တစ်ဖက်လူရဲ့ ခန္ဓာကိုယ်ပေါ်မှာ အမှတ်အသားတွေပြည့်နှက်နေတယ်....သူရဲ့ချုပ်တည်းမှုမှန်သမျှကို ဟာသတစ်ခုအဖြစ်ပြောင်းပစ်လိုက်နိုင်တဲ့ လှပတင့်တယ်တဲ့ ဒီမျက်နှာလေးက တကယ့်ကိုရှားပါးတင့်တယ်တဲ့ ရတနာတပါးပါပဲ...
တန့်ကျင်းဝမ်းရဲ့ လည်ဇလုတ်က အထက်အောက်ရွေ့လျားနေသလို မျက်ဝန်းတွေကလဲ မည်းမှောင်လာတယ်....ဒီကောင်လေးက သူ့အပိုင်ဖြစ်တဲ့အတွက် သဘောကျမိတာ သိပ်တော့မထူးဆန်းလှဘူး...ဒီကောင်လေးက သူတစ်ယောက်တည်းနဲ့သာ သက်ဆိုင်တယ်လေ. ....
အတော်ကြာတဲ့အထိ အသံတိတ်နေခဲ့ပြီးမှ တန့်ကျင်းဝမ်းတစ်ယောက် ကောက်ကာငင်ကာနဲ့ ....
"မင်း ငါ့အနားမှာနေမယ်ဆို မင်းရဲ့ identity ကိုပြောင်းပစ်လိုက်ဖို့ မျှော်လင့်တယ်..."
ကောင်လေးက တစ်ခုခုကို သတိရသွားပုံရပြီး သတိအနေအထားပြောင်းသွားတယ်....သူက Daddy ရဲ့ သားအဖြစ်နဲ့ပဲနေချင်တာလေ....အသနားခံဖို့ နှုတ်ဖွင့်လိုက်ပြီး....
"လိမ်မာပါ့မယ် သခင်....ကျေးဇူးပြုပြီး မစွန့်ပစ်လိုက်ပါနဲ့... "
တန့်ကျင်းဝမ်းရဲ့ လည်ပင်းကို သိုင်းဖက်လိုက်ပြီး ပထမဆုံးအကြိမ်အဖြစ် လိုလိုလားလား နမ်းရှိုက်လိုက်လေတယ်....
တန့်ကျင်းဝမ်းက အလွယ်တကူ စိတ်ယိုင်တတ်သူမဟုတ်ပေ...သို့ပေမယ့် ကောင်လေးရဲ့ စိုစွတ်နေတဲ့ မျက်ဝန်းနက်နက်လေးတွေကိုမြင်တဲ့အခါ ရှင်းပြခြင်းငှာ မစွမ်းသာလေသောအကြောင်းပြချက်တစ်ချို့ကြောင့် စိတ်တွေ ပျော့ပြောင်းလာခဲ့ပြန်တယ်....ဒါဟာ တစ်ဖက်သားကို ရက်စက်ကြမ်းတမ်းခြင်းမပြုဘဲ ပထမဆုံး အကြိမ်ဖြစ်အလိုလိုက်အကြိုက်ဆောင်မိခြင်းပါပဲ.....
ဒါတွေကို ချိန်ညှိဖို့ အချိန်ပေးလိုက်တာလဲ ဖြစ်ကောင်းဖြစ်နိုင်ပါရဲ့.....
[တင်းတောင် တန့်ကျင်းဝမ်းရဲ့ နှစ်သက်မှု 2 မှတ်ထပ်တိုးပါတယ်...စုစုပေါင်း 82 မှတ်ပါ..]
…………………………………
ဒီကိစ္စပြီးကတည်းက ရှဲ့ဟယ် သုံးရက်လောက် အိမ်အပြင်မထွက်ဖြစ်ခဲ့ပေ....နောက်ဆုံးမှာတော့ တန့်ကျင်းဝမ်း ဘက်က ရှဲ့ဟယ်ရဲ့ Identity ကို တရားဝင်ကြေငြာမယ့်အကြောင်း ထပ်မပြောတော့ဘူး....ဘယ်လိုပဲ ဖြစ်ဖြစ် ဒါဟာ ယာယီလောက်ပဲဆိုတာ ရှဲ့ဟယ်သိနေတယ်...တန့်ကျင်းဝမ်းဆိုတာ ဆုံးဖြတ်ချက်ချပြီးရင် လွယ်လွယ်ကူကူ ပြန်ပြင်တတ်သူမှမဟုတ်တာ....တန့်ကျင်းဝမ်းရဲ့ စိတ်ကို အလုံးစုံပြောင်းလဲချင်တယ်ဆို ဒီလောက်နှစ်သက်မှု ရမှတ်လေးနဲ့ အလုပ်မဖြစ်နိုင်ဘူး....
[444: ကျွန်တော် ဘယ်လိုမှ နားမလည်နိုင်တော့ဘူး....ဘာလို့ လူသိရှင်ကြား ကြေငြာလို့မရတာလဲ....ကြေငြာလိုက်မယ်ဆို နှစ်ယောက်သား ဆက်ဆံရေးမှာ အကျိုးရှိလာနိုင်တာပဲကို....]
[ရှဲ့ဟယ်: ဘေဘီ....တန့်ကျင်းဝမ်းလို သွေးအေးသူကြီးကို လိုတာထက်ပိုချစ်မိသွားလို့ကတော့ စိတ်ဝင်စားစရာတွေကုန်တဲ့တစ်နေ့ မင်းကို စောင့်ကြိုနေမှာက စွန့်ပစ်ခံရခြင်းပဲ....သူက အချိန်မရွေးစွန့်ပစ်လို့ရတဲ့အရုပ်တစ်ခုလို သဘောထားနေတာ...အဲ့တာကြောင့် အတုမရှိတဲ့ သားတစ်ယောက်အဖြစ်နဲ့ နေတာက ပိုပြီး အကျိုးရှိတယ်...]
[444: ဒါဆို Host တာ့တာ့ သူ့ကို ဘာလို့ သွားသွား ဆွနေတာလဲ....Host တာ့တာ့ လုပ်ခဲ့တာတွေကြောင့် တရားဝင်ကြေငြာမယ်တွေ ဘာတွေ ဖြစ်ကုန်တာလေ....]
[ ရှဲ့ဟယ်: မတူဘူးလေကွာ...]
[444: ..........]
[ ရှဲ့ဟယ်: အစပိုင်းတုန်းက ငါ့ကို မိသားစုစာရင်းကနေ ထုတ်ပစ်တာကို တရားဝင်မကြေငြာဘူးဆိုတာ သူ့အနားမှာရှိနေရင်ပြီးရော identity တွေဘာတွေ ခေါင်းထဲသိပ်မထည့်ထားဘူး.....အရုပ်တစ်ရုပ်လို နာခံတတ်ရင်ရပြီ...ဒါပေမယ့် အခုကျတော့ ငါ့ identity ကိုကြေငြာချင်လာပြီဆိုတာ ဘေးလူတွေ ငါ့ကို ဘယ်လိုမြင်လဲဆိုတာ သူ ဂရုစိုက်လာလို့ပဲ...ပြောချင်တဲ့သဘောက သူ့အတွက် ငါက အရုပ်တစ်ရုပ်မဟုတ်တော့ဘူးဆိုတဲ့သဘောပဲ....သူ ငါ့ကို ဒီထက့်မက ပိုလိုချင်နေပြီ.....]
[ရှဲ့ဟယ်:ယောက်ကျားတစ်ယောက်က မင်းရဲ့နှလုံးသားကို အပိုင်သိမ်းချင်လာပြီဆို နှစ်ယောက်သားကြားက ဆက်ဆံရေးကိုဂရုစိုက်လာရော...ဒါကို ချစ်မိသွားတယ်လို့ခေါ်တယ်...]
[444:နှစ်သက်မှု 82 မှတ်ကို အချစ်မိနေပြီလို့ သတ်မှတ်ဖို့ မလုံလောက်ဘူးလား...]
[ရှဲ့ဟယ်: အချစ်ကို အဲ့လိုနည်းနဲ့ တွက်ချက်လို့မရဘူး ဘေဘီ...]
[ရှဲ့ဟယ်: လူတိုင်းအတွက် အချစ်ရဲ့သတ်မှတ်ချက်တွေ မတူနိူင်ဘူး....တန့်ကျင်းဝမ်းအတွက်ကတော့ ဒါဟာ အချစ်မဟုတ်ဘူး....အများစုကတော့ အချစ်ကနေ အမြစ်ဖျားခံလာတယ်လို့ပြောလို့ရတယ်...ဒါတွေကို အချစ်ဖြစ်အောင် ငါ ပြောင်းပစ်မှာပါ...ဒီဆက်ဆံရေးမှာ ငါက အသာစီးရနေပြီးသား....အဆက်မပြတ် ကျရှုံးနေအောင်လဲ လုပ်ထားတယ်...ယောက်ကျားတွေက ကျရှုံးမှုမှာ နစ်မြှုပ်နေတတ်တယ်....မရမှန်းသိလေ ပိုလိုချင်လေပဲ....ဒါ့ကြောင့် သူ့ကို Daddy လို့ပဲ တစ်ချိန်လုံးခေါ်နေတာပေါ့....]
[444: ........] နောက်ဆုံးပြောသွားတဲ့စကားက အကြောင်းပြချက်အမှန်ရော ဟုတ်ရဲ့လား? ??
……………………………… ………………………………
ရှဲ့ဟယ်ဘက်က ပထမဆုံးအကြိမ် ရင်းရင်းနှီးနှီးနေပြလိုက်တာနဲ့ တန့်ကျင်းဝမ်းရဲ့ ရက်စက်တဲ့ တစ်ဖက်ခြမ်းက လုံးဝပေါက်ကွဲထွက်လာတယ်....ဒါ့ကြောင့် ရက်နည်းနည်းလောက်ကြာတဲ့အထိ ရှဲ့ဟယ်တစ်ယောက် အိပ်ယာထဲကနေ မထန်ိုင်တော့ပေ...
ဘာကြီးပဲဖြစ်နေပါစေ ရှဲ့ဟယ်ဘက်က စိတ်ညစ်နေတဲ့ အရိပ်အယောင်တွေ ထုတ်မပြဘဲ အရင်ကထက် ပိုပြီး နာခံတတ်လာသလို ချစ်ဖို့ကောင်းအောင်လဲ နေပြနေတယ်...တန့်ကျင်းဝမ်းပြန်လာတဲ့အခါ အိပ်ယာထဲကနေ ကုန်းရုန်းထပြီး ဖြူဖျော့နေတဲ့ အပြုံးတွေနဲ့....
" Daddy ပြန်လာပြီလား..."
တန့်ကျင်းဝမ်းရဲ့ အမူအရာပြောင်းသွားပေမယ့် အခေါ်အဝေါ်တွေ ပြင်ခိုင်းမနေတော့ဘူး...နားဝင်ဆိုးပေမယ့်လဲ ကောင်လေး ခေါ်တာဖြစ်တဲ့အတွက် ကိစ္စမရှိတော့ပါဘူး....တကယ်အရေးကြီးတာက သူက ဒီကောင်လေးရဲ့ အဖေမဟုတ်မှန်း ဒီကောင်လေး နက်နက်နဲနဲသိနေဖို့ပဲ....ဒီလိုဖြစ်လာဖို့အတွက် ခြိမ်းခြောက်မှုတွေ ညှင်းပန်းနှိပ်စက်မှုတွေ လုပ်နေရတာ မလုံလောက်နိုင်သေးဘူး....
ဒီကောင်လေးက နောက်ခံအားကိုးကလဲမရှိ အသုံးလဲ တစ်စက်မှမကျပေမယ့် ဇွဲရှိရှိနဲ့ပေတေပြီး အဖေလို့ခေါ်နေတုန်းပဲ....ဒီအချက်ကို တန့်ကျင်းဝမ်းကိုယ်တိုင်တောင် လျစ်လျုမရှုနိူင်ခဲ့ဘူး.....
[တင်းတောင် တန့်ကျင်းဝမ်းရဲ့ နှစ်သက်မှု 2 မှတ်ထပ်တိုးပါတယ်...စုစုပေါင်း 84 မှတ်ပါ..]
တန့်ကျင်းဝမ်း ကောင်လေးကို ဆွဲထူလိုက်ပြီး...
