မနက္၆နာရီအနာရီအခ်ိန္ေလာက္သူတို႔ေလးေယာက္စလုံးHotelထဲမွခရီးေဆာင္အိတ္ေတြႏွင့္အတူထြက္လာသည္။အင္းသူအင္းသားမ်ားကိုႏႈတ္ဆက္ၿပီးေလွျဖင့္အင္းေလးမွထြက္ခြာေတာ့သည္။ေလ၏တိုက္ခတ္မႈေၾကာင့္အေအးဓာတ္သက္သာေအာင္ေလးေယာက္စလုံးအႏြေးထည္ထူထူဝတ္ထားၾကသည္။သည္လိုႏွင့္ထိုေလွဟာေညာင္ေ႐ႊသို႔ေရာက္လာၾကသည္။ေညာင္ေ႐ႊမွာအပ္ထားခဲ့ေသာကားကိုျပန္ယူကာပင္းတယၿမိဳ႕ရွိေရခ်မ္းစင္႐ြာသို႔ျပန္လာၾကသည္။သာေဗ်ာႏွင့္လေရာင္ကေတာ့အိပ္ခ်င္လို႔ဆိုၿပီးအေနာက္ခန္းမွာႏွစ္ေယာက္သားအိပ္ေပ်ာ္ေန၏။ျမတ္မင္းပိုင္ကေတာ့နႏၵမပ်င္းရေလေအာင္အေဖာ္ျပဳရင္းစကားေျပာေပးေနသည္။သည္လိုႏွင့္သူတို႔ကားေလးဟာအခ်ိန္အေတာ္ၾကာေအာင္ေမာင္းႏွင္လာခဲ့ရင္း႐ြာသို႔ေရာက္လာသည္။
ကားကိုေတာ့ထုံးစံအတိုင္းဝပ္ေရွာ့ကိုပဲလာယူခိုင္းရသည္။ျမတ္မင္းပိုင္ဟာနႏၵခရီးပန္းေနတာျဖစ္ေသာေၾကာင့္ရန္ကုန္ကိုတန္းမျပန္ခိုင္းေတာ့ေပ။ဒီ႐ြာမွာပဲ၇ရက္ေလာက္ေနသြားလို႔ဆိုၿပီးမွာေလသည္။ေဒလီယာကိုဘယ္လိုလုပ္မလဲဆိုေတာ့ျမတ္မင္းပိုင္ကလြတ္ထားလိုက္တဲ့။.ဂ႐ုစိုက္မေနနဲ႕ဆိုတာေၾကာင့္နႏၵတို႔ဒီ႐ြာမွာခဏလာေနၾကသည္။သူတို႔ေလးေယာက္႐ြာထိပ္မွာေတြ႕တဲ့ေထာ္လာဂ်ီကိုငွားၿပီးေလးေယာက္သားအိမ္သို႔ျပန္လာၾကသည္။အိမ္သို႔ေရာက္ေသာအခါ...
"သူႀကီးေရ....သူႀကီး...က်ဳပ္တို႔ျပန္လာၿပီဗ်...."
သာေဗ်ာအသံၾကားတာႏွင့္သူႀကီးတစ္ေယာက္အိမ္ေပၚကေနဆင္းလာသည္။
အခ်ိန္အားျဖင့္၁၁ခြဲေနၿပီ...
"ေၾသာ္..သားတို႔ေတာင္ျပန္ေရာက္လာၿပီပဲ....လာလာအိမ္ထဲကို.."
သူႀကီးတစ္ေယာက္သူတို႔ေလးေယာက္ကိုေခၚကာအိမ္ေအာက္ထပ္တြင္ထိုင္ခိုင္းၿပီးေရႏြေးၾကမ္းခ်ေပးသည္။
"ဧည့္သည္ေတြလည္းပါလာတာပဲ"
"ဟုတ္တယ္သူႀကီး ဒီကအကိုကကိုနႏၵ...ဒီဘက္ကလေရာင္တဲ့"
ဆိုကာသာေဗ်ာႏႈတ္ဆက္ေပးေလသည္။
"ေဟ...လာေနတာဟုတ္ပါၿပီ...ဒါမဲ့အခန္းကသုံးခန္းရွိတာကြယ္...တစ္ခန္းကစတိုခန္းလိုျဖစ္ေနၿပီကြဲ႕...အဲ့အခန္းကိုရွင္းမွရမယ္..."
