Part-42
🌸
" ေမာင္အလုပ္ရၿပီသိလား"
" ဟုတ္လား ဘာလုပ္ရမွာလဲ '
စပါးေရြးေနတဲ့ေနရာလာထိုင္ၿပီး တြတ္ထိုးေနတာမို႔ လွေသြးနားေထာင္လိုက္ေတာ့သည္။ ဒင္းအဲ့တာေၾကာင့္ အခုတေလာအျပင္ထြက္ေနပါတယ္ထင္တာ အလုပ္ရွာေနတာကိုး။ အားကိုးရသားပဲ
" ဟို နဲနဲေတာ့လွမ္းတယ္၊ စစ္ကိုင္းၿမိဳ႔ေပၚမွာ resturant ဖြင့္ထားတာ "
" ရက္ဘာျဖစ္တယ္? "
" ရက္စထရန္႔ စားေသာက္ဆ္ိုင္ေလ။ ေမာင္ကေကာင္တာထိုင္ၿပီး စာရင္းလုပ္ရံုပဲေလ "
" ေအးေပါ့ နင္ကပညာတတ္ကို "
" လွေသြး ပန္းမေရာင္းနဲ႔ေတာ့ေနာ္။ ေမာင္ရွာေကြၽးပါ့မယ္"
" ရမလား ကေလးေတြလဲေရာက္လာၿပီကို တစ္ေယာက္ထဲအားနဲ႔ေတာ့ဘယ္ေလာက္မွာလဲ "
" ရတယ္ စိုင္းပန္ကိုလဲအလုပ္လုပ္ခိုင္းမွာ။ "
" ေအးပါ ငါ့အလုပ္ကဘာျဖစ္ေနလို႔လဲ"
" လွေသြးပင္ပန္းလို႔ေလ "
" မသိပါဘူး ငါကနင္ရွက္လို႔လားလို႔ "
" ေမာင္ကဘာလို႔ရွက္ရမွာလဲ၊ လွေသြးကအလုပ္လုပ္ႏိုင္လြန္းလို႔ ခ်ီးက်ဳးေနရတာ "
လက်ာ္ေျပာေျပာဆိုဆိုနဲ႔ ပုခံုးကိုႏိွပ္ေပးတာမို႔လွေသြး မ်က္ေစာင္းထိုးလိုက္ေတာ့သည္။ ကေလးက်ျဖစ္ေျမာက္ေအာင္မထိန္းတတ္ သူနဲ႔ထားတဲ့ လပိုင္းအတြင္းထိုးမယ္၊ က်ိတ္မယ္ပဲတတ္လာတာမို႔ သားအဖႏွစ္ေယာက္လံုးကို ႀကိမ္နဲ႔ေဆာ္မယ္ေျပာထားရေသးသည္။ သူလိုအက်င့္ျဖစ္ေအာင္ ဖ်က္စီးေနတာ ဒင္းကတစ္ေယာက္ထဲမိုက္တာ အားမရလို႔သားအဖေပါင္းၿပီး မိုက္မဲ့ မိုက္တြင္းနက္မ်ိဳး ။
" ေမာင့္မိန္းမကအရမ္းလွတာပဲ၊ ေဒါင္းတိေမာင္းတိနဲ႔ အလုပ္လဲႀကိဳးစားတယ္ အာဂပဲ "
" ေအးေပါ့ နင္ပဲေျမႇာက္ထား၊ ငါလဲပုခံုးေကာင္းတုန္း ရုန္းထားရတာေပါ့ "
" ေယာက်ာ္းရိွပါတယ္ အရင္လိုမေကာင္းတဲ့ အလုပ္မလုပ္ေတာ့ပါဘူးဗ်၊ လိမၼာေနပါၿပီ ညကဆိုသားနဲ႔ေတာင္ ဘုရားရိွခိုးေသးတယ္ "
" ငါယံုခ်င္ပါတယ္ ေစာင့္ၾကည့္ဦးမယ္ "
" ၾကည့္ၾကည့္ "
စကားေကာင္းမေျပာပဲ ပြတ္သီးပြတ္သပ္လုပ္ေနတာမို႔ လက္ကိုရိုက္ခ်ကာ ထထြက္လာခဲ့ေတာ့သည္။ သားကသူ႔ဦးေလးေတြနဲ႔ ေဆာ့ေနတာမို႔ စိတ္ခ်လက္ခ်ထားၿပီး အိမ္ေပၚတက္လာခဲ့ေတာ့သည္။
" အိုက္ပန္း..... "
" ဗ်ာ ဗ်ာ့ "
" သားသား စက္ဘီးစီးခ်င္တယ္ "
" ခဏေလးေနာ္ ကိုမိႈင္းကိုသြားခြင့္ေတာင္းဦးမယ္ "
" ညန္ညန္လုပ္ေနာ္ "
" ဟုတ္ကဲ့ပါဗ်ာ "
အေဖတင္ႏိွပ္စက္ၿပီးခိုင္းစားတာမဟုတ္ သားေတာ္ေမာင္ကပါ အပီအျပင္ခိုင္းစားေနေတာ့သည္။ စိုင္းပန္မအားရင္ အိုက္ပန္႔ဆီေျပးလာၿပီးဂ်ီက်တာက ထံုးစံျဖစ္ေနေတာ့သည္။ အာရံုေၾကာထိထားတာမို႔ အၾကမ္းပတမ္းမလုပ္ရပဲ ကေလးထိန္းရံုပဲမို႔အေတာ္ေနသာပါသည္။
ကိုမိႈင္းကသြားဆိုတာနဲ႔ စက္ဘီးေပၚတင္ကာအသာေမာင္းလာခဲ့ေတာ့သည္။ စိုင္းပန္ကလဲလိုက္မယိဆိုတာနဲ႔ စက္ဘီးမနင္းပဲအသာတြန္းကာ စကားတေျပာေျပာထြက္လာခဲ့ေတာ့သည္။ ရြာသူေလးေတြကအသားျဖဴျဖဴရွမ္းေလးေတြကို သေဘာေတြက်ေနေတာ့သည္။
" မိႈင္းေလး ရြာထိပ္မွာဘာရိွလို႔လဲကြ "
" ေခြးေလးရိွတယ္ "
" ေခြးမေၾကာက္ဘူးလား "
" အြန္႔ "
" အရမ္းမကိုင္ရဘူးေနာ္ "
ျဖဴလံုးေနတဲ့ေပါက္စေလးက သူတို႔ရဲ့အသဲေက်ာ္ေလးမို႔ ျခစ္ရာေတာင္မထင္ေစခ်င္ပါ။ စိုင္းပန္ကသူ႔အေဖ လစ္တာနဲ႔ပါးကိုနင့္ေနေအာင္ နမ္းကာခပ္ၾကမ္းၾကမ္းျမဴတတ္သည္။ ကိုမိႈင္းကသူ႔သားကို ၾကာၾကာခ်ီရင္ေတာင္ ေအာက္ခ်ခိုင္းသူမို႔အခုလိုနမ္းရင္ မ်က္ေထာင့္နီနဲ႔ၾကည့္ေတာ့သည္။ အခုေတာ့သူ႔အေဖလစ္ၿပီမို႔ ၂ေကာင္သားပါးႏုႏုေဖာင္းေဖာင္းကို လုနမ္းပစ္လိုက္ေတာ့သည္။
" ပန္း..... ေရာက္ၿပီလား "
" ေရာက္ပါၿပီဗ်ာ "
သားသားကေခြးေသးေသးေလးေတြနဲ႔ ေဆာ့ကာေျပးေနတာမို႔မကိုက္မိေအာင္ အသာၾကည့္ေနရသည္။ စိုင္းပန္ကေဘးကလိုက္ေဆာ့ေပးကာ အိုက္ပန္ကေတာ့ထိုင္ပဲၾကည့္ေနရသည္။ ကိုမိႈင္းဆီလိုက္ခ်င္လို႔သာ လိုက္လာခဲ့တာ ေနကအလံုးစံုမေကာင္းေသးပါ။ လနဲ႔ခ်ီပက္လက္ျဖစ္ခဲ့သူမို႔ ေခါင္းကမူးတာ၊ ကိုက္တာရိွေနစၿမဲပင္။ ကိုေတြဘက္က မလွေသြးအေပၚဒုကၡေတြႀကီးေပးခဲ့မိေပမဲ့ အစ္မကေတာ့ အၿမဲေနြးေထြးစြာႀကိဳဆိုတုန္းပင္။ ပင္ပင္ပန္းပန္းလုပ္ကာ ပိုက္ဆံရွာေနေတာ့လဲ စိတ္မေကာင္းျဖစ္ရျပန္သည္။ အစ္မက မရီးဆိုတာထပ္ပိုတဲ့ မိန္းမပင္။
" ေဟ့ေကာင္ ငါတို႔နဲ႔မေဆာ့နဲ႔ "
" သားသားကေခြးနဲ႔လာေဆာ့တာပါေနာ္ "
