KABANATA 57
WARNING: This Chapter contains Death, Blood, Violence. Feel free to skip if you're not comfortable with this chapter. Thank you!
“Do you hear me? Let’s have a roll call.” Sabi ko habang tinitingnan kung gumagana ba ang Earpiece na suot suot nila.
“Xerkton? Do you hear me?” Sabi ko habang nakatingin sa computer ko kung saan nakikita ko ang lokasyon niya.
“Present.”
“Delgado? Say something.”
“Meow.” Seriously? Kailan pa ako nagkaroon ng kasamahan na pusa?
“Levitsky. Am I clear?”
“Clear.”
“Favre? Open your tracker. I can’t locate you.” Sabi ko ng napansin na wala ang kaniya.
“Already Done, Milady.”
Nagpatuloy ang Roll Call para tingnan kung ayos na ba ang lahat. Sinigurado ko na lahat sila ay nakikita ko mula sa computer ko kahit na pulang dot lang naman ang nakikita ko sa screen ng computer ko.
“We’re ready.” Sabay sabay nilang sabi. Nanginginig ang kamay ko na tiningnan silang lahat sa screen ng computer.
“Okay. Just like what we planned. Enter silently, Save our members. You can find them at the main Building. Make sure you won’t get caught. Keep in touch with others. Huwag kayong magpapaputok ng baril or gagawa man lang ng ingay.” Pagpapaalala ko sa kanila.
Knowing them kahit sanay na sila sa ganito ay mainitin pa rin ang ulo nila. Hindi na ako magtataka kung babarilin lang nilang lahat basta basta ang mga haharang sa daan nila. Kung sana na sa normal lang kaming pag atake ay hahayaan ko sila pero hindi.
Maraming buhay ang nakasalalay dito kaya hindi pwedeng basta basta na lang silang magpaputok ng baril. Na sa kalagitnaan kami ng meeting kahapon ng may tumawag sa amin na nadukot ang halos kalahati ng miyembro namin na nasa HeadQuarters at Hideout.
Nakuha nila ang tatlong libong mahigit na tauhan namin. Ayon sa Head ay nasa kalagitnaan daw sila ng pag eensayo ng makaramdam sila ng pagkahilo pagkatapos nun ay sabay sabay silang nakatulog. May espiya na nakapasok sa Headquarters at Hide out namin kaya nila nagawa ang plano nila.
Nadatnan ko rin na magulo ang opisina ko at iba pang opisina ng mga kasamahan ko. Mabuti na lang at walang nakatago doon na mahalagang papeles o makakapagturo kung sino ako at ang mga alam namin tungkol sa kanilang mga gawain.
Mabilisan kaming nag plano para rito dala dala ang mga natitirang tauhan namin. Pinaghati-hati namin ang trabaho nila. Dalawang boss kada isang building at ilang tauhan lang ang pwede nilang isama.
Isang daan katao kada building, Ayon sa Tracker ko. Kaya mas pinag igihan namin ang pagpaplano. Habang isinasagawa namin ang pagpaplano ay gumagawa na rin sila ng plano sa loob kung paano sila mapapanatiling ligtas at kung paano maililigtas ang mga miyembro namin.
“This will be a bloody night everyone. Alam kong sanay na kayo sa ganito but let me tell you this…” Sabi ko. “Follow our plan at all cost. Don’t do something stupid and Take care.” Sabi ko sa kanila.
Isa pa sa nalaman ko tungkol sa kanila ay hindi sila marunong sumunod sa plano! Mainitin ang ulo nila kaya nag kakanya kaniya sila minsan kaya lalong nagiging magulo.
“If we make this successful may pa takoyaki ka ba, Milady?” Tanong ni Sheon sa akin.
“No…” Sabi ko. Nag angilan sila. “But you will see the love of your life if we finish this successfully.” Sabi ko. Alam kong natigilan silang lahat sa sinabi ko. “So, Be good and focus.”
“Now, Go. You only have fifteen minutes to clean the whole building.” Sabi ko sa kanila.
