូចធំៗ សម្រួលអារម្មណ៍
«ងេីបចេញទៅ...»ថេប្រមូលកម្លាំងស្រែកស្តីអោយគេខ្លាំងៗ ពេលធ្លាក់មិញ គេត្រូវរាងក្រាស់សង្កត់មួយទំហឹង អានឹងមិនអីទេ នៅអាក្នុងរន្ធខ្លួនទៀតពេលធ្លាក់ វាបុកចូលមួយទំហឹង ទ្បេីងចង់ដល់ពោះវៀន គេរកស្រែកតែជុង ហ្គុកខ្ទប់មាត់គេជាប់
ហេីយទ្បូវនៅមិនព្រមក្រោកចេញទៀត..គេខឹងណាស់អាចឹងអី...
«អា បងសុំទោស..(ហឹក ឈឺណាស់)»រាងក្រាស់ភ្ញាក់ក្រោកភ្លេចថារបស់នៅជាប់គ្នាទេីបក្រោកមួយទំហឹង បន្ថែមការឈឺចាប់អោយរាងតូចម្តងទៀត
«ថេ..យ៉ាងម៉េចហេីយ...»គេជួយថេក្រោកទ្បេីង ហេីយបីសម្តៅទៅលេីគ្រែដាក់គេអោយគេងថ្នមៗសឹមយកភួយដណ្តប់ពីលេី..តែរាងតូចមិនសូម្បីមាត់រកខ្លួនមួយម៉ាត់...
«ថេ...បងសុំទោស» ជុងហ្គុកចូលគេងក្បែរទាញគេអោយបែរមកខ្លួន ពោលលាយទឹកមុខដឹងខុស
«..............»ថេសម្លឹងគេបន្តិចទេីបដាច់ចិត្តនិយាយ
«....ឈឺ.....»រាងតូចពេបមាត់រំអួយដាក់ជុងហ្គុក
«....ម៉ោះបងមេីលអោយ....»រាងក្រាស់យកដៃស្ទាបមុខគេហេីយ រកទាញភួយចេញដេីម្បីពិនិត្យមេីលតែ ថេយ៉ុង ចាប់ជាប់ រាងក្រាស់មេីលមុខគេចង់ដឹងថាហេតុអី
«ថេ....ឈឺខាងក្រោម...» ថេរលីងរលោងប្រាប់ ជុងហ្គុកដឹងចម្លេីយហេីយ ទម្លាក់ខ្លួនគេងវិញ ទាញរាងតូចមកអោប ដៃម្ខាងស្ទាបកន្លែងសម្ងាត់គេថេីៗ
« នៅឈឺទៀតទេ..» គេអោនមុខសួរ
«នៅតិចៗ..»
«ជុប..សុំទោស...» ជុងហ្គុកថេីបសៀតផ្ការាងតូចបន្តិចទេីបនិយាយសុំទោសម្តងទៀត ចំពោះមនុស្សគេស្រលាញ់ចង់សុំទោស ប៉ុន្មានលានដងក៏គេមិនត្អូញត្អែដែរ ថេយកដៃអោបចង្កេះរាងក្រាស់មុខជ្រប់និងក្រោមចង្ការជុងហ្គុក
«បងឈឺទេ....»ថេក្រទ្បេកឃេីញស្នាមគេខាំមុននេះលេីដៃរាងក្រាស់ទេីបលេីកជាសំណួរទ្បេីង...
ស្នាមធ្មេញទ្បេីងជ្រៅនៅមានឈាមទៀត..
«..បងអត់ឈឺទេ......» ជុង ហ្គុកឮហេីយឆ្លេីយតបភ្លាមបញ្ជាក់ថាគេមិនអី ព្រោះតែគេមិនអីមែន(😓មីតាណេីប វ៉ល់ចង់ងាប់) រាងក្រាស់ទាញដៃថេកន្លែងគេខាំខ្លួនឯងមកមេីល អង្អែលហេីយថេីបលេីវា ថ្នមៗ
«ថ្ងៃក្រោយកុំខាំឮទេ...បេីឯងពិបាកត្រូវប្រាប់បង...» ជុងហ្គុកអោនមេីលមុខនិយាយដាក់គេទាំងស្រទន់
«...ដឹងហេីយ...»ថេងក់ក្បាលតិចៗ
___To be continue 💔........ហត់ចិត្ត