စိုင္းပန္ကခါးေထာက္ၾကည့္ေနတာမို႔ အိုက္ပန္လဲထရပ္ကာလိုက္ၾကည့္မိသည္။ ဝဝတုတ္တုတ္အေကာင္ႀကီးႀကီးေတြက သခင္အငယ္စားေလးကို အႏိုင္က်င့္ေနတာမို႔ ႏွစ္ေယာက္သားလက္သီး လက္ေမာင္းတန္းၿပီးသားပင္။ ၈ႏွစ္ကေန ၁၀ႏွစ္နီးပါးေကာင္ေတြက ၃ႏွစ္မျပည့္ေသးတဲ့ကေလးကိုအႏိုင္က်င့္ေနတာမို႔ မိႈင္းေလးကိုဖက္ထားလိုက္ေတာ့သည္။
" ေဟ့ေကာင္ေတြ မင္းတို႔ကဘာလဲ "
" အဲ့ေကာင္နဲ႔မေဆာ့ဘူး၊ သူ႔အေမကက်က္သေရမရိွတဲ့ မိန္းမတဲ့ သားအေမကမေဆာ့ခိုင္းဘူး "
" ဒီေစာက္ကေလး! "
" ေနဦး "
အိုက္ပန္ကေျပးထိုးဖို႔လုပ္ေတာ့ ျပန္ဆြဲကာေသခ်ာ စိုက္ၾကည့္လိုက္ေတာ့သည္။ အရြယ္ကမမ်ွတာမို႔ အံႀကိတ္ရင္းေဒါသကၿမိဳခ်ထားရသည္။
" မင္းအေမကဘဟ္သူလဲ "
" ဟိုထိပ္ကကြမ္းဆိုင္က "
" ဪ ဝတုတ္မႀကီးသားကိုး။ အသားမဲမဲ ကြမ္းတစ္ဗ်စ္ဗ်စ္နဲ႔ရုပ္ဆိုးတဲ့မိန္းမသားပဲ "
" သားအေမကိုမေျပာနဲ႔ "
" ေျပာမွာပဲ၊ မင္းအေမကမွဘီလူးမ က်က္သေရမရိွတာ၊ ငါတို႔အစ္မလွေသြးက လွလဲလွတယ္၊ ပိန္လဲပိန္တယ္ လွတာမွနတ္သမီးလိုပဲ။ စိတ္ထားလဲေကာင္းတယ္ မင္းအေမလို ရုပ္နဲ႔စိတ္နဲ႔လိုက္ၿပီး အပုတ္မခ်ဘူး "
" ဟုတ္တယ္ သားေမေမကအရမ္းလွတယ္၊ နတ္သမီးေလး ဘလာ..... ဘလာ '
မိႈင္းေလးကလ်ာထုတ္ၿပီး ေျပာင္ျပတာမို႔ ဟိုကေလးေတြကဘုၾကည့္ၾကည့္ကာ ထိုးခ်င္တဲ့ရုပ္ေပ။ ပါလာတာမွ ၃ေယာက္နဲ႔ဒီအေကာင္ေလးေတြကို ေအးေဆးႏိုင္တာမို႔ တစ္ေယာက္ကိုတစ္ေယာက္ မ်က္စပစ္ကာ အေရ႔ွတိုးခဲ့ေတာ့သည္။
***************
" လက်ာ္မိႈင္း နင့္ညီေတြေရာ "
" ရြာထိပ္သြားေဆာ့ၾကတယ္ "
" ဟုတ္လား၊ ျပန္လဲမလာၾကေသးဘူး "
" လာမွာေပါ့ လွေသြးဘယ္လဲ၊ ဘယ္သြားမလို႔လဲ "
" ငါေထြးစိန္ဆီခဏ "
" ေနပါဦး ေမာင္ေျပာစရာေတြရိွတယ္လာပါဦးဆို "
" ဘာလဲ ငါကိစၥရိွတယ္ "
' ေမာင္လဲကိစၥရိွတယ္ "
အျပင္သြားခါနီးကို အတင္းေပြ့ခ်ီကာအိမ္ထဲေခၚလာတာမို႔ လွေသြးသူ႔နားရြက္ကိုနာနာဆြဲတာေတာင္ ရီေနတုန္းပင္။ ကေလးေတျြပန္လာရင္ ဒုကၡပါပဲေလ
" ဘာလဲ လက်ာ္မိႈင္း "
" ေမာင္လို႔ေခၚ ေမာင္ေျပာစရာရိွလို႔ "
" ေအးေဆးေျပာပါလား၊ အိမ္ေရ႔ွမွာ "
" ႏွစ္ကိုယ္ၾကားေျပာခ်င္တာ "
" ဘာလဲဟာ ပူရတဲ့ၾကားထဲ "
အတင္းလွဲၿပီးေျခေထာက္ေတြကပါ ခြထားကာလက္ကလဲ လည္ပင္းကိုခ်ဳပ္ထားတာမို႔ လက္ေဝ႔ွပြဲမွာအေသသတ္ေနသလိုပင္။ မတူတာက ပါးေတြ၊ နားရြက္ေတြကိုတႁပြတ္ႁပြတ္ လိုက္နမ္းေနျခင္းသာ။ စကားေျပာမဲ့လူက ရိုးရိုးတန္းတန္းမေျပာတာမို႔ လွေသြးဆြဲစိတ္လဲအပိုပင္။
* ႁပြတ္ *
" ငါက်က္သီးထတယ္ မလုပ္နဲ႔"
" မင္းအၿမဲပတ္ေျပးေနတာေလ စိတ္ဆိုးေနတုန္းလား၊ ဟင္ "
" ေကာင္းေကာင္းေမး မနမ္းနဲ႔ ဖယ္စမ္း "
" မဖယ္ပါဘူး "
" ငါကိုက္မွာေနာ္ "
" ဟင္ ေခြးမေလး အရမ္းခ်စ္စရာေကာင္းတယ္ "
" နာတယ္ ဖယ္စမ္းဟာ "
သူ႔ႏွာေခါင္းႀကီးက ပါးထဲနစ္လာတဲ့အျပင္ပါးကိုပါကိုက္တာမို႔ လွေသြးသူ႔ရင္ဘက္ကိုလိမ္ဆြဲလိုက္ေတာ့သည္။
" အား! ေမာင့္ေလဒီ နာတယ္ေနာ္ဗ်၊ ေမာင့္ေလဒီ မင္းလုပ္ထားေနာ္ ေမာင္ျပန္လုပ္ရင္မင္းပိုနာမယ္ "
" နင္..... နင္မိုက္ရိုင္းျပန္ၿပီ၊ နင္အႀကီးကိုျပန္ေျပာေနတာ ငရဲက်မဲ့အေကာင္ "
" ငရဲမကလို႔ မိုးႀကိဳးပစ္ပစ္ကြာ နမ္းမွာပဲ "
ဒီလူဟာေလ သူ႔ညီႏွစ္ေကာင္ကိုေခၚထားတာ အလကားဘယ္ဟုတ္မလဲ။ ကေလးထိန္းခိုင္းသလိုနဲ႔ ပထုတ္ၿပီး ႏွစ္ေယာက္ထဲကမ႓ာခ်င္ေနတာ။ ကေလးလဲမထိန္းတတ္၊ အိမ္အလုပ္လဲမလုပ္တတ္နဲ႔ ကေလးထိန္းေတာ့လဲ ကေလးကိုရန္ျဖစ္တဲ့အေၾကာင္းေတြေျပာျပ၊ သူဆိုးသမ်ွကိုပံုျပင္လိုလုပ္ေျပာနဲ႔ သားကပိစိေလးနဲ႔ လက္သီးလက္ေမာင္း တန္းတတ္လာတာပဲ။ အိမ္အလုပ္ခိုင္းေတာ့လဲ ထင္းမခြဲတတ္၊ တံုကင္ႏိွပ္ေတာ့လဲေရေတြလ်ွံ၊ ထမင္းခ်က္ေတာ့လဲ ဆန္ျပဳတ္မစားရရံုတမယ္ပဲ။ ဘယ္လိုေျပာရမလဲကိုမသိေတာ့ပါဘူးေလ၊ အိမ္အလုပ္ခိုင္းရင္လဲ မ်က္ႏွာရွစ္ေခါက္ခ်ိဳးနဲ႔ ဆူပုတ္ေနတတ္ေသးသည္။ လက်ာ္မိႈင္း သီေပါမွာက်ၾကမ္းၾကမ္းရမ္းရမ္းဒုကၡေပးၿပီး စစ္ကိုင္းက်အႏုနည္းနဲ႔ဒုကၡေပးေနတာ။
" ခ်စ္လိုက္တာ အစ္မႀကီးရယ္၊ ေမာင့္ကိုစိတ္မဆိုးနဲ႔ေတာ့ေနာ္၊ အခုဘုရားတရားလဲသိလာၿပီ အရမ္းလဲလိမၼာလာၿပီမဟုတ္လား "
" ေအးပါ လိမ္မာတယ္ ဖယ္ေတာ့ "
" ေမာင္ကလိမ္မာတာမို႔ သမီးေလးေမြးေပးမလား "
" မေမြးဘူး၊ ငါဗိုက္ႀကီးနဲ႔ဘယ္ေလာက္ ဒုကၡေရာက္လိုက္လဲ၊ သီေပါကဇစ္ျမစ္ျပန္လွန္ရင္ နင့္အေမ......"
