Unicode;
Seokjin လည်းသူ့ကိုပြုံးပြနေတဲ့ Mr Jeon ကိုပြန်လည်ပြုံးပြကာ သူ့အနားကိုပြန်လည်လျှောက်လာလိုက်သည်…
တူတယ်…ထိုလူဟာသူသိပ်ချစ်ရတဲ့လူနဲ့ခွဲမရအောင်တူလွန်းတယ်~
"သူငယ်ချင်းနဲ့ဖုန်းပြောလို့ပြီးသွားပြီလား..!"
Seokjin;"သူငယ်ချင်းမဟုတ်ဘူး ကျွန်တော့်ရဲ့ကောင်လေးပါ..."
"အော်..."
Mr Jeon ရဲ့မျက်နှာဟာသူ့အပြောကြောင့် အနည်းငယ်ပျက်ယွင်းသွားပေမယ့် သိပ်မကြာ သွားတန်းလေးတွေပေါ်သည်အထိပြုံးပြကာ သူ့ကိုရယ်ပြလာသည်...
Seokjin;"သွားစားကြတော့မလားMr Jeon...!"
"အင်း…သွားစားကြမယ်လေ..."
Seokjin လည်း လျော့ရဲရဲလေးဖြစ်နေတဲ့မျက်နှာဖုံးလေးလေးကို လက်ညိုးနဲ့လက်မလေးသုံးကာ အနည်းငယ်ပြန်တင်လိုက်ပြီး Ruby ခန်းမထဲပြန်သွားဖို့လုပ်ချိန်~
"ကိုယ် ချည်ပေးမယ်နော် Mask ကြိုးလျော့နေလို့..."
Mr Jeon ကသူ့ရဲ့နောက်ကိုလာရပ်ပြီးခွင့်တောင်းခြင်းမျိုးမဟုတ်ဘဲသူ့ရဲ့မျက်နှာဖုံးကို တင်းကြပ်စွာချည်ပေးနေလေသည်…
Seokjin;"ကျေးဇူးပါ..."
"Never Mind Honey
ကိုယ်တို့သွားရအောင်..."
သူတို့နှစ်ယောက်လုံး Ruby ခန်းမထဲသို့ ပြန်လည်ဝင်လာခဲ့ကြသည်…
သို့ပေမယ့်Mr Jeon ကသူ့လက်ကိုရုတ်တရက်လာဆွဲကာ တစ်နေရာသို့ဦးတည်သွားခဲ့သည်~
"ဘယ်သွားမလို့လဲ စားစရာတွေကဟိုဘက်မှာလေ...!"
"ကိုယ်တို့နှစ်ယောက်အတွက်သီးသန့် စားဖို့နေရာလေးဆီ..."
Seokjin;"ကျွန်တော်ဒီမှာပဲ စားလိုက်မယ် ရတယ်
Mr Jeon..."
သူ့လက်ကိုဆုတ်ကိုင်ထားတာကိုမလွှတ်ပေးဘဲ ဓာတ်လှေကားရှိရာဆီသို့ခေါ်လာခဲ့သည်~
Seokjin;"Mr Jeon ကျွန်တော်ပြောနေတယ်လေ...!"
"Honey မိဘတွေကိုကိုယ်ခွင့်တောင်းပြီးပြီ သူတို့ကလည်းအေးအေးဆေးဆေးစားသောက်ပြီးမှပြန်လာတဲ့ သူတို့အရင်ပြန်နှင့်ပြီတဲ့... Honeyအဲ့ဒါကြောင့် အတူတူလိုက်စားနော်..."
Seokjin;"ရပါတယ်ဆိုဗျာ...ကျွန်ဝောာ်သူများတွေလိုပဲဒီမှာပဲစားမယ်..."
"ကိုယ့်ကိုစိတ်မကောင်းဖြစ်အောင်တော့မလုပ်ပါနဲ့နော် လိုက်ခဲ့ပါ..."
