ဆော့ဂျင်တို့အဖွားအိမ်သည် ယခင်ကနှင့်
လားလားမျှမဆိုင် ဖျက်ဆီးခံလိုက်ရပြီး
အတွင်းပိုင်းတစ်ခုလုံး ခြေချစရာနေရာပင်မရှိ။
ဂျောင်ဂုရောက်သွားတော့ ကင်မ်ဆော့ဂျင်က
လှေကားနားတွင် ဒူးပိုက်ရင်း သူ့ကိုစောင့်နေရှာသည်။ သူ့ကိုမြင်တော့ တစ်ဖန်ထပ်ငိုပြန်တော့သည်။
" ဂျောင်ဂု...တစ်ခုမှမရှိတော့ဘူး ဂျောင်ဂု....
ငါဘယ်လိုလုပ်ရမလဲ.. ဘယ်လိုလုပ်မရလဲ ဟင်
ဖွားတို့ဘယ်ရောက်နေလဲ ငါမသိသေးဘူး သူတို့အခက်အခဲဖြစ်နေရင် ဘယ်လိုလုပ်မလဲ
ဂျောင်ဂု.... အီးဟီး... "
သူ့ကိုလည်းမြင်တော့ တိုင်တန်းပြီး
ထပ်ငိုပြန်သည်။ ကင်မ်ဆော့ဂျင်တစ်ကိုယ်လုံးကို
ဆွဲယူရင်း သူ့ရင်ခွင်ထဲတွင် ငိုစေသည်။
သူစကားအများကြီးမပြောတတ်တော့
အခုချိန်မှာ ကင်မ်ဆော့ဂျင်အငိုတိတ်ကျေနပ်စေမည့်
နှစ်သိမ့်စကားလည်း သူမဆိုတတ်။
ကင်မ်ဆော့ဂျင် တသိမ့်သိမ့်ငိုရှိုက်နေတာကိုသာ
သူကြည့်နေနိုင်ခဲ့သည်။
" အမေကလူစိတ်မရှိတော့ဘူး
သူကမကောင်းဆိုးဝါး ဂျောင်ဂု..
ငါသူနဲ့ဝေးဝေးနေမှရတော့မယ်
ငါသူ့ကိုမုန်းတယ် ဂျောင်ဂု...
သူက ငါ့ကိုစောင့်ရှောက်ခဲ့တဲ့ အဖွားကိုတောင်
အိုးမဲ့အိမ်မဲ့ဖြစ်အောင် မောင်းထုတ်ပစ်တာ...
သူဘယ်မှန်းမသိ အလေလွင့်နေတဲ့အချိန်
သူ့သားကိုစောင့်ရှောက်ခဲ့တဲ့ အဖွားအိုကိုလေ...
သူလုပ်လိုက်တာ... သူလူမဟုတ်ဘူးမလား "
" ဂျင်... "
" ဂျောင်ဂုလည်း ငါနဲ့ဝေးဝေးနေမှရတော့မယ်
သူလုပ်လိမ့်မယ် သူက ငါ့ဘေးနားကသူတွေကိုဆို
သူဒုက္ခရောက်အောင်လုပ်လိမ့်မယ် "
" ဂျင် တော်တော့ စိတ်အေးအေးထား... ကျွန်တော့်ကိုကြည့်... "
အသိစိတ်ပျောက်နေသလို ကင်မ်ဆော့ဂျင်ပုံစံက
သူ့ရင်ထဲ တည့်တည့်ဝင်လာသည်။
ဒီလူကိုပျော်စေချင်တယ်၊ ဒီလူကိုကာကွယ်ချင်တယ်၊ ဒီလူမျက်ရည်ကျမှာ သေမတတ်ကြောက်လာတယ်
ဒီလူအတွက် ဘာမဆိုလုပ်ပေးချင်လာတယ်
" ဂျင် ကြည့် ကျွန်တော်ပြောမယ်
ဂျင်အမေက အဲလောက်ထိမဆိုးပါဘူး
ဂျင်မြင်အောင်ပြောရရင်
ဖွားတို့တစ်နေရာရာမှာ
ကောင်းကောင်းရှိနေနိုင်တယ် သူတို့အသက်အန္တရာယ်မဖြစ်ဘူး
ဂျင်သာဒီလိုဖြစ်မနေရင် ပြန်ရှာလို့ရတယ် ကိုရီးယားနိုင်ငံက ကျဉ်းကျဉ်းလေး...
ဂျင်ရှာချင်ရင် အချိန်မရွေးရှာလို့ရတယ် ဂျင်... "
" ဂျောင်ဂု....
ငါ့အမေက အဖေသေတော့တောင် ပြန်မလာခဲ့ဘူး "
ငါ့မွေးနေ့တစ်ခါမှ သူမမှတ်မိဘူး
မွေးနေ့ဆုတောင်းတောင် မရဖူးဘူး
ငါသူနဲ့ ကိတ်တောင်မခွဲဖူးဘူး
တစ်ခါမှ ဟင်းချက်ကျွေးတာမျိုးမရှိခဲ့ဘူး
ဒါဆိုရင်တောင် သူကကောင်းတဲ့သူလား...
ငါတော့သူ့ကိုမုန်းနေတုန်း "
" သူဂျင့်ကိုတော့ ချစ်မှာပါ "
" ချစ်မှာတဲ့လား... ချစ်ရင် ဒီလိုမျိုးသူလုပ်ပါ့မလား "
" ဂျင်ကိုယ်တိုင်ကရော သူ့ကိုချစ်ကြောင်း
ဘယ်လောက်ပြောခဲ့ဖူးလို့လဲ
သူအရင်ကမကောင်းခဲ့တာမှန်ပေမဲ့
အခုချိန်မှာ သူပြောင်းလဲချင်ပေမဲ့
ဂျင်ကသူ့ကိုနာကြည်းနေတယ်လေ
ဂျင်သာ သူ့ကိုနည်းနည်းမြင်အောင်
ကြည့်ပေးလိုက်ပါ ..
အရင်ကကိစ္စတွေကိုမေ့ပြီး
အမေ့ကိုနည်းနည်းလောက် ချစ်ကြည့်ပါလား
အရင်ကမကောင်းခဲ့ရင်တောင်
ဂျင့်အချစ်တွေကြောင့်
ပြောင်းလဲလာနိုင်တာဘဲလေ
အမေ့ကိုချစ်ကြည့်တာ အရှုံးမရှိဘူး
ဟုတ်တယ်မလား "
" ဂျောင်ဂု.... "
" မင်းလည်းငါ့ကိုမုန်းနေတာ "
" ... "
" အဲဒါကြောင့် အမေ့ဘက်ကပါနေတာ...
ငါ့ကိုမုန်းနေတာ... အမေဒီလောက်
မကောင်းတာတွေ လုပ်ထားတာတောင်
မင်းကငါ့ကိုအပြစ်တင်တယ် "
" ငါ့ကိုအခုထိ မကြည်သေးဘူးမလား "
" ငါက ဂျောင်ဂီအပေါ်အမြတ်ထုတ်ပြီး
သိပ်မမျှတတာတွေ လုပ်ခဲ့တာကလွဲရင်
မင်းနဲ့ဘာရန်ငြိုးရှိလို့လဲ
ဂျောင်ဂီတောင် အပြစ်မမြင်တာ
မင်းကဘာလို့ ရန်ငြိုးထားပြီး မုန်းနေရတာလဲ
ငါက အဲလောက်မုန်းစရာကောင်းနေလား "
" အရက်သောက်ထားတာလား "
" စကားလမ်းကြောင်းမလွဲနဲ့...
မင်းငါ့ကိုမုန်းနေတယ်ဆိုရင်လည်း
ဘာလို့ငါ့ဆီလာပြီး အကူအညီတွေပေးပေးနေလဲ "
" တကယ်မုန်းတယ်ဆိုတာ
ဘယ်လိုလဲပြပေးရမလား "
ဂျောင်ဂု ကင်မ်ဆော့ဂျင်ကို အံကြိတ်သံနဲ့
ပြောလိုက်သည်။
ဒီလူက လူကိုအသည်းယားအောင်လည်း
ရန်ထောင်တတ်သေးတယ်လား။
" ပြကြည့်လေ ပြကြည့်စမ်းပါ...
ငါကလည်း-အင့် "
ဂျောင်ဂု ကင်မ်ဆော့ဂျင်တစ်ကိုယ်လုံးကို
ချုပ်လိုက်ပြီး နောက်စေ့ကနေထိန်းကာ
ပါးပြင်ကိုကိုင်ရင်း နင့်နင့်နဲနဲနမ်းရှိုက်လိုက်သည်။
ဘယ်လိုလူလဲ တစ်ချိန်တည်းမှာ ဝမ်းနည်းနေရင်း စိတ်အပြောင်းအလဲမြန်စွာ ရန်လိုနေပြန်တာ။
ရန်ထောင်နေတော့ နဂိုဖူးချင်နေတဲ့
နှုတ်ခမ်းလုံးလုံးက စုချွန်နေတော့
အကြည့်မလွဲနိုင်တော့။
ခင်ဗျားချစ်တယ်ပြောကတည်းက
အခုန်မြန်နေတဲ့ ကျုပ်နှလုံးသားက
ခင်ဗျားအနမ်းနဲ့ ကုစားမှ ရတော့မှာ။
ဂျောင်ဂုလည်ဂုတ်ကနေ သေချာထိန်းကိုင်ရင်း
အနမ်းတွေကို တိုးပြီး နှုတ်ခမ်းအိအိကို
စုပ်ယူနေမိသည်။ လေတိုးလို့မရအောင် နှုတ်ခမ်းချင်းဖိကပ်ထားရင်း
လျှာဖျားပါ တိုးဝင်သည်။
ပြင်ဆင်ခြင်းမရှိတဲ့ သူအနမ်းတွေကို
အလောတကြီးလက်ခံလိုက်ရတဲ့
ကင်မ်ဆော့ဂျင်က သူ့နောက်အမီမလိုက်နိုင်။ သူ့လျှာခံတွင်းထဲရောက်မှ ငြိမ်ကျသွားရင်း
တစ်ဆင့်ချင်း အပေးအယူမျှလာသည်။
အတော်ကြာသည်အထိ သူမလွှတ်ပေးမိ။ တစ်ချိန်လုံး စိတ်အနှောင့်အယှက်ဖြစ်အောင်
အတွေးထဲထိ နှောင့်ယှက်နေသူကို
ဒီလောက်တော့ နမ်းသင့်သည်မလားဟမ်။
" အင်း... "
ဆော့ဂျင်တစ်ယောက် ရှိုက်သံပျောက်သည်အထိ
အနမ်းခံလိုက်ရသည်။ ကျေးဇူးတင်ပါတယ်...