အေမကေဆးလုပ္လို႔၊ ရိုက္လို႔ ဘာညာနဲ႔ပြားေတာ့မွာမို႔ လက္ျပကာတားရေတာ့သည္။
" ဟိုး ေတာ္ၿပီ၊ မေမြးနဲ႔ ဒီတိုင္းပဲဆက္ေနေပး။ ေမာင့္ကိုခ်စ္ေနာ္ ေမာင္လိမ္မာေတာ့မွာပါ။ အလုပ္လဲႀကိဳးစားေနၿပီ "
" ေအးပါဟယ္ နင္သိပ္ေတာ္ပါတယ္ "
မိန္းမနားပူးကပ္ကာခ်စ္ဖို႔ႀကံတုန္း အေရ႔ွကေအာ္သံေၾကာင့္ ထထိုင္မိေတာ့သည္။
" ကိုမိႈင္း! "
" လွေသြး ! "
" ဘာျဖစ္ၾကတာလဲမသိဘူး "
" အာရံုကြာ အေနွာင့္အယွက္ "
လွေသြးအေျပးၾကည့္ေတာ့ ဖိုးေထာင္ကေမာဟိုက္ေနတာမို႔
" ဘာလဲ ဖိုးေထာင္ "
" ေအး နင့္ေမာင္ေတျြပသနာရွာလို႔ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးမႈးရံုးေရာက္ေနတယ္ "
" ဟယ္ ဘာျဖစ္ၾကတာလဲ "
လွေသြးမွာအေျပးလိုက္ကာ ျပသနာကိုရွင္းရေတာ့သည္။ သူတို႔အစ္ကိုကေတာ့ ေအးရာေအးေၾကာင္းပင္
" ကဲေျပာ ဘာလို႔အဲ့လိုလုပ္တာလဲ "
" ကြၽန္ေတာ္ေျပာၿပီးၿပီ၊ မိႈင္းေလးကိုအႏိုင္က်င့္လို႔ ၿပီးေတာ့ကြၽန္ေတာ့္အစ္မကိုလဲ က်က္သေရတုန္းမလို႔ အဲ့ေစာက္ကေလးကေျပာတယ္ေလ "
" နင္ငါ့သားကိုမေျပာနဲ႔ သူမ်ားရြာလဲလာေနေသးတယ္ လူပါးဝလို႔ "
" ခင္ဗ်ားကေရာ မွန္ေနလို႔လား။ သူမ်ားအပုတ္ခ်ၿပီး ကို႔သားကိုေတာင္ အလကားလူမိူက္၊ ေတေလဂ်ပိုးျဖစ္ေအာင္ပစ္ထားတာေလ။ က်ဳပ္တူကအပံုႀကီးသာတယ္ စိတ္ဓာတ္ေရာ၊ ရုပ္ရည္ေရာ အကြာႀကီး "
" ဟုတ္တယ္ ခင္ဗ်ားနဲ႔တူလို႔ ခင္ဗ်ားသားကရုပ္ဆိုးပန္းဆိုးနဲ႔ ဘီလူးရုပ္။ က်က္သေရတုန္းေနတာ ခင္ဗ်ားတို႔ ရုပ္ကိုကလင္းတေတာင္မစားမဲ့ရုပ္နဲ႔ "
" ေယာက်ာ္းႀကီးတန္မဲ့ ႏႈတ္သီးေကာင္းလ်ာပါးနဲ႔ပါလား။ ပါးကိုရိုက္လိုက္မယ္ "
" ရိုက္ၾကည့္ လက္ျဖတ္ပစ္မယ္ "
ရွမ္းေလးေတြစကားသာဝဲတာ ရန္ေတြ့လိုက္တာမ်ားပီသလို႔။ ဗမာစကားကိုလိမ့္ပတ္လည္ေအာင္ ေျပာတတ္လြန္းလို႔ လွေသြးမွာသူတို႔ကိုၾကည့္ၿပီး ဆြဲရမလား၊ ရိုက္ရမလားကိုမသိေတာ့ေပ။
" ဘာျဖစ္ၾကတာလဲ "
" အစ္မ သူေလ သူ႔သားကိုအစ္မက က်က္သေရတုန္းမဆိုၿပီး သင္ထားတာ၊ ကေလးကိုလဲအႏိုင္က်င့္တယ္ "
သူတို႔ကႀကီး ဦးေအာင္တိုင္ေနတာမို႔ လွေသြးမွာလူႀကီးေတြကိုေမးျမန္းရေတာ့သည္။ ျဖစ္ပံုကဒီလို သူတို႔တူ ဂ်ဳနီယာေမာင္မိႈင္းကိုအႏိုင္က်င့္ပါတယ္ဆိုၿပီး အဲ့ဒီ့ကေလး၃ေယာက္ကို သစ္ပင္ေတြေပၚမွာတင္ထားခဲ့တာမို႔ ကေလးေတြကျပန္မဆင္းတတ္ပဲေအာ္ငိုတာနဲ႔ ရြာကသိသြားျခင္းသာ။ ကုကၠိုပင္အကိုင္းေတြေပၚ တင္ကာတြဲေလာင္းထားခဲ့တာမို႔ ကေလးေတြကလဲ အေတာ္ေၾကာက္သြားၾကေတာ့သည္။ လက်ာ္ကိုၾကည့္ေတာ့လဲ ဘာမွမေျပာပဲလက္ပိုက္ပဲၾကည့္ေနတာမို႔ လွေသြးကဆြဲစိတ္ကာ တိုးတိုးတိတ္တိတ္ကပ္ေျပာရသည္။
" နင္ေရ႔ွေနဆို ဝင္ေျပာေလ "
" ေမာင္ထြက္လိုက္တာၾကာၿပီေလ၊ လွေသြးေျပာ"
" လက်ာ္မိႈင္း နင္ဟာေလ "
အံက်ိတ္ကာ ကေလးေတြကိုအေရ႔ွကကာရင္း
" ကြၽန္မကပဲေတာင္းပန္ပါတယ္၊ ကေလးေတြကလူငယ္ေတြဆိုေတာ့ စိတ္ဆတ္လို႔ပါ။ ဒါေပမဲ့လဲ ကေလးခ်င္းေတာ့အႏိုင္မက်င့္သင့္ဘူးေလ၊ မိႈင္းေလးက ၂ႏွစ္ေက်ာ္ပဲရိွေသးတာ ဘာမွေတာင္သိပ္မသိဘူးရယ္ ဒီကေက်ာင္းေနအရြယ္ေတြေလ အႏိုင္က်င့္တာကိုေတာ့ လက္ပိုက္ၾကည့္မေနသင့္ဘူး "
" ညည္းတို႔ဘက္ကမွန္တယ္ေျပာခ်င္တာလား "
ထိုမိန္းမကသူ႔သားကသာ စမွားတာသူကႏႈတ္ခမ္းတစ္လန္၊ ပန္းတစ္လန္နဲ႔မို႔ လက်ာ္အေနာက္ကေနမ်က္လံုးေမွးဆင္းကာ ၾကည့္ေနလိုက္ေတာ့သည္။
" မေျပာပါဘူး အစ္မလဲမွားတယ္၊ ကြၽန္မတို႔လဲမွားတယ္ အစ္မလဲကို႔သားသမီးကို အႏိုင္မက်င့္တတ္ေအာင္ သင္ထားပါ။ ကြၽန္မလဲကြၽန္မအိမ္ကလူေတြကို ဆံုးမမယ္၊ ေနာက္မိႈင္းေလးကို အႏိုင္က်င့္ရင္ကေလးေတြကို ဆရာေတာ္ဘုရားဆီပို႔မယ္၊ ကြၽန္မေမာင္ေတြဆိုးရင္လဲ ကြၽန္မကိုယ္တိုင္ရိုက္မယ္ "
" ၿပီးတာပဲ ငါ့သားကိုသစ္ပင္ေပၚတင္တာ ေက်နပ္တာမဟုတ္ဘူး။ ႀကီးေကာင္ႀကီးမားေတြနဲ႔ "
" က်ဳပ္ကလဲမေက်နပ္ပါဘူး၊ ေနာက္ဆို ဂုတ္ကေနကိုင္ၿပီးႀကိမ္နဲ႔ရိုက္မွာ "
" ဟဲ့အေကာင္ "
" ကဲေတာ္ၿပီ စိုင္းပန္ေရ ၊ သူႀကီးကြၽန္မေတာင္းပန္ပါတယ္ ဘာလုပ္ေပးရမလဲ "
" ငါ့သမီးဘက္ကလူေတြကိုထိန္းေပါ့ ၊ ဒီေကာင္ေလးေတြကို အဘကသိၿပီးသားပါ၊ ေမာင္မိႈင္းညီေတြမို႔ အမ်ားႀကီးမေျပာလိုပါဘူး ၊ ေကာင္ေလးေတြေနာက္ဒီလိုမလုပ္နဲ႔ "
" ဟုတ္ကဲ့ "
" အဲ့တာဆိုသြားလို႔ရၿပီလား "
" ရပါၿပီသြားပါ "
လွေသြး သားကိုေကာက္ခ်ီကာအိမ္ျပန္ဖို႔ ေခၚလိုက္ေတာ့သည္။ လက်ာ္ကစိုက္ၾကည့္ေနတာမို႔ သူ႔လက္ကိုခ်ိတ္ကာစိတ္ေလ်ာ့ခိုင္းရသည္။ စိတ္မၾကည္လို႔ထထိုးရင္ ရန္ပိုမ်ားမယ္မဟုတ္လား။ ႏွစ္ေကာင္အေနာက္ကေန ကုတ္ကုတ္ေလးလိုက္လာကာ စကားလဲမေျပာရဲေပ။ အိမ္ေရာက္တာနဲ႔လက်ာ္ကကြပ္ျပစ္မွာ ထိုင္ကာေသခ်ာစိုက္ၾကည့္ေနတာမို႔ သားကိုအိမ္ေပၚခဏတင္ၿပီး