"အာ...ရပါတယ္ဦးေလးရဲ႕...ကြၽန္ေတာ့္တို႔ကိုဒီမွာေနခိုင္းတာနဲ႕တင္ေက်းဇူးတင္ေနပါၿပီဗ်ာ...အဲ့အခန္းကိုကြၽန္ေတာ္တို႔ပဲရွင္းလိုက္ပါမယ္"
ဆိုၿပီးနႏၵတစ္ေယာက္ဝင္ေျပာေတာ့သည္။လေရာင္လည္းလက္ခံသည္ဟုေခါင္းညိတ္လိုက္သည္။
"ကဲကဲ အိတ္ေတြကိုအခန္းထဲမွာခဏခ်ၿပီးထမင္းစားဖို႔ဆင္းလာခဲ့ၾက ေရေတာ့မခ်ိဳးၾကနဲ႕အခုမွေနပူထဲလာတာဆိုေတာ့အေအးပတ္ကုန္ဦးမယ္"
သူတို႔ေလးေယာက္စလုံး"ဟုတ္ကဲ့ပါ"ဆိုၿပီးအိတ္ေတြဆြဲကာအေပၚသိုတက္သြားၾကသည္။အခန္းေရွ႕ေရာက္ေတာ့..
"နႏၵ မင္းတို႔အိတ္ေတြငါတို႔အခန္းမွာခဏခ်ထားမင္းတို႔အခန္းရွင္းၿပီးမွအိတ္ေတြျပန္ယူၾက"
သူတို႔လည္းသေဘာတူကာသာေဗ်ာအခန္းသို႔ဝင္သြားၾကသည္။နႏၵႏွင့္လေရာင္ဟာလည္းအခန္းပတ္ပတ္လည္လိုက္ၾကည့္ေနၾကသည္။သာေဗ်ာတစ္ေယာက္အခန္းထဲေရာက္ေရာက္ျခင္းနံရံမွာကပ္ထားသည့္သူ႕Idolေတြကိုစကားေျပာေနသည္။
"ရားးးOppaလြမ္းေနတာ...ခရီးသြားတုန္းပစ္ထားခဲ့မိၿပီ...က်ဳပ္မရွိေတာ့Oppaတို႔လည္းက်ဳပ္ကိုလြမ္းေနၿပီေပါ့ေနာ္....ဆာဒါးငဲ...Oppaရား.."
ဆိုၿပီးနံရံမွာကပ္ထားေသာဓာတ္ပုံေတြကိုနမ္းေနေတာ့သည္။ဒါကိုေၾကာင္ၾကည့္ေနၾကေသာလူသုံးေယာက္လည္းရွိေသးသည္။.နႏၵသည္BTSကိုသိေသာ္လည္းအတိအက်မဟုတ္။သာေဗ်ာအခန္းသို႔ေရာက္မွေသခ်ာၾကည့္မိသည္။လေရာင္လည္းBTSသီခ်င္းေတြနားေထာင္ျဖစ္သည္။ျမတ္မင္းပိုင္လည္းသူ႕ရဲ႕ငယ္ကိုၾကည့္ရင္းစကားဆိုလိုက္၏။
"ငယ္ကကို႔ကိုက်ေတာ့အာဘြားမေပးဘူးအဲ့ဓာတ္ပုံေတြကိုက်အာဘြားေပးတယ္မတရားဘူး"
သာေဗ်ာလည္းသူ႕ဦးကကေလးတစ္ေယာက္လိုခြၽဲေနတာကိုၾကည့္ရင္း..
"ဦးကလည္းအဲ့လိုမဟုတ္ပါဘူးဗ်ာ...ဦးကငယ့္အပိုင္ေလ..မဟုတ္ဘူးလား....Oppaတို႔ကကြၽန္ေတာ့အိမ္မက္မို႔...အေဝးကေနပဲခ်စ္ခြင့္ရွိတယ္ေလ"
အဲ့စကားၾကားၿပီးသုံးေယာက္စလုံးသာေဗ်ာကိုသနားခ်င္သလိုေတာင္ျဖစ္သြားၾက၏။
"ဟုတ္ပါၿပီ....ကြာ....ကို႔ငယ့္ကစကားအရမ္းတတ္တာပဲ.....ငယ္ရဲ႕အိမ္မက္ကို ကိုမပိတ္ပင္ပါဘူး ငယ္BTSအဖြဲ႕က္ိုႀကိဳက္တယ္မလား....ႀကိဳက္ပစ္လိုက္...ကိုပါလိုက္ၿပီးႀကိဳက္ေပးမွာဗ်ာ...."
