Mazhar yazıyor...
Artık vazgeç şundan!
Seni uyarmaktan yoruldum.
Benzettiğin kişi değilim tamam mı?
Senin rehabilitasyon merkezin de değilim.
Benimle uğraşmayı kes!
Kızsın diye bir şey demek istemiyorum ama artık yeter!
Benim neler yaşadığımı bilmiyorsun. Dıştan yargılıyorsun sadece.
Fiziksel özelliklerimle dalga geçme hakkına sahip değilsin!
Beni yargılama hakkına sahip değilsin.
Aptal bir insan değilim, şuana kadar merhametimden sustum.
Aklındaki saçma sapan şeyleri İslam’a yükleme hakkına da sahip değilsin.
Buradan konuşuyorsun ama korkağın tekisin.
Gelip yüzüme söylesene bunları!
Baştan beri ön yargılı davranıp duruyorsun. Kendi kafanda bi profil çizmişsin ve ona inanıyorsun.
Bir başkası sana kötülük yaptı diye herkes de yapacak diye bir şey yok.
Bak, her ne yaşadın bilmiyorum. Bu kadar nefret dolu olacak ne yaşadın bilmiyorum ama dermanını yanlış yerde arıyorsun...
Bir başkasına suç atarak hiçbir şeyden kaçamazsın.
Bazı şeylerle yüzleşmesi lazım insanın.
Kendini yoruyorsun. Kalbini yoruyorsun.
Bunu kendine yapma Mevâ.