စိတ်သက်သာရာရအောင်ပြောပေးလို့..
ကျေးဇူးတင်ပါတယ်...
အမြဲတမ်းသူရှိတဲ့နေရာကို ရောက်လာပေးခဲ့လို့..
ဘယ်ချိန်တည်းက မင်းကငါ့ဘဝထဲဝင်လာပြီး
ဒီလောက်ထိ နေရာယူသွားရတာလဲ ...
ဘယ်လောက်ထိ ငါ့အနားမှာနေပေးမှာလဲ...
ထိုအတွေးတွေနဲ့အတူ မွန်းကြပ်လာပြီး
အနမ်းတွေမှ ရုန်းထွက်လိုက်သည်။
သို့သော် ခဏမကြာဘူး ပြန်အနမ်းခံလိုက်ရတယ်။
သူ့နှုတ်ခမ်းအပေါ်အောက်၊ ခံတွင်းတစ်ခုလုံး
မွှေနှောက်ပြီး နမ်းသည်။
ဆော့ဂျင်လည်း ကြာကြာရုန်းမထွက်နိုင်။
သူ့အနမ်းတွေအောက် နစ်မျှောကာ
သူနှင့်အတူ အပေးအယူမျှမျှ နမ်းနေမိသည်။
အချိန်တစ်ခုကြာသည်အထိ မလွှတ်နိုင်သေး
သူကိုယ်တိုင်လည်း ရုန်းထွက်ဖို့မေ့နေခဲ့သည်။
မဟုတ်ဘူး ဒီအနမ်းတွေက အရမ်းချိုတယ်
ရုန်းထွက်ဖို့ ဘာလို့ကြိုးစားရမှာလဲ
အရင်တည်းက ဂျောင်ဂုနဲ့သူက အိပ်ရာပေါ်ထိ
ဆက်ဆံရေးရှိထားသူမလို့ အနမ်းတွင်
အလွယ်တကူပျော်ဝင်လွယ်သွားသည်။ နှစ်ယောက်သား လွှတ်ဖို့ စိတ်တိုင်းကျမှ
နှုတ်ခမ်းချင်းခွာလိုက်ကြသည်။
အနေအထားကိုမပြင်ဘဲ ဂျောင်ဂုလက်က
သူ့ပါးပေါ်တွင် ရှိနေသေးသည်။
" ချစ်တယ်... ချစ်တယ်လို့ပြောခဲ့တယ်မလား "
" ....မေ့လိုက် မေ့လိုက်လို့ရတယ် "
" မလုပ်ချင်ဘူး ဘာအတွက်မေ့ရမှာလဲ "
" မလိုချင်လို့ အဲလိုမျိုးတွေ... "
" ဒါဆိုဘာလို့ပြောခဲ့လဲ "
" အဲဒါက ..ဒီအတိုင်း ထွက်သွားတာ "
ဆော့ဂျင်သူနဲ့အကြည့်ချင်းမဆုံနိုင်။
တကယ်လည်း ဘာလို့အဲစကား
ထွက်သွားလဲသူမသိ။ ထိုအခါ
ဂျွန်ဂျောင်ဂုက ဘာမှမပြောတော့..
သူ့ကိုထိန်းကိုင်ထားတဲ့လက်တွေကို
လွှတ်ပေးလိုက်ပြီး နေရာမှထရပ်သည်။
" ဘယ် ဘယ်လဲ "
ဆော့ဂျင်စိုးထိတ်သွားပြီး
အလောတကြီးမေးလိုက်သည်။
ဂျွန်ဂျောင်ဂုစိတ်ဆိုးသွားမှာ သူမလိုချင်။
ပြောရမယ်ဆိုရင် အရင်က သူနဲ့ဂျွန်ဂျောင်ဂုလို
သူမဖြစ်ချင်တော့ဘူး။ ဂျောင်ဂုကို
သူစိတ်ဝင်စားတယ် အဲဒီနေ့ကတည်းက...
မိုးရွာတဲ့နေ့ သူ့ကိုလာရှာတဲ့နေ့ကတည်းက
ဂျောင်ဂုအပြုအမှုတွေက
သူ့စိတ်ကိုလှုပ်ခတ်စေသည်။
" ဂျောင်ဂု...ဘယ်လဲလို့ "
ဂျောင်ဂုက သူ့ကို လုံးလုံးကို
ဂရုမစိုက်တော့၍
သူဂျောင်ဂုလက်မောင်းကို လှမ်းဆွဲကာ
တားလိုက်သည်။
ထိုအခါ ဂျောင်ဂုက မျက်နှာ
အနည်းငယ်ပျက်သွားပြီး
သူ့အားစိုက်ကြည့်လာသည်။
ဆော့ဂျင်မလုံမလဲဖြစ်သွားပြီး
အကြည့်ကစားလိုက်သည်။
" ဘယ်လဲလို့မေးနေတာကို-မင်းက.. "
" လိမ်တဲ့သူတွေနဲ့ ဝေးဝေးနေမလို့ "
" ဘယ်မှာလိမ်လို့လဲ "
" ကင်မ်ဆော့ဂျင် "
" ဟုတ်တယ် မင်းကိုချစ်တယ်လို့ပြောမိတယ်
ဘာလဲအဲဒါနဲ့ပဲ ငါ့ကိုအနိုင်ယူတော့မှာလား ဒါဆိုဘာလို့လာနေသေးလဲ မကြိုက်ရင်
ခုနကလို ထင်ယောက်ထင်မှား
အပြုအမူတွေ မလုပ်ပါနဲ့လား
ငါကသရုပ်ဆောင်မင်းသားဆိုပေမဲ့ မင်းနဲ့ဇာတ်ကားရိုက်နေတာမဟုတ်ဘူး "
ကင်မ်ဆော့ဂျင် စကားကိုတရစပ်ပြောပြီး
အားပါသွားတိုင်း
သူ့လက်တွေက လက်မောင်းကဒဏ်ရာကို ညစ်နေသလို။
လက်ကအနာကို အောင့်ခံထားပြီးမှ
သူ့ဆီက 'ချစ်တယ်'စကားကြားရတော့ တန်ပါတယ်။
မျက်နှာတစ်ခုလုံး ပေတူးနေပြီး
ခေါင်းမှာအမှိုက်စတွေနဲ့ ဒါမင်းသားပေါ့။
" ဘယ်သူကရော ခင်ဗျားနဲ့ဇာတ်ကားရိုက်နေလို့လဲ
လက်ကိုလွှတ်အုံး နာနေပြီ "
" အော် အခုတော့ အသားထိတောင်
မခံချင်တော့ဘူးပေါ့ ခုနကအထိတော့ အရိုးကြေမတတ်နမ်းခဲ့တာ မင်းပါနော်
အခုမှ အထိမခံချင်တော့တာက
ငါ့ကိုစော်ကားနေသလိုပဲ "
" တကယ်စော်ကားတယ်ဆိုတာ
ဘယ်လိုမျိုးလဲ ပြရမလား "
" ... "
" သွားမယ်ကားဆီ
ခင်ဗျားတစ်ကိုယ်လုံးလည်း ပေပွနေတာပဲ
ဒီလိုပုံစံကို ပရိတ်သတ်တွေမြင်သွားရင်
ခင်ဗျားထမင်းငတ်နေလိမ့်မယ် "
" ဘာ!!! အပိုတွေပြောနေတယ် "
ကင်မ်ဆော့ဂျင် ကော့တော့တော့နဲ့
သူ့ကိုကျော်ပြီး ကားမှန်ပြေးကြည့်သည်။
ခင်ဗျားအဲလိုပျော်နေတာပဲ မြင်ချင်တဲ့သူပါ။
ခင်ဗျားအပြုံးတွေမြင်ရဖို့
ကျွန်တော်အတတ်နိုင်ဆုံး ကြိုးစားပေးသွားမှာ။
ခင်ဗျားသာ ကျွန်တော့်ကြောင့်မဟုတ်ဘဲ
တခြားတစ်ယောက်ကြောင့်
ပြုံးနေရင် သဝန်တိုမိမလားတောင်မသိဘူး။ ကျွန်တော်ဆိုးတယ်မလား..
