**3rd Person's POV**
"Ahhh! Spare us please!"
"S-Stop... J-just kill m-me!"
"A-Arghhh! I-It hurts..."
"P-Please h-have m-mercy on u-us..."
Malamig na titig lamang ang tangi nyang binibigay sa mga taong nagmamakaawa sa kanyang harapan habang naliligo sa kanilang sariling dugo.
Tila Wala syang naririnig. Ang langsa ng dugo at iyak na paulit ulit nyang naririnig mistulang musika para sa kanya.
Dahan dahan syang lumapit sa kinaroroonan ng mga Ito. Labis na takot ang nararamdaman ng bawat Isa sa bawat hakbang na kanyang ginagawa.
Halos gumapang ang mga Ito palayo sa kanya habang namimilipit sa sakit.
Maraming tanong na namumuo sa isip mila Kung sino ang taong ito, Kung sino ang tao sa likod ng time na cloak na suit nito.
Hindi mila mawari Kung Ito ba ay lalaki o babae, ngunit Kung kanilang pagmamasdan ng mabuti'y mukha itong lalaki dahil sa tindig nito at husay sa paggamit ng espada.
Ilang taon na sila sa kanilang posisyon at kahit minsan walang nag tangkang kumalaban sa kanila.
Kilala Ang grupo nila nilang rebelde/kriminal sa buong emperyo. Wala silang pinapanigan at walang pinapalampas kahit na sino, inosente man o hindi. Walang nakakapatihimik sa kanila dahil sadyang malakas Ang kanilang pwersa. Lahat ng kanilang miyembro ay may taglay na kagalingan sa pakikipag-laban at paggamit ng mahika Lalo na Ang kanilang pinuno.
May sarili silang teritoryo na malayo sa imperyo at alam ng mga hari't reyna na gusto nila ng sarili nilang buhay na tahimik at malaya kaya't walang sino man Ang nagtatangkang pasukin Ang kanilang teritoryo ngunit Isang gabi ay hindi nila aakalaing may susugod sa kanilang mga assassin na ipinadala ng Kung sino upang kunin Ang kanilang panig.
Naka-laban sila at nagbago ngunit may nasawi pa rin sa kanilang mga kasamahan. Di hamak na magagaling at eksperto ang mga ipinadalang assassin.
Dahil doon ay namuo Ang Galit sa kanilang isip at puso. Inisip nila na Isa sa mga namumuno sa mga kaharian Ang may kagagawan ng 'assassination' kaya't ginawa rin sila ng Plano upang makapag higanti.
Sa bawat bayan na pinamumunuan ng mga hari at reyna at kaguluhan Ang naganap. Dugo, pawis, pagdadalamhati at pagmamakaawa ang makikita sa paligid. Tuloy tuloy itong nangyari Napa umaga man o gabi. Marami na ring pumigil sa kanila ngunit sadyang malakas Ang pwersa ng mga rebelde at ramdan Ang Galit at pagdadalamhati sa kanilang bawat atake. Maging Ang mga hari at reyna ay nangangamba at Hindi Alam Ang gagawin dahil sa biglang pagsunod ng mga rebelde.
Alam nilang Hindi susugod ang mga rebelde g Ito Kung walang nag 'trigger' sa kanila.
Ginawa sila ng Plano upang napatigil Ang mga Ito, nagplano sila at kinwestyon lahat ng mga namumuno sa emperyo Kung bakit Ito nangyari ngunit Wala silang makitang sagot.
At nang araw na handa na silang patigilin Ang mga rebelde ng buong pwersa ay saka Naman nawala Ang mga Ito na parang bula. Maging Ang teritoryo nila ay walang laman.
Naisip nila na maaaring sumuko na ang mga Ito ngunit Hindi makakapayag Ang mga hari't reyna sa gulong ginawa ng mga Ito sa kanilang pinamumunuan kanya gagawa sila ng parang upang mahanap Ang mga Ito at mapatawan ng kaparusahan.
Sa huling bayan na kanilang sinugod ay hindi nila akalaing may makakatapat sa kanilang lakas.
