Günlerdir bir var bir yok gibiydim. Ne zaman Flower'ın yanına gitsem beynim benimle olan iletişimini kesiyor ve beni aptal gibi hissettiyordu. Buna artık son vermenin zamanı gelmişti.
Dolunay ve Eflan'ın özlemi beni derinden etkiliyor, elimi kolumu bağlıyordu. Onları bir an önce yuvamız geri döndürmem gerekiyordu. Tabii bu lanet büyüyü kaldırdıktan sonra!
Bu büyücüler yüzünden yakında kafamda saç kalmayacaktı. Bir tutam saçımı meşalede yakarak açılan merdivenlere doğru ilerledim.
"Afro!"
Çok öfkeliydim.
"Tatlım bu kadar bağırmana gerek yok sağır değilim."
Hala böyle rahat rahat davranıyor olması beni çileden çıkarıyordu.
"Bu büyüyü nasıl yaptıysan öyle bozacaksın!"
"Daha öncede söyledim sana . Flower gönülden istemediği sürece ben hiçbirşey yapamam!"
"Afro sabrımla oynuyorsun ve bugün bu sabrımın son günü! Büyücüler konseyine haber verdim!"
Afrodit şok olmuştu çünkü büyücü konseyi bütün büyücülerin güçlü yaşlılarından oluşuyordu.
"Ne yaptım dedin !"
"Beni duydun Afrodit ! Ya bu büyüyü bozarsın ya da konseyde ne yaptığını kendin açıklarsın !"
"Bunu nasıl yaparsın Azat ! Aman tanrım! Bittim ben !"
"Bunu en başta düşünmen gerekirdi Afrodit!"
"Ne yapacağım ben şimdi!"
Deli gibi bir sağa bir sola yürüyordu ve topuklu ayakkabılarının çıkardığı sesler beni daha da çok sinirlendiriyordu.
"Bu büyüyü bozacaksın Afrodit!"
"Marvel ! Marvel ! "
"Afrodit boşuna Marvel'e seslenme o da konseyle birlikte yolda !"
"Aman tanrım!"
Afrodit panik halindeydi ve bu şuan bana hiç yardımcı olmuyordu.
"Birşeyler yapmam lazım! Birşeyler yapmalıyım! Konsey beni mahvedecek !"
Sonunda birşeyleri idrak etmeye başlamıştı. Kendi odasına doğru hışımla gidip eski kitapları karıştırmaya başladı.
"Burada bir yerlerde olacak !"
"Ne aradığını söyle bende bakayım Afrodit."
"Sen okuyamazsın. Bu kitaptaki yazılar sadece büyücülere görünür."
Kitaplardan birini elime aldığımda söylediği şeyde haklı olduğunu gördüm. Sayfalar bomboştu.
"Kimse yok mu ?"
Duyduğum sesle birlikte olduğum yerde çakılı kaldım.
"Alo ?"
Tam ona göre bir soru sorma şekliydi gerçekten. Eflan büyücülerin yanına gelmişti ama neden ? Burayı nereden biliyordu ?
"Eflan ?"
Eflan beni duymamazlıktan geldi.
"Buraya sen mi bakıyorsun?"
Afrodit'e bu şekilde konuşması çok garipti . Kolay kolay kimse büyücülerle bu şekilde konuşamazdı.
"Buraya nasıl girdin?"
Afrodit, Eflan'a öfkeyle sormuştu soruyu .
"Ben mi? Yürüyerek. "
Eflan omuz silkerek umursamaz bir şekilde konuşuyordu.
"Kız çocuğu sana bir soru sordum ? Nasıl girdin buraya ?"
Afrodit karıştırdığı kitabı bırakmış Eflan'ın nasıl içeri girdiğine odaklanmıştı.
"Adım kız çocuğu değil kızıl. Burada büyücülerin yaşadığını söylediler. Bende geldim baktım aşağı doğru inen merdivenler var . Bu kısmı dikkatli dinle merdivenlerden yürüyerek, ayaklarımla indim. "
Afrodit'e kızıl dediğine inanamıyordum. Büyücüler haricinde hiç kimse Buraya saçından bir tutam yakmadan giremezdi ama Eflan girmişti. Bu yüzden Afrodit onun geldiğini farketmemişti.
"Sorgulaman bittiyse bana bir büyücü lazım kızıl."
"Sıranı bekle kız çocuğu!"
Afrodit Eflan'a yan yan bakarak kitapların olduğu yere doğru ilerledi.
"Eflan benimle konuşmayacak mısın?"
Beni duymamazlıktan gelmesi hoşuma gitmiyordu.
Eflan beni umursamadan Afrodit'in karıştırdığı kitapların yanına gidip birini eline aldı.
Uzun uzadıya sayfaları karıştırırken birşeyler mırıldanmaya başladı.
"Ne söyleniyorsun kız çocuğu?"
Eflan mırıldanmayı bırakıp Afrodit'e döndü.
"Söylenmiyorum. Sadece yazan yazıları anlamaya çalışıyordum. Bu sayfadaki büyünün yapılış amacını anlayamadım."
Ne ! Büyücüler hariç kimse o kitaptaki yazıları okuyamıyordu hani ? Elinden kitabı alıp sayfalarını karıştırdım ama bomboştu. Yazıları ben göremiyordum.
"Bu kızı buradan derhal götür!!"
Afrodit öfkeli ve korkmuş görünüyordu.
"Geldiğimden beri kötü davranıp duruyorsun anlamıyorum gerçekten kızıl derdin ne benimle?"
Eflan Afrodit'i anlamaya çalışıyordu ama onu şuan ben bile anlayamazdım.
"Çık dışarı dedim!"
Afro bağırmaya devam ediyordu.
"Çok da meraklı değilim senin kokuşmuş mağarana merak etme !"
Eflan, Afrodit'i arkasında bırakarak çıkışa doğru ilerlemeye başladı. Gider gitmez Afrodit koluma yapıştı.
"Bu kız bir büyücü!"
"Saçmalama Afrodit o büyücü falan değil o sadece bir jaguar."
"Jaguar mı? Hayır hayır bu kız ondan çok daha fazlası !"
Afrodit'in paniğe kapılmasının sebebi Eflan'ın güçlü olmasından kaynaklanıyordu sanırım.
"Afrodit şimdilik Eflan'ı kenara bırakıp kendi işine odaklansan mı acaba diyorum ?"
Afrodit elleri titreye titreye kitabı karıştırmaya devam ederken bir anda durdu .
"Buldum!"
"Neyi buldun Afro?"
"Bu büyünün senin üzerinden nasıl kaldıracağımı buldum!"
İçime su serpilmişti.
"Nasıl olacak ?"
"Çok kolay olacak !"
Madem bu kadar kolaydı kaç gündür beni neden oyalamıştı. Bunun hesabını sonra soracaktım.
"Nasıl olacak Afro ? Hala açıklamadın?"
"Hafızanın bir kısmını sileceğiz. Bu sayede beynin Flower'ı hatırlamazsa, onun akımına da kapılmaz. Böylelikle büyü boşa çıkmış olur ."
Gerçekten Afrodit dengesizdi. Hafızayı silmekte ne demekti? Hafızam silinirse Dolunay'ı, Eflan'ı unuturdum ve bu sefer herşey sarpasarardı.
"Olmaz ! Saçmalama Afro ! Başka birşey bul!"
"Başka çare yok Azat ! Ya kabul edeceksin, ya da büyünün etkisinde kalmaya devam edip büyücü konseyini geri göndereceksin!"
"Afrodit kes saçmalamayı başka birşey bul hemen !"
"Azat bu tek şansın ya da Flower'ı ikna et . Tabii bu da pek mümkün görünmüyor. "
Kafayı yiyecektim. Kurtuluşum cezamdan da kötüydü. Ama başka çarem yoktu . Eğer büyü böyle devam ederse Eflan'la tamamen ayrılmamız an meselesiydi ama hafızam gitse bile zamanla geri gelirdi bir şekilde. En azından öyle umut ediyordum.
"Hafızamın ne kadarı gidecek ?"
"Eğer doğru yaparsam son zamanlardan çoğu gidecek. Flower'ın olduğu bütün anılarını sileceğim. "
"Ne demek doğru yaparsam Afrodit!"
"Of Azat ! Ben baş büyücü değilim. Elimden geleni yapmaya çalışacağım."
Afrodit şuan hiç güven vermiyordu ama mecburen kabul edecektim.
"Hadi başlayalım Azat ."
"Düzgün yapmazsan başına geleceklerden ben sorumlu değilim Afrodit!"
"Tamam. Tamam. "
Afrodit'in odasındaki sandalyeye oturduğumda ne yaptığını çözmeye çalıştım ama sadece mırıldanıyordu. Anlayamadığım bir dilde söylediği kelimeler sanki beynimin içini kurcalıyordu. Birisi beynimi avuç içine almışta içindeki tozu toprağı temizliyormuş gibi hissettiriyordu.
Ne kadar bir süre geçtiğini anlayamadığım anda mırıltılar kesildi.
"Azat ?"
"Efendim Afro ?"
"Nasılsın? Ne hatırlıyorsun?"
"Afrodit iyiyim. "
"Okurken çok zorlandım o yüzden soruyorum. Ne hatırlıyorsun?"
Çok önemli birşeyi unutmuşum gibi hissediyordum.
"Birşey var unuttuğum ama emin değilim. Hem sen ne okuyordun ki bana ? Neyi hatırlamam gerekiyor?"
Kafam allak bullaktı.
"Şimdi uzun uzadıya sana bunu açıklayamayacağım. Bugün beni yeterince yordun. "
Dediklerinden hiçbirşey anlamıyordum gerçekten.
"Ben gidiyorum Afrodit . Flower'la konuşmam gerekiyor."
"Bir dakika ! Ne dedin ? Flower mı dedin ?"
"Evet Afrodit ne var ?"
"Aman tanrım! Hayır hayır bu olamaz ! Hayır!"
"Ne diyorsun? Neye hayır Afro ?"
"Eflan ? Eflan nerde Azat ?"
"Eflan ?"
"Eflan . Hani evlendiğin Eflan?"
Gülmeye başladım. Ne evlenmesinden bahsediyordu ?
"Çok komiksin gerçekten Afrodit. Ne evlenmesi? Ben evlenmem bilmiyor musun ?"
Çok komikti gerçekten ama Afrodit hiç gülmüyordu.
"Yanlış yaptım! Yanlış yaptım! Eflan'ı unutturdum!! Lanet olsun !"..