Zawgyi
ေဝယံတစ္ေယာက္ ဟိုလူရဲ့သားေၾကာင့္မနက္ကတည္းက အိမ္ကေနထြက္လာၿပီး သူငယ္ခ်င္းအိမ္သို႔မသြားပဲ ရြာကိုတစ္ပတ္ျပည့္ေအာင္ေလ်ာက္သြားေနၿပီးေနာက္ ရြာထိပ္ရဲ့ရြာထဲဝင္ရာလမ္းရိွသရက္ပင္ႀကီးေအာက္တြင္ထိုင္ေနေလသည္မွာ ေန့လယ္ခင္းေတာင္ေရာက္ေနေလၿပီ။။ထို႔ေနာက္ ထိုင္ေနရင္း ခုနက မမတိုးရဲ့စကားကိုျပန္ၾကားေယာင္ကာ ေဒါသထြက္လာၿပီး မက္တပ္ရပ္လိုက္ကာ စိတ္တိုတိုနဲ႔ ေျခေထာက္နားမွာရိွေနတဲ့ ခဲလံုးကိုလွမ္းကန္လိုက္ေလသည္။
"အား!! နာလိုက္တာ"
ထိုအခါ ေဝယံကန္လိုက္ေတာ့ ခဲလံုးက မမတိုး နဲ႔ရြယ္တူရိွေလာက္တဲ့ အမ်ိဳးသမီးကို သြားထိေလသည္။ထိုအမ်ိဳးသမီးက ကားေပၚက ဆင္းလာလာခ်င္း ေဝယံကန္လိုက္ေတာ့ခဲလံုးေၾကာင့္ ေျခေထာက္ကိုနာသြားသျဖင့္ ကားထဲကားတံခါးမပိတ္ပဲ ေဘးေစာင္းျပန္ဝင္ထိုင္ရင္း
ေျခေထာက္ကိုၾကည့္ေနေလသည္။ေဝယံလည္း ကိုယ့္လုပ္ရက္ေၾကာင့္ လူတစ္ဖက္သားထိခိုက္သြားသျဖင့္ ထိုအမ်ိဳးသမီးဆီ အျမန္ေလ်ာက္သြားကာ ေမးလိုက္ေလသည္။
"အဆင္ေျပရဲ့လား ကြၽန္ေတာ္ မျမင္လိုက္လို႔ကန္လိုက္မိတာပါ ဘယ္နား နာသြားလဲ"
ေဝယံကထိုသို႔ေမးရင္း ထိုအမ်ိူးသမီးေရ႔ွ မုဆိုးဒူးေထာက္ထိုင္လိုက္ကာ နာသြားေလာက္တဲ့ထိုအမ်ိဳးသမီးရဲ့ ေျခေထာက္ေလးကိုအသာကိုင္လိုက္ေလသည္။ထိုအခါ ထိုအမ်ိဳးသမီးက လန္႔သြားသလိုနဲ႔ ေျခေထာက္ကို အျမန္ရုတ္လိုက္ကာ ေျပာလာေလသည္။
"ရပါတယ္ မလဲ သတိမထားမိပဲ ဆင္းလိုက္မိလို႔ပါ အဆင္ေျပပါတယ္"
သို႔ေသာ္ေဝယံက မိမိေၾကာင့္ျဖစ္သြားသျဖင့္ စိတ္မခ်ႏိုင္ပဲ ထပ္ေျပာလိုက္ေလသည္။
"ဒါမဲ့ကြၽန္ေတာ့္ေၾကာင့္ျဖစ္ရတာပဲ ထိသြားတဲ့ေနရာကို တစ္ခ်က္ေလာက္ျပၾကည့္ပါလား ဘာမွမျဖစ္ဘူးဆိုရင္ေတာင္ ကြၽန္ေတာ္ စိတ္ခ်ရေအာင္လို႔ပါ"
ေဝယံက အတင္းေျပာေတာ့ ထိုအမ်ိဳးသမီးက ၿပံဳးၾကည့္ကာ ေျပာလာေလသည္။
"မင္းက အရမ္းကို ဇြတ္တရိုး လုပ္တတ္တာပဲ"
ထို႔ေနာက္ ျမန္မာဝတ္စံု စိမ္းျပာေရာင္ဝတ္ထားတဲ့ ထိုအမ်ိဳးသမီးက ထဘီေလးကိုမရင္း သူရဲ့ေျခခ်င္းဝတ္ေလးကို ျပလာေလသည္။ထိုအခါ ေဝယံကအားနဲ႔ကန္လိုက္ေသာေၾကာင့္ ထိုေျခခ်င္းဝတ္ေလးရဲ့တစ္ေနရာတြင္ နီရဲၿပီး ေသြးေျခဥေနေသာ ဒဏ္ရာေလးကိုေတြ့လိုက္ရသည္။အသားျဖဴေနတာေၾကာင့္ ဒဏ္ရာက ပိုသိသာေနသည္။ထိုအခါ ေဝယံက စိတ္မေကာင္းျဖစ္စြာနဲ႔ေျပာလိုက္ေလသည္။
"ေသြးေျခဥ သြားတာပဲ "
"ရပါတယ္ အဲ့ေလာက္က မအတြက္ ဘာမွမျဖစ္ပါဘူး"
"ဘာလို႔ဘာမွမျဖစ္ရမွာလဲ အာ့ဆို မမက ဘယ္သြားမလို႔လဲ ကြၽန္ေတာ္ လိုက္ပို႔ေပးမယ္ေလ"
ထိုအခါ မိတ္ကပ္ေလးအနည္းငယ္လိမ္းထားၿပီး ႏႈတ္ခမ္းနီခပ္ပါးပါးေလးကိုဆိုးထားေသာထိုလွပတဲ့မမက ေဝယံ့ကို ၾကည့္ကာေျပာလာေလသည္။
"ဟုတ္သားပဲ ခုနက ဒီမွာထိုင္ေနတဲ့မင္းကိုေတြ့ေတာ့ မက လမ္းေမးမလို႔ဆင္းလာတာ ဟိုတိုးဆိုတဲ့ သူကိုသိလား အစ္မသူ႔ဆီက အသီးေတြဝယ္ခ်င္လို႔ သူ႔ဆီကအသီးေတြက နာမည္ႀကီးတယ္ေျပာလို႔ မညီမေလးက ကိုယ္ဝန္သည္ေလ သူ႔ဆီက အသီးမွစားခ်င္ပါတယ္ဆိုလို႔ မ လာဝယ္တာ"
ထိုမမရဲ့ အေျပာကိုၾကားေတာ့ ေဝယံက ၿပံဳးလိုက္မိသည္။ထို႔ေနာက္ ထိုမမလွလွကို ၿပံဳးျပကာ ေျပာလိုက္ေလသည္။
"မမတိုးဆီလာတာလား အေတာ္ပဲ အဲ့တာကြၽန္ေတာ့္အစ္မေလ ကြၽန္ေတာ္တို႔အိမ္ကိုလာတဲ့ဝယ္သူဧည့္သည္ပဲဟာ ကြၽန္ေတာ္ကိုယ္တိုင္လမ္းျပၿပီးေခၚသြားေပးပါမယ္"
"ဟုတ္လား ေကာင္းတာေပါ့ လာေလ ကားေပၚတက္ မေခၚသြားေပးမယ္"
"မမ ေမာင္းရတာေကာအဆင္ေျပရဲ့လား အဆင္မေျပရင္ ကြၽန္ေတာ္လည္း ကားမေမာင္းတတ္ေတာ့ ဒီလိုလုပ္ ကြၽန္ေတာ့္ေက်ာေပၚတက္လိုက္ပါလား ကြၽန္ေတာ္ကုန္းပိုးၿပီးေခၚသြားေပးမယ္ေလ ကြၽန္ေတာ္ မမကိုႏိုင္ပါတယ္"
ေဝယံအေျပာကို ၾကားေသာထိုမမက သေဘာက် ရယ္ကာ ေျပာလာေလသည္။
"မင္းက စကားအရမ္းေျပာတတ္တာပဲ ရပါတယ္ရွင္ မအေျခအေနက အဲ့ေလာက္မဆိုးေသးပါဘူးကြယ္ လာကားေပၚတက္ မေမာင္းႏိုင္ပါတယ္"
ထိုအခါေဝယံလည္း ထပ္ေျပာမေနေတာ့ပဲ ထိုမမရဲ့ ကားေပၚတက္ကာ လမ္းျပေလသည္။ထိုမမက ကားေမာင္းေနရင္း ေဝယံ့ကိုေမးလာေလသည္။
"မင္းအသက္ဘယ္ေလာက္လဲ"