Isang hamak na estrangherong nakatago sa itim na cloak.
"Tell me why should I spare your lives? after hurting innocent people. Not because your despise the people in the top position on this empire , you'll give all your anger in to those poor people who didn't do anything with your affairs to those in depth with you."Malamig na Sabi nito habang nakatutok Ang paningin sa pinuno ng mga rebelde.
Nakaramdam Naman silang lahat ng konsensya ng dahil sa sinabi nito.
Alam nilang Tama sya ngunit Alam din nilang gumaganti lamang sila dahil sa ginawa sa kanila.
"Y-You don't know a-anything!"Lakas loob na sigaw ng pinuno habang makikita sa mga mata nito Ang matinding Galit at lungkot.
Lumuhod Naman Ang estranghero sa harap nito saka hinawakan Ang puro pasa nitong mukha.
"I might not know anything about your matters but I know that you kill those innocent people that didn't do such thing. Kung Galit kayo bakit Hindi nyo mismo ibuhos Ito sa taong mayroong kawalan sa inyo? Dahil Ang ayaw ko sa lahat ay ang mga inosenteng tao Ang mismong nagbabayad ng kasalanang kahit kailan Hindi nila ginawa." Matapos nya itong sabihin at agad nyang binitawan ang mukha ng pinuno ng mga rebelde saka sya tumayo at tinignan Isa Isa Ang mga rebeldeng takot na takot na nakatingin sa kanya.
Tumalikod sya sa mga Ito at nagsimula ng lumakad paalis.
Ngunit agad din syang napa-tigil ng bigla Syang pigilan ng pinuno ng mga rebelde.
"S-Sandali!"
Tawag nito sa kanya kaya't napahinto Ito ngunit Hindi humarap sa kanila.
"A-Anong gagawin namin? S-Sigurado akong h-hahanapin kami ng m-mga hari't reyna dahil sa ginawa naming gulo a-at sa oras na makuha nila k-kami a-alam naming mapatawan ng kamatayan. May pamilya din kami k-kaya't nagmamakaawa ako. T-Tulungan mo k-kami." Agad namang napangisi Ang estranghero dahil sa kanyang narinig saka dahan dahang humarap sa kanila.
Ang mala-dilim nitong mata'y kumikinang dahil sa liwanag ng buwan. At Ang malamig nitong titig na nakakatindig balahibo na waring handa sa ano Kang laban.
Agad sumilay Ang Isang ngisi sa labi nito sa likod ng kanyang maskara.
"Then... Serve me as your master and I'll assure each of your safety."
Simula ng gabing iyun ay nilisan nila Ang kanilang teritoryo kasama Ang estranghero na nagsisilbing kanilang bagong pinuno.
Gagawin nila Ang lahat upang pagailbihan Ito ng maayos. Alam nilang nasa tamang tao sila lumapit kaya't wala silang pinagsiaiahan.
Handa nilang ibuwis Ang kanilang buhay para lamang sa taong nagligtas sa kanila. Sa Isang estranghero na kahit kailan ay hindi nila nakita Ang mukha at nalaman man lang ang kasarian.
Knifekill's POV
It's been 3 days since I've been in the same place with the royalties and the 10 guys.
Well , I'm cool with it since I never care about their existence. Its just like I'm living with a stranger's. They are completely strangers for me.
Sa bawat araw na lumipas di maiiwasan ang mga chismiss tingkol sa akin.
Akala nila kaya ako nagbago ng fashion style at ng hair style ay dahil gusto Kung gumawa ng eksena at magpapansin.
Well sirang sira na talaga ang reputasyon ni ate kahit kanino.
"A-Ahmm... Salamat sa paghahatid prin--- Knifekill." Ngumiti lamang ako ng tipid Kay ate fliona saka Ito pinanoud na pumasok sa kanyang silid-aralan. Sumeryuso Naman Ang mukha ko nang makita kong nakatingin pala sa akin lahat ng mga kaklase nya. Agad namang silang umiwas ng tingin saka nagkunwaring may ginagawa sa kanya kanya nilang upuan.
