Matapos akong magpamasahe sa kanila, nagluluto nga ako ngayon ng aming almusal.
Buti nalang ay agad na nangaso ang dalawa kong mokong na aking tinawag na si Kyaru at Kazuma at itinuro ito ni kuya Tanjiro sa kanila kung saan ito.
Lalabanan daw nila ang mga halimaw doon na tinatawag ni kuya Tanjiro na Talung Mushroom, mga level 29.
Kaya, nakakuha sila ng hugis talong na mushroom. Oo, mahaba at malaki. Parang ano... Basta...
Dito ay masaya nga ako dahil mayroon kaming kakainin ngayong almusal.
"I am happy because you are so obedient. Bumabawi ang mga mokong na ito ah?" masaya na sabi ko sa kanila.
"Opo naman master. Kasi, alam namin ni Kazuma na marami kaming atraso sa iyo," tuwang sabi ni Kyaru.
"Tama nga si Kyaru, master," sabi naman ni Kazuma.
"Oh, sige. Maghintay lang kayo diyan mga señorito. Matatapos ko nang lutuin ito," ngiti kong sabi.
Ipinagpatuloy ko ang pagluluto at naamoy ko ang aroma nito.
"I like the smell. Um, ang bango ng aroma 'tong linuluto ko," sabi ko sa aking sarili.
"Uhm, master, hindi ka na ba galit sa amin ni Kyaru?" Tanong sa akin ni Kazuma.
"Maybe, just a little bit. Napasaya niyo ako ngayon dahil kumuha kayo ng mahaba at malaking mushroom," ngiting sabi ko.
"Walang anuman," sabi ng dalawa.
Dito ay naramdaman kong biglang sumakit ang aking tiyan kaya ipinaubaya ko muna sa kanila ang aking linuluto.
"Kyaru at Kazuma, kayo muna magluto sa linuluto ko ah? Biglang sumakit ang tiyan ko," sabi ko sa kanila.
"Opo master," sabi ng dalawa.
Agad akong pumunta comfort room.
Habang si Kazuma at Kyaru naman ay hindi alam ang gagawin.
"Pst. Kyaru, alam mong magluto?"
"Hindi, ikaw?" Tanong naman ni Kazuma.
Dito ay napahindi naman si Kyaru kaya nagpanic sila.
Sa kanilang kawalang-alam sa pagluluto ay linakasan nalang nila ang apoy ng linulutong Talung Mushroom.
Matapos akong mag-C.R. ay naamoy kong parang may umuusok sa kusina.
Pumasok sa aking isipan ang linuluto ko kaninang breakfast.
Nakita ko ito na umuusok na habang ang dalawa ay nagpapanic.
"Kayong dalawa! Alis na kayo diyan! Bakit ang lakas ng apoy!?" Tanong ko sa kanila.
Pero tahimik lang ang dalawa at nanginginig.
Dito ay agad kong hininaan ang apoy pero nasunog na ang aking linuluto.
Dito ay bigla nalang napasigaw si Tanjiro matapos nitong pumasok sa bahay.
"Hoy! May naaamoy akong sunog!" Sigaw ni kuya Tanjiro.
Unti-unting naging uling ang aking nakita sa banga at biglang nasunog.
"Hindi! Sunog na silang lahat," nalungkot ako ng sobra.
Lumapit sa akin si kuya Tanjiro at sinabing, "Ano iyan?! Sunog na. Ayane, ang tagal na natin nagsasama pero ano ang ginawa mo, sinunog mo ang ulam natin!" Inis na sabi nito sa akin.
"Kasalanan niyo ito!" Sabi ko kina Kazuma at Kyaru.
Dito ay agad kong sinapak sina Kazuma at Kyaru.
"Tama na iyan, Ayane!" Sigaw sa akin ni kuya Tanjiro.
"Pero, kasalanan nila kung bakit ito nasunog," malungkot na sabi ko.
"Hindi naman sa pagmamaliit sa kanilang dalawa pero alam ba nilang magluto? Ikaw ang magaling magluto dito, bakit ipinaubaya mo sa kanila!" Sabi sa akin ni kuya Tanjiro.
"Kuya, I just go to C.R. kanina kasi masakit ang aking tiyan!" Sagot ko.
"You just go to C.R. while cooking? Tinimpi mo nalang sana para hindi nasunog ang linuluto mo!" Galit na siya sa akin.