"ကြၽန္ေတာ္က ေနာက္တစ္လေလာက္ေနရင္ ၁၆ႏွစ္ျပည့္ေတာ့မွာ မၾကာခင္ ၁၀တန္းတက္ရေတာ့မွာေလ"
"အိုး မင္းကငယ္ေသးတာပဲ အဲ့ေၾကာင့္လဲ အခုလို ကေလးဆန္ေနတာ မထူးဆန္းပါဘူး မင္းနာမည္ကေကာ"
"ကြၽန္ေတာ့္နာမည္ေဝယံဟိန္းပါ"
"အင္ မနာမည္က ႏွင္းသဇင္ အသက္က မင္းထပ္၇ႏွစ္ေလာက္ႀကီးမယ္ မအသက္က ၂၃ႏွစ္ေလ"
"မလည္းငယ္ပါေသးတယ္ ေနာက္ၿပီးေခ်ာလည္းေခ်ာတယ္ အဲ့အရြယ္လို႔ေတာင္မထင္ရဘူး ၁၈ႏွစ္ေလးလို႔ပဲထင္ရတယ္"
ထိုအခါ ထိုမမက သေဘာက်ရယ္ရင္း ေျပာလာေလသည္။
"မင္းက ေတာ္ေတာ္စကားေျပာတတ္တာပဲ အရမ္းခ်စ္ဖို႔ေကာင္းတယ္ မမင္းနဲ႔ေတြ့တာမွ ခနေလးပဲရိွေသးတယ္ ခနခနရယ္ေနရတယ္"
"တကယ္ေျပာတာ မမကအရမ္းလွတာပဲ မမတိုးနီးနီးေလာက္ကိုလွတာ"
"ဟုတ္ပါၿပီရွင့္ "
ထို႔ေနာက္ ေဝယံတို႔အိမ္သို႔ေရာက္လာေလသည္။ေဝယံက ကားေပၚကဆင္းကာ ၿခံထဲတို႔ ဝင္သြားရင္းေအာ္ေျပာလိုက္ေလသည္။
"မမတိုး မမတိုး ဒီမွာ ဧည့္သည္လာတယ္"
ထိုအခါ တိုးက အိမ္ေနာက္ေဖးကထြက္လာရင္း ေဝယံ့ကိုၾကည့္ကာေျပာေလသည္။
"အင္ ေဝယံေလးျပန္လာၿပီလား အေနာက္မွာ မမတိုး ဟင္း ခ်က္ေနလို႔ "
"ဟုတ္မမတိုး ဒါနဲ႔ ဟိုလူႀကီးရဲ့သားေကာ ျပန္သြားၿပီလား"
ထိုအခါမမတိုးက ရယ္ရင္း ေျပာလာေလသည္။
"ျပန္သြားပါၿပီ ေဝယံေလးရဲ့ စိတ္ကိုေလ်ာ့ေတာ့ဟုတ္ၿပီလား"
မမတိုးစကားကိုၾကားေတာ့ေဝယံက ေခါင္းညိတ္ျပလိုက္ၿပီးေနာက္ သူ႔အေနာက္မွာရိွတဲ့ အမ်ိဳးသမီးကိုၫႊန္ျပကာ ေျပာလာေလသည္။
"ဒီမမက မမတိုးဆီမွာ အသီးေတြဝယ္ခ်င္လို႔တဲ့ ကြၽန္ေတာ္လည္းလမ္းႀကံဳလာတာနဲ႔ေခၚလာေပးလိုက္တာ"
သူ႔ေၾကာင့္ဒဏ္ရာရသြားသည္ကိုေတာ့ မေျပာေတာ့ေပ။မဟုတ္ရင္ သူတစ္ပါးထိခိုက္ေအာင္လုပ္တာကို မႀကိဳက္တဲ့ မမတိုးက ေဝယံ့ကို ဆူေပလိမ့္မည္။ႏွင္းသဇင္ကေတာ့ ေဝယံ့အေျပာကိုၾကားေသာအခါ ထိုေကာင္ေလးကိုၾကည့္ၿပီးၿပံဳးမိလိုက္သည္။ထိုေကာင္ေလးက အရမ္းခ်စ္ဖို႔ေကာင္းတာပဲ။သူေတာ့ အသက္မျပည့္ေသးတဲ့ ေကာင္ေလးကို ခ်စ္မိလို႔ ေထာင္ထဲေရာက္ရေတာ့မည္ကို ဆိုးရပါသည္။အင္းးး ႏွစ္ႏွစ္ေလာက္ေတာ့ေစာင့္ရအံုးမွာေပါ့။အခုေတာ့သူ႔ရင္ခုန္သံေတြကို ထိန္းထားလိုက္ပါအံုးမည္။
____________
"မင္းက တိုးဆီကို ဘာသြားလုပ္တာလဲ"
"ၪီးမေဟာ္ ကြၽန္ေတာ္ေျပာတာလဲဆံုးေအာင္နားေထာင္ပါအံုး ဒီမွာ ကြၽန္ေတာ္ကိုခန္႔ေလးအတြက္ အသီးေတြကိုေတာင္ အရင္သြားမေပးပဲ ၪီးမေဟာ္ကို သတင္းေကာင္းလာေျပာတာေနာ္ စိတ္မရွည္ရင္ ထသြားလိုက္မွာ"
ထိုအခါမွ မေဟာ္တစ္ေယာက္ သူ႔ကိုၿခိမ္းေျခာက္သလိုနဲ႔ေျပာလာေသာ သားျဖစ္သူကို ပါးစပ္ပိတ္၍သာၾကည့္ၿပီးနားေထာင္ေနေလသည္။ဟုတ္တယ္ေလ အခုသူ႔ရင္ထဲမွာ အပူမီးေတြေလာင္ေနတာ။တိုးရဲ့ အၿပံဳးေလးကိုေတြ့ရမွ ထိုအပူမီးေတြက ၿငိမ္းမွာမို႔ အခုခ်ိန္မွာ သူဘယ္သူ႔စီကမဆို တိုးနဲ႔အဆင္ေျပဖို႔အတြက္ အကူအညီလိုပါသည္။ေသြးက ၪီးမေဟာ္ရဲ့ ျဖစ္သြားပံုကိုၾကည့္ၿပီး စိတ္ထဲေတြးလိုက္မိသည္။ၪီးမေဟာ္လို တည္ၿငိမ္ရင့္က်က္လွပါတယ္ဆိုတဲ့သူကလည္း အခ်စ္နဲ႔ေတြ့ေတာ့ ကေလးဆန္သြားတတ္တယ္တဲ့လား။သူယံုေတာင္မယံုႏိုင္ဘူး။ထို႔ေနာက္ၪီးမေဟာ္ကို ၾကည့္ကာ ေျပာလိုက္ေလသည္။
"ခင္မ်ားက သူ႔ကိုဒီေလာက္ေတာင္ခ်စ္တာထူးေတာ့မထူးဆန္းပါဘူး အန္တီတိုးက လွကလည္းလွ ခ်စ္ဖို႔ကလည္းေကာင္းတဲ့အျပင္ စိတ္ထားေလးကလဲလွတာကို အခုကြၽန္ေတာ္သူနဲ႔စကားေျပာၿပီးခဲ့ၿပီး ကြၽန္ေတာ္က ခင္မ်ားနဲ႔ေတြ့ၾကည့္ၿပီး စကားေျပာေပးပါလို႔ ေတာင္းဆိုခဲ့တယ္ ဒါက ခင္မ်ားကိုခ်စ္လြန္းလို႔ မဟုတ္ဘူးေနာ္ ခင္မ်ားကိုၾကည့္ရတာ သနားစရာေကာင္းလို႔ ကြၽန္ေတာ္ေျပာေတာ့ သူကခင္မ်ားနဲ႔ေတြ့ၾကည့္ဖို႔ကိုစဥ္းစားေပးမယ္လို႔ေျပာတယ္ ဒါမဲ့သူ႔ပံုၾကည့္ရတာ ခင္မ်ားသြားေတြ့ရင္ သူအရင္ကလိုမျငင္းေတာ့ပဲ ေတြ့မယ္လို႔ထင္တယ္ အဲ့ေတာ့ခင္မ်ားသြားၿပီး ႀကိဳးစားၾကည့္ေပါ့"
မေဟာ္က ေသြးစကားကို ၾကားေတာ့ အေပ်ာ္လြန္ၿပီး ထခုန္လိုက္ေလသည္။ထို႔ေနာက္ ေသြးအနားသြားကာ ေသြးကိုဖက္လိုက္ၿပီး ေပ်ာ္ရႊင္စြာနဲ႔ ေျပာလိုက္ေလသည္။