Hindi ko na sila hinayaan magsalita pa dahil inutusan ko na ulit sila. Unti-unti silang gumalaw at nakita kong nagtungo sila sa kani-kanilang direksyon kung saan nandoon ang kanilang misyon.
Habang ako naman ay ni hack lahat ng CCTV camera nila para makita ko ang bawat kilos nila kahit nasa malayo ako. Mabuti na lang at tinuruan ako ng Hacker ko kaya naman walang problema para makita ko sila.
Nanatili ako rito sa malaking truck kaharap ang mga computer kung saan ko sila pinanunuod. Aaminin kong kabado ako dahil sa dami ng kalaban namin ngayon. Kulang na kulang ang tauhan namin dahil kinuha nila. Sana lang ay hindi nila pinatay ang mga ito dahil ako mismo ang papatay sa kanila pag nagawa nilang kalantariin ang mga miyembro ko.
Gustuhin ko man sumama sa operasyon at makipagdigma ay hindi ko magawa dahil ayaw akong payagan ng sampung lalaki. Baka daw mapano ako. Mukhang kinalimutan ata nila na nag training din ako kagaya ng ginawa nila. Nagpumilit ako pero hindi nila ako hinayaan.
Maging mata na lang daw nila ako para mapanatili akong ligtas sa huli ay pumayag na rin ako. Hindi ako sasali sa paglusob pero hayaan nilang tulungan ko sila. Labag pa sa loob nila ang pagtulong ko, Mabuti na lang at napilit ko sila.
“Queen, Everyone is asleep including IG, SN and AK.” Sabi ni AC, Ang hacker sa group ko.
Siya ang nauutusan ko na i-monitor ang galaw ng mga kalaban ko o ng mga taong pinaghihinalaan ko.
Si IG naman ang fighter ng grupo, Si AK naman ang tracker at ang huli ay si SN. Ang sniper naman namin. Pinatulog rin namin sila para hindi sila paghinalaan ng mga kasamahan nila. Hindi nga lang ganun katindi ang pampatulog nila.
Kumpara sa iba aabutin ng ilang oras bago sila magising, Hindi gaya sa kanila isang oras lang ay magigising na. Kaya ang kailangan lang na gawin ay maghintay hanggang sa magising sila.
“Good, The Leaders?” Tanong ko. “Still asleep too, Queen.” Sabi niya at muli niyang ibinalik ang tingin niya sa monitor na nasa harap namin.
Nasa loob kami ng isang malaking truck hindi kalayuan sa lokasyon kung saan nagaganap ang tahimik na pananakop.
Nanatili akong tahimik habang tinitingnan silang lahat, Hindi ko maiwasan ang hindi mapatayo sa tuwing nakikita kong may pumapasok na mga bagong tauhan para dumepensa sa kanilang teritoryo. Higit pa sa iniisip ko ang bilang nila!
Bakas na bakas na sa mukha nila ang pagod dahil sa rami ng kanilang kalaban. Kagaya ng utos ko ay walang magpapaputok ng baril dahil baka may maalimpungatan at lalong magkagulo. Naging madugo ang labanan dahil sa sword na gamit nila.
Dumadanak ang dugo sa buong lugar, Puno na rin ng dugo sa katawan ang mga miyembro ko dahil sa talsik na nagmumula sa mga kalaban nila. Marami ng nasawi na miyembro ng kalaban at ganun din sa amin.
“Queen! The right hand, Laegon is awake!” Gulantang na sabi ng kasama ko kaya napatayo ako.
Nagpunta ako sa pwesto niya at nakita ko ang kanang kamay ng boss niya na unti-unting bumabangon mula sa kanyang pagkakahiga sa sahig.
Hindi ba ganun karami ang nainom niya?! Hindi maaaring makalabas siya sa pinaka building nila dahil mahahalata na niya na may nangyayaring palihim na pag atake mula sa kanilang teritoryo.
