A S H Y
I went home with nothingness. Tahimik ang paligid at si Jay lamang ang tanging nakabantay sa living area. Tinungo ko ang kaniyang kinaroroonan at umupo sa sofa.
"Tahimik yata," panimula ko. "Nasaan ang mga tao rito?"
"Nasa kabilang bahay."
Bumaling ako sa aming silid na nasa ikalawang palapag.
"Hindi pa ba siya umuuwi?"
"Marami siyang ginagawa ngayon."
"Tamam. Anong oras siya uuwi?"
"Wala siyang sinabi. Bakit, may balak ka bang lumabas ulit?"
Umiling ako, "Wala naman. Gusto ko lang malaman."
"Anytime, pwede siyang umuwi." Hindi na ako sumagot. "Kamusta iyong lakad mo?"
"Natapos ko na ang ipinapagawa sa akin ni Boss."
He smirked, "You're such a good girl. And for sure, matutuwa siya rito."
Itinuon ko ang aking atensyon sa kaniya. I was thinking na baka pwede ko siyang mahingan ng pabor.
"And Jay," I paused. "Pwede ba kitang pagkatiwalaan? Kahit na sa isang pabor lamang."
"One favor, huh?" He badly smirked.
"I'm serious. And please, just for one favor." He said nothing pero tumango siya.
"I missed my son, and I want to see him. Could you tell Gage about this? Please."
"Alam mong hindi siya papayag."
"Jay, hindi mo naiintindihan," tugon ko. "This is not about Rain. This is all about my son."
"Ash, huwag mong pahirapan ang sarili mo." Sandali pa ay tumayo siya, at ganoon din maging ako. Bumaling siya sa may labasan.
"They're here," he added, "at ayusin mo na ang sarili mo."
"Jay." Muli siyang bumaling sa akin.
"Don't worry," sagot niya at lumakad na rin para salubungin ang iba pang kasamahan. Kumilos din ako at mabilis na tumungo sa silid.
I closed the door at sumandal dito. Maghalong lungkot at inis ang aking nadarama. Nalulungkot ako dahil hindi ko magawang makasama ang aking anak. Naiinis din ako dahil hindi ko man lang nagawang piliin si Rain over all. Sobrang hirap. Palagi akong nahihirapan. Ngunit, kailangan ko maging matatag- for my son's sake.
At habang nakatingin sa phone ko, wala ni anumang tawag o text mula kay Rain ang dumating. Alam kong labis ko siyang nasaktan. Ngunit ang ginagawa ko ay para rin sa amin. Nakasalalay kay Gage ang tanging lihim meron ako, at iyon ang pagkakaroon ng Anak mula kay Rain. And I don't want Gage to divulge my toppest secret.
***
Rain had been distressed. Hindi siya makapaniwala na pagkatapos ng lahat ay muli siyang babalik sa simula. For him, Ash is reiterated.
He sat on his swivel chair na tila tulala at may malalim na iniisip. The strawberry smell spread out. Inangat niya ang kaniyang tingin at nakita niya ang isang babaeng pumasok at papalapit sa kaniya.
"So, what's up?" tanong nito at umupo sa may sofa.
"We broke up," sagot naman niya at umiling. "Another game plan."
"C'mon, Rain. Hindi ka sigurado sa naging dahilan niya."
He smiled evily, "And I'm about to renounce her."
The woman raised her brows and her eyes asking some why's.
"Do I'm insane in Love?" The woman breathe in.
"You're truly sincere, Rain."
"You think. Do you?"
Tumango ito, "You're wife was very close to me. At alam ko kung paano mo minahal si Amber noon. At bilang best friend niya, I knew everything. Including you."
"Do you think masaya si Amber ngayon?"
"C'mon, man. She's fine and maybe, she's happy."
Tumango si Rain at bumaling sa kaniyang telepono.
"You're checking her. Weren't you?"
Ibinalik niya ang tingin sa kaniya at nakangiti na ito na tila ba nang-aasar din sa kaniya.
"No," alibi ni Rain. "I'm just checking the time."
"Ohh . . ." Hindi nakumbinse ang babae sa sagot nito. "But I swear, mas mahal mo pa siya ngayon."
"That's not true."
"C'mon, Rain," she added. "Your mouth can't tell but your eyes can."
"That joke is such a cheap one."
"Hmm. Talaga ba?"
"Alam mo ba kung saan ka angat?" The lady kept on smiling. "Sa jokes mong hindi mabenta."
"Alam mo rin ba kung saan ka mas umangat?" bawing tanong nito. "Sa pagsisinungaling."
Sandali pa ay tumayo ang babae.
"Nagmana ka talaga sa kapatid mo," giit ni Rain.
"Remember, I'm Lindsay Cabrienta. Pangalawa kay Red," at tumuro siya sa kaniya. "We are cousins, at nagmana rin ako sa'yo."
He thought that she was right.
**
A S H Y
Sinalubong ko siya ng may mga ngiti sa aking labi. He's happy habang yumakap sa akin. He even kissed me on my forehead. Gage is such a sweet man, at wala siyang ipinagkaiba kay Rain.
"How's your day?"
Tumango ako, "I'm fine."
"I'm hungry," he said, gazing on me.
Napalunok ako, "What do you want to eat?"
"Your dish," tugon niya sa mahinang boses.
"I will tell Zeynep."
Humawak siya sa aking baywang. "Thank you for staying with me."
"Magpahinga ka na muna," tugon ko. "We will cook something for dinner."
Muli siyang ngumiti, "Go ahead."
Umalis ako at tinungo ang kusina. The housemaid was in there, too.
"What's for dinner, Zeynep?"
"Lezzetli Gida," sagot niya at ngumiti.
"Evet. Then, I will cook vegetables."
Muli siyang ngumiti at sinimulan ko na rin ang aking trabaho. Vegetables for me are good, at hindi lang iyon. Veggies remind me of my man, Rain.
At habang naghihiwa ng mga sangkap, mga ngiti ay hindi ko maiwasan. I remembered those memories way back years ago when I was having a meal with him and his men. Masaya lang. Kay sarap balikan ng mga sandaling iyon.
"Ma'am . . . Ma'am?" Napalingon naman ako. "Are you okay?"
Na-realized ko na nakatunganga pala ako habang nakatitig sa may pinto. At hawak ang kutsilyo, nakangiti na para bang ewan.
"Evet." Bigla akong nahimasmasan mula sa matinding imahinasyon. "Ben iyiyim."
Tumango siya at bahagyang ngumiti, "I thought you're not okay."
"Don't worry, Zeynep," I added. "I'm not totally crazy."
"Rahatlamak, I would not tell Boss about this."
Ngumiti lamang ako at muling itinuloy ang aking ginagawa. And after half of an hour na pananatili sa kusina, I already made my own and main dish.
Me and Zeynep placed the food and cutleries on dining table, preparing our dinner. Hindi ko maiwasang isipin si Rain. At kahit papaano, napapangiti ako the way his face crossed on my mind. Malakas ang naging tama ko sa kaniya, at ganoon din ang kaniyang naging dating sa akin. Rain is totally my ideal man.
Maaga kaming kumain ng dinner. Katabi ko si Gage at kasama rin namin sa hapagkainan ang iilan sa kaniyang mga tauhan, including Jay na kaniyang kanang kamay.
And as usual, tahimik kami habang kumakain. At madalas ding si Gage ang nagsisimulang mag-open up ng conversation.
"The soup tastes good," he started. "And I like it."
Ngumiti ako, "Glad to hear that."
"I like your mood," giit niya. "At sana ganito ka parati."
Pasimple kong binalingan si Jay, at seryoso naman siyang nakatingin sa akin.
"Yes," sabi ko at agad na lumingon sa kaniya.
"What would be your plan for tomorrow?"
"I was planning to work back," sagot ko. "I missed my job a lot."
"Then, how's my order?"
Natigilan ako sandali, "I'm done on it."
"Good. Atleast, sinusunod mo pa rin ako."
"You're my Boss, I humbly said. "And I don't want you to feel disappointed."
"If that so," he paused. "Then, you are free to go back tomorrow."
Pasimple akong ngumiti. "Thank you."
-THREE WEEKS-
--
R A I N
Trials happened but success rolled over. I was going to Cafe and meeting someone nicely. The weather wasn't good at gano'n din ang mood ko. I expected nothing since Ash told me about breaking up. We don't have any conversations at all. Hindi na rin kami nagkikita, at kahit na magkasalubong man lang o aksidenteng magtagpo ay hindi na rin nangyari. I truly understand how people changed.
"It's been a while since we talked," sabi niya pagkaupo ko. "So, tell me about something, Rain."
"Matagal-tagal din tayong hindi nagkita, pero wala sa isip ko ang magkuwento sa'yo."
"Wala ka bang napapansin sa mga nangyayari ngayon?" He asked, showing his ridiculous face.
"Marami akong napapansin," tugon ko. "Pero pansin ko lang din. At wala akong balak sa mga iniisip mo. Ayoko ng stress sa utak."
He laughed, "Stress sa utak, huh?" Umiling siya.
"Hanggang ngayon ba nonsense ka pa rin kausap?"
Lumingon siya sa paligid at pasimpleng ngumiti. "Wala ka pa lang sasabihin sa akin. Pwes, ako meron."
"Kung tungkol ito sa offer mo sa akin dati, I'm sorry. Wala akong maiirekomenda sa'yo."
"I changed my mind," he answered, lowering his eyes. Bakas sa mukha nito ang pagiging sarkastiko.
"Let me tell you something." Sumeryoso ang kaniyang mukha at tumingin sa akin. Hindi ako kumibo.
"Do you know my Boss, right?"
Nodding my head, "Gage Khan."
"Do you know him?" I simply smiled as he was asking me about him with some interest.
"He is someone who wants anyone to be annoyed."
"Do you think?"
"Babaliktarin mo na ba siya ngayon?" I evily asked with a smile.
"Baka nga ikagulat mo pa ang sasabihin ko sa'yo," he seriously said. I slowly changed my expression.
"Do you know why others keep their mouth shut?" Nanatili lamang akong nakatingin sa kaniya.
"Because they're dangerous."
I raised my brows, "I understand how snakes have their venoms. But remember, their venoms may heal someone."
May kung anong galit ang namuo sa kaniyang mga mata.
"Do you know what I mean?" tanong niya.
"Hindi ko naiisip ang iniisip mo," saad ko. "Pero wala akong balak na isipin ang nais mong sabihin." I began to stand.
"Aalis ka na?" Umangat siya ng tingin sa akin. "Hindi ko pa nga sinasabi sa'yo, tatayo ka na."
Marahan siyang tumayo at lumapit sa akin.
"Gage Khan owned her," he smiled a little. "Your lady was his wife."
My heart beating, my inner soul shaking. But my body remained nothing.
"Thank me later, Mr. La Costa. Have a nice day." Sa sandali pa lamang ay umalis ito. Nakalayo na siya nang magawa ko itong lingunin. Isang galit ang nanumbalik sa aking pagkatao.
Getting my phone, I dialed someone- my trusted person.
"May ipapagawa ako sa'yo," I said, hanging the phone at agad din na umalis.