Nilibot ko ang aking tingin sa kanilang silid saka nag kibit balikat ng mapansin kong wala pa Ang Queen bee nila.
Well , I don't care anyway.
Tumalikod na lamang ako para simulang umalis ngunit saglit akong nabigla ng bigla na lamang tumambad sa paningin ko Ang Queen bee nila.
Naka yuko Ito at hindi maka tingin sa akin at ganon din ang mga alipores nya. Napangisi na lamang ako saka umalis sa bungad ng pintuan ng kanilang silid-aralan.
"Pumasok na kayo." I use my husky voice to them. Kita ko Ang pamumula ng mga mukha nila ng iangat nila Ang kanilang tingin sa akin Lalo na ng kanilang queen bee.
Palihim naman akong napangisi ng makita ko Kung paano Ito umiwas ng tingin sa akin habang namumula.
"A-Ahmm..." Akmang may sasabihin Ito kanya hinintay ko Kung ano man Ang gusto nyang sabihin ngunit lumipas ang ilang sigundo ay hindi na ito umimik.
Nagkibit balikat na lamang ako saka ibinulsa ang dalawa kong kamay sa suot Kong pants.
Akmang maglalakad na sana ako paalis ng biglang may kamay na humawak sa braso ko.
At ng tingnan ko ito ay nahihiya pa itong tumingin sa akin saka dahan dahang binitawan ang braso ko. Napakunot-noo naman ako dahil sa ginawa ng queen bee na ito.
"A-Ahmm g-gusto s-sana kitang y-yayaing m-mag l-lunch mamaya." Pahina ng pahina Ang boses nito habang lalong namumula ang buong mukha. Napa ngiti naman ako ng maliit saka Napa tawa ng mahina kaya't napatingin Ito sa akin habang nanlakaki ang mga mata maging ang kanyang mga alipores. Ramdam ko rin ang tingin ng kanilang mga kaklase mula sa loob ng kanilang silid-aralan.
She's cute.
Nginitian ko ito kaya't bigla itong napasinghap at muntik pang matumba, agad ko namang pinulupot ang aking braso sa kanyang baywang saka aga hinila palapit sa akin upang bigyan aga ng suporta. Ramdam ko Ang panghihina ng tuhod nito kaya lalong humigpit Ang pagkaka-hapit ko sa kanyang baywang.
"A-Ahh... S-Sorry..." Napa iling iling nalang ako dahil sa mahina nitong boses na halatang nahihiya sa akin.
Hinawakan ko baba nito sa itinaas upang maka-pantay ng mukha ko. Pilit nitong iniiwas Ang tingin ko kaya't muli akong napa-tawa ng mahina.
"Okay. I will have lunch with you later." Saglit pa itong Napa tulala nawaring di maka paniwala sa narinig.
Pansin ko ring nakaka agaw na kami ng atensyon ng iba lalo na ang mga dumadaan sa direksyon namin pati na rin ang mga estudyante sa kanilang silid lamang.
Lumayo na ako rito saka ginulo ang buhok nito bago ako lumisan sa harap nila.
Hindi pa ako masyadong nakakalayo ngunit rinig ko na kaagad ang tilian galing sa direksyon nila kaya Napa iling iling na lamang ako.
Naka pamulsa akong naglakakad habang nakangisi patungong silid-aralan ko.
---------------
"Makinig kayo. Nakikita nyo ba ang dalawang boteng nasa harap ko?. Upang ipaalam ko sa inyo, Isa dito ay lason at ang isa naman ay lunas."
Bagot akong naka pangalumababa habang nakikinig sa sinasabi ng maestro sa harapan.
Nakalimutan ko na ang pangalan nya at wala rin Naman akong pakealam.
Seryusong nakikinig ang mga kasama ko sa iisang silid ngunit ramdam ko rin ang kanilang pagka-bagot.
Pinagmasdam Kong mabuti Kung paano kumuha ng dalawang halamang naka-paso ang maestro saka Ito inilapag sa lamesa nya katabi ng dalawang bote.