" မြန်မြန်လာလေ ဘာရပ်လုပ်နေတာလဲ
ငါ့ခေါင်းကအမှိုက်တွေ လာဖယ်ပေးအုံး "
" ဖယ်လည်းဘာထူးမှာလဲ
ရုပ်ဆိုးတာက ဆိုးတာပဲ "
" ဘာပြောတယ်!
အချောဆုံးအနုပညာရှင်တွေထဲမှာ နံပါတ်တစ်ရဖူးတဲ့သူကိုများ...
နှစ်နှစ်ဆက်တိုက်ရဖူးတာ
ငါတစ်ယောက်ပဲရှိတယ် "
" တော်ပါ ကားထဲဝင်တော့
ပေတူးနေတာကိုများ "
မှန်ကနေအကြည့်မခွာသေးတဲ့
ကင်မ်ဆော့ဂျင်ကိုဆွဲကာ ကားထဲသွင်းရသည်။ ကားပေါ်ရောက်တဲ့ထိ သူ့ဆံပင်ကို 'သ'
လို့မပြီးသေး။ ခုနက ပြဲလန်နေအောင်ငိုနေတာ
သူမဟုတ်တဲ့အတိုင်း အပြောင်းအလဲမြန်လွန်းလှသည်။
ကားကိုကျွမ်းကျင်စွာလှည့်တော့
သူ့လက်မောင်းက သိသိသာသာ နာလာပြန်သည်။
" ဘာဖြစ်တာလဲ "
" ဟင့်အင်း.... "
ဂျောင်ဂုငြင်းတော့ ငြိမ်ကျသွားပြီး
တစ်ခုခုကို တွေးနေပြန်သည်။
ငြိမ်နေတဲ့ပုံစံနဲ့ ကင်မ်ဆော့ဂျင်က တကယ်မလိုက်တာ။
အမြဲတက်ကြွနေတဲ့ပုံစံပဲ ခင်ဗျားကိုမြင်ချင်တာ။
" ဂျောင်ဂု.... "
သူလှည့်ကြည့်တော့ ကင်မ်ဆော့ဂျင်က
ရှေ့တူရူကိုသာ ကြည့်နေသည်။
" မင်းပြောတာတကယ်လား...
အမေက ငါ့ကိုချစ်တယ်ဆိုတာ..မဟုတ်ဘူး! သူငါ့ကိုချစ်တယ်ဆိုရင်တောင်
ငါသူ့ကိုခွင့်မလွှတ်ဘူး နှလုံးသားမရှိတဲ့သူက
ဘယ်သူ့ကိုမှ ချစ်မှာလည်းမဟုတ်ဘူး "
" ဂျင်...ကျွန်တော်ပြောတာကိုယုံ...
ဂျင်ကိုယ်တိုင်ကလည်း
အမေ့ဆီက အချစ်ခံချင်နေတာ
ဂျင်ဘယ်လောက်ပဲ အမေ့ကို
နာကြည်းတယ် ပြောနေနေ
ဂျင့်အမေဆီကအချစ်ကို လိုချင်တယ်မလား "
ဆော့ဂျင်ဘာမှမပြောနိုင်ခဲ့။
အမေ့အချစ်ကို လိုချင်ခဲ့ပါတယ်
အဲဒါအရင်တုန်းက.. အခုအသားကျသွားပြီမလို့ အမေနဲ့ပတ်သက်ရင် အမုန်းတွေ
နာကြည်းတာတွေပဲ မှတ်မိတယ်။
" ကြိုးကတင်းလွန်းရင် ပြတ်တတ်တယ်ဂျင်
ဂျင်တို့ တစ်ယောက်နဲ့တစ်ယောက်
အလျှော့မပေးဘဲ ဆွဲနေကြတာ
ကြာရင် သူစိမ်းတွေလို ဖြစ်သွားလိမ့်မယ်
လူကြီးကစလျှော့ရမှာ
ခနိုးခနှောင့်ဖြစ်နေလောက်တာမလို့
ဂျင်သာ တစ်ဆစ်လောက်ဖြစ်ဖြစ် လျှော့ကြည့်ပါလား ...
ဘယ်ပြောတတ်မလဲ ဂျင်လိုလူကို ဘယ်သူက
မချစ်ဘဲနေနိုင်မှာလဲ...ကျွန်တော်တောင်... "
ဂျောင်ဂုမပြောဘဲရပ်လိုက်တဲ့စကားကြောင့်
ဆော့ဂျင်လှည့်ကြည့်လိုက်သည်။
ထိုအခါ ဂျောင်ဂုကထပ်မပြောတော့။
ဘာဖြစ်တာလဲ လူကိုပြောချင်သလို မပြောချင်သလိုနဲ့...
လူကိုခဏခဏအထင်မှားအောင် လုပ်နေတာ..
" ကြည့်မနေနဲ့ ဘာမှထပ်မပြောတော့ဘူး "
ဆော့ဂျင်မျက်စောင်းနဲ့ကြည့်လိုက်သည်။
သူ့အလှည့်ကျတော့ မပြောချင်ဘူးပေါ့လေ။
လူကိုကြတော့ အတင်း မရိုက်စစ်ရုံတမယ်မေးပြီး...
" မပြောချင်လည်းနေပေါ့
ဘယ်သူမှမသိချင်ဘူး...
မင်းကအကျင့်မှမကောင်းတာ
ဂျောင်ဂီနဲ့မင်းနဲ့ ဘယ်လိုများ
ညီအစ်ကိုတော်လာလဲ
စိတ်ဓာတ်ချင်းကတခြားစီ၊
ရုပ်ရည်ကလည်း ဆယ့်နှစ်ခြား
ချောလည်းမချောဘူး "
" ဟက် ကလေးကလားတွေ "
ဆော့ဂျင် နောက်တစ်ခါ
ထပ်စောင်းကြည့်လိုက်သည်။
သူဘယ်လိုလူကို ကြိုက်မိသွားတာလဲ။
သူစ,ရတော့ ပြုံးတုံ့တုံ့နဲ့ ကျေနပ်နေသည့်မျက်နှာပေး ..
ဆော့ဂျင်ကားမောင်းနေတဲ့ ဂျောင်ဂု
လက်မောင်းကို ဆွဲဆိတ်လိုက်သည်။
" အ့! "
" ဘာဖြစ်တာလဲ! "
ဂျောင်ဂုအလန့်တကြားအော်တော့
သူပါလန့်သွားရသည်။ နေပါအုံး
ခုနတည်းက သူ့လက်က အထိမခံဖြစ်နေတာ။
" ဘာဖြစ်ထားတာလဲ လက်မောင်းက
ဖြည်းဖြည်းလေးလုပ်လိုက်တာကို ပြစမ်း... "
" ဘာမှမဖြစ်ဘူး သေးသေးလေး- "
" ပြ ကားရပ်လိုက် "
ကင်မ်ဆော့ဂျင်ရဲ့ တစ်ချက်လွှတ်အမိန့်ကြောင့်
ဂျောင်ဂုကားကို လမ်းဘေးထိုးရပ်လိုက်ရသည်။
ထိုအခါ ကင်မ်ဆော့ဂျင်က သူ့ဘက်လှည့်ထိုင်လာပြီး
သူဝတ်ထားတဲ့ဂျာကင်ကို ဆွဲချွတ်သည်။
အင်္ကျီလက်မောင်းအောက်ကျသွားတာနဲ့
သူ့ပတ်တီးက တန်းပေါ်လာသည်။
ဒဏ်ရာမြင်တော့ ကင်မ်ဆော့ဂျင်က
ဆက်မချွတ်တော့ဘဲ ရပ်သွားပြီး လက်ချောင်းကောက်ကောက်လေးတွေက
ပတ်တီးကိုဖွဖွထိရင်း သူ့ကိုမော့ကြည့်သည်။
ဂျောင်ဂုအလိမ်ပေါ်သွားတဲ့သူလို
အကြည့်ချင်းမဆုံမိ။ လိမ်တာမဟုတ်ပေမဲ့
မသိစေချင်လို့ ဖုံးထားတဲ့သဘောပါ။
နဂိုကကို ဂျင့်ဆီမှာ အပူတွေနဲ့
သူကပါ စိုးရိမ်စရာတွေမပေးချင်။
" ဘယ်တုန်းကရထားတာလဲ "
" ဘာမှမဖြစ်ဘူးလို့ "
" မေးတာပဲဖြေ "
" မနက်က "
" ဟိုလူတွေကြောင့်လား "
" ... "
" သူတို့က လူကိုပါထိခိုက်အောင်လုပ်နေပြီပေ့ါ
ဒါတောင် မင်းကငါ့အမေကို
အကောင်းမြင်နေသေးတာလား
ဖြစ်တာကို ဘာလို့စောစောကတည်းကမပြောတာလဲ
မနက်ကဖုန်းပြောတုန်းကမေးတော့ ဘာလို့လိမ်ရတာလဲ "
" အဲတုန်းကဘာမှမဖြစ်သေးပါဘူးဆို!
သေးသေးလေးဖြစ်တာ
ဂျီအူးကလည်း အဆင်ပြေတယ်တဲ့ "
" အဆင်ပြေလည်းပြီးတာပဲ ...