"ေက်းဇူးပါပဲ ငါ့သားရာ အေဖဒီတစ္ခါေတာ့ သားကို အေႂကြးတင္သြားၿပီ"
ေသြးက မေဟာ္ဖက္လာေတာ့ လန္႔သြားၿပီး တြန္းထုတ္ကာ ေျပာလိုက္ေလသည္။
"ၪီးမေဟာ္ ခင္မ်ား မလုပ္ဖူးတာေတြ ဘာလို႔လာလုပ္ေနတာလဲ ခင္မ်ား အသက္၃၄ႏွစ္ဆိုတာေကာသိေသးရဲ့လား အခုမွ အခ်စ္ကိုစေတြ့တဲ့လူပ်ိဳေပါက္ေလးၾကေနတာပဲ ခင္မ်ားဒီလိုလုပ္ဖို႔အခ်ိန္ရိွေနေသးတာလား အန္တီတိုးကို သြားေတြ့ဖို႔မျပင္ဆင္ေတာ့ဘူးလား"
"ဟုတ္သားပဲ အာ့ဆို သြားၿပီ"
ဟုဆိုကာ ၪီးမေဟာ္က သူ႔အရြယ္နဲ႔မွမလိုက္ အေပၚသို႔ေျပးတက္သြားေလသည္။ေသြးက ေျပာမဲ့သာေျပာလိုက္တယ္ ၪီးမေဟာ္ သူ႔ကိုဖက္လိုက္ေတာ့ ေနြးေထြးမႈအနည္းငယ္ကိုေတာ့ခံစားလိုက္ရသည္။ေနာက္ၿပီး ဘာ သူ႔ကိုငါ့သားလို႔ေတာင္ ပထမၪီးဆံုးအႀကိမ္အျဖစ္ေခၚလိုက္ေသးသည္။ဆိုးေတာ့မဆိုးပါဘူး သူအန္တီတိုးအေရ႔ွမွာအေဖလို႔ေခၚခဲ့ရက်ိဳး နပ္တာေပါ့။ၪီးမေဟာ္ အခုလိုေပ်ာ္ရႊင္ေနတာကိုျမင္ရတာ ေသြးဘဝမွာ ပထမဆံုးပင္။အဲ့လိုၾကည့္လိုက္ေတာ့လည္း ၪီးမေဟာ္ သူနဲ႔ေဒၚပန္းခ်ီေၾကာင့္ ေတာ္ေတာ္စိတ္ပင္ပန္းခဲ့မယ္ထင္တယ္။စဥ္းစားၾကည့္ေတာ့လဲ ငါကဘာအတြက္မ်ား ေမြးဖြားခံခဲ့ရတာလဲ။
________________
ေစ်းဝယ္တဲ့ အမ်ိဳးသမီးျပန္သြားေတာ့ ေဝယံ ကသူငယ္ခ်င္းအိမ္ကိုသြားအံုးမည္ဟုဆိုကာ ထပ္ထြက္သြားေလသည္။အေဖကေတာ့ မနက္အေစာႀကီးထဲကထြက္သြားၿပီး အခုညေန ေတာင္ေရာက္ေနၿပီ အရင္ေန့ေတြလိုပဲ ျပန္မလာေသးေပ။တိုးတစ္ေယာက္တည္း စားပြဲဝိုင္းတြင္ထိုင္ကာ ေရာင္းရတဲ့စာရင္းေတြလုပ္ေနတုန္း ကားတစ္စီးက တိုးတို႔အိမ္ေရ႔ွ ထိုးရပ္လာေလသည္။ထို႔ကားေပၚမွ ဆင္းလာေသာ ကိုမေဟာ့္ကို တိုးမျမင္ခ်င္ေယာင္ေဆာင္ကာေနလိုက္ေလသည္။ကိုမေဟာ္က ၿခံထဲ မဝင္လာေသးပဲ ၿခံဝေလးတြင္ရပ္ရင္း တိုးကိုလွမ္းၾကည့္ကာ ေျပာလာေလသည္။
"တိုး ေမာင္ဝင္လာခဲ့လို႔ရမလား ေမာင္တိုးနဲ႔စကားခနေလာက္ေျပာပါရေစေနာ္"
ကိုမေဟာ္က သနားစရာေကာင္းေသာအသံေလးနဲ႔ ေျပာလာေသာအခါ အရင္ကမေတြ့ေတာ့ဘူးလို႔တင္းခံထားတဲ့တိုးစိတ္ေတြက မခံႏိုင္ေတာ့ေပ။ထို႔ေၾကာင့္ တိုးကစိတ္ဆံုးျဖတ္လိုက္ၿပီး ေျပာလိုက္သည္။
"ရပါတယ္ ဝင္လာခဲ့ပါ ကိုယ္မေဟာ္"
တိုးက ေျပာလိုက္ေတာ့ မေဟာ္ၿခံထဲအလ်င္အျမန္ပဲဝင္လာၿပီး တိုးရိွရာ စားပြဲဝိုင္းေလးတြင္ ဝင္ထိုင္လိုက္ေလသည္။ထို႔ေနာက္ ေသမေလာက္ေအာင္လြမ္းစြတ္ေနရေသာသနပ္ခါးပါးျပင္ေလးေတြနဲ႔ တိုးကို ႏွစ္ႏွစ္ႀကိဳက္ႀကိဳက္ၾကည့္ကာ ေျပာလိုက္ေလသည္။
"တိုးကို ေမာင္အရမ္းလြမ္းေနခဲ့တာ"
မေဟာ့္စကားကို ၾကားေသာ တိုးက အရင္လိုမ်ိဳး အၿပံဳးေလးတစ္ခုပင္ၿပံဳးမျပလာပဲ မေဟာ့္ကိုၾကည့္ကာ စကားေျပာလာေလသည္။
"ကိုမေဟာ္ စကားေျပာဆင္ျခင္ေပးပါ
ကိုမေဟာ္နဲ႔ တိုးက အရင္လိုမ်ိူးမဟုတ္ေတာ့ဘူးေလ"
ထိုအခါ မေဟာ္က သူရင္ထဲနာက်င္သြားသလိုခံစားရၿပီး တိုးကိုၾကည့္ကာ စိတ္မေကာင္းျဖစ္စြာ ေျပာေလသည္။
"အဲ့အတြက္ ေမာင္ အင္.. ကိုယ္ေတာင္းပန္ပါတယ္ ကိုယ္မင္းကိုႀကိဳေျပာခဲ့သင့္တာ"
"ဟုတ္တယ္ ကိုမေဟာ္ တိုးကိုႀကိဳေျပာခဲ့သင့္တာ ကိုမေဟာ္က မိသားစုအေပၚမလုပ္သင့္တဲ့ကိစၥေတြကို လုပ္ခဲ့သလို တိုးကိုလည္းလိမ္ညာခဲ့ေသးတယ္ ကိုမေဟာ္က တိုးကို လြယ္တယ္ဆိုၿပီး အထင္ေသးၿပီးမ်ား လုပ္ခဲ့သလား"
"မဟုတ္ပါဘူးတိုးရယ္ ကိုယ္တိုးကို အထင္မေသးရပါဘူး ကိုယ္မင္းကို ခ်စ္လြန္းလို႔ရူးေတာင္ရူးေတာ့မယ္ ဘယ္လိုလုပ္အထင္ေသးရက္ရမွာလဲ အဲ့ေၾကာင့္မို႔လဲကိုယ္တိုးကို ခ်စ္ေရးမဆိုဖို႔ကိုေတာင္ကိုယ့္ကိုယ္ကို ထိန္းခ်ဳပ္ခဲ့တာ တိုးနာက်င္မွာစိုးလို႔ ကိုယ္ကိစၥေတြ အကုန္ေျဖရွင္းၿပီးမွ ကိုယ့္အေၾကာင္းေတြတိုးကိုေျပာျပၿပီး ဖြင့္ေျပာမလို႔စီစဥ္ခဲ့တာ ဒါမဲ့ မေမ်ာ္လင့္ပဲ တိုးကဖြင့္ေျပာလာေတာ့ ကိုယ္လဲ တိုးနဲ႔ေဝးရမွာစိုးလို႔ မေျပာရဲခဲ့ေတာ့တာပါ"
မေဟာ့္ရဲ့ စကားကို ၾကားေသာ တိုးက စိတ္ဆိုးသလိုနဲ႔ေျပာလာေလသည္။
"အဲ့ေတာ့ ကိုမေဟာ္က အဲ့အေၾကာင္းေတြမေျပာျပရင္ေတာင္ တိုးဖြင့္ေျပာတုန္းက ဘာလို႔မျငင္းခဲ့တာလဲ ဘာလို႔အဲ့ခ်ိန္တုန္းက မေျပာျပခဲ့တာလဲ ကိုမေဟာ္သာ အရင္ႀကိဳေျပာခဲ့ရင္ အခုလိုမ်ိဳးေတြ ျဖစ္လာမွာမဟုတ္ဘူး အခုလိုမ်ိဳးတိုးတို႔ေတြ စိတ္ဆင္းရဲရမွာမဟုတ္ဘူး"
