ბარში ჩემთვის კუთხეში ვიჯექი და ვსვამდი.
ყველანაირი ტკივილი ფეხებზე მეკიდა.
ყველაფერი!
ჰო ყველაფერი ფეხებზე მეკიდა...
არც მშობლები აღარ მაინტერესებდა და არც ნათესავები.
პირველად მომინდა გადაკარგვა და ცხოვრებისგან სიამოვნების მიღება.
მივაღწიე კიდეც ამას.
იმდენი დავლიე, რომ ფეხზეც კი ვეღარ ვდგებოდი და ლაპარაკიც მეზარებოდა.
გულისრევის შეგრძნება დამეუფლა, წამოვდექი და ტუალეტში გავედი. ძლივს დავდიოდი.
ბარბაცით...
თვალები ისე ამემჟღრა, რომ სარკეში ჩემ თავს ვერ ვხედავდი.
წყალი მოვუშვი და სახე ჩამოვიბანე. ცოტათი აზრზე მოვედი, მაგრამ გული მაინც მერეოდა. თვალებს ვჭუტავდი და სარკეში ვიხედებოდი, შევამჩნიე როგორ გამოვიდნენ მთვარლი გოგონები სატირფარეშოდან. კარგი არაფერი ვიფიქრე ნამდვილად, წამით მეც მომინდა მათთან ყოფნა და საკუთარ აზრებზე ირონიულად ჩავიცინე...
სახე შევიმშრალე, საპირფარეშოდან გამოვედი და კარებში ნახევრად გასულს ისევ გული ამერია მაგრამ ყურადღება არ მივაქციე და ისევ ჩემი გზა განვაგრძე. ჩემი ჩანთის ასაღებად ჩემს მაგიდასთან დავბრუნდი, ჩანთა ავიღე და გასასვლელისკენ გავეშურე. კარებში ვიღაცას შევეჯახე ვისი სუნამოს სუნიც მეამა.
- ლაზმანო. წინ იყურე თორემ ლამის რაღაც ჩავიდენეთ...
თვითონაც საკმაოდ ნასვამი ჩანდა, მას ავხედე და ხელი ყელზე მოვუჭირე მსუბუქად.
- ეს სუნამო აღარ დაისხა თორემ შემდეგში მართლა ჩავიდენთ რაღაცას.
ვუთხარი და გვერდით გავიწიე რათა გზა გაეგრძელებინა და წასულიყო. ის იყო გვერდი უნდა ჩაეარა რომ მასზე ამოვარწყიე და ზიზღით შემომხედა.
- ორი წლის ხარ?! პატრონი არ გყავს? ამდენს რომ დალევ თავის კონტროლიც უნდა შეგეძლოს!
- გააჯვი შენი...
გარეთ გაავარდი ჰაერზე, სუნთქვა გამიჭირდა. დალევისგან მუცელი სასტიკად მტკიოდა. მოსულერებას ვცდილობდი, როცა ვიღაცამ ხელსახოცი გამომიწოდა და მეც სწრაფად გამოვართვი ისე, რომ მადლობაც კი არ გადამიხდია. შემდეგ მისკენ მივბრუნდი და ისევ ის ბიჭი დავინახე.
- მაპატიე... და მადლობა...
- უკეთ ხარ?
მას თანხმობის ნიშნად თავი დავუქნიე და ჩემი გზა გავაგრძელე, ნელი ნაბიჯებით...
- შეჩერდი!
არ გავჩერებულვარ, ისე მოვიქეცი თითქოს მისი ხმა არ გამიგია. დამეწია და მისკენ მომქაჩა.
- შენს სახელს არ მეტყვი? მადლობის ნიშნად.
- ლილე.
მოვატყუე და ჩემი გზა გავაგრძელე. აღარ გამომყოლია, თუმცა არც უკან დაბრუნებულა. უბრალოდ გაჩერებული იყო და მიყურებდა.
- წადი შენი...
ჩავილაპარაკე ჩემთვის და გზა გავაგრძელე.
უცებ არსაიდან ჩემი დედამოტყნული ყოფილი გამოჩნდა, რომლის გამოც ვიყავი ამ მდგომარეობაში.
- ელენეე! ელენეე!
ამ სირისთვის ყურადღება არ მიმიქცევია, კვლავ გზას ვაგრძელებდი. მოვიდა, თმებში ხელი ჩამავლო და მისკენ მიმატრიალა.
- შენ რა დაყრუვდი? რომ გეძახი არ გესმის?
- ახლავე გამიშვი ხელი და გააჯვი აქედან!
- როგორ მელაპარაკები?!
ხმამაღლა დამიყვირა, მე კი ფეხი თავის "ოქროს" კვერცხებში ჩავაზილე და სწრაფად გავიქცი თუმცა დამეწია გამაჩერა და სახეში სილაც გამწნა.
სანამ ხმას ამოვიღებდი დავინახე ის ბიჭი ბარში ვისი სუნამოც მომეწონა. ჩემს ყოფილს საყელოში სწვდა და თავი ცხვირში ჩაარტყა.
აი აქ დაიწყო აურზაურიც...
არსაიდან ქუჩის მაწანწალები გამოცვივდნენ და კრუგი შემოგვირტყეს. შუაში ვიდექით, მე და ეს უცხო ბიჭი. გამომხედა, ძალიან ახლოს ვიდექით ერთმანეთთან. ჩემი ყურისკენ დაიწია და ყურში ჩამჩურჩულა.
- სამ თვლაზე გაიქეცი.
ვერაფერი ვუპასუხე. როგორც კი ეს მითხრა მაშინვე ათვლა დაიწყო, თანაც ხმამაღლა.
- ერთი!
ქუჩის მაწანწალები ერთმანეთს უყურებდნენ და იცინოდნენ.
- შენი სიცოცხლის ბოლო წუთებს ითვლი?
- ორი!
უფრო ხმამაღლა და სერიოზული ტონით წარმოსთქვა. შეშინებული თვალებით ვუყურებდი მას, არ მინდოდა სამიც ეთქვა. არავინ იცოდა მოვლენები როგორ განვითარდებოდა.
- რას ელოდებით იდიოტებო? დაარტყით ამ ნაბიჭვარს!
და აი, ბრძანა ჩემმა გამოსირებულმა ყოფილმაც.
- სამი...
წყნარად თქვა ჩემმა გადამრჩენელმა უცხო მამაკაცმა და ჩემს ყოფილს ირონიულად გაუღიმა.
ჯერ მისკენ ნელი ნაბიჯებით დაიძრა, შემდეგ საყელოში წვდა კიდევ ერთხელ და ისიც შუაში შემოათრია. მაწანწალები გაჩერებულნი იდგენ და უბრალოდ ამ ბიჭს და ლევანის (ჩემს ყოფილს) უყურებდნენ.
- ვინმე თუ ნაბიჯს გადმოდგამს...
წამით გაჩუმდა. მათში ინტრიგა გამოიწვია, შემდეგ ისევ გააგრძელა საუბარი.
- გამეცალეთ!
ყველა ერთ მხარეს მოიყარა, ერთერთმა იარაღიც კი ამოიღო და მას დაუმიზნა.
- ვინმე ერთ ნაბიჯსაც თუ გადმოდგამს ისეთ რამეს ვიზამ რომ ნამდვილად გაგაოცებთ!
იარაღიანს მიუახლოვდა და ნელა ძალდატანების გარეშე წაართვა ის.
- შენ რა მისი გამოყენება არ იცი? კარგი არაუშავს, არც მე...
ლევანი მათკენ მოისროლა და მათ ისევ თავისი იარაღი დაუმიზნა, მე კი მის ზურგს ამოფარებული ვაკვირდებოდი სიტუაციას.
- არავინ გადმოდგას ნაბიჯი...
ქუჩის მეორე მხარეს გააყოლა თვალი, ავტობუსი დაინახა და შემდეგ ისევ მაწანწალებს მიმართა.
- თუ ვინმე ნაბიჯს გადმოადგამთ, ვიტირებ.
ეს უცხო ბიჭი ნამდვილად სიკვდილს ეთამაშებოდა.
გადაიხარხარა, შემდეგ ჩემსკენ მობრუნდა ხელი ჩამკიდა და ავტუბუსისკენ გაიქცა, მეც თან მიმათრევდა. მაწანწალები კი ერთმანეთს ლანძღავდნენ ამ იდიოტმა როგორ გაგაცურათო...
ავტობუსზე, რომ ვერ მიგვესწრო ალბათ მათი ლუკმა გახდებოდა ეს უცხო ბიჭი, მე კი ლევანი რას მიზამდა არავინ იცის. ან სამუდამოდ გამომკეტავდა ან სიცოცხლეს გამომასალმებდა...
ავტობუსში ასვლისთანავე ბოლო რიგის სავარძელძე დაჯდა და თვალები დახუჭა მეც გვერდით მივუჯექი.
- გმადლობ, რომ დამეხმარე.
- არაფრის.
- ლილე არ მქვია...
- დაივიწყე, არ მაინტერესებს.
ისე მელაპარაკებოდა თითქოს არაფერი ყოფილიყო, მეც შევეშვი და საუბარი აღარ გავუგრძელე. თავისი გაჩერება რომ მოვიდა და ჩასვლა დააპირა მე გამომხედა და მკითხა.
- მარტო წასვლა ხომ არ გეშინია?
ამ კითხვაზე კი გამახსენდა, რომ წასასვლელი საიქიოს გარდა აღარსად აღარ მქონდა. ვერაფერი რომ ვერ ვუპასუხე ხელი ჩამკიდა და ავტობუსიდან ჩამათრია.
- დღეს ჩემთან დარჩი თუ გინდა.
- შეიძლება?
წყნარად ვკითხე თუმცა ძალიან გახარებული ვიყავი იმის გამო, რომ თუნდაც ერთი ღამით მაინც მქონდა დასარჩენი.
- შეიძლება ელენე.
გამიღიმა და შენობაში შევიდა, მეც უკან გავყევი.
- რა გქვია?
- დავითი.
- კარგი... რეალურად რა გქვია?
შემომხედა და ისევ გაიღიმა.
- სანდრო, მაგრამ ყველა დავითით მიცნობს ამიტომ დავითი დამიძახე! შენს გარდა არავინ იცის ჩემი რეალური სახელი.
- და მე რატომ მითხარი?
- იმიტომ, რომ მკითხე.
ჩავიცინე და გზა გავაგრძლე.
თავისი სახლის კარი გააღო და პირველი მე შემიშვა. უამრავი ცივი იარაღი და შავი ფერის ხელთათმანები ეყარა.
- იმედი მაქვს არ შეგაშინებ ამით. სროლა ჩემი ჰობია ამიტომაც თითქმის ყველა სახეობის იარაღი მაქვს. არანაირი მაფიის დაჯგუფების წევრი არ ვარ, ამაზე არ იფიქრო...
სიცილით მელაპარაკებოდა. მე მის დაუკითხავად ერთერთი ავიღე და კედელს დავუმიზნე.
- მაგაში ტყვიები არ დევს. ჰო მართლა არეული სახლის გამო მაპატიე უბრალოდ აქ მარტო ვცხოვრობ და დიდად დალაგებისთვისაც არ ვიკლავ თავს.
- რამდენიხნით მომცემ დარჩენის უფლებას?
პირდაპირ ის ვკითხე რაც ახლა ყველაზე მეტად მაინტერესებდა.
- სახლი არ გაქვს?
- მაქვს, მაგრამ... კარგი დაივიწყე.
- კარგი, როგორც გინდა. დარჩენაზე პრობლემა არ მაქვს. რამდენ ხანსაც გინდა დარჩი ოღონდ ერთი პირობით.
- გთხოვ ახლა არ მითხრა ყოველ დღე მინეტს გამიკეთებო.
თვალები ავატრიალე და ისე ვუთხარი მან კი ამის გაგებაზე გულიანად გადაიხარხარა.
- რამდენი წლის ხარ?
- ფუ შენი...
- ელენე დაახლოებით 18 ან 19 წლის იქნები. ახლა მე შემომხედე. მე რამდენისას ვგავარ?
- ალბათ 23ის ხარ.
- არა 24ის მგონი ნორმალურია ეგ რომ გითხრა არა? დაწყნარდი მსგავს არაფერს გთხოვ
კვლავ სიცილით აგრძელებდა ლაპარაკს.
- უბრალოდ სანამ აქ ხარ ჩემი სახლის დალაგება უნდა მეთხოვა.
- არაა პრობლემა, დავალაგებ.
- დალევ რამეს?
- რაც დავლიე ისიც მეყოფა.
- კარგი თუ ასეა დავიძინოთ, მე მეძინება.
- მე სად ვიძინებ?
- წინააღმდეგი არ ვარ საწოლი გაგიყო, მეტი მაინც არ მაქვს. თუ ჩემს ერთად წოლა არ გინდა იატაკზე დაიძინე.
- დივანზე რომ დაიძინო?
- ჩვენ ასე ვერ მოვრიგდებით ელენე. მე ჩემი საწოლი მინდა აი შენ თუ გინდა დაიძინე დივანზე მაგრამ ჯერ დალაგება მოგიწევს, ხომ ხედავ რა დღეშიცაა? ახლა რომ დაიწყო ამის დალაგება ალბათ დილამდე ვერ მორჩები. ასე რომ თუ ძილი გინდა წამოდი საძინებელს გაჩვენებ.
სანდროს გავყევი, ღმერთს მადლობას ვუხდიდი საწოლი პატარა რომ არ იყო და წესიერად ძილს შევძლებდი.
- მოკლედ ელენე, აი იმ კარადიდან რომელი პერანგიც გინდა აიღე და ჩაიცვი. მე სააბაზანოში შევალ, შენს გამო ცუდი სუნი ამდის უნდა ვიბანაო.
სანდრომ მაისური გადაიძრო და კუთხეში მიაგდო. ზომიერად ნავარჯიშევი სხეული ჰქონდა, თვალი გამიშეშდა მაგრამ გონს უცებ მოვედი. მის მხარზე შლამი შევამჩნიე, მას მივაშტერდი. შეამჩნია როგორ ვუყურებდი და ირონიულად გაიცინა.
- ჩემი სუნამოს ერთად ჩემი სხეულიც მოგწონს როგორც ჩანს.
სიცილით მელაპარაკებოდა.
- ელენე მეშინია ღამით რამე არ დამიშავო.
მეც გავიცინე, არაფერი ვუპასუხე. თვითონაც გაიცინა და სააბაზანოში შევიდა. ღრმად ამოვისუნთქე და მის საწოლში ჩავენარცხე.
- " ეს რა იყო?! რა სხეული აქვს... მისი ხმა... სახე... სუნი... ეს ბიჭი თავს დამაკარგვინებს მალე..!"
საწოლიდან წამოვდექი, კარადა გამოვაღე და ის პერანგი ავიღე რომელსაც ყველაზე მეტად ჰქონდა მისი სურნელი შერჩენილი. მის გამოსვლამდე გამოვიცვალე და ლოგინში ჩავწექი, კუთხეში რათა ადგილი მისთვისაც დამეტოვებინა.
-"ხვალ აუცილებლად უნდა მივალაგო ის დივანი თორემ ასე დისკომფორტი მექმნება..."
ვერ ვიძინებდი...
ჩემი ჰიგიენა მაწუხებდა, რომელიც დღეს ვერ დავიცავი.
ვერ ვუძლებდი ბანაობის გარეშე ძილს თუმცა არ იყო დღეს ამის დრო...
სხვის სახლში ასე ძალიან ვერ ვითამამებდი. სააბაზანოს კარის ხმა გავიგე, სიბნელეში დავლანდე კარადასთან რომ მივიდადა და გამოიცვალა. შემდეგ სინათლე აანთო და საწოლის გვერდით მდებარე მაგიდას მიუჯდა. ვცდილობდი დამეძინა მაგრამ ვერ ვიძინებდი ძალიან დიდი სიფრთხილით შევტრიალდი მისკენ, რომ დამენახა რას აკეთებდა. ხელში რაღაც პატარა ზომის წიგნი ეჭირა და კითხულობდა. მხოლოდ სპორტიულის შარვლის ამარა იყო. მის ზურგს ვხედავდი, ისეთი პრიალა კანი ჰქონდა რომ თვალი გამირბოდა მის სხეულზე.
დავიკიდე ყველაფერი, თვალები დავხუჭე და დაძინება ვცადე. დაახლოებით ათი წუთი ვცდილობდი დაძინებას, ბოლოს სულ ოდნავ მითვლემილი სანდროს ხმამაღალი სუნთქვის ხმა მესმის. თვალს ვახელ და მისკენ ვტრიალდები. ჩემს გვერდით საწოლში იწვა და
ცალი ხელი შარვალში ჰქონდა, თავის პენისს ამასაჟებდა. ასეთ მდგომარეობაში, რომ დავინახე მეც ჰორმონებმა მომაწვა და სრულიად შემთხვევით, ხმამაღლა მისი სახელი კვნესით წამომცდა. სანდრომ სწრაფად დაუბრუნდა ჩვეულ მდგომარეობას და ჩემსკენ მოატრიალა თავი.
- შენ რა არ გძინავს?
მის სიტყვებს ყურადღება აღარ მივაქციე. ხელით თავის პრესს შევეხე.
- ეს ნამდვილია?
ვკითხე მას ისე რომ მის კუნთებზე თვალიც არ მომიშორებია. სანდრომ ჩაიცინა და ხელი კისერზე მომხვია. თავი მის თავთან ახლოს მიმატანინა, ნელ-ნელა ვუახლოვდებოდით სახით ერთმანეთს. მისი სურნელი ისევ თავს მაკარგვინებდა, თავის კონტროლი საკმაოდ მიჭირდა უკვე. თვალები დავხუჭე და მთლიანად მას ვანდე საკუთარი თავი. მისი ტუჩები ვიგრძენი ჩემს ტუჩებზე. ენა მის ტუჩებს ავუსვი სანდრო ენით კოცნის საშუალებას არ მაძლევდა. უცებ შეჩერდა და მომშორდა.
- ამას არ უნდა ვაკეთებდეთ ელენე.
არაფერი ვუპასუხე. საწოლზე წამომჯდარი ვიყავი, ისევ ჩაწოლას ვაპირებდი, რომ შემაჩერა და მისკენ მომქაჩა.
- ამას არ უნდა ვაკეთებდეთ, მაგრამ ჯანდაბას მოდი აქ.
ტუჩებზე გიჟივით დამეწაფა, ამჯერად თვითონ გამოიჩინა ინიციატივა ენით კოცნისა, ტუჩზე მკბენდა და თავის ენას ჩემს ენაში ხლართავდა. ეს უკანასკნელი ძალზედ სასიამოვნო იყო და უფრო სასიამოვნო გახდა როდესაც მისი ხელი პერანგში შემოაცურა და ჩემს სხეულს ეფერებოდა. საწოლზე გადავწექი და სანდროც ჩემს ზემოდან მოექცია. ტუჩებიდან კოცნით ყელზე გადავიდა. კოცნის დროს თან მის ცხელ სუნთქვას ვგრძნობდი, თავისი მაისური ერთი ხელის მოსმით გამხადა. მთელ ყელს მიკოცნიდა, ორივე ხელით საჯდომზე მიჭერდა. ბიუსჰალტერი შემიხსნა. მკერდზე დამეწაფა, ისე სასიამოვნოდ მეხებოდა, რომ თავის შეკავება მიჭირდა და რამდენჯერმე ამოვიკვნესე. ცალი ხელით ჩემს საჯდომს მოაშორა და მკერდს მიზელდა.
კოცნით ნელნელა მუცელზე ჩაუყვა, შემდეგ ისევ მკერდზე დამეწაფა. ხელი ჩემი სასქესო ორგანოსკენ ჩააცურა, უკვე საკმაოდ სველი ვიყავი. ჩემს ორგანოს საცვალზე გარედან დაუწყო წვალება რაზეც ისევ კვნესა დამცდა. ხელი ძლიერად ამომიჭირა ამჯერად უკვე თავი ვეღარ შევიკავე და ხმამაღლა ამოვიკვნესე მისი სახელი.
სველი ტრუსი გამხადა და სადღაც მოისროლა.
ჩემში ჯერ ერთი თითი შემოვიდა შემდეგ მეორე და მესამეც მიაყოლა, სწრაფ და სასიამოვნო მოძრაობებს აკეთებდა. უკვე ვათავებდი, მაგრამ თავუსი თითები მოაშორა ჩემს ვაგინას და თავისი შარვალი გაიხადა მას ზედ ბოქსერიც მიაყოლა. ჯერ ხელით დაანძრია თავისი უკვე ამდგარი პენისი შემდეგ კი ჩემში ბოლომდე შემოვიდა. სწრაფად და უხეშად.
- როგორი ვიწრო ყოფილხარ...
ხვნეშით ამოილაპარაკა მან მე კი პირველივე წამიდან აუტანელი ტკივილი ვიგრძენი.
- შენი დედაც! ცოტა ფრთხილად ცხოველო!
კვნესით ველაპარაკებოდი და ვთხოვდი უფრო ფრთხილად მომპყრობოდა მაგრამ შემდეგ გავიაზრე რომ ეს ტკივილიც მსიამოვნებდა. ბიძგებს უფროდაუფრო ზრდიდა, ჩემში ძალიან ღრმად შემოდიოდა. მკერდზე ხელებს მიჭერდა, სუნთქვა უხშირდებოდა.
- ვათავებ...
წამოვიკვნესე და უფრო სწრაფად დაიწყო ჩემში მოძრაობა. არ ჩერდებიდა მე კი უკვე პიკს ვაღწევდი.
ისევ ღრმა და ცხოველური ბიძგები...
უკვე მეორედ ვათავებდი, ვიგრძენი როგორ ჩაიღვარა ჩემში მისი სითხე და სანდრო სწრაფად გამოვიდა ჩემიდან. ძალა გამოცლილმა დაეგდო ჩემს გვერდით.
- კარგი იყავი...
ჩაილაპარაკა და თვალები მინაბა.
მე კი ისევ ვგრძნობდი ტკივილს ჩემს ვაგინაში. მართალია, რომ საბოლოო ჯამში ძალიან სასიამოვნო იყო ეს მაგრამ...
_________________________________________
მოკლედ მეგობრებო კვლავ დაგიბრუნეთ ეს ფიკი. მაპატიეთ, რომ გალოდინეთ...
მეორე თავი რედაქტირების პროცესშია და მალე დაიდება.
მიყვარხართ ❤️