Mas lalo pa akong nag panic ng unti-unti rin bumangon ang iba habang hawak hawak ang kanilang ulo at umiinda pa ang iba sa kanila.
“Fuck! Stay here. Informed me every minute.” Bilin ko sa kasama ko at mabilis na kinuha ang bow at arrow ko, ang sword ko at ang mga baril ko na nakaipit sa aking tagiliran at sa aking hita.
“Queen! You can’t leave!” Pagbabawal niya sa akin pero hindi ko siya pumansin lumabas na ako ng truck at nagtatakbo papunta sa harap ng building.
Inabot ako ng ilang minuto bago nakarating doon. Umakyat ako sa puno at nagtago doon dala dala ang mga kagamitan ko.
Isinampay ko ang bow ko sa isang branch na hindi kalayuan sa akin at ang sword ko naman ay ipinatong ko lang doon.
Gamit ang maliit na telescope na dala-dala ko ay sinipat ko ang pintuan ng building kung saan makikita ko ang kung sino man ang papasok o hindi.
Hinanda ko ang bow at arrow at inantabayanan ko kung may lalabas ba o wala sa pintuan. Walang pwedeng makalabas dahil malilintikan ang mga kasamahan ko kapag nagkataon. Bago lalong magtawag ng back up ang mga yon knowing na teritoryo nila ito at marami silang tauhan dito kumpara sa amin.
“North, Cleared.” Rinig kong sabi ni Darwish mula sa aking earpiece.
Halatang halata sa boses nito ang paghahabol ng hininga dahil sa walang katapusan na pag atake sa mga nakakasalubong nilang kalaban.
“South, Cleared.” Sabi naman ni Arslan. Ganun rin ito kay Darwish. Rinig ko pa ang paguusap nila ni Vallejos kung saan sila susunod na atake.
“We need back up here in West!” Sabi ni Sun kaya naman nag prisinta sila Darwish na sila na ang tutulong kila Sun na mukhang nahihiapan dahil sa rami ng kalaban doon.
“I sincerely apologise for disturbing you, Masters, but, Queen, Milady is in the midst of a battle field. I can't find her because she isn't wearing a tracker.” Rinig kong sabi ni AC.
Nag angilan ang mga nakaranig at alam ko na kaagad ang ginawa ng iba. Minadali na nila ang trabaho nila at ang iba naman ay nag umpisa ng hanapin ako.
Ngayon ko lang napansin na hindi ko pala suot ang singsing ko na nagsisilbing tracker ko sana! Ipapahamak ko pa ang sarili nako naman.
Akmang magsasalita na sana ako pero ng nakita kong bumukas ang pintuan ay doon na focus ang atensyon ko.
Agad kong inasinta ang inaakala nilang kanan kamay ng pinakaamo nila pero ang hindi nila alam ay ito talaga ang amo nila. Funny how this people didn’t know that he is their leader.
Noong una ay akala ko talagang kanan kamay lang siya ng amo niya pero sa tuwing magkakaroon kami ng meeting kasama ang nagpapanggap na leader ay doon na ako nagkaroon ng hinala.
Hindi siya kayang pakawalan ng leader niya, Masyado ang tiwala niya sa kanan kamay to the point na hindi siya makakapunta kung saan ng hindi ito kasama. Sinimulan ko ‘tong ipa-imbestigahan pero walang file ang lumalabas tungkol sa kaniya.
Ang lalabas lang ay ang nickname niya, birthday niya., Zodiac Sign, Weight, Height and Nationality. Ayon lang ang lumalabas kaya naman hirap na hirap si AC na hagilapin ang mga impormasyon nito. Tangina, Ano gagawin ko sa zodiac sign niya?
Pinagpatuloy ang imbestigasyon hanggang sa mahaggilap ang mga files na naglalaman ng identity niya. Doon ko napagtanto na tama nga ako sa hula ko. Simula nun ay hindi ko na inalis ang tingin ko sa kaniya, Palagi ko siyang pinapasundan at inalam ko na lahat ng ginagawa niya.