မျက်ဝန်းဝိုင်းတွေမျက်ရည်စတစ်ချို့ရစ်ဝဲကာပြောလာတဲ့ လူကြောင့် ဆော့ဂျင်ဘယ်လိုလုပ်ငြင်းရက်တော့ပါ့မလဲ~
ကလေးဆိုးလေးနဲ့တူနေတဲ့အားနည်းချက်က သူ့ကိုအနိုင်ပိုင်းသွားသယောင်~
ဓာတ်လှေကား ပွင့်လာသည်နှင့်သူ့လက်ကိုဆွဲကာ ၁၆ ထပ်မြှောက်အလွှာသို့ နှိပ်လိုက်တဲ့ Mr Jeon…
လက်ကိုလည်းတစ်လျှောက်လုံးလွှတ်မပေးဘဲ ဆုပ်ကိုင်ထားကာ သူ့ကိုလည်းလှည့်လှည့်ပြုံးပြလာသေးသည်…
Mr Jeon က ရွှေရောင်ငွေရောင် ရောစပ်ထားတဲ့တံခါးတစ်ခုရှေ့မှာရပ်လိုက်ပြီး သူ၏လက်မလေးကိုအသုံးပြု၍ တံခါးအဝကလက်ပွေရာနှိပ်တဲ့နေရာမှာ လက်မလေးနှိပ်လိုက်တာနဲ့ နှစ်ဖက်ခွဲကာပွင့်လာသည့်တံခါးနှစ်ဖက်…
အခန်းပတ်လည်ကိုအကြည့်ပို့မိတော့ ဆော့ဂျင်မျက်လုံးကျိမ်းလောက်အောင်ကို ရွှေရောင် ငွေရောင်တစ်လက်လက်ဖြစ်နေလေသည်...
Mr Jeon က သူ့အတွက် ခုံရှည်လေးကိုဆွဲထုတ်ပေးသည်~Mr Jeonကတော့သူနဲ့မျက်နှာချင်းဆိုင် နေရာမှာဝင်ထိုင်သည်…
ဆော့ဂျင်တစ်ချက်ဆွံ့အသွားခဲ့သည်…မျက်စိအစုံက သူ့ရှေ့ကစားပွဲပေါ်အကြည့်ပို့မိတော့ ပါးစပ်လေးအနည်းငယ်ဟကာ အံ့ဩမှင်သက်မိသွားသည်...သူ့ရှေ့မှာရှိနေတဲ့ဟင်းပွဲပေါင်းစုံကြောင့် လူကလန့်ဖြန့်သွားရတဲ့အဆင့်အထိဖြစ်ရသည်....
အစားအစာတွေကနည်းတာမှမဟုတ်တာ~
သူအရမ်းသဘောကျရတဲ့ California Cabernet Sauvignon ဝိုင်ပုလင်းနှင့်အတူ California White Wine ကိုလည်းစားပွဲပေါ်တွင်တင်ထားသေးသည်...
သိပ်မကြာ ဟင်းပွဲပေါင်းစုံနာမည်တွေကိုရှင်းပြလာတဲ့ Mr Jeon....
တချို့ဟင်းပွဲနာမည်တွေဆို သူအခုမှကြားဖူးတာ~
___
Lobster လေးတွေကိုအခွံနွှာကာသူ့ပန်းကန်ထဲကိုထည့်ပေးလာတဲ့ သူ့ရှေ့ကလူ~
Seokjin;"ရတယ်...ကျွန်တော့်ဘာသာပဲလုပ်မယ်...!"
"Honey လုပ်ရမှာတစ်ခုတည်းပဲ...
အဲ့တာက Honey နှုတ်ခမ်းလွှာလေးကို အသာဖွင့်ပြီး အရသာရှိရှိစားပေးဖို့ပဲ...နော်.."
Seokjin စားနေရင်းမှာပင် မြိုမကျသလိုတောင်ဖြစ်ချင်သွားသည်.... Lobster အခွံလေးတွေကိုလက်ကခွာမြဲခွာနေပြီး Lobster ကိုမကြည့်ဘဲ သူ့ကိုစူးစိုက်ကြည့်ကာပြောနေတဲ့ Mr Jeon ဟာ တစ်ခုခုများဖြစ်နေတာလားပဲ~
Seokjin;"Mr Jeon လည်းသုံးဆောင်ပါအုံး
အခုထိဘာမှလည်းမစားရသေးဘူး..."
"ကိုယ်ကရပါတယ် စိတ်မပူနဲ့ Honey..."
နှစ်လိုဖွယ်အပြုံးမျိုးနှင့်သူ့ကိုစိတ်လိုလက်ရပြုံးပြကာ Lobsterလေးတွေကိုသာ ခွာမြဲခွာနေလေသည်~
အစားအသောက်တွေအကုန်လုံးကသူ့အကြိုက်ခံတွင်းတွေ့သည်မို့ သူ့မှာစားကောင်းကောင်းနဲ့စားလိုက်တာ ဗိုက်တော်တော်လေးကိုအင့်နေပြီ..မျက်နှာဖုံး တပ်ထားတာကိုတောင် ဆွဲဖြုတ်ပြီးအားရပါးရစားချင်တဲ့အဆင့်ထိကို ဒီကစားဖိုမှူးလက်ရာတွေကအရမ်းကောင်းလွန်းသည်....