"အောက်ထပ်ဆင်းပြီး ထမင်းစားဖို့ ခေါ်သွားပေမယ်...."
ကောင်လေးက သူ့ရင်ခွင်ထဲမှာ ပျော်ရွှင်စွာ မှီနွှဲ့နေပြီး.....
"Daddy ကတကယ်ကောင်းတာပဲ...."
ကောင်လေးကို ပွေ့ဖက်ထားတဲ့ တန့်ကျင်းဝမ်းရဲ့လက်တွေ တင်းကြပ်လာပြီး ရှုပ်ထွေးတဲ့အကြည့်တွေနဲ့ ကြည့်လိုက်တယ်....ကောင်လေးရဲ့လေသံတွေ အပြုံးတွေက သူတကယ်ကို ကောင်းကောင်းမွန်မွန် ဆက်ဆံမိနေသလို ထင်ယောင်ထင်မှားတွေဖြစ်စေတယ်....
တကယ့်လက်တွေ့မှာ ကောင်လေးကို ဘယ်တုန်းကမှ ကောင်းကောင်းမွန်မွန် မဆက်ဆံခဲ့ဖူးဘူး...အရင်ကမှတော်သေးတယ်..အခုဆို ပိုပြီးတော့တောင် အညှာတာမဲ့စွာ ဆက်ဆံလိုက်သေးတယ်...ဒီကောင်လေး ဘာလို့များကောင်းကောင်းဆက်ဆံခံရတယ် ထင်နေတာလဲ....နားမလည်နိူင်တော့ဘူး.....
ကောင်လေးကို သူ့ပေါင်ပေါ်မှာ ထိုင်ခိုင်းပြီး ထမင်းခွံ့ကျွေးနေလိုက်တယ်....
အစကနေအဆုံးထိ ကောင်လေးက ကျို့နွံနာခံပြီး ချစ်ဖို့ကောင်းနေတာကြောင့် တန့်ကျင်းဝမ်းရဲ့ အမူအရာတွေ မဟားတရားပျော့ပြောင်းလာပါလေရော....ဟိုအရင်တုန်းကဆို ကောင်လေးက အိမ်ထဲမှာနေရင်တောင် ရင်းရင်းနှီးနှီးနေပြတာမျိုးကို သိပ်မုန်းခဲ့တာ မှတ်မိပါသေးရဲ့....အိမ်အပြင်ထွက်တဲ့အချိန်တော့ ကောင်လေးကို မချုပ်ချယ်ချင်ဘူး....
ဘာပဲဖြစ်ဖြစ်ပါ..အခုဆိုကောင်လေးက အရင်ကထက် ပိုလိမ်မာနေပြီပဲ.....
ဒီကောင်လေး သူ့ကို ကြောက်နေသ၍ သူ့အပေါ် မှီခိုနေဉီးမှာပဲလေ.....
နောက်ထပ်ရက်အနည်းငယ်ကြာတော့ ရှဲ့ဟာ် အရင်ကထက်စာရင် အများကြီးသက်သာနေပြီ....ဒါပေမယ့်လဲ ကျောင်းပြန်တက်ဖို့နေနေသာသာ အိမ်ထဲက အိမ်ပြင်ထွက်ဖို့တောင် စိတ်ကူးမရှိသေးဘူး.....
နေ့တိုင်း နေ့တိုင်း တန့်ကျင်းဝမ်းအိမ်ပြန်လာမယ့်အချိန်ကို ခွေးပေါက်လေးက သခင်ကိုမျှော်သလို စောင့်မျှော်နေတတ်ပြီ....သတိကြီးကြီးထားတတ်တဲ့အမူအရာလေးက တစ်ချက်လေးမှားလိုက်တာနဲ့ စွန့်ပစ်ခံမယ်ဆိုတာ နားလည်နေကြောင်း သိသာလွန်းနေတယ်...
တန့်ကျင်းဝမ်း တောင်းဆိုသမျှကို လိုက်လျောပေးတဲ့အပြင် Daddy ကသာလျှင် အကောင်းဆုံးဆိုတဲ့အကြောင်း ထပ်ခါထပ်ခါ ပြောနေတတ်သေးတယ်.....
ဒီကောင်လေး ထင်သလောက်တော့ မတုံးအသေးဘူးလို့ပဲ တွေးမိတယ်....စိတ်နှလုံးသားကို ဘယ်လိုပျော့ပြောင်းအောင်လုပ်ရမယ် Identity ကို တရားဝင်မကြေငြာအောင် ဘယ်လို ထိန်းရမယ်မှန်း သိသေးသားပဲ....တကယ်တော့ ကောင်လေးရဲ့ နည်းလမ်းတွေက ထိရောက်မှုရှိနေတာလဲ ဖြစ်ကောင်းဖြစ်နိုင်တယ်.....
ဒီမနက်မှာတော့ တန့်ကျင်းဝမ်းက ရှဲ့ဟယ်ရဲ့ ခြေထောက်တွေ ပျော့ခွေသွားတဲ့အထိ ဆက်ဆံခဲ့ပြီး တိုးတိုးလေး ကပ်ပြောတယ်...
"မင်း အတန်းပြန်တက်ရမယ်..."
ရှဲ့ဟယ်က မေးခွန်းထုတ်လိုတဲ့အကြည့်နဲ့ပြန်ကြည့်လိုက်ပြီး စိတ်လှုပ်ရှားစွာနဲ့....
"ဘာ....ဘာဖြစ်လို့လဲ...???"
တန့်ကျင်းဝမ်းရဲ့ နှုတ်ခမ်းထောင့်တွေ မြင့်တက်လာပြီး...
"ငါ မျက်နှာမပျက်ရအောင် စာကောင်းကောင်းသင်ပါတော့မယ်ဆို ...."
သူ့ရဲ့ မုသားစကားတွေကို တန့်ကျင်းဝမ်း ပြန်ပြောနေတာကြောင့် ရှဲ့ဟယ်တစ်ကိုယ်လုံး အေးစက်တောင့်တင့်လာတယ်....ဒါ့ကြောင့် ကောက်ကာငင်ကာကြီး တန့်ကျင်းဝမ်းရဲ့ ခါးကို ဆွဲဖက်လိုက်ပြီး ရင်အုပ်ကြီးထဲ ခေါင်းခွေ့ပြီး.....
"ကျွန်တော်က Daddy နဲ့ပဲ နေချင်တာ...ကျောင်းမတက်ချင်ဘူး..."
ဟမ့်....ဒီကောင်လေး အကျင့်ပျက်နေပြီပဲ...တန့်ကျင်းဝမ်း အေးစက်စွာ ရယ်မောလိုက်ပြီး ကောင်လေးကို ကုတင်ပေါ်က ဆွဲချပြီး အဝတ်အစားကောက်ဝတ်ပေးလိုက်တယ်....
" မကြောက်နဲ့....ငါမင်းကို အတန်းတက်ဖို့ ခွင့်ပြုလိုက်ရုံပဲ..."
ရှဲ့ဟယ် သူ့ကို စူးစူးနင့်နင့် ပြန်ကြည့်လိုက်ပြီး...
" Dad. ..."
တန့်ကျင်းဝမ်းက မတုန်မလှုပ်ဘဲနဲ့ ကျောင်းပေါက်ဝရောက်တဲ့ အထိ ကိုယ်တိုင်ကားမောင်းပြီး လိုက်ပို့နေတယ်....
တန့်ကျင်းဝမ်းက ရှဲ့ဟယ်ကို မေးစေ့ကနေကိုင်ပြီး တစ်ချက်နမ်းလိုက်ပြီး အေးစက်နေတဲ့လေသံနဲ့....
"သွားတော့...အတန်းပြီးသွားရင် ငါလာကြိုမယ်...."
ဒီကောင်လေးက ဘယ်သူ့အပိုင်ဆိုတာ ရှင်းရှင်းလင်လင်းသိအောင်လုပ်ရတော့မယ်...မိန်းမတွေကို ပိုးပန်းတဲ့အတွက် ပေးဆပ်ရမယ့် တန်ရာတန်ကြေးအကြောင်းလဲ ဒီကောင်လေး ကောင်းကောင်းသိသင့်နေပြီ...တူညီတဲ့အမှားမျိုး ထပ်ပြီးကျူးလွန်လာရင် လွယ်လွယ်နဲ့တော့ လွှတ်မပေးတော့ဘူး...
တန့်ကျင်းဝမ်းကို ဘယ်လိုမှ စိတ်ပြောင်းအောင် မလုပ်နိုင်တော့မှန်း သိနေတာကြောင့် ရှဲ့ဟယ်တစ်ယောက် နီမြန်းနေတဲ့ မျက်နှာနဲ့ ကားပေါ်က ဆင်းလာခဲ့ရတယ်....
နှေးကွေးလေးလံနေတဲ့ ခြေလှမ်းတွေနဲ့ အတန်းထဲကို ဝင်သွားလိုက်ပြီး နောက်ဆုံးအတန်းက ခုံပေါ်မှာ မှောက်အိပ်နေလိုက်တယ်.....
အတန်းဖော် တော်တော်များများက ရှဲ့ဟယ်ကို စကားပြောဖို့ ကြိုးစားကြပေမယ့် ရှဲ့ဟယ်ကတော့ အကုန်လုံးကို လျစ်လျူရှုထားလိုက်တယ်....အတန်းစတင်ချိန်ကျမှသာ အကုန်လုံး အသံတိတ်ကုန်ကြတယ်....
လွန်ခဲ့တဲ့ရက်တွေတုန်းက တန့်ကျင်းဝမ်းနဲ့ ကစားထားရတာကြောင့် အခုချိန်မှာ ယွစိမထိုးနိုင်တော့ဘူး...ဒါ့အပြင် ကိုယ့်အမှားကိုယ်သိနေကြောင်း သက်သေပြဖို့ ပန်းပွင့်လေးတွေနဲ့ ဝေးဝေးမှာနေပြရမယ်လေ....
အတန်းပြီးချိန်မှာ သူ့အနားမှာ ကောင်မလေးတွေ ဝိုင်းအုံနေကြပြန်တယ်....
"ကျိုးကျိုး နင်ဘာဖြစ်နေတာလဲ...ငါတို့ကိုစကားလဲ လာမပြောဘူး..."
"ရှောင်ကျိုး...နင့်ကိုကြည့်ရတာ မဟန်သလိုပဲ...နေမကောင်းဘူးလား... "
နှုတ်ခမ်းကို တင်းတင်းစေ့ထားရတာကြောင့် ရှဲ့ဟယ်ရဲ့ အမူအရာက တွန့်လိမ်နေတယ်...
"ငါ နေကောင်းတယ်...ဝေးဝေးဖယ်နေကြစမ်းပါ..."
အပြုအမူက ဆိုးဝါးနေပေမယ့်လဲ အားနည်းကွဲရှနေတဲ့လေသံလေးကြောင့် ရှဲ့ဟယ်ရဲ့ပုံစံကမွှေးဖွားဖွားနဲ့ အကောင်ပေါက်လေး ဒေါသထွက်နေတာနဲ့ တူနေတယ်...အကုန်လုံးခင်မျာ စိတ်ဆိုးချင်ရင်တောင် စိတ်မဆိုးနိုင်ကြတော့ဘူး.....
ဒီအချက်ကြောင်းပဲ မိန်းကလေးတွေက ပိုပြီးစိတ်ပူနေကြတယ်...အကုန်လုံးက ရှဲ့ဟယ်ကို ဆေးပေးခန်း သွားပြဖို့ တိုက်တွန်းနေကြတယ်....
"နေကောင်းတယ်လို့ ပြောပြီးပြီလေ...နင်တို့တွေ သိပ်ဆူညံတာပဲ...."
ရှေ့ဆုံးတန်းမှာ ထိုင်နေတဲ့ မာနခဲလေး ရန်ဟွေးဟွေးကတောင် မနေနိူင်တော့တာနဲ့ လာပြောနေပြီ....
"နင် နေမကောင်းဘူးဆို ဆေးခန်းသွားပြသင့်တယ်...."
