It's been a month before i've get to update for Chapter 71 so here's another chapter for y'all.... chapter 72 is here and i hope you guys will like it.
Happy reading y'all.
©lavien_liu
••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••
DAINE's POV
Wala na kaming pakialamanan ni Taehyung at kanya-kanya na kami nag pagkain.
Habang kumakain naman ako nahuli ko namang nakangisi si Taehyung saakin.
Napatigil naman ako sa pagkain at nag poker face sakanya.
"O bakit?"
Tanong ko naman sakanya na puno pa ang bunganga.
Napangisi naman si Taehyung at tipong ang saya niyang makita ako in this situation.
Taehyung: Mukha kang baboy lunukin mo na nga yan.
Sabi nito sabay natawa nang kaunti at ipinagpatuloy ang pagkain nito.
Bwesit talaga tong lalaking ito kahit kailan talaga! I can't imagine myself marrying this asshole.
"Nagsalita ang unggoy."
Ganti ko naman sakanya sabay nilunok ang pagkain ko sa bunganga at ipinagpatuloy din ang pagkain ko.
Taehyung: Excuse me?
"You can pass."
Sabi ko naman na namimilosopo habang kumakain.
I know na naiinis na siya at wala akong pakialam doon.
Time Skip
Kakatapos lang namin kumain at kanya-kanya na kami ngayong nagbabayad ni Taehyung nang individual food bills namin.
After paying tumayo na ako para umalis na.
Taehyung: Where are you going?
Tanong naman ni Taehyung na nakaupo parin.
Napaangat naman ako nang kilay sakanya.
Seryoso ba itong unggoy na ito sa tanong niyang yan.
"Uuwi na obvious ba...kung may plano kang tumira dito eh di dito ka na."
Sabi ko sakanya sabay lakad paalis at palabas nang restaurant.
Ang hirap makipag-usap sa mga taong ang kikitid nang utak.
Paglabas ko nang restaurant ay dumeretso ako sa parking area at pumasok sa loob nang kotse at doon na inantay si Taehyung.
Few Minutes Later......
I was busy scrolling on my phone when the door suddenly opens showing up Taehyung.
Hindi ko siya pinansin at nagpatuloy lang sa pag scroll sa cellphone ko.
Pumasok naman siya at maya-maya pa....
Taehyung: I'm sorry
Napatigil naman ako sa pagce-cellphone nang maramdaman kong may inilapag siya sa kandungan ko.
I looked down and was surprised to see a big bouquet of white tulips.
Seeing the bouquet of flowers he gave me made me switch emotions.
Gumaan ang naramdaman ko dahil dito...hindi ko alam kung rumurupok na ba ako o ano.
I looked at him and he was just smiling at me.
"What's is this for?"
Tanong ko naman sabay kuha nang bouquet at hinawakan ito nang maayos.
Taehyung: A bouquet of white tulips symbolizes sincere apology...so i bought you one.
He said and then genuinely smiled at me.
Napatingin naman ako sa bouquet na hawak ko at inamoy ito... in fairness ang bango.
Hindi naman niya ako siguro bibigyan nang bulok.
Taehyung: Galit ka pa ba? Bawas-bawasan mo na yung pagsusungit mo.
"Kung hindi mo ba naman ako binubwesit lagi eh di hindi sana kita sinusungitan lagi."
Katwiran ko naman sakanya
Taehyung: Hindi na nga eh...di na kita bubwesitin.
Sabi naman niya na nangangako naman sabay ngiti.
Napangisi naman ako sakanya.
"At kapag hindi mo nagawa?"
Taehyung: Eh di hindi ko nagawa.
I rolled my eyes at him.
Taehyung: Pero seryoso na.....hindi na talaga.
Sabi naman niya na nangangako na at sa tono nang pananalita niya ay mukhang seryoso naman siya.
I don't want to expect anything from him and I'll just go see if there will be changes to come as what he promised me.
"Okay cge...ayokong umasa pero we'll see nalang kung magagawa mo."
Sabi ko naman sabay ngiti nang bahagya sakanya at ngumiti naman siya pabalik saakin.
He started the car's engine and drove us home.
Time Skip---Apartment
Nasa apartment na kami at saka naman ako nakaramdam nang pagod.
Agad naman akong nagpalit nagpunas nang sarili saka nag palit nang damit at lumabas nang walk in closet.
Nakita ko naman ang bouquet na binigay ni Taehyung saakin at agad nakaisip nang idea para dito.
Lumbas ako nang kwarto at dumeretso sa kusina sabay nag hanap nang vase na nababagay paglagyan nang mga bulaklak.
Nakita ko ang isang trumpet glass beaded vase na mukhang babagay naman sa tulips.
Nilagyan ko na ito nang tubig at dinala sa kwarto.
Kinuha ko na sa bouquet ang bulaklak at sinimulan nang isalansan sa nang maayos sa vase.