Mr Jeon ပန်းကန်ကိုအကြည့်ပို့မိတော့ အရာမရွင်း...
Seokjin;"ဟို မစားတော့ဘူးလားဟင် တစ်လုတ်မှလည်းမစားထားဘူး..."
"ရတယ်...ကိုယ်ကကိစ္စမရှိဘူး..."
Seokjin;"အစားစားချိန်မှာမစားရင် တစ်ခုခုဖြစ်နေအုံးမယ်"
"ကိုယ့်ကိုစိတ်ပူနေတာလား Honey.."
Seokjin;"Mr Jeonကကျွန်တော့်အဖေရဲ့မိတ်ဆွေပဲ ကျွန်တော်စိတ်ပူတာပေါ့..."
"ကိုယ့်ကို Honey ရဲ့ မိတ်ဆွေအဖြစ်နဲ့ရော မသတ်မှတ်ချင်ဘူးလားဟင်..."
Seokjin;"မိတ်ဆွေဖြစ်တာကကိစ္စမရှိပေမယ့် အခုလိုမျိုး Honey လို့သုံးတာကျတော့ ကျွန်တော့်စိတ်ထဲကသိကအောင့်ဖြစ်စေတယ်....အဲ့တာကြောင့် Seokjin ဖြစ်ဖြစ်...တခြား နာမည်မှာပါတာမျိုးခေါ်ပါလား...."
"Kim လေးဘက်ကမကြိုက်ရင် ကိုယ် Honeyလို့မခေါ်တော့ပါဘူး..."
Seokjin;"Kim လေး..!!"
"Kim လေးဘဲခုနက နာမည်မှာပါတာမျိုးခေါ်ဆို Kim ကနာမည်မှာပါတယ်လေ..."
Seokjin လည်းအငြင်းအခုံမဖြစ်ချင်တော့တာနဲ့ပဲ ခေါင်းလေးငြိမ့်ကာပြလိုက်တော့သည်....
ဘယ့်နှဲ့ တစ်နေ့တစ်နေ့ ဘယ်လိုNickname ပေါင်းသောင်းခြောက်ထောင်ပေးရင်ကောင်းမလဲပဲ စဉ်းစားနေတာလားမသိဘူး~
Mr Jeon ကိုကြည့်မိလိုက်တော့လည်း သူ့ကိုပြုံးပြုံးကြီးကြည့်နေပြန်သည်~
Seokjin;"Mr Jeon စားလေ...ကျွန်တော့်မျက်နှာက ဗိုက်ဝမှာမဟုတ်ဘူးနော်..."
"ကိုယ်ကတော့ဝတယ်..."
Seokjin;"နောက်မနေနဲ့တော့ စားစရာရှိတာစားတော့ ကျွန်တော်လည်းပြန်တော့မယ်..."
"မပြန်ပါနဲ့အုံး Wine နဲ့ အချိုပွဲလေး စားပြီးမှပြန်လေ..."
________
Mr Jeon ထမင်းစားပြီးခဏအကြာ စားပွဲပေါ်က သူတို့စားပြီးသားလေးတွေကို ကောင်လေးနှစ်ယောက်ကလာသိမ်းပေးပြီး သိပ်မကြာခင်အချိန်မှာတော့ပီဇာ...Cakeနှင့် အခြားအချိုပွဲမျိုးစုံနှင့်အတူ အသီးအနှံမျိုးစုံ သူတို့ဝိုင်းပေါ်ရောက်လာလေသည်~
"Kim လေး Dessert လေးတွေကြိုက်ရဲ့လား..."
Seokjin;"ဟုတ်.."
"Wine ကောဘာလေးသောက်ချင်လဲ..ဒါနှစ်ပုလင်းကတော့ကိုယ့်အကြိုက်တွေ..Kim လေးကြိုက်တဲ့ Wine List တို့ဘာတို့ရှိရင်လည်းပြောလေ ကိုယ်ပြင်ခိုင်းလိုက်မယ် ..."
Seokjin;"မဟုတ်တာ ကျွန်တော် California White Wine နဲ့လည်းအဆင်ပြေပါတယ်..."
Seokjin ကို Wine ပုလင်းလေးမကာငှဲ့ပေးဖို့ပြင်လာတဲ့ Mr Jeon ကြောင့် ဆော့ဂျင်ဖန်ခွက်လေးကိုအသာမြှောက်ပေးလိုက်သည်~
_____
တစ်ဝက်နဲ့တင် အနည်းငယ် ရိပ်တိတ်တိတ် ဖြစ်လာတာကြောင့် ရုတ်တရက်ယောင်ရမ်းကာ မတ်တပ်ထဖို့အပြင် သူစားပွဲပေါ်မှာတင်လိုက်တဲ့ Wine ခွက်လေးက သူ့ Coat ထံအနည်းငယ်ဖိတ်ဆင်သွားတော့သည်~
"အဆင်ပြေလား..!"