ရှဲ့ဟယ် ရန်ဟွေးဟွေးကို တစ်ချက်မော့ကြည့်လိုက်တယ်....ရန်ဟွေးဟွေးက သူတစ်ချိန်တုန်းက ပိုးပန်းခဲ့ဖူးပေမယ့် အဖက်မလုပ်ခဲ့တဲ့
အလှနတ်ဘုရားမလေးပါ....အခုများကျတော့ စိတ်လိုလက်ရနဲ့ ဂရုစိုက်ပြနေပြီ....စိတ်လှုပ်ရှားသင့်တယ်မလား...ဒါ့အပြင် လှပတဲ့အမျိုးသမီးတွေနဲ့ တွေ့ရင် လူကြီးလူကောင်းဆန်ပြချင်သေးတယ်လေ.....
သို့ပါသော်လည်း တန့်ကျင်းဝမ်းရဲ့ ရူးသွပ်နေတဲ့ လုပ်ရပ်တွေအကြောင်း တွေးမိလိုက်တော့ ခပ်တင်းတင်းအမူအရာမျိုးဖြစ်အောင် ပြင်လိုက်ပြီး...
"ထွက်သွားစမ်း..."
ရန်ဟွေးဟွေး ကြောင်အနေတယ်...ခဏကြာတော့ သူ့မျက်လုံးတွေ နီရဲလာပြီး အတန်းထဲကနေ ပြေးထွက်သွားတယ်....
ပတ်ဝန်းကျင် တစ်ခုလုံး ငြိမ်ကျသွားပြီး ဘယ်သူမှ ရှဲ့ဟယ်ကို မဖြောင်းဖျရဲကြတော့ဘူး...ရန်ဟွေးဟွေးတောင် အအော်ခံလိုက်ရမှတော့ တန့်ကျိုးက ဘယ်သူ့ဆီကမှ ဂရုစိုက်မခံချင်တဲ့ သဘောပဲလေ....
ဘာပဲဖြစ်ဖြစ် အကုန်လုံးက တစ်တန်းတည်းသားတွေပဲလေ...သူတို့ရဲ့ ဂရုစိုက်မှုတွေကို ပြသပြီးပြီပဲ....အကုန်လုံး ကိုယ့်နေရာကိုယ်ပြန်ထိုင်ပြီး ရှဲ့ဟယ်ကို ဘယ်သူမှ သွားမနှောက်ယှက်ရဲကြတော့ဘူး....
ရှဲ့ဟယ်က ခုံပေါ် မှာ မှောက်အိပ်နေလိုက်တယ်....
[ ရှဲ့ဟယ်: ဘေဘီ နင်းချီရောက်လာရင် သတိပေးဖို့ မေ့မနေနဲ့...]
[444: OK \(≧▽≦)/]
ဒီလိုနဲ့ပဲ စာသင်ချိန် နှစ်ချိန်က အေးအေးဆေးဆေး ပြီးဆုံးသွားခဲ့ပြန်တယ်...ရှဲ့ဟယ် တကယ်ကြီး အိပ်ပျော်သွားခဲ့တယ်...သူနိုးလာတော့ ကျောင်းဆင်းဖို့ အချက်ပေးသံတောင်ကြားနေရပြီ...သူ့လက်တွေလဲ ထုံထိုင်းနေပြီ....
[ရှဲ့ဟယ်: ဒီလိုကြီးအိပ်ရတာ ဇိမ်မရှိလိုက်တာ...Daddy ရဲ့ အိပ်ယာကြီးကို လွမ်းလာပြီ....]
[444: ခဏလေးအောင့်ထားဉီး...ကျောင်းဆင်းချိန်ရောက်နေပြီ....]
[ရှဲ့ဟယ်: Daddy သာ အခုလို အေးစက်ပြီး ခံစားချက်မဲ့သူမဟုတ်ရင် သူ့ ဘေဘီလေး အခုလို စည်းလွတ်ဝါးလွတ် လုပ်နေတာကို အပြစ်တင်မလားမသိဘူး...]
[ 444:....... ]
[444: နင်းချီလာနေပြီ...] ရှဲ့ဟယ်တစ်ယောက် သူ့ကိုယ်သူ ဘေဘီဆိုတဲ့နာမ်စားသုံးလိုက်တော့ 444 ခင်မျာ အလုပ်တွေတောင် မေ့သွားရှာတယ်....ဒီက ဘေဘီလေး (444) အရမ်းတွေ ထိတ်လန့်နေပါပြီနော်...
ဒီအသံကြားတော့ ရှဲ့ဟယ် မျက်ကလူးဆတိပြာဖြစ်သွားပြီး ဇာတ်ကောင်စရိုက်အတိုင်း ဖြစ်အောင် အမူအရာပြောင်းလိုက်ရတယ်...အမှန်တိုင်းပြောရရင် သူလဲ နင်းချီကို လွမ်းနေတာပါပဲ...ရှဲ့ဟယ်က နူးညံ့သိမ်မွေ့ပြီး စာနာတတ်တဲ့ type ကို သဘောကျတယ်လေ.....
………………………… …………………………
နင်းချီခင်မျာလဲ စိတ်မချမ်းမသာဖြစ်နေခဲ့ရတာပါပဲ...တန့်ကျိုးကမပြောမဆိုနဲ့ ပျောက်သွားတဲ့ အပြင် ဖုန်းဆက်တော့လဲ သူ့နံပါတ်ကို Block ထားပြန်တယ်.... အိမ်တိုင်ရာရောက် သွားရှာပြန်တော့လဲ ခြံပေါက်ဝမှာတင် ပိတ်ဆို့ထးတားဆီးခံခဲ့ရတာကြောင့် စိတ်ရှည်ရှည်ထားပြီး စောင့်နေရုံကလွဲပြီး မတတ်နိုင်ခဲ့ဘူး....သူ့ကို စိတ်အနှောက်အယှက်အပေးဆုံးအရာက တန့်ကျိုးကို အခုလိုဖြစ်အောင် ဘယ်ကောင်လုပ်သွားမှန်း မသိရသေးတာပဲ....တန့်ကျင်းဝမ်းက ကောင်လေးကို ကောင်းကောင်းကာကွယ်ပေးနေပါရက်နဲ့ အခုလိုတွေဖြစ်သွားတာ လုံးဝအဓိပ္ပါယ်မရှိဘူး....
မည်သို့ပင်ဖြစ်စေ စိတ်မကူးရဲလောက်တဲ့အရာတွေက အမှန်တကယ်ဖြစ်ပွားခဲ့ပြီးနေပြီ.....
နင်းချီက တန့်ကျိုးကို တိတ်တခိုး ချစ်နေခဲ့တယ်...ဒီအကြောင်းကို လူဘယ်နှယောက်တောင် သိနေကြလဲ တန့်ကျိုးမသိန်ိုင်ခဲ့ဘူး...တန့်ကျိုး ကျောင်းပြန်တက်တဲ့သတင်းကို နင်းချီဆီ အလုအယက်သတင်းလာပို့ကြတယ်လေ.....
ဒီတစ်ကြိမ်မှာတော့ တန့်ကျိုးရဲ့ အခန်းပြင်မှာပဲ ငြိမ်ငြိမ်လေး စောင့်နေလိုက်တော့တယ်....
သူ ဒီကောင်လေးကို တကယ်လွမ်းနေခဲ့တာပါ....သို့ပေမယ့်လဲ ဖြစ်ပျက်ခဲ့သမျှအရာတွေကြောင့် ဝေးကွာမှုတွေ တဖြည်းဖြည်းကြီးထွားလာခဲ့ပြီပဲ....အရင်လို တိတ်တခိုးငေးကြည့်ပြီး အဖော်ပြုပေးဖို့ အခွင့်မသာတော့ဘူး....အခုဆို တစ်ကြိမ်တစ်ခါလောက်တွေ့ခွင့်ရဖို့တောင် ခက်ခဲနေပါပြီ....
တစ်နေ့နေ့မှာ ဒီကောင်လေးကို အခုလိုမြင်တွေ့နိုင်ခွင့်လေးပါ ဆုံးရှုံးသွားခဲ့ရင်.....
နင်းချီ စိတ်ဓာတ်ကျလာတာကြောင့် မျက်မှောင်ကြုံ့ထားလိုက်မိလေတယ်.....
အချက်ပေးသံထွက်ပေါ်လာတာနဲ့ အတန်းသားတွေ တစ်ယောက်ပြီးတစ်ယောက် ထွက်လာကြပြီ...ကောင်လေးတစ်ယောက်တည်းသာ အခန်းထဲမှာ ကျန်ခဲ့တယ်...ကြည့်ရတာ အိပ်ပျော်နေတယ် ထင်ပါရဲ့.....
နင်းချီတစ်ယောက် ကူကယ်ရာမဲ့တဲ့အမူအရာနဲ့ တိတ်တိတ်ကလေး လျှောက်သွားလိုက်တယ်....
ကောင်လေးက အရင်တုန်းကအတိုင်းပါပဲ....အတန်းထဲမှာ ဘယ်သူ့မှဂရုမစိုက်ဘဲ အိပ်ပျော်နေတယ်လေ.....အနားရောက်သွားတော့မှ သူထင်ထားသလိုမဟုတ်မှန်း သိရတော့တယ်...ခုံပေါ်မှာ မှောက်အိပ်နေပေမယ့် ပုခုံးတွေက မသိမသာတုန်ယင်နေရှာတယ်...အိပ်ပျော်နေတာမဟုတ်ဘူးလား...
နင်းချီ စိုးရိမ်တကြီးနဲ့ ကောင်လေးကို လှုပ်နိုးလိုက်တယ်...
"ရှောင်ကျိုး...."
ကောင်လေးက မကြားဘူးထင်ပါရဲ့....
နင်းချီအရမ်းစိတ်ပူလာတာကြောင့် ကောင်လေးရဲ့ ခေါင်းကို ဆွဲမလိုက်တော့ ကောင်လေးရဲ့ မျက်နှာတစ်ခုလုံး နီရဲနေပြီး မျက်ရည်တွေဝဲနေတယ်.....
"ဘာဖြစ်လို့လဲ...နေမကောင်းဘူးလား...ကိုယ်မင်းကို ဆေးရုံပို့ပေးမယ်နော်..."
နင်းချီ ကောင်လေးကို ဆွဲပွေ့ဖို့ပြင်လိုက်တယ်...
ရှဲ့ဟယ်က နင်းချီရဲ့လက်ကို ပုတ်ထုတ်လိုက်ပြီး အော်ဟစ်နေတယ်...
"မထိနဲ့..."
နင်းချီနဲ့ အတူရှိနေတာကိုသာ တန့်ကျင်းဝမ်းသိသွားရင် ဘယ်လိုအပြစ်ပေးမှုတွေနဲ့ ကြုံရမလဲ....
သူ နင်းချီကို စိုက်ကြည့်လိုက်ပြီး...
"ဘယ်သူ့ဂရုစိုက်မှုမှမလိုချင်ဘူး...အိမ်ပြန်ချင်တယ်.."
ဒီကောင်လေးနဲ့ပတ်သတ်ပြီး ပိုပို ထူးဆန်းလာတယ်.....ကောင်လေး သူ့အပေါ်ဘယ်လိုသဘောထားတယ်ဆိုတာ သိပေမယ့် ဒီလိုပုံစံမျိုးတော့ မထားခဲ့နိူငိပါဘူး....
ရှဲ့ဟယ်ရဲ့ ခန္ဓာကိုယ် အားနည်းနေတာကိုမြင်တော့ နင်းချီက....
"ကိုယ့်အဆောင်က ဒီနားလေးတင်ပဲ...အဲ့မှာ အရင်နားလိိုက်ရင်ရော..."
ရှဲ့ဟယ်က ခေါင်းကို တစ်ဖက်လှည့်လိုက်ပြီး....
"ကျွန်တော် အိမ်ပဲပြန်ချင်တယ်...ခင်ဗျား ကျွန်တော်နဲ့ ဝေးဝေးနေ...."
စကားဆုံးတာနဲ့ ရှဲ့ဟယ် ခေါင်းငိုက်စိုက်ကျသွားပြီး ခြေလှမ်းတွေပါ ယိုင်ကျလာတယ်...နင်းချီ ဖမ်းထိန်းထားလို့သာ ပစ်မလဲသွားတာ...
နင်းချီ သက်ပြင်းချလိုက်ပြီး ကောင်လေးကို ငြိမ်အောင်ထိန်းနေရတယ်...
"ဒီလိုပုံစံနဲ့ အိမ်ဘယ်လိုပြန်မှာလဲကွာ...အရင်ဆုံး အဆောင်မှာ ခဏလောက်နားနေလိုက်ပါ..."
