Unicode
................
အခန်းတွင်းမှာ ပြင်းထန်းတဲ့ Pheromone ရနံ့တွေ ရောယှက်နေပီး အဝတ်ဗလာနဲ့ ခန္ဓာကိုယ် နှစ်ခုထပ်လျှက်ရှိနေသည်။
''အင်း.... ''
''ပြွတ်... နှောင်းရဲ့ ရနံ့ကို ကြိုက်တယ်''
နဖူးမှစ လည်တိုင်၊ ဗိုက်ချပ်၊ ပေါင်ခြံတွေပါမကျန် နမ်းရှိုက်ရင်း နှောင်းရဲ့ နီရဲရဲ တွင်းပေါက်လေးကိုလည်း သာယာမှုရအောင် လျှာနဲ့ထိုးသွင်း စုတ်ယူနမ်းလိုက်သည်။
'' အာ့... စက် ကျွန်တော် မနေတတ်တော့ဘူး... ဘာလို...ခံစားရမှန်းမသိတော့ဘူး''
'' အင်း... ပြွတ်''
အဝထဲကို လျှာနဲ့ ဆော့စကားရင်းနောက် လက်ချောင်းတွေနဲ့လည်း ထိုးသွင်းလိုက်ကာ အပေါက်လေးကို ကျယ်အောင် ချဲ့ပေးလိုက်သည်။
''အင်းးး... စက်''
'' ကိုယ်ညှင်သာပါ့မယ်''
ပွင့်အာနေတဲ့ အပေါက်လေးကို အဝကနေ တေ့ရင်း စက်ရဲ့ အကောင်ငယ်လေးကို အနည်းငယ်သွင်းလိုက်သည်။ ပြည့်ကျပ်နေတာဖြစ်လို့ အဝမှာတင် ထပ်မဝင်ချင်တာကြောင့် နောက်အနည်းငယ်ပြန်ဆုတ်ကာ အားနဲ့ တစ်ဆုံးဆောင့်သွင်းလိုက်သည်။
'' အာ့... နာတယ်''
'' အာ့...ကောင်းလိုက်တာ အတွင်းက ကျပ်နေတာပဲနှောင်း''
''အင်း.... ဟင့် စပ်တယ် ''
အနည်းငယ်လှုပ်ရှားပေးလိုက်တော့ နာကျင်မှုကြောင့် ခါးလေးကော့တက်သွားရသည်။
''အာ့ဟာ့... စက်...နာတယ်....''
''ခဏပဲနာမှာ ကိုယ့်ကို ဖက်ထားပေး....ပြွတ်...အွန့်''
နှောင်းရဲ့ လက်လေးကို ကျောပေါ်တင်ပေးလိုက်ပီး စိတ်ကြိုက်ကုတ်လို့ရအောင် လုပ်ပေးလိုက်သည်။ ပီးတာနဲ့ နာကျင်မှာ လျော့နည်းသွားအောင် နှုတ်ခမ်းဖူးလေးကို စုပ်ယူနမ်းလိုက်သည်။ အောက်နှုတ်ခမ်းကို ဖိကာ ပွင့်ဟလာချိန် လျှာထည့်မွှေနှောက်ကာ ရမက်ဆန်ဆန်အနမ်းခြွေလိုက်သည်။
အောက်ပိုင်းကလည်း တစ်ဖက်ဖက်နဲ့ အသားရိုက်ခတ်သံတွေနဲ့ သာယာမှုကြောင့် ငြီးငြူသံတွေနဲ့ အခန်းတွင်း ကျယ်လောင်စွာကြားနေရသည်။
'' အာ့... အ့.... ဟာ့... စက်...''
''အား...ရှီး ကောင်းလိုက်တာ...နှောင်းလေး...ကိုယ်တို့ ဘေဘီလေးတွေ ထပ်မွေးရအောင်''
''အာ့.... အင်း''
ပက်လက်လေးနဲ့ ပေါင်ကားထားပီး စက် လုပ်သမျှ ခံနေတဲ့ နှောင်းက ချွေးတွေရွှဲလို့။ အောက်ပိုင်းက အဆောင့်မပြတ်သလို့ အပေါ်ပိုင်းကလည်း အနမ်းမပြတ်။
'' အာ့....ဟာ့... မြန်...မြန်တယ်''
''အာ့...ကောင်း...ကောင်းတယ်''
'' ပီး...အာ့..ပီးတော့မယ်..ထင်တယ်''
'' တူတူပီး...ကြမယ်''
နောက်ဆုံး တစ်ချက် အားကုန်ဆောင့်သွင်းလိုက်ပီး အချစ်ရည်တွေဟာလည်း နှောင်းရဲ့ အတွင်းမှာပဲပီးဆုံးသွားခဲ့သည်။
မောဟိုက်သွားတဲ့ နှောင်းရဲ့ ပုံစံကို ကြည့်ပီး စက်ရဲ့ အငယ်လေးဟာ တစ်ဖန်ပြန်တည့်မတ်လာရပြန်သည်။
'' နှောင်း... ကိုယ်တို့ နောက် တစ်ခေါက်လောက်''
''ဟင်???''
ပျော့ခွေသွားတဲ့ နှောင်းရဲ့ ခန္ဓာကိုယ်ကို ခါးကနေ မပီး လေးဖက်အနေအထားပြောင်းလိုက်ပြန်သည်။ အရှိန်မသေသေးတဲ့ ပွင့်နေတဲ့ အပေါက်ငယ်ထဲကို ထပ်မံထည့်လိုက်ပြန်သည်။
'' အင်း... ဖြည်းဖြည်းနော် ''
''အင်းပါ''
သေးသွယ်တဲ့ ခါးကနေ ကိုင်ပီး အဆက်မပြတ် ထပ်မံဆောင့်ပြန်သည်။
'' အာ့ ရှီး.... နှောင်း...ကိုယ့် နာမည်ကို ငြီးပေးပါ''
''စက်... အာ့.. ဟာ့... စက်''
ထို့နောက် နှောင်းရဲ့ ပေါင်တံကနေ ခန္ဓာကိုယ်လိုက်ဆွဲမပီး လက်တွေကိုတော့ စက်ရဲ့ ခေါင်းကို ကိုင်ခိုင်းထားကာ နှုတ်ခမ်းတွေကိုလည်း နမ်းရင်း လှုပ်ရှားပေးပြန်သည်။
''အင်း... ဟင့်..... ''
ထို့နောက် ကုတင်ပေါ်က ဆင်းကာမတ်တပ် ချီလျက်အတိုင်းပဲ ဆောင့်ပေးလိုက်သည်။ အနေအထား အမျိုးမျိုးနဲ့ အကြိမ်ပေါင်းများစွာ ဆက်ဆံပီးချိန်မှာတော့ နံနက် ၂နာရီပင် ရှိနေပီ။
အချစ်ရည်တွေဟာလည်း ဘယ်နှစ်ကြိမ်မြောက် ဝင်သွားမှန်း နှောင်းမ သိတော့။
'' တော်...အင့်...တော်ပီ စက်''
''အင်း ဒီတစ်ခါ နောက်ဆုံးပဲနော်''
'' နောက်ဆုံးဆိုပီးပြောနေတာ ဘယ်နှစ်ခါရှိနေပီလဲ''
'' ဒီတစ်ခါ အတည် နောက်ဆုံးပါနော် ''
ပြောသာပြောနေတာ အကောင်ပေါက်က အထဲကို ရောက်နေပီ။အကြိမ်ကြိမ် လုပ်ဆောင်ပီးတာဖြစ်လို့ Sweet point နေရာတွေပါ သိနေပီ ဖြစ်သည်။
'' အဲ့ နား... ''
''ဒီနားလား... အား''
''အင်း..ဟင့်...ဟ''
မျက်ရည်တွေ ဗလပွနဲ့ လှရက်တဲ့ နှောင်းကြောင့် အရိုင်းစိတ်ဝင်နေတဲ့ ကြာက ထိန်းထားတာတောင် မရတော့ပဲ နောက်ဆုံးတစ်ချက်မှာ ဟိုး အတွင်းထဲထိ ဝင်ဆောင့်သွားတော့သည်။
''အားးးး သေပါပီ....စက်...ဘာလို့ knot လုပ်လိုက်တာလဲ...အီးဟီး..နာတယ်''
'' Sorry...ကိုယ်တောင်းပန်ပါတယ်... စိတ်လွတ်သွားလို့ ''
''ဟင့်... အီးဟီး နာတယ်...''
''ကိုယ်မှားပါတယ်....အရမ်းမငိုနဲ့''
''အင့် ဟင့်...''
knot ဖြစ်သွားတာကြောင့် လှုပ်ရှားမှာကို ခဏရပ်တန့်လိုက်ရသည်။ တဖြည်းဖြည်းချင်းထုတ်ပြန်တော့လည်း နှောင်းက နာတယ်ဆိုပီး အရမ်းငိုတာကြောင့် သိပ်မလှုပ်ရှားရဲ။
'' ကိုယ် ဖြည်းဖြည်းချင်း ထုတ်ပေးမယ်... အရမ်းနာရင် ကိုယ့်ကျောကို ဆွဲကုတ်လိုက်...ပြွတ်... လိမ္မာတယ်နော်..''
'' အွန့်... ဟင့်''
နာကျင်မှာပြေပျောက်လို ပြေပျောက်ငြား အနမ်းလေးပေးလိုက်ကာ အောက်မှလည်း တဖြည်းဖြည်းဆွဲထုတ်လိုက်ပီး နောက်ဆုံးလွတ်ခါနီးမှာတော့ အားနဲ့ ဆွဲထုတ်ပါလိုက်သည်နှင့် တစ်ပြိုင်နက်... အရည်ဖြူတွေလည်း နှောင်းရဲ့ ဝမ်းဗိုက်တစ်လျှောက် ပန်းထွက်ကုန်သည်။
'' အား... အီးဟီး... သေပီထင်တယ်.. ပြဲပီလားမသိဘူး... ''
'' မပြဲပါဘူး... အနည်းငယ် သွေးစို့ရုံပါ ''
''သွေးတွေတဲ့.... အီးဟီး စပ်တယ်... အွတ််''
'' အင်း... ပြွတ်... အွန်း''
'' မနာတော့ဘူးမလား... ''
''ဟင့်...အင့်... ''
'' ပင်ပန်းသွားပီ...My Soulmate''
နောက်ဆုံး ငိုရင်းနဲ့ ငြိမ်ကျသွားတော့ အိပ်ပျော်သွားတဲ့ နှောင်းရယ်ပါ။ စက်ရဲ့ ရွှေရောင် မျက်ဝန်းလေးမှာလည်း ငြိမ်ကျသွားပီး အညိုရောင်သို့ ပြန်ပြောင်းသွားလေသည်။ တစ်ကိုယ်လုံးမှာ အချစ်အမှတ်အသားတွေပြည့်နေတဲ့ နှောင်းကို ကြည့်ပီး ဒီလူသားကို နောက်ဆုံးတော့ ပိုင်ဆိုင်နိုင်ပီဆိုတဲ့ အတွေးနဲ့ စက် ကျေနပ်နေမိသည်။
ထို့နောက် နှောင်းရဲ့ ကိုယ်မှာပေရေနေတဲ့ အရာတွေကို အနည်းငယ်သန့်ရှင်းရေးလုပ်ပီးမှ စက်လည်း နှောင်းကို ရင်ခွင်ထဲထည့်ပီး ဝင်အိပ်လိုက်သည်။
နောက်နေ့မနက် စူးရှတဲ့ နေရောင်ခြည်ကြောင့် နှောင်းတစ်ယောက် မအိပ်နိုင်တော့ပဲ နိုးထလာရသည်။ အနည်းငယ် လှုပ်ရှားလိုက်တာနဲ့ နာကျင်လာတဲ့ အောက်ပိုင်းကြောင့် မျက်မှောင်ကျုံ့မိသည်။
စက်ကို ကြည့်တော့လည်း အိပ်ပျော်နေတာကြောင့် နှောင်းက သူ့ရင်ခွင်ကျယ်ကြီးထဲ ရောက်နေမှန်းသတိထားမိသွားသည်။ ချောမောခန့်ညားလွန်းလှတဲ့ စက်ကိုကြည့်ပီး အလိုလိုပြုံးမိသွားတယ်။ ညတုန်းက အကြောင်းပြန်တွေးမိသွားတာကြောင့် ရှက်ရှက်နဲ့ စက်ရင်ခွင်ထဲပိုတိုးဖက်လိုက်မိသည်။
နှောင်းလှုပ်လိုက်တာကြောင့် စက်လည်း အိပ်နေရာမှ နိုးလာခဲ့သည်။ အောက်ငုံ့ကြည့်လိုက်တော့ နှောင်းက သူကို မော့ကြည့်နေသည််။
'' အင်းးး နိုးပီလား နှောင်း...''