Seokjin;"ဟို ရတယ်...Mr Jeon...
ကျွန်တော်ပြန်တော့မယ်..."
"Coatချွတ်လိုက် ကိုယ့်အင်္ကျီလေးခြုံထားနော်..."
Seokjin;"ကျွန်တော်ဒါနဲ့ဘဲ ပြန်လိုက်မယ်..."
"Kim လေးရယ် ဒီလောက်စိုနေတာကို မဖြစ်သေးပါဘူး..ကိုယ်ချွတ်ပေးရမလားး.."
Seokjin;"ရတယ် ကျွန်တော့်ဘာသာပဲ လုပ်လိုက်မယ်.."
Seokjin လည်း Mr Jeon ချွတ်ပေးလာတဲ့ Suit Coat ကို ဝတ်လိုက်ပြီး ပြန်ဖို့သာပြင်လိုက်တော့သည်...
သူအနည်းငယ်မူးဝေချင်နေပြီမဟုတ်လား~
Seokjin;"ဒါဆို ကျေးဇူးလည်းတင်ပါတယ်..
ခွင့်ပြုပါအုံး Mr Jeon..."
"ကိုယ်လိုက်ပို့ပေးမယ်လေ..."
Seokjin;"ရတယ် ကျွန်တော့်ကိုထပ်အားနာရအောင်မလုပ်ပါနဲ့ သွားလိုက်ပါအုံးမယ်..."
Seokjin လည်း ထိုတလပ်လပ်နဲ့ဝင်းဝါနေတဲ့ Golden Room ထဲကနေထွက်လာပြီး Car Parking ဆီဆင်းလာခဲ့သည်~
တပ်ထားတဲ့ မျက်နှာဖုံးကိုချွတ်ကားကိုခပ်မှန်မှန်သာမောင်းလာပြီး ဆော့ဂျင်အိမ်ကိုပြန်လာခဲ့သည်~
ကျွီ!!
ရုတ်တရက် သူ့ကားရှေ့ကိုရောက်လာတဲ့ မီးရောင်တစ်ခုကြောင့် ဆော့ဂျင် ဘရိတ်အုပ်လိုက်မိတော့ ကားစီယာတိုင်နဲ့ သူ၏နဖူးထိတွေ့သွားတော့သည်~
ခေါင်းအမြန်ထထောင်ပြီး အရှေ့ကထိုးနေဆဲဖြစ်တဲ့ မီးရောင်ပိုင်ရှင်နဲ့လူကို ရန်တွေ့ဖို့ဆင်းလိုက်တဲ့အချိန်~
"ကလေးလေး~ဘယ်လိုဖြစ်ပြီး...!"
သူပြောနေတာကိုအလေးမထားဘဲ ရုတ်တရက်သူ့ကိုယ်လေးကိုဆွဲဖက်လာတဲ့ ကလေးဆိုးလေး...
သိပ်မကြာဖက်ထားရာမှ ရုတ်တရက်ဆွဲခွာလိုက်ပြီး သူ့ကိုမျက်မှောင်တွေတွန်းချိုးကာ စူးရဲစွာစိုက်ကြည့်လာသည်~
"ခင်ဗျား ကျုပ်ကိုသစ္စာဖောက်နေတာလား...!!!!"
မရဘူးနော်...!ကျုပ်ကိုဒီလိုအချိုးလာချိုးလို့မရဘူး!!"
Zawgyi;
Seokjin လည္းသူ႕ကိုျပဳံးျပေနတဲ့ Mr Jeon ကိုျပန္လည္ျပဳံးျပကာ သူ႕အနားကိုျပန္လည္ေလွ်ာက္လာလိုက္သည္…
တူတယ္…ထိုလူဟာသူသိပ္ခ်စ္ရတဲ့လူနဲ႔ခြဲမရေအာင္တူလြန္းတယ္~
"သူငယ္ခ်င္းနဲ႔ဖုန္းေျပာလို႔ၿပီးသြားၿပီလား..!"
Seokjin;"သူငယ္ခ်င္းမဟုတ္ဘူး ကြၽန္ေတာ့္ရဲ႕ေကာင္ေလးပါ..."
"ေအာ္..."
