Başım Sasuke-kun'un omzuna yaslıyken gözüm bir açılıp bir kapanıyordu.
Bir anda havalandığımı hissettim.
En sonunda bedenimi saran sıcak bir ıslaklık hissettiğimde gözlerimi tamamen açabilecek gücü kendimde bulabilmiştim.
Başımı kaldırıp baktığımda Sasuke-kun'un beni ılık suya bıraktığını fark ettim.
Suyun ılıklığı bedenimi sarıyor ve acımı biraz azaltıyordu.
Bayık gözlerle Sasuke-kun'a baktığımda,endişeyle bana baktığını fark ettim.
Ne kadar süre ona baktığımı bilmiyorum ama sonrasında kalkıp aynanın önünden bir toka aldı ve saçlarımı topladı.
Yüzümden çekilen saçların daha da rahatlamamı sağladığında suya daldırdığı eliyle yavaşça yüzümü okşadı, bu serinlememe sebep olurken biraz daha kendime geldiğimi hissettim.
"Acıyor mu?"
Yanağımın içini ısırdım ve gözlerimi kapattım.
Yüzüme kanın hızla hücum ettiğini hissedebiliyordum.
Böyle bir şeyi nasıl kolayca söyleyebiliyordu?
Cevap vermek yerine başımı salladım.
Susanoo ile telafi ettiği eliyle beni omzumdan kavrayıp göğüsüne doğru bastırdı, küvetin soğukluğu aramıza girse de bunu takmıyor gibiydi.
Diğer elini suya daldırdı.
Ne yapacağını anladığımda elimi elinin üstüne koydum ve başımı eğdim.
"Korkma."
Sesi yumuşaktı.
Elimi çekmek konusunda tereddüt etsem de bana bedenim için değer vermediğini biliyordum.
Elimi çekmek için sadece bu düşünceye tutundum.
Ben elimi çekince önce karnımı okşadı, sonrasında kasıklarıma ve daha da aşağılara ilerledi.
Tek kolumu boynuna atıp gözlerimi kapattım.
Canım yanıyordu.
Dudaklarım kulağına değerken okşayışları beni acı içinde kıvransam da kendimden geçiriyordu.
Kilodumun bacaklarımın arasından süzülüp gittiğinde itiraz etmedim.
Ama yanma ve acı hissinin biraz gittiğinin farkındaydım.
Sasuke-kun tekrardan yanıma geldi.
"Üzülme..."
**************
"İyi misin, Sakura?"
Belli belirsiz başımı salladım ve ellerimle hafifçe yanaklarıma vurdum.
"İyiyim,Tsunade-sama."
Tsunade-sama bana kaygılı gözlerle bakarken gülümsedim.
Ama bu onu yine de ikna etmemiş gibiydi.
Başını salladı ve gözlüğünü çıkarıp gömleğine taktı.
"Sadece hasta raporlarının kontrolü kaldı...Ben hallederim.Hadi sen eve git."
İtiraz etmek için ağzımı açsam da bakışları buna engel oldu.
Gömleğimi çıkarıp askıya astım.
"Peki."
Hastanenin çıkışına sakince yürürken girişe geldiğimi fark ederek bana selam veren danışman kıza başımla selam verdim.
Gökyüzüne baktığımda tatlı bir karamel rengi olduğunu fark ettim.
Çok güzeldi.
Gülümsedim ve eve doğru yola çıktım.
Yolda yürürken hastanedeki işler yüzünden Sasuke-kun'dan uzaklaşan aklım yine o geceye dönmüştü.
Üzerinden birkaç gün geçmesine rağmen sanki o gece ki Sakura başka biri gibiydi.
İlk defa bu kadar cesurdu.
İlk defa bu kadar sevildiğini hissetmişti.
Ve ilk defa bu kadar ileri gitmişti...
Utanıyordum ama bir yandan da heyecandan ölecek gibi oluyordum.
Tuhaf bir duyguydu.
Bu halimi görmesine rağmen Sasuke-kun'un bir şey dememesi beni daha da sakinleştiriyordu tabii.
Genellikle yatağa ilk önce ben giriyordum ve günün yorgunluğundan uyuyup kalıyordum.
Bu süreçte arada sırada Sasuke-kun'un eve geldiğini ya da yanıma yattığını hareketlerden ve seslerden hissedebiliyordum.
Genellikle kollarını bana doluyor ya da beni göğüsüne çekiyordu, çoğu zaman elini karnım ve kasıklarım arasında bir yere sabitliyor ve okşuyordu.
O gün bu kadar acı çekmemin sebebi bekaretimi kaybetmek olduğunu biliyordum.
Sasuke-kun'un attığı kanlar içinde olan çarşafı gördüğümde bunu daha net anlamıştım.
Sebepsizce kanı gördüğümde tuhaf hissetmiştim, aslında medikal ninja olarak buna alışıktım ama...
Bir ama vardı işte...
Nedenini bilmiyordum...
Sasuke-kun ile yaptığım için pişman değildim sadece...
Belki de bunun gelip geçici bir şey olmasından korkuyordum.
Eve geldiğimi fark ettiğimde derin bir nefes alıp kapıyı açtım.
Sakince girip üstümü çıkardım, yatak odasına girdiğimde Sasuke-kun'u uyurken görmeyi beklemiyordum.
O günden beri eve sürekli geç geliyordu.
Köy meselelerinin onu çok yorduğunun farkındaydım.
Hemen üstümü değiştirip daha rahat hareket etmemi sağlayan bir şort ve tişört geçirdim üstüme...
Hastaneden çıkmadan yemek yediğim için aç değildim.
Sasuke-kun'un da aç olduğunu düşünmüyordum çünkü ona sürekli yemesi için bolca yolluk hazırlıyordum.
Ve her biri boş geliyordu :)
En azından güzelce yemek yediğinden emindim.
Yavaşça yatağa yattım ve izin verdiği ölçüde ona sarıldım.
Erkeksi kokusu burnuma dolarken bir anda beni kendine çekti ve göğüsüne yayıldım.
Ama şikayet edecek durumda değildim.
Gözlerimi kapattım ve kendimi onun kollarında geçirdiğim sayısız uykudan birine bıraktım...