''အင်း...''
'' နာသေးလား... ''
'' နာတယ်... လှုပ်လို့တောင်မရဘူး''
''အယ်... တော်တော်နာသွားလား ပြဦးကိုယ့်ကို''
''ဟမ်...ဘာလုပ်မလို့လဲ ''
''ကြည့်မလို့လေ ပီးရင်ဆေးထည့်ဖို့လုပ်ရမယ်လေ''
''မကြည့်နဲ့ ''
မျက်နှာပါမက နားရွက်အထိ ခရမ်းချဥ်သီးဖြစ်နေတာကြောင့် နှောင်း ရှက်နေလေပီ။
'' ဟားဟား... ကိုယ့် အချစ်က ရှက်နေတာလား''
''ဘယ်...ဘယ်မှာရှက်...ရှက်လို့လဲ''
'' ဟုတ်ပါပီဗျာ...ဆက်အိပ်ချင်သေးလား''
''ဟင့်အင်း...အိမ်ရောက်မှပဲ''
'' အင်းအင်း...အာ့ဆိုမျက်နှာသစ်ရအောင် ကိုယ်ကူပေးမယ်''
ပြောရင်း စွေ့ခနဲ ကောက်ပွေ့ပီး ရေချိုးခန်းထဲ တစ်ခါတည်းဝင်သွားလေသည်။ နှောင်းကတော့ စောင်လုံးလေးထဲမှာ ပိုးတုံးလုံးလေးလို လိုက်ပါသွားလေသည်။
ပြင်ဆင်ပီး အိမ်အောက်ဆင်းလာတော့ သကောင့်သား သူငယ်ချင်းနှစ်ကောင်က အသင့်စောင့်ကာ ညက စားလို့ကောင်းရဲ့လားဆိုပီး စနေလေသည်။ နှောင်းက ထရိုက်ချင်ပါသော်လည်း ခြေထောက်ပင် မလှမ်းနိုင်တာကြောင့် မျက်စောင်းပဲ ပစ်ထိုးကာ စက်ရဲ့ ရင်ခွင်မှာပဲငြိမ်နေလိုက်သည်။
ခုဆို ပုံမှန်အတိုင်း စက်လည်း အလုပ်သွားအလုပ်ပြန်၊ ပိတ်ရက်ဆိုရင် ကလေးနဲ့ သူ့ကို အဖော်ပြုပေးသည်။ ပြောင်းလဲသွားတာ တစ်ခုကတော့ လက်ထပ်ပီးနောက်ပိုင်း ညတိုင်းနီးပါးအစားခံရတာပင်။ အရင်တုန်းကဆို နှောင်းမကြိုက်တာ မလုပ်ပါဘူးဆိုသူက ခုဆို မစားရမနေနိုင်ဘဝ အဖြစ်သို့ပြောင်းသွားရသည်။ အခွင့်အရေးရရင်ရသလို ချောင်းနေတဲ့ သားရဲကြီးကျနေတာပဲ။
ဒီလိုနဲ့ လက်ထပ်ပီး တစ်နှစ်အကြာမှာ နှောင်းမှာ ကိုယ်ဝန်ထပ်ရှိလာသည်။ နှောင်းတည်ကတော့ ညီမလေးရတော့မယ်ဆိုပီး ပျော်နေလေရဲ့။ နှောင်းရဲ့ ကိုယ်ဝန်က ယခုဆို ၅လလောက်ရှိနေပီလေ။
''ဖေဖေရေ.... သားသား ကျောင်းသွားတော့မယ်''
'' ဂရုစိုက်သွားဦး ရန်လည်းမဖြစ်နဲ့နော်...မွ''
'' ဟုတ်ကဲ့ ဖေဖေ...မွ...ချစ်တယ်နော်''
''ဒယ်ဒီကိုကော ''
''ဒယ်ဒီလည်း မွ''
''ကိုယ်လည်းသွားတော့မယ် ကိုယ့်ကိုလည်း အနမ်းလေး''
'' ဟွန့် ကလေးနဲ့ အပြိုင်လိုချင်နေတာ...မွ''
ဆိုပီး ပါးကို နမ်းပေးလိုက်သည်။ စက်က ဒါတင် မကျေနပ်နိုင်ပဲ နှောင်းကို မေးစေ့ကနေ ကိုင်ပီး နှုတ်ခမ်းကို ပြွတ်ခနဲမြည်အောင် နမ်းပီး ထွက်သွားလေသည်။
''ပြွတ်... သွားပီနော် ကိုယ့်အချစ်😁''
'' ဟွန့်...''
ကလေးနဲ့ စက် ထွက်သွားတော့မှ သူလည်း အိမ်ထဲပြန်ဝင်လာကာ အလုပ်မရှိတာကြောင့် သိုးမွေးလေးထိုးနေလိုက်သည်။ ကလေး အဝတ်သေးသေးလေးတွေ စမ်းထိုးကြည့်နေခြင်းပင်။ နှောင်းတည်လေးတုန်းက မလုပ်ပေးနိုင်တဲ့ အရာတွေအကုန် အခုမမွေးလာသေးတဲ့ ကလေးအတွက် အကုန်လုပ်ပေးချင်သည်လေ။
အက်ထရာဆောင်းလည်း တမင်မရိုက်ပဲနေတာ... ဘယ်နှစ်ယောက်မွေးမယ်၊ဘာလေးမွေးမယ်ဆိုတာ မသိရတော့ ပိုရင်ခုန်ဖို့ကောင်းတယ်လေ။ ဆရာဝန်နဲ့ စစ်ဆေးတာတော့ ပုံမှန်လုပ်ပေးဖို့ စက်က သူကိုယ်တိုင်ချိတ်ပေးထားသည်။
ဆေးရုံသွားချိန်ဆို အလုပ်ရှိရင်တောင် တမင်မသွားပဲ အတူ အဖော်လိုက်ပေးလေ့ရှိသည်။ နှောင်းရဲ့ ဗိုက်က ၅လဆိုပေမဲ့ သာမာန်ထက် အနည်းငယ်ပိုကြီးတာကြောင့် ကလေးက အတော်ထွားတဲ့ထဲပါမယ်ထင်တယ်။ နောက်ဆုံးအဆင့်ကို လက်စသတ်လိုက်တော့ ချစ်စရာ ကလေးအင်္ကျီလေးက ပီးသွားခဲ့သည်။ သူအားတိုင်းထိုးနေတာကြောင့် သုံးလေးထည်လောက်ပင် ဖြစ်သွားသည်။
'' ကလေးလေး ဖေဖေက အင်္ကျီလှလှလေး ထိုးပေးထားတာ... ကြိုက်ရဲ့လား... ပီးရင်လေ ခြေအိတ်လှလှလေးလည်း ထပ်ထိုးပေးဦးမှာ ''
'' အစ်ကိုလေး နေ့လည်စာ စားတော့မလား''
'' အော် မိအေး... နေ့လည်စာစားချိန်တောင် ရောက်သွားပီလား... အာ့ဆိုပြင်ပေးပါနော်''
''ဟုတ်ကဲ့ အစ်ကိုလေး''
နာရီကြည့်တော့လည်း ၁၂လောက်ရှိနေတာကြောင့် စားရန်ပြင်လိုက်သည်။ စားပီးဆေးသောက်ပီးတာနဲ့ နေ့လည် အိပ်ချင်တာကြောင့် တစ်ရေးအိပ်လိုက်သေးသည်။ ၃နာရီရောက်တော့ သားလေးက ကျောင်းကပြန်သည်။
'' ဖေဖေရေ.... ဖေဖေကော မမအေး''
''အစ်ကိုလေး အပေါ်ထပ်မှာ ကလေးရဲ့ ''
''ဟုတ်ကဲ့.... သားတက်သွားလိုက်မယ်''
အပေါ်ရောက်တော့ ကုတင်ပေါ်မှာထိုင်နေတဲ့ နှောင်းကို တွေ့လိုက်ရတယ်။
''ဖေဖေ..... ညီမလေးရေ ကိုကို ပြန်လာပီ''
'' အမလေး ဖြည်းဖြည်းလုပ်ပါ သားရယ်''
နှောင်းတည်လေးက အဖေကို ပြေးလာပီး ဖက်လိုက်တာကြောင့်ပင်။
''သားတောင်ပြန်လာပီလား''
'' ဟုတ်.... သားကလေ ဖေဖေနဲ့ ညီမလေးကို လွမ်းလို့ အမြန်ပြေးလာတာ ဟီးဟီး''
''ဟုတ်ပါပီ... သားဗိုက်ဆာရောပေါ့... ဘာစားမလဲ မိအေးကို ပြင်ခိုင်းလိုက်လေ''
'' ဒယ်ဒီလာမှပဲစားတော့မယ် မုန့်စားတော့ဘူး''
'' ကိုယ်တော်လေး သဘောပါဗျာ''
ညရောက်တော့ စက်က ဒီနေ့ အရေးကြီး စားပွဲတစ်ခု သွားရမှာကြောင့် သူ့ကို မစောင့်ပဲ စားနှင့်ပါဆိုလို့ နှစ်ယောက်တည်းစားပီး နှောင်းတည်လေးကတော့ အခန်းထဲမှာ ခဏဆော့ပီး အိပ်ပျော်သွားလေသည်။ နှောင်း အချိန်ကြည့်လိုက်တော့ ည၁၁ နာရီထိုးနေပီ။ စက်ကပြန်မလာသေးဘူး။ သူစောင့်လက်စနဲ့ ဆက်စောင့်လိုက်သည်။
ထိုချိန် ကားသံကြားလို့ ထိုင်ရာက ထလိုက်သည်။ ခြံတံခါးဖွင့်သံနဲ့ အတူ ကားပေါ်မှဆင်းလာတဲ့စက်။ ခြေလှမ်းယိုင်ယိုင်နဲ့ လျှောက်လာတာကြောင့် အနည်းငယ်သောက်လာမှန်းသိလိုက်သည်။
'' စက်... ရရဲ့လား....ဘာလို့အများကြီးသောက်လာရတာလဲ''
''အင်း...ကိုယ်နည်းနည်းများသွားလို့''
နှောင်းကူတွဲပေးပီး အခန်းထဲကို သွားလိုက်သည်။
'' ကျွန်တော် သံပုရာရည် ဖျော်ပေးရမလား''
''ရတယ် မလုပ်နဲ့နှောင်း... မပေါ့မပါးနဲ့ အတက်အဆင်း အရမ်းမလုပ်နဲ့။ ကိုယ်မနက်မှပဲ သောက်လိုက်မယ်''
''အင်း... အာ့ဆို ဒီတိုင်းပဲ အိပ်လိုက်တော့''
''အင်း....''
စက် အိပ်သွားတော့မှ နှောင်း စက်ရဲ့ ကိုယ်ပေါ်က ကုတ်အင်္ကျီကို ချွတ်ပေးလိုက်ကာ အတွင်း အင်္ကျီကိုလည်း အသက်ရှူရသက်သာအောင် ကြယ်သီး နှစ်လုံးလောက် ဖြုတ်ပေးဖို့ပြင်လိုက်ချိန် ရင်ဘတ်နားနေရာမှာ တွေ့လိုက်ရတဲ့ နှုတ်ခမ်းနီရာ။
နှောင်း မျက်မှောင်ကြုံ့လိုက်မိသည်။ အလုပ်သွားတာ နှုတ်ခမ်းနီက ဘာလို့ပေနေရတာလဲ။ အထင်မှားတာပဲနေမှာပါ... မတော်တဆ တိုက်မိတာလည်း ဖြစ်နိုင်တာပဲဟု ဖြေတွေးပီး မသိသလိုပဲနေလိုက်သည်။
ထိုညတော့ နှောင်းတော်တော်နဲ့ အိပ်မပျော်ခဲ့။ မိုးလင်းခါနီးမှသာ အိပ်ပျော်သွားခဲ့သည်။ မနက်ထလာတော့ စက်ကမရှိတော့....ကြည့်ရတာ အလုပ်သွားပီထင်သည်။ ကလေးလည်း ကျောင်းသွားနေပီလေ။ သူလည်း အိမ်အောက်ထပ်ဆင်းလာကာ မနက်စာစားလိုက်သည်။
စက် ရုံးခန်းထဲမှာ လုပ်ငန်းရှင် အမျိုးသမီးနဲ့ အလုပ်ကိစ္စဆွေးနွေးပီး ပြန်ဖို့အလုပ် ထလိုက်ချိန် ထိုအမျိုးသမီးက ခြေချော်ကာ သူ့ထံလှဲကျသည်။ သူလည်း ရုတ်တရက်မို့ ထိန်းလိုက်တာ အမျိုးသမီးရဲ့ နှုတ်ခမ်းနီက အင်္ကျီမှာပေသွားခဲ့သည်။
အပြင်မှာဆိုတော့ လဲစရာ အင်္ကျီမရှိလို့ နောက်မှကိုထိုက်ကို ဝယ်ခိုင်းပီး လဲမယ်လုပ်ကာမှ မေ့သွားခဲ့တာ။ ပီးတော့ ညနေ စားပွဲတစ်ခုဖိတ်ထားတာလည်း မေ့နေတာ ကိုထိုက်သတိပေးမှ ကမန်းကတန်းကောက်သွားလိုက်တာ။ အိမ်ပြန်ရောက်တော့လည်း သောက်ထားတာကော၊ ပင်ပန်းတာကောကြောင့် အိပ်ပျော်သွားတာ မနက်ထိပင်။
မနက်ရောက်တော့ နှောင်းကလည်း အိပ်ပျော်နေတာကြောင့် မနိုးရက်ပဲ ဒီတိုင်း အလုပ်သွားလိုက်သည်။
''ကိုထိုက်... ဒီလ လချုပ်စာရင်းတွေကော''
'' ပြန်စစ်နေလို့ မပီးသေးဘူး ပီးရင်လာပို့ခိုင်းလိုက်ပါ့မယ်''
'' အော် အင်းအင်း''
''ပီးတော့... ဒါက လိုအပ်တာတွေဝယ်ဖို့ ပစ္စည်းစာရင်းပါ လက်မှတ်ထိုးပေးဖို့''
''ထားခဲ့လိုက်ပါ ''
'' ပီးတော့ဘော့စ်... ဟို Ms.Jasmine နဲ့ နေ့လည်စာ စားဖို့လည်းချိန်းထားသေးတယ်နော်''
''ကိုထိုက် ကြည့်စီစဥ်လိုက်ပါ''
''ဟုတ်ကဲ့ အာ့ဆို ခွင့်ပြုပါဦး''
ကိုထိုက်ထွက်သွားမှ လက်တော့ပ်ကို ခဏပိတ်ပီး ခုံနောက်မှီကို မှီကာ အနားယူလိုက်သည်။ ၁၂ နာရီလောက်ရောက်တော့ ကိုထိုက်နဲ့ အတူ လုပ်ငန်းရှင် အမျိုးသမီးနဲ့ နေ့လည်စာစားဖို့ ဖိတ်ထားတာကြောင့် သွားလိုက်သည်။
ဆိုင်ထဲဝင်တော့ စားပွဲထိုးကောင်မလေးက သူတို့ယူထားတဲ့နေရာကို လိုက်ပြသည်။ ဆိုင်လေးက အပြင်ဘက်နားကို မှန်တွေနဲ့ကာထားသဖြင့် အတွင်းက အပြင်အဆင်နဲ့ စားသုံးသူတွေကို အတိုင်းသားမြင်နေရသည်။ သူတို့နေရာက မှန်ကာထားတဲ့နားမှာဆိုတော့ အပြင်မှသေချာမြင်နေရသည်။
''Sorry.... စောင့်နေတာကြာပီလား''
''မကြာသေးပါဘူး ထိုင်ပါ ကိုစက်''
စက် ထိုထိုင်ခုံမှာဝင်ထိုင်လိုက်ပီး သူတို့စားစရာအချို့မှာပီး လုပ်ငန်းအကြောင်းအနည်းငယ်ဆွေးနွေးလိုက်သည်။
'' ကိုစက်လို အသက်ငယ်ပီး အောင်မြင်နေတာ Jas မချီးကျူးပဲမနေနိုင်ဘူး''
(အရမ်းမငယ်တော့ပါဘူး...ထိပ်စီးပြောင်းတော့မှာ အစ်မတော်😒)
''ချီးကျူးလွန်းနေပါပီ''
ထိုချိန် စားပွဲထိုးကောင်မလေးက မှာထားတဲ့ ဝိုင်အချို့ကို ယူလာသည်။ သို့ပေမဲ့ ခြေချော်ကျပီး ဝိုင်ထည့်ထားတဲ့ ခွက်က စက်ရဲ့ ကိုယ်ပေါ်ကို မှောက်ကျကုန်သည်။
''တောင်းပန်ပါတယ်ရှင်..... ဘယ်လိုလုပ်ရမလဲ ပေကုန်ပီ''
ပြောရင်း အဝတ်တစ်ခုနဲ့ ဝိုင်းသုတ်ဖို့လုပ်နေတာကြောင့်
''ရပီ.....မလိုဘူး.... ''
''ရရဲ့လား...ကိုစက်...... ဒီဆိုင်က ဝန်ထမ်းတွေအသုံးကိုမကျဘူး ''
ဂျက်စမင်လည်း သူ့မှာပါလာတဲ့ ဘက်ကိုင်ပုဝါနဲ့ သုတ်ပေးဟန်ပြင်လိုက်စဥ်.....
''ရတယ် ကျွန်တော် Toilet ခဏသွားလိုက်ဦးမယ်''
စက် Toilet ကိုထသွားလိုက်သည်။
ဝန်ထမ်းမလေးကိုတော့ မန်နေဂျာက ဆူပီးကျန်ခဲ့လေသည်။ စက် Toilet ထဲရောက်တော့ ပေသွားတဲ့ နေရာကို အနည်းငယ် ရေနဲ့ သုတ်ဖို့ အင်္ကျီကို အပေါ်ခေါက်တင်လိုက်သည်။ ပီးတော့ လက်စွပ်ပါ တစ်ခါတည်းချွတ်ထားပီး အိတ်ကပ်ထဲထည့်ထားမိသည်။
ကိုထိုက် လည်းအတူပါလာတာကြောင့် သူ့ကိုပဲ အကူအညီတောင်းပီး အင်္ကျီတစ်စုံဝယ်ခိုင်းလိုက်ရသည်။
'' ဘော့စ်... ဒီမှာ လဲဝတ်လိုက်ပါ''
''အင်း...ကျေးဇူး ကိုထိုက်''
'' ရပါတယ်ဗျ... အာ့ဆို ကျွန်တော် အပြင်မှာစောင့်နေပေးမယ်''
''အင်း...''
စက် အဝတ်လဲပီး ပြန်ထွက်လာတော့ ပေသွားတဲ့အဝတ်ကို ခုဏကအထုတ်ထဲထည့်ပီး အပြင်ရောက်တော့ ကိုထိုက်ကို ပေးလိုက်သည်။
''ကိုထိုက် ဒါတွေကို ပစ်လိုက်တော့ စွန်းသွားတော့ လျှော်လည်းရမှာမဟုတ်တော့ဘူး''
''ဟုတ်ကဲ့ ကျွန်တော် သွားပစ်လိုက်ပါ့မယ်''
ပီးတာနဲ့ စက် သူ့နေရာကို ပြန်လာလိုက်သည်။ မန်နေဂျာကတော့ ခခယယ တောင်းပန်ပီး ဝိုင်တစ်ပုလင်းလာချပေးလေသည်။ စက်လည်း ပြဿနာမရှာချင်တာကြောင့် ဘာမှမပြောလိုက်။ ပုံမှန်ဆိုရင် ပေါက်ကွဲမှာမှန်ပေမဲ့ ဒီနေ့မှ ဘာလို့မှန်းမသိ ငြိမ်နေမိသည်။
(မပူပါနဲ့ အိမ်ရောက်ရင် ဆူခံထိမှာ😬😬😬 စိတ်ကြည်နေချိန်ဆို အမြဲမကောင်းတာ တစ်ခုဖြစ်နေကြလေ။ သူများတော့မသိဘူး ကိုယ်တွေတော့ အဲ့လိုအမြဲဖြစ်တယ်😅)
ညနေအိမ်ပြန်ရောက်တော့ ချစ်လှစွာသောသူလေးက စောင့်ကြိုနေလေသည်။
''နှောင်း..... ဘာလို့ အပြင်မှာထွက်စောင်နေတာလဲ။ လေစိမ်းတွေတိုက်ပီး အအေးတွေပက်ကုန်မှဖြင့်''
'' ဘာမှမဖြစ်ပါဘူး အခုမှထွက်လာတာပါ''
''အင်းအင်း.... ဂရုစိုက်ဦး..... သားကော''
'' ရှိပါ့''
စက်ကားပေါ်ကဆင်းလာပီး နှောင်းအနားရောက်တော့ နှောင်းရနံ့သင်းသင်းလေးတစ်မျိုးရတယ်။
''စက်.... မှန်မှန်ပြောနော်... ဒီနေ့ ဘယ်တွေသွားခဲ့လဲ''
''ဟင်...ဘာဖြစ်လို့လဲ ''
'' မေးတာပဲဖြေပါ''
''ဟုတ်''
ဆိုပီး ကလေးတွေအဆူခံရရင် လုပ်သလိုမျိုး လက်ပိုက်ပီး ပြန်ဖြေလိုက်သည်။ (မယကကြီး)
''ဒီနေ့ ရုံးမှာ လချုပ်စာရင်းတွေစစ်တယ်.... နေ့လည် လုပ်ငန်းရှင်တစ်ယောက်နဲ့တွေပီးနေ့လည်စာစားတယ်....ညနေ မီတင်တက်တယ်။ ပီးတော့ အိမ်ပြန်လာတယ်လေ.... ဘာလို့လဲနှောင်း''
''ခဗျား အခုတလော တော်တော်ကိုထူးဆန်းနေတယ်''
''ဟမ်???? ဘယ်နားကလဲ''
''ထားပါလေ.... ဒီတစ်ခါတော့ ရှိပါစေတော့''
''????''
နှောင်းပြောချင်ရာပြောပီး အိမ်ထဲဝင်သွားတော့ စက်လည်း အူကြောင်ကြောင်လေးနဲ့ ကျန်ခဲ့သည်။ စိတ်ထဲမှာလည်း Question mark တွေနဲ့ကျန်ခဲ့လေသည်။
*ငါဘာများ လုပ်မိပါလိမ့်*
နောက်တစ်နေ့.........
'' နှောင်းရေ.....ငါတို့လာလည်တယ်''
'' လီယိုနဲ့ မိုးယံ...ဘယ်လိုကနေ ဘယ်လို ရောက်လာတာလဲ... ငြိမ်းကောပဲ''
'' လာလည်ချင်လို့ပေါ့ဟ...သားသားနဲ့လည်းတွေ့ချင်လို့... ဒီမှာသူကြိုက်မယ်ထင်တာတွေဝယ်လာတယ်''
''လာလေ ထိုင်ကြ.... ဘာသောက်မလဲ.....ဘာစားမလဲ''
'' လောလောဆယ် ရေပဲပေးပါ... ရာသီဥတုပူလာလို့ မောတာ''
''ok..ok''
မိအေးက ရေသောက်ဖို့ယူလာပီးချပေးလိုက်သည်။
''မင်းတို့လာတာနဲ့ အတော်ပဲ ငါမေးစရာရှိလို့''
''ဘာမေးမှာလဲ''
'' ဒီလို.... စက်ကလေ....''
ဆိုပီး အစချီလိုက်ကာ ဟိုနေ့က နှုတ်ခမ်းနီကိစ္စတွေကော....အကုန်ပြောပြလိုက်လေသည်။
''အစ်ကိုကြီးက မလုပ်လောက်ပါဘူး''
''ငါလည်း မလုပ်လောက်ဘူးထင်တာပဲလေ..... ဒါပေမဲ့ ရနံ့ကိစ္စကျတော့ကော''
''ဟမ်...အဲ့တော့မင်းက ဘာလုပ်ချင်လို့လဲ''
''မသိဘူးလေ... မသိလို့မေးပါတယ်ဆိုမှ ပြန်လာမေးနေတယ်''
''အင်း....အာဆို ဒီလိုလုပ်''
ဆိုပီး လီယိုက ကျန်သူတွေကို အနားတိုးလာဆိုပီး လက်ရိပ်ပြလိုက်သည်။ သူတို့ လေးယောက် ခေါင်းချင်းဆိုင်သွားပီး တိုးတိုးနဲ့ပြောမလားဆိုပီး စောင့်ဆိုင်းနေကြသည်။
'' ငါလည်းလေ... မစဥ်းစားရသေးဘူးလို့ ပြောမလို့''
''ဟမ်x3''
'' စောက်ကောင် မစဥ်းစားရသေးတာများ ကြီးကြီးကျယ်ကျယ်တွေ လုပ်ပြနေတယ် ''
ဆိုပီး လီယိုကျောကို တဖုန်းဖုန်းနဲ့ မိုးယံကရိုက်လေသည်။
''သွားသွား စောက်အယ်လ်ဖာတွေ ဝေးဝေးနေ''
''မင်းတို့က အဲ့လိုလား''
''ဟုတ်တယ်x3''
သုံးယောက်သားတက်ညီ လက်ညီ လီယိုကို ပထုတ်ထားကြသည်။
(မသိရင် uke များ အစည်းအဝေး ကျနေတာပဲ)
သုံးယောက်သားက အိုမီဂါလေးတွေဆိုတော့ တစ်ကိုယ်တည်းထီးထီးကြီး ဖြစ်နေသော အယ်လ်ဖာ လီယိုလေးခမျာ မျက်နှာကြီးမဲပီး ထိုနေရာကနေ ထသွားလေသည်။ စိတ်ထဲမှလည်းတေးထားလိုက်သည်။
* ငါ့ကောင်မလေးရမှ ဒင်းတို့ရှေ့ အခေါက်တစ်ရာလောက် ဖြတ်လျှောက်ပြမယ်လို့*
(အမ်...ဘာမှလည်းမဆိုင်ဘူး)
လီယို - မဆိုင်လည်းပြောမှာပဲ
ရှောင်ဟုန် - အမ်...အင်းအင်း စိတ်ချမ်းသာရင် ကမ္ဘာကြီးအေးချမ်းတယ်။
လီယို - .......(စွံ့အ)
လီယိုကို ပထုတ်လိုက်ပီး သုံးယောက်သားခေါင်းချင်းဆိုင်ဆွေးနွေးကြပြန်သည်။
'' ငါပြောမယ်....မင်း ဟိုကောင့်ရုံးတွေဘာတွေ လိုက်မသွားဘူးလား''
''မသွားဖူးဘူး.....ဘယ်နားရှိမှန်းတောင်မသိဘူး''
''အေး...ကောင်းရော''
နှောင်းက ငြိမ်းဘက် အားကိုးတစ်ကြီးကြည့်ပြန်တော့လည်း.....
'' ကျွန်တော်လည်း မရောက်ဖူးဘူး''
''အေး...ကောင်းတယ် မင်းတို့ နှစ်ကောင်က ကိုယ့်လူကို တယ်စိတ်ချနေကြတာကိုး..... အာ့ကြောင့် ရောင့်တက်နေတာ''
'' ဟင့်...အာ့ဆို လိုက်သွားရမှာလား''
''ခုချက်ချင်းတော့ ဘယ်ဟုတ်မလဲ အခြေအနေကြည့်ပီး တစ်ရက်ရက် ထမင်းသွားပို့သလိုနဲ့ လိုက်သွားကြည့်.... မတော် မိချင်မိသွားမှာပဲ''
''ဟုတ်တယ် အစ်ကိုနှောင်း.... ကျွန်တော်လည်း ထောက်ခံတယ်''
''အင်းအင်း...ငါစမ်းကြည့်လိုက်မယ်... ကျေးဇူးပါ ''
''သူငယ်ချင်း အချင်းချင်းပဲ မလိုပါဘူး..... လောလောဆယ် ဗိုက်ပြန်ဆာလာလို့ ဘာချက်လဲ''
''အိမ်မှာ ကြက်သားဆီပြန်နဲ့ ချဥ်ပေါင်ကြော် ချက်ထားတယ် ''
'' စားမယ်.... စားမယ်''
ညနေ သားလေး ကျောင်းပြန်လာသည် အထိ စောင့်ပီးတူတူဆော့ကြလေသည်။
''ဦးဦး ''
''သားသားလေး ကျောင်းက ပြန်လာပီလား''
လီယိုက ကလေးလည်းမြင်ကော ဝမ်းသာအားရ ပြေးဖက်လေသည်။
''ဟုတ်..... ဦးဦးက သားသားဆီလာတာလား''
''ဟုတ်ပဗျာ''
'' အာ့ဆို တူတူဆော့ကြမယ်နော်''
''ဆော့မှာပေါ့.... သားသားဘာဆော့ချင်လဲ။ ဦးက သားသားကိုပဲမျှော်နေရတာ... တစ်ချို့တွေဆီမှာ ပဲကြမ်းဆားလှော် အဖြစ်မခံနိုင်လို့ ''
(အိုမီဂါတွေ အလယ်မှ တစ်ဦးတည်းသော အယ်လ်ဖာလေး)
လီယိုက နှောင်းတို့စကားပြောနေတဲ့ အုပ်စု မကြားကြားအောင် အော်ပြောလေသည်။ မိုးယံတို့လည်း လီယိုကို နဂါးမျက်စောင်းတွေပစ်ပစ်ထိုးနေလေသည်။
'' ဘောလုံးဆော့မယ်... ဖေဖေက မဆော့ပေးနိုင်ဘူး....ဒယ်ဒီကလည်း ပိတ်ရက်မှဆော့ရတာ... ဦးဦး လာတော့ တူတူဆော့ချင်တာ...ဟီးဟီး''
''ဟုတ်ပါပီဗျာ''
🔸🔸🔸🔸🔸🔸🔸🔸🔸🔸🔸
လီယိုတို့ အုပ်စု ပြန်ခါနီးမှ စက်ကလည်း အလုပ်မှပြန်လာလေသည်။
စက်က အိမ်ထဲအဝင် လီယိုတို့က အိမ်ရှေ့အထွက်နဲ့တိုးလေသည်။
'' သားကြီး....ခုမှပြန်လာတာလား''
''ဟာ....မင်းတို့...ငါ့အိမ်ဘာလာလုပ်ကြတာလဲ''
''အမယ်... ငါတို့ သူငယ်ချင်းလေးဆီလာတာ ဘာဖြစ်လဲ''
''ငါကတော့ သားသားဆီလာတာ''
မိုးယံအပြောကို လီယိုကဖြတ်ပြောလိုက်သည်။
''အင်း.... လီယို...မင်းလည်းငါ့သားကိုပဲ ကပ်မနေနဲ့...မင်းမှာလည်း ပါတနာ မရှာတော့ဘူးလား''
လီယို မျက်နှာကြီးက ရှုံ့မဲ့ကာ... လာပြန်ပီ နောက်တစ်ယောက်ဆိုတဲ့ မျက်လုံးတွေနဲ့ ကြည့်လိုက်လေသည်။
''မရှာဘူးကွာ... မွေးသေးမယ်မထင်ဘူး.... ပြောရတာမဟုတ်ဘူး... ဒီဗိုက်ထဲရောက်ချင်ရောက်နေမှာ ''
ဆိုပီး နှောင်းဗိုက်ကို ထိုးပီးပြောလိုက်သည်။ စက်ကမျက်နှာကြီးမဲကာ....
''မင်း...ငါ့သားကို အားမရလို့ ခုမမွေးသေးတဲ့ ကလေးပါချိန်နေပြန်ပီလား''
''ဘာဖြစ်လဲ....တော်ပီတော်ပီ..ပြန်တော့မယ်... မင်းလည်း ကျပ်ကျပ်သတိထား''
မိုးယံတို့တိုင်ပင်နေကြတဲ့ အကြံကိုသိနေတာကြောင့် တမင် အမြင်ကတ်ကတ်နဲ့ အတိအကျမပြောပဲ လက်ညိုးနဲ့ပဲ သတိပေးလိုက်ကာ လှည့်ထွက်လာလိုက်သည်။ စက်ကတော့ နောက်မှာ ခေါင်းလေးကုတ်ကာ ကျန်ခဲ့တော့သည်။
မိုးယံလည်း နှုတ်ဆက်ပီး ပြန်သွားကာ ငြိမ်းကတော့ ကိုထိုက်နဲ့အတူပြန်သွားလေသည်။
''ဒီကောင်တွေ ဘာမှန်းမသိဘူး''
နှောင်းဘက်ကြည့်လိုက်တော့လည်း ပုခုံးတွန့်ကာ အိမ်ထဲဝင်သွားလေသည်။
*ဒီနေ့ အကုန်ထူးဆန်းနေသလိုပဲ*
သူလည်း ဘာမှထပ်မစဥ်းစားတော့ပဲ အိမ်ထဲဝင်လာလိုက်သည်။
🔸🔸🔸🔸🔸🔸🔸🔸🔸🔸🔸
တူဘီကွန်တင်းနျူး😁😁😁
12.4.2022
🔸🔸🔸🔸🔸🔸🔸🔸🔸🔸🔸
Zawgyi
................
အခန္းတြင္းမွာ ျပင္းထန္းတဲ့ Pheromone ရနံ႕ေတြ ေရာယွက္ေနပီး အဝတ္ဗလာနဲ႕ ခႏၶာကိုယ္ ႏွစ္ခုထပ္လွ်က္ရွိေနသည္။
''အင္း.... ''
''ႁပြတ္... ႏွောင္းရဲ႕ ရနံ႕ကို ႀကိဳက္တယ္''
နဖူးမွစ လည္တိုင္၊ ဗိုက္ခ်ပ္၊ ေပါင္ၿခံေတြပါမက်န္ နမ္းရွိုက္ရင္း ႏွောင္းရဲ႕ နီရဲရဲ တြင္းေပါက္ေလးကိုလည္း သာယာမႈရေအာင္ လွ်ာနဲ႕ထိုးသြင္း စုတ္ယူနမ္းလိုက္သည္။
'' အာ့... စက္ ကြၽန္ေတာ္ မေနတတ္ေတာ့ဘူး... ဘာလို...ခံစားရမွန္းမသိေတာ့ဘူး''
'' အင္း... ႁပြတ္''
အဝထဲကို လွ်ာနဲ႕ ေဆာ့စကားရင္းေနာက္ လက္ေခ်ာင္းေတြနဲ႕လည္း ထိုးသြင္းလိုက္ကာ အေပါက္ေလးကို က်ယ္ေအာင္ ခ်ဲ့ေပးလိုက္သည္။
''အင္းးး... စက္''
'' ကိုယ္ညွင္သာပါ့မယ္''
ပြင့္အာေနတဲ့ အေပါက္ေလးကို အဝကေန ေတ့ရင္း စက္ရဲ႕ အေကာင္ငယ္ေလးကို အနည္းငယ္သြင္းလိုက္သည္။ ျပည့္က်ပ္ေနတာျဖစ္လို႔ အဝမွာတင္ ထပ္မဝင္ခ်င္တာေၾကာင့္ ေနာက္အနည္းငယ္ျပန္ဆုတ္ကာ အားနဲ႕ တစ္ဆုံးေဆာင့္သြင္းလိုက္သည္။
'' အာ့... နာတယ္''
'' အာ့...ေကာင္းလိုက္တာ အတြင္းက က်ပ္ေနတာပဲႏွောင္း''
''အင္း.... ဟင့္ စပ္တယ္ ''
အနည္းငယ္လႈပ္ရွားေပးလိုက္ေတာ့ နာက်င္မႈေၾကာင့္ ခါးေလးေကာ့တက္သြားရသည္။
''အာ့ဟာ့... စက္...နာတယ္....''
''ခဏပဲနာမွာ ကိုယ့္ကို ဖက္ထားေပး....ႁပြတ္...အြန့္''
ႏွောင္းရဲ႕ လက္ေလးကို ေက်ာေပၚတင္ေပးလိုက္ပီး စိတ္ႀကိဳက္ကုတ္လို႔ရေအာင္ လုပ္ေပးလိုက္သည္။ ပီးတာနဲ႕ နာက်င္မွာ ေလ်ာ့နည္းသြားေအာင္ ႏႈတ္ခမ္းဖူးေလးကို စုပ္ယူနမ္းလိုက္သည္။ ေအာက္ႏႈတ္ခမ္းကို ဖိကာ ပြင့္ဟလာခ်ိန္ လွ်ာထည့္ေမႊႏွောက္ကာ ရမက္ဆန္ဆန္အနမ္းေႁခြလိုက္သည္။
ေအာက္ပိုင္းကလည္း တစ္ဖက္ဖက္နဲ႕ အသားရိုက္ခတ္သံေတြနဲ႕ သာယာမႈေၾကာင့္ ၿငီးျငဴသံေတြနဲ႕ အခန္းတြင္း က်ယ္ေလာင္စြာၾကားေနရသည္။
'' အာ့... အ့.... ဟာ့... စက္...''
''အား...ရွီး ေကာင္းလိုက္တာ...ႏွောင္းေလး...ကိုယ္တို႔ ေဘဘီေလးေတြ ထပ္ေမြးရေအာင္''
''အာ့.... အင္း''
ပက္လက္ေလးနဲ႕ ေပါင္ကားထားပီး စက္ လုပ္သမွ် ခံေနတဲ့ ႏွောင္းက ေခြၽးေတြ႐ႊဲလို႔။ ေအာက္ပိုင္းက အေဆာင့္မျပတ္သလို႔ အေပၚပိုင္းကလည္း အနမ္းမျပတ္။
'' အာ့....ဟာ့... ျမန္...ျမန္တယ္''
''အာ့...ေကာင္း...ေကာင္းတယ္''
'' ပီး...အာ့..ပီးေတာ့မယ္..ထင္တယ္''
'' တူတူပီး...ၾကမယ္''
ေနာက္ဆုံး တစ္ခ်က္ အားကုန္ေဆာင့္သြင္းလိုက္ပီး အခ်စ္ရည္ေတြဟာလည္း ႏွောင္းရဲ႕ အတြင္းမွာပဲပီးဆုံးသြားခဲ့သည္။
ေမာဟိုက္သြားတဲ့ ႏွောင္းရဲ႕ ပုံစံကို ၾကည့္ပီး စက္ရဲ႕ အငယ္ေလးဟာ တစ္ဖန္ျပန္တည့္မတ္လာရျပန္သည္။
'' ႏွောင္း... ကိုယ္တို႔ ေနာက္ တစ္ေခါက္ေလာက္''
''ဟင္???''
ေပ်ာ့ေခြသြားတဲ့ ႏွောင္းရဲ႕ ခႏၶာကိုယ္ကို ခါးကေန မပီး ေလးဖက္အေနအထားေျပာင္းလိုက္ျပန္သည္။ အရွိန္မေသေသးတဲ့ ပြင့္ေနတဲ့ အေပါက္ငယ္ထဲကို ထပ္မံထည့္လိုက္ျပန္သည္။
'' အင္း... ျဖည္းျဖည္းေနာ္ ''
''အင္းပါ''
ေသးသြယ္တဲ့ ခါးကေန ကိုင္ပီး အဆက္မျပတ္ ထပ္မံေဆာင့္ျပန္သည္။
'' အာ့ ရွီး.... ႏွောင္း...ကိုယ့္ နာမည္ကို ၿငီးေပးပါ''
''စက္... အာ့.. ဟာ့... စက္''
ထို႔ေနာက္ ႏွောင္းရဲ႕ ေပါင္တံကေန ခႏၶာကိုယ္လိုက္ဆြဲမပီး လက္ေတြကိုေတာ့ စက္ရဲ႕ ေခါင္းကို ကိုင္ခိုင္းထားကာ ႏႈတ္ခမ္းေတြကိုလည္း နမ္းရင္း လႈပ္ရွားေပးျပန္သည္။
''အင္း... ဟင့္..... ''
ထို႔ေနာက္ ကုတင္ေပၚက ဆင္းကာမတ္တပ္ ခ်ီလ်က္အတိုင္းပဲ ေဆာင့္ေပးလိုက္သည္။ အေနအထား အမ်ိဳးမ်ိဳးနဲ႕ အႀကိမ္ေပါင္းမ်ားစြာ ဆက္ဆံပီးခ်ိန္မွာေတာ့ နံနက္ ၂နာရီပင္ ရွိေနပီ။
အခ်စ္ရည္ေတြဟာလည္း ဘယ္ႏွစ္ႀကိမ္ေျမာက္ ဝင္သြားမွန္း ႏွောင္းမ သိေတာ့။
'' ေတာ္...အင့္...ေတာ္ပီ စက္''
''အင္း ဒီတစ္ခါ ေနာက္ဆုံးပဲေနာ္''
'' ေနာက္ဆုံးဆိုပီးေျပာေနတာ ဘယ္ႏွစ္ခါရွိေနပီလဲ''
'' ဒီတစ္ခါ အတည္ ေနာက္ဆုံးပါေနာ္ ''
ေျပာသာေျပာေနတာ အေကာင္ေပါက္က အထဲကို ေရာက္ေနပီ။အႀကိမ္ႀကိမ္ လုပ္ေဆာင္ပီးတာျဖစ္လို႔ Sweet point ေနရာေတြပါ သိေနပီ ျဖစ္သည္။
'' အဲ့ နား... ''
''ဒီနားလား... အား''
''အင္း..ဟင့္...ဟ''
မ်က္ရည္ေတြ ဗလပြနဲ႕ လွရက္တဲ့ ႏွောင္းေၾကာင့္ အရိုင္းစိတ္ဝင္ေနတဲ့ ၾကာက ထိန္းထားတာေတာင္ မရေတာ့ပဲ ေနာက္ဆုံးတစ္ခ်က္မွာ ဟိုး အတြင္းထဲထိ ဝင္ေဆာင့္သြားေတာ့သည္။
''အားးးး ေသပါပီ....စက္...ဘာလို႔ knot လုပ္လိုက္တာလဲ...အီးဟီး..နာတယ္''
'' Sorry...ကိုယ္ေတာင္းပန္ပါတယ္... စိတ္လြတ္သြားလို႔ ''
''ဟင့္... အီးဟီး နာတယ္...''
''ကိုယ္မွားပါတယ္....အရမ္းမငိုနဲ႕''
''အင့္ ဟင့္...''
knot ျဖစ္သြားတာေၾကာင့္ လႈပ္ရွားမွာကို ခဏရပ္တန့္လိုက္ရသည္။ တျဖည္းျဖည္းခ်င္းထုတ္ျပန္ေတာ့လည္း ႏွောင္းက နာတယ္ဆိုပီး အရမ္းငိုတာေၾကာင့္ သိပ္မလႈပ္ရွားရဲ။
'' ကိုယ္ ျဖည္းျဖည္းခ်င္း ထုတ္ေပးမယ္... အရမ္းနာရင္ ကိုယ့္ေက်ာကို ဆြဲကုတ္လိုက္...ႁပြတ္... လိမၼာတယ္ေနာ္..''
'' အြန့္... ဟင့္''
နာက်င္မွာေျပေပ်ာက္လို ေျပေပ်ာက္ျငား အနမ္းေလးေပးလိုက္ကာ ေအာက္မွလည္း တျဖည္းျဖည္းဆြဲထုတ္လိုက္ပီး ေနာက္ဆုံးလြတ္ခါနီးမွာေတာ့ အားနဲ႕ ဆြဲထုတ္ပါလိုက္သည္ႏွင့္ တစ္ၿပိဳင္နက္... အရည္ျဖဴေတြလည္း ႏွောင္းရဲ႕ ဝမ္းဗိုက္တစ္ေလွ်ာက္ ပန္းထြက္ကုန္သည္။
'' အား... အီးဟီး... ေသပီထင္တယ္.. ၿပဲပီလားမသိဘူး... ''
'' မၿပဲပါဘူး... အနည္းငယ္ ေသြးစို႔႐ုံပါ ''
''ေသြးေတြတဲ့.... အီးဟီး စပ္တယ္... အြတ္္''
'' အင္း... ႁပြတ္... အြန္း''
'' မနာေတာ့ဘူးမလား... ''
''ဟင့္...အင့္... ''
'' ပင္ပန္းသြားပီ...My Soulmate''
ေနာက္ဆုံး ငိုရင္းနဲ႕ ၿငိမ္က်သြားေတာ့ အိပ္ေပ်ာ္သြားတဲ့ ႏွောင္းရယ္ပါ။ စက္ရဲ႕ ေ႐ႊေရာင္ မ်က္ဝန္းေလးမွာလည္း ၿငိမ္က်သြားပီး အညိုေရာင္သို႔ ျပန္ေျပာင္းသြားေလသည္။ တစ္ကိုယ္လုံးမွာ အခ်စ္အမွတ္အသားေတြျပည့္ေနတဲ့ ႏွောင္းကို ၾကည့္ပီး ဒီလူသားကို ေနာက္ဆုံးေတာ့ ပိုင္ဆိုင္နိုင္ပီဆိုတဲ့ အေတြးနဲ႕ စက္ ေက်နပ္ေနမိသည္။
ထို႔ေနာက္ ႏွောင္းရဲ႕ ကိုယ္မွာေပေရေနတဲ့ အရာေတြကို အနည္းငယ္သန့္ရွင္းေရးလုပ္ပီးမွ စက္လည္း ႏွောင္းကို ရင္ခြင္ထဲထည့္ပီး ဝင္အိပ္လိုက္သည္။
ေနာက္ေန႕မနက္ စူးရွတဲ့ ေနေရာင္ျခည္ေၾကာင့္ ႏွောင္းတစ္ေယာက္ မအိပ္နိုင္ေတာ့ပဲ နိုးထလာရသည္။ အနည္းငယ္ လႈပ္ရွားလိုက္တာနဲ႕ နာက်င္လာတဲ့ ေအာက္ပိုင္းေၾကာင့္ မ်က္ေမွာင္က်ဳံ႕မိသည္။
စက္ကို ၾကည့္ေတာ့လည္း အိပ္ေပ်ာ္ေနတာေၾကာင့္ ႏွောင္းက သူ႕ရင္ခြင္က်ယ္ႀကီးထဲ ေရာက္ေနမွန္းသတိထားမိသြားသည္။ ေခ်ာေမာခန့္ညားလြန္းလွတဲ့ စက္ကိုၾကည့္ပီး အလိုလိုၿပဳံးမိသြားတယ္။ ညတုန္းက အေၾကာင္းျပန္ေတြးမိသြားတာေၾကာင့္ ရွက္ရွက္နဲ႕ စက္ရင္ခြင္ထဲပိုတိုးဖက္လိုက္မိသည္။
ႏွောင္းလႈပ္လိုက္တာေၾကာင့္ စက္လည္း အိပ္ေနရာမွ နိုးလာခဲ့သည္။ ေအာက္ငုံ႕ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ႏွောင္းက သူကို ေမာ့ၾကည့္ေနသည္္။
'' အင္းးး နိုးပီလား ႏွောင္း...''
''အင္း...''
'' နာေသးလား... ''
'' နာတယ္... လႈပ္လို႔ေတာင္မရဘူး''
''အယ္... ေတာ္ေတာ္နာသြားလား ျပဦးကိုယ့္ကို''
''ဟမ္...ဘာလုပ္မလို႔လဲ ''
''ၾကည့္မလို႔ေလ ပီးရင္ေဆးထည့္ဖို႔လုပ္ရမယ္ေလ''
''မၾကည့္နဲ႕ ''
မ်က္ႏွာပါမက နား႐ြက္အထိ ခရမ္းခ်ဥ္သီးျဖစ္ေနတာေၾကာင့္ ႏွောင္း ရွက္ေနေလပီ။
'' ဟားဟား... ကိုယ့္ အခ်စ္က ရွက္ေနတာလား''
''ဘယ္...ဘယ္မွာရွက္...ရွက္လို႔လဲ''
'' ဟုတ္ပါပီဗ်ာ...ဆက္အိပ္ခ်င္ေသးလား''
''ဟင့္အင္း...အိမ္ေရာက္မွပဲ''
'' အင္းအင္း...အာ့ဆိုမ်က္ႏွာသစ္ရေအာင္ ကိုယ္ကူေပးမယ္''
ေျပာရင္း ေစြ႕ခနဲ ေကာက္ေပြ႕ပီး ေရခ်ိဳးခန္းထဲ တစ္ခါတည္းဝင္သြားေလသည္။ ႏွောင္းကေတာ့ ေစာင္လုံးေလးထဲမွာ ပိုးတုံးလုံးေလးလို လိုက္ပါသြားေလသည္။
ျပင္ဆင္ပီး အိမ္ေအာက္ဆင္းလာေတာ့ သေကာင့္သား သူငယ္ခ်င္းႏွစ္ေကာင္က အသင့္ေစာင့္ကာ ညက စားလို႔ေကာင္းရဲ႕လားဆိုပီး စေနေလသည္။ ႏွောင္းက ထရိုက္ခ်င္ပါေသာ္လည္း ေျခေထာက္ပင္ မလွမ္းနိုင္တာေၾကာင့္ မ်က္ေစာင္းပဲ ပစ္ထိုးကာ စက္ရဲ႕ ရင္ခြင္မွာပဲၿငိမ္ေနလိုက္သည္။
ခုဆို ပုံမွန္အတိုင္း စက္လည္း အလုပ္သြားအလုပ္ျပန္၊ ပိတ္ရက္ဆိုရင္ ကေလးနဲ႕ သူ႕ကို အေဖာ္ျပဳေပးသည္။ ေျပာင္းလဲသြားတာ တစ္ခုကေတာ့ လက္ထပ္ပီးေနာက္ပိုင္း ညတိုင္းနီးပါးအစားခံရတာပင္။ အရင္တုန္းကဆို ႏွောင္းမႀကိဳက္တာ မလုပ္ပါဘူးဆိုသူက ခုဆို မစားရမေနနိုင္ဘဝ အျဖစ္သို႔ေျပာင္းသြားရသည္။ အခြင့္အေရးရရင္ရသလို ေခ်ာင္းေနတဲ့ သားရဲႀကီးက်ေနတာပဲ။
ဒီလိုနဲ႕ လက္ထပ္ပီး တစ္ႏွစ္အၾကာမွာ ႏွောင္းမွာ ကိုယ္ဝန္ထပ္ရွိလာသည္။ ႏွောင္းတည္ကေတာ့ ညီမေလးရေတာ့မယ္ဆိုပီး ေပ်ာ္ေနေလရဲ႕။ ႏွောင္းရဲ႕ ကိုယ္ဝန္က ယခုဆို ၅လေလာက္ရွိေနပီေလ။
''ေဖေဖေရ.... သားသား ေက်ာင္းသြားေတာ့မယ္''
'' ဂ႐ုစိုက္သြားဦး ရန္လည္းမျဖစ္နဲ႕ေနာ္...မြ''
'' ဟုတ္ကဲ့ ေဖေဖ...မြ...ခ်စ္တယ္ေနာ္''
''ဒယ္ဒီကိုေကာ ''
''ဒယ္ဒီလည္း မြ''
''ကိုယ္လည္းသြားေတာ့မယ္ ကိုယ့္ကိုလည္း အနမ္းေလး''
'' ဟြန့္ ကေလးနဲ႕ အၿပိဳင္လိုခ်င္ေနတာ...မြ''
ဆိုပီး ပါးကို နမ္းေပးလိုက္သည္။ စက္က ဒါတင္ မေက်နပ္နိုင္ပဲ ႏွောင္းကို ေမးေစ့ကေန ကိုင္ပီး ႏႈတ္ခမ္းကို ႁပြတ္ခနဲျမည္ေအာင္ နမ္းပီး ထြက္သြားေလသည္။
''ႁပြတ္... သြားပီေနာ္ ကိုယ့္အခ်စ္''
'' ဟြန့္...''
ကေလးနဲ႕ စက္ ထြက္သြားေတာ့မွ သူလည္း အိမ္ထဲျပန္ဝင္လာကာ အလုပ္မရွိတာေၾကာင့္ သိုးေမြးေလးထိုးေနလိုက္သည္။ ကေလး အဝတ္ေသးေသးေလးေတြ စမ္းထိုးၾကည့္ေနျခင္းပင္။ ႏွောင္းတည္ေလးတုန္းက မလုပ္ေပးနိုင္တဲ့ အရာေတြအကုန္ အခုမေမြးလာေသးတဲ့ ကေလးအတြက္ အကုန္လုပ္ေပးခ်င္သည္ေလ။
အက္ထရာေဆာင္းလည္း တမင္မရိုက္ပဲေနတာ... ဘယ္ႏွစ္ေယာက္ေမြးမယ္၊ဘာေလးေမြးမယ္ဆိုတာ မသိရေတာ့ ပိုရင္ခုန္ဖို႔ေကာင္းတယ္ေလ။ ဆရာဝန္နဲ႕ စစ္ေဆးတာေတာ့ ပုံမွန္လုပ္ေပးဖို႔ စက္က သူကိုယ္တိုင္ခ်ိတ္ေပးထားသည္။
ေဆး႐ုံသြားခ်ိန္ဆို အလုပ္ရွိရင္ေတာင္ တမင္မသြားပဲ အတူ အေဖာ္လိုက္ေပးေလ့ရွိသည္။ ႏွောင္းရဲ႕ ဗိုက္က ၅လဆိုေပမဲ့ သာမာန္ထက္ အနည္းငယ္ပိုႀကီးတာေၾကာင့္ ကေလးက အေတာ္ထြားတဲ့ထဲပါမယ္ထင္တယ္။ ေနာက္ဆုံးအဆင့္ကို လက္စသတ္လိုက္ေတာ့ ခ်စ္စရာ ကေလးအကၤ်ီေလးက ပီးသြားခဲ့သည္။ သူအားတိုင္းထိုးေနတာေၾကာင့္ သုံးေလးထည္ေလာက္ပင္ ျဖစ္သြားသည္။
'' ကေလးေလး ေဖေဖက အကၤ်ီလွလွေလး ထိုးေပးထားတာ... ႀကိဳက္ရဲ႕လား... ပီးရင္ေလ ေျခအိတ္လွလွေလးလည္း ထပ္ထိုးေပးဦးမွာ ''
'' အစ္ကိုေလး ေန႕လည္စာ စားေတာ့မလား''
'' ေအာ္ မိေအး... ေန႕လည္စာစားခ်ိန္ေတာင္ ေရာက္သြားပီလား... အာ့ဆိုျပင္ေပးပါေနာ္''
''ဟုတ္ကဲ့ အစ္ကိုေလး''
နာရီၾကည့္ေတာ့လည္း ၁၂ေလာက္ရွိေနတာေၾကာင့္ စားရန္ျပင္လိုက္သည္။ စားပီးေဆးေသာက္ပီးတာနဲ႕ ေန႕လည္ အိပ္ခ်င္တာေၾကာင့္ တစ္ေရးအိပ္လိုက္ေသးသည္။ ၃နာရီေရာက္ေတာ့ သားေလးက ေက်ာင္းကျပန္သည္။
'' ေဖေဖေရ.... ေဖေဖေကာ မမေအး''
''အစ္ကိုေလး အေပၚထပ္မွာ ကေလးရဲ႕ ''
''ဟုတ္ကဲ့.... သားတက္သြားလိုက္မယ္''
အေပၚေရာက္ေတာ့ ကုတင္ေပၚမွာထိုင္ေနတဲ့ ႏွောင္းကို ေတြ႕လိုက္ရတယ္။
''ေဖေဖ..... ညီမေလးေရ ကိုကို ျပန္လာပီ''
'' အမေလး ျဖည္းျဖည္းလုပ္ပါ သားရယ္''
ႏွောင္းတည္ေလးက အေဖကို ေျပးလာပီး ဖက္လိုက္တာေၾကာင့္ပင္။
''သားေတာင္ျပန္လာပီလား''
'' ဟုတ္.... သားကေလ ေဖေဖနဲ႕ ညီမေလးကို လြမ္းလို႔ အျမန္ေျပးလာတာ ဟီးဟီး''
''ဟုတ္ပါပီ... သားဗိုက္ဆာေရာေပါ့... ဘာစားမလဲ မိေအးကို ျပင္ခိုင္းလိုက္ေလ''
'' ဒယ္ဒီလာမွပဲစားေတာ့မယ္ မုန့္စားေတာ့ဘူး''
'' ကိုယ္ေတာ္ေလး သေဘာပါဗ်ာ''
ညေရာက္ေတာ့ စက္က ဒီေန႕ အေရးႀကီး စားပြဲတစ္ခု သြားရမွာေၾကာင့္ သူ႕ကို မေစာင့္ပဲ စားႏွင့္ပါဆိုလို႔ ႏွစ္ေယာက္တည္းစားပီး ႏွောင္းတည္ေလးကေတာ့ အခန္းထဲမွာ ခဏေဆာ့ပီး အိပ္ေပ်ာ္သြားေလသည္။ ႏွောင္း အခ်ိန္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ည၁၁ နာရီထိုးေနပီ။ စက္ကျပန္မလာေသးဘူး။ သူေစာင့္လက္စနဲ႕ ဆက္ေစာင့္လိုက္သည္။
ထိုခ်ိန္ ကားသံၾကားလို႔ ထိုင္ရာက ထလိုက္သည္။ ၿခံတံခါးဖြင့္သံနဲ႕ အတူ ကားေပၚမွဆင္းလာတဲ့စက္။ ေျခလွမ္းယိုင္ယိုင္နဲ႕ ေလွ်ာက္လာတာေၾကာင့္ အနည္းငယ္ေသာက္လာမွန္းသိလိုက္သည္။
'' စက္... ရရဲ႕လား....ဘာလို႔အမ်ားႀကီးေသာက္လာရတာလဲ''
''အင္း...ကိုယ္နည္းနည္းမ်ားသြားလို႔''
ႏွောင္းကူတြဲေပးပီး အခန္းထဲကို သြားလိုက္သည္။
'' ကြၽန္ေတာ္ သံပုရာရည္ ေဖ်ာ္ေပးရမလား''
''ရတယ္ မလုပ္နဲ႕ႏွောင္း... မေပါ့မပါးနဲ႕ အတက္အဆင္း အရမ္းမလုပ္နဲ႕။ ကိုယ္မနက္မွပဲ ေသာက္လိုက္မယ္''
''အင္း... အာ့ဆို ဒီတိုင္းပဲ အိပ္လိုက္ေတာ့''
''အင္း....''