မင်းက သူ့ကိုတော့ပြောပြတယ်ပေါ့! "
" သူကဆရာဝန်လေ "
" ငါလည်းဆရာဝန်လုပ်ဖူးတယ်
နောက်ခါငါ့ဆီလာပြ "
ကင်မ်ဆော့ဂျင်ရဲ့စကားကြောင့်
ဂျောင်ဂုအင်္ကျီဝတ်နေရင်း မော့ကြည့်လိုက်သည်။
" ဇာတ်ကားထဲမှာ "
ခပ်တည်တည်နဲ့ပြောနေတဲ့
ကင်မ်ဆော့ဂျင်ကြောင့် ပြုံးချင်သွားသည်။
ဘယ်လိုတောင် ရုပ်တည်ကြီးနဲ့ လာပြောနေတာလဲ။
" ရယ်မနေနဲ့ ငါဟာသပြောနေတယ်များထင်နေလား
ငါကဘာမှမလုပ်တတ်တာနဲ့
ငါ့ကိုအသိမပေးတော့ဘူးလား
အဲလောက်လေးတောင် အရေးမပါဘူးလား ငါ့ကိုလူရာမသွင်းတာလား "
" မရစ်စမ်းပါနဲ့ ကင်မ်ဆော့ဂျင်ရာ
အဲတုန်းက သူလည်းရှိနေတာကို
ကျွန်တော်ကသွားပြောနေတာမှမဟုတ်တာ "
" ဟွန့်..ငါ့အမှားပေါ့...
ထားပါလေ မပြောတော့ဘူး
ဖယ်နေရာချိန်းမယ် ငါမောင်းမယ် "
" ရတယ်! ဖြစ်တယ် "
" ဖယ်ဆိုဖယ် ငါမင်းနဲ့မပြောချင်ဘူး "
ဂျောင်ဂုအလကားနေရင်း
ဟောက်ခံနေရသည်။
သူလည်းဘာမှမလုပ်ပဲနဲ့။
သို့သော် ကင်မ်ဆော့ဂျင်ရဲ့ ထိုပုံစံက
အရမ်းချစ်ဖို့ကောင်းသည်။
နှုတ်ခမ်းဖူးဖူးက ပြန်မဝင်တော့
တောက်လျှောက်စူလျက်
သူ့အား ဟောက်စားနေသည်။
နေရာချိန်းပြီးသွားတော့ ကားဆက်ထွက်ဖြစ်သည်။
တဖြည်းဖြည်းနဲ့ ဆိုးလ်မြို့ထဲဝင်လာတော့
အိပ်ချင်လာသည်။ တစ်နေကုန် ကားချည်း
စီးနေရတော့ ငြီးငွေ့ချင်လာပြီ။
ဂျောင်ဂုသူ့လက်တစ်ဖက်ဖြင့် ကင်မ်ဆော့ဂျင်လက်တစ်ဖက်ကို
ဆွဲယူကာ လက်ချင်းယှက်ထားသည်။
ထူးထူးခြားခြား လက်ကလေးတွေက
ကောက်ကောက်လေးတွေ။
ဂျောင်ဂုထိုလက်လေးတွေကို ယူကြည့်ရင်း
လက်ဖမိုးလေးကို နှစ်ချက်လောက်ဆင့်နမ်းလိုက်သည်။
" ဖယ်တော့ အိုက်တယ် "
ဂျောင်ဂုအမြင်ကတ်ကတ်နဲ့ လက်ညိုးထိပ်လေးကို
ကိုက်လိုက်သည်။ ရိုလို့မရတဲ့သူကြီး။
" ခွေးလား မင်းက "
ဂျောင်ဂု လျှာနဲ့ပါ လျှက်ပေးလိုက်သည်။
ထိုအခါ ကင်မ်ဆော့ဂျင်က သူ့လက်ကို
ပြန်ရုတ်သွားသည်။ တံတွေးတွေပေနေတဲ့
သူ့လက်ဖမိုးကို ဘောင်းဘီတွင်သုတ်နေပြီး သူ့ကိုမကြည့်တော့။ ရှက်သွားတာပဲ...
" အဟမ်း ဘယ်ကိုသွားရမလဲ "
ထိုအခါမှ သူတို့မြို့ထဲစဝင်လာတာ သိလိုက်သည်။
သူတို့ပြန်ရောက်တော့ ညနေစောင်းနေပြီ။
" ခင်ဗျားအိမ်ကိုပေါ့ "
" အင်း... "
ကင်မ်ဆော့ဂျင်က တိုက်ခန်းဆီ
ချောချောမွေ့မွေ့မောင်းနှင်ခဲ့ပြီး
အဆင့်မြင့်အိမ်ရာတစ်ခုတွင် ကားရပ်သည်။
" ရောက်ပြီ... ကားကိုဂရုစိုက်မောင်း..
မင်းတော့ လက်တွေရော ခြေထောက်တွေရော!
ငါမပြောချင်တော့ဘူး "
ပြန်ခါနီး ပွစိပွစိမှာနေတဲ့ အဘိုးအိုပေါက်ကို
သူလှမ်းဆွဲလိုက်သည်။
" ဂျင်...ဖွားကိစ္စကို စိတ်မပူနဲ့..
ကျွန်တော် သေချာပေါက်ရှာပေးမှာမလို့
အိမ်ရောက်တာနဲ့ ကောင်းကောင်းနားတော့..
တခြားဘာမှလည်း အတွေးထဲမထည့်နဲ့....
အိပ်ရေးဝအောင်အိပ် မနက်ကြရင် အလုပ်မှာတွေ့မယ် "
ဆော့ဂျင်ခေါင်းတညိတ်ညိတ်လုပ်နေရမှ
နောက်ဆုံးစကားကြောင့် ခေါင်းပြန်မော့လိုက်သည်။
" မင်းကအလုပ်လာအုံးမှာလား
ခြေထောက်တွေရော လက်တွေရော
ပတ်တီးနဲ့ဖြစ်နေတာကို.. "
" အသေးအမွှားတွေလို့ ပြောပြီးပြီရော ..
ဘာမှမဖြစ်ဘူး မနက်ဖြန်တွေ့မယ် "
" အသေးအမွှား အသေးအမွှားနဲ့
လာစမ်း ငါဖက်ကြည့်မယ် "
" ခင်ဗျားအသားယူချင်နေတာနဲ့ အ့-... "
အသေးအမွှားဆိုပြီး လေကျယ်နေတဲ့သူကို
လက်မောင်းကနေ တင်းတင်းဖက်လိုက်တော့
အသံထွက်သည်အထိ ညည်းတော့သည်။
" အသေးအမွှားဆို!
ခြေထောက်ကိုရော တက်နင်းပေးရအုံးမလား "
ဆော့ဂျင်ဖက်ထားရာမှ ဖယ်မည်ပြုတော့
ဂျောင်ဂုက အဖယ်မခံချေ။
ဆော့ဂျင်လည်း အခုတည်းက လွမ်းသလို၊
မခွဲချင်သလို ဖြစ်နေချေ၍
ဂျောင်ဂုပခုံးပေါ်မေးတင်ကာ ငြိမ်နေမိသည်။
" ဂျင် ဘာမှစိတ်မပူဘဲ ကောင်းကောင်းအနားယူခဲ့
တစ်နေ့လုံးပင်ပန်းထားရတာ...ဖွားတို့ကိစ္စရော တခြားဘာကိစ္စမှ စိတ်မပူဘဲ
ကောင်းကောင်းအနားယူနေမယ်မလား.. ဂျင် "
" အင်း... မင်းရော ဘာဖြစ်ဖြစ်
ငါ့ကိုအသိပေးလို့ရမလား
အဲဒါက အသေးအမွှားဆိုရင်တောင်လေ ...
မင်းစိတ်ပူသလို ငါလည်းမင်းကို
စိတ်ပူတယ်ဆိုတာ သိရဲ့လား "
" သိပါပြီလို့...သွားတော့...
အိပ်ခါနီးဖုန်းဆက်လိုက်မယ် "
ဂျောင်ဂု ကင်မ်ဆော့ဂျင်ဝင်သွားတာကိုကြည့်ပြီး
သူလည်းကားမောင်းထွက်ခဲ့သည်။
____________TBC
ေဆာ့ဂ်င္တို႔အဖြားအိမ္သည္ယခင္ကႏွင့္လားလားမွ်မဆိုင္
ဖ်က္ဆီးခံလိုက္ရၿပီးအတြင္းပိုင္းတစ္ခုလုံးေျခခ်စရာေနရာပင္မ႐ွိ။
ေဂ်ာင္ဂုေရာက္သြားေတာ့ကင္မ္ေဆာ့ဂ်င္ကေလွကားနားတြင္
ဒူးပိုက္ရင္းသူ႕ကိုေစာင့္ေန႐ွာသည္။ သူ႕ကိုျမင္ေတာ့တစ္ဖန္ထပ္ငိုျပန္ေတာ့သည္။
" ေဂ်ာင္ဂု...တစ္ခုမွမ႐ွိေတာ့ဘူး ေဂ်ာင္ဂု....
ငါဘယ္လိုလုပ္ရမလဲ..ဘယ္လိုလုပ္မရလဲ ဟင္
ဖြားတို႔ဘယ္ေရာက္ေနလဲငါမသိေသးဘူး သူတို႔အခက္အခဲျဖစ္ေနရင္
ဘယ္လိုလုပ္မလဲ ေဂ်ာင္ဂု.... အီးဟီး... "
သူ႕ကိုလည္းျမင္ေတာ့တိုင္တန္းၿပီးထပ္ငိုျပန္သည္။
ကင္မ္ေဆာ့ဂ်င္တစ္ကိုယ္လုံးကိုဆြဲယူရင္း
သူ႕ရင္ခြင္ထဲတြင္ငိုေစသည္။ သူစကားအမ်ားႀကီးမေျပာတတ္ေတာ့
အခုခ်ိန္မွာကင္မ္ေဆာ့ဂ်င္အငိုတိတ္ေက်နပ္ေစမည့္ႏွစ္သိမ့္စကား
လည္းသူမဆိုတတ္။ ကင္မ္ေဆာ့ဂ်င္တသိမ့္သိမ့္ငို႐ိႈက္ေနတာကိုသာ
သူၾကည့္ေနႏိုင္ခဲ့သည္။
" အေမကလူစိတ္မ႐ွိေတာ့ဘူး သူကမေကာင္းဆိုးဝါး ေဂ်ာင္ဂု..