Minsan ay nakikipag usap ako sa kaniya na para bang normal citizen lang kami, Na para bang hindi kami magpapatayan someday.
Kumbaga may mga oras na ceasefire sa pagitan namin o nag a-assume lang ako? Pag kasi nagkikita kami sa meetings ay ako ang nauuna gumawa ng pag uusapan pero hindi pa rin ako pinapansin.
Saka ko lang na realize na ayaw nila sa maingay at madaldal kaya naman ginalingan ko pa maging maingay at madaldal,
“South is clear! I can’t found her!” Rinig kong sabi isa sa kanila mula sa earpiece ko.
Binaba ko ang earpiece ko at nag focus sa lalaking nakatayo sa may harapan ng pintuan.
I stretch my hand that holds the bow and look at him thoroughly. I close my left eye before I pointed the arrow to his direction.
The moment I saw the chance to hit him, Hindi na ako nag dalawang isip na bitawan ang maliit na tali. Ilang segundo ang nakalipas at nakita kong nakahawak siya sa pana na nasa kaniyang tiyan.
Nang akmang maglalakad siya ay nagmamadali ulit akong asintahin siya at tumama ito sa dibdib niya, Inulit ko pa at sa ikatlong pagkakataon ay tinamaan siya sa dibdib niya ulit.
Tuluyan siyang bumagsak sa lupa at naliligo sa kaniyang sariling dugo.
One down, Three to go. Maya-maya lang lumabas ang nagpapanggap na leader nila at laking gulat niya ng makita ang amo niya na nakabulagta sa sahig.
Hindi ko na pinaglagpas pa at hinayaan siyang makapagtawag pa ng kasama kaya naman habang nakayuko siya at pinupulsohan ang amo niyang patay na ay kinuha ko ang tiyempo.
Tatlong beses ko siyang pinana kaya naman hindi na siya nakaligtas kay kamatayan. May tatlong pana sa kaniyang dibdib, Hinawakan niya ito na para bang hindi siya makapaniwala na may gumawa nito sa kanila.
Maya-maya lang ay bumagsak na ang katawan nito sa katawan ng amo niyang namayapa na rin ilang segundo lang ang nakaraan.
“Damn it.” Mahinang mura ko ng sunod sunod ng lumabas ang mga tauhan na nasa loob ng building. Muli kong binalik ang earpiece ko sa aking tenga at pinagmasdan sila.
I only have twenty arrows. Kailangan gamitin ko itong lahat sa mga matataas ang antas. Hinintay ko silang lahat na makalabas hanggang sa magsimula ulit akong asintahin sila isa-isa.
Habang pinapana ko sila ay isa-isa ay isa lang ang nasa isip ko at yun ang mabuhay ako at ang mga kasamahan ko. Nang maubos ang pana ko ay sinukbit ko ang bow ko at bumaba ng puno. Tahimik akong bumaba at nagtago sa mga bush na nandoon hindi kalayuan.
Inayos ko ang baril ko at pati na rin ang silencer nito, Baril lang ako nang baril hanggang sa makita ko ang mga kasamahan ko na sila AK, SN, at IG na nakikipaglaban na rin sa dati nilang kasamahan.
Naging madugo ang paligid ng building, Abala ang lahat sa pakikipaglaban kaya naman kinuha ko na ang tiyempo na ‘yon para makaalis doon. Hindi pa ako nakakalayo ng maramdaman ko ang pagmamanhid ng binti ko at unti-unting naramdaman ang sakit.
“Well, Well, Well…Look who’s here?” Sabi ng boses na mula sa aking likod. Gulat akong napabaling sa kaniya.
Putangina. Siya na naman?!
ALWAYSPARAYA
March 7, 2022
Hello! Don't forget to click the vote button and leave a comment after. You can share this on different social media platforms. It will be highly appreciated! Thank you!
Sorry for lame update hehe. Sorry for typographical and grammatical mistakes. I'll do better next time! Last 3 Chapters na lang. Have a good day and God Bless!!!