Wala akong masyadong alam sa flower arrangements pero sinusubukan ko namang ayusin nang maigi para kahit papaano ay maging maganda naman ang kalalabasan niya mamaya.
After a while i was done arranging and was satisfied with my work.eme:>
I placed the vase on the bedside table and stared at it for a moment.
Taehyung: That's nice.
Nagulat naman ako nang biglang nagsalita si Taehyung na papalapit naman saakin at bagong ligo ito.
He was now standing right beside and we were both staring at the flowers.
Taehyung: Saan mo nga pala nilalagay yung nga bulaklak na binigay ko sayo noon?
"Tinapon ko bakit?"
Deretsong sagot ko naman.
Agad naman siyang napatingin saakin at nakaangat ang kilay.
Taehyung: You better be not serious right there young lady.
He said in a serious tone and a stern expression while looking at me.
Ngumisi naman ako sakanya.
"I kept it I was just joking."
Taehyung: Where exactly?
"Inipit ko sa libro sabi mo diba....eto kukuha din ako nang isa para e preserve din."
Saad ko naman sabay kuha nang isang piraso nang tulips sa vase at kinuha sa drawer na nasa bedside table ang libro na pinaglalagyan ko saka inipit doon ang white tulip.
I also showed him the yellow dried tulips na binigay niya saakin nung nasa jeju kami.
Taehyung: Hmm okay....by the way you wanna eat something?
Tanong naman niya na ipinagtaka ko naman.
Kakatapos lang namin kumain not an hour ago tapos gusto nanaman niyang kumain?!
"We just ate Tae! Akala ko ba nasa diet tayo tapos ikaw naman tong masiba ngayon."
Sabi ko naman sakanya.
Taehyung: Baka lang naman gusto mung kumain.
"Gustuhin ko man kumain bawal naman diba! Pinagkait mo na nga sakin yung isang mangkok nang kanin kanina."
Inis kong sabi naman sakanya.
Taehyung: Sorry na nga eh atsaka bawal naman talaga yon.
"Oo na bawal na nga eh."
Inis kong saad sabay akyat sa kama at sumandal sa headboard at binuksan ang cellphone ko.
Lumabas naman si Taehyung nang kwarto.
Maya-maya pa tumawag naman si Sang Won.
OTP
Sang Won: Hi po!
Masayang bungad naman niya saakin.
"Hello...."
Sang Won: I need a treat after your job.
"Treat?"
Sang Won: Oo dzai i did all your activities since you're on a leave....i know you haven't asked a favor but as a "GOOD FRIEND" that you can ALWAYS rely and put a shoulder on....I did it myself.
Napaipit naman ako nang mga labi at nagpipigil nang tawa sa sinasabi nang baliw kong kaibigan na ito.
"Ahh so ngayon sinisingil mo ako?"
Sabi ko naman sakanya nang pabiro.
Sang Won: Walang hiya ka talaga.
Ani nito at hindi naman na ako nakapagpigil at natawa na.
"Ikaw ba meron?"
Tanong ko naman sakanya habang natatawa.
Sang Won: The pre-quarterly exam just started girl and you and Taehyung just missed it.
Sabi naman niya na nagpatigil naman saakin sa pagtawa.
Shit!
"WHAT?!"
Sang Won: O gulat ka....Yes girl you heard it right...you two just missed it.
"And you did nothing about it?!"
Sang Won: Well that's the only thing i can't do dear.
Sabi naman niya.
Baliw talaga itong babaitang ito she's telling me all the favors she had done for me at hindi pa talaga nilubos ang pagtulong.
Bigla namang natawa si Sang Won sa parang naluwagan naman nang turnilyo sa ulo.
"Ang saya mo yata?."
Sarkastikong tanong ko naman sakanya.
Sang Won: Are you really that busy working out for you to not have the time to check your emails?
Sabi naman niya habang natatawa parin.
"I'll call you again."
Sabi ko naman sabay patay nang tawag.
Napaisip naman ako bigla at agad namang bumangon sa kama at pumunta sa study/office room at kinuha ang laptop ko at binuksan ito.
I checked my emails and there i saw a notification from my class.
It's the results from the pre-quarterly exam Sang Won's been talking.
Agad ko naman itong pinindut at nakalista nga dito ang scores sa pre-quarterly exam sa B.A.
I scrolled down through the records and as expected wala nga yung saakin.
Most of the scores were above passing.
Napahawak nalang ako sa noo ko still can't believe that I just missed the pre-quarterly exam.
Oo pre-quater exam palang naman yun pero key points na din yun para sa finals.
Sinara ko naman ang laptop ko at tinawagan si Sang Won habang naglalakad pabalik sa kama.
Umupo ulit ako sa kama at sumandal.
OTP
Sang Won: Yes girl?
"Pwede pa bang kumuha nang exam kahit late?".
Tanong ko naman kay Sang Won.
Sang Won: I don't know but i already talked to your professor about your absences and she accepted your reason coz it's valid naman daw.
