İyi okumalar dilerim🌸
Reha'nın üç gündür izinli olması birlikte daha fazla şey paylaşmamıza vesile olmuştu.
Henüz oldukça kısa süredir tanışıyor olduğumuz için birbirimizi çok tanımıyorduk. Bunu fark etmiş olduğuma seviniyordum. Bu sayede onu tanımak için daha çok çabalayabiliyordum.
Üç gündür evdeki tüm yemekleri Reha yapıyordu. Hoşuma giden yemeklerin tariflerini bir deftere not ediyordu. O evde değilken de canım çekerse yapıp yiyebileceğimi söylemişti.
Evdeyken yapmayı sevdiğimiz şeyleri birlikte denemiştik. Birlikte kitap okumuştuk, sevdiğimiz filmleri izlemiştik, birlikte spor bile yapmıştık.
Reha'nın yarın işe tekrardan başlayacağını bilmek içten içe canımı sıkmıştı. Çalışması gerektiğini biliyordum ama onu tanımak için daha fazla süre yan yana durmayı isterdim.
İşe başladığında gündüzleri yine yalnız olacaktım. Geceleri zaten geç geliyordu. Birbirimizi tanımamız ve birbirimize alışmamız bu şekilde daha uzun sürecekti.
Yine de Reha'ya bu konuyla ilgili fikrimi söylememiştim. Çünkü sonuçta o da beni tanımak istediği için izin almıştı. İzninin daha uzun sürememiş olması onun suçu değildi.
"Somay,.. bugün ne yapmak istiyorsun?" Reha'nın sesini duyduğumda kafamı kaldırıp yüzüne baktım. Göz göze geldiğimizde hafifçe gülümsedim.
"Bilmem, senin yapmak istediğin bir şey var mı?" Reha boş bir ifadeyle karşıya baktığında düşündüğünü anladım.
"Senin sorduğuna tam bir cevap olmayacak ama... bugün babalarınla tanışabilir miyim?" Anlık olarak donup kaldım. Hiç beklemediğim bir cevaptı bu.
Reha tekrar dönüp bana baktığında usulca kafamı aşağı yukarı salladım. "Tanışabilirsin."
Daha önceki hiçbir eşleşmemi babalarımla tanıştırmamıştım. Reha'nın isteği bu yüzden olsa gerek ki bana tuhaf gelmişti.
"Teşekkür ederim, Somay." Reha bana hafifçe gülümsediğinde bende istemsizce gülümsedim.
"Babalarımla tanışmana izin verdiğim için mi teşekkür ediyorsun?" Reha önce kaşlarını çatsa da kısa sürede yumuşadı.
"Evet? Sonuçta tanışmamı istemeyebilirdin de. Ama kabul ettin. Teşekkür etmem gerekmez mi sence de?" Reha'nın bana kendini uzun uzun açıklama çabası hoşuma giderken usulca omuz silktim. Sanırım haklıydı.
"O zaman birazdan onları görüntülü ararız, ne dersin?" Reha bana şaşkınca baktığında duraksadım. Ne olmuştu ki?
"Görüntülü aramak mı? Ben yanlarına giderek tanışmaktan bahsediyordum. Ama sen bu şekilde olsun istiyorsan benim için sıkıntı yok." Cümlesini tamamlarken elleriyle önemli değil anlamında hareket etti. Onu yanlış anlamamdan endişelenmişti galiba.
"Ben böyle olsun istediğim için söylemedim. Sadece... sokağa çıkma yasağı olduğundan bugün babamlara gidebileceğimizi düşünmemiştim. Eğer gerçekten gidebileceksek gitmeyi çok isterim. Onları çok özledim." Sistem böyle durumları da düşünmüştü tabi, kendi mahalleniz dışına ziyaretlerde bulunabiliyordunuz. Ama belli sınırları vardı. Bu tip mahalle dışı ziyaretler yalnızca iki haftada bir yapılabiliyordu. Onu da kafanıza göre belirleyemiyordunuz. DKD'nin bilgilendirilmesi gerekiyordu.
Kısacası canım dışarı çıkmak istiyor demekle olmuyordu, maalesef...
"Benim özel izinlerim var. Sende istiyorsun gitmemizin önünde bir engel yok." Bakışlarımı tereddütle Reha'nın yüzüne çıkarttım. İşini veya pozisyonunu bu şekilde kullanması uygun muydu? Başına bela olmak istemiyordum.
"Sorun olmayacağına emin misin, Reha? Bu biraz... yanlış anlama ama pozisyonunu suistimal etmek olmayacak mı?" Reha önce bir şey söylemeden bana baktı. Sonra hafifçe gülümseyerek elini bana doğru uzattı.
Elini yanağıma koydu nazikçe. Baş parmağını yavaş yavaş tenimde kaydırmaya başladığında yumuşak dokunuşları çok hoşuma gitmişti.
"Sen bunları dert etme, Somay. Ben hallederim, tamam mı?" Bana artık pek de itiraz etme şansı bırakmamıştı. Usulca kafamı sallamakla yetindim.
Eli hala yanağımı okşarken gözlerim onun gözlerindeydi. Sessizce onu izledim. O da hiç sesini çıkarmadan beni.
Bir süre sonra yanağımdaki eli hareketsizleşirken gözlerimde takılı kalan gözleri yüzümde aşağı kaydı. Bakışlarının hafif aralık dudaklarıma yöneldiğini fark ettiğimde neredeyse nefeslerimi tutacak hale gelmiştim.
İstemsizce yutkundum. Reha'nın bakışları kısa süreliğine boynuma kaysa da tekrardan dudaklarıma döndü. Bir şey dersem anı bozacağımdan korkarak Reha'nın ne yapacağını ya da ne diyeceğini beklemeye başladım.
Bakışlarım yüzünde dört dönerken Reha oturduğumuz koltukta biraz benden yana kaydı. Aramızda bir kişinin oturacağı kadar olan mesafe daha da azalmıştı, şimdi.
Reha'nın sıcak nefesleri yüzüme vuruyordu. Beklentiye girmiş gibi görünmemek için dudaklarına indirmemek için çaba sarf ettiğim bakışlarım onun bana biraz daha yanaşmasıyla istemsizce dudaklarına kaydı.
Reha'nın pembemsi dudaklarına bakarken artık bir beklentim olmadığını söylesem de kimseyi inandıramazdım. Daha ne kadar böyle duracaktık?
Kalbim hızlı hızlı çarparken, kalbimin sesini kulaklarımla duyuyor gibiydim. Sanki benim bir kalbim değil de kulağımın yanına yaklaştırılmış bir oyuncakmış gibi.
Reha yanağımdaki elini dudaklarıma kaydırdı. Az önce yanağımı okşayan baş parmağı üst dudağıma değdiğinde titredim.
Parmağını dudağımın üstünden hafifçe aşağı kaydırıp alt dudağıma değdirdi. "Somay..."
Gözlerimi zorlukla gözlerine çıkardığımda hızlanan nefeslerim direkt olarak eline vuruyordu. Heyecanlandığımı anlamaması imkansızdı.
"Seni şimdi ,tam da şuanda, öpmek istediğimi söylersem haddimi aşmış mı olurum?" Gözlerini dudaklarımdan ayırıp gözlerime baktığında belli belirsiz tebessüm ettim.
"Şimdi söylemiş olmadın mı, zaten?" Reha mahcup bir ifadeyle bana baktığında kısa süre sessizlik oldu.
Reha alt dudağını ısırarak elini dudaklarımdan çekmeyi denedi. Tepkimi yanlış anlamıştı. Doğru anlamasını sağlamak gerekiyordu.
Elini tekrardan yanağıma doğru çektim ve oturduğum yerde kalçalarımı kaydırarak ona iyice yaklaştım. Aramızdaki mesafeyi neredeyse sıfıra indirmiştim. Şimdiki pozisyonumuzdan daha yakın olabilmemizin tek yolu bedenlerimizin birbirine değmesine izin vermekti.
Belki de vermeliydik...
Reha ani hamlemle gözlerini hızlı hızlı kırpıştırdı. "Beni öpebilirsin, Reha..."
Reha'nın bakışları şaşkınlığa büründüğünde bunun olacağını tahmin edemediğini anladım. Ben bile edememiştim ki, o nasıl edecekti?
Yanağımdaki parmaklarını çekip elini belime götürdü. Parmakları yavaşça belime değdi. Avuç içini de bel boşluğuma dayadığında beni kendisinden tarafa çekti.
Ellerimden birini kaldırarak boynuna doladım. Parmak uçlarım da saçlarının arasına girdi. Reha ona bir adım atmamdan cesaretlenmiş olacak ki elinden yardım aldı ve ikimizin göğüslerini birleştirdi.
Üst vücutlarımız tamamen birbiriyle temas ettiğinde avcumun arasındaki saç tutamlarını çekiştirdim. Fazla sert değildim, onu incitmeyi istemiyordum.
Reha bir kez daha gözlerime baktı. Göz bebekleri her zaman olduğundan daha büyük gibiydi. "Emin misin?"
Cevap vermek yerine usulca adını fısıldadım ve beklentiyle bir kez daha saçlarını çektim. Yüzünde küçük bir gülümseme belirdi.
Emindim işte... Reha'yı öpmek istiyordum.
Reha yüzünü yüzüme yaklaştırdı. Burunlarımız birbirine değdiğinde Reha'nın yüzündeki gülümseme kayboldu. Nefeslerimiz birbirine karışıyordu.
Reha hafifçe kafasını eğerek gözlerini kıstı. Dudakları benimkilere değdiğinde gözlerimi yumdum. Boynundaki elimi sıkılaştırırken diğer elimi göğsüne koydum. Kalbini avuç içimde hissedebiliyordum. Deli gibi çarpıyordu.
Yumuşacık dudakları kıpırtısız dudaklarım üstünde durmaya devam ediyordu. Hiç kimseyle bu kadar yumuşak ve duygulu bir öpücük paylaştığımı hatırlamıyordum.
Reha'nın dudakları hafifçe aralandı. Yavaşça alt dudağımı dudakları arasına aldı. Alt dudağımı dudakları arasında emerken içim kıpır kıpırdı.
Dudaklarımızı ayırmadan tekrardan dudaklarını kapatırken ıslak bir sesle dudağını dudaklarımdan çekti.
O kafasını geriye çekerken ben olduğum gibi beklemiştim. Ama belli ki ikinci bir öpücük yoktu.
Dudağımın iç tarafını dişlerken bende hafifçe geri çekildim. Daha şimdiden, az önce dudaklarımda olan yumuşak dudaklara tekrardan değmeyi düşünmeye başlamıştım...
Bir sonraki bölüm görüşürüz! Öpüyoruum >3<