Ipinagpatuloy niya ang kanyang sinasabi na," Ano ngayon ang ating kakainin? Iyang abo na iyan? Is that edible? Sumagot ka Ayane!"
"Hindi! Kuya Tanjiro," napaiyak nalang ako.
Sunod kong sabi na,"Oo! It is all my fault na nasunog ang aking breakfast. I'm not perfect kuya Tanjiro. I am not perfect." Sabi ko habang napapaluha.
"Oo Ayane, fault mo nga. Fault niyong lahat! Ito ang pinakaayaw kong mangyari ngayong gutom na ako," sabi niyang naiinis.
Sa inis ni Tanjiro sa amin, siya ay nag-alboroto.
Ipinagpatukoy niya ang kanyang sinasabi na "Oo, siguro kasalanan niyo lahat iyan. Naglilinis ako ng bahay habang kayo naman! Ano ang ginagawa niyo? Pagod na pagod na ako tapos dumagdag pa kayo! Ngayon, wala na naman tayong kakainin! Ano? Say something!?" Sigaw niya sa amin.
Ramdam na ramdam ko talaga ang kanyang pagkagutom at pagkainis.
Dito ay sumigaw ako ng, "Kuya Tanjiro! Crave me if you want to, huwag ka lang magalit sa akin!" Sigaw ko.
Dito ay mas lalo ko ngang ininis si kuya Tanjiro.
"Iyan lang ang alam mo Ayane! Alis na ako! Bahala na kayo sa buhay niyo!" Sabi niya.
Dito ay gusto na nga kaming layasan ni kuya Tanjiro.
Dito ay agad ko siyang hinila at agad ko siyang hinalikan sa pisngi.
Nagulat na lang siya dahil sa aking paghalik at agad naman niya akong pinigilan.
Umiyak ako at lumuhod sa kanyang harapan habang nagmamakaawa.
"I'm sorry for what I said earlier which is cocky for you," sabi ko.
Pero halatang galit pa rin siya sa amin.
Pero nagmakaawa ako at sinabing, "Please, Tanjiro, mahal kita kuya. Huwag mo akong iwan. Alam kong makasalanan akong nilalang at nagkakamali rin. Pero, please, huwag mo akong iwan."
"Goodbye, Ayane. Hindi ito ang unang beses na nangyari ito sa atin. Nangako ako sa sarili ko na kapag mauulit pa ito, hindi ko na kayang kasama kita."
"Huwag kang umalis kuya! Hindi ko kaya kung wala ka!" Sigaw kong umiiyak na.
Patuloy akong umiyak na nagmamakaawa sa kanya.
"Kayong dalawa! Alagaan niyo si Ayane. Kung hindi, lagot kayo sa akin," sabi ni kuya Tanjiro sa kanila.
Malungkot at tahimik nga rin ang dalawa dahil ayaw rin nilang umalis ito base sa napansin ko.
Hanggang siya'y unti-unti naglaho sa aking paningin habang ako ay umiiyak.
"Kuya Tanjiro, hindi! Don't leave me!" Sigaw ko.
Pero umalis pa rin siya kaya bigla nalang akong nawalan ng malay sa aking kalungkutan.
Nang ako'y nagkamalay na ay agad kong sinampal ang dalawa.
"Kayo ang may kasalanan kung bakit umalis si Tanjiro!"
Pero agad ko ring natanto sa aking sarili na ako talaga ang may kasalanan. Kung nagtimpi lang sana ako kanina, maayos sana ang linuluto ko. Malapit na talaga kasing maluto kanina eh.
Dito ay humingi nanaman ng paumanhin ang dalawa.
"Sorry, sorry? Alam niyong dalawa, malapit na akong magsawa sa kasosorry niyo?" Sabi ko sa kanilang nalulungkot.
"Sorry, master!" Sabi pa rin ng dalawa.
"Lumayas kayo!" Sigaw ko.
Lumayas nga sila kaso nalaman kong wala akong kasama.
Kaya sinabi kong, "Hoy! Wait! Huwag pala."
Sinampal ko nga silang dalawa paglapit nila pero kahit ang dami na nilang kasalanan sa akin ay pinatawad ko pa rin silang dalawa.
"Bakit nangyayari ito sa akin, ang malas-malas! Ngayon, linayasan na ako ni kuya Tanjiro?" Disappointed kong sabi sa aking sarili.
Sumunod ay may sinabi sa akin si Kazuma na aking ikinagulat.
"Master, may sasabihin po ako sa inyo, hindi po talaga iyon ang dahilan kung bakit siya umalis," sabi sa akin ni Kazuma.
"Ano Kazuma?!" Gulat na sabi ko.
"Kinausap ako kagabi ni Tanjiro, sinabi niyang may isa siyang misyon na dapat tapusin. Iyon lang ang sinabi niya na kanyang idinetalye. Ang pagsunog namin kanina sa linuluto mo ay sinadya namin ni Kyaru para magkaroon ng drama at umalis si Tanjiro."
"What the hell? Scripted lahat ng yun!? Ba't 'di nalang niya sinabi sa akin para hindi na nangyari ang drama? Wow! Ang gagaling niyo ah? Eh di sana nakakain rin tayo ng almusal!" Sabi ko.
"Sorry, master. Kaya sumakit ang tiyan mo dahil linagyan ko ng E. Coli bacteria ang iyong inumin which is part of the plan," sabi naman ni Kyaru.
"Ano?! Ano ba iyan! Kyaru, malapit na akong magkadiarrhea kanina sa ginawa mo." sabi ko sa kanya.
Agad ko nga siyang sinabunutan.
Humalakhak nalang bigla si Kazuma at sinabing, "Master, bagay mo pong mag-artista."
"Ikaw din Kazuma, ang sarap mong hampasin ng kaldero! Hindi ko bagay no," sabi ko.
Sa oras na ito ay labis akong nag-aalala kay Tanjiro.
Hindi ko alam kung magiging ligtas siya sa kanyang misyon. Pero, tiwala akong malalampasan niya ito.
Sayang naman kung mawawala siya, para iniwan na rin niya ang aking regalo.
Dahil ang aking matamis na pagmamahal ay para lamang sa kanya.
Ganyan ko kamahal ang aking kuyang si Tanjiro.
Sabik na sabik na rin akong makapiling siya habang buhay.
Sumunod ay napagdesisyunan kong pumunta na kami para makipagsapalaran kahit gutom na kami.
"Hoy! Kayong dalawa, magpapasting na tayo. Tara na sa Skeleton Territory."
Sumang-ayon silang dalawa at linabanan namin lahat ng mga skeleton monster sa tawag na Skeletor, level 30.
Pinuksa namin lahat sila at sa huli ay nagpakita ang kanilang boss.
Si Bossabos, leader of skeleton monsters, level 35.
"Mga mahihinang nilalang! Walang makakatalo kay Bossabos!" Sigaw ng monster.
Wala pang limang segundo ay agad kong natalo si Bossabos sa pamamagitan ng paghagis ng aking espada hanggang sa masapol ito sa kanyang Crystal Heart na source ng kanyang buhay.
Dahil dito, nanalo kami sa laban.
May nakuha nga kaming mga bagay sa kanila gaya ng Skeleton Cereals at Skeleton Bone.
Matapos nito ay agad kaming bumalik sa bahay na aming rinentahan.
Binigyan rin namin si Marites ng Skeleton Cereal dahil sa kanyang kabutihan kagabi.
Agad nga akong nagluto ng aming almusal at pananghalian gamit ang Skeleton Cereal.
Habang nagluluto ako ay naisip kong ang paglayas ni Tanjiro sa akin ang naisip niyang paraan para ako ay mas lalong lumakas at maovercome ang aking takot na mawala siya.
Kaya naman, ngumiti na lamang ako.
Nang matapos kong lutuin ay nagdadalawang isip ko itong isubo.
"Hoy, kayong dalawa, nakakain ba talaga ito? Parang ayaw ko, para kasing kumakain ako ng kalansay. Pero, gusto ko lang ang amoy," sabi ko.
"Naku master, masarap po iyan. Rich in Calcium and Zinc. Tignan niyo po si Kyaru, naubos na niya," ngiting sabi ni Kazuma.
Tinikman ko nga ang Skeleton Cereal.
Nagulat nalang ako sa lasa dahil napakasarap talaga.
Dahil sa sarap ay patuloy kung dinalaan ang aking mangkok.
Magmula noon ito na talaga ang paborito ko dito sa Another World.
Naging paborito ko ito dahil ito ay kalasa at kaamoy rin ito ng oat meal.
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
"Malungkot ka talaga kapag hindi ka masaya."
Ano kaya ang susunod naming paglalakbay?
Abangan niyo nalang ang susunod na kabanata ng nobelang ito. Salamat.