"Do you think it's okay that I didn't take the exam?"
Tanong ko naman na nag-aalala na at nginangat-ngat na ang kuko sa daliri ko.
Sang Won: I think so...but you know what, you should really talk to your professor personally.
Suhestiyon naman niya na pinag-isipan ko naman.
"Tomorrow? Di ako pwede bukas eh... it's friday tomorrow and i still have to finish my preparation for Saturday."
Paliwanag ko naman.
I don't think i can sneak out of the schedule tomorrow since it's the last day of our preparation for the photoshoot on Saturday.
Pero kailangan ko naman asikasuhin yung sa exam ko.............
Sang Won: I know right...sige I'll just go talk to your professor again.
"Thank you talaga Sang hah...i owe you a lot."
Sang Won: It's nothing Daine... atsaka okay lang noh isama mo lang talaga ako sa Sabado okay na okay na talaga saakin....and besides you're my best friend! Of course i would do that.
Sabi naman niya which touched me so much...the reason why i so love this girl.
"Sure will isasama talaga kita."
Tumili naman siya bigla sa tuwa at nailayo ko naman nang mas maaga ang tenga ko sa cellphone ko.
Sang Won: Yeyyyy!! Your the best Daine! I love you!!!
Sigaw at tili naman niya sa tuwa.
"I know right..."
Sabi ko naman sabay ngisi.
Sang Won: Okay that's enough... I've gotta get to bed now girl i still have a presentation tomorrow.
"Okay sure...good night."
Sang Won: Good night....pa Hi-Hello nalang ako kay Taehyung ah.
"Sige ba...thank you ulit hah."
Sang Won: You are always welcome...bye bye
Ramdam ko ang saya sa boses niya.
"Byee good night."
Sabi ko naman sakanya.
I'm one lucky girl to have her as my friend whom i could lean a shoulder on.
I hanged up the call after we said our goodbyes.
Napaisip naman ako bigla tungkol sa pagkuha ko nang exam.
Pwede pa naman siguro akong makakuha kahit late na...coz you know...Late is Better than Never.
Maya-maya pa nakarinig naman ako nang pagbasag mula sa labas na ikinagulat ko naman.
Agad akong tumayo sa kama at kumaripas nang takbo palabas nang kwarto papuntang living area.
Paniguradong si Taehyung nanaman yun.
Wala siya sa sala kaya dumeretso ako sa kusina at doon ko nga siya nakitang nakatayo sa harap nang counter table at nakahawak dito at nakayuko.
Agad ko naman siyang nilapitan at nakita kong namumutla siya at pinagpapawisan.
Napatingin naman ako sa sahig at baso nga ang narinig kong parang nabasag at nay nakakalat pa na tubig sa sahig.
"Ayos ka lang ba? Umupo ka nga muna..."
Sabi ko naman at pinaupo si Taehyung.
Kumuha naman ako nang garbage bag at isang pares nang gloves at dinampot ang mga basag na baso sa sahig at pagkatapos ay winalis ito at pinunasan na ang sahig.
Sumunod ko namang binigyan nang atensyon si Taehyung na naka yuko at hawak-hawak naman ang ulo nito.
"What's wrong with you?."
Tanong ko naman sakanya na hindi naman niya sinagot.
Kumuha naman ako nang tubig at iniabot sakanya.
"Drink some water."
Sabi ko sabay lakad papunta sa cabinet kung saan nakalagay ang mga gamot.
Naghanap naman ako nang painkiller para ipainom sakanya nang makita ko naman ang isang pamilya na gamot.
Kinuha ko naman ito at nalamang ito nga ang gamot na nireseta ni Doctor Jang kay Taehyung noong nakaraan.
Inalog ko naman ang bote at may laman pa nga ito at mukhang madami pa.
Binuksan ko ito at parang wala manlang bawas ang tabletas na laman nito.
Did he really take this?
Sinara ko naman ang cabinet at kumuha nang isang baso nang tubig at dinala ito kay Taehyung.
Nilapag ko naman nang padabog ang baso nang tubig at ang gamot sa harap niya.
Napatingala naman siya saakin and seems to be confused about what i did
"Ininom mo ba talaga yan?"
Seryosong pagtatanong ko naman na may halong katarayan na.
He avoided eye contact with me and clenched his jaw.
Taehyung: I did.
Simpleng sagot naman niya sa malamig na tono.
"You did...kaya naman pala parang wala lang din bawas e noh."
Sabi ko naman na nagtataray na sakanya.
Alam kong tamad siyang uminom nang gamot eh ni ayaw nga niyang magpa-check up eh.
Kaya hindi na din ako magtataka kung bakit hindi manlang nangalahati ang bawas nang gamot niyang ito.
Taehyung: I'm okay! I don't see the need for me to take that.
Pangangatwiran naman niya at napataas pa ang boses saakin.
"Nonsense! Kaya balik nang balik yang migraