Elindeki tespihi tam kalbinin üzerine koymuş, boynu hafif eğik, gözleri de kapandı kapanacak halde, dudakları kıpırdanık ne söylediği anlaşılmaz sesler çıkartıyor. Bu vaziyeti ile tam bir huşu içinde tespih veya zikir çekiyor izlenimi veriyor.
Bu esnada yanına biri gelir, selam verir. Belli belirsiz kafasını sallar, gözlerini yumar gibi yaparak selamı alır. Vaziyetini bozmadan tespih çekmesine devam eder. Gelen kişi otur denilmeden bir yere oturur ve beklemeye başlar. Bir müddet sonra hafifçe başını kaldırır, elini tespihiyle göğsünden çeker, gözlerini açar. Ancak o zaman gelene bakar ve hoş geldin der. Gelen kişi de büyük bir edeple sağ elini kalbine koyarak hoş bulduk der. Birkaç hal hatır sorma kelamından sonra tespih çeken der.
- Duydun mu Ahmet'in yaptıklarını?
- Hayır. Ne yapmış ki?
- Hiç sorma neler yapmamış ki. Geçenlerde bir ahbabımla karşılaştım da o söyledi.
- Neler söyledi?
- Bizim Ahmet hiç göründüğü gibi değilmiş. Bizim göreneklerimize uymayan, yakışmayan bir hanımla alış veriş merkezinde görmüş. Çok samimi konuşuyorlarmış. Sonra da beraberce gitmişler.
- Vay be bizim Ahmet, saman altından ne sular yürütüyormuş da haberimiz yokmuş.
- İşte böylece konuşmaları sürüp gider. Zavallı Ahmet'i yerden yere vururlar. On iyiliği varsa bir kötülüğü, o on iyiliğini silip attı. Böylece Ahmet'i bir anda kötü, ahlaksız bir insan yapıverdiler. Gelen kişi müsaade isteyip ayrıldı. Karşısına bir tanıdığı çıktı. Selam kelamdan sonra karşısına çıkana dedi.
- Duydun mu Ahmet'in ne haltlar işlediğini?
- Hayır duymadım. Fakat benim bildiğim Ahmet eli ayağı düzgün, dürüst bir insandır. Ondan hiçbir şekilde yanlışlık ummam. Eğer bir şeyini gördülerse yanlış anlamışlardır veya bir dalgınlığına, boşluğuna gelmiştir. O asla kötü bir şeyler hatta ahlaksızlık yapmaz.
- Ya Hacı Bey anlattı. Daha yenice O'nun yanından geliyorum. Koskoca hacı yalan mı söyleyecek? O da bir dostundan duymuş. Bir kadınla beraber görmüşler. Hem de ahlaksız bir kadınla. Kim bilir onunla neler yapmıştır?
- Demek Hacı Bey söyledi ha? Gözleri ile de görmemiş. Bir dostunun söylediğini sana aktarmış. Hâlbuki O da çok iyi biliyor ki Ahmet adam gibi adamdır. Onun hiçbir ahlaksızlığına veya kötülüğüne şahit olmadık. Bir sözle çok iyi bildiğimiz kardeşimizi biranda ahlaksız birisi yapmışsınız. O derviş gibi görünen Hacı, duyduğunun aslını astarını araştırmadan hemen sana aktarmış. Belki kendisi de bir şeyler ilave etmiştir. Ahmet'in gıybetini yapmış. Bu Ahmet'in bir kadınla görünmesinden daha büyük günah değil mi?
- Amma da yaptın ya? Zina büyük günah değil mi?
- Evet büyük günah. Hem de günahların en büyüğünden.
- Eee öyleyse?
Evet, zina büyük günah. Fakat gıybet ve başkalarının hakkında zanlı, varsayımla konuşmak da büyük günahlardan. Allah ne diyor ayette, gıybet etmenin ölü kardeşin etini yemek gibidir. İşte zina iki kişi arasında bir olayken gıybet bu günahın, kötülüğün ortaya çıkmasına sebep olur. Başkalarına da örnek olur. Günah işlemeyecek olanlar, onlar yaptıysa biz de yapabiliriz deyip günahı işlerler. Böylece gıybet günahlara kapı açmış olur. Bu bir yönü. Eğer kişi yanlış anlaşılmış o günahı işlemediyse onun toplum nezdinde itibarı kaybolur, düştüğü bu durum da büyük bir günahtır. Suçsuz bir kimseyi yargısız infaz edilerek toplumda suçlu durumuna düşürüyoruz. İşte bu da ikinci yönü. Tam bu sırada biri gelir, "ne yapıyorsunuz böyle ayaküstü?" Der.
Öteki hemen atılır:
- Ahmet'i alış veriş merkezinde bir uygunsuz kadınla görmüşler. Bir de oradan beraber ayrılmışlar. Mutlaka beraber olmuşlardır.
- Şu bizim Ahmet'i diyorsunuz. Ne zaman görmüşler.
- Bilmiyorum. Herhalde bir iki hafta olmuş.
- Geçenlerde ben de gördüm. Sizin dediğiniz bir kadınla alış veriş merkezinde. Baktım aralarından su sızmayacak kadar samimiydiler. İlk gördüğümde çok şaşırmıştım. Sonra Ahmet'in böyle bir şey yapmayacağına emin olduğumdan yanlarından selam vererek geçtim. Ahmet hemen beni çağırdı. Abi bu hanım Almanya'dan gelen kız kardeşim. Seneler var ki görüşmüyorduk. Annem babam ayrılınca biz iki kardeş de ayrıldık. O zamandan beri birbirimizi görmedik. Ben ne diyeceğimi bilemez halde oradan ayrıldım. Eğer diğer görenler gibi hem fikirli olup ona gözükmeden gitseydim hakikati bilemezdim. Belki de ben de şimdi sizin gibi onun hakkında kötü düşüncelere sahip olurdum. Her ne kadar onun çok iyi bir insan olduğunu iyi bilmeme rağmen.
- Vay Hacı vay! Hemen de damgalamış bizim günahsız Ahmet'i. Zaten hep o dürüst, en iyi Müslüman o, onun hiç günahı yok, fakat herkes onun gözünde günahkâr. Her kese illaki bir kulp takar, bir kusur bulur ve böylece bir kendisini cennete diğerlerini cehenneme sokar.
- Bak şimdi, sen de hemen başladın gıybete Hacı hakkında.
- Ama doğru.
- İşte asıl gıybet bu. Başkasının hakkında yanında olmadan bir kusurunu anlatmak gıybettir. Doğru değilse iftiradır. Bu sebeple hiç kimseyi hor görüp küçümsemeyeceğiz. Hiç kimsede kusur aramayacağız. Kusur ararsak kendimize bakacağız. Başkalarının kusurunu ararken kendi kusurlarımızı göremiyoruz. Kendimizi sütten çıkmış ak kaşık olarak görüyoruz. Peygamberimizin "Bir kimsenin 'İnsanlar helak oldu!' dediğini duyarsanız, bilin ki o, kendisi, herkesten çok helak olandır." hadisinde olduğu gibi başkalarının kusurunu araştırırken, onları yargısız infaz ederken biz helak oluyoruz kendimizi mahvediyoruz. Ne yazık ki haberimiz olmuyor. O zaman derviş gibi olan Hacı da helak olanlardan. Onun gibi gıybet edenler de.
Mesut AKDAĞ