ထိုအခါ မေဟာ္က စိတ္မေကာင္းျဖစ္ေနေသာ တိုးကိုၾကည့္ကာ ေျပာလာေလသည္။
"ကိုယ္ကအဲ့ခ်ိန္တုန္းက မျငင္းခဲ့ဘူး ဆိုတာ တကယ္လို႔ကိုယ္သာ အဲ့ခ်ိန္တုန္းကျငင္းလိုက္ရင္ တိုးနဲ႔ ေဝးသြားမွာစိုးလို႔ပါ တိုးက တိုးေၾကာင့္သူမ်ားစိတ္ဆင္းရဲမွာကို မလိုခ်င္တဲ့သူမို႔ ေနာက္တစ္ခါထပ္ဖြင့္ေျပာမယ္သူမ်ိဳးမွမဟုတ္တာ အဲ့ေၾကာင့္ ကိုယ္ မျငင္းခဲ့မိတာပါ ကိုယ္တိုးကိုခ်စ္လြန္းလို႔ပါကြာ ကိုယ့္ကို နားလည္ေပးပါကြာ ကိုယ့္ကို ျပန္စဥ္းစားေပးႏိုင္မလားတိုးရယ္ ေနာက္တစ္ခါ ကိုယ္အဲ့လိုမလုပ္ေတာ့ပါဘူး ကိုယ္အကုန္လံုးကိုလဲ တိုးကိုေျပာျပပါ့မယ္ ကိုယ့္ကိုယံုၾကည္ေပးပါေနာ္"
မေဟာ္ေျပာေတာ့ တိုးက မေဟာ့္ကို ၾကည့္ေနရာမွ အၾကည့္လြဲသြားၿပီးေျပာလာေလသည္။
"ကိုမေဟာ္ကို တိုးေျပာဖူးပါတယ္ တိုးေယာက်ာ္းတစ္ေယာက္ေၾကာင့္ စိတ္ဒဏ္ရာရဖူးခဲ့တယ္ အဲ့ကတည္းက တိုးေယာက်ာ္းေတြကို မယံုၾကည္ခဲ့ေတာ့တာအဲ့ေၾကာင့္မို႔လဲ တိုးဒီလို ပံုစံမ်ိဳးေနေနတာ ဒါမဲ့ကိုယ္မေဟာ့္ကိုေတာ့ယံုၾကည့္လိုရမယ္ထင္ခဲ့တာ တိုးမွားသြားတယ္ အခုကိုမေဟာ္ေၾကာင့္ တိုးစိတ္ဒဏ္ရာ ထပ္ရခဲ့ျပန္တယ္ ကိုမေဟာ့္ကို တိုးမယံုရဲေတာ့ဘူး တိုးေၾကာက္လို႔ပါ "
တိုးက ငိုရင္းေျပာလာေလေတာ့ မေဟာ့္ရင္ထဲနာက်င္မိပါသည္။မေဟာ္ကသာ တိုးရဲ့သနပ္ခါးပါးျပင္ေလးေပၚမ်က္ရည္က်တာကို မႀကိဳက္ဘူးဟုတာဆိုထားတယ္ အခုေတာ့ မေဟာ္ကိုယ္တိုင္ပဲ တိုးကိုမ်က္ရည္က်မိေအာင္ လုပ္ေနမိသည္။တိုးကိုခ်စ္လြန္းလို႔ ဒီလိုကိစၥေတျြဖစ္လာမယ္မွန္းသိရက္နဲ႔ေတာင္ မသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္ၿပီး ေရ႔ွဆက္တိုးခဲ့တဲ့ မေဟာ္ေၾကာင့္ အခုေတာ့ သူ႔သည္းသက္ၫွာေလးက စိတ္ဆင္းရဲေနရေလၿပီ။မေဟာ္ကတိုးကို ေတာင္းပန္သလို ၾကည့္ရင္း ေျပာေလသည္။
"တကယ္ကို ကိုယ့္အမွားပါကြာ ဒါမဲ့ အခုတစ္ခါပဲခြင့္လႊတ္ေပးပါေနာ္ တိုးျပန္လက္မခံႏိုင္မွန္း သိပင္မဲ့ ကိုယ့္ကို တိုးရဲ့ အေဝးကိုေတာ့ႏွင္မလႊတ္လိုက္ပါနဲ႔ေနာ္ ကိုယ္တိုးကိုခ်စ္လြန္းလို႔ရူးေတာ့မွာမို႔ တိုးမရိွပဲ မေနႏိုင္ဘူး အဲ့ေၾကာင့္ တိုးရဲ့ယံုၾကည္မႈေလးကို ျပန္ရေအာင္ ႀကိဳးစားခြင့္ေလးေတာ့ေပးပါေနာ္ တိုးလဲ ကိုယ့္ကို ခ်စ္ေသးတယ္မို႔လား ကိုယ့္ကို အခြင့္အေရးေလးတစ္ခုေလာက္ထပ္ေပးပါတိုးရဲ့ ေနာက္တစ္ခါ အခုလိုအမွားမ်ိဳးထပ္မလုပ္ေတာ့ပါဘူးလို႔ ကိုယ္ကတိေပးတယ္ ကိုယ္ေတာင္းပန္ပါတယ္ ဟုတ္ၿပီလား"
ေတာင္းေတာင္းပန္ပန္နဲ႔ ေျပာလာတဲ့ မေဟာ့္ရဲ့ စကားကိုၾကားေတာ့ တိုးက ညိုးငယ္ေနေသာမ်က္ႏွာေလးနဲ႔ မေဟာ့္ကို ျပန္ၾကည့္လာရင္းဆိုလာေလသည္။
"အမွန္တိုင္းေျပာရရင္ တိုး ကိုမေဟာ့္ကို ခ်စ္ေနတုန္းပဲ အရမ္းလဲခ်စ္ေနေသးတယ္
ဒါမဲ့ ကိုမေဟာ္တိုးစိတ္ကိုနားလည္ေပးပါေနာ္ အဲ့ေၾကာင့္တိုး ျပန္လက္ခံမယ္လို႔မေသခ်ာပင္မဲ့ အင္ ေပးမယ္ အခြင့္အေရးတစ္ခါထပ္ေပးပါမယ့္ ကိုမေဟာ့္ကိုခ်စ္တဲ့ တိုးရဲ့စိတ္ေတြေၾကာင့္ တိုးတစ္ခါေတာ့အေလ်ာ့ေပးလိုက္ပါ့မယ္ "
ထိုအခါ မေဟာ့္မွာ ဝမ္းသာတႀကီးနဲ႔တိုးကို ခ်စ္ၾကည္ႏူးေနေသာ မ်က္လံုးမ်ားႏွင့္ၾကည္ကာ ေျပာလာေလသည္။
"ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ တိုးရယ္ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ တိုးကိုယ့္ကို ေမာင္လို႔ ျပန္ေခၚလာေအာင္ ကိုယ္ျပန္ႀကိဳးစားျပမယ္ တိုးျပန္ယံုၾကည္လာေအာင္ ကိုယ္က ျပန္ႀကိဳးစားေတာ့မွာမို႔ တိုးဘက္က ကိုယ့္ကို ေမာင္လို႔ ျပန္ေခၚလာဖို႔ အသင့္ျပင္ထားေတာ့ေနာ္"
တိုးလည္း ကိုမေဟာ့္ကို တိုးႏွလံုးသားနဲ႔ေမာင္လို႔ျပန္ေခၚခ်င္ပင္မဲ့ တိုးရဲ့ၪီးေနွာက္ေတြက တားစည္းေနသည္။ကိုမေဟာ္ရဲ့ ႀကိဳးစားမႈေတြကပဲ တိုးရဲ့ ႏွလံုးသားက တိုးရဲ့ၪီးေနွာက္ကိုအႏိုင္ယူႏိုင္မလား တိုးရဲ့ၪီးေနွာက္ကပဲ တိုးရဲ့ႏွလံုးသားကို အႏိုင္ယူႏိုင္မလားဆိုတာကို အနာဂတ္မွာအဆံုးအျဖတ္ေပးပါလိမ့္မည္။