"ဦးတကယ္ေျပာတာေနာ္"
"တကယ္ပါဗ်ာ.."
နႏၵႏွင့္လေရာင္ကိုေတာ့ဖုတ္ေလတဲ့ငပိရွိတယ္လို႔ေတာင္မထင္ႏွစ္ေယာက္တစ္ကမၻာရိုေနၾကသည္။သူတို႔ေလးေယာက္အကၤ်္ီလည္းၿပီးေအာက္ထပ္သို႔ဆင္းလာၾကသည္။
ေအာက္ထပ္တြင္သူႀကီးတစ္ေယာက္ထမင္းစားဖို႔ေတာင္ေစာင့္ေနၿပီျဖစ္ေသာေၾကာင့္
သူတို႔ေလးေယာက္စလုံးထမင္းစားပြဲတြင္ဝင္ထိုင္လိုက္ၾကသည္။ထိုအခ်ိန္တြင္....
"သူႀကီးေရသူႀကီး...."
သူႀကီးတစ္ေယာက္ၿခံထဲသို႔လွမ္းၾကည့္လိုက္ေသးသည္။
"မိေအးတို႔ပါလား...လာၾကလာၾက"
မိေအးတို႔အုပ္စုသူႀကီးအိမ္ထဲသို႔ဝင္လာၾကသည္။
"ကိုျမတ္မင္းပိုင္နဲ႕ဧည့္သည္ေတြေရာက္ေနတယ္ၾကားလို႔ဟင္းလာပို႔တာပါ..."
ဆိုကာမိေအးတို႔အုပ္စုျမတ္မင္းပိုင္,နႏၵႏွင့္လေရာင္ကိုလွည့္ၾကည့္လိုက္သည္။
*ဟယ္...ေတာ္ေတာ္ေခ်ာတာပဲငါလိုခ်င္တာဒီTypeပဲသုံးေယာက္စလုံးအဆင္ေလးေတြၾကည့္စမ္း..ဒါေပမယ့္ကိုျမတ္မင္းပိုင္ကိုေတာ့မမွီေသးပါဘူးေအ....*
သာေဗ်ာကိုေတာ့အေရးမလုပ္ၾကအရင္ကဆိုသာေဗ်ာဟာပ်ိဳတိုင္းႀကိဳက္တဲ့ႏွင္းဆီခိုင္...။ျမတ္မင္းပိုင္ေရာက္လာမွဘယ္သူမွသူ႕ကိုေခ်ာတယ္လို႔မထင္ျမတ္မင္းပိုင္မွျမတ္မင္းပိုင္ျဖစ္ေနေတာ့သည္။
"ဟဲ့မိေအးနင္တို႔လည္းဟင္းခ်ၿပီးသြားေတာ့ေလ...ဘာေတြေငးေနတာတုန္း..."
*မိန္းကေလးျဖစ္ၿပီးအဲ့ေလာက္ထိေငးေနစရာမလိုပါဘူး။
တကယ္တည္းအရွက္ကို*င္ထဲမ်ားထိုးထည့္ထားၾကသလားမသိဘူးအရွက္ကိုမရွိၾကဘူး*ဆိုကာသာေဗ်ာေဒါပြေနေတာ့သည္။
"အမေလးေတာ္....နင္ကလည္းသြားမွာပါ...ေမာင္းထုတ္စရာမလိုပါဘူး
ကိုျမတ္မင္းပိုင္ထည့္စားေနာ္."
"ေၾသာ္...ဟုတ္ကဲ့ပါဗ်ာ..."
သာေဗ်ာတစ္ေယာက္မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္တြင္ထိုင္ေနေသာျမတ္မင္းပိုင္ကိုစိုက္ၾကည္လိုက္သည္။.ျမတ္မင္းပိုင္လည္းထိုအၾကည့္ေၾကာင့္မ်က္လုံးေလးပင့္ၾကည့္ကာေခါင္းေလးျပန္ငုံသြားသည္။.နႏၵလည္းမိေအးတို႔ေပးေသာဟင္းေတြကိုၾကည့္ၿပီးသေရက်ကာ..
"ကြၽန္ေတာ္တို႔ေကာင္းေကာင္းစားပါ့မယ္"
ဆိုကာသြားေတြအကုန္ေပၚသည္အထိရယ္လိုက္သည္။.လေရာင္လည္းဒါကိုစိတ္ထဲတြင္မေက်မနပ္ျဖစ္ေနၾက၏။
"ကဲကဲဒါဆိုကြၽန္မတို႔သြားလိုက္ပါဦးမယ္...."
"ႂကြႂကြ...ျမန္ျမန္ျပန္ေလေကာင္းေလးပဲ"
ဆိုကာသာေဗ်ာေျပာလိုက္ေတာ့မိေအးတို႔ေျခေဆာင့္ၿပီးထြက္သြားၾကသည္။
မိေအးတို႔လာေပးေသာဟင္းကိုေလးေယာက္စလုံးတစ္ေယာက္မွမထိၾကသူႀကီးတစ္ေယာက္တည္းသာစားလိုက္ရေတာ့သည္။
ထမင္းစားၿပီး၍ခဏနားကာေလးေယာက္သားစတိုခန္းကိုရွင္းေနၾကသည္။.စတိုခန္းကိုဖြင့္လိုက္ကတည္းကဖုန္မႈန့္ေတြၾကည္းပဲပင့္ကူအိမ္ေတြလည္းရွိလို႔ေန၏။
ျမတ္မင္းပိုင္ကေတာ့လက္ျဖင့္ေလထဲကဖုန္မႈန့္ေတြကိုခါကာမ်က္ႏွာႀကီးရႈံ႕ေန၏။
"အဟြတ္အဟြတ္ "
သာေဗ်ာကေတာ့ေခ်ာင္းဆိုးေနကာက်န္ႏွစ္ေယာက္ကေတာ့အကၤ်္ီျဖင့္ႏွာေခါင္းသို႔အုပ္ထားၾက၏။
ထိုအခန္းထဲတြင္ကုတင္တစ္လုံးပါရွိေတာ့
အသင့္ျဖစ္သြားေတာ့သည္။.မဟုတ္ရင္ေအာက္မွာဖ်ာခင္းၿပီးအိပ္ရမည့္အျဖစ္မ်ိဳးနႏၵတို႔ႀကဳံရမည္။အခ်ိန္အားျဖင့္၂ခြဲေလာက္ရွိေနၿပီေလးေယာက္သားဖုန္ေတာထဲမွာအခန္းရွင္းေနၾက၏။
ရန္ကုန္ဘက္တြင္ေတာ့ေဒလီယာတစ္ေယာက္ခရီးသြားဖို႔ျပင္ေန၏။ေဒလီယာအိမ္ေပၚကဆင္းလာၿပီးလက္ထဲတြင္လည္းခရီးေဆာင္အိတ္ကိုကိုင္လာေသးသည္။ဒါကိုျမင္ေသာေဒလီယာ၏မိဘႏွစ္ပါးကလွမ္း၍ေမးေတာ့သည္။
"သမီး...ဒါကဘယ္သြားမလို႔လဲဒယ္ဒီတို႔လည္းမသိရပါလား"
"သမီးရွမ္းျပည္ဘက္သြားမလို႔.."
ဧည့္ခန္းထဲမွာထိုင္ေနေသာေဒလီယာအေဖႏွင့္အေမဟာေဒလီယာနားလမ္းေလွ်ာက္လာၾကသည္။
"သမီးကဘာသြားလုပ္မလို႔လဲကြယ္.....အဲ့မွာအသိရွိလို႔လား...."
ေဒလီယာ့အေမစကားဆိုလိုက္သည္.။
"က်စ္..မာမီရယ္..တစ္ပတ္ေလာက္ပဲသြားမွာကို...ဘာေတြစိတ္ပူေနတာတုန္း"
"ေၾသာ္..သမီးရယ္..ခရီးေဝးဆိုေတာ့မာမီစိတ္ပူလို႔ပါ..."
ေဒလီယာ့အေဖဟာသူမလက္ကိုဆြဲကာႏွစ္ေယာက္တည္းေျပာစရာရွိတယ္ဆိုၿပီးမီးဖိုခန္းသို႔ေခၚသြားေလ၏။ဧည့္ခန့္ထဲတြင္က်န္ခဲ့ေသာေဒလီယာ့အေမကလည္းဘာေတြမ်ားလွ်ို႔ဝွက္ေနၾကတာလဲမသိဘူးဆိုၿပီးက်န္ခဲ့ေတာ့သည္။
"သမီး...Myat Company ကခိုးထားတဲ့ရွယ္ယာေတြဘယ္လိုလုပ္မွာတုန္း..သူတို႔ဘက္ကလည္းစုံစမ္းေနၾကၿပီ"
"ဒယ္ဒီရယ္...ဘာေတြစိတ္ပူေနတာလဲ...ဒါေတြကေနာက္က်ရင္သမီးရဲ႕အပိုင္ေတြျဖစ္လာေတာ့မွာ..."
"ဟုတ္ပါၿပီကြာ...ဒယ္ဒီသမီးကိုယုံတယ္...ဒယ္ဒီလည္းသူတို႔Companyကိုလိုခ်င္ေနတာၾကာၿပီ..."
"ဟုတ္ကဲ့ပါဒယ္ဒီရယ္...ဒါဆိုသမီးသြားၿပီ..ေလယာဥ္ေနာက္က်ေနေတာ့မယ္"
ေဒလီယာ့အေဖလည္းေခါင္းညိတ္လိုက္သည္။သည္လိုႏွင့္ေဒလီယာတစ္ေယာက္မိဘေတြကိုႏႈတ္ဆတ္ကာကားနဲ႕ထြက္သြားေတာ့သည္။
ေဒလီယာဟာငယ္ငယ္ကတည္းကနိုင္ငံျခားမွာေနခဲ့ရတာျဖစ္သည္။.သူအသက္၁၈ျပည့္ၿပီးေတာ့Bar ေတြClubေတြသြားကာပ်က္စီးလာသည္။မိဘေတြကရန္ကုန္မွာေၾကာင့္ဘာမွမသိေပ။ နိုင္ငံျခားမွာအေဒၚႏွင့္လာေနျခင္းသာျဖစ္သည္။
ေဒလီယာတစ္ေယာက္နိုင္ငံျခားမွာဘဲတစ္ေပြနဲ႕ပတ္ရႈတ္ေသာမိန္းမျဖစ္ၿပီးတစ္ေယာက္ၿပီးတစ္ေယာက္ထည္လဲတြဲသည္။.ေဒလီယာဟာတစ္ေန႕မူးမူးျဖင့္လူတစ္ေယာက္ႏွင့္မွားသြား၏။ထိုလူဟာအကာအကြယ္မသုံးတာေၾကာင့္ေဒလီယာဗိုက္ရသြားသည္။ေဒလီယာလည္းထိုသတင္းၾကားၿပီးလက္မခံနိုင္တာေၾကာင့္ကိုယ္ဝန္ဖ်က္ခ်ခဲ့သည္။ေဒလီယာဆိုေသာသူမဟာအားလုံးအသစ္ကျပန္စမယ္ဆိုကာရန္ကုန္သို႔ျပန္လာခဲ့ၿပီးျမတ္မင္းပိုင္ကိုအမိယူဖို႔ႀကိဳးစားခဲ့သည္။.သူမရဲ႕အတိတ္ေတြကိုသူမအေဖကိုပဲေျပာျပၿပီးအေမကိုေတာ့မေျပာျပခဲ့ေပ။အဘယ္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္အေမစိတ္ေတြညစ္ၿပီးေဒၚသူဇာကိုရင္သြားဖြင့္ရင္သူ႕အေၾကာင္းေတြသိသြားမွာဆိုးေသာေၾကာင့္ျဖစ္သည္။
ေဒၚသူဇာသာဒီကိစၥေတြကိုသိခဲ့ရင္သူ႕သားနဲ႕လက္ထပ္ေပးမွာမဟုတ္ေခ်.။
သည္လိုႏွင့္သူမေလယာဥ္ဟာရွမ္းျပည္နယ္သို႔ေရာက္လာသည္။.ေလဆိပ္တြင္Taxiငွားကာ႐ြာသို႔ဆိုက္ဆိုက္ၿမိဳက္ၿမိဳက္ႀကီးေရာက္ခ်လာသည္။ကားဝင္မရတာေၾကာင့္ဆိုင္ကယ္ပဲငွားကာသူႀကီးအိမ္သို႔တန္းေမာင္းခိုင္းေတာ့သည္။
*ဟက္ဘယ္လို႐ြာလဲမသိဘူး...ကားဝင္လို႔လည္းမရဘူး...ေတာ္ေတာ္အဆင့္နိမ့္တာပဲ....ကိုကိုကလည္းေနာ္ဘာအေၾကာင္းနဲ႕မ်ားဒီမွာလာေနလည္းမသိဘူး...ငါရန္ကုန္ကိုရေအာင္ျပန္ေခၚမယ္....က်စ္..ဒီလိုေနရာမ်ိဳးေတြမလာခ်င္ပါဘူးဆိုမွ...လာေနရတယ္...*
လို႔စိတ္ထဲတြင္ေတြး၍ပတ္ဝန္းက်င္ကိုဟိုၾကည့္သည္ၾကည့္ ၾကည့္ကာတျဖည္းျဖည္းႏွင့္သူႀကီးအိမ္သို႔ေရာက္လာသည္။
ဆိုင္ကယ္လည္းထိုအိမ္တြင္ရပ္ကာသူမကိုထားၿပီးျပန္လွည့္ထြက္သြားသည္။ေဒလီယာလည္းခရီးေဆာင္အိတ္ကိုဆြဲၿပီးၿခံအတိုင္းဝင္လာခဲ့သည္။အိမ္အေပါက္ဝေရာက္ေတာ့...
"အိမ္ရွင္တို႔...အိမ္ရွင္တို႔ရွိလား"
"လာပါၿပီကြယ္...."
ဆိုကာသူႀကီးကအိမ္အေပါက္အဝဘယ္သူလဲမသိဘူးပုံစံျဖင့္ထြက္လာေတာ့သည္။
"ဒီကသမီးကဘယ္သူမ်ားလဲကြယ္"
"ကြၽန္မနာမည္ကေဒလီယာ..ကိုကို႔ရဲ႕ခ်စ္သူ..."
ဦးျမတ္မင္းေျပာျပထားေသာေၾကာင့္သူႀကီးလည္းအေၾကာင္းစုံသိေနပါသည္။
"ေၾသာ္...ကိုကိုဆိုတာ....ေမာင္ျမတ္မင္းပိုင္ကိုေျပာတာလားကြယ္....လာပါအထဲဝင္ပါ..."
ေဒလီယာတစ္ေယာက္အိတ္ကိုမကာအိမ္ထဲကခုံမွာဝင္ထိုင္လိုက္သည္။
"ကိုကိုဘယ္မွာလဲ..."
"ခဏေလးေနာ္သမီး..ဦးေလးေခၚေပးပါ့မယ္.."
ဆိုကာအိမ္ထဲရွိေလွကားနားကိုသြားၿပီးလွမ္းေခၚေတာ့သည္။ေဒလီယာထိုင္ေနတဲ့ေနရာကထမင္းစားပြဲခုံအရွည္တြင္ျဖစ္သည္။
"ေမာင္ျမတ္မင္းပိုင္ေရ...ဒီမွာသားဧည္သည့္ေရာက္ေနတယ္ေအာက္ဆင္းလာပါဦး"
ျမတ္မင္းပိုင္တို႔ေလးေယာက္လည္းတစ္ေယာက္မ်က္ႏွာတစ္ေယာက္ၾကည့္ၾကကာ.ဘယ္သူလဲဆိုေသာပုံစံမ်ိဳျဖင့္ေမးေငါ့ေနၾကသည္။ျမတ္မင္းပိုင္တစ္ေယာက္ေအာက္သို႔ဆင္းလာခဲ့သည္။သာေဗ်ာတို႔သုံးေယာက္ကလည္းအေနာက္ကထပ္ၾကပ္မကြာလိုက္လာသည္။
ျမတ္မင္းပိုင္လည္းေဒလီယာကိုျမင္တာႏွင့္အံ့ၾသကာေျခမကိုင္မိလက္မကိုင္မိျဖစ္ေနေတာ့သည္။
*သူဘယ္လိုသိသြားတာလဲ...ဘာလို႔ဒီကိုလိုက္လာရတာလဲ...
က်စ္...တကယ့္အရႈပ္ထုပ္ပဲ.....*
ေဒလီယာလည္းျမတ္မင္းပိုင္ကိုေတြ႕ေတြ႕ခ်င္းပဲကိုကိုလို႔ေခၚကာေျပးဖက္ေတာ့သည္။
*ဒါဘာေတြလဲသူကဘာလို႔ဦးကို ကိုကိုလို႔ေခၚတာလဲ...သူကဘယ္သူလဲ..ဦးနဲ႕ဘယ္လိုပတ္သက္တာလဲ
ေသခ်ာၾကည့္လိုက္ေတာ့လည္းသူမကေခ်ာသားပဲ...စီးလာေသာေဒါက္ျမင့္ဖိနပ္အနီေရာင္.
အေပၚကအက်္ီကိုမွကုတ္ထပ္ထားေသးတယ္အသားကလည္းျဖဴလိုက္တာပုရိသေယာက္်ားေတြအသည္းစြဲ အြန္းးသူကဦးနဲ႕မ်ားဘယ္လိုပတ္သက္ေနတာပါလိမ့္သူ႕အေၾကာင္းေတြက်ဳပ္ကိုလည္းတစ္ခုမွမေျပာဖူးဘူး....ဦးကိုဖက္ထားတာမွက်စ္ေနတာပဲ...ေတာ္ၿပီငါဒါေတြမေတြးခ်င္ေတာ့ဘူး*
ဆိုကာသာေဗ်ာလည္းအေျခအေနကိုပဲဆက္ေစာင့္ၾကည့္ေနလိုက္သည္။
"လာလာခုံမွာလာထိုင္ၾက"
သူႀကီးတစ္ေယာက္ထိုသို႔ေျပာၿပီးခုံမွာဝင္ထိုင္သည္။
နႏၵလည္းအံ့ၾသစြာႏွင့္ပဲခုံမွာဝင္ထိုင္ကာအားလုံးထိုင္ၾကၿပီးစကားေျပာၾက၏။
"ကိုကိုေျပာေတာ့စကၤာပူဆို...ဘာလို႔အခုရွမ္းျပည္လဲ..."
"ငါ့ဘာသာဘယ္ပဲသြားသြားမင္းဘာလို႔လာၿပီးဂ႐ုစိုက္ေနတာလဲမင္းျပန္ေတာ့.."
"ဘာလို႔ျပန္ရမွာလဲ...ေဒလီကကိုကို႔ကိုလာေခၚတာကိုကိုမပါဘဲဘယ္မွမျပန္ဘူး"
"က်စ္...မင္းေျပာရဆိုရခက္ပါလား...ေတာက္စ္"
သူႀကီးလည္းစကားမ်ားၾကမွာဆိုးလို႔ဝင္ထိန္းသည္။
"သားတို႔ရယ္ေျပေျပလည္လည္ေျပာၾကပါကြယ္"
ေဒလီယာလည္းဟိုၾကည့္သည္ၾကည့္ရင္းနႏၵတို႔သုံးေယာက္ကိုေတြ႕သြားသည္။
"နႏၵလည္းေရာက္ေနတာပဲ...ဘာလဲေပ်ာ္ပြဲစားထြက္လာတာလား..ဟက္.."
"ဟုတ္တယ္ေပ်ာ္ပြဲစားထြက္လာတာအခုေတာ့စုန္းမတစ္ေယာက္ကဝင္ႏွောက္ေနၿပီေလ"
ဆိုကာနႏၵခနဲ႕လိုက္သည္။
"နင္ဘာေျပာတယ္...ေတာက္စ္"
ဆိုကာေဒလီယာခုံကိုလက္ျဖင့္ထူလိုက္သည္။သာေဗ်ာလည္းဒါကိုမေက်နပ္သျဖင့္ဝင္ေျပာေတာ့သည္။
"အမစိတ္ထိန္းပါ...သူမ်ားအိမ္လာၿပီးအၾကမ္းအတမ္းမလုပ္ပါနဲ႕ေဘးပတ္ဝန္းက်င္ကိုလည္းအားနာပါဦး"
ထိုသို႔ေျပာလိုက္ေတာ့ေဒလီယာဟာသာေဗ်ာကိုေသခ်ာစိုက္ၾကည့္လိုက္သည္။
"မင္းကဘယ္သူလဲ..႐ုပ္ကႏြဲ႕ႏြဲ႕ႏွောင္းႏွောင္းနဲ႕အေျခာက္လိုပဲ.....ငါ့ကိုလာအမိန့္မေပးနဲ႕...ကို႔ဘကိုေအးေဆးေန..."
