Chapter 05
SHIANNA ZENAIDIE'S POV
Ano bang nangyayari? I'm really confused right now. Bakit ganoon nalang yong reaction niya nang makita ako? Does he know me? But imposible, I don't even recognize nor know him.
Nakatingin lang ako sa likod ng lalaking parang nagwawala kanina. Nag-uusap kasi sila ni Sir Albert sa labas ng classroom. Nilibot ko yong paningin ko sa buong classroom. Ang sasama parin ng tingin nila sakin. Ang mas nakakapagtaka pa ay puro lang ito mga lalaki.
Why are they looking me like that? Kasalanan ko bang mapapagalitan ni Sir Albert yung lalaking pumatid sa upuan kanina?
Aba! hindi mo kasalanan yun Shianna! nagpakilala lang ako pero hindi ko siya inaano!
“Tama! wala kang kasalanan Shianna.Hindi mo kasalanan yun. Sadyang may sayad lang talaga siguro yung isang yun kaya nagwawala. Takas mental ata siya.” bulong ko sa sarili ko.Huminga ako ng malalim tsaka inayos ang buhok ko.
“Nabigla ka ba?” pabulong na tanong sakin ni Rian.
Nagsmile lang ako sa kaniya at umiling-iling.
“Sure ka? Pasensya na pala kay Tristan, siguro mainit lang ulo niyan kaya siya nagkaganun.” inosenteng sabi ni Rian sakin.
So Tristan pala yung pangalan niya? Hindi bagay sa kaniya,tssk
“Rian, I'm fine ok? I'm just shocked but kunti lang naman.”
“Sabi ko na nga ba eh, nabigla ka talaga. Ako na ang hihingi ng pasensya sa ginawa ni Tristan, huwag mong masyadong dibdibin yung pagsigaw ni Tristan sayo, Yanna.”
“Ok nga lang diba? And by the way Rian” inusog ko ng kunti yung upuan ko sa tabi niya para hindi marinig ng iba yung itatanong ko.“Bakit nga pala ganyan makatingin sakin yung classmates natin? Inaano ko sila?” nagtataka kong tanong.
“Don't mind them.” walang buhay na sagot ni Rian sa tanong ko.
Sasagot pa sana ako kaso nakita ko si Sir Albert na paparating at nasa likod niya si Tristan na ang sama makatingin sakin. Agad ko namang inayos ang upuan ko at umayos ng upo.
“Miss Madrigal, I'm sorry for what happened. May problema lang si Mr.Claveliena kaya siya nagkaganon.” hingi ng paumanhin ni Sir.
“Naku Sir, ok lang naman po. Hindi naman yun big deal sakin kasi sanay na naman po ako sa ganoong bagay.
“So ok na ang lahat?” tumingin si Sir kay Tristan na ngayon ay hindi na sakin nakatingin kundi doon na sa lalaking nakaeyeglasses na seryoso parin ang mukha.
“Mr.Claveliena, why are you looking at Mr.Salazar that way? may problema ba?” tanong ni Sir Albert kay Tristan ngunit tinapunan lang niya ito ng masamang tingin at lumakad na papunta sa upuan niya ata yun.
Feeling ko nahehypnotize niya ako Kasi sinundan talaga ng dalawa kong mga mata si Tristan hanggang sa makarating ito sa upuan niya.
Magkatabi lang pala sila ni Eyeglasses guy? Hindi kaya naiirita si eyeglasses guy sa pagmumukha ng Tristan na yan? eh kulang nalang kakain na siya ng tao eh.
Nalipat naman yung tingin ko kay Eyeglasses guy at seryoso parin ang mukha niya.
Para naman siyang pinaglihi sa Ice sa sobrang cold. Siguro nong umulan ng ice cube, nakalimutan niyang magdala ng payong kaya nasalo niya lahat tapos sa sobrang bait niya, sinalo niya nalang.In short, no choice.
Binalik ko yung tingin ko kay Tristan at laking gulat ko nalang na nakatingin pala siya sakin at ang sama pa ng tingin niya.
Inaano ko ba ang lalaking 'to? adik yata 'to eh.
Kaysa sa makipaglabanan ako ng tingin sa kaniya, tinaasan ko nalang siya ng kilay tsaka inirapan at tumingin na sa harapan.
HABANG naglelecture si Sir Albert, hindi ko maiwasang mapatingin sa paligid ko. Kasi ba naman, yong iba kong classmates tulog, yong iba naman halatang inaantok dahil hikab ng hikab. Kay Rian naman ako tumingin na ngayon ay nakiisa na sa sleepy virus.
Kinalabit ko si Rian kaya napatingin siya sakin.
“Inaantok ka?” he just nodded at humikab pa, may kasama pang panguso-nguso ang gagi.
“Makinig ka kay Sir,baka magalit yan satin.” nagsmile lang siya kaya hindi mo nalang pinansin, Bahala siyang mapagalitan diyan ni Sir. Baka madamay pa ako pag pinakialaman ko siya.
“Ok Class! that's all for today, I hope you'll study all the lessons na tinuro ko sa inyo because we will be having a Test on Monday.” pagpaalam ni Sir Albert.
“Thankyou Sir” sabay naman naming sagot.
Nang makalabas na si Sir ay kinuha ako nalang ulit ang cellphone ko, baka kasi may reply na si Ivan sa text ko kanina. Dahil sa nangyari nalimutan ko pa ngang nagtext pala ako sa isang yun.
Pagbukas ko ng cellphone ko, nagtaka ako kung bakit walang niisang message na dumating.
Hindi nagreply si Ivan? ano na namang nangyari sa isang yun?
Naisip ko na baka busy lang siya kaya hindi ako nareplyan, pero imposible eh. Kasi kapag busy 'yon, naglalaan parin siya ng kunting time na replayan ako. Kilala ko si Ivan,nagtagal na kaming naging magkaibigan kaya kabisado ko na siya.
Baka may nangyari na sa kaniya? Napaaway siguro 'yon.
Imposible rin, hindi naman mahilig yun sa away at gulo. In fact, sinesermonan pa nga ako non na itigil na yong pakikipag-away ko.
“Ano bang ginagawa mo ngayon Ivan? malilintikan ka talaga mamaya!” mahina kong tugon.
Binalik ko nalang yung cellphone sa bag ko at laking gulat ko nalang na may biglang sumulpot sa harapan ko at hinampas ng libro yung armchair ko ng malakas. Sa sobrang gulat ko,parang tumuyo lahat ng dugo ko sa katawan.
Tangina?ano bang problema niya!
Tinignan ko kung sino yun at nang magkatinginan kami ni Tristan ay nakipaglabanan ako sa masama niyang titig sakin.
“Leave”
Nag-iba yung expresyon niya sa mukha at napalitan iyon ng seryosong tingin.
“Hah?”
“Are you deaf? I said leave”
Ano bang problema niya? Leave? Kasali ba ako sa GC para mag leave? Nagpapatawa ba siya? Bakit
niya ako pinapaalis? sa kaniya ba'tong classroom?
Kahit nakaramdam na ako ng takot ay hindi parin ako nagpahalata na takot ako. Instead, nilabanan ko yong masama niyang tingin. Tumayo ako at pinagkrus yung dalawa kong braso at tumingin sa mga mata niya.
“Why should I leave? DAo you own this place? huh?” tanong ko sa kaniya at tinaasan siya ng kilay. Bigla namang nag-iba yung awra ng mukha niya. I could feel the tension between the two of us.
Pero nanatili parin akong kalmado sa harap niya.
“Umalis ka na sa section na'to. You don't belong here! no any woman is allowed to enter in this section! So you must leave right now or else kakaladkarin pa kita palabas.” his jaw clinched after niyang sinabi 'yon. Pero dahil matigas ang ulo ko, hindi ako magpapatalo sa lalaking 'to.
“Ayoko, no one also is allowed to scold me. Not even you!” duro ko sa kaniya pero nabigla ako ng bigla niyang pinatid ang isang upuan sa gilid ko.
“Aalis ka? o kakaladkarin pa kita?”
“How many times do I need to tell you that I won't leave, unless the teacher will tell me that I should leave this section.”
I don't know kung bakit ko nasabi lahat ng iyon. Dapat sana pagkasabi niya palang ng leave eh umalis na ako,edi sana chance ko na yun na mailipat sa ibang section.
“Hindi ka ba aalis, hah!” sigaw niya sa harap ng pagmumukha ko at hinawakan ang dalawang kwelyo ng uniform ko na para na niya akong sasakalin. Ilang segundo nalang lalabas na talaga yung luha ko.
May dalawang lalaki na lumapit saming dalawa para awatin at hinawakan si Tristan sa magkabilang braso dahilan para mabitawan niya ako. Si Rian naman ay lumapit sakin at hinawakan ang kamay ko.
“Are you ok? Nasaktan ka ba?”
Hindi ako makasagot dahil sa gulat sa ginawa ni Tristan, nanatili parin akong tulala at nakatingin kay Tristan na ngayon ay sobrang sama ng tingin sa'kin.
“Tristan! why did you do that huh?” tanong ng isa namin kaklase na kulay brown yung buhok na nakahawak kay Tristan. Lumingon naman si Tristan sa kaniya na walang emosyon ang mukha.
“Tristan! below the belt na yung ginawa mo! Babae 'yan!” sabi naman ng isang lalaki na nakahawak sa kaliwang braso niya.
Yung ibang Classmates namin ay nakayuko lang, may iba ring parang walang pakialam sa nangyayari sa paligid nila na para bang sanay na sanay sila sa nangyayari.
Binawi ni Tristan ang braso niya at tinignan ang dalawang lalaki na nakahawak sa kaniya.
“Bakit Adrian, Lyxe? lalabanan niyo na ako? tutol na kayo sa pamamalakad ko sa Section na ito!hah!” pagalit na sigaw ni Tristan at laking lahat ay nakatingin na sa kaniya ngayon.
“My Voice, My Rules! kaya wala kayong karapatan na pigilan ako sa gagawin ko!” he shouted in anger. Hindi ko rin alam kong alam na ng mga teachers na may nangyayari dito,imposible ring marinig ng iba kasi ang layo ng classroom na'to sa totoo lang.
Ilang segundo ring naging tahimik sa loob ng classroom hanggang sa may isang lalaking bumasag ng katahimikan nito.
“Stupid...” sabay kaming napalingon sa nagsabi non. Walang iba kung hindi ang lalaking naka eyeglasses at naka-earphone na ang paningin ay nasa labas parin ng bintana ng classroom.
|A Q U A V I A M O U R|
[TOGOSZ]