################
Unicode
ဝေယံတစ်ယောက် ဟိုလူရဲ့သားကြောင့်မနက်ကတည်းက အိမ်ကနေထွက်လာပြီး သူငယ်ချင်းအိမ်သို့မသွားပဲ ရွာကိုတစ်ပတ်ပြည့်အောင်လျောက်သွားနေပြီးနောက် ရွာထိပ်ရဲ့ရွာထဲဝင်ရာလမ်းရှိသရက်ပင်ကြီးအောက်တွင်ထိုင်နေလေသည်မှာ နေ့လယ်ခင်းတောင်ရောက်နေလေပြီ။။ထို့နောက် ထိုင်နေရင်း ခုနက မမတိုးရဲ့စကားကိုပြန်ကြားယောင်ကာ ဒေါသထွက်လာပြီး မက်တပ်ရပ်လိုက်ကာ စိတ်တိုတိုနဲ့ ခြေထောက်နားမှာရှိနေတဲ့ ခဲလုံးကိုလှမ်းကန်လိုက်လေသည်။
"အား!! နာလိုက်တာ"
ထိုအခါ ဝေယံကန်လိုက်တော့ ခဲလုံးက မမတိုး နဲ့ရွယ်တူရှိလောက်တဲ့ အမျိုးသမီးကို သွားထိလေသည်။ထိုအမျိုးသမီးက ကားပေါ်က ဆင်းလာလာချင်း ဝေယံကန်လိုက်တော့ခဲလုံးကြောင့် ခြေထောက်ကိုနာသွားသဖြင့် ကားထဲကားတံခါးမပိတ်ပဲ ဘေးစောင်းပြန်ဝင်ထိုင်ရင်း
ခြေထောက်ကိုကြည့်နေလေသည်။ဝေယံလည်း ကိုယ့်လုပ်ရက်ကြောင့် လူတစ်ဖက်သားထိခိုက်သွားသဖြင့် ထိုအမျိုးသမီးဆီ အမြန်လျောက်သွားကာ မေးလိုက်လေသည်။
"အဆင်ပြေရဲ့လား ကျွန်တော် မမြင်လိုက်လို့ကန်လိုက်မိတာပါ ဘယ်နား နာသွားလဲ"
ဝေယံကထိုသို့မေးရင်း ထိုအမျိူးသမီးရှေ့ မုဆိုးဒူးထောက်ထိုင်လိုက်ကာ နာသွားလောက်တဲ့ထိုအမျိုးသမီးရဲ့ ခြေထောက်လေးကိုအသာကိုင်လိုက်လေသည်။ထိုအခါ ထိုအမျိုးသမီးက လန့်သွားသလိုနဲ့ ခြေထောက်ကို အမြန်ရုတ်လိုက်ကာ ပြောလာလေသည်။
"ရပါတယ် မလဲ သတိမထားမိပဲ ဆင်းလိုက်မိလို့ပါ အဆင်ပြေပါတယ်"
သို့သော်ဝေယံက မိမိကြောင့်ဖြစ်သွားသဖြင့် စိတ်မချနိုင်ပဲ ထပ်ပြောလိုက်လေသည်။
"ဒါမဲ့ကျွန်တော့်ကြောင့်ဖြစ်ရတာပဲ ထိသွားတဲ့နေရာကို တစ်ချက်လောက်ပြကြည့်ပါလား ဘာမှမဖြစ်ဘူးဆိုရင်တောင် ကျွန်တော် စိတ်ချရအောင်လို့ပါ"
ဝေယံက အတင်းပြောတော့ ထိုအမျိုးသမီးက ပြုံးကြည့်ကာ ပြောလာလေသည်။
"မင်းက အရမ်းကို ဇွတ်တရိုး လုပ်တတ်တာပဲ"
ထို့နောက် မြန်မာဝတ်စုံ စိမ်းပြာရောင်ဝတ်ထားတဲ့ ထိုအမျိုးသမီးက ထဘီလေးကိုမရင်း သူရဲ့ခြေချင်းဝတ်လေးကို ပြလာလေသည်။ထိုအခါ ဝေယံကအားနဲ့ကန်လိုက်သောကြောင့် ထိုခြေချင်းဝတ်လေးရဲ့တစ်နေရာတွင် နီရဲပြီး သွေးခြေဥနေသော ဒဏ်ရာလေးကိုတွေ့လိုက်ရသည်။အသားဖြူနေတာကြောင့် ဒဏ်ရာက ပိုသိသာနေသည်။ထိုအခါ ဝေယံက စိတ်မကောင်းဖြစ်စွာနဲ့ပြောလိုက်လေသည်။
"သွေးခြေဥ သွားတာပဲ "
"ရပါတယ် အဲ့လောက်က မအတွက် ဘာမှမဖြစ်ပါဘူး"
"ဘာလို့ဘာမှမဖြစ်ရမှာလဲ အာ့ဆို မမက ဘယ်သွားမလို့လဲ ကျွန်တော် လိုက်ပို့ပေးမယ်လေ"
ထိုအခါ မိတ်ကပ်လေးအနည်းငယ်လိမ်းထားပြီး နှုတ်ခမ်းနီခပ်ပါးပါးလေးကိုဆိုးထားသောထိုလှပတဲ့မမက ဝေယံ့ကို ကြည့်ကာပြောလာလေသည်။
"ဟုတ်သားပဲ ခုနက ဒီမှာထိုင်နေတဲ့မင်းကိုတွေ့တော့ မက လမ်းမေးမလို့ဆင်းလာတာ ဟိုတိုးဆိုတဲ့ သူကိုသိလား အစ်မသူ့ဆီက အသီးတွေဝယ်ချင်လို့ သူ့ဆီကအသီးတွေက နာမည်ကြီးတယ်ပြောလို့ မညီမလေးက ကိုယ်ဝန်သည်လေ သူ့ဆီက အသီးမှစားချင်ပါတယ်ဆိုလို့ မ လာဝယ်တာ"
ထိုမမရဲ့ အပြောကိုကြားတော့ ဝေယံက ပြုံးလိုက်မိသည်။ထို့နောက် ထိုမမလှလှကို ပြုံးပြကာ ပြောလိုက်လေသည်။
"မမတိုးဆီလာတာလား အတော်ပဲ အဲ့တာကျွန်တော့်အစ်မလေ ကျွန်တော်တို့အိမ်ကိုလာတဲ့ဝယ်သူဧည့်သည်ပဲဟာ ကျွန်တော်ကိုယ်တိုင်လမ်းပြပြီးခေါ်သွားပေးပါမယ်"
"ဟုတ်လား ကောင်းတာပေါ့ လာလေ ကားပေါ်တက် မခေါ်သွားပေးမယ်"
"မမ မောင်းရတာကောအဆင်ပြေရဲ့လား အဆင်မပြေရင် ကျွန်တော်လည်း ကားမမောင်းတတ်တော့ ဒီလိုလုပ် ကျွန်တော့်ကျောပေါ်တက်လိုက်ပါလား ကျွန်တော်ကုန်းပိုးပြီးခေါ်သွားပေးမယ်လေ ကျွန်တော် မမကိုနိုင်ပါတယ်"
ဝေယံအပြောကို ကြားသောထိုမမက သဘောကျ ရယ်ကာ ပြောလာလေသည်။
"မင်းက စကားအရမ်းပြောတတ်တာပဲ ရပါတယ်ရှင် မအခြေအနေက အဲ့လောက်မဆိုးသေးပါဘူးကွယ် လာကားပေါ်တက် မမောင်းနိုင်ပါတယ်"
ထိုအခါဝေယံလည်း ထပ်ပြောမနေတော့ပဲ ထိုမမရဲ့ ကားပေါ်တက်ကာ လမ်းပြလေသည်။ထိုမမက ကားမောင်းနေရင်း ဝေယံ့ကိုမေးလာလေသည်။