စက္ အိပ္သြားေတာ့မွ ႏွောင္း စက္ရဲ႕ ကိုယ္ေပၚက ကုတ္အကၤ်ီကို ခြၽတ္ေပးလိုက္ကာ အတြင္း အကၤ်ီကိုလည္း အသက္ရႉရသက္သာေအာင္ ၾကယ္သီး ႏွစ္လုံးေလာက္ ျဖဳတ္ေပးဖို႔ျပင္လိုက္ခ်ိန္ ရင္ဘတ္နားေနရာမွာ ေတြ႕လိုက္ရတဲ့ ႏႈတ္ခမ္းနီရာ။
ႏွောင္း မ်က္ေမွာင္ႀကဳံ႕လိုက္မိသည္။ အလုပ္သြားတာ ႏႈတ္ခမ္းနီက ဘာလို႔ေပေနရတာလဲ။ အထင္မွားတာပဲေနမွာပါ... မေတာ္တဆ တိုက္မိတာလည္း ျဖစ္နိုင္တာပဲဟု ေျဖေတြးပီး မသိသလိုပဲေနလိုက္သည္။
ထိုညေတာ့ ႏွောင္းေတာ္ေတာ္နဲ႕ အိပ္မေပ်ာ္ခဲ့။ မိုးလင္းခါနီးမွသာ အိပ္ေပ်ာ္သြားခဲ့သည္။ မနက္ထလာေတာ့ စက္ကမရွိေတာ့....ၾကည့္ရတာ အလုပ္သြားပီထင္သည္။ ကေလးလည္း ေက်ာင္းသြားေနပီေလ။ သူလည္း အိမ္ေအာက္ထပ္ဆင္းလာကာ မနက္စာစားလိုက္သည္။
စက္ ႐ုံးခန္းထဲမွာ လုပ္ငန္းရွင္ အမ်ိဳးသမီးနဲ႕ အလုပ္ကိစၥေဆြးႏြေးပီး ျပန္ဖို႔အလုပ္ ထလိုက္ခ်ိန္ ထိုအမ်ိဳးသမီးက ေျခေခ်ာ္ကာ သူ႕ထံလွဲက်သည္။ သူလည္း ႐ုတ္တရက္မို႔ ထိန္းလိုက္တာ အမ်ိဳးသမီးရဲ႕ ႏႈတ္ခမ္းနီက အကၤ်ီမွာေပသြားခဲ့သည္။
အျပင္မွာဆိုေတာ့ လဲစရာ အကၤ်ီမရွိလို႔ ေနာက္မွကိုထိုက္ကို ဝယ္ခိုင္းပီး လဲမယ္လုပ္ကာမွ ေမ့သြားခဲ့တာ။ ပီးေတာ့ ညေန စားပြဲတစ္ခုဖိတ္ထားတာလည္း ေမ့ေနတာ ကိုထိုက္သတိေပးမွ ကမန္းကတန္းေကာက္သြားလိုက္တာ။ အိမ္ျပန္ေရာက္ေတာ့လည္း ေသာက္ထားတာေကာ၊ ပင္ပန္းတာေကာေၾကာင့္ အိပ္ေပ်ာ္သြားတာ မနက္ထိပင္။
မနက္ေရာက္ေတာ့ ႏွောင္းကလည္း အိပ္ေပ်ာ္ေနတာေၾကာင့္ မနိုးရက္ပဲ ဒီတိုင္း အလုပ္သြားလိုက္သည္။
''ကိုထိုက္... ဒီလ လခ်ဳပ္စာရင္းေတြေကာ''
'' ျပန္စစ္ေနလို႔ မပီးေသးဘူး ပီးရင္လာပို႔ခိုင္းလိုက္ပါ့မယ္''
'' ေအာ္ အင္းအင္း''
''ပီးေတာ့... ဒါက လိုအပ္တာေတြဝယ္ဖို႔ ပစၥည္းစာရင္းပါ လက္မွတ္ထိုးေပးဖို႔''
''ထားခဲ့လိုက္ပါ ''
'' ပီးေတာ့ေဘာ့စ္... ဟို Ms.Jasmine နဲ႕ ေန႕လည္စာ စားဖို႔လည္းခ်ိန္းထားေသးတယ္ေနာ္''
''ကိုထိုက္ ၾကည့္စီစဥ္လိုက္ပါ''
''ဟုတ္ကဲ့ အာ့ဆို ခြင့္ျပဳပါဦး''
ကိုထိုက္ထြက္သြားမွ လက္ေတာ့ပ္ကို ခဏပိတ္ပီး ခုံေနာက္မွီကို မွီကာ အနားယူလိုက္သည္။ ၁၂ နာရီေလာက္ေရာက္ေတာ့ ကိုထိုက္နဲ႕ အတူ လုပ္ငန္းရွင္ အမ်ိဳးသမီးနဲ႕ ေန႕လည္စာစားဖို႔ ဖိတ္ထားတာေၾကာင့္ သြားလိုက္သည္။
ဆိုင္ထဲဝင္ေတာ့ စားပြဲထိုးေကာင္မေလးက သူတို႔ယူထားတဲ့ေနရာကို လိုက္ျပသည္။ ဆိုင္ေလးက အျပင္ဘက္နားကို မွန္ေတြနဲ႕ကာထားသျဖင့္ အတြင္းက အျပင္အဆင္နဲ႕ စားသုံးသူေတြကို အတိုင္းသားျမင္ေနရသည္။ သူတို႔ေနရာက မွန္ကာထားတဲ့နားမွာဆိုေတာ့ အျပင္မွေသခ်ာျမင္ေနရသည္။
''Sorry.... ေစာင့္ေနတာၾကာပီလား''
''မၾကာေသးပါဘူး ထိုင္ပါ ကိုစက္''
စက္ ထိုထိုင္ခုံမွာဝင္ထိုင္လိုက္ပီး သူတို႔စားစရာအခ်ိဳ႕မွာပီး လုပ္ငန္းအေၾကာင္းအနည္းငယ္ေဆြးႏြေးလိုက္သည္။
'' ကိုစက္လို အသက္ငယ္ပီး ေအာင္ျမင္ေနတာ Jas မခ်ီးက်ဴးပဲမေနနိုင္ဘူး''
(အရမ္းမငယ္ေတာ့ပါဘူး...ထိပ္စီးေျပာင္းေတာ့မွာ အစ္မေတာ္)
''ခ်ီးက်ဴးလြန္းေနပါပီ''
ထိုခ်ိန္ စားပြဲထိုးေကာင္မေလးက မွာထားတဲ့ ဝိုင္အခ်ိဳ႕ကို ယူလာသည္။ သို႔ေပမဲ့ ေျခေခ်ာ္က်ပီး ဝိုင္ထည့္ထားတဲ့ ခြက္က စက္ရဲ႕ ကိုယ္ေပၚကို ေမွာက္က်ကဳန္သည္။
''ေတာင္းပန္ပါတယ္ရွင္..... ဘယ္လိုလုပ္ရမလဲ ေပကုန္ပီ''
ေျပာရင္း အဝတ္တစ္ခုနဲ႕ ဝိုင္းသုတ္ဖို႔လုပ္ေနတာေၾကာင့္
''ရပီ.....မလိုဘူး.... ''
''ရရဲ႕လား...ကိုစက္...... ဒီဆိုင္က ဝန္ထမ္းေတြအသုံးကိုမက်ဘဴး ''
ဂ်က္စမင္လည္း သူ႕မွာပါလာတဲ့ ဘက္ကိုင္ပုဝါနဲ႕ သုတ္ေပးဟန္ျပင္လိုက္စဥ္.....
''ရတယ္ ကြၽန္ေတာ္ Toilet ခဏသြားလိုက္ဦးမယ္''
စက္ Toilet ကိုထသြားလိုက္သည္။
ဝန္ထမ္းမေလးကိုေတာ့ မန္ေနဂ်ာက ဆူပီးက်န္ခဲ့ေလသည္။ စက္ Toilet ထဲေရာက္ေတာ့ ေပသြားတဲ့ ေနရာကို အနည္းငယ္ ေရနဲ႕ သုတ္ဖို႔ အကၤ်ီကို အေပၚေခါက္တင္လိုက္သည္။ ပီးေတာ့ လက္စြပ္ပါ တစ္ခါတည္းခြၽတ္ထားပီး အိတ္ကပ္ထဲထည့္ထားမိသည္။
ကိုထိုက္ လည္းအတူပါလာတာေၾကာင့္ သူ႕ကိုပဲ အကူအညီေတာင္းပီး အကၤ်ီတစ္စုံဝယ္ခိုင္းလိုက္ရသည္။
'' ေဘာ့စ္... ဒီမွာ လဲဝတ္လိုက္ပါ''
''အင္း...ေက်းဇူး ကိုထိုက္''
'' ရပါတယ္ဗ်... အာ့ဆို ကြၽန္ေတာ္ အျပင္မွာေစာင့္ေနေပးမယ္''
''အင္း...''
စက္ အဝတ္လဲပီး ျပန္ထြက္လာေတာ့ ေပသြားတဲ့အဝတ္ကို ခုဏကအထုတ္ထဲထည့္ပီး အျပင္ေရာက္ေတာ့ ကိုထိုက္ကို ေပးလိုက္သည္။
''ကိုထိုက္ ဒါေတြကို ပစ္လိုက္ေတာ့ စြန္းသြားေတာ့ ေလွ်ာ္လည္းရမွာမဟုတ္ေတာ့ဘူး''
''ဟုတ္ကဲ့ ကြၽန္ေတာ္ သြားပစ္လိုက္ပါ့မယ္''
ပီးတာနဲ႕ စက္ သူ႕ေနရာကို ျပန္လာလိုက္သည္။ မန္ေနဂ်ာကေတာ့ ခခယယ ေတာင္းပန္ပီး ဝိုင္တစ္ပုလင္းလာခ်ေပးေလသည္။ စက္လည္း ျပႆနာမရွာခ်င္တာေၾကာင့္ ဘာမွမေျပာလိုက္။ ပုံမွန္ဆိုရင္ ေပါက္ကြဲမွာမွန္ေပမဲ့ ဒီေန႕မွ ဘာလို႔မွန္းမသိ ၿငိမ္ေနမိသည္။
(မပူပါနဲ႕ အိမ္ေရာက္ရင္ ဆူခံထိမွာ စိတ္ၾကည္ေနခ်ိန္ဆို အၿမဲမေကာင္းတာ တစ္ခုျဖစ္ေနၾကေလ။ သူမ်ားေတာ့မသိဘူး ကိုယ္ေတြေတာ့ အဲ့လိုအၿမဲျဖစ္တယ္)
ညေနအိမ္ျပန္ေရာက္ေတာ့ ခ်စ္လွစြာေသာသူေလးက ေစာင့္ႀကိဳေနေလသည္။
''ႏွောင္း..... ဘာလို႔ အျပင္မွာထြက္ေစာင္ေနတာလဲ။ ေလစိမ္းေတြတိုက္ပီး အေအးေတြပက္ကုန္မွျဖင့္''
'' ဘာမွမျဖစ္ပါဘူး အခုမွထြက္လာတာပါ''
''အင္းအင္း.... ဂ႐ုစိုက္ဦး..... သားေကာ''
'' ရွိပါ့''
စက္ကားေပၚကဆင္းလာပီး ႏွောင္းအနားေရာက္ေတာ့ ႏွောင္းရနံ႕သင္းသင္းေလးတစ္မ်ိဳးရတယ္။
''စက္.... မွန္မွန္ေျပာေနာ္... ဒီေန႕ ဘယ္ေတြသြားခဲ့လဲ''
''ဟင္...ဘာျဖစ္လို႔လဲ ''
'' ေမးတာပဲေျဖပါ''
''ဟုတ္''
ဆိုပီး ကေလးေတြအဆူခံရရင္ လုပ္သလိုမ်ိဳး လက္ပိုက္ပီး ျပန္ေျဖလိုက္သည္။ (မယကႀကီး)
''ဒီေန႕ ႐ုံးမွာ လခ်ဳပ္စာရင္းေတြစစ္တယ္.... ေန႕လည္ လုပ္ငန္းရွင္တစ္ေယာက္နဲ႕ေတြပီးေန႕လည္စာစားတယ္....ညေန မီတင္တက္တယ္။ ပီးေတာ့ အိမ္ျပန္လာတယ္ေလ.... ဘာလို႔လဲႏွောင္း''
''ခဗ်ား အခုတေလာ ေတာ္ေတာ္ကိုထူးဆန္းေနတယ္''
''ဟမ္???? ဘယ္နားကလဲ''
''ထားပါေလ.... ဒီတစ္ခါေတာ့ ရွိပါေစေတာ့''
''????''