Pinagmasdam ko ng mabuti ang bote. Base sa nakikita ko masyadong mataas ang mahikang nakapaloob sa mga bote kaya't di mo makikita Kung ano ang kulay ng mga likidong nakapaloob dito. At di mo rin malalaman Kung nasaan ang lason at panlunas sa dalawa.
"Pagmamasdan nyong mabuti kung anong mangyayari sa mga halaman sa oras na binuhos ko ang mga likido." Walang gumawa ng ingay maski isa sa amin. Lahat kami ay nakatutok sa mga halamang binuhusan ng maestro ng mga likido.
Ilang segundo pa ang lumipas ngunit wala naman kaming nakikitang pagbabago. Ramdam ko rin ang inis ng bawat isa. Napa iling iling nalamang ako dahil sa kanilang ugali. Di manlang sila marunong maghintay.
Rinig ko ang pagbuntong hininga nila dahil wala pa ring nangyayari sa mga halaman. Samantalang ako at si maestro ay seryuso lamang na naghihintay sa maaaring mangyari.
"Maestro sa ting-----" naputol bigla ang dapat sasabihin ni liarlyn ng bigla na lamang umilaw ang dalawang halaman.
Lahat kami ay nag aabang na mawala ang liwanag na nanggagaling sa mga Ito. Nang humupa na ang liwanag ay saka namin nakita Kung paano lumago ang Isang halaman at Kung paano naman malanta at mangitim ang isa.
Sa aming nakita alam ko na agad ang sagot na nasa isip nila.
"Ngayon na nakita nyo na ang nangyari. Maaari nyo bang sabihin Kung saan sa mga halaman na yan ang sa tingin nyo ang maaaring nalagyan ng panlunas na likido?" Tanong ng maestro. Kita ko sa gilid ng mga mata ko Kung paano mag palitam ng tingin ang mga royalties habang naka ngiti at ganon din ang sampo na para bang gusto nilang mag unahan para sa obvious na sagot.
Pangisi ngisi ko na lamang silang pinagmasdam habang naghihintay sa kung sino ang saaagot.
Akmang tatayo na sana si hlien ngunit agad din itong naunahan ng prinsesa ng light kingdom.
Obviously kaya sya ang tumayo dahil sya Ang may light magic sa kanila. Light magic is all about healing. So of course marami Syang Alam sa mga lason at panlunas.
Ngumiti Ito sa mestro saka tinuro ang malagong halaman.
"That one mestro. Since it's obviously that the plant is more bloomed now now since you pour the liquid on it." Hindi nag mamayabang ang tuno nito. Parang sinagot lamang nito Ang tanong na obvious Naman Ang sagot.
Matapos nitong sumagot ay agad Ito yumuko bago umupo muli sa upuan. Hindi naman umimik ang mestro. Seryuso lamang Ito nang pasadahan kami nito ng tingin.
"Ganon din ba ang sagot ng lahat?"Tanong nito. Medyo kumunot pa ang noo nila ng dahil sa Tanong ng maestro ngunit agad din silang tumango na parang confident talaga sila sa sagot nila.
Bored ko namang kinuha Ang aking panulat saka Ito pinaglaruan sa aking kamay.
Di ko na sila punagtuonan ng pansin dahil nakaka-bagot ang pinaguusapan nila.
"Ikaw, Prinsesa lovelien. Anong sagot mo? Napapansin kong Hindi ka tumugon sa tanong ko kanina. Sa tingin mo prinsesa lovelien, sa dalawang halaman na yan, saan dyan ang nalagyan ng panlunas?" Agad akong nahinto sa paglalaro ng aking panulat sala tumingin sa harapan.
Nasa akin na pala ang atensyon ng lahat at hindi rin nakatakas sa aking paningin ang ngisi ng ibang mga royalties. Tumayo na lamang ako sa aking kinauupuan saka tinignan ang dalawang halaman.
Inialis ko ang tingin ko dito saka ko inilipat sa seryusong mga mata ng maestro.