ျမတ္မင္းပိုင္ေတာ္ေတာ္ေဒါသထြက္သြားသည္။သူ႕ရဲ႕ငယ္ကိုသူေတာင္မထိရက္မကိုင္ရက္ကိုေဒလီယာဆိုတဲ့ဟာမကစကားနဲ႕ေစာ္ကားသြားတာဟာသူလုံးဝမေက်နပ္ေပ။ထိုင္ခုံမွထကာေဒလီယာ့လက္ကိုအတင္းအက်ပ္ဆုတ္ကိုင္ၿပီးအိမ္ေနာက္ေဖးဘက္သို႔ေခၚသြားေတာ့သည္။
"လႊတ္...အာ့...နာေနၿပီ..."
ဆိုကာလက္ကိုအတင္း႐ုန္းတာေၾကာင့္ျမတ္မင္းပိုင္လႊတ္ေပးေတာ့သည္။
"မင္းဘာအႀကံအစည္နဲ႕ဒီကိုလာတာလဲ...မင္းနဲ႕ငါဘာဆိုင္လို႔လဲ..."
"ကိုကိုနဲ႕ေဒလီကေစ့စပ္ေတာ့မွာေလ....ကိုကိုဒီေစ့စပ္ပြဲကိုမလုပ္ခ်င္လို႔ေရွာင္ေျပးေနတာမလား."
ျမတ္မင္းပိုင္ရဲ႕စူးရဲေသာမ်က္လုံးေတြ႕ျဖင့္စိုက္ၾကည့္ကာ.လည္ပင္းေၾကာေတြေထာင္သည္အထိစကားကိုႏွစ္ကိုယ္ၾကားအားပါပါနဲ႕ေျပာေနသည္။
"ဒါဆိုမင္းကငါ့အေၾကာင္းေတြစုံစမ္းထားတာေပါ့..ေအးမင္းငါ့ကိုဘယ္လိုရွာေတြ႕လဲမေတြ႕လဲငါစိတ္မဝင္စားဘူး
မင္းလိုေျမေခြးမမ်ိဳးကိုလည္းငါမျမင္ဖူးဘူး...မင္းမွတ္ထားငါမင္းနဲ႕လုံးဝမေစ့စပ္နိုင္ဘူး...."
ဆိုကာအိမ္ထဲသို႔ေျခလွမ္းက်ဲႀကီးမ်ားျဖင့္ဝင္လာေတာ့သည္။ခုံတြင္ထိုင္ေနေသာနႏၵကလွမ္းေမးသည္။
"Bossအဆင္ေျပရဲ႕လား..."
လေရာင္ႏွင့္သာေဗ်ာကေတာ့ဘာေတြလဲဆိုကာေခါင္းရႈပ္ေနေတာ့သည္။ထိုအခ်ိန္တြင္ေဒလီယာလည္းေရာက္လာသည္။
"သမီးေဒလီယာကိုသားတို႔ရွင္းထားတဲ့အခန္းေလးပဲေပးလိုက္ပါကြယ္...မိန္းကေလးဆိုေတာ့ဘုရားခန္းမွာအိပ္ရတာမသင့္ေတာ္ဘူးေလ.."
"ဟုတ္ကဲ့ပါကြၽန္ေတာ္တို႔ပဲဘုရားခန္းထြက္အိပ္ပါမယ္"
ဆိုကာလေရာင္လက္ခံလိုက္သည္။
ထိုအခါေဒလီယာတစ္ေယာက္အိတ္ဆြဲကာအေပၚထပ္ရွိအခန္းသို႔တက္သြားေတာ့သည္။
သူႀကီးလည္းဦးဖိုးတုတ္ဆီသြားဦးမယ္ဆိုကာအိမ္ထဲကထြက္လာေတာ့သည္။
ထိုအိမ္တြင္ေတာ့အစစ္မႏွင့္ေကာင္ေလး၄ေယာက္သာက်န္ခဲ့ေတာ့၏။