"မင်းအသက်ဘယ်လောက်လဲ"
"ကျွန်တော်က နောက်တစ်လလောက်နေရင် ၁၆နှစ်ပြည့်တော့မှာ မကြာခင် ၁၀တန်းတက်ရတော့မှာလေ"
"အိုး မင်းကငယ်သေးတာပဲ အဲ့ကြောင့်လဲ အခုလို ကလေးဆန်နေတာ မထူးဆန်းပါဘူး မင်းနာမည်ကကော"
"ကျွန်တော့်နာမည်ဝေယံဟိန်းပါ"
"အင် မနာမည်က နှင်းသဇင် အသက်က မင်းထပ်၇နှစ်လောက်ကြီးမယ် မအသက်က ၂၃နှစ်လေ"
"မလည်းငယ်ပါသေးတယ် နောက်ပြီးချောလည်းချောတယ် အဲ့အရွယ်လို့တောင်မထင်ရဘူး ၁၈နှစ်လေးလို့ပဲထင်ရတယ်"
ထိုအခါ ထိုမမက သဘောကျရယ်ရင်း ပြောလာလေသည်။
"မင်းက တော်တော်စကားပြောတတ်တာပဲ အရမ်းချစ်ဖို့ကောင်းတယ် မမင်းနဲ့တွေ့တာမှ ခနလေးပဲရှိသေးတယ် ခနခနရယ်နေရတယ်"
"တကယ်ပြောတာ မမကအရမ်းလှတာပဲ မမတိုးနီးနီးလောက်ကိုလှတာ"
"ဟုတ်ပါပြီရှင့် "
ထို့နောက် ဝေယံတို့အိမ်သို့ရောက်လာလေသည်။ဝေယံက ကားပေါ်ကဆင်းကာ ခြံထဲတို့ ဝင်သွားရင်းအော်ပြောလိုက်လေသည်။
"မမတိုး မမတိုး ဒီမှာ ဧည့်သည်လာတယ်"
ထိုအခါ တိုးက အိမ်နောက်ဖေးကထွက်လာရင်း ဝေယံ့ကိုကြည့်ကာပြောလေသည်။
"အင် ဝေယံလေးပြန်လာပြီလား အနောက်မှာ မမတိုး ဟင်း ချက်နေလို့ "
"ဟုတ်မမတိုး ဒါနဲ့ ဟိုလူကြီးရဲ့သားကော ပြန်သွားပြီလား"
ထိုအခါမမတိုးက ရယ်ရင်း ပြောလာလေသည်။
"ပြန်သွားပါပြီ ဝေယံလေးရဲ့ စိတ်ကိုလျော့တော့ဟုတ်ပြီလား"
မမတိုးစကားကိုကြားတော့ဝေယံက ခေါင်းညိတ်ပြလိုက်ပြီးနောက် သူ့အနောက်မှာရှိတဲ့ အမျိုးသမီးကိုညွှန်ပြကာ ပြောလာလေသည်။
"ဒီမမက မမတိုးဆီမှာ အသီးတွေဝယ်ချင်လို့တဲ့ ကျွန်တော်လည်းလမ်းကြုံလာတာနဲ့ခေါ်လာပေးလိုက်တာ"
သူ့ကြောင့်ဒဏ်ရာရသွားသည်ကိုတော့ မပြောတော့ပေ။မဟုတ်ရင် သူတစ်ပါးထိခိုက်အောင်လုပ်တာကို မကြိုက်တဲ့ မမတိုးက ဝေယံ့ကို ဆူပေလိမ့်မည်။နှင်းသဇင်ကတော့ ဝေယံ့အပြောကိုကြားသောအခါ ထိုကောင်လေးကိုကြည့်ပြီးပြုံးမိလိုက်သည်။ထိုကောင်လေးက အရမ်းချစ်ဖို့ကောင်းတာပဲ။သူတော့ အသက်မပြည့်သေးတဲ့ ကောင်လေးကို ချစ်မိလို့ ထောင်ထဲရောက်ရတော့မည်ကို ဆိုးရပါသည်။အင်းးး နှစ်နှစ်လောက်တော့စောင့်ရအုံးမှာပေါ့။အခုတော့သူ့ရင်ခုန်သံတွေကို ထိန်းထားလိုက်ပါအုံးမည်။
____________
"မင်းက တိုးဆီကို ဘာသွားလုပ်တာလဲ"
"ဦးမဟော် ကျွန်တော်ပြောတာလဲဆုံးအောင်နားထောင်ပါအုံး ဒီမှာ ကျွန်တော်ကိုခန့်လေးအတွက် အသီးတွေကိုတောင် အရင်သွားမပေးပဲ ဦးမဟော်ကို သတင်းကောင်းလာပြောတာနော် စိတ်မရှည်ရင် ထသွားလိုက်မှာ"
ထိုအခါမှ မဟော်တစ်ယောက် သူ့ကိုခြိမ်းခြောက်သလိုနဲ့ပြောလာသော သားဖြစ်သူကို ပါးစပ်ပိတ်၍သာကြည့်ပြီးနားထောင်နေလေသည်။ဟုတ်တယ်လေ အခုသူ့ရင်ထဲမှာ အပူမီးတွေလောင်နေတာ။တိုးရဲ့ အပြုံးလေးကိုတွေ့ရမှ ထိုအပူမီးတွေက ငြိမ်းမှာမို့ အခုချိန်မှာ သူဘယ်သူ့စီကမဆို တိုးနဲ့အဆင်ပြေဖို့အတွက် အကူအညီလိုပါသည်။သွေးက ဦးမဟော်ရဲ့ ဖြစ်သွားပုံကိုကြည့်ပြီး စိတ်ထဲတွေးလိုက်မိသည်။ဦးမဟော်လို တည်ငြိမ်ရင့်ကျက်လှပါတယ်ဆိုတဲ့သူကလည်း အချစ်နဲ့တွေ့တော့ ကလေးဆန်သွားတတ်တယ်တဲ့လား။သူယုံတောင်မယုံနိုင်ဘူး။ထို့နောက်ဦးမဟော်ကို ကြည့်ကာ ပြောလိုက်လေသည်။
"ခင်များက သူ့ကိုဒီလောက်တောင်ချစ်တာထူးတော့မထူးဆန်းပါဘူး အန်တီတိုးက လှကလည်းလှ ချစ်ဖို့ကလည်းကောင်းတဲ့အပြင် စိတ်ထားလေးကလဲလှတာကို အခုကျွန်တော်သူနဲ့စကားပြောပြီးခဲ့ပြီး ကျွန်တော်က ခင်များနဲ့တွေ့ကြည့်ပြီး စကားပြောပေးပါလို့ တောင်းဆိုခဲ့တယ် ဒါက ခင်များကိုချစ်လွန်းလို့ မဟုတ်ဘူးနော် ခင်များကိုကြည့်ရတာ သနားစရာကောင်းလို့ ကျွန်တော်ပြောတော့ သူကခင်များနဲ့တွေ့ကြည့်ဖို့ကိုစဥ်းစားပေးမယ်လို့ပြောတယ် ဒါမဲ့သူ့ပုံကြည့်ရတာ ခင်များသွားတွေ့ရင် သူအရင်ကလိုမငြင်းတော့ပဲ တွေ့မယ်လို့ထင်တယ် အဲ့တော့ခင်များသွားပြီး ကြိုးစားကြည့်ပေါ့"
မဟော်က သွေးစကားကို ကြားတော့ အပျော်လွန်ပြီး ထခုန်လိုက်လေသည်။ထို့နောက် သွေးအနားသွားကာ သွေးကိုဖက်လိုက်ပြီး ပျော်ရွှင်စွာနဲ့ ပြောလိုက်လေသည်။
"ကျေးဇူးပါပဲ ငါ့သားရာ အဖေဒီတစ်ခါတော့ သားကို အကြွေးတင်သွားပြီ"
သွေးက မဟော်ဖက်လာတော့ လန့်သွားပြီး တွန်းထုတ်ကာ ပြောလိုက်လေသည်။
"ဦးမဟော် ခင်များ မလုပ်ဖူးတာတွေ ဘာလို့လာလုပ်နေတာလဲ ခင်များ အသက်၃၄နှစ်ဆိုတာကောသိသေးရဲ့လား အခုမှ အချစ်ကိုစတွေ့တဲ့လူပျိုပေါက်လေးကြနေတာပဲ ခင်များဒီလိုလုပ်ဖို့အချိန်ရှိနေသေးတာလား အန်တီတိုးကို သွားတွေ့ဖို့မပြင်ဆင်တော့ဘူးလား"
"ဟုတ်သားပဲ အာ့ဆို သွားပြီ"
ဟုဆိုကာ ဦးမဟော်က သူ့အရွယ်နဲ့မှမလိုက် အပေါ်သို့ပြေးတက်သွားလေသည်။သွေးက ပြောမဲ့သာပြောလိုက်တယ် ဦးမဟော် သူ့ကိုဖက်လိုက်တော့ နွေးထွေးမှုအနည်းငယ်ကိုတော့ခံစားလိုက်ရသည်။နောက်ပြီး ဘာ သူ့ကိုငါ့သားလို့တောင် ပထမဦးဆုံးအကြိမ်အဖြစ်ခေါ်လိုက်သေးသည်။ဆိုးတော့မဆိုးပါဘူး သူအန်တီတိုးအရှေ့မှာအဖေလို့ခေါ်ခဲ့ရကျိုး နပ်တာပေါ့။ဦးမဟော် အခုလိုပျော်ရွှင်နေတာကိုမြင်ရတာ သွေးဘဝမှာ ပထမဆုံးပင်။အဲ့လိုကြည့်လိုက်တော့လည်း ဦးမဟော် သူနဲ့ဒေါ်ပန်းချီကြောင့် တော်တော်စိတ်ပင်ပန်းခဲ့မယ်ထင်တယ်။စဥ်းစားကြည့်တော့လဲ ငါကဘာအတွက်များ မွေးဖွားခံခဲ့ရတာလဲ။
________________
စျေးဝယ်တဲ့ အမျိုးသမီးပြန်သွားတော့ ဝေယံ ကသူငယ်ချင်းအိမ်ကိုသွားအုံးမည်ဟုဆိုကာ ထပ်ထွက်သွားလေသည်။အဖေကတော့ မနက်အစောကြီးထဲကထွက်သွားပြီး အခုညနေ တောင်ရောက်နေပြီ အရင်နေ့တွေလိုပဲ ပြန်မလာသေးပေ။တိုးတစ်ယောက်တည်း စားပွဲဝိုင်းတွင်ထိုင်ကာ ရောင်းရတဲ့စာရင်းတွေလုပ်နေတုန်း ကားတစ်စီးက တိုးတို့အိမ်ရှေ့ ထိုးရပ်လာလေသည်။ထို့ကားပေါ်မှ ဆင်းလာသော ကိုမဟော့်ကို တိုးမမြင်ချင်ယောင်ဆောင်ကာနေလိုက်လေသည်။ကိုမဟော်က ခြံထဲ မဝင်လာသေးပဲ ခြံဝလေးတွင်ရပ်ရင်း တိုးကိုလှမ်းကြည့်ကာ ပြောလာလေသည်။
"တိုး မောင်ဝင်လာခဲ့လို့ရမလား မောင်တိုးနဲ့စကားခနလောက်ပြောပါရစေနော်"
ကိုမဟော်က သနားစရာကောင်းသောအသံလေးနဲ့ ပြောလာသောအခါ အရင်ကမတွေ့တော့ဘူးလို့တင်းခံထားတဲ့တိုးစိတ်တွေက မခံနိုင်တော့ပေ။ထို့ကြောင့် တိုးကစိတ်ဆုံးဖြတ်လိုက်ပြီး ပြောလိုက်သည်။
"ရပါတယ် ဝင်လာခဲ့ပါ ကိုယ်မဟော်"
တိုးက ပြောလိုက်တော့ မဟော်ခြံထဲအလျင်အမြန်ပဲဝင်လာပြီး တိုးရှိရာ စားပွဲဝိုင်းလေးတွင် ဝင်ထိုင်လိုက်လေသည်။ထို့နောက် သေမလောက်အောင်လွမ်းစွတ်နေရသောသနပ်ခါးပါးပြင်လေးတွေနဲ့ တိုးကို နှစ်နှစ်ကြိုက်ကြိုက်ကြည့်ကာ ပြောလိုက်လေသည်။
"တိုးကို မောင်အရမ်းလွမ်းနေခဲ့တာ"
မဟော့်စကားကို ကြားသော တိုးက အရင်လိုမျိုး အပြုံးလေးတစ်ခုပင်ပြုံးမပြလာပဲ မဟော့်ကိုကြည့်ကာ စကားပြောလာလေသည်။
"ကိုမဟော် စကားပြောဆင်ခြင်ပေးပါ
ကိုမဟော်နဲ့ တိုးက အရင်လိုမျိူးမဟုတ်တော့ဘူးလေ"
ထိုအခါ မဟော်က သူရင်ထဲနာကျင်သွားသလိုခံစားရပြီး တိုးကိုကြည့်ကာ စိတ်မကောင်းဖြစ်စွာ ပြောလေသည်။
"အဲ့အတွက် မောင် အင်.. ကိုယ်တောင်းပန်ပါတယ် ကိုယ်မင်းကိုကြိုပြောခဲ့သင့်တာ"
"ဟုတ်တယ် ကိုမဟော် တိုးကိုကြိုပြောခဲ့သင့်တာ ကိုမဟော်က မိသားစုအပေါ်မလုပ်သင့်တဲ့ကိစ္စတွေကို လုပ်ခဲ့သလို တိုးကိုလည်းလိမ်ညာခဲ့သေးတယ် ကိုမဟော်က တိုးကို လွယ်တယ်ဆိုပြီး အထင်သေးပြီးများ လုပ်ခဲ့သလား"
"မဟုတ်ပါဘူးတိုးရယ် ကိုယ်တိုးကို အထင်မသေးရပါဘူး ကိုယ်မင်းကို ချစ်လွန်းလို့ရူးတောင်ရူးတော့မယ် ဘယ်လိုလုပ်အထင်သေးရက်ရမှာလဲ အဲ့ကြောင့်မို့လဲကိုယ်တိုးကို ချစ်ရေးမဆိုဖို့ကိုတောင်ကိုယ့်ကိုယ်ကို ထိန်းချုပ်ခဲ့တာ တိုးနာကျင်မှာစိုးလို့ ကိုယ်ကိစ္စတွေ အကုန်ဖြေရှင်းပြီးမှ ကိုယ့်အကြောင်းတွေတိုးကိုပြောပြပြီး ဖွင့်ပြောမလို့စီစဥ်ခဲ့တာ ဒါမဲ့ မမျော်လင့်ပဲ တိုးကဖွင့်ပြောလာတော့ ကိုယ်လဲ တိုးနဲ့ဝေးရမှာစိုးလို့ မပြောရဲခဲ့တော့တာပါ"
မဟော့်ရဲ့ စကားကို ကြားသော တိုးက စိတ်ဆိုးသလိုနဲ့ပြောလာလေသည်။
"အဲ့တော့ ကိုမဟော်က အဲ့အကြောင်းတွေမပြောပြရင်တောင် တိုးဖွင့်ပြောတုန်းက ဘာလို့မငြင်းခဲ့တာလဲ ဘာလို့အဲ့ချိန်တုန်းက မပြောပြခဲ့တာလဲ ကိုမဟော်သာ အရင်ကြိုပြောခဲ့ရင် အခုလိုမျိုးတွေ ဖြစ်လာမှာမဟုတ်ဘူး အခုလိုမျိုးတိုးတို့တွေ စိတ်ဆင်းရဲရမှာမဟုတ်ဘူး"
ထိုအခါ မဟော်က စိတ်မကောင်းဖြစ်နေသော တိုးကိုကြည့်ကာ ပြောလာလေသည်။
"ကိုယ်ကအဲ့ချိန်တုန်းက မငြင်းခဲ့ဘူး ဆိုတာ တကယ်လို့ကိုယ်သာ အဲ့ချိန်တုန်းကငြင်းလိုက်ရင် တိုးနဲ့ ဝေးသွားမှာစိုးလို့ပါ တိုးက တိုးကြောင့်သူများစိတ်ဆင်းရဲမှာကို မလိုချင်တဲ့သူမို့ နောက်တစ်ခါထပ်ဖွင့်ပြောမယ်သူမျိုးမှမဟုတ်တာ အဲ့ကြောင့် ကိုယ် မငြင်းခဲ့မိတာပါ ကိုယ်တိုးကိုချစ်လွန်းလို့ပါကွာ ကိုယ့်ကို နားလည်ပေးပါကွာ ကိုယ့်ကို ပြန်စဥ်းစားပေးနိုင်မလားတိုးရယ် နောက်တစ်ခါ ကိုယ်အဲ့လိုမလုပ်တော့ပါဘူး ကိုယ်အကုန်လုံးကိုလဲ တိုးကိုပြောပြပါ့မယ် ကိုယ့်ကိုယုံကြည်ပေးပါနော်"
မဟော်ပြောတော့ တိုးက မဟော့်ကို ကြည့်နေရာမှ အကြည့်လွဲသွားပြီးပြောလာလေသည်။
"ကိုမဟော်ကို တိုးပြောဖူးပါတယ် တိုးယောကျာ်းတစ်ယောက်ကြောင့် စိတ်ဒဏ်ရာရဖူးခဲ့တယ် အဲ့ကတည်းက တိုးယောကျာ်းတွေကို မယုံကြည်ခဲ့တော့တာအဲ့ကြောင့်မို့လဲ တိုးဒီလို ပုံစံမျိုးနေနေတာ ဒါမဲ့ကိုယ်မဟော့်ကိုတော့ယုံကြည့်လိုရမယ်ထင်ခဲ့တာ တိုးမှားသွားတယ် အခုကိုမဟော်ကြောင့် တိုးစိတ်ဒဏ်ရာ ထပ်ရခဲ့ပြန်တယ် ကိုမဟော့်ကို တိုးမယုံရဲတော့ဘူး တိုးကြောက်လို့ပါ "
တိုးက ငိုရင်းပြောလာလေတော့ မဟော့်ရင်ထဲနာကျင်မိပါသည်။မဟော်ကသာ တိုးရဲ့သနပ်ခါးပါးပြင်လေးပေါ်မျက်ရည်ကျတာကို မကြိုက်ဘူးဟုတာဆိုထားတယ် အခုတော့ မဟော်ကိုယ်တိုင်ပဲ တိုးကိုမျက်ရည်ကျမိအောင် လုပ်နေမိသည်။တိုးကိုချစ်လွန်းလို့ ဒီလိုကိစ္စတွေဖြစ်လာမယ်မှန်းသိရက်နဲ့တောင် မသိချင်ယောင်ဆောင်ပြီး ရှေ့ဆက်တိုးခဲ့တဲ့ မဟော်ကြောင့် အခုတော့ သူ့သည်းသက်ညှာလေးက စိတ်ဆင်းရဲနေရလေပြီ။မဟော်ကတိုးကို တောင်းပန်သလို ကြည့်ရင်း ပြောလေသည်။
"တကယ်ကို ကိုယ့်အမှားပါကွာ ဒါမဲ့ အခုတစ်ခါပဲခွင့်လွှတ်ပေးပါနော် တိုးပြန်လက်မခံနိုင်မှန်း သိပင်မဲ့ ကိုယ့်ကို တိုးရဲ့ အဝေးကိုတော့နှင်မလွှတ်လိုက်ပါနဲ့နော် ကိုယ်တိုးကိုချစ်လွန်းလို့ရူးတော့မှာမို့ တိုးမရှိပဲ မနေနိုင်ဘူး အဲ့ကြောင့် တိုးရဲ့ယုံကြည်မှုလေးကို ပြန်ရအောင် ကြိုးစားခွင့်လေးတော့ပေးပါနော် တိုးလဲ ကိုယ့်ကို ချစ်သေးတယ်မို့လား ကိုယ့်ကို အခွင့်အရေးလေးတစ်ခုလောက်ထပ်ပေးပါတိုးရဲ့ နောက်တစ်ခါ အခုလိုအမှားမျိုးထပ်မလုပ်တော့ပါဘူးလို့ ကိုယ်ကတိပေးတယ် ကိုယ်တောင်းပန်ပါတယ် ဟုတ်ပြီလား"
တောင်းတောင်းပန်ပန်နဲ့ ပြောလာတဲ့ မဟော့်ရဲ့ စကားကိုကြားတော့ တိုးက ညိုးငယ်နေသောမျက်နှာလေးနဲ့ မဟော့်ကို ပြန်ကြည့်လာရင်းဆိုလာလေသည်။
"အမှန်တိုင်းပြောရရင် တိုး ကိုမဟော့်ကို ချစ်နေတုန်းပဲ အရမ်းလဲချစ်နေသေးတယ်
ဒါမဲ့ ကိုမဟော်တိုးစိတ်ကိုနားလည်ပေးပါနော် အဲ့ကြောင့်တိုး ပြန်လက်ခံမယ်လို့မသေချာပင်မဲ့ အင် ပေးမယ် အခွင့်အရေးတစ်ခါထပ်ပေးပါမယ့် ကိုမဟော့်ကိုချစ်တဲ့ တိုးရဲ့စိတ်တွေကြောင့် တိုးတစ်ခါတော့အလျော့ပေးလိုက်ပါ့မယ် "
ထိုအခါ မဟော့်မှာ ဝမ်းသာတကြီးနဲ့တိုးကို ချစ်ကြည်နူးနေသော မျက်လုံးများနှင့်ကြည်ကာ ပြောလာလေသည်။
"ကျေးဇူးတင်ပါတယ် တိုးရယ် ကျေးဇူးတင်ပါတယ် တိုးကိုယ့်ကို မောင်လို့ ပြန်ခေါ်လာအောင် ကိုယ်ပြန်ကြိုးစားပြမယ် တိုးပြန်ယုံကြည်လာအောင် ကိုယ်က ပြန်ကြိုးစားတော့မှာမို့ တိုးဘက်က ကိုယ့်ကို မောင်လို့ ပြန်ခေါ်လာဖို့ အသင့်ပြင်ထားတော့နော်"
တိုးလည်း ကိုမဟော့်ကို တိုးနှလုံးသားနဲ့မောင်လို့ပြန်ခေါ်ချင်ပင်မဲ့ တိုးရဲ့ဦးနှောက်တွေက တားစည်းနေသည်။ကိုမဟော်ရဲ့ ကြိုးစားမှုတွေကပဲ တိုးရဲ့ နှလုံးသားက တိုးရဲ့ဦးနှောက်ကိုအနိုင်ယူနိုင်မလား တိုးရဲ့ဦးနှောက်ကပဲ တိုးရဲ့နှလုံးသားကို အနိုင်ယူနိုင်မလားဆိုတာကို အနာဂတ်မှာအဆုံးအဖြတ်ပေးပါလိမ့်မည်။
လေးစားလျက်🥰🥰🥰