"Para sa akin. Tama ang sinabi ng prinsesa. It's obviously that one since it's already healed. In healing , ganon naman Ang madalas na nangyayari. Gagaling o lalago ang Isang bagay sa oras na nalunasan." Panimula ko gamit ang seryusong tinig.
"Tsk. Obvious Naman Kasi Yung sagot. Nanggaya lang sya ng sagot, bakit di na Lang sya sumangayon kanina?"
"Gusto na naman nya ng atensyon tsk."
Di ko pinansin ang sinasabi nila bagkus ay seryuso lamang akong naka-tingin sa maestro.
"Your answer is what I want to princess lovelien." Malamig nitong Saad habang seryusong nakatingin sa mga mata ko kaya't napangisi na lamang ako sa aking isip. He's smart...
"As what I said. They're right. For them its 'that plant'.
.
.
.
But since your looking for my answer , then I'll honestly will answer you that I choose 'that poor plant'."
Seryuso Kong sagot habang naka turo sa lanta at nangingitim na halaman.. Agad namang nagtaka ang mga royalties at Ang iba ay tila natatawa pa pati marin Yung sampo. Ngunit ang maestro ay seryuso lamang akong pinakatitigan na para bang inaaral nya Ang buo Kong pagkatao.
Nagsimula na ang bulungan at pangmamaliit sa akin. Ngunit waring di ko sila naririnig dahil naka tuon lamang ang atensyon ko sa maestrong nakikipag-tagisan sa akin ng tingin.
Maya Maya pa ay bigla na lamang sumilay Ang ngisi sa kanyang labi kaya't napangisi rin ako.
He's eyes as full of amazement while smirking at me.
"Can you defend your answer? Since all your classmates are against on your answer." May ngisi nitong wika ngunit di nawawala ang kaseryusuhan at otoridad sa boses nito.
Patuloy lamang akong naka ngisi habang hinihintay nila king anong sasabihin ko.
"As I said earlier. Ang halaman na madaliang gumaling ang obvious na sagot para sa kanila. Dahil Ito Ang madalas na nangyayari sa tuwing may nilalapatan tayong lunas. Pagkatapos matapatan ng lunas ang Isang sakit ay agad itong gagaling. At Yun ang naging basehan nila sa kanilang sagot." Saka humalikipkip na nakatutok sa halaman na pinili nila kanina.
Ibinulsa ko ang dalawa kong kamay sa aking pants saka nakangising tinignan ang mga royalties na naghihintay sa sasabihin ko habang naka-kunot ang noo. Ngunit ang kanilang prinsepe lerion au seryuso lamang na nakatingin sa akin ganon din ang ilan sa sampong pugo.
Humarap muli ako sa maestro na naghihintay ng isasagot ko.
"Why?Why my answer is that poor plant'? Since it's obvious na mamamatay na ito? Well, Hindi lahat ng nalulunusan ay madaliang gagaling kaagad. It's need process. Katulad lamang Ito ng lason na nasa loob ng Isang tao. Kailangan muna itong mailabas bagot tuluyang gumaling. At Hindi lahat ng nalalason ay agad nalang mamamatay dahil mapaglinlang lahat ng tao. Upang hindi obvious ang panlalason ay kailangan mo ng oras bagot Ito tumalab. Kailangan mong mapaniwalang walang mangyayaring masama. Tuso lahat ng nilang sa mundo. Kaya't kailangan mong gumawa ng sarili mong tiknik. Dahil nalinlang kayo ng process ng epekto ng mga gamot kaya inakala nyo na ang halaman na lumago ang nalagyan ng lunas at dahil Nakita nyo Kung paano Naman malanta ang isa Maya hindi nyo Ito pinagtuonan ng pansin. Ngayon tingnan nyo muli Kung anong nangyayari sa halaman na pinili nyo."
Matapos ko itong sabihin ay kasabay nito ang pagbabago ng anyo ng dalawang halaman.
Ang kaninang malago ay unti unting malanta at nabulok , samantalang Ang kaninang akalay mabubulok na ay bigla na lamang sumibol ng panibagong malago at magandang halaman.