ပြောပြီးတာနဲ့ ရှဲ့ဟယ်ကို အဆောင်ကို ခေါ်သွားပြီး အခန်းတံခါးကို လော့ချထားလိုက်တယ်.....
နင်းချီရဲ့လက်ကနေ ပြေးမလွတ်တာကြောင့် ရှဲ့ဟယ် အဆောင်ကို ပါသွားခဲ့တယ်...မကြာခင် တန့်ကျင်းဝမ်း လာကြိုလို့ နင်းချီနဲ့ အတူတူရှိနေမှန်းသာသိသွားရင် .....
"ကျွန်တော် အဆင်ပြေတယ်....အိမ်ပြန်မယ်..."
ပြောပြီးတာနဲ့ ပြေးဖို့ပြင်တော့တာပဲ.....
နင်းချီက ဘာတစ်ခွန်းမှမပြောဘဲ ကောင်လေးရဲ့ ကျောပြင်ကို ခပ်ဖွဖွ ပုတ်ပေးနေပြီး ကောင်လေးရဲ့ အင်းကျီကို ဆွဲချွတ်လိုက်တယ်.....
နင်းချီဒီလိုလုပ််လိုက်လိမ့်မယ် မထင်မိခဲ့ပေ....ရှဲ့ဟယ် တွန့်လိမ်ရုန်းကန်နေပြီး....
" ခင်ဗျား ဘာလုပ်တာလဲ! !!!!"
ကောင်လေးရဲ့ ခန္ဓာကိုယ်ကို ကြည့်ရင်းနဲ့ နင်းချီရဲ့ မျက်ဝန်းတွေ မီးဝင်းဝင်းတောက်နေပြီ....သူ ခန့်မှန်းထားတဲ့ အတိုင်းပဲ...သူ့လက်ထဲမှာ ရတနာတစ်ပါးလို တယုတယထားခဲ့တဲ့ကောင်လေးကို တခြားကောင်က ရက်ရက်စက်စက် ဆော့ကစားထားတယ်တဲ့လား....
ဆင်ခြင်တုံတရားတွေ လွတ်ထွက်မသွားအောင် ရှိသမျှအစွမ်းကုန်ထုတ်သုံးပြီး တည်ငြိမ်အောင် ထိန်းနေရတယ်.....
ရှဲ့ဟယ်က နှုတ်ခမ်းကိုက်ထားပြီး တစ်သံမှမထွက်ပေမယ့် မျက်ရည်တွေ စီးကျနေတယ်...
"အဲ့လူက မင်းကိုနှိပ်စက်နေလို့ ကိုယ့်ကို မင်းအနားမှာ မနေစေချင်တာလား...ကိုယ်ပြောတာ ဟုတ်လား..."
"ခင်ဗျား နဲ့မဆိုင်ဘူးလို့ပြောပြီးပြီးပဲ....ကျွန်တော့်ကို လွှတ်ပေးပါတော့...."
ကြောက်ရွံထိတ်လန့်နေတဲ့ကောင်လေးကို နင်းချီ ငေးကြည့်နေခဲ့တယ်..သူ့နှလုံးသားတစ်ခုလုံး ဖျစ်ညှစ်ခံထားရသလိုပါပဲ.....သနားတဲ့စိတ် ၊နာကျင်မှု၊ အမျက်ဒေါသ ခံစားချင်တွေ ရောပြွန်းရှုပ်ထွေးနေတာကြောင့် လက်သီးကို ကျစ်နေအောင် ဆုပ်ထားလိုက်မိတယ်...ဒီကောင်လေးကို သူ့မှာ စကားကြမ်းကြမ်းတောင် မပြောရက်ခဲ့ဘူး....တိုတောင်းလှတဲ့ လအပိုင်းအခြားလေးမှာ ဒီအခြေနေထိရောက်အောင် ဘယ်လောက်များ နှိပ်စက်ခံထားရသလဲ....
ကြောက်ရွံထိတ်လန့်နေတဲ့အမူအရာနဲ့ကောင်လေးက သူ့ရင်ခွင်ထဲမှာ ငိုရှိုက်နေတယ်....အရင်တုန်းကလို ရဲတင်းမှုတွေမရှိတော့ဘူး...မျက်ဝန်းလှလှလေးထဲမှာလဲ အပြုံးတွေ ဆိတ်သုန်းနေပြီး သတိထားမှုတွေသာကြွင်းကျန်နေတယ်....နှိပ်စက်ညှင်းပန်းခံနေရပေမယ့်လဲ မခုခံရဲတာကြောင့် တိတ်တဆိတ်သည်းခံနေရရှာတယ်.....
နင်းချီ လေအေးတစ်သုတ်ရှိုက်သွင်းလိုက်ပြီး..
"ပြီးခဲ့တဲ့တစ်ခေါက် ကိုယ်မေးတုန်းက မင်း မဖြေခဲ့ဘူးနော်...အခုရော ပြောပြလို့ရပြီလား..ကိုယ်မင်းကို ကူညီမယ်..."
ကောင်လေးဘက်က ဘာအသံမှ ထွက်မလာခဲ့ပေ....
အတော်ကြာတော့မှ နင်းချီ ကောင်လေး မျက်နှာကို ဆွဲမော့လိုက်တော့ ကောင်လေးက အသံတိတ် ငိုနေရှာတယ်....
ကောင်လေးက သူ့ကို ကြည့်နေတယ်...မျက်တောင်တွေကလဲ မျက်ရည်တွေနဲ့ စိုစွတ်နေတယ်....
"ခင်ဗျား ဘာလို့ ကူညီချင်နေတာလဲ..."
"ကိုယ်မင်းကို သဘောကျလို့ပေါ့...."
ကောင်လေးက ရုတ်တရက်ကြီး ထရယ်နေတယ်...ငိုရှိုက်သံတွေရောနေတဲ့ ရယ်သံတွေနဲ့ပေါ့....
"သဘောကျတယ် ...???"
ဆိုတော့ တစ်စုံတစ်ယောက်က ကိုယ့်ကို သဘောကျတယ် ဆိုတာ ဒါမျိုးပေါ့...
နင်းချီက သူ့ကို သဘောကျတဲ့အတွက် ညှင်ညှင်သာသာဆက်ဆံပေးတယ်..စိတ်ပူပေးတယ်...သူ ဒုက္ခရောက်နေတာမြင်တော့ မချိမခံသာဖြစ်ပြီး ကူညီပေးချင်နေတယ်...ဒီလိုကူညီပေးချင်တာကလဲ သူခံစားနေရတဲ့ ဒုက္ခတွေကွယ်ပျောက်သွားဖို့.. သူ မနာကျင်တော့အောင်လို့တဲ့....
ဒါတွေအားလုံးက သူ့ကိုသဘောကျလို့ပါတဲ့....
ရှဲ့ဟယ်က တကယ်တော့ ငတုံးတစ်ကောင်မှမဟုတ်တာ...လူတစ်ယောက်ကို သဘောကျတယ်ဆိုတာ ဘယ်ပုံဘယ်နည်းမှန်း အနည်းနဲ့အများတော့ သိပါသေးတယ်...သို့ပေမယ့်လဲ သူ့ကိုယ်သူ လှည့်စားနေဆဲပါပဲ...Daddy က သူ့ကိုသဘောကျလို့ ဒီလိုတွေလုပ်နေတာပါ...သူကိုယ်တိုင်ကလဲ Daddy ကို သဘောကျလို့ ဒီလိုအရာမျိုးတွေအလုပ်ခံနေခဲ့တာပါ....
ဒါပေမယ့် နင်းချီရဲ့ နွေးထွေးယုယမှုတွေကို တွေ့လိုက်ရချိန်မှာ သူ့ကိုယ်သူ ဒီ့ထက်ပိုပြီး လှည့်စားဖို့ မစွမ်းသာတော့ဘူးလေ....
တစ်စုံတစ်ယောက်ကို သဘောကျတယ်ဆိုတာ ဒီလိုမျိုးမှ မဟုတ်တာ...သူ မင်းကို သဘောကျတယ်ဆို ဘာအကြောင်းကြောင့်နဲ့မှ မင်းကို နာကျင်အောင်လုပ်မှာမဟုတ်ဘူး...သူမင်းကို တကယ်သဘောကျရင် မင်းကို ခံစားရအောင် ဒုက္ခတွေမပေးဘူး...သူမင်းကို တကယ်သဘောကျရင် မင်းကို အရုပ်တစ်ရုပ်လို ဆော့ကစားမှာမဟုတ်ဘူး....Daddy သူ့အပေါ် လုပ်ခဲ့သမျှအရာအားလုံးက သဘောကျလို့ လုပ်ခဲ့တာတွေမှမဟုတ်တာ...ဒါတွေအကုန်လုံးက ကရုဏာမဲ့တဲ့ ပိုင်ဆိုင်လိုစိတ်သက်သက်ကြောင့်ပါပဲ...ပြီးတော့ ရှဲ့ဟယ် ဒါတွေကို လက်သင့်မခံချင်ခဲ့ရုံပါ....
ဆယ့်ရှစ်နှစ်လုံးလုံး လေးစားကြည်ညိုခဲ့ရတဲ့ အချစ်ရဆုံးသော ဖခင်က သူ့ကို နည်းနည်းလေးမှ သဘောမကျခဲ့ပါဘူး....
ဒါ့ကြောင့်လဲ အခုလို အညှာတာမဲ့စွာ ဆက်ဆံနေတာပေါ့....
ဒါကို လက်ခံလိုက်ရမှာ သိပ်ကိုကြောင်မိနေပါတယ်...ဒါကို လက်ခံလိုက်တာနဲ့ သူ့မှာ ဖမ်းဆုပ်ထားစရာ ဗလာနတ္ထိဖြစ်သွားတော့မှာ....
ZawGyi
တစ္ဖက္လူရဲ႕ ခႏၶာကိုယ္ေပၚမွာ အမွတ္အသားေတြျပည့္ႏွက္ေနတယ္....သူရဲ႕ခ်ဳပ္တည္းမႈမွန္သမွ်ကို ဟာသတစ္ခုအျဖစ္ေျပာင္းပစ္လိုက္ႏိုင္တဲ့ လွပတင့္တယ္တဲ့ ဒီမ်က္ႏွာေလးက တကယ့္ကို႐ွားပါးတင့္တယ္တဲ့ ရတနာတပါးပါပဲ...
တန္႔က်င္းဝမ္းရဲ႕ လည္ဇလုတ္က အထက္ေအာက္ေ႐ြ႕လ်ားေနသလို မ်က္ဝန္းေတြကလဲ မည္းေမွာင္လာတယ္....ဒီေကာင္ေလးက သူ႕အပိုင္ျဖစ္တဲ့အတြက္ သေဘာက်မိတာ သိပ္ေတာ့မထူးဆန္းလွဘူး...ဒီေကာင္ေလးက သူတစ္ေယာက္တည္းနဲ႔သာ သက္ဆိုင္တယ္ေလ. ....
အေတာ္ၾကာတဲ့အထိ အသံတိတ္ေနခဲ့ၿပီးမွ တန္႔က်င္းဝမ္းတစ္ေယာက္ ေကာက္ကာငင္ကာနဲ႔ ....
"မင္း ငါ့အနားမွာေနမယ္ဆို မင္းရဲ႕ identity ကိုေျပာင္းပစ္လိုက္ဖို႔ ေမွ်ာ္လင့္တယ္..."
ေကာင္ေလးက တစ္ခုခုကို သတိရသြားပုံရၿပီး သတိအေနအထားေျပာင္းသြားတယ္....သူက Daddy ရဲ႕ သားအျဖစ္နဲ႔ပဲေနခ်င္တာေလ....အသနားခံဖို႔ ႏႈတ္ဖြင့္လိုက္ၿပီး....
"လိမ္မာပါ့မယ္ သခင္....ေက်းဇူးျပဳၿပီး မစြန္႔ပစ္လိုက္ပါနဲ႔... "
တန္႔က်င္းဝမ္းရဲ႕ လည္ပင္းကို သိုင္းဖက္လိုက္ၿပီး ပထမဆုံးအႀကိမ္အျဖစ္ လိုလိုလားလား နမ္း႐ိႈက္လိုက္ေလတယ္....
တန္႔က်င္းဝမ္းက အလြယ္တကူ စိတ္ယိုင္တတ္သူမဟုတ္ေပ...သို႔ေပမယ့္ ေကာင္ေလးရဲ႕ စိုစြတ္ေနတဲ့ မ်က္ဝန္းနက္နက္ေလးေတြကိုျမင္တဲ့အခါ ႐ွင္းျပျခင္းငွာ မစြမ္းသာေလေသာအေၾကာင္းျပခ်က္တစ္ခ်ိဳ႕ေၾကာင့္ စိတ္ေတြ ေပ်ာ့ေျပာင္းလာခဲ့ျပန္တယ္....ဒါဟာ တစ္ဖက္သားကို ရက္စက္ၾကမ္းတမ္းျခင္းမျပဳဘဲ ပထမဆုံး အႀကိမ္ျဖစ္အလိုလိုက္အႀကိဳက္ေဆာင္မိျခင္းပါပဲ.....
ဒါေတြကို ခ်ိန္ညႇိဖို႔ အခ်ိန္ေပးလိုက္တာလဲ ျဖစ္ေကာင္းျဖစ္ႏိုင္ပါရဲ႕.....
[တင္းေတာင္ တန္႔က်င္းဝမ္းရဲ႕ ႏွစ္သက္မႈ 2 မွတ္ထပ္တိုးပါတယ္...စုစုေပါင္း 82 မွတ္ပါ..]
…………………………………
ဒီကိစၥၿပီးကတည္းက ႐ွဲ႕ဟယ္ သုံးရက္ေလာက္ အိမ္အျပင္မထြက္ျဖစ္ခဲ့ေပ....ေနာက္ဆုံးမွာေတာ့ တန္႔က်င္းဝမ္း ဘက္က ႐ွဲ႕ဟယ္ရဲ႕ Identity ကို တရားဝင္ေၾကျငာမယ့္အေၾကာင္း ထပ္မေျပာေတာ့ဘူး....ဘယ္လိုပဲ ျဖစ္ျဖစ္ ဒါဟာ ယာယီေလာက္ပဲဆိုတာ ႐ွဲ႕ဟယ္သိေနတယ္...တန္႔က်င္းဝမ္းဆိုတာ ဆုံးျဖတ္ခ်က္ခ်ၿပီးရင္ လြယ္လြယ္ကူကူ ျပန္ျပင္တတ္သူမွမဟုတ္တာ....တန္႔က်င္းဝမ္းရဲ႕ စိတ္ကို အလုံးစုံေျပာင္းလဲခ်င္တယ္ဆို ဒီေလာက္ႏွစ္သက္မႈ ရမွတ္ေလးနဲ႔ အလုပ္မျဖစ္ႏိုင္ဘူး....
[444: ကြၽန္ေတာ္ ဘယ္လိုမွ နားမလည္ႏိုင္ေတာ့ဘူး....ဘာလို႔ လူသိ႐ွင္ၾကား ေၾကျငာလို႔မရတာလဲ....ေၾကျငာလိုက္မယ္ဆို ႏွစ္ေယာက္သား ဆက္ဆံေရးမွာ အက်ိဳး႐ွိလာႏိုင္တာပဲကို....]
[႐ွဲ႕ဟယ္: ေဘဘီ....တန္႔က်င္းဝမ္းလို ေသြးေအးသူႀကီးကို လိုတာထက္ပိုခ်စ္မိသြားလို႔ကေတာ့ စိတ္ဝင္စားစရာေတြကုန္တဲ့တစ္ေန႔ မင္းကို ေစာင့္ႀကိဳေနမွာက စြန္႔ပစ္ခံရျခင္းပဲ....သူက အခ်ိန္မေ႐ြးစြန္႔ပစ္လို႔ရတဲ့အ႐ုပ္တစ္ခုလို သေဘာထားေနတာ...အဲ့တာေၾကာင့္ အတုမ႐ွိတဲ့ သားတစ္ေယာက္အျဖစ္နဲ႔ ေနတာက ပိုၿပီး အက်ိဳး႐ွိတယ္...]
[444: ဒါဆို Host တာ့တာ့ သူ႕ကို ဘာလို႔ သြားသြား ဆြေနတာလဲ....Host တာ့တာ့ လုပ္ခဲ့တာေတြေၾကာင့္ တရားဝင္ေၾကျငာမယ္ေတြ ဘာေတြ ျဖစ္ကုန္တာေလ....]
[ ႐ွဲ႕ဟယ္: မတူဘူးေလကြာ...]
[444: ..........]
[ ႐ွဲ႕ဟယ္: အစပိုင္းတုန္းက ငါ့ကို မိသားစုစာရင္းကေန ထုတ္ပစ္တာကို တရားဝင္မေၾကျငာဘူးဆိုတာ သူ႕အနားမွာ႐ွိေနရင္ၿပီးေရာ identity ေတြဘာေတြ ေခါင္းထဲသိပ္မထည့္ထားဘူး.....အ႐ုပ္တစ္႐ုပ္လို နာခံတတ္ရင္ရၿပီ...ဒါေပမယ့္ အခုက်ေတာ့ ငါ့ identity ကိုေၾကျငာခ်င္လာၿပီဆိုတာ ေဘးလူေတြ ငါ့ကို ဘယ္လိုျမင္လဲဆိုတာ သူ ဂ႐ုစိုက္လာလို႔ပဲ...ေျပာခ်င္တဲ့သေဘာက သူ႕အတြက္ ငါက အ႐ုပ္တစ္႐ုပ္မဟုတ္ေတာ့ဘူးဆိုတဲ့သေဘာပဲ....သူ ငါ့ကို ဒီထက့္မက ပိုလိုခ်င္ေနၿပီ.....]
[႐ွဲ႕ဟယ္:ေယာက္က်ားတစ္ေယာက္က မင္းရဲ႕ႏွလုံးသားကို အပိုင္သိမ္းခ်င္လာၿပီဆို ႏွစ္ေယာက္သားၾကားက ဆက္ဆံေရးကိုဂ႐ုစိုက္လာေရာ...ဒါကို ခ်စ္မိသြားတယ္လို႔ေခၚတယ္...]
[444:ႏွစ္သက္မႈ 82 မွတ္ကို အခ်စ္မိေနၿပီလို႔ သတ္မွတ္ဖို႔ မလုံေလာက္ဘူးလား...]
[႐ွဲ႕ဟယ္: အခ်စ္ကို အဲ့လိုနည္းနဲ႔ တြက္ခ်က္လို႔မရဘူး ေဘဘီ...]
[႐ွဲ႕ဟယ္: လူတိုင္းအတြက္ အခ်စ္ရဲ႕သတ္မွတ္ခ်က္ေတြ မတူႏိူင္ဘူး....တန္႔က်င္းဝမ္းအတြက္ကေတာ့ ဒါဟာ အခ်စ္မဟုတ္ဘူး....အမ်ားစုကေတာ့ အခ်စ္ကေန အျမစ္ဖ်ားခံလာတယ္လို႔ေျပာလို႔ရတယ္...ဒါေတြကို အခ်စ္ျဖစ္ေအာင္ ငါ ေျပာင္းပစ္မွာပါ...ဒီဆက္ဆံေရးမွာ ငါက အသာစီးရေနၿပီးသား....အဆက္မျပတ္ က်႐ႈံးေနေအာင္လဲ လုပ္ထားတယ္...ေယာက္က်ားေတြက က်႐ႈံးမႈမွာ နစ္ျမႇဳပ္ေနတတ္တယ္....မရမွန္းသိေလ ပိုလိုခ်င္ေလပဲ....ဒါ့ေၾကာင့္ သူ႕ကို Daddy လို႔ပဲ တစ္ခ်ိန္လုံးေခၚေနတာေပါ့....]
[444: ........] ေနာက္ဆုံးေျပာသြားတဲ့စကားက အေၾကာင္းျပခ်က္အမွန္ေရာ ဟုတ္ရဲ႕လား? ??
……………………………… ………………………………
႐ွဲ႕ဟယ္ဘက္က ပထမဆုံးအႀကိမ္ ရင္းရင္းႏွီးႏွီးေနျပလိုက္တာနဲ႔ တန္႔က်င္းဝမ္းရဲ႕ ရက္စက္တဲ့ တစ္ဖက္ျခမ္းက လုံးဝေပါက္ကြဲထြက္လာတယ္....ဒါ့ေၾကာင့္ ရက္နည္းနည္းေလာက္ၾကာတဲ့အထိ ႐ွဲ႕ဟယ္တစ္ေယာက္ အိပ္ယာထဲကေန မထန္ိဳင္ေတာ့ေပ...
ဘာႀကီးပဲျဖစ္ေနပါေစ ႐ွဲ႕ဟယ္ဘက္က စိတ္ညစ္ေနတဲ့ အရိပ္အေယာင္ေတြ ထုတ္မျပဘဲ အရင္ကထက္ ပိုၿပီး နာခံတတ္လာသလို ခ်စ္ဖို႔ေကာင္းေအာင္လဲ ေနျပေနတယ္...တန္႔က်င္းဝမ္းျပန္လာတဲ့အခါ အိပ္ယာထဲကေန ကုန္း႐ုန္းထၿပီး ျဖဴေဖ်ာ့ေနတဲ့ အျပဳံးေတြနဲ႔....
" Daddy ျပန္လာၿပီလား..."
တန္႔က်င္းဝမ္းရဲ႕ အမူအရာေျပာင္းသြားေပမယ့္ အေခၚအေဝၚေတြ ျပင္ခိုင္းမေနေတာ့ဘူး...နားဝင္ဆိုးေပမယ့္လဲ ေကာင္ေလး ေခၚတာျဖစ္တဲ့အတြက္ ကိစၥမ႐ွိေတာ့ပါဘူး....တကယ္အေရးႀကီးတာက သူက ဒီေကာင္ေလးရဲ႕ အေဖမဟုတ္မွန္း ဒီေကာင္ေလး နက္နက္နဲနဲသိေနဖို႔ပဲ....ဒီလိုျဖစ္လာဖို႔အတြက္ ၿခိမ္းေျခာက္မႈေတြ ညႇင္းပန္းႏွိပ္စက္မႈေတြ လုပ္ေနရတာ မလုံေလာက္ႏိုင္ေသးဘူး....
ဒီေကာင္ေလးက ေနာက္ခံအားကိုးကလဲမ႐ွိ အသုံးလဲ တစ္စက္မွမက်ေပမယ့္ ဇြဲ႐ွိ႐ွိနဲ႔ေပေတၿပီး အေဖလို႔ေခၚေနတုန္းပဲ....ဒီအခ်က္ကို တန္႔က်င္းဝမ္းကိုယ္တိုင္ေတာင္ လ်စ္လ်ဳမ႐ႈႏိူင္ခဲ့ဘူး.....
[တင္းေတာင္ တန္႔က်င္းဝမ္းရဲ႕ ႏွစ္သက္မႈ 2 မွတ္ထပ္တိုးပါတယ္...စုစုေပါင္း 84 မွတ္ပါ..]
တန္႔က်င္းဝမ္း ေကာင္ေလးကို ဆြဲထူလိုက္ၿပီး...
"ေအာက္ထပ္ဆင္းၿပီး ထမင္းစားဖို႔ ေခၚသြားေပမယ္...."
ေကာင္ေလးက သူ႕ရင္ခြင္ထဲမွာ ေပ်ာ္႐ႊင္စြာ မွီႏႊဲ႕ေနၿပီး.....
"Daddy ကတကယ္ေကာင္းတာပဲ...."
ေကာင္ေလးကို ေပြ႕ဖက္ထားတဲ့ တန္႔က်င္းဝမ္းရဲ႕လက္ေတြ တင္းၾကပ္လာၿပီး ႐ႈပ္ေထြးတဲ့အၾကည့္ေတြနဲ႔ ၾကည့္လိုက္တယ္....ေကာင္ေလးရဲ႕ေလသံေတြ အျပဳံးေတြက သူတကယ္ကို ေကာင္းေကာင္းမြန္မြန္ ဆက္ဆံမိေနသလို ထင္ေယာင္ထင္မွားေတြျဖစ္ေစတယ္....
တကယ့္လက္ေတြ႕မွာ ေကာင္ေလးကို ဘယ္တုန္းကမွ ေကာင္းေကာင္းမြန္မြန္ မဆက္ဆံခဲ့ဖူးဘူး...အရင္ကမွေတာ္ေသးတယ္..အခုဆို ပိုၿပီးေတာ့ေတာင္ အညႇာတာမဲ့စြာ ဆက္ဆံလိုက္ေသးတယ္...ဒီေကာင္ေလး ဘာလို႔မ်ားေကာင္းေကာင္းဆက္ဆံခံရတယ္ ထင္ေနတာလဲ....နားမလည္ႏိူင္ေတာ့ဘူး.....
ေကာင္ေလးကို သူ႕ေပါင္ေပၚမွာ ထိုင္ခိုင္းၿပီး ထမင္းခြံ႕ေကြၽးေနလိုက္တယ္....
အစကေနအဆုံးထိ ေကာင္ေလးက က်ိဳ႕ႏြံနာခံၿပီး ခ်စ္ဖို႔ေကာင္းေနတာေၾကာင့္ တန္႔က်င္းဝမ္းရဲ႕ အမူအရာေတြ မဟားတရားေပ်ာ့ေျပာင္းလာပါေလေရာ....ဟိုအရင္တုန္းကဆို ေကာင္ေလးက အိမ္ထဲမွာေနရင္ေတာင္ ရင္းရင္းႏွီးႏွီးေနျပတာမ်ိဳးကို သိပ္မုန္းခဲ့တာ မွတ္မိပါေသးရဲ႕....အိမ္အျပင္ထြက္တဲ့အခ်ိန္ေတာ့ ေကာင္ေလးကို မခ်ဳပ္ခ်ယ္ခ်င္ဘူး....
ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ပါ..အခုဆိုေကာင္ေလးက အရင္ကထက္ ပိုလိမ္မာေနၿပီပဲ.....
ဒီေကာင္ေလး သူ႕ကို ေၾကာက္ေနသ၍ သူ႕အေပၚ မွီခိုေနဉီးမွာပဲေလ.....
ေနာက္ထပ္ရက္အနည္းငယ္ၾကာေတာ့ ႐ွဲ႕ဟာ္ အရင္ကထက္စာရင္ အမ်ားႀကီးသက္သာေနၿပီ....ဒါေပမယ့္လဲ ေက်ာင္းျပန္တက္ဖို႔ေနေနသာသာ အိမ္ထဲက အိမ္ျပင္ထြက္ဖို႔ေတာင္ စိတ္ကူးမ႐ွိေသးဘူး.....
ေန႔တိုင္း ေန႔တိုင္း တန္႔က်င္းဝမ္းအိမ္ျပန္လာမယ့္အခ်ိန္ကို ေခြးေပါက္ေလးက သခင္ကိုေမွ်ာ္သလို ေစာင့္ေမွ်ာ္ေနတတ္ၿပီ....သတိႀကီးႀကီးထားတတ္တဲ့အမူအရာေလးက တစ္ခ်က္ေလးမွားလိုက္တာနဲ႔ စြန္႔ပစ္ခံမယ္ဆိုတာ နားလည္ေနေၾကာင္း သိသာလြန္းေနတယ္...
တန္႔က်င္းဝမ္း ေတာင္းဆိုသမွ်ကို လိုက္ေလ်ာေပးတဲ့အျပင္ Daddy ကသာလွ်င္ အေကာင္းဆုံးဆိုတဲ့အေၾကာင္း ထပ္ခါထပ္ခါ ေျပာေနတတ္ေသးတယ္.....
ဒီေကာင္ေလး ထင္သေလာက္ေတာ့ မတုံးအေသးဘူးလို႔ပဲ ေတြးမိတယ္....စိတ္ႏွလုံးသားကို ဘယ္လိုေပ်ာ့ေျပာင္းေအာင္လုပ္ရမယ္ Identity ကို တရားဝင္မေၾကျငာေအာင္ ဘယ္လို ထိန္းရမယ္မွန္း သိေသးသားပဲ....တကယ္ေတာ့ ေကာင္ေလးရဲ႕ နည္းလမ္းေတြက ထိေရာက္မႈ႐ွိေနတာလဲ ျဖစ္ေကာင္းျဖစ္ႏိုင္တယ္.....
ဒီမနက္မွာေတာ့ တန္႔က်င္းဝမ္းက ႐ွဲ႕ဟယ္ရဲ႕ ေျခေထာက္ေတြ ေပ်ာ့ေခြသြားတဲ့အထိ ဆက္ဆံခဲ့ၿပီး တိုးတိုးေလး ကပ္ေျပာတယ္...
"မင္း အတန္းျပန္တက္ရမယ္..."
႐ွဲ႕ဟယ္က ေမးခြန္းထုတ္လိုတဲ့အၾကည့္နဲ႔ျပန္ၾကည့္လိုက္ၿပီး စိတ္လႈပ္႐ွားစြာနဲ႔....
"ဘာ....ဘာျဖစ္လို႔လဲ...???"
တန္႔က်င္းဝမ္းရဲ႕ ႏႈတ္ခမ္းေထာင့္ေတြ ျမင့္တက္လာၿပီး...
"ငါ မ်က္ႏွာမပ်က္ရေအာင္ စာေကာင္းေကာင္းသင္ပါေတာ့မယ္ဆို ...."
သူ႕ရဲ႕ မုသားစကားေတြကို တန္႔က်င္းဝမ္း ျပန္ေျပာေနတာေၾကာင့္ ႐ွဲ႕ဟယ္တစ္ကိုယ္လုံး ေအးစက္ေတာင့္တင့္လာတယ္....ဒါ့ေၾကာင့္ ေကာက္ကာငင္ကာႀကီး တန္႔က်င္းဝမ္းရဲ႕ ခါးကို ဆြဲဖက္လိုက္ၿပီး ရင္အုပ္ႀကီးထဲ ေခါင္းေခြ႕ၿပီး.....
"ကြၽန္ေတာ္က Daddy နဲ႔ပဲ ေနခ်င္တာ...ေက်ာင္းမတက္ခ်င္ဘူး..."
ဟမ့္....ဒီေကာင္ေလး အက်င့္ပ်က္ေနၿပီပဲ...တန္႔က်င္းဝမ္း ေအးစက္စြာ ရယ္ေမာလိုက္ၿပီး ေကာင္ေလးကို ကုတင္ေပၚက ဆြဲခ်ၿပီး အဝတ္အစားေကာက္ဝတ္ေပးလိုက္တယ္....
" မေၾကာက္နဲ႔....ငါမင္းကို အတန္းတက္ဖို႔ ခြင့္ျပဳလိုက္႐ုံပဲ..."
႐ွဲ႕ဟယ္ သူ႕ကို စူးစူးနင့္နင့္ ျပန္ၾကည့္လိုက္ၿပီး...
" Dad. ..."
တန္႔က်င္းဝမ္းက မတုန္မလႈပ္ဘဲနဲ႔ ေက်ာင္းေပါက္ဝေရာက္တဲ့ အထိ ကိုယ္တိုင္ကားေမာင္းၿပီး လိုက္ပို႔ေနတယ္....
တန္႔က်င္းဝမ္းက ႐ွဲ႕ဟယ္ကို ေမးေစ့ကေနကိုင္ၿပီး တစ္ခ်က္နမ္းလိုက္ၿပီး ေအးစက္ေနတဲ့ေလသံနဲ႔....
"သြားေတာ့...အတန္းၿပီးသြားရင္ ငါလာႀကိဳမယ္...."
ဒီေကာင္ေလးက ဘယ္သူ႕အပိုင္ဆိုတာ ႐ွင္း႐ွင္းလင္လင္းသိေအာင္လုပ္ရေတာ့မယ္...မိန္းမေတြကို ပိုးပန္းတဲ့အတြက္ ေပးဆပ္ရမယ့္ တန္ရာတန္ေၾကးအေၾကာင္းလဲ ဒီေကာင္ေလး ေကာင္းေကာင္းသိသင့္ေနၿပီ...တူညီတဲ့အမွားမ်ိဳး ထပ္ၿပီးက်ဴးလြန္လာရင္ လြယ္လြယ္နဲ႔ေတာ့ လႊတ္မေပးေတာ့ဘူး...
တန္႔က်င္းဝမ္းကို ဘယ္လိုမွ စိတ္ေျပာင္းေအာင္ မလုပ္ႏိုင္ေတာ့မွန္း သိေနတာေၾကာင့္ ႐ွဲ႕ဟယ္တစ္ေယာက္ နီျမန္းေနတဲ့ မ်က္ႏွာနဲ႔ ကားေပၚက ဆင္းလာခဲ့ရတယ္....
ေႏွးေကြးေလးလံေနတဲ့ ေျခလွမ္းေတြနဲ႔ အတန္းထဲကို ဝင္သြားလိုက္ၿပီး ေနာက္ဆုံးအတန္းက ခုံေပၚမွာ ေမွာက္အိပ္ေနလိုက္တယ္.....
အတန္းေဖာ္ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားက ႐ွဲ႕ဟယ္ကို စကားေျပာဖို႔ ႀကိဳးစားၾကေပမယ့္ ႐ွဲ႕ဟယ္ကေတာ့ အကုန္လုံးကို လ်စ္လ်ဴ႐ႈထားလိုက္တယ္....အတန္းစတင္ခ်ိန္က်မွသာ အကုန္လုံး အသံတိတ္ကုန္ၾကတယ္....
လြန္ခဲ့တဲ့ရက္ေတြတုန္းက တန္႔က်င္းဝမ္းနဲ႔ ကစားထားရတာေၾကာင့္ အခုခ်ိန္မွာ ယြစိမထိုးႏိုင္ေတာ့ဘူး...ဒါ့အျပင္ ကိုယ့္အမွားကိုယ္သိေနေၾကာင္း သက္ေသျပဖို႔ ပန္းပြင့္ေလးေတြနဲ႔ ေဝးေဝးမွာေနျပရမယ္ေလ....
အတန္းၿပီးခ်ိန္မွာ သူ႕အနားမွာ ေကာင္မေလးေတြ ဝိုင္းအုံေနၾကျပန္တယ္....
"က်ိဳးက်ိဳး နင္ဘာျဖစ္ေနတာလဲ...ငါတို႔ကိုစကားလဲ လာမေျပာဘူး..."
"ေ႐ွာင္က်ိဳး...နင့္ကိုၾကည့္ရတာ မဟန္သလိုပဲ...ေနမေကာင္းဘူးလား... "
ႏႈတ္ခမ္းကို တင္းတင္းေစ့ထားရတာေၾကာင့္ ႐ွဲ႕ဟယ္ရဲ႕ အမူအရာက တြန္႔လိမ္ေနတယ္...
"ငါ ေနေကာင္းတယ္...ေဝးေဝးဖယ္ေနၾကစမ္းပါ..."
အျပဳအမူက ဆိုးဝါးေနေပမယ့္လဲ အားနည္းကြဲ႐ွေနတဲ့ေလသံေလးေၾကာင့္ ႐ွဲ႕ဟယ္ရဲ႕ပုံစံကေမႊးဖြားဖြားနဲ႔ အေကာင္ေပါက္ေလး ေဒါသထြက္ေနတာနဲ႔ တူေနတယ္...အကုန္လုံးခင္မ်ာ စိတ္ဆိုးခ်င္ရင္ေတာင္ စိတ္မဆိုးႏိုင္ၾကေတာ့ဘူး.....
ဒီအခ်က္ေၾကာင္းပဲ မိန္းကေလးေတြက ပိုၿပီးစိတ္ပူေနၾကတယ္...အကုန္လုံးက ႐ွဲ႕ဟယ္ကို ေဆးေပးခန္း သြားျပဖို႔ တိုက္တြန္းေနၾကတယ္....
"ေနေကာင္းတယ္လို႔ ေျပာၿပီးၿပီေလ...နင္တို႔ေတြ သိပ္ဆူညံတာပဲ...."
ေ႐ွ႕ဆုံးတန္းမွာ ထိုင္ေနတဲ့ မာနခဲေလး ရန္ေဟြးေဟြးကေတာင္ မေနႏိူင္ေတာ့တာနဲ႔ လာေျပာေနၿပီ....
"နင္ ေနမေကာင္းဘူးဆို ေဆးခန္းသြားျပသင့္တယ္...."
႐ွဲ႕ဟယ္ ရန္ေဟြးေဟြးကို တစ္ခ်က္ေမာ့ၾကည့္လိုက္တယ္....ရန္ေဟြးေဟြးက သူတစ္ခ်ိန္တုန္းက ပိုးပန္းခဲ့ဖူးေပမယ့္ အဖက္မလုပ္ခဲ့တဲ့
အလွနတ္ဘုရားမေလးပါ....အခုမ်ားက်ေတာ့ စိတ္လိုလက္ရနဲ႔ ဂ႐ုစိုက္ျပေနၿပီ....စိတ္လႈပ္႐ွားသင့္တယ္မလား...ဒါ့အျပင္ လွပတဲ့အမ်ိဳးသမီးေတြနဲ႔ ေတြ႕ရင္ လူႀကီးလူေကာင္းဆန္ျပခ်င္ေသးတယ္ေလ.....
သို႔ပါေသာ္လည္း တန္႔က်င္းဝမ္းရဲ႕ ႐ူးသြပ္ေနတဲ့ လုပ္ရပ္ေတြအေၾကာင္း ေတြးမိလိုက္ေတာ့ ခပ္တင္းတင္းအမူအရာမ်ိဳးျဖစ္ေအာင္ ျပင္လိုက္ၿပီး...
"ထြက္သြားစမ္း..."
ရန္ေဟြးေဟြး ေၾကာင္အေနတယ္...ခဏၾကာေတာ့ သူ႕မ်က္လုံးေတြ နီရဲလာၿပီး အတန္းထဲကေန ေျပးထြက္သြားတယ္....
ပတ္ဝန္းက်င္ တစ္ခုလုံး ၿငိမ္က်သြားၿပီး ဘယ္သူမွ ႐ွဲ႕ဟယ္ကို မေျဖာင္းဖ်ရဲၾကေတာ့ဘူး...ရန္ေဟြးေဟြးေတာင္ အေအာ္ခံလိုက္ရမွေတာ့ တန္႔က်ိဳးက ဘယ္သူ႕ဆီကမွ ဂ႐ုစိုက္မခံခ်င္တဲ့ သေဘာပဲေလ....
ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ အကုန္လုံးက တစ္တန္းတည္းသားေတြပဲေလ...သူတို႔ရဲ႕ ဂ႐ုစိုက္မႈေတြကို ျပသၿပီးၿပီပဲ....အကုန္လုံး ကိုယ့္ေနရာကိုယ္ျပန္ထိုင္ၿပီး ႐ွဲ႕ဟယ္ကို ဘယ္သူမွ သြားမေႏွာက္ယွက္ရဲၾကေတာ့ဘူး....
႐ွဲ႕ဟယ္က ခုံေပၚ မွာ ေမွာက္အိပ္ေနလိုက္တယ္....
[ ႐ွဲ႕ဟယ္: ေဘဘီ နင္းခ်ီေရာက္လာရင္ သတိေပးဖို႔ ေမ့မေနနဲ႔...]
[444: OK \(≧▽≦)/]
ဒီလိုနဲ႔ပဲ စာသင္ခ်ိန္ ႏွစ္ခ်ိန္က ေအးေအးေဆးေဆး ၿပီးဆုံးသြားခဲ့ျပန္တယ္...႐ွဲ႕ဟယ္ တကယ္ႀကီး အိပ္ေပ်ာ္သြားခဲ့တယ္...သူႏိုးလာေတာ့ ေက်ာင္းဆင္းဖို႔ အခ်က္ေပးသံေတာင္ၾကားေနရၿပီ...သူ႕လက္ေတြလဲ ထုံထိုင္းေနၿပီ....
[႐ွဲ႕ဟယ္: ဒီလိုႀကီးအိပ္ရတာ ဇိမ္မ႐ွိလိုက္တာ...Daddy ရဲ႕ အိပ္ယာႀကီးကို လြမ္းလာၿပီ....]
[444: ခဏေလးေအာင့္ထားဉီး...ေက်ာင္းဆင္းခ်ိန္ေရာက္ေနၿပီ....]
[႐ွဲ႕ဟယ္: Daddy သာ အခုလို ေအးစက္ၿပီး ခံစားခ်က္မဲ့သူမဟုတ္ရင္ သူ႕ ေဘဘီေလး အခုလို စည္းလြတ္ဝါးလြတ္ လုပ္ေနတာကို အျပစ္တင္မလားမသိဘူး...]
[ 444:....... ]
[444: နင္းခ်ီလာေနၿပီ...] ႐ွဲ႕ဟယ္တစ္ေယာက္ သူ႕ကိုယ္သူ ေဘဘီဆိုတဲ့နာမ္စားသုံးလိုက္ေတာ့ 444 ခင္မ်ာ အလုပ္ေတြေတာင္ ေမ့သြား႐ွာတယ္....ဒီက ေဘဘီေလး (444) အရမ္းေတြ ထိတ္လန္႔ေနပါၿပီေနာ္...
ဒီအသံၾကားေတာ့ ႐ွဲ႕ဟယ္ မ်က္ကလူးဆတိျပာျဖစ္သြားၿပီး ဇာတ္ေကာင္စ႐ိုက္အတိုင္း ျဖစ္ေအာင္ အမူအရာေျပာင္းလိုက္ရတယ္...အမွန္တိုင္းေျပာရရင္ သူလဲ နင္းခ်ီကို လြမ္းေနတာပါပဲ...႐ွဲ႕ဟယ္က ႏူးညံ့သိမ္ေမြ႕ၿပီး စာနာတတ္တဲ့ type ကို သေဘာက်တယ္ေလ.....
………………………… …………………………
နင္းခ်ီခင္မ်ာလဲ စိတ္မခ်မ္းမသာျဖစ္ေနခဲ့ရတာပါပဲ...တန္႔က်ိဳးကမေျပာမဆိုနဲ႔ ေပ်ာက္သြားတဲ့ အျပင္ ဖုန္းဆက္ေတာ့လဲ သူ႕နံပါတ္ကို Block ထားျပန္တယ္.... အိမ္တိုင္ရာေရာက္ သြား႐ွာျပန္ေတာ့လဲ ျခံေပါက္ဝမွာတင္ ပိတ္ဆို႔ထးတားဆီးခံခဲ့ရတာေၾကာင့္ စိတ္႐ွည္႐ွည္ထားၿပီး ေစာင့္ေန႐ုံကလြဲၿပီး မတတ္ႏိုင္ခဲ့ဘူး....သူ႕ကို စိတ္အေႏွာက္အယွက္အေပးဆုံးအရာက တန္႔က်ိဳးကို အခုလိုျဖစ္ေအာင္ ဘယ္ေကာင္လုပ္သြားမွန္း မသိရေသးတာပဲ....တန္႔က်င္းဝမ္းက ေကာင္ေလးကို ေကာင္းေကာင္းကာကြယ္ေပးေနပါရက္နဲ႔ အခုလိုေတြျဖစ္သြားတာ လုံးဝအဓိပၸါယ္မ႐ွိဘူး....
မည္သို႔ပင္ျဖစ္ေစ စိတ္မကူးရဲေလာက္တဲ့အရာေတြက အမွန္တကယ္ျဖစ္ပြားခဲ့ၿပီးေနၿပီ.....
နင္းခ်ီက တန္႔က်ိဳးကို တိတ္တခိုး ခ်စ္ေနခဲ့တယ္...ဒီအေၾကာင္းကို လူဘယ္ႏွေယာက္ေတာင္ သိေနၾကလဲ တန္႔က်ိဳးမသိန္ိဳင္ခဲ့ဘူး...တန္႔က်ိဳး ေက်ာင္းျပန္တက္တဲ့သတင္းကို နင္းခ်ီဆီ အလုအယက္သတင္းလာပို႔ၾကတယ္ေလ.....
ဒီတစ္ႀကိမ္မွာေတာ့ တန္႔က်ိဳးရဲ႕ အခန္းျပင္မွာပဲ ၿငိမ္ၿငိမ္ေလး ေစာင့္ေနလိုက္ေတာ့တယ္....
သူ ဒီေကာင္ေလးကို တကယ္လြမ္းေနခဲ့တာပါ....သို႔ေပမယ့္လဲ ျဖစ္ပ်က္ခဲ့သမွ်အရာေတြေၾကာင့္ ေဝးကြာမႈေတြ တျဖည္းျဖည္းႀကီးထြားလာခဲ့ၿပီပဲ....အရင္လို တိတ္တခိုးေငးၾကည့္ၿပီး အေဖာ္ျပဳေပးဖို႔ အခြင့္မသာေတာ့ဘူး....အခုဆို တစ္ႀကိမ္တစ္ခါေလာက္ေတြ႕ခြင့္ရဖို႔ေတာင္ ခက္ခဲေနပါၿပီ....
တစ္ေန႔ေန႔မွာ ဒီေကာင္ေလးကို အခုလိုျမင္ေတြ႕ႏိုင္ခြင့္ေလးပါ ဆုံး႐ႈံးသြားခဲ့ရင္.....
နင္းခ်ီ စိတ္ဓာတ္က်လာတာေၾကာင့္ မ်က္ေမွာင္ၾကဳံ႕ထားလိုက္မိေလတယ္.....
အခ်က္ေပးသံထြက္ေပၚလာတာနဲ႔ အတန္းသားေတြ တစ္ေယာက္ၿပီးတစ္ေယာက္ ထြက္လာၾကၿပီ...ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္တည္းသာ အခန္းထဲမွာ က်န္ခဲ့တယ္...ၾကည့္ရတာ အိပ္ေပ်ာ္ေနတယ္ ထင္ပါရဲ႕.....
နင္းခ်ီတစ္ေယာက္ ကူကယ္ရာမဲ့တဲ့အမူအရာနဲ႔ တိတ္တိတ္ကေလး ေလွ်ာက္သြားလိုက္တယ္....
ေကာင္ေလးက အရင္တုန္းကအတိုင္းပါပဲ....အတန္းထဲမွာ ဘယ္သူ႕မွဂ႐ုမစိုက္ဘဲ အိပ္ေပ်ာ္ေနတယ္ေလ.....အနားေရာက္သြားေတာ့မွ သူထင္ထားသလိုမဟုတ္မွန္း သိရေတာ့တယ္...ခုံေပၚမွာ ေမွာက္အိပ္ေနေပမယ့္ ပုခုံးေတြက မသိမသာတုန္ယင္ေန႐ွာတယ္...အိပ္ေပ်ာ္ေနတာမဟုတ္ဘူးလား...
နင္းခ်ီ စိုးရိမ္တႀကီးနဲ႔ ေကာင္ေလးကို လႈပ္ႏိုးလိုက္တယ္...
"ေ႐ွာင္က်ိဳး...."
ေကာင္ေလးက မၾကားဘူးထင္ပါရဲ႕....
နင္းခ်ီအရမ္းစိတ္ပူလာတာေၾကာင့္ ေကာင္ေလးရဲ႕ ေခါင္းကို ဆြဲမလိုက္ေတာ့ ေကာင္ေလးရဲ႕ မ်က္ႏွာတစ္ခုလုံး နီရဲေနၿပီး မ်က္ရည္ေတြဝဲေနတယ္.....
"ဘာျဖစ္လို႔လဲ...ေနမေကာင္းဘူးလား...ကိုယ္မင္းကို ေဆး႐ုံပို႔ေပးမယ္ေနာ္..."
နင္းခ်ီ ေကာင္ေလးကို ဆြဲေပြ႕ဖို႔ျပင္လိုက္တယ္...
႐ွဲ႕ဟယ္က နင္းခ်ီရဲ႕လက္ကို ပုတ္ထုတ္လိုက္ၿပီး ေအာ္ဟစ္ေနတယ္...
"မထိနဲ႔..."
နင္းခ်ီနဲ႔ အတူ႐ွိေနတာကိုသာ တန္႔က်င္းဝမ္းသိသြားရင္ ဘယ္လိုအျပစ္ေပးမႈေတြနဲ႔ ၾကဳံရမလဲ....
သူ နင္းခ်ီကို စိုက္ၾကည့္လိုက္ၿပီး...
"ဘယ္သူ႕ဂ႐ုစိုက္မႈမွမလိုခ်င္ဘူး...အိမ္ျပန္ခ်င္တယ္.."
ဒီေကာင္ေလးနဲ႔ပတ္သတ္ၿပီး ပိုပို ထူးဆန္းလာတယ္.....ေကာင္ေလး သူ႕အေပၚဘယ္လိုသေဘာထားတယ္ဆိုတာ သိေပမယ့္ ဒီလိုပုံစံမ်ိဳးေတာ့ မထားခဲ့ႏိူငိပါဘူး....
႐ွဲ႕ဟယ္ရဲ႕ ခႏၶာကိုယ္ အားနည္းေနတာကိုျမင္ေတာ့ နင္းခ်ီက....
"ကိုယ့္အေဆာင္က ဒီနားေလးတင္ပဲ...အဲ့မွာ အရင္နားလိိဳက္ရင္ေရာ..."
႐ွဲ႕ဟယ္က ေခါင္းကို တစ္ဖက္လွည့္လိုက္ၿပီး....
"ကြၽန္ေတာ္ အိမ္ပဲျပန္ခ်င္တယ္...ခင္ဗ်ား ကြၽန္ေတာ္နဲ႔ ေဝးေဝးေန...."
စကားဆုံးတာနဲ႔ ႐ွဲ႕ဟယ္ ေခါင္းငိုက္စိုက္က်သြားၿပီး ေျခလွမ္းေတြပါ ယိုင္က်လာတယ္...နင္းခ်ီ ဖမ္းထိန္းထားလို႔သာ ပစ္မလဲသြားတာ...
နင္းခ်ီ သက္ျပင္းခ်လိုက္ၿပီး ေကာင္ေလးကို ၿငိမ္ေအာင္ထိန္းေနရတယ္...
"ဒီလိုပုံစံနဲ႔ အိမ္ဘယ္လိုျပန္မွာလဲကြာ...အရင္ဆုံး အေဆာင္မွာ ခဏေလာက္နားေနလိုက္ပါ..."
ေျပာၿပီးတာနဲ႔ ႐ွဲ႕ဟယ္ကို အေဆာင္ကို ေခၚသြားၿပီး အခန္းတံခါးကို ေလာ့ခ်ထားလိုက္တယ္.....
နင္းခ်ီရဲ႕လက္ကေန ေျပးမလြတ္တာေၾကာင့္ ႐ွဲ႕ဟယ္ အေဆာင္ကို ပါသြားခဲ့တယ္...မၾကာခင္ တန္႔က်င္းဝမ္း လာႀကိဳလို႔ နင္းခ်ီနဲ႔ အတူတူ႐ွိေနမွန္းသာသိသြားရင္ .....
"ကြၽန္ေတာ္ အဆင္ေျပတယ္....အိမ္ျပန္မယ္..."
ေျပာၿပီးတာနဲ႔ ေျပးဖို႔ျပင္ေတာ့တာပဲ.....
နင္းခ်ီက ဘာတစ္ခြန္းမွမေျပာဘဲ ေကာင္ေလးရဲ႕ ေက်ာျပင္ကို ခပ္ဖြဖြ ပုတ္ေပးေနၿပီး ေကာင္ေလးရဲ႕ အင္းက်ီကို ဆြဲခြၽတ္လိုက္တယ္.....
နင္းခ်ီဒီလိုလုပ္္လိုက္လိမ့္မယ္ မထင္မိခဲ့ေပ....႐ွဲ႕ဟယ္ တြန္႔လိမ္႐ုန္းကန္ေနၿပီး....
" ခင္ဗ်ား ဘာလုပ္တာလဲ! !!!!"
ေကာင္ေလးရဲ႕ ခႏၶာကိုယ္ကို ၾကည့္ရင္းနဲ႔ နင္းခ်ီရဲ႕ မ်က္ဝန္းေတြ မီးဝင္းဝင္းေတာက္ေနၿပီ....သူ ခန္႔မွန္းထားတဲ့ အတိုင္းပဲ...သူ႕လက္ထဲမွာ ရတနာတစ္ပါးလို တယုတယထားခဲ့တဲ့ေကာင္ေလးကို တျခားေကာင္က ရက္ရက္စက္စက္ ေဆာ့ကစားထားတယ္တဲ့လား....
ဆင္ျခင္တုံတရားေတြ လြတ္ထြက္မသြားေအာင္ ႐ွိသမွ်အစြမ္းကုန္ထုတ္သုံးၿပီး တည္ၿငိမ္ေအာင္ ထိန္းေနရတယ္.....
႐ွဲ႕ဟယ္က ႏႈတ္ခမ္းကိုက္ထားၿပီး တစ္သံမွမထြက္ေပမယ့္ မ်က္ရည္ေတြ စီးက်ေနတယ္...
"အဲ့လူက မင္းကိုႏွိပ္စက္ေနလို႔ ကိုယ့္ကို မင္းအနားမွာ မေနေစခ်င္တာလား...ကိုယ္ေျပာတာ ဟုတ္လား..."
"ခင္ဗ်ား နဲ႔မဆိုင္ဘူးလို႔ေျပာၿပီးၿပီးပဲ....ကြၽန္ေတာ္႕ကို လႊတ္ေပးပါေတာ့...."
ေၾကာက္႐ြံထိတ္လန္႔ေနတဲ့ေကာင္ေလးကို နင္းခ်ီ ေငးၾကည့္ေနခဲ့တယ္..သူ႕ႏွလုံးသားတစ္ခုလုံး ဖ်စ္ညႇစ္ခံထားရသလိုပါပဲ.....သနားတဲ့စိတ္ ၊နာက်င္မႈ၊ အမ်က္ေဒါသ ခံစားခ်င္ေတြ ေရာႁပြန္း႐ႈပ္ေထြးေနတာေၾကာင့္ လက္သီးကို က်စ္ေနေအာင္ ဆုပ္ထားလိုက္မိတယ္...ဒီေကာင္ေလးကို သူ႕မွာ စကားၾကမ္းၾကမ္းေတာင္ မေျပာရက္ခဲ့ဘူး....တိုေတာင္းလွတဲ့ လအပိုင္းအျခားေလးမွာ ဒီအေျခေနထိေရာက္ေအာင္ ဘယ္ေလာက္မ်ား ႏွိပ္စက္ခံထားရသလဲ....
ေၾကာက္႐ြံထိတ္လန္႔ေနတဲ့အမူအရာနဲ႔ေကာင္ေလးက သူ႕ရင္ခြင္ထဲမွာ ငို႐ိႈက္ေနတယ္....အရင္တုန္းကလို ရဲတင္းမႈေတြမ႐ွိေတာ့ဘူး...မ်က္ဝန္းလွလွေလးထဲမွာလဲ အျပဳံးေတြ ဆိတ္သုန္းေနၿပီး သတိထားမႈေတြသာႂကြင္းက်န္ေနတယ္....ႏွိပ္စက္ညႇင္းပန္းခံေနရေပမယ့္လဲ မခုခံရဲတာေၾကာင့္ တိတ္တဆိတ္သည္းခံေနရ႐ွာတယ္.....
နင္းခ်ီ ေလေအးတစ္သုတ္႐ိႈက္သြင္းလိုက္ၿပီး..
"ၿပီးခဲ့တဲ့တစ္ေခါက္ ကိုယ္ေမးတုန္းက မင္း မေျဖခဲ့ဘူးေနာ္...အခုေရာ ေျပာျပလို႔ရၿပီလား..ကိုယ္မင္းကို ကူညီမယ္..."
ေကာင္ေလးဘက္က ဘာအသံမွ ထြက္မလာခဲ့ေပ....
အေတာ္ၾကာေတာ့မွ နင္းခ်ီ ေကာင္ေလး မ်က္ႏွာကို ဆြဲေမာ့လိုက္ေတာ့ ေကာင္ေလးက အသံတိတ္ ငိုေန႐ွာတယ္....
ေကာင္ေလးက သူ႕ကို ၾကည့္ေနတယ္...မ်က္ေတာင္ေတြကလဲ မ်က္ရည္ေတြနဲ႔ စိုစြတ္ေနတယ္....
"ခင္ဗ်ား ဘာလို႔ ကူညီခ်င္ေနတာလဲ..."
"ကိုယ္မင္းကို သေဘာက်လို႔ေပါ့...."
ေကာင္ေလးက ႐ုတ္တရက္ႀကီး ထရယ္ေနတယ္...ငို႐ိႈက္သံေတြေရာေနတဲ့ ရယ္သံေတြနဲ႔ေပါ့....
"သေဘာက်တယ္ ...???"
ဆိုေတာ့ တစ္စုံတစ္ေယာက္က ကိုယ့္ကို သေဘာက်တယ္ ဆိုတာ ဒါမ်ိဳးေပါ့...
နင္းခ်ီက သူ႕ကို သေဘာက်တဲ့အတြက္ ညႇင္ညႇင္သာသာဆက္ဆံေပးတယ္..စိတ္ပူေပးတယ္...သူ ဒုကၡေရာက္ေနတာျမင္ေတာ့ မခ်ိမခံသာျဖစ္ၿပီး ကူညီေပးခ်င္ေနတယ္...ဒီလိုကူညီေပးခ်င္တာကလဲ သူခံစားေနရတဲ့ ဒုကၡေတြကြယ္ေပ်ာက္သြားဖို႔.. သူ မနာက်င္ေတာ့ေအာင္လို႔တဲ့....
ဒါေတြအားလုံးက သူ႕ကိုသေဘာက်လို႔ပါတဲ့....
႐ွဲ႕ဟယ္က တကယ္ေတာ့ ငတုံးတစ္ေကာင္မွမဟုတ္တာ...လူတစ္ေယာက္ကို သေဘာက်တယ္ဆိုတာ ဘယ္ပုံဘယ္နည္းမွန္း အနည္းနဲ႔အမ်ားေတာ့ သိပါေသးတယ္...သို႔ေပမယ့္လဲ သူ႕ကိုယ္သူ လွည့္စားေနဆဲပါပဲ...Daddy က သူ႕ကိုသေဘာက်လို႔ ဒီလိုေတြလုပ္ေနတာပါ...သူကိုယ္တိုင္ကလဲ Daddy ကို သေဘာက်လို႔ ဒီလိုအရာမ်ိဳးေတြအလုပ္ခံေနခဲ့တာပါ....
ဒါေပမယ့္ နင္းခ်ီရဲ႕ ေႏြးေထြးယုယမႈေတြကို ေတြ႕လိုက္ရခ်ိန္မွာ သူ႕ကိုယ္သူ ဒီ့ထက္ပိုၿပီး လွည့္စားဖို႔ မစြမ္းသာေတာ့ဘူးေလ....
တစ္စုံတစ္ေယာက္ကို သေဘာက်တယ္ဆိုတာ ဒီလိုမ်ိဳးမွ မဟုတ္တာ...သူ မင္းကို သေဘာက်တယ္ဆို ဘာအေၾကာင္းေၾကာင့္နဲ႔မွ မင္းကို နာက်င္ေအာင္လုပ္မွာမဟုတ္ဘူး...သူမင္းကို တကယ္သေဘာက်ရင္ မင္းကို ခံစားရေအာင္ ဒုကၡေတြမေပးဘူး...သူမင္းကို တကယ္သေဘာက်ရင္ မင္းကို အ႐ုပ္တစ္႐ုပ္လို ေဆာ့ကစားမွာမဟုတ္ဘူး....Daddy သူ႕အေပၚ လုပ္ခဲ့သမွ်အရာအားလုံးက သေဘာက်လို႔ လုပ္ခဲ့တာေတြမွမဟုတ္တာ...ဒါေတြအကုန္လုံးက က႐ုဏာမဲ့တဲ့ ပိုင္ဆိုင္လိုစိတ္သက္သက္ေၾကာင့္ပါပဲ...ၿပီးေတာ့ ႐ွဲ႕ဟယ္ ဒါေတြကို လက္သင့္မခံခ်င္ခဲ့႐ုံပါ....
ဆယ့္႐ွစ္ႏွစ္လုံးလုံး ေလးစားၾကည္ညိဳခဲ့ရတဲ့ အခ်စ္ရဆုံးေသာ ဖခင္က သူ႕ကို နည္းနည္းေလးမွ သေဘာမက်ခဲ့ပါဘူး....
ဒါ့ေၾကာင့္လဲ အခုလို အညႇာတာမဲ့စြာ ဆက္ဆံေနတာေပါ့....
ဒါကို လက္ခံလိုက္ရမွာ သိပ္ကိုေၾကာင္မိေနပါတယ္...ဒါကို လက္ခံလိုက္တာနဲ႔ သူ႕မွာ ဖမ္းဆုပ္ထားစရာ ဗလာနတၳိျဖစ္သြားေတာ့မွာ....