" လာ ဘာလို႔အဲ့လိုလုပ္တာလဲ ကေလးေတြကို "
" စိတ္တိုလို႔ "
" စိတ္တိုတိုင္းမလုပ္ရဘူးေလ၊ ကို႔ထပ္အမ်ားႀကီးငယ္တာပဲ ေသခ်ာဆံုးမရမွာေပါ့၊ အႏိုင္က်င့္ေနရင္ေတာင္ စကားနဲ႔ေျပာေလ အဲ့လိုလုပ္ေတာ့ဘယ္ေကာင္းမလဲ "
" အဲ့ေကာင္ေတြကလူနဲ႔မလိုက္ အရမ္းမိုက္ရိုင္းတာ ေခြးေကာင္ေလးေတြ "
" ကဲ ေတာ္ၿပီေနာ္၊ ႏွစ္ေယာက္သားညေနထပ္ အျပင္သြားဖို႔မေတြးနဲ႔။ "
" ဟုတ္ "
လွေသြးအိမ္ေပၚတက္တာနဲ႔
" မင္းတို႔ဒီမွာေအးေဆးေနမွာဆို "
" အစ္မကိုပါေျပာေနလို႔ မခံႏိုင္လို႔ "
" ဒီမွာေနရင္ လွေသြးကသည္းခံခိုင္းမွာပဲ ဘာလို႔ဆိုေယာက်ာ္းေလးမ်ားေလ ရန္မ်ားေလပဲေလ။ ဒီအိမ္မွာငါလဲကပ္ေနရတာ ေအာင့္အီးၿပီးသည္းခံရတာပဲ လွေသြးကိုအၾကပ္ေတြ့ေအာင္လုပ္လို႔မရဘူးေလ '
' ေတာင္းပန္ပါတယ္ ကိုမိႈင္း "
" ထားလိုက္ေတာ့ ေနာက္မျဖစ္ေစနဲ႔၊ အဲ့ကေလးေတြငါကိုယ္တိုင္ဆံုးမမယ္ အခုေတာ့မင္းအစ္မခိုင္းတာ သာလုပ္ေပးလိုက္ "
" ဟုတ္ "
စိုင္းပန္ကမွစကားနဲ႔ေျပာတတ္ေသးသည္ အိုက္ပန္းကေတာ့ဆရာျဖစ္သူေျခရာနင္းကာ လက္ကအရင္သြားသည္။ လွေသြးခမ်ာလဲ မေတာ္တဲ့လင္ပါညီကအစ ထိန္းရၿပီးလင္ကိုလဲမႏိုင္၊ ေျပာရင္သာဟုတ္ကဲ့ ၿပီးရင္လုပ္ခ်င္တာလုပ္ၾကတာႀကီးပဲ။။အရင္လိုမရိုင္းၾကေတာ့ေပမဲ့ လက္ပါတတ္တာကမေပ်ာက္ေသးေပ။ လွေသြးလဲ အရီးငယ္ငယ္ကဖိုးေထာင္ကိုထိန္းသလို ဒီ၃ေယာက္ကိုထိန္းေနရမို႔ စိတ္လဲညစ္ရသည္။ ဖိုးေထာင္ငယ္ငယ္ကအတိုင္း အားေနရန္ျဖစ္ေနတာမို႔ ထိန္းႏိုင္တာတစ္နည္းပဲရိွေတာ့သည္။
လက်ာ္လဲဒီေကာင္ေတြကိုမဆူခ်င္တာနဲ႔ လႊတ္ေပးကာအိမ္ေပၚတက္ အလုပ္လုပ္ရေတာ့သည္။ လက်ာ္မိႈင္းဘဝက စားခ်င္တာမစားရ၊ ဝယ္ခ်င္တာမဝယ္ရနဲ႔ က်ိတ္မိွတ္သည္းခံေနရသည္။ သူ႔အလုပ္ေတြကက်န္ခဲ့တာမို႔ သူ႔မွာညဘက္ဆိုမအိပ္နဲ႔ ကြန္ျပဴတာတစ္လံုးနဲ႔အလုပ္ရႈပ္ရသည္။ လွေသြးကဘာမွမကိုင္တတ္သလို စပ္စုတတ္တဲ့လူမဟုတ္လို႔သာ ခံသာေနေတာ့သည္။
" ငါနက္ျဖန္ဆိုင္သြားရမယ္၊ မင္းတို႔ပါလိုက္ခဲ့ၾကားလား "
" ဟုတ္ အစ္မကေရာ "
" အိမ္မွာပဲေပါ့ အိမ္လဲျပင္ရမယ္ လုပ္စရာကေတာ့မ်ားတယ္"
" ရပါတယ္ ကြၽန္ေတာ္ကူပါ့မယ္ "
အိမ္ကလဲက်ဥ္းတာမို႔ လက်ာ္ျပန္ၿဖိဳကာျပင္ရဦးမည္။ စီးပြားပ်က္တယ္လို႔လွေသြးထင္ေနေပမဲ့ မဟုတ္ပါ။ အိမ္သာေရာင္းခဲ့တာ စီးပြားကအရင္တိုင္းသာ သူေဌးေမာင္မိႈင္းကေတာ့ မိန္းမယံုေအာင္ေနေနရလို႔သာ မဟုတ္ရင္ဝုန္းဒိုင္းနဲ႔ မန္းေလးကအိမ္အသစ္ကို ဆြဲေခၚသြားတာၾကာေပါ့။
မိန္းမနဲ႔လဲမခ်စ္ရ၊ တေန့တေန့အလုပ္ပဲလုပ္ေနတာမို႔ လက်ာ္စိတ္ကမၾကည္ေတာ့ေပ။
ညေနေစာင္းတာနဲ႔သားသားကိုေဘးမွာထားကာ ဘုရားရိွခိုးေနတာမို႔ တိတ္တိတ္ေနေပးရသည္။ သားကကံေကာင္းပါတယ္ေလ လက်ာ္လိုအထိန္းအကြပ္မရိွပဲ ႀကီးလာတာမဟုတ္ပဲေမြးထဲက သူ႔အေမရဲ့စကားခ်ိဳခ်ိဳေလးေတြ နားသြင္းခံလာရျခင္းသာ။ အခုလဲလိမ္လိမ္မာမာနဲ႔ ႀကီးျပင္းလာသလို သူလုပ္ခ်င္တာကိုသူ႔အေမနဲ႔လဲ ေဆြးေနြးတတ္ေသးသည္။ ညဏ္ေကာင္းခ်က္ကဖေအ အတိုင္းပဲ။ လွေသြးကရိုက္ၿပီးဆံုးမတဲ့ လူႀကီးေတြဆီကႀကီးလာေပမဲ့ သူ႔သားကိုေတာ့မရိုက္တတ္ေပ။ စကားနဲ႔တိတိပပဆံုးမၿပီး သားအမိေတြအေခ်အတင္ စကားေျပာသံကလဲ ညဆိုၾကားေနရေလၿပီ။
" ေဖေဖ မုန္႔စားမယ္ "
" ရႈး ေကြၽးမယ္ေနာ္ "
ဘုရားကန္ေတာ့ၿပီးတာနဲ႔ ဖေအဆီလာကာမုန္႔ေတာင္းေတာ့သည္။ လက်ာ္ကပိတ္ရက္ဆို သူ႔အဘိုးဆီေခၚေခၚသြားကာ သားလိုခ်င္သမ်ဝယ္ေပးတာမ်ိဳး လုပ္တတ္သည္ကို လွေသြးမသိပါ။ သူ႔အဘိုးဝယ္ေပးတာလို႔လိမ္ေျပာၿပီး သားကိုဝယ္ေပးထားတဲ့ပစၥည္းေတြက ဆိုင္ျပန္ဖြင့္လို႔ရေလာက္သည္။ အိုက္ပန္တိူ႔အိပ္တဲ့ေနရာမွာ ႏိုင္ငံျခားျဖစ္မုန္႔ေတြဖြက္ထားကာ သားကိုေကြၽးရေတာ့သည္။
" ေကာင္းလားဗ် "
" ဂြတ္ ေဖေဖ "
" အမယ္ ေခြးေပါက္ေလး၊ ဘာလိုခ်င္ေသးလဲ ဘာစားခ်င္လဲ။ "
" ဟို ဂဏန္းစားခ်င္တယ္ လက္မႀကီးနဲ႔ေလ "
" ေကြၽးမယ္ေနာ္၊ မေလးရွားထမင္းေၾကာ္ေရာစားမလား မာလာရွမ္းေကာေရာ "
" အင္း အကုန္စားမယ္ "
" အိုေခဗ်ာ "
သားကတကယ့္လူလည္ သူလိုခ်င္တာေပးရင္ အဆတ္မျပတ္ကိုနမ္းတတ္ေသးသည္။ သားအခုတေလာထမင္းသိပ္မစားတာကို လွေသြးကအားေဆးတိုက္ဖို႔လုပ္ေနေပမဲ့ တကယ္ေတာ့ ဖေအခိုးေကြၽးတဲ့အျပင္စာေတြကို ႀကိဳက္ေနျခင္းသာ။ ဘဲဥေၾကာ္နဲ႔ လက္ဖက္သုပ္ကိုစိတ္နာေနၿပီမို႔ မသိေအာင္ခိုးစားရေတာ့သည္။ လွေသြး..... လွေသြး ေယာက်ာ္းကိုသူ႔ဘဝအေျခအေနသိၿပီး ဘဝနာေစခ်င္တာနဲ႔ ဘဲဥဟင္းကမတတ္တာမို႔ ကို႔နည္းကို႔ဟန္နဲ႔ခိုးစားရေတာ့တာပဲ။ သိရင္ သူခိုးတို႔၊ ကလိမ္ကက်စ္တို႔ စြပ္စြဲေျပာမွာသိေပမဲ့ ဘယ္တတ္ႏိုင္မလဲ သူမွခ်က္မေကြၽးတာခိုးစားရတာပါပဲေလ။
:
:
:
:
ဇာတ္သိမ္းဖို႔ ၃ရက္ပဲလိုေတာ့တာပါ၊ ေမာင့္ကိုေမ့မသြားၾကနဲ႔ေနာ္ 💖
Uni
Part-42
🌸
" မောင်အလုပ်ရပြီသိလား"
" ဟုတ်လား ဘာလုပ်ရမှာလဲ '
စပါးရွေးနေတဲ့နေရာလာထိုင်ပြီး တွတ်ထိုးနေတာမို့ လှသွေးနားထောင်လိုက်တော့သည်။ ဒင်းအဲ့တာကြောင့် အခုတလောအပြင်ထွက်နေပါတယ်ထင်တာ အလုပ်ရှာနေတာကိုး။ အားကိုးရသားပဲ
" ဟို နဲနဲတော့လှမ်းတယ်၊ စစ်ကိုင်းမြို့ပေါ်မှာ resturant ဖွင့်ထားတာ "
" ရက်ဘာဖြစ်တယ်? "
" ရက်စထရန့် စားသောက်ဆ်ိုင်လေ။ မောင်ကကောင်တာထိုင်ပြီး စာရင်းလုပ်ရုံပဲလေ "
" အေးပေါ့ နင်ကပညာတတ်ကို "
" လှသွေး ပန်းမရောင်းနဲ့တော့နော်။ မောင်ရှာကျွေးပါ့မယ်"
" ရမလား ကလေးတွေလဲရောက်လာပြီကို တစ်ယောက်ထဲအားနဲ့တော့ဘယ်လောက်မှာလဲ "
" ရတယ် စိုင်းပန်ကိုလဲအလုပ်လုပ်ခိုင်းမှာ။ "
" အေးပါ ငါ့အလုပ်ကဘာဖြစ်နေလို့လဲ"
" လှသေွးပင်ပန်းလို့လေ "
" မသိပါဘူး ငါကနင်ရှက်လို့လားလို့ "
" မောင်ကဘာလို့ရှက်ရမှာလဲ၊ လှသွေးကအလုပ်လုပ်နိုင်လွန်းလို့ ချီးကျုးနေရတာ "
လကျာ်ပြောပြောဆိုဆိုနဲ့ ပုခုံးကိုနှိပ်ပေးတာမို့လှသေွး မျက်စောင်းထိုးလိုက်တော့သည်။ ကလေးကျဖြစ်မြောက်အောင်မထိန်းတတ် သူနဲ့ထားတဲ့ လပိုင်းအတွင်းထိုးမယ်၊ ကျိတ်မယ်ပဲတတ်လာတာမို့ သားအဖနှစ်ယောက်လုံးကို ကြိမ်နဲ့ဆော်မယ်ပြောထားရသေးသည်။ သူလိုအကျင့်ဖြစ်အောင် ဖျက်စီးနေတာ ဒင်းကတစ်ယောက်ထဲမိုက်တာ အားမရလို့သားအဖပေါင်းပြီး မိုက်မဲ့ မိုက်တွင်းနက်မျိုး ။
" မောင့်မိန်းမကအရမ်းလှတာပဲ၊ ဒေါင်းတိမောင်းတိနဲ့ အလုပ်လဲကြိုးစားတယ် အာဂပဲ "
" အေးပေါ့ နင်ပဲမြှောက်ထား၊ ငါလဲပုခုံးကောင်းတုန်း ရုန်းထားရတာပေါ့ "
" ယောကျာ်းရှိပါတယ် အရင်လိုမကောင်းတဲ့ အလုပ်မလုပ်တော့ပါဘူးဗျ၊ လိမ္မာနေပါပြီ ညကဆိုသားနဲ့တောင် ဘုရားရှိခိုးသေးတယ် "
" ငါယုံချင်ပါတယ် စောင့်ကြည့်ဦးမယ် "
" ကြည့်ကြည့် "
စကားကောင်းမပြောပဲ ပွတ်သီးပွတ်သပ်လုပ်နေတာမို့ လက်ကိုရိုက်ချကာ ထထွက်လာခဲ့တော့သည်။ သားကသူ့ဦးလေးတွေနဲ့ ဆော့နေတာမို့ စိတ်ချလက်ချထားပြီး အိမ်ပေါ်တက်လာခဲ့တော့သည်။
" အိုက်ပန်း..... "
" ဗျာ ဗျာ့ "
" သားသား စက်ဘီးစီးချင်တယ် "
" ခဏလေးနော် ကိုမှိုင်းကိုသွားခွင့်တောင်းဦးမယ် "
" ညန်ညန်လုပ်နော် "
" ဟုတ်ကဲ့ပါဗျာ "
အဖေတင်နှိပ်စက်ပြီးခိုင်းစားတာမဟုတ် သားတော်မောင်ကပါ အပီအပြင်ခိုင်းစားနေတော့သည်။ စိုင်းပန်မအားရင် အိုက်ပန့်ဆီပြေးလာပြီးဂျီကျတာက ထုံးစံဖြစ်နေတော့သည်။ အာရုံကြောထိထားတာမို့ အကြမ်းပတမ်းမလုပ်ရပဲ ကလေးထိန်းရုံပဲမို့အတော်နေသာပါသည်။
ကိုမှိုင်းကသွားဆိုတာနဲ့ စက်ဘီးပေါ်တင်ကာအသာမောင်းလာခဲ့တော့သည်။ စိုင်းပန်ကလဲလိုက်မယိဆိုတာနဲ့ စက်ဘီးမနင်းပဲအသာတွန်းကာ စကားတပြောပြောထွက်လာခဲ့တော့သည်။ ရွာသူလေးတွေကအသားဖြူဖြူရှမ်းလေးတွေကို သဘောတွေကျနေတော့သည်။
" မှိုင်းလေး ရွာထိပ်မှာဘာရှိလို့လဲကွ "
" ခွေးလေးရှိတယ် "
" ခွေးမကြောက်ဘူးလား "
" အွန့် "
" အရမ်းမကိုင်ရဘူးနော် "
ဖြူလုံးနေတဲ့ပေါက်စလေးက သူတို့ရဲ့အသဲကျော်လေးမို့ ခြစ်ရာတောင်မထင်စေချင်ပါ။ စိုင်းပန်ကသူ့အဖေ လစ်တာနဲ့ပါးကိုနင့်နေအောင် နမ်းကာခပ်ကြမ်းကြမ်းမြူတတ်သည်။ ကိုမှိုင်းကသူ့သားကို ကြာကြာချီရင်တောင် အောက်ချခိုင်းသူမို့အခုလိုနမ်းရင် မျက်ထောင့်နီနဲ့ကြည့်တော့သည်။ အခုတော့သူ့အဖေလစ်ပြီမို့ ၂ကောင်သားပါးနုနုဖောင်းဖောင်းကို လုနမ်းပစ်လိုက်တော့သည်။
" ပန်း..... ရောက်ပြီလား "
" ရောက်ပါပြီဗျာ "
သားသားကခွေးသေးသေးလေးတွေနဲ့ ဆော့ကာပြေးနေတာမို့မကိုက်မိအောင် အသာကြည့်နေရသည်။ စိုင်းပန်ကဘေးကလိုက်ဆော့ပေးကာ အိုက်ပန်ကတော့ထိုင်ပဲကြည့်နေရသည်။ ကိုမှိုင်းဆီလိုက်ချင်လို့သာ လိုက်လာခဲ့တာ နေကအလုံးစုံမကောင်းသေးပါ။ လနဲ့ချီပက်လက်ဖြစ်ခဲ့သူမို့ ခေါင်းကမူးတာ၊ ကိုက်တာရှိနေစမြဲပင်။ ကိုတွေဘက်က မလှသွေးအပေါ်ဒုက္ခတွေကြီးပေးခဲ့မိပေမဲ့ အစ်မကတော့ အမြဲနွေးထွေးစွာကြိုဆိုတုန်းပင်။ ပင်ပင်ပန်းပန်းလုပ်ကာ ပိုက်ဆံရှာနေတော့လဲ စိတ်မကောင်းဖြစ်ရပြန်သည်။ အစ်မက မရီးဆိုတာထပ်ပိုတဲ့ မိန်းမပင်။
" ဟေ့ကောင် ငါတို့နဲ့မဆော့နဲ့ "
" သားသားကခွေးနဲ့လာဆော့တာပါနော် "
စိုင်းပန်ကခါးထောက်ကြည့်နေတာမို့ အိုက်ပန်လဲထရပ်ကာလိုက်ကြည့်မိသည်။ ဝဝတုတ်တုတ်အကောင်ကြီးကြီးတွေက သခင်အငယ်စားလေးကို အနိုင်ကျင့်နေတာမို့ နှစ်ယောက်သားလက်သီး လက်မောင်းတန်းပြီးသားပင်။ ၈နှစ်ကနေ ၁၀နှစ်နီးပါးကောင်တွေက ၃နှစ်မပြည့်သေးတဲ့ကလေးကိုအနိုင်ကျင့်နေတာမို့ မှိုင်းလေးကိုဖက်ထားလိုက်တော့သည်။
" ဟေ့ကောင်တွေ မင်းတို့ကဘာလဲ "
" အဲ့ကောင်နဲ့မဆော့ဘူး၊ သူ့အမေကကျက်သရေမရှိတဲ့ မိန်းမတဲ့ သားအမေကမဆော့ခိုင်းဘူး "
" ဒီစောက်ကလေး! "
" နေဦး "
အိုက်ပန်ကပြေးထိုးဖို့လုပ်တော့ ပြန်ဆွဲကာသေချာ စိုက်ကြည့်လိုက်တော့သည်။ အရွယ်ကမမျှတာမို့ အံကြိတ်ရင်းဒေါသကမြိုချထားရသည်။
" မင်းအမေကဘဟ်သူလဲ "
" ဟိုထိပ်ကကွမ်းဆိုင်က "
" ဪ ဝတုတ်မကြီးသားကိုး။ အသားမဲမဲ ကွမ်းတစ်ဗျစ်ဗျစ်နဲ့ရုပ်ဆိုးတဲ့မိန်းမသားပဲ "
" သားအမေကိုမပြောနဲ့ "
" ပြောမှာပဲ၊ မင်းအမေကမှဘီလူးမ ကျက်သရေမရှိတာ၊ ငါတို့အစ်မလှသွေးက လှလဲလှတယ်၊ ပိန်လဲပိန်တယ် လှတာမှနတ်သမီးလိုပဲ။ စိတ်ထားလဲကောင်းတယ် မင်းအမေလို ရုပ်နဲ့စိတ်နဲ့လိုက်ပြီး အပုတ်မချဘူး "
" ဟုတ်တယ် သားမေမေကအရမ်းလှတယ်၊ နတ်သမီးလေး ဘလာ..... ဘလာ '
မှိုင်းလေးကလျာထုတ်ပြီး ပြောင်ပြတာမို့ ဟိုကလေးတွေကဘုကြည့်ကြည့်ကာ ထိုးချင်တဲ့ရုပ်ပေ။ ပါလာတာမှ ၃ယောက်နဲ့ဒီအကောင်လေးတေွကို အေးဆေးနိုင်တာမို့ တစ်ယောက်ကိုတစ်ယောက် မျက်စပစ်ကာ အရှေ့တိုးခဲ့တော့သည်။
***************
" လကျာ်မှိုင်း နင့်ညီတွေရော "
" ရွာထိပ်သွားဆော့ကြတယ် "
" ဟုတ်လား၊ ပြန်လဲမလာကြသေးဘူး "
" လာမှာပေါ့ လှသွေးဘယ်လဲ၊ ဘယ်သွားမလို့လဲ "
" ငါထွေးစိန်ဆီခဏ "
" နေပါဦး မောင်ပြောစရာတွေရှိတယ်လာပါဦးဆို "
" ဘာလဲ ငါကိစ္စရှိတယ် "
' မောင်လဲကိစ္စရှိတယ် "
အပြင်သွားခါနီးကို အတင်းပွေ့ချီကာအိမ်ထဲခေါ်လာတာမို့ လှသွေးသူ့နားရွက်ကိုနာနာဆွဲတာတောင် ရီနေတုန်းပင်။ ကလေးတွေပြန်လာရင် ဒုက္ခပါပဲလေ
" ဘာလဲ လကျာ်မှိုင်း "
" မောင်လို့ခေါ် မောင်ပြောစရာရှိလို့ "
" အေးဆေးပြောပါလား၊ အိမ်ရှေ့မှာ "
" နှစ်ကိုယ်ကြားပြောချင်တာ "
" ဘာလဲဟာ ပူရတဲ့ကြားထဲ "
အတင်းလှဲပြီးခြေထောက်တွေကပါ ခွထားကာလက်ကလဲ လည်ပင်းကိုချုပ်ထားတာမို့ လက်ဝှေ့ပွဲမှာအသေသတ်နေသလိုပင်။ မတူတာက ပါးတွေ၊ နားရွက်တွေကိုတပြွတ်ပြွတ် လိုက်နမ်းနေခြင်းသာ။ စကားပြောမဲ့လူက ရိုးရိုးတန်းတန်းမပြောတာမို့ လှသွေးဆွဲစိတ်လဲအပိုပင်။
* ပြွတ် *
" ငါကျက်သီးထတယ် မလုပ်နဲ့"
" မင်းအမြဲပတ်ပြေးနေတာလေ စိတ်ဆိုးနေတုန်းလား၊ ဟင် "
" ကောင်းကောင်းမေး မနမ်းနဲ့ ဖယ်စမ်း "
" မဖယ်ပါဘူး "
" ငါကိုက်မှာနော် "
" ဟင် ခွေးမလေး အရမ်းချစ်စရာကောင်းတယ် "
" နာတယ် ဖယ်စမ်းဟာ "
သူ့နှာခေါင်းကြီးက ပါးထဲနစ်လာတဲ့အပြင်ပါးကိုပါကိုက်တာမို့ လှသွေးသူ့ရင်ဘက်ကိုလိမ်ဆွဲလိုက်တော့သည်။
" အား! မောင့်လေဒီ နာတယ်နော်ဗျ၊ မောင့်လေဒီ မင်းလုပ်ထားနော် မောင်ပြန်လုပ်ရင်မင်းပိုနာမယ် "
" နင်..... နင်မိုက်ရိုင်းပြန်ပြီ၊ နင်အကြီးကိုပြန်ပြောနေတာ ငရဲကျမဲ့အကောင် "
" ငရဲမကလို့ မိုးကြိုးပစ်ပစ်ကွာ နမ်းမှာပဲ "
ဒီလူဟာလေ သူ့ညီနှစ်ကောင်ကိုခေါ်ထားတာ အလကားဘယ်ဟုတ်မလဲ။ ကလေးထိန်းခိုင်းသလိုနဲ့ ပထုတ်ပြီး နှစ်ယောက်ထဲကမ္ဘာချင်နေတာ။ ကလေးလဲမထိန်းတတ်၊ အိမ်အလုပ်လဲမလုပ်တတ်နဲ့ ကလေးထိန်းတော့လဲ ကလေးကိုရန်ဖြစ်တဲ့အကြောင်းတွေပြောပြ၊ သူဆိုးသမျှကိုပုံပြင်လိုလုပ်ပြောနဲ့ သားကပိစိလေးနဲ့ လက်သီးလက်မောင်း တန်းတတ်လာတာပဲ။ အိမ်အလုပ်ခိုင်းတော့လဲ ထင်းမခွဲတတ်၊ တုံကင်နှိပ်တော့လဲရေတွေလျှံ၊ ထမင်းချက်တော့လဲ ဆန်ပြုတ်မစားရရုံတမယ်ပဲ။ ဘယ်လိုပြောရမလဲကိုမသိတော့ပါဘူးလေ၊ အိမ်အလုပ်ခိုင်းရင်လဲ မျက်နှာရှစ်ခေါက်ချိုးနဲ့ ဆူပုတ်နေတတ်သေးသည်။ လကျာ်မှိုင်း သီပေါမှာကျကြမ်းကြမ်းရမ်းရမ်းဒုက္ခပေးပြီး စစ်ကိုင်းကျအနုနည်းနဲ့ဒုက္ခပေးနေတာ။
" ချစ်လိုက်တာ အစ်မကြီးရယ်၊ မောင့်ကိုစိတ်မဆိုးနဲ့တော့နော်၊ အခုဘုရားတရားလဲသိလာပြီ အရမ်းလဲလိမ္မာလာပြီမဟုတ်လား "
" အေးပါ လိမ်မာတယ် ဖယ်တော့ "
" မောင်ကလိမ်မာတာမို့ သမီးလေးမွေးပေးမလား "
" မမွေးဘူး၊ ငါဗိုက်ကြီးနဲ့ဘယ်လောက် ဒုက္ခရောက်လိုက်လဲ၊ သီပေါကဇစ်မြစ်ပြန်လှန်ရင် နင့်အမေ......"
အမေကဆေးလုပ်လို့၊ ရိုက်လို့ ဘာညာနဲ့ပွားတော့မှာမို့ လက်ပြကာတားရတော့သည်။
" ဟိုး တော်ပြီ၊ မမွေးနဲ့ ဒီတိုင်းပဲဆက်နေပေး။ မောင့်ကိုချစ်နော် မောင်လိမ်မာတော့မှာပါ။ အလုပ်လဲကြိုးစားနေပြီ "
" အေးပါဟယ် နင်သိပ်တော်ပါတယ် "
မိန်းမနားပူးကပ်ကာချစ်ဖို့ကြံတုန်း အရှေ့ကအော်သံကြောင့် ထထိုင်မိတော့သည်။
" ကိုမှိုင်း! "
" လှသွေး ! "
" ဘာဖြစ်ကြတာလဲမသိဘူး "
" အာရုံကွာ အနှောင့်အယှက် "
လှသွေးအပြေးကြည့်တော့ ဖိုးထောင်ကမောဟိုက်နေတာမို့
" ဘာလဲ ဖိုးထောင် "
" အေး နင့်မောင်တွေပြသနာရှာလို့ အုပ်ချုပ်ရေးမှုးရုံးရောက်နေတယ် "
" ဟယ် ဘာဖြစ်ကြတာလဲ "
လှသွေးမှာအပြေးလိုက်ကာ ပြသနာကိုရှင်းရတော့သည်။ သူတို့အစ်ကိုကတော့ အေးရာအေးကြောင်းပင်
" ကဲပြော ဘာလို့အဲ့လိုလုပ်တာလဲ "
" ကျွန်တော်ပြောပြီးပြီ၊ မှိုင်းလေးကိုအနိုင်ကျင့်လို့ ပြီးတော့ကျွန်တော့်အစ်မကိုလဲ ကျက်သရေတုန်းမလို့ အဲ့စောက်ကလေးကပြောတယ်လေ "
" နင်ငါ့သားကိုမပြောနဲ့ သူများရွာလဲလာနေသေးတယ် လူပါးဝလို့ "
" ခင်ဗျားကရော မှန်နေလို့လား။ သူများအပုတ်ချပြီး ကို့သားကိုတောင် အလကားလူမိူက်၊ တေလေဂျပိုးဖြစ်အောင်ပစ်ထားတာလေ။ ကျုပ်တူကအပုံကြီးသာတယ် စိတ်ဓာတ်ရော၊ ရုပ်ရည်ရော အကွာကြီး "
" ဟုတ်တယ် ခင်ဗျားနဲ့တူလို့ ခင်ဗျားသားကရုပ်ဆိုးပန်းဆိုးနဲ့ ဘီလူးရုပ်။ ကျက်သရေတုန်းနေတာ ခင်ဗျားတို့ ရုပ်ကိုကလင်းတတောင်မစားမဲ့ရုပ်နဲ့ "
" ယောကျာ်းကြီးတန်မဲ့ နှုတ်သီးကောင်းလျာပါးနဲ့ပါလား။ ပါးကိုရိုက်လိုက်မယ် "
" ရိုက်ကြည့် လက်ဖြတ်ပစ်မယ် "
ရှမ်းလေးတွေစကားသာဝဲတာ ရန်တွေ့လိုက်တာများပီသလို့။ ဗမာစကားကိုလိမ့်ပတ်လည်အောင် ပြောတတ်လွန်းလို့ လှသွေးမှာသူတို့ကိုကြည့်ပြီး ဆွဲရမလား၊ ရိုက်ရမလားကိုမသိတော့ပေ။
" ဘာဖြစ်ကြတာလဲ "
" အစ်မ သူလေ သူ့သားကိုအစ်မက ကျက်သရေတုန်းမဆိုပြီး သင်ထားတာ၊ ကလေးကိုလဲအနိုင်ကျင့်တယ် "
သူတို့ကကြီး ဦးအောင်တိုင်နေတာမို့ လှသွေးမှာလူကြီးတွေကိုမေးမြန်းရတော့သည်။ ဖြစ်ပုံကဒီလို သူတို့တူ ဂျုနီယာမောင်မှိုင်းကိုအနိုင်ကျင့်ပါတယ်ဆိုပြီး အဲ့ဒီ့ကလေး၃ယောက်ကို သစ်ပင်တွေပေါ်မှာတင်ထားခဲ့တာမို့ ကလေးတွေကပြန်မဆင်းတတ်ပဲအော်ငိုတာနဲ့ ရွာကသိသွားခြင်းသာ။ ကုက္ကိုပင်အကိုင်းတွေပေါ် တင်ကာတွဲလောင်းထားခဲ့တာမို့ ကလေးတွေကလဲ အတော်ကြောက်သွားကြတော့သည်။ လကျာ်ကိုကြည့်တော့လဲ ဘာမှမပြောပဲလက်ပိုက်ပဲကြည့်နေတာမို့ လှသွေးကဆွဲစိတ်ကာ တိုးတိုးတိတ်တိတ်ကပ်ပြောရသည်။
" နင်ရှေ့နေဆို ဝင်ပြောလေ "
" မောင်ထွက်လိုက်တာကြာပြီလေ၊ လှသွေးပြော"
" လကျာ်မှိုင်း နင်ဟာလေ "
အံကျိတ်ကာ ကလေးတွေကိုအရှေ့ကကာရင်း
" ကျွန်မကပဲတောင်းပန်ပါတယ်၊ ကလေးတွေကလူငယ်တွေဆိုတော့ စိတ်ဆတ်လို့ပါ။ ဒါပေမဲ့လဲ ကလေးချင်းတော့အနိုင်မကျင့်သင့်ဘူးလေ၊ မှိုင်းလေးက ၂နှစ်ကျော်ပဲရှိသေးတာ ဘာမှတောင်သိပ်မသိဘူးရယ် ဒီကကျောင်းနေအရွယ်တွေလေ အနိုင်ကျင့်တာကိုတော့ လက်ပိုက်ကြည့်မနေသင့်ဘူး "
" ညည်းတို့ဘက်ကမှန်တယ်ပြောချင်တာလား "
ထိုမိန်းမကသူ့သားကသာ စမှားတာသူကနှုတ်ခမ်းတစ်လန်၊ ပန်းတစ်လန်နဲ့မို့ လကျာ်အနောက်ကနေမျက်လုံးမှေးဆင်းကာ ကြည့်နေလိုက်တော့သည်။
" မပြောပါဘူး အစ်မလဲမှားတယ်၊ ကျွန်မတို့လဲမှားတယ် အစ်မလဲကို့သားသမီးကို အနိုင်မကျင့်တတ်အောင် သင်ထားပါ။ ကျွန်မလဲကျွန်မအိမ်ကလူတွေကို ဆုံးမမယ်၊ နောက်မှိုင်းလေးကို အနိုင်ကျင့်ရင်ကလေးတွေကို ဆရာတော်ဘုရားဆီပို့မယ်၊ ကျွန်မမောင်တွေဆိုးရင်လဲ ကျွန်မကိုယ်တိုင်ရိုက်မယ် "
" ပြီးတာပဲ ငါ့သားကိုသစ်ပင်ပေါ်တင်တာ ကျေနပ်တာမဟုတ်ဘူး။ ကြီးကောင်ကြီးမားတွေနဲ့ "
" ကျုပ်ကလဲမကျေနပ်ပါဘူး၊ နောက်ဆို ဂုတ်ကနေကိုင်ပြီးကြိမ်နဲ့ရိုက်မှာ "
" ဟဲ့အကောင် "
" ကဲတော်ပြီ စိုင်းပန်ရေ ၊ သူကြီးကျွန်မတောင်းပန်ပါတယ် ဘာလုပ်ပေးရမလဲ "
" ငါ့သမီးဘက်ကလူတွေကိုထိန်းပေါ့ ၊ ဒီကောင်လေးတွေကို အဘကသိပြီးသားပါ၊ မောင်မှိုင်းညီတွေမို့ အများကြီးမပြောလိုပါဘူး ၊ ကောင်လေးတွေနောက်ဒီလိုမလုပ်နဲ့ "
" ဟုတ်ကဲ့ "
" အဲ့တာဆိုသွားလို့ရပြီလား "
" ရပါပြီသွားပါ "
လှသွေး သားကိုကောက်ချီကာအိမ်ပြန်ဖို့ ခေါ်လိုက်တော့သည်။ လကျာ်ကစိုက်ကြည့်နေတာမို့ သူ့လက်ကိုချိတ်ကာစိတ်လျော့ခိုင်းရသည်။ စိတ်မကြည်လို့ထထိုးရင် ရန်ပိုများမယ်မဟုတ်လား။ နှစ်ကောင်အနောက်ကနေ ကုတ်ကုတ်လေးလိုက်လာကာ စကားလဲမပြောရဲပေ။ အိမ်ရောက်တာနဲ့လကျာ်ကကွပ်ပြစ်မှာ ထိုင်ကာသေချာစိုက်ကြည့်နေတာမို့ သားကိုအိမ်ပေါ်ခဏတင်ပြီး
" လာ ဘာလို့အဲ့လိုလုပ်တာလဲ ကလေးတွေကို "
" စိတ်တိုလို့ "
" စိတ်တိုတိုင်းမလုပ်ရဘူးလေ၊ ကို့ထပ်အများကြီးငယ်တာပဲ သေချာဆုံးမရမှာပေါ့၊ အနိုင်ကျင့်နေရင်တောင် စကားနဲ့ပြောလေ အဲ့လိုလုပ်တော့ဘယ်ကောင်းမလဲ "
" အဲ့ကောင်တွေကလူနဲ့မလိုက် အရမ်းမိုက်ရိုင်းတာ ခွေးကောင်လေးတွေ "
" ကဲ တော်ပြီနော်၊ နှစ်ယောက်သားညနေထပ် အပြင်သွားဖို့မတွေးနဲ့။ "
" ဟုတ် "
လှသွေးအိမ်ပေါ်တက်တာနဲ့
" မင်းတို့ဒီမှာအေးဆေးနေမှာဆို "
" အစ်မကိုပါပြောနေလို့ မခံနိုင်လို့ "
" ဒီမှာနေရင် လှသွေးကသည်းခံခိုင်းမှာပဲ ဘာလို့ဆိုယောကျာ်းလေးများလေ ရန်များလေပဲလေ။ ဒီအိမ်မှာငါလဲကပ်နေရတာ အောင့်အီးပြီးသည်းခံရတာပဲ လှသွေးကိုအကြပ်တွေ့အောင်လုပ်လို့မရဘူးလေ '
' တောင်းပန်ပါတယ် ကိုမှိုင်း "
" ထားလိုက်တော့ နောက်မဖြစ်စေနဲ့၊ အဲ့ကလေးတွေငါကိုယ်တိုင်ဆုံးမမယ် အခုတော့မင်းအစ်မခိုင်းတာ သာလုပ်ပေးလိုက် "
" ဟုတ် "
စိုင်းပန်ကမှစကားနဲ့ပြောတတ်သေးသည် အိုက်ပန်းကတော့ဆရာဖြစ်သူခြေရာနင်းကာ လက်ကအရင်သွားသည်။ လှသွေးခမျာလဲ မတော်တဲ့လင်ပါညီကအစ ထိန်းရပြီးလင်ကိုလဲမနိုင်၊ ပြောရင်သာဟုတ်ကဲ့ ပြီးရင်လုပ်ချင်တာလုပ်ကြတာကြီးပဲ။။အရင်လိုမရိုင်းကြတော့ပေမဲ့ လက်ပါတတ်တာကမပျောက်သေးပေ။ လှသွေးလဲ အရီးငယ်ငယ်ကဖိုးထောင်ကိုထိန်းသလို ဒီ၃ယောက်ကိုထိန်းနေရမို့ စိတ်လဲညစ်ရသည်။ ဖိုးထောင်ငယ်ငယ်ကအတိုင်း အားနေရန်ဖြစ်နေတာမို့ ထိန်းနိုင်တာတစ်နည်းပဲရှိတော့သည်။
လကျာ်လဲဒီကောင်တွေကိုမဆူချင်တာနဲ့ လွှတ်ပေးကာအိမ်ပေါ်တက် အလုပ်လုပ်ရတော့သည်။ လကျာ်မှိုင်းဘဝက စားချင်တာမစားရ၊ ဝယ်ချင်တာမဝယ်ရနဲ့ ကျိတ်မှိတ်သည်းခံနေရသည်။ သူ့အလုပ်တွေကကျန်ခဲ့တာမို့ သူ့မှာညဘက်ဆိုမအိပ်နဲ့ ကွန်ပြူတာတစ်လုံးနဲ့အလုပ်ရှုပ်ရသည်။ လှသွေးကဘာမှမကိုင်တတ်သလို စပ်စုတတ်တဲ့လူမဟုတ်လို့သာ ခံသာနေတော့သည်။
" ငါနက်ဖြန်ဆိုင်သွားရမယ်၊ မင်းတို့ပါလိုက်ခဲ့ကြားလား "
" ဟုတ် အစ်မကရော "
" အိမ်မှာပဲပေါ့ အိမ်လဲပြင်ရမယ် လုပ်စရာကတော့များတယ်"
" ရပါတယ် ကျွန်တော်ကူပါ့မယ် "
အိမ်ကလဲကျဥ်းတာမို့ လကျာ်ပြန်ဖြိုကာပြင်ရဦးမည်။ စီးပွားပျက်တယ်လို့လှသွေးထင်နေပေမဲ့ မဟုတ်ပါ။ အိမ်သာရောင်းခဲ့တာ စီးပွားကအရင်တိုင်းသာ သူဌေးမောင်မှိုင်းကတော့ မိန်းမယုံအောင်နေနေရလို့သာ မဟုတ်ရင်ဝုန်းဒိုင်းနဲ့ မန်းလေးကအိမ်အသစ်ကို ဆွဲခေါ်သွားတာကြာပေါ့။
မိန်းမနဲ့လဲမချစ်ရ၊ တနေ့တနေ့အလုပ်ပဲလုပ်နေတာမို့ လကျာ်စိတ်ကမကြည်တော့ပေ။
ညနေစောင်းတာနဲ့သားသားကိုဘေးမှာထားကာ ဘုရားရှိခိုးနေတာမို့ တိတ်တိတ်နေပေးရသည်။ သားကကံကောင်းပါတယ်လေ လကျာ်လိုအထိန်းအကွပ်မရှိပဲ ကြီးလာတာမဟုတ်ပဲမွေးထဲက သူ့အမေရဲ့စကားချိုချိုလေးတွေ နားသွင်းခံလာရခြင်းသာ။ အခုလဲလိမ်လိမ်မာမာနဲ့ ကြီးပြင်းလာသလို သူလုပ်ချင်တာကိုသူ့အမေနဲ့လဲ ဆွေးနွေးတတ်သေးသည်။ ညဏ်ကောင်းချက်ကဖအေ အတိုင်းပဲ။ လှသွေးကရိုက်ပြီးဆုံးမတဲ့ လူကြီးတေွဆီကကြီးလာပေမဲ့ သူ့သားကိုတော့မရိုက်တတ်ပေ။ စကားနဲ့တိတိပပဆုံးမပြီး သားအမိတွေအချေအတင် စကားပြောသံကလဲ ညဆိုကြားနေရလေပြီ။
" ဖေဖေ မုန့်စားမယ် "
" ရှုး ကျွေးမယ်နော် "
ဘုရားကန်တော့ပြီးတာနဲ့ ဖအေဆီလာကာမုန့်တောင်းတော့သည်။ လကျာ်ကပိတ်ရက်ဆို သူ့အဘိုးဆီခေါ်ခေါ်သွားကာ သားလိုချင်သမျဝယ်ပေးတာမျိုး လုပ်တတ်သည်ကို လှသေွးမသိပါ။ သူ့အဘိုးဝယ်ပေးတာလို့လိမ်ပြောပြီး သားကိုဝယ်ပေးထားတဲ့ပစ္စည်းတွေက ဆိုင်ပြန်ဖွင့်လို့ရလောက်သည်။ အိုက်ပန်တိူ့အိပ်တဲ့နေရာမှာ နိုင်ငံခြားဖြစ်မုန့်တွေဖွက်ထားကာ သားကိုကျွေးရတော့သည်။
" ကောင်းလားဗျ "
" ဂွတ် ဖေဖေ "
" အမယ် ခွေးပေါက်လေး၊ ဘာလိုချင်သေးလဲ ဘာစားချင်လဲ။ "
" ဟို ဂဏန်းစားချင်တယ် လက်မကြီးနဲ့လေ "
" ကျွေးမယ်နော်၊ မလေးရှားထမင်းကြော်ရောစားမလား မာလာရှမ်းကောရော "
" အင်း အကုန်စားမယ် "
" အိုခေဗျာ "
သားကတကယ့်လူလည် သူလိုချင်တာပေးရင် အဆတ်မပြတ်ကိုနမ်းတတ်သေးသည်။ သားအခုတလောထမင်းသိပ်မစားတာကို လှသွေးကအားဆေးတိုက်ဖို့လုပ်နေပေမဲ့ တကယ်တော့ ဖအေခိုးကျွေးတဲ့အပြင်စာတွေကို ကြိုက်နေခြင်းသာ။ ဘဲဥကြော်နဲ့ လက်ဖက်သုပ်ကိုစိတ်နာနေပြီမို့ မသိအောင်ခိုးစားရတော့သည်။ လှသွေး..... လှသွေး ယောကျာ်းကိုသူ့ဘဝအခြေအနေသိပြီး ဘဝနာစေချင်တာနဲ့ ဘဲဥဟင်းကမတတ်တာမို့ ကို့နည်းကို့ဟန်နဲ့ခိုးစားရတော့တာပဲ။ သိရင် သူခိုးတို့၊ ကလိမ်ကကျစ်တို့ စွပ်စွဲပြောမှာသိပေမဲ့ ဘယ်တတ်နိုင်မလဲ သူမှချက်မကျွေးတာခိုးစားရတာပါပဲလေ။
:
:
:
:
ဇာတ်သိမ်းဖို့ ၃ရက်ပဲလိုတော့တာပါ၊ မောင့်ကိုမေ့မသွားကြနဲ့နော် 💖