"එල්සා.......අදත් උදේ ඉදන් මනෝ පාරවල් ගහන්න ගත්තද...ඔය කෝපි එක නිමෙයි...."
මම පියවි සිහියට ආවේ ඇනාගේ සද්දෙට....අද සීත සෘතුවේ අවසාන දවස...මම ආසම කාලයේ අවසාන දවස...හැමදාම වගේ අදත් ජනේලේ වීදුරුවේ හිම උඩ ලස්සන රටාවක් ඇදලා තිබ්බා...
"ඇනා....මෙහෙ එන්නකෝ..."
ඇනා එතනට ආවේ අවුල් උන කොන්ඩේ හද හද....
"අදත් අර චිත්‍රද...."
"ඔව් ඇනා....බලන්නකෝ මේ රටා ලස්සනයි...කවුරු හරි අතින් ඇදලා වගේ....."
"එල්සෝ.....ඔයා හිතුවද උත්තර ද්‍රැවේ ඉන්න හිම අවතාරේ මෙහෙටත් ඇවිත් කියලා....ආ..."
ඇනා මට ඒක කිව්වේ විහිලුවක් වගේ උනත් මගේ අවදානේ ගන්න එයාට පුලුවන් උනා....
"හිම අවතාරයක්?????"
"ඔව් .....එහේ මිනිස්සු ජීවත් වෙන පැත්තක් තියනවා....එස්කිමෝවරු නෙමෙයි...සාමාන්‍ය මිනිස්සු ඉන්න පොඩි ගමක් ...ඒ ගනේ ඔය හිම කොල්ලා ගැන කතා තියනවා..."
"කොල්ලෙක්ද....අවතාරයක්ද...."
"හොල්මන් කොල්ලෙක්...."
"ඔයා කොහොමද දන්නේ..."
"ඒවට තමා මැට්ටියේ ඉන්ටර්නෙට් තියෙන්නේ...තමුසෙ ඉතින් පොතේ ඔලුව ඔබන් ඉන්නවා මිසක් ඕවා ගැන හොයන්නේ නෑනේ...."
ඇනා මට ටොක්කකුත් ඇනන් දිවත් දික් කරන් එතනින් යද්දි මගේ හිත අතීතේට ගියා...
❄..............................❄
ඒ අම්මායි තාත්තායි ඇක්සිඩන්ට් එකකින් නැති වෙන්න කලින්....මට අවුරුදු පහයි...ඇනාට තුනයි...
මම පුරුදු විදිහට ශීත කාලෙට අදින නිල් පාට අත් දිග රෑ ගව්ම ඇදන් ජනේලේ ගාවට වෙලයි හිටියේ.....එකපාරම ජනේලේ වීදුරු වල තද අයිස් තට්ටුවක් බැදෙන්න ගත්තා....මට ලොකු සීතලක් දැනුනේ නෑ...
ඒ අයිස් තට්ටුව උඩ කාගෙද මන්දා සිහින් ඇගිලි තුඩු වගයක් හරි අපූරුවට රටා ඇන්දා....
මම ඊට එහා පැත්තේ තිබ්බ ජනේලේ ඇරියේ එලියේ ඉන්න සිත්තරුවා කවුද බලන්න...
වහලේ කිසි ගානක් නැතුව හිටන් හිටියේ කොල්ලෙක්...පොඩි ලමයෙන් නෙවෙයි...මට එයාගේ රූපේ හරියටම මතක නෑ....කොහොම හරි වයස දා හතක විතර කොල්ලෙක්....එයා කිසි ගානක් නැතුව ජනේලේ රටා ඇන්දා...මම බලන් ඉන්නවා කියලාවත් එයාව වහලෙන් ලිස්සලා වැටෙයි කියලාවත් ගානක් නෑ....
"ඔයා ලත්සන්ට චිත්‍ර අදිනවා..."
මම කිව්වම ඒ කොල්ලා ගැස්සුනා...
"ඔයාට....මාව පේනවද..."
මම ඔලුව වැනුවේ 'ඔව්' කියලා....ඒ එක්කම අම්මා කතා කරපු නිසා මම එතනින් ආවා....ආය යද්දි අර කොල්ලා නෑ.....
ගෙදර හැමෝම කිව්වේ ඒක හීනයක් කියලා....ඒත්....ඒත්...ඒක ඇත්තක්...
මම එදා ඉදන් සීත සෘතුව එනකල් මග බලාගෙන හිටියා....මොකද හැමදවසකම ජනේලේ වීදුරුවේ චිත්‍ර තිබ්බා....කොයි තරම් එයාව බලන්න උත්සහ කරත් එයා ආය ආවේ නෑ....ඒත් චිත්‍ර තිබ්බා....
මම සමහර දාට ජනේල් පඩිය උඩ එයාට ලියුම් තිබ්බා...උදේ බලද්දි ඒවා නෑ....හුලගට ගහන් ගිහින්වත් බිම වැටිලාවත් නෑ....
මට හොදට මතකයි අම්මායි තාත්තායි නැතිවුන දා...එදාත් සීත සෘතුවේ දවසක්....මට දාසයයි....මම නහය රතු වෙනකල් අඩලා කාමරේ ජනේලෙට මුහුන දාලා නිදා ගත්තා....මම හැමදාම නිදිය ගත්තේ එහෙම....
එදා උදේ ජනේල් වීදුරුවේ තිබ්බේ ලස්සන හාට් රටාවක්....ඒකට ඕන කෙනෙක් සනසන්න පුලුවන්...
එයා දැන් ගොඩක් වයස ඇති...මොකද මට එයාව හම්බුනේ අවුරුදු පහේදි...එතකොට එයාට 17-18 ක්...දැන් මට විසි තුනයි....
කමක් නෑ...මට ඕන ඒ හිම අවතාරේ හම්බෙන්න....මම අවසානයේ තීරනයක් ගත්තා...
"ඇනා....උත්තර ද්‍රැවේ තියන ගම්මානෙට ටිකට් බුක් කරන්න..."
😬 ඔයාලාගේ අහිම්ශක ඕතරී සින්ගල් මොන්ගල් ඩෑල් එකක් වීමට ඔය හිම අවතාරේ වග කිව යුතු බව කරුනාවෙන් සලකන්න...
😊 මගෙ හොල්මන් කොම්ලා...
😁❤️ආ...මේ මගේ අලුත් ඉස්ටෝරිය..
කමෙනුවක් වෝට් එකක් දාලා මාව දිරිගන්වම්න..
😌🤝