ႏွောင္းေျပာခ်င္ရာေျပာပီး အိမ္ထဲဝင္သြားေတာ့ စက္လည္း အူေၾကာင္ေၾကာင္ေလးနဲ႕ က်န္ခဲ့သည္။ စိတ္ထဲမွာလည္း Question mark ေတြနဲ႕က်န္ခဲ့ေလသည္။
*ငါဘာမ်ား လုပ္မိပါလိမ့္*
ေနာက္တစ္ေန႕.........
'' ႏွောင္းေရ.....ငါတို႔လာလည္တယ္''
'' လီယိုနဲ႕ မိုးယံ...ဘယ္လိုကေန ဘယ္လို ေရာက္လာတာလဲ... ၿငိမ္းေကာပဲ''
'' လာလည္ခ်င္လို႔ေပါ့ဟ...သားသားနဲ႕လည္းေတြ႕ခ်င္လို႔... ဒီမွာသူႀကိဳက္မယ္ထင္တာေတြဝယ္လာတယ္''
''လာေလ ထိုင္ၾက.... ဘာေသာက္မလဲ.....ဘာစားမလဲ''
'' ေလာေလာဆယ္ ေရပဲေပးပါ... ရာသီဥတုပူလာလို႔ ေမာတာ''
''ok..ok''
မိေအးက ေရေသာက္ဖို႔ယူလာပီးခ်ေပးလိုက္သည္။
''မင္းတို႔လာတာနဲ႕ အေတာ္ပဲ ငါေမးစရာရွိလို႔''
''ဘာေမးမွာလဲ''
'' ဒီလို.... စက္ကေလ....''
ဆိုပီး အစခ်ီလိုက္ကာ ဟိုေန႕က ႏႈတ္ခမ္းနီကိစၥေတြေကာ....အကုန္ေျပာျပလိုက္ေလသည္။
''အစ္ကိုႀကီးက မလုပ္ေလာက္ပါဘူး''
''ငါလည္း မလုပ္ေလာက္ဘူးထင္တာပဲေလ..... ဒါေပမဲ့ ရနံ႕ကိစၥက်ေတာ့ေကာ''
''ဟမ္...အဲ့ေတာ့မင္းက ဘာလုပ္ခ်င္လို႔လဲ''
''မသိဘူးေလ... မသိလို႔ေမးပါတယ္ဆိုမွ ျပန္လာေမးေနတယ္''
''အင္း....အာဆို ဒီလိုလုပ္''
ဆိုပီး လီယိုက က်န္သူေတြကို အနားတိုးလာဆိုပီး လက္ရိပ္ျပလိုက္သည္။ သူတို႔ ေလးေယာက္ ေခါင္းခ်င္းဆိုင္သြားပီး တိုးတိုးနဲ႕ေျပာမလားဆိုပီး ေစာင့္ဆိုင္းေနၾကသည္။
'' ငါလည္းေလ... မစဥ္းစားရေသးဘူးလို႔ ေျပာမလို႔''
''ဟမ္x3''
'' ေစာက္ေကာင္ မစဥ္းစားရေသးတာမ်ား ႀကီးႀကီးက်ယ္က်ယ္ေတြ လုပ္ျပေနတယ္ ''
ဆိုပီး လီယိုေက်ာကို တဖုန္းဖုန္းနဲ႕ မိုးယံကရိုက္ေလသည္။
''သြားသြား ေစာက္အယ္လ္ဖာေတြ ေဝးေဝးေန''
''မင္းတို႔က အဲ့လိုလား''
''ဟုတ္တယ္x3''
သုံးေယာက္သားတက္ညီ လက္ညီ လီယိုကို ပထုတ္ထားၾကသည္။
(မသိရင္ uke မ်ား အစည္းအေဝး က်ေနတာပဲ)
သုံးေယာက္သားက အိုမီဂါေလးေတြဆိုေတာ့ တစ္ကိုယ္တည္းထီးထီးႀကီး ျဖစ္ေနေသာ အယ္လ္ဖာ လီယိုေလးခမ်ာ မ်က္ႏွာႀကီးမဲပီး ထိုေနရာကေန ထသြားေလသည္။ စိတ္ထဲမွလည္းေတးထားလိုက္သည္။
* ငါ့ေကာင္မေလးရမွ ဒင္းတို႔ေရွ႕ အေခါက္တစ္ရာေလာက္ ျဖတ္ေလွ်ာက္ျပမယ္လို႔*
(အမ္...ဘာမွလည္းမဆိုင္ဘူး)
လီယို - မဆိုင္လည္းေျပာမွာပဲ
ေရွာင္ဟုန္ - အမ္...အင္းအင္း စိတ္ခ်မ္းသာရင္ ကမၻာႀကီးေအးခ်မ္းတယ္
လီယို - .......(စြံ႕အ)
လီယိုကို ပထုတ္လိုက္ပီး သုံးေယာက္သားေခါင္းခ်င္းဆိုင္ေဆြးႏြေးၾကျပန္သည္။
'' ငါေျပာမယ္....မင္း ဟိုေကာင့္႐ုံးေတြဘာေတြ လိုက္မသြားဘူးလား''
''မသြားဖူးဘူး.....ဘယ္နားရွိမွန္းေတာင္မသိဘူး''
''ေအး...ေကာင္းေရာ''
ႏွောင္းက ၿငိမ္းဘက္ အားကိုးတစ္ႀကီးၾကည့္ျပန္ေတာ့လည္း.....
'' ကြၽန္ေတာ္လည္း မေရာက္ဖူးဘူး''
''ေအး...ေကာင္းတယ္ မင္းတို႔ ႏွစ္ေကာင္က ကိုယ့္လူကို တယ္စိတ္ခ်ေနၾကတာကိုး..... အာ့ေၾကာင့္ ေရာင့္တက္ေနတာ''
'' ဟင့္...အာ့ဆို လိုက္သြားရမွာလား''
''ခုခ်က္ခ်င္းေတာ့ ဘယ္ဟုတ္မလဲ အေျခအေနၾကည့္ပီး တစ္ရက္ရက္ ထမင္းသြားပို႔သလိုနဲ႕ လိုက္သြားၾကည့္.... မေတာ္ မိခ်င္မိသြားမွာပဲ''
''ဟုတ္တယ္ အစ္ကိုႏွောင္း.... ကြၽန္ေတာ္လည္း ေထာက္ခံတယ္''
''အင္းအင္း...ငါစမ္းၾကည့္လိုက္မယ္... ေက်းဇူးပါ ''
''သူငယ္ခ်င္း အခ်င္းခ်င္းပဲ မလိုပါဘူး..... ေလာေလာဆယ္ ဗိုက္ျပန္ဆာလာလို႔ ဘာခ်က္လဲ 😁''
''အိမ္မွာ ၾကက္သားဆီျပန္နဲ႕ ခ်ဥ္ေပါင္ေၾကာ္ ခ်က္ထားတယ္ ''
'' စားမယ္.... စားမယ္''
ညေန သားေလး ေက်ာင္းျပန္လာသည္ အထိ ေစာင့္ပီးတူတူေဆာ့ၾကေလသည္။
''ဦးဦး ''
''သားသားေလး ေက်ာင္းက ျပန္လာပီလား''
လီယိုက ကေလးလည္းျမင္ေကာ ဝမ္းသာအားရ ေျပးဖက္ေလသည္။
''ဟုတ္..... ဦးဦးက သားသားဆီလာတာလား''
''ဟုတ္ပဗ်ာ''
'' အာ့ဆို တူတူေဆာ့ၾကမယ္ေနာ္''
''ေဆာ့မွာေပါ့.... သားသားဘာေဆာ့ခ်င္လဲ။ ဦးက သားသားကိုပဲေမွ်ာ္ေနရတာ... တစ္ခ်ိဳ႕ေတြဆီမွာ ပဲၾကမ္းဆားေလွာ္ အျဖစ္မခံနိုင္လို႔ ''
(အိုမီဂါ ေတြအလယ္မွ တစ္ဦးတည္းေသာ အယ္လ္ဖာေလး)
လီယိုက ႏွောင္းတို႔စကားေျပာေနတဲ့ အုပ္စု မၾကားၾကားေအာင္ ေအာ္ေျပာေလသည္။ မိုးယံတို႔လည္း လီယိုကို နဂါးမ်က္ေစာင္းေတြပစ္ပစ္ထိုးေနေလသည္။
'' ေဘာလုံးေဆာ့မယ္... ေဖေဖက မေဆာ့ေပးနိုင္ဘူး....ဒယ္ဒီကလည္း ပိတ္ရက္မွေဆာ့ရတာ... ဦးဦး လာေတာ့ တူတူေဆာ့ခ်င္တာ...ဟီးဟီး''
''ဟုတ္ပါပီဗ်ာ''
🔸🔸🔸🔸🔸🔸🔸🔸🔸🔸🔸
လီယိုတို႔ အုပ္စု ျပန္ခါနီးမွ စက္ကလည္း အလုပ္မွျပန္လာေလသည္။
စက္က အိမ္ထဲအဝင္ လီယိုတို႔က အိမ္ေရွ႕အထြက္နဲ႕တိုးေလသည္။
'' သားႀကီး....ခုမွျပန္လာတာလား''
''ဟာ....မင္းတို႔...ငါ့အိမ္ဘာလာလုပ္ၾကတာလဲ''
''အမယ္... ငါတို႔ သူငယ္ခ်င္းေလးဆီလာတာ ဘာျဖစ္လဲ''
''ငါကေတာ့ သားသားဆီလာတာ''
မိုးယံအေျပာကို လီယိုကျဖတ္ေျပာလိုက္သည္။
''အင္း.... လီယို...မင္းလည္းငါ့သားကိုပဲ ကပ္မေနနဲ႕...မင္းမွာလည္း ပါတနာ မရွာေတာ့ဘူးလား''
လီယို မ်က္ႏွာႀကီးက ရႈံ႕မဲ့ကာ... လာျပန္ပီ ေနာက္တစ္ေယာက္ဆိုတဲ့ မ်က္လုံးေတြနဲ႕ ၾကည့္လိုက္ေလသည္။
''မရွာဘူးကြာ... ေမြးေသးမယ္မထင္ဘူး.... ေျပာရတာမဟုတ္ဘူး... ဒီဗိုက္ထဲေရာက္ခ်င္ေရာက္ေနမွာ ''
ဆိုပီး ႏွောင္းဗိုက္ကို ထိုးပီးေျပာလိုက္သည္။ စက္ကမ်က္ႏွာႀကီးမဲကာ....
''မင္း...ငါ့သားကို အားမရလို႔ ခုမေမြးေသးတဲ့ ကေလးပါခ်ိန္ေနျပန္ပီလား''
''ဘာျဖစ္လဲ....ေတာ္ပီေတာ္ပီ..ျပန္ေတာ့မယ္... မင္းလည္း က်ပ္က်ပ္သတိထား''
မိုးယံတို႔တိုင္ပင္ေနၾကတဲ့ အႀကံကိုသိေနတာေၾကာင့္ တမင္ အျမင္ကတ္ကတ္နဲ႕ အတိအက်မေျပာပဲ လက္ညိုးနဲ႕ပဲ သတိေပးလိုက္ကာ လွည့္ထြက္လာလိုက္သည္။ စက္ကေတာ့ ေနာက္မွာ ေခါင္းေလးကုတ္ကာ က်န္ခဲ့ေတာ့သည္။
မိုးယံလည္း ႏႈတ္ဆက္ပီး ျပန္သြားကာ ၿငိမ္းကေတာ့ ကိုထိုက္နဲ႕အတူျပန္သြားေလသည္။
''ဒီေကာင္ေတြ ဘာမွန္းမသိဘူး''
ႏွောင္းဘက္ၾကည့္လိုက္ေတာ့လည္း ပုခုံးတြန့္ကာ အိမ္ထဲဝင္သြားေလသည္။
*ဒီေန႕ အကုန္ထူးဆန္းေနသလိုပဲ*
သူလည္း ဘာမွထပ္မစဥ္းစားေတာ့ပဲ အိမ္ထဲဝင္လာလိုက္သည္။
🔸🔸🔸🔸🔸🔸🔸🔸🔸🔸🔸
တူဘီကြန္တင္းန်ဴး😁😁😁
12.4.2022
🔸🔸🔸🔸🔸🔸🔸🔸🔸🔸🔸