Kita ko Ang gulat sa mga mukha ng aking mga kaklase ng dahil sa nasaksihan. Hindi sila makapaniwala na Mali sila, Lalo na ang prinsesa ng light kingdom.
Nanlulumo itong nakatingin sa harap na waring bigong bigo.
I know it's a big deal for her. Since in this academy she's the known, famous light power impress since magaling Ito sa mga halaman dahil Ito Ang expert ng kanyang kapangyarihan.
Sya ang tinitingalang healer dito sa akademya at sa simpleng bagay lamang na ito na may kaso sa lunas at lason ay malaki ng kawalan sa kanya dahil sa pagkabigo.
Well, they think that they are that high and right. Masyado silang tiwala sa sarili nila.
Kita ko Kung paano sys i-comfort ng kanyang mga kaibigan at Ang iba pang prinsesa ay masama pang nakatingin sa akin kaya Napa iling iling na lamang ako.
Tsk... Pathetic.
" I-I failed.. My t-title is not suit for me. Dahil simpleng Tanong lamang na iyun ay hindi ko nasagot ng Tama." Rinig ko ang nanlulumo nitong boses na waring maiiyak na.
"Shhhh... No. That's not true okay? Huwag mong isipin yun, I'm sure naka chamba lang sya."
"Yeah... Ikaw pa rin ang light power impress ng academy. She's not like you. You study all your knowledge about light magic at ni katiting ay Wala syang Alam doon. I'm sure it's just a luck for her."
"Hayaan mo na. Marami namang bagay na Hindi nya kanyang gawin. She's a weak and powerless b*tch. Nagpapasikat lang yan at tinamaan ng swerte."
Napa iling iling na lamang ako dahil sa mga pampapalakas ng loob na sinasabi nila sa prinsesa. Ako na naman ang nakita nila at sinisisi sa pagkatalo tsk.tsk.
"Excellent princess lovelien. You are definitely have a correct answer. It's surprise me a lot since I heard otherwise about you everywhere."
"Well..., No one knows me well Maestro. Not even my family."
---------------
"You made her upset." Tinignan ko ng blanko ang lalaking kaharap ko ngayon. For a quiet guy like him hindi na ako magtataka Kung mapapadpad Ito sa silid-aklatan. Ngunit ang hindi ko matanggap ay Kung bakit nasa harap ko ito ngayon at nakikihati sa lamesang nasa harap ko.
Hindi ko na lamang Ito pinansin at pinagpatuloy ko na lamang ang pagbabasa sa aklat na aking hawak hawak.
Ramdam ko pa rin ang titig nito sa akin kaya medyo naiilang ako. Why? Simple lang dahil pakiramdam ko isa sa amin ay bakla at sa kaisipang iyun ay hindi ko mapigilang hindi kilabutan. Grabe Naman kasi kung maka-titig.
"You did well back there. But if this is just a part of your schemes, you better stop it now lovelien." Napahigpit ang pag kakahawak ko sa aklat dahil sa iritasyon.
Ano bang problema ng lalaki na ito? Sa pagkakaalam ko ay wala Naman akong ginugulo kahit na Isa sa grupo nila, maging sya.
"If your just making plan to get my attention, then you got it now. So now tell me what do you want lovelien." Di na ako nakapagpigil at agad na ibinagsak ang libro ba hawak ko sa lamesa.
Ramdam Kong lumingon sa gawin namin ang ibang estudyante na naririto maging ang librarian.
Matapos ang klase kanina ay mas pinili kong tumuloy sa library dahil gusto ko ng tahimik na lugar. Ngunit ng dahil sa lalaki ito ay Lalo lamang sumasakit ang ulo ko.
At mas lalong sumasakit ang ulo ko dahil sa mga pinagsasabi nya.
"Ikaw ang tumigil at tumahik dyan sa kinauupuan mo Mahal na prinsepe. Hindi ka ba nasusuka sa mga pinagsasabi mo? Anong tingin mo sa akin? Binabae para magka-gusto SAYO? Sa sting dalawa mas mukha pa akong lalaki at mas maganda Rin akong lalaki!" Gigil na duro ko dito. Rinig ko naman ang pagpigil ng tawa sa direksyon na malapit sa amin na kinaroroonan pala ng sampong pugo na kanina pa nanunuod at nakikinig sa amin.
Ibinalik ko na lang ang atensyon sa
makapal na mukhang prinsepe na kaharap ko. Lalo lamang akong nainis ng makita ko ang ngisi sa labi nito saka dahan dahan na inilapit sa akin Ang mukha nya.
"If you don't like me anymore, then why are you blushing?" Nakangisi at tila nangaasar nitong Saad.
Mas Lalo pa nitong inilapit Ang mukha sa akin kaya lalong kumulo ang dugo ko sa kanya.
Pakiramdam ko lahat ng dugo ko tumaas sa mukha ko.
Blushing?Blushing!? G*go ba sya?
Di nya ba Alam na nab-bw*set na ako sa kanya!?
"Your all red now. Hmmm? Lovelien..." Pang-aasar nito kaya Napa hinga na lamang ako ng malalim saka tinitignan ang mukha nya na lalong lumalapit sa akin.
Walang emosyon ang mga mata nyang nakatingin sa akin ngunit may mapaglaro na ngisi ang kanyang labi.
Ngumiti naman ako ng matamis dito na lalong ikina lawak ng ngisi nya.
Hinawakan ko ang kwelyo nito saka mas lalong inilapit sya sa akin na ikinabigla nya pati na rin ng mga nanunuod sa amin.
He chuckle slowly while looking at me emotionless.
"You scheming b*tc-------" Before he could finish his words my fist already landed on his f*cking ugly face.
Nalaglag ito sa sahig habang nakahawak sa ilong niyang dumudugo at putok nyang labi.
Gulat itong nakatingin sa akin dahil sa pagkabigla. Maging ang sampong pugo na nanunuod sa amin ay nabigla rin at di makapaniwalang nakatingin sa direksyon namin pati na rin ang librarian na tumayo na at ang ibang mga estudyante na unti unti ng umatras dahil sa takot sa maaari pang mangyari.
Tumayo ako galing sa pagkaka-upo saka lumapit sa prinsepe.
Lumuhod ako sa tapat nito saka hinawakan ng mahigpit ang panga nya.
Di Naman ito pumalag at nakatingin lamang sa akin ng seryuso ngunit di pa rin nawawala ang pagkabigla sa mga mata nito.
Malamig ko itong tinignan.
"You know... I hate assuming people. Specially you. Sa mukha mo na yan? Magkaka-gusto ako!? Hindi mo ba Alam na nakaka insulto Kang g*go ka? Hah!? Sa tingin mo ba bakla ako hah!? As I told you earlier, Mas gwapo pa ako SAYO maging sa mga lalaking nandito! Kayak yang pagmumukha mong pangit na yan! Lalong papangit yan sa oras na pangpilitan mo pang may gusto ako sayo t*ng'na mo!" Matapos ko itong sabihin ay agad kong binitawan ang panga nya saka ako tumayo at pinagpagan ang kamay ko na inihawak ko sa kanya.
Tinignan ko ang mga mata nyang blanko na nakatingin sa akin bago ako tumalikod at di na pinansin ang mga gulat na ekspresyon ng mga nakakita sa nangyari.
Agad na akong lumakad palabas ng library nang hindi manlang lumingon o umimik.
G*gong yun ang kapal masyado ng mukha tsk.
Napa iling iling nalang ako habang tinatahak ang daan patungong cafeteria. Muntik ko na tuloy makalimutang inimbita pala ako ng queen bee for lunch.
Tsk. Tsk. May chicks na naman akong makakasama.
"You did well , my wife. You really amaze me, always."
And with that words whisper along the air in my ears makes me shiver.
Napahinto ako ng ilang segundo sa paglalakad saka luminga linga sa paligid.
F*ck! Is it really possible that someone is been watching me?
I'm not scared but... It's makes me uncomfortable.
Those stare. I feel that they are burning in flames. Those flame eyes that want to devour me.