Mr Jeon ရဲ႕မ်က္ႏွာဟာသူ႕အေျပာေၾကာင့္ အနည္းငယ္ပ်က္ယြင္းသြားေပမယ့္ သိပ္မၾကာ သြားတန္းေလးေတြေပၚသည္အထိျပဳံးျပကာ သူ႕ကိုရယ္ျပလာသည္...
Seokjin;"သြားစားၾကေတာ့မလားMr Jeon...!"
"အင္း…သြားစားၾကမယ္ေလ..."
Seokjin လည္း ေလ်ာ့ရဲရဲေလးျဖစ္ေနတဲ့မ်က္ႏွာဖုံးေလးေလးကို လက္ညိဳးနဲ႔လက္မေလးသုံးကာ အနည္းငယ္ျပန္တင္လိုက္ၿပီး Ruby ခန္းမထဲျပန္သြားဖို႔လုပ္ခ်ိန္~
"ကိုယ္ ခ်ည္ေပးမယ္ေနာ္ Mask ႀကိဳးေလ်ာ့ေနလို႔..."
Mr Jeon ကသူ႕ရဲ႕ေနာက္ကိုလာရပ္ၿပီးခြင့္ေတာင္းျခင္းမ်ိဳးမဟုတ္ဘဲသူ႕ရဲ႕မ်က္ႏွာဖုံးကို တင္းၾကပ္စြာခ်ည္ေပးေနေလသည္…
Seokjin;"ေက်းဇူးပါ..."
"Never Mind Honey
ကိုယ္တို႔သြားရေအာင္..."
သူတို႔ႏွစ္ေယာက္လုံး Ruby ခန္းမထဲသို႔ ျပန္လည္ဝင္လာခဲ့ၾကသည္…
သို႔ေပမယ့္Mr Jeon ကသူ႕လက္ကို႐ုတ္တရက္လာဆြဲကာ တစ္ေနရာသို႔ဦးတည္သြားခဲ့သည္~
"ဘယ္သြားမလို႔လဲ စားစရာေတြကဟိုဘက္မွာေလ...!"
"ကိုယ္တို႔ႏွစ္ေယာက္အတြက္သီးသန္႔ စားဖို႔ေနရာေလးဆီ..."
Seokjin;"ကြၽန္ေတာ္ဒီမွာပဲ စားလိုက္မယ္ ရတယ္
Mr Jeon..."
သူ႕လက္ကိုဆုတ္ကိုင္ထားတာကိုမလႊတ္ေပးဘဲ ဓာတ္ေလွကား႐ွိရာဆီသို႔ေခၚလာခဲ့သည္~
Seokjin;"Mr Jeon ကြၽန္ေတာ္ေျပာေနတယ္ေလ...!"
"Honey မိဘေတြကိုကိုယ္ခြင့္ေတာင္းၿပီးၿပီ သူတို႔ကလည္းေအးေအးေဆးေဆးစားေသာက္ၿပီးမွျပန္လာတဲ့ သူတို႔အရင္ျပန္ႏွင့္ၿပီတဲ့... Honeyအဲ့ဒါေၾကာင့္ အတူတူလိုက္စားေနာ္..."
Seokjin;"ရပါတယ္ဆိုဗ်ာ...ကြၽန္ေဝာာ္သူမ်ားေတြလိုပဲဒီမွာပဲစားမယ္..."
"ကိုယ့္ကိုစိတ္မေကာင္းျဖစ္ေအာင္ေတာ့မလုပ္ပါနဲ႔ေနာ္ လိုက္ခဲ့ပါ..."
မ်က္ဝန္းဝိုင္းေတြမ်က္ရည္စတစ္ခ်ိဳ႕ရစ္ဝဲကာေျပာလာတဲ့ လူေၾကာင့္ ေဆာ့ဂ်င္ဘယ္လိုလုပ္ျငင္းရက္ေတာ့ပါ့မလဲ~
ကေလးဆိုးေလးနဲ႔တူေနတဲ့အားနည္းခ်က္က သူ႕ကိုအႏိုင္ပိုင္းသြားသေယာင္~
ဓာတ္ေလွကား ပြင့္လာသည္ႏွင့္သူ႕လက္ကိုဆြဲကာ ၁၆ ထပ္ေျမႇာက္အလႊာသို႔ ႏွိပ္လိုက္တဲ့ Mr Jeon…
လက္ကိုလည္းတစ္ေလွ်ာက္လုံးလႊတ္မေပးဘဲ ဆုပ္ကိုင္ထားကာ သူ႕ကိုလည္းလွည့္လွည့္ျပဳံးျပလာေသးသည္…
Mr Jeon က ေ႐ႊေရာင္ေငြေရာင္ ေရာစပ္ထားတဲ့တံခါးတစ္ခုေ႐ွ႕မွာရပ္လိုက္ၿပီး သူ၏လက္မေလးကိုအသုံးျပဳ၍ တံခါးအဝကလက္ေပြရာႏွိပ္တဲ့ေနရာမွာ လက္မေလးႏွိပ္လိုက္တာနဲ႔ ႏွစ္ဖက္ခြဲကာပြင့္လာသည့္တံခါးႏွစ္ဖက္…
အခန္းပတ္လည္ကိုအၾကည့္ပို႔မိေတာ့ ေဆာ့ဂ်င္မ်က္လုံးက်ိမ္းေလာက္ေအာင္ကို ေ႐ႊေရာင္ ေငြေရာင္တစ္လက္လက္ျဖစ္ေနေလသည္...
