S1:The Only Girl of Section Z | COMPLETED

CHAPTER 52

CHAPTER 52

A/N:Expect a grammatical errors...
:Sasabihin ko lang agad medyo mahaba-haba ang chapter na ito.Pasensyan ginaganahan lang ako magsulat ngayon.Muntik na talagang maging 3K words🙁

Shianna's P.O.V

"Guys ilang game nalang pala ang hindi nalalaro?" I asked curiously while my attention is on the way we're walking papunta sa playing ground.

"Sa pagkakaalam ko Dalawa nalang yata(?)" Rian replied uncertainly.

"Dalawa nalang..." pagtatama ni Adrian.

"Then what is it?" I asked.

"Sack race and find the 10 red flags inside the woods." Vince answered.

I nodded and continue walking.Hindi Ako nagsasalita at nakikipag-usap sa kanila habang naglalakad kami papunta sa playing area.Tanging si Rian lang ang nag-iingay at nakikipagtalo Kay Vince.Napailing nalang ako sa kanilang dalawa.Ewan ko ba kung bakit hindi Sila nagkakakalapit.Parati nalang nagbabangayan kapag nagkakasalubong ito.Hindi talaga ito nagkakasundo.Maski sa mga bagay man o kahit pagkain pinag-aagawan jusko.

Parang hindi mga 4rth year high school diba?tsk

"Guys kindly stop it?you guys are acting like a kid.Looked,you're teenagers so please act like one." I said straightly.I felt frustrated right now.Ang sakit ng ulo,gusto kong magpahinga.Naramdaman kong tumahimik ang paligid.I turn around and looked at them.

"I-Im sorry...it's just Aish nevermind." Tinalikuran ko sila at nauna nang maglakad.

Kahit masakit parin yung kabilang Paa ko dahil sa pagkakatulak sa'kin ni Irene kanina ay ininda ko lang ito.Dahan-dahan lang ako sa paglalakad hanggang sa matanaw ko na ang playing Area.Nahihirapan man sa paglalakad pero tiniis ko ang sakit kada tapak ko sa lupa.Dahan-dahan lang ako sa paglalakad pero napatigil ako nang bigla nalang may pumolupot na braso sa bewang ko at hinawakan ang kanan kong braso.

Gulat akong napatingala at sumalubong sa'kin ang blankong mukha ni Tristan pero ang atensyon nito ay nasa dinadaanan ko nang maramdaman kong inaalalayan niya akong maglakad.

"T-teka bitawan mo nga ako Tristan.Kaya ko naman eh." reklamo ko pero sa mahinang boses.Para kasing nawawala yung lahat ng lakas ko dahil sa sobrang lapit nito.

"Don't try to complaint.Huwag matigas ang ulo Shianna Madrigal." his baritone and serious voice with authority made me loose my sanity.I blink multiple times and never complaint anymore.Hindi na ako nagsalita pa at hinayaan nalang siyang alalayan ako sa paglalakad.

Tahimik lang kami sa paglalakad at tanging paghinga lang naming dalawa at mga tunog ng ibon at ihip ng hangin ang naririnig ko.

"Why are you doing this?" words that suddenly came out from my mouth.I'm nervously waiting for his response and my hands are shaking too.

He sighed heavely and turn his gaze on me.Our eyes met and I blink multiples times.I avoided his gaze at tumikhim.Naramdaman kong nakatitig ito sa'kin pagkatapos ay binalik ang tingin nito sa daan.

Hayst buti nalang hindi niya tinagalan ang pagtitig sa'kin.Dahil kung hindi ay tuluyan na talaga akong nalagutan ng hininga dahil sa sobrang kaba at lakas ng tibok ng puso ko.

"Still remember what I've said?" he replied calmly.Kunot-noo ko siyang nilingon at ngayon ay nakatitig lang ako sa mukha nito while patiently waiting for his answer.

"Huh?what do you mean?may sinabi ka ba sa'kin?wala akong naalala eh." I replied curiously.He left a heavy sigh and turn his gaze on me.Dali-dali naman akong umiwas ng tingin sa kaniya.