ငါသူနဲ႔ေဝးေဝးေနမွရေတာ့မယ္ ငါသူ႕ကိုမုန္းတယ္ ေဂ်ာင္ဂု...
သူကငါ့ကိုေစာင့္ေ႐ွာက္ခဲ့တဲ့အဖြားကိုေတာင္အိုးမဲ့အိမ္မဲ့ျဖစ္ေအာင္
ေမာင္းထုတ္ပစ္တာ...သူဘယ္မွန္းမသိအေလလြင့္ေနတဲ့အခ်ိန္
သူ႕သားကိုေစာင့္ေ႐ွာက္ခဲ့တဲ့အဖြားအိုကိုေလ...သူလုပ္လိုက္တာ...
သူလူမဟုတ္ဘူးမလား "
" ဂ်င္... "
" ေဂ်ာင္ဂုလည္းငါနဲ႔ေဝးေဝးေနမွရေတာ့မယ္ သူလုပ္လိမ့္မယ္
သူကငါ့ေဘးနားကသူေတြကိုဆိုသူဒုကၡေရာက္ေအာင္လုပ္လိမ့္မယ္ "
" ဂ်င္ ေတာ္ေတာ့ စိတ္ေအးေအးထား... ကြၽန္ေတာ့ကိုၾကည့္... "
အသိစိတ္ေပ်ာက္ေနသလိုကင္မ္ေဆာ့ဂ်င္ပုံစံကသူ႕ရင္ထဲ
တည့္တည့္ဝင္လာသည္။ ဒီလူကိုေပ်ာ္ေစခ်င္တယ္၊ဒီလူကိုကာကြယ္ခ်င္တယ္၊ဒီလူမ်က္ရည္က်မွာေသမတတ္ေၾကာက္လာတယ္
ဒီလူအတြက္ဘာမဆိုလုပ္ေပးခ်င္လာတယ္
" ဂ်င္ ၾကည့္ ကြၽန္ေတာ္ေျပာမယ္
ဂ်င္အေမကအဲ့ေလာက္ထိမဆိုးပါဘူး ဂ်င္ျမင္ေအာင္ေျပာရရင္
ဖြားတို႔တစ္ေနရာရာမွာေကာင္းေကာင္း႐ွိေနႏိုင္တယ္ သူတို႔အသက္အႏၲာရာယ္မျဖစ္ဘူး ဂ်င္သာဒီလိုျဖစ္မေနရင္
ျပန္႐ွာလို႔ရတယ္ ကိုရီးယားကက်ဥ္းက်ဥ္းေလး...ဂ်င္႐ွာခ်င္ရင္
အခ်ိန္မေ႐ြး႐ွာလို႔ရတယ္ ဂ်င္... "
" ေဂ်ာင္ဂု....ငါ့အေမကအေဖေသေတာ့ေတာင္ျပန္မလာခဲ့ဘူး "
ငါ့ေမြးေန႔တစ္ခါမွသူမမွတ္မိဘူး
ေမြးေန႔ဆုေတာင္းေတာင္မရဖူးဘူး ငါသူနဲ႔ကိတ္ေတာင္မခြဲဖူးဘူး
တစ္ခါမွဟင္းခ်က္ေကြၽးတာမ်ိဳးမ႐ွိခဲ့ဘူး ဒါဆိုရင္ေတာင္သူကေကာင္းတဲ့သူလား...ငါေတာ့သူ႕ကိုမုန္းေနတုန္း "
" သူဂ်င့္ကိုေတာ့ခ်စ္မွာပါ "
" ခ်စ္မွာတဲ့လား...ခ်စ္ရင္ဒီလိုမ်ိဳးသူလုပ္ပါ့မလား "
" ဂ်င္ကိုယ္တိုင္ကေရာသူ႕ကိုခ်စ္ေၾကာင္း
ဘယ္ေလာက္ေျပာခဲ့ဖူးလို႔လဲ
သူအရင္ကမေကာင္းခဲ့တာမွန္ေပမယ့္
အခုခ်ိန္မွာသူေျပာင္းလဲခ်င္ေပမယ့္
ဂ်င္ကသူ႕ကိုနာၾကည္းေနတယ္ေလ ဂ်င္သာသူ႕ကိုနည္းနည္းျမင္ေအာင္ၾကည့္ေပးလိုက္ပါ
အရင္ကကိစၥေတြကိုေမ့ၿပီးအေမ့ကိုနည္းနည္းေလာက္ခ်စ္ၾကည့္ပါလား
အရင္ကမေကာင္းခဲ့ရင္ေတာင္ဂ်င့္အခ်စ္ေတြေၾကာင့္ေျပာင္းလဲလာႏိုင္တာဘဲေလ အေမ့ကိုခ်စ္ၾကည့္တာအ႐ႈံးမ႐ွိဘူး ဟုတ္တယ္မလား "
" ေဂ်ာင္ဂု.... "
" မင္းလည္းငါ့ကိုမုန္းေနတာ "
" ....... "
" အဲ့ဒါေၾကာင့္အေမ့ဘက္ကပါေနတာ...ငါ့ကိုမုန္းေနတာ...
အေမဒီေလာက္မေကာင္းတာေတြလုပ္ထားတာေတာင္
မင္းကငါ့ကိုအျပစ္တင္တယ္ "
" ငါ့ကိုအခုထိမၾကည္ေသးဘူးမလား "
" ငါကေဂ်ာင္ဂီအေပၚအျမတ္ထုတ္ၿပီးသိပ္မမွ်တတာ ေတြလုပ္ခဲ့တာကလြဲရင္
မင္းနဲ႔ဘာရန္ၿငိဳး႐ွိလို႔လဲ ေဂ်ာင္ဂီေတာင္အျပစ္မျမင္တာ
မင္းကဘာလို႔ရန္ၿငိဳးထားၿပီးမုန္းေနရတာလဲ ငါကအဲ့ေလာက္မုန္းစရာေကာင္းေနလား "
" အရက္ေသာက္ထားတာလား "
" စကားလမ္းေၾကာင္းမလြဲနဲ႔...မင္းငါ့ကိုမုန္းေနတယ္ဆိုရင္လည္း
ဘာလို႔ငါ့ဆီလာၿပီးအကူအညီေတြေပးေပးေနလဲ "
" တစ္ကယ္မုန္းတယ္ဆိုတာဘယ္လိုလဲျပေပးရမလား "
ေဂ်ာင္ဂုကင္မ္ေဆာ့ဂ်င္ကိုအံႀကိတ္သံနဲ႔ေျပာလိုက္သည္။
ဒီလူ လူကိုအသည္းယားေအာင္လည္းရန္ေထာင္တတ္ေသးတယ္လား။
" ျပၾကည့္ေလ ျပၾကည့္စမ္းပါ...ငါကလည္း-အင့္ "
ေဂ်ာင္ဂု ကင္မ္ေဆာ့ဂ်င္တစ္ကိုယ္လုံးကိုခ်ဳပ္လိုက္ၿပီး
ေနာက္ေစ့ကေနထိန္းကာပါးျပင္ကိုကိုင္ရင္းနင့္နင့္နဲနဲနမ္း႐ိႈက္လိုက္သည္။
ဘယ္လိုလူလဲ တစ္ခ်ိန္တည္းမွာဝမ္းနည္းေနရင္း စိတ္အေျပာင္းအလဲျမန္စြာရန္လိုေနျပန္တာ။ ရန္ေထာင္ေနေတာ့
နဂိုဖူးခ်င္ေနတဲ့ႏႈတ္ခမ္းလုံးလုံးကစုခြၽန္ေနေတာ့အၾကည့္မလြဲႏိုင္ေတာ့။
ခင္ဗ်ားခ်စ္တယ္ေျပာကတည္းကအခုန္ျမန္ေနတဲ့က်ဳပ္ႏွလုံးသားက
ခင္ဗ်ားအနမ္းနဲ႔ကုစားမွရေတာ့မွာ။
ေဂ်ာင္ဂုလည္ဂုတ္ကေနေသခ်ာထိန္းကိုင္ရင္းအနမ္းေတြကို
တိုးၿပီးႏႈတ္ခမ္းအိအိကိုစုပ္ယူေနမိသည္။ ေလတိုးလို႔မရေအာင္
ႏႈတ္ခမ္းခ်င္းဖိကပ္ထားရင္းလွ်ာဖ်ားပါတိုးဝင္သည္။
ျပင္ဆင္ျခင္းမ႐ွိတဲ့သူအနမ္းေတြကိုတေလာတႀကီးလက္ခံလိုက္ရတဲ့
ကင္မ္ေဆာ့ဂ်င္ကသူ႕ေနာက္အမွီမလိုက္ႏိုင္။ သူ႕လွ်ာခံတြင္းထဲေရာက္မွ
ၿငိမ္က်သြားရင္းတစ္ဆင့္ခ်င္းအေပးအယူမွ်လာသည္။
အေတာ္ၾကာသည္အထိသူမလႊတ္ေပးမိ။ တစ္ခ်ိန္လုံးစိတ္အေႏွာက္အယွက္ျဖစ္ေအာင္အေတြးထဲထိေႏွာက္ယွက္ေနသူကို ဒီေလာက္ေတာ့နမ္းသင့္သည္မလားဟမ္။
" အင္း... "
ေဆာ့ဂ်င္တစ္ေယာက္႐ိႈက္သံေပ်ာက္သည္အထိအနမ္းခံလိုက္ရသည္။
ေက်းဇူးတင္ပါတယ္...စိတ္သက္သာရာရေအာင္ေျပာေပးလို႔..
ေက်းဇူးတင္ပါတယ္...အၿမဲတမ္းသူ႐ွိတဲ့ေနရာကိုေရာက္လာေပးခဲ့လို႔..
ဘယ္ခ်ိန္တည္းကမင္းကငါ့ဘဝထဲဝင္လာၿပီး
ဒီေလာက္ထိေနရာယူသြားရတာလဲ ...
ဘယ္ေလာက္ထိငါ့အနားမွာေနေပးမွာလဲ...
ထိုအေတြးေတြနဲ႔အတူ
မြန္းၾကပ္လာၿပီးအနမ္းေတြမွ႐ုန္းထြက္လိုက္သည္။
သို႔ေသာ္ခဏမၾကာဘူးျပန္အနမ္းခံလိုက္ရတယ္။
သူ႕ႏႈတ္ခမ္းအေပၚေအာက္၊
ခံတြင္းတစ္ခုလုံးေမႊေႏွာက္ၿပီးနမ္းသည္။ ေဆာ့ဂ်င္လည္းၾကာၾကာ႐ုန္းမထြက္ႏိုင္။
သူ႕အနမ္းေတြေအာက္နစ္ေမွ်ာကာ
သူႏွင့္အတူအေပးအယူမွ်မွ်နမ္းေနမိသည္။
အခ်ိန္တစ္ခုၾကာသည္အထိမလႊတ္ႏိုင္ေသး
သူကိုယ္တိုင္လည္း႐ုန္းထြက္ဖို႔ေမ့ေနခဲ့သည္။
မဟုတ္ဘူး ဒီအနမ္းေတြကအရမ္းခ်ိဳတယ္
႐ုန္းထြက္ဖို႔ဘာလို႔ႀကိဳးစားရမွာလဲ
အရင္တည္းကေဂ်ာင္ဂုနဲ႔သူကအိပ္ယာေပၚထိ
ဆက္ဆံေရး႐ွိထားသူမို႔အနမ္းတြင္အလြယ္တကူ
ေပ်ာ္ဝင္လြယ္သြားသည္။ ႏွစ္ေယာက္သားလႊတ္ဖို႔
စိတ္တိုင္းက်မွႏႈတ္ခမ္းခ်င္းခြာလိုက္ၾကသည္။
အေနအထားကိုမျပင္ဘဲေဂ်ာင္ဂုလက္က
သူ႕ပါးေပၚတြင္႐ွိေနေသးသည္။
" ခ်စ္တယ္...ခ်စ္တယ္လို႔ေျပာခဲ့တယ္မလား "
" ....ေမ့လိုက္ ေမ့လိုက္လို႔ရတယ္ "
" မလုပ္ခ်င္ဘူး ဘာအတြက္ေမ့ရမွာလဲ "
" မလိုခ်င္လို႔အဲ့လိုမ်ိဳးေတြ... "
" ဒါဆိုဘာလို႔ေျပာခဲ့လဲ "
" အဲ့ဒါကဒီအတိုင္းထြက္သြားတာ "
ေဆာ့ဂ်င္သူနဲ႔အၾကည့္ခ်င္းမဆုံႏိုင္။ တစ္ကယ္လည္းဘာလို႔
အဲ့စကားထြက္သြားလဲသူမသိ။ ထိုအခါေဂ်ာင္ဂုကဘာမွမေျပာေတာ့..
သူ႕ကိုထိန္းကိုင္ထားတဲ့လက္ေတြကိုလႊတ္ေပးလိုက္ၿပီးေနရာမွ
ထရပ္သည္။
" ဘယ္ ဘယ္လဲ "
ေဆာ့ဂ်င္စိုးထိတ္သြားၿပီးအေလာတႀကီးေမးလိုက္သည္။
ဂြၽန္ေဂ်ာင္ဂုစိတ္ဆိုးသြားမွာသူမလိုခ်င္။ ေျပာရမယ္ဆိုရင္
အရင္ကသူနဲ႔ဂြၽန္ေဂ်ာင္ဂုလိုသူမျဖစ္ခ်င္ေတာ့ဘူး။ ေဂ်ာင္ဂုကို
သူစိတ္ဝင္စားတယ္ အဲ့ဒီေန႔ကတည္းက...မိုး႐ြာတဲ့ေန႔သူ႕ကို
လာ႐ွာတဲ့ေန႔ကတည္းကေဂ်ာင္ဂုအျပဳအမႈေတြကသူ႕စိတ္ကို
လႈပ္ခတ္ေစသည္။
" ေဂ်ာင္ဂု...ဘယ္လဲလို႔ "
ေဂ်ာင္ဂုကသူ႕ကိုလုံးလုံးကိုဂ႐ုမစိုက္ေတာ့၍
သူေဂ်ာင္ဂုလက္ေမာင္းကိုလွမ္းဆြဲကာတားလိုက္သည္။
ထိုအခါေဂ်ာင္ဂုကမ်က္ႏွာအနည္းငယ္ပ်က္သြားၿပီး
သူ႕အားစိုက္ၾကည့္လာသည္။ ေဆာ့ဂ်င္မလုံမလဲျဖစ္သြားၿပီး
အၾကည့္ကစားလိုက္သည္။
" ဘယ္လဲလို႔ေမးေနတာကို-မင္းက.. "
" လိမ္တဲ့သူေတြနဲ႔ေဝးေဝးေနမလို႔ "
" ဘယ္မွာလိမ္လို႔လဲ "
" ကင္မ္ေဆာ့ဂ်င္ "
" ဟုတ္တယ္မင္းကိုခ်စ္တယ္လို႔ေျပာမိတယ္ ဘာလဲအဲ့တာနဲ႔ဘဲ
ငါ့ကိုအႏိုင္ယူေတာ့မွာလား ဒါဆိုဘာလို႔လာေနေသးလဲ
မႀကိဳက္ရင္ခုနကလိုထင္ေယာက္ထင္မွားအျပဳအမူေတြမလုပ္ပါနဲ႔လား
ငါကသ႐ုပ္ေဆာင္မင္းသားဆိုေပမယ့္ မင္းနဲ႔ဇာတ္ကား႐ိုက္ေနတာမဟုတ္ဘူး "
ကင္မ္ေဆာ့ဂ်င္စကားကိုတရစပ္ေျပာၿပီးအားပါသြားတိုင္း
သူ႕လက္ကလက္ေမာင္းကဒဏ္ရာကိုညစ္ေနသလို။
လက္ကအနာကိုေအာင့္ခံထားၿပီးမွသူ႕ဆီက'ခ်စ္တယ္'
စကားၾကားရေတာ့တန္ပါတယ္။ မ်က္ႏွာတစ္ခုလုံးေပတူးေနၿပီး
ေခါင္းမွာအမိႈက္စေတြနဲ႔ ဒါမင္းသားေပါ့။
" ဘယ္သူကေရာခင္ဗ်ားနဲ႔ဇာတ္ကား႐ိုက္ေနလို႔လဲ
လက္ကိုလႊတ္အုံးနာေနၿပီ "
" ေအာ္ အခုေတာ့အသားထိေတာင္မခံခ်င္ေတာ့ဘူးေပါ့
ခုနကအထိေတာ့အ႐ိုးေၾကမတတ္နမ္းခဲ့တာမင္းပါေနာ္
အခုမွအထိမခံခ်င္ေတာ့တာကငါ့ကိုေစာ္ကားေနသလိုဘဲ "
" တစ္ကယ္ေစာ္ကားတယ္ဆိုတာဘယ္လိုမ်ိဳးလဲျပရမလား "
" ...... "
" သြားမယ္ကားဆီ ခင္ဗ်ားတစ္ကိုယ္လုံးလဲေပပြေနတာဘဲ
ဒီလိုပုံစံကိုပရိတ္သတ္ေတြျမင္သြားရင္ခင္ဗ်ားထမင္းငတ္ေနလိမ့္မယ္ "
" ဘာ!!! အပိုေတြေျပာေနတယ္ "
ကင္မ္ေဆာ့ဂ်င္ေကာ့ေတာ့ေတာ့နဲ႔သူ႕ကိုေက်ာ္ၿပီးကားမွန္ေျပးၾကည့္သည္။
ခင္ဗ်ားအဲ့လိုေပ်ာ္ေနတာဘဲျမင္ခ်င္တဲ့သူပါ။ ခင္ဗ်ားအျပဳံးေတြ
ျမင္ရဖို႔ကြၽန္ေတာ္အတတ္ႏိုင္ဆုံးႀကိဳးစားေပးသြားမွာ။ ခင္ဗ်ားသာ
ကြၽန္ေတာ့္ေၾကာင့္မဟုတ္ဘဲတစ္ျခားတစ္ေယာက္ေၾကာင့္
ျပဳံးေနရင္သဝန္တိုမိမလားေတာင္မသိဘူး။ ကြၽန္ေတာ္ဆိုးတယ္မလား..
" ျမန္ျမန္လာေလ ဘာရပ္လုပ္ေနတာလဲ
ငါ့ေခါင္းကအမိႈက္ေတြလာဖယ္ေပးအုံး "
" ဖယ္လဲဘာထူးမွာလဲ ႐ုပ္ဆိုးတာကဆိုးတာဘဲ "
" ဘာေျပာတယ္! အေခ်ာဆုံးအႏုပညာ႐ွင္ေတြထဲမွာနံပတ္တစ္ရဖူးတဲ့
သူကိုမ်ား...ႏွစ္ႏွစ္ဆက္တိုက္ရဖူးတာငါတစ္ေယာက္ဘဲ႐ွိတယ္ "
" ေတာ္ပါ ကားထဲဝင္ေတာ့ ေပတူးေနတာကိုမ်ား "
မွန္ကေနအၾကည့္မခြာေသးတဲ့ကင္မ္ေဆာ့ဂ်င္ကိုဆြဲကာ
ကားထဲသြင္းရသည္။ ကားေပၚေရာက္တဲ့ထိသူ႕ဆံပင္ကို'သ'
လို႔မၿပီးေသး။ ခုနကၿပဲလန္ေနေအာင္ငိုေနတာသူမဟုတ္တဲ့အတိုင္း
အေျပာင္းအလဲျမန္လြန္းလွသည္။ ကားကိုကြၽမ္းက်င္စြာလွည့္ေတာ့
သူ႕လက္ေမာင္းကသိသိသာသာနာလာျပန္သည္။
" ဘာျဖစ္တာလဲ "
" ဟင့္အင္း.... "
ေဂ်ာင္ဂုျငင္းေတာ့ၿငိမ္က်သြားၿပီးတစ္ခုခုကိုေတြးေနျပန္သည္။
ၿငိမ္ေနတဲ့ပုံစံနဲ႔ကင္မ္ေဆာ့ဂ်င္ကတစ္ကယ္မလိုက္တာ။
အၿမဲတက္ႂကြေနတဲ့ပုံစံဘဲခင္ဗ်ားကိုျမင္ခ်င္တာ။
" ေဂ်ာင္ဂု.... "
သူလွည့္ၾကည့္ေတာ့ကင္မ္ေဆာ့ဂ်င္ကေ႐ွ႕တူ႐ူကိုသာ
ၾကည့္ေနသည္။
" မင္းေျပာတာတစ္ကယ္လား...အေမကငါ့ကိုခ်စ္တယ္ဆိုတာ..
မဟုတ္ဘူး! သူငါ့ကိုခ်စ္တယ္ဆိုရင္ေတာင္ငါသူ႕ကိုခြင့္မလႊတ္ဘူး
ႏွလုံးသားမ႐ွိတဲ့သူကဘယ္သူ႕ကိုမွခ်စ္မွာလည္းမဟုတ္ဘူး "
" ဂ်င္...ကြၽန္ေတာ္ေျပာတာကိုယုံ...ဂ်င္ကိုယ္တိုင္ကလည္း
အေမ့ဆီကအခ်စ္ခံခ်င္ေနတာ ဂ်င္ဘယ္ေလာက္ဘဲအေမ့ကို
နာၾကည္းတယ္ေျပာေနေန ဂ်င့္အေမဆီကအခ်စ္ကိုလိုခ်င္တယ္မလား "
ေဆာ့ဂ်င္ဘာမွမေျပာႏိုင္ခဲ့။ အေမ့အခ်စ္ကိုလိုခ်င္ခဲ့ပါတယ္
အဲ့ဒါအရင္တုန္းက..အခုအသားက်သြားၿပီမို႔ အေမနဲ႔ပတ္သက္ရင္
အမုန္းေတြနာၾကည္းတာေတြဘဲမွတ္မိတယ္။
" ႀကိဳးကတင္းလြန္းရင္ျပတ္တတ္တယ္ဂ်င္ ဂ်င္တို႔တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္
အေလွ်ာ့မေပးဘဲဆြဲေနၾကတာ
ၾကာရင္သူစိမ္းေတြလိုျဖစ္သြားလိမ့္မယ္
လူႀကီးကစေလွ်ာ့ရမွာခႏိုးခေႏွာင့္ျဖစ္ေနေလာက္တာမို႔
ဂ်င္သာတစ္ဆစ္ေလာက္
ျဖစ္ျဖစ္ေလွ်ာ့ၾကည့္ပါလား ...
ဘယ္ေျပာတတ္မလဲဂ်င္လိုလူကိုဘယ္သူက
မခ်စ္ဘဲေနႏိုင္မွာလဲ...ကြၽန္ေတာ္ေတာင္... "
ေဂ်ာင္ဂုမေျပာဘဲရပ္လိုက္တဲ့စကားေၾကာင့္ေဆာ့ဂ်င္
လွည့္ၾကည့္လိုက္သည္။ ထိုအခါေဂ်ာင္ဂုကထပ္မေျပာေတာ့။
ဘာျဖစ္တာလဲလူကိုေျပာခ်င္သလိုမေျပာခ်င္သလိုနဲ႔...
လူကိုခနခနအထင္မွားေအာင္လုပ္ေနတာ..
" ၾကည့္မေနနဲ႔ဘာမွထပ္မေျပာေတာ့ဘူး "
ေဆာ့ဂ်င္မ်က္ေစာင္းနဲ႔ၾကည့္လိုက္သည္။
သူ႕အလွည့္က်ေတာ့မေျပာခ်င္ဘူးေပါ့ေလ။
လူကိုက်ေတာ့အတင္းမ႐ိုက္စစ္႐ုံတမယ္ေမးၿပီး...
" မေျပာခ်င္လဲေနေပါ့ ဘယ္သူမွမသိခ်င္ဘူး...
မင္းကအက်င့္မွမေကာင္းတာ ေဂ်ာင္ဂီနဲ႔မင္းနဲ႔ဘယ္လိုမ်ား
ညီအစ္ကိုေတာ္လာလဲ စိတ္ဓာတ္ခ်င္းကတစ္ျခားစီ၊
႐ုပ္ရည္ကလည္းဆယ့္ႏွစ္ျခား ေခ်ာလည္းမေခ်ာဘူး "
" ဟက္ ကေလးကလားေတြ "
ေဆာ့ဂ်င္ေနာက္တစ္ခါထပ္ေစာင္းၾကည့္လိုက္သည္။
သူဘယ္လိုလူကိုႀကိဳက္မိသြားတာလဲ။ သူစ,ရေတာ့ျပဳံးတုံ႔တုံ႔နဲ႔
ေက်နပ္ေနသည့္မ်က္ႏွာေပးနဲ႔ ..ေဆာ့ဂ်င္ကားေမာင္းေနတဲ့ေဂ်ာင္ဂု
လက္ေမာင္းကိုဆြဲဆိတ္လိုက္သည္။
" အ့ "
" ဘာျဖစ္တာလဲ! "
ေဂ်ာင္ဂုအလန္႔တၾကားေအာ္ေတာ့သူပါလန္႔သြားရသည္။
ေနပါအုံး ခုနတည္းကသူ႕လက္ကအထိမခံျဖစ္ေနတာ။
" ဘာျဖစ္ထားတာလဲလက္ေမာင္းက
ေျဖးေျဖးေလးလုပ္လိုက္တာကို ျပစမ္း... "
" ဘာမွမျဖစ္ဘူး ေသးေသးေလး- "
" ျပ ကားရပ္လိုက္ "
ကင္မ္ေဆာ့ဂ်င္ရဲ႕တစ္ခ်က္လႊတ္အမိန္႔ေၾကာင့္
ေဂ်ာင္ဂုကားကိုလမ္းေဘးထိုးရပ္လိုက္ရသည္။
ထိုအခါကင္မ္ေဆာ့ဂ်င္ကသူ႕ဘက္လွည့္ထိုင္လာၿပီး
သူဝတ္ထားတဲ့ဂ်ာကင္ကိုဆြဲခြၽတ္သည္။
အက်ႌလက္ေမာင္းေအာက္က်သြားတာနဲ႔
သူ႕ပတ္တီးကတန္းေပၚလာသည္။
ဒဏ္ရာျမင္ေတာ့ကင္မ္ေဆာ့ဂ်င္ကဆက္မခြၽတ္ေတာ့ဘဲရပ္သြားၿပီး
လက္ေခ်ာင္းေကာက္ေကာက္ေလးေတြကပတ္တီးကို
ဖြဖြထိရင္းသူ႕ကိုေမာ့ၾကည့္သည္။ ေဂ်ာင္ဂုအလိမ္ေပၚသြားတဲ့သူလို
အၾကည့္ခ်င္းမဆုံမိ။ လိမ္တာမဟုတ္ေပမယ့္မသိေစခ်င္လို႔
ဖုံးထားတဲ့သေဘာပါ။ နဂိုကကိုဂ်င့္ဆီမွာအပူေတြနဲ႔သူ႕ကပါ
စိုးရိမ္စရာေတြမေပးခ်င္။
" ဘယ္တုန္းကရထားတာလဲ "
" ဘာမွမျဖစ္ဘူးလို႔ "
" ေမးတာဘဲေျဖ "
" မနက္က "
" ဟိုလူေတြေၾကာင့္လား "
" ...... "
" သူတို႔ကလူကိုပါထိခိုက္ေအာင္လုပ္ေနၿပီေပ့ါ
ဒါေတာင္မင္းကငါ့အေမကိုအေကာင္းျမင္ေနေသးတာလား
ျဖစ္တာကိုဘာလို႔ေစာေစာကတည္းကမေျပာတာလဲ
မနက္ကဖုန္းေျပာတုန္းကေမးေတာ့ဘာလို႔လိမ္ရတာလဲ "
" အဲ့တုန္းကဘာမွမျဖစ္ေသးပါဘူးဆို!
ေသးေသးေလးျဖစ္တာ ဂ်ီအူးကလည္းအဆင္ေျပတယ္တဲ့ "
" အဆင္ေျပလည္းၿပီးတာဘဲ ...မင္းကသူ႕ကိုေတာ့ေျပာျပတယ္ေပါ့! "
" သူကဆရာဝန္ေလ "
" ငါလည္းဆရာဝန္လုပ္ဖူးတယ္ ေနာက္ခါငါ့ဆီလာျပ "
ကင္မ္ေဆာ့ဂ်င္ရဲ႕စကားေၾကာင့္ေဂ်ာင္ဂုအက်ႌဝတ္ေနရင္း
ေမာ့ၾကည့္လိုက္သည္။
" ဇာတ္ကားထဲမွာ "
ခပ္တည္တည္နဲ႔ေျပာေနတဲ့ကင္မ္ေဆာ့ဂ်င္ေၾကာင့္ျပဳံးခ်င္သြားသည္။
ဘယ္လိုေတာင္႐ုပ္တည္ႀကီးနဲ႔လာေျပာေနတာလဲ။
" ရယ္မေနနဲ႔ ငါဟာသေျပာေနတယ္မ်ားထင္ေနလား
ငါကဘာမွမလုပ္တတ္တာနဲ႔ငါ့ကိုအသိမေပးေတာ့ဘူးလား
အဲ့ေလာက္ေလးေတာင္အေရးမပါဘူးလား ငါ့ကိုလူရာမသြင္းတာလား "
" မရစ္စမ္းပါနဲ႔ကင္မ္ေဆာ့ဂ်င္ရာ အဲ့တုန္းကသူလည္း႐ွိေနတာကို
ငါကသြားေျပာေနတာမွမဟုတ္တာ "
" ဟြန္႔..ငါ့အမွားေပါ့... ထားပါေလ မေျပာေတာ့ဘူး
ဖယ္ေနရာခ်ိန္းမယ္ ငါေမာင္းမယ္ "
" ရတယ္! ျဖစ္တယ္ "
" ဖယ္ဆိုဖယ္ ငါမင္းနဲ႔မေျပာခ်င္ဘူး "
ေဂ်ာင္ဂုအလကားေနရင္းေဟာက္ခံေနရသည္။
သူလည္းဘာမွမလုပ္ဘဲနဲ႔။ သို႔ေသာ္ကင္မ္ေဆာ့ဂ်င္ရဲ႕
ထိုပုံစံကအရမ္းခ်စ္ဖို႔ေကာင္းသည္။ ႏႈတ္ခမ္းဖူးဖူးက
ျပန္မဝင္ေတာ့ေတာက္ေလွ်ာက္ဆူလ်က္သူ႕အားေဟာက္စားေနသည္။
ေနရာခ်ိန္းၿပီးသြားေတာ့ကားဆက္ထြက္ျဖစ္သည္။
တစ္ျဖည္းျဖည္းနဲ႔ဆိုးလ္ၿမိဳ႕ထဲဝင္လာေတာ့အိပ္ခ်င္လာသည္။
တစ္ေနကုန္ကားခ်ည္းစီးေနရေတာ့ၿငီးေငြ႕ခ်င္လာၿပီ။
ေဂ်ာင္ဂုသူ႕လက္တစ္ဖက္ျဖင့္ကင္မ္ေဆာ့ဂ်င္လက္တစ္ဖက္ကို
ဆြဲယူကာလက္ခ်င္းယွက္ထားသည္။ ထူးထူးျခားျခား
လက္ကေလးေတြကေကာက္ေကာက္ေလးေတြ။
ေဂ်ာင္ဂုထိုလက္ေလးေတြကိုယူၾကည့္ရင္းလက္ဖမိုးေလးကို
ႏွစ္ခ်က္ေလာက္ဆင့္နမ္းလိုက္သည္။
" ဖယ္ေတာ့ အိုက္တယ္ "
ေဂ်ာင္ဂုအျမင္ကပ္ကပ္နဲ႔လက္ညိဳးထိပ္ေလးကိုကိုက္လိုက္သည္။
႐ိုလို႔မရတဲ့သူႀကီး။
" ေခြးလား မင္းက "
ေဂ်ာင္ဂုလွ်ာနဲ႔ပါလွ်က္ေပးလိုက္သည္။ ထိုအခါကင္မ္ေဆာ့ဂ်င္က
သူ႕လက္ကိုျပန္႐ုတ္သြားသည္။ တံေတြးေတြေပေနတဲ့သူ႕လက္ဖမိုးကို
ေဘာင္းဘီတြင္သုတ္ေနၿပီးသူ႕ကိုမၾကည့္ေတာ့။ ႐ွက္သြားတာဘဲ...
" အဟမ္း ဘယ္ကိုသြားရမလဲ "
ထိုအခါမွသူတို႔ၿမိဳ႕ထဲစဝင္လာတာသိလိုက္သည္။
သူတို႔ျပန္ေရာက္ေတာ့ညေနေစာင္းေနၿပီ။
" ခင္ဗ်ားအိမ္ကိုေပါ့ "
" အင္း... "
ကင္မ္ေဆာ့ဂ်င္ကတိုက္ခန္းဆီေခ်ာေခ်ာေမြ႕ေမြ႕ေမာင္းႏွင္ခဲ့ၿပီး
အဆင့္ျမင့္အိမ္ရာတစ္ခုတြင္ကားရပ္သည္။
" ေရာက္ၿပီ... ကားကိုဂ႐ုစိုက္ေမာင္း..မင္းေတာ့လက္ေတြေရာေျခေထာက္ေတြေရာ!
ငါမေျပာခ်င္ေတာ့ဘူး "
ျပန္ခါနီးပြစိပြစိမွာေနတဲ့အဘိုးအိုေပါက္ကိုသူလွမ္းဆြဲလိုက္သည္။
" ဂ်င္...ဖြားကိစၥကိုစိတ္မပူနဲ႔..ကြၽန္ေတာ္ေသခ်ာေပါက္႐ွာေပးမွာမလို႔
အိမ္ေရာက္တာနဲ႔ေကာင္းေကာင္းနားေတာ့..
တစ္ျခားဘာမွလည္းအေတြးထဲမထည့္နဲ႔..အိပ္ေရးဝေအာင္အိပ္ မနက္က်အလုပ္မွာေတြ႕မယ္ "
ေဆာ့ဂ်င္ေခါင္းတစ္ၿငိမ့္ၿငိမ့္လုပ္ေနရမွာေနာက္ဆုံးစကားေၾကာင့္
ေခါင္းျပန္ေမာ့လိုက္သည္။
" မင္းကအလုပ္လာအုံးမွာလား ေျခေထာက္ေတြေရာလက္ေတြေရာ
ပတ္တီးနဲ႔ျဖစ္ေနတာကို.. "
" အေသးအမႊားေတြလို႔ေျပာၿပီးၿပီေကာ..ဘာမွမျဖစ္ဘူး
မနက္ျဖန္ေတြ႕မယ္ "
" အေသးအမႊား အေသးအမႊားနဲ႔ လာစမ္းငါဖက္ၾကည့္မယ္ "
" ခင္ဗ်ားအသားယူခ်င္ေနတာနဲ႔ အ့-... "
အေသးအမႊားဆိုၿပီးေလက်ယ္ေနတဲ့သူကိုလက္ေမာင္းကေန
တင္းတင္းဖက္လိုက္ေတာ့အသံထြက္သည္အထိညည္းေတာ့သည္။
" အေသးအမႊားဆို! ေျခေထာက္ကိုေရာတက္နင္းေပးရအုံးမလား "
ေဆာ့ဂ်င္ဖက္ထားရာမွဖယ္မည္ျပဳေတာ့ေဂ်ာင္ဂုကအဖယ္မခံေခ်။
ေဆာ့ဂ်င္လည္းအခုတည္းကလြမ္းသလို၊မခြဲခ်င္သလိုျဖစ္ေနေခ်၍
ေဂ်ာင္ဂုပုခုံးေပၚေမးတင္ကာၿငိမ္ေနမိသည္။
" ဂ်င္ ဘာမွစိတ္မပူဘဲေကာင္းေကာင္းအနားယူခဲ့
တစ္ေန႔လုံးပင္ပန္းထားရတာ...ဖြားတို႔ကိစၥေရာ တစ္ျခားဘာကိစၥမွစိတ္မပူဘဲ
ေကာင္းေကာင္းအနားယူေနမယ္မလား.. ဂ်င္ "
" အင္း... မင္းေရာ ဘာျဖစ္ျဖစ္ငါ့ကိုအသိေပးလို႔ရမလား
အဲ့ဒါကအေသးအမႊားဆိုရင္ေတာင္ေလ ...မင္းစိတ္ပူသလိုငါလည္း
မင္းကိုစိတ္ပူတယ္ဆိုတာသိရဲ႕လား "
" သိပါၿပီလို႔...သြားေတာ့...အိပ္ခါနီးဖုန္းဆက္လိုက္မယ္ "
ေဂ်ာင္ဂုကင္မ္ေဆာ့ဂ်င္ဝင္သြားတာကိုၾကည့္ၿပီး
သူလည္းကားေမာင္းထြက္ခဲ့သည္။
__________________TBC