Mr Jeon က သူ႕အတြက္ ခုံ႐ွည္ေလးကိုဆြဲထုတ္ေပးသည္~Mr Jeonကေတာ့သူနဲ႔မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ ေနရာမွာဝင္ထိုင္သည္…
ေဆာ့ဂ်င္တစ္ခ်က္ဆြံ႕အသြားခဲ့သည္…မ်က္စိအစုံက သူ႕ေ႐ွ႕ကစားပြဲေပၚအၾကည့္ပို႔မိေတာ့ ပါးစပ္ေလးအနည္းငယ္ဟကာ အံ့ဩမွင္သက္မိသြားသည္...သူ႕ေ႐ွ႕မွာ႐ွိေနတဲ့ဟင္းပြဲေပါင္းစုံေၾကာင့္ လူကလန္႔ျဖန္႔သြားရတဲ့အဆင့္အထိျဖစ္ရသည္....
အစားအစာေတြကနည္းတာမွမဟုတ္တာ~
သူအရမ္းသေဘာက်ရတဲ့ California Cabernet Sauvignon ဝိုင္ပုလင္းႏွင့္အတူ California White Wine ကိုလည္းစားပြဲေပၚတြင္တင္ထားေသးသည္...
သိပ္မၾကာ ဟင္းပြဲေပါင္းစုံနာမည္ေတြကို႐ွင္းျပလာတဲ့ Mr Jeon....
တခ်ိဳ႕ဟင္းပြဲနာမည္ေတြဆို သူအခုမွၾကားဖူးတာ~
___
Lobster ေလးေတြကိုအခြံႏႊာကာသူ႕ပန္းကန္ထဲကိုထည့္ေပးလာတဲ့ သူ႕ေ႐ွ႕ကလူ~
Seokjin;"ရတယ္...ကြၽန္ေတာ့္ဘာသာပဲလုပ္မယ္...!"
"Honey လုပ္ရမွာတစ္ခုတည္းပဲ...
အဲ့တာက Honey ႏႈတ္ခမ္းလႊာေလးကို အသာဖြင့္ၿပီး အရသာ႐ွိ႐ွိစားေပးဖို႔ပဲ...ေနာ္.."
Seokjin စားေနရင္းမွာပင္ ၿမိဳမက်သလိုေတာင္ျဖစ္ခ်င္သြားသည္.... Lobster အခြံေလးေတြကိုလက္ကခြာၿမဲခြာေနၿပီး Lobster ကိုမၾကည့္ဘဲ သူ႕ကိုစူးစိုက္ၾကည့္ကာေျပာေနတဲ့ Mr Jeon ဟာ တစ္ခုခုမ်ားျဖစ္ေနတာလားပဲ~
Seokjin;"Mr Jeon လည္းသုံးေဆာင္ပါအုံး
အခုထိဘာမွလည္းမစားရေသးဘူး..."
"ကိုယ္ကရပါတယ္ စိတ္မပူနဲ႔ Honey..."
ႏွစ္လိုဖြယ္အျပဳံးမ်ိဳးႏွင့္သူ႕ကိုစိတ္လိုလက္ရျပဳံးျပကာ Lobsterေလးေတြကိုသာ ခြာၿမဲခြာေနေလသည္~
အစားအေသာက္ေတြအကုန္လုံးကသူ႕အႀကိဳက္ခံတြင္းေတြ႕သည္မို႔ သူ႕မွာစားေကာင္းေကာင္းနဲ႔စားလိုက္တာ ဗိုက္ေတာ္ေတာ္ေလးကိုအင့္ေနၿပီ..မ်က္ႏွာဖုံး တပ္ထားတာကိုေတာင္ ဆြဲျဖဳတ္ၿပီးအားရပါးရစားခ်င္တဲ့အဆင့္ထိကို ဒီကစားဖိုမႉးလက္ရာေတြကအရမ္းေကာင္းလြန္းသည္....
Mr Jeon ပန္းကန္ကိုအၾကည့္ပို႔မိေတာ့ အရာမ႐ြင္း...
Seokjin;"ဟို မစားေတာ့ဘူးလားဟင္ တစ္လုတ္မွလည္းမစားထားဘူး..."
"ရတယ္...ကိုယ္ကကိစၥမ႐ွိဘူး..."
Seokjin;"အစားစားခ်ိန္မွာမစားရင္ တစ္ခုခုျဖစ္ေနအုံးမယ္"
"ကိုယ့္ကိုစိတ္ပူေနတာလား Honey.."
Seokjin;"Mr Jeonကကြၽန္ေတာ့္အေဖရဲ႕မိတ္ေဆြပဲ ကြၽန္ေတာ္စိတ္ပူတာေပါ့..."
"ကိုယ့္ကို Honey ရဲ႕ မိတ္ေဆြအျဖစ္နဲ႔ေရာ မသတ္မွတ္ခ်င္ဘူးလားဟင္..."
Seokjin;"မိတ္ေဆြျဖစ္တာကကိစၥမ႐ွိေပမယ့္ အခုလိုမ်ိဳး Honey လို႔သုံးတာက်ေတာ့ ကြၽန္ေတာ့္စိတ္ထဲကသိကေအာင့္ျဖစ္ေစတယ္....အဲ့တာေၾကာင့္ Seokjin ျဖစ္ျဖစ္...တျခား နာမည္မွာပါတာမ်ိဳးေခၚပါလား...."
"Kim ေလးဘက္ကမႀကိဳက္ရင္ ကိုယ္ Honeyလို႔မေခၚေတာ့ပါဘူး..."
Seokjin;"Kim ေလး..!!"
"Kim ေလးဘဲခုနက နာမည္မွာပါတာမ်ိဳးေခၚဆို Kim ကနာမည္မွာပါတယ္ေလ..."
Seokjin လည္းအျငင္းအခုံမျဖစ္ခ်င္ေတာ့တာနဲ႔ပဲ ေခါင္းေလးၿငိမ့္ကာျပလိုက္ေတာ့သည္....
ဘယ့္ႏွဲ႔ တစ္ေန႔တစ္ေန႔ ဘယ္လိုNickname ေပါင္းေသာင္းေျခာက္ေထာင္ေပးရင္ေကာင္းမလဲပဲ စဥ္းစားေနတာလားမသိဘူး~
Mr Jeon ကိုၾကည့္မိလိုက္ေတာ့လည္း သူ႕ကိုျပဳံးျပဳံးႀကီးၾကည့္ေနျပန္သည္~
Seokjin;"Mr Jeon စားေလ...ကြၽန္ေတာ့္မ်က္ႏွာက ဗိုက္ဝမွာမဟုတ္ဘူးေနာ္..."
"ကိုယ္ကေတာ့ဝတယ္..."
Seokjin;"ေနာက္မေနနဲ႔ေတာ့ စားစရာ႐ွိတာစားေတာ့ ကြၽန္ေတာ္လည္းျပန္ေတာ့မယ္..."
"မျပန္ပါနဲ႔အုံး Wine နဲ႔ အခ်ိဳပြဲေလး စားၿပီးမွျပန္ေလ..."
________
Mr Jeon ထမင္းစားၿပီးခဏအၾကာ စားပြဲေပၚက သူတို႔စားၿပီးသားေလးေတြကို ေကာင္ေလးႏွစ္ေယာက္ကလာသိမ္းေပးၿပီး သိပ္မၾကာခင္အခ်ိန္မွာေတာ့ပီဇာ...Cakeႏွင့္ အျခားအခ်ိဳပြဲမ်ိဳးစုံႏွင့္အတူ အသီးအႏွံမ်ိဳးစုံ သူတို႔ဝိုင္းေပၚေရာက္လာေလသည္~
"Kim ေလး Dessert ေလးေတြႀကိဳက္ရဲ႕လား..."
Seokjin;"ဟုတ္.."
"Wine ေကာဘာေလးေသာက္ခ်င္လဲ..ဒါႏွစ္ပုလင္းကေတာ့ကိုယ့္အႀကိဳက္ေတြ..Kim ေလးႀကိဳက္တဲ့ Wine List တို႔ဘာတို႔႐ွိရင္လည္းေျပာေလ ကိုယ္ျပင္ခိုင္းလိုက္မယ္ ..."
Seokjin;"မဟုတ္တာ ကြၽန္ေတာ္ California White Wine နဲ႔လည္းအဆင္ေျပပါတယ္..."
Seokjin ကို Wine ပုလင္းေလးမကာငွဲ႔ေပးဖို႔ျပင္လာတဲ့ Mr Jeon ေၾကာင့္ ေဆာ့ဂ်င္ဖန္ခြက္ေလးကိုအသာေျမႇာက္ေပးလိုက္သည္~
_____
တစ္ဝက္နဲ႔တင္ အနည္းငယ္ ရိပ္တိတ္တိတ္ ျဖစ္လာတာေၾကာင့္ ႐ုတ္တရက္ေယာင္ရမ္းကာ မတ္တပ္ထဖို႔အျပင္ သူစားပြဲေပၚမွာတင္လိုက္တဲ့ Wine ခြက္ေလးက သူ႕ Coat ထံအနည္းငယ္ဖိတ္ဆင္သြားေတာ့သည္~
"အဆင္ေျပလား..!"
Seokjin;"ဟို ရတယ္...Mr Jeon...
ကြၽန္ေတာ္ျပန္ေတာ့မယ္..."
"Coatခြၽတ္လိုက္ ကိုယ့္အက်ႌေလးျခဳံထားေနာ္..."
Seokjin;"ကြၽန္ေတာ္ဒါနဲ႔ဘဲ ျပန္လိုက္မယ္..."
"Kim ေလးရယ္ ဒီေလာက္စိုေနတာကို မျဖစ္ေသးပါဘူး..ကိုယ္ခြၽတ္ေပးရမလားး.."
Seokjin;"ရတယ္ ကြၽန္ေတာ့္ဘာသာပဲ လုပ္လိုက္မယ္.."
Seokjin လည္း Mr Jeon ခြၽတ္ေပးလာတဲ့ Suit Coat ကို ဝတ္လိုက္ၿပီး ျပန္ဖို႔သာျပင္လိုက္ေတာ့သည္...
သူအနည္းငယ္မူးေဝခ်င္ေနၿပီမဟုတ္လား~
Seokjin;"ဒါဆို ေက်းဇူးလည္းတင္ပါတယ္..
ခြင့္ျပဳပါအုံး Mr Jeon..."
"ကိုယ္လိုက္ပို႔ေပးမယ္ေလ..."
Seokjin;"ရတယ္ ကြၽန္ေတာ့္ကိုထပ္အားနာရေအာင္မလုပ္ပါနဲ႔ သြားလိုက္ပါအုံးမယ္..."
Seokjin လည္း ထိုတလပ္လပ္နဲ႔ဝင္းဝါေနတဲ့ Golden Room ထဲကေနထြက္လာၿပီး Car Parking ဆီဆင္းလာခဲ့သည္~
တပ္ထားတဲ့ မ်က္ႏွာဖုံးကိုခြၽတ္ကားကိုခပ္မွန္မွန္သာေမာင္းလာၿပီး ေဆာ့ဂ်င္အိမ္ကိုျပန္လာခဲ့သည္~
ကြၽီ!!
႐ုတ္တရက္ သူ႕ကားေ႐ွ႕ကိုေရာက္လာတဲ့ မီးေရာင္တစ္ခုေၾကာင့္ ေဆာ့ဂ်င္ ဘရိတ္အုပ္လိုက္မိေတာ့ ကားစီယာတိုင္နဲ႔ သူ၏နဖူးထိေတြ႕သြားေတာ့သည္~
ေခါင္းအျမန္ထေထာင္ၿပီး အေ႐ွ႕ကထိုးေနဆဲျဖစ္တဲ့ မီးေရာင္ပိုင္႐ွင္နဲ႔လူကို ရန္ေတြ႕ဖို႔ဆင္းလိုက္တဲ့အခ်ိန္~
"ကေလးေလး~ဘယ္လိုျဖစ္ၿပီး...!"
သူေျပာေနတာကိုအေလးမထားဘဲ ႐ုတ္တရက္သူ႕ကိုယ္ေလးကိုဆြဲဖက္လာတဲ့ ကေလးဆိုးေလး...
သိပ္မၾကာဖက္ထားရာမွ ႐ုတ္တရက္ဆြဲခြာလိုက္ၿပီး သူ႕ကိုမ်က္ေမွာင္ေတြတြန္းခ်ိဳးကာ စူးရဲစြာစိုက္ၾကည့္လာသည္~
"ခင္ဗ်ား က်ဳပ္ကိုသစၥာေဖာက္ေနတာလား...!!!!"
မရဘူးေနာ္...!က်ဳပ္ကိုဒီလိုအခ်ိဳးလာခ်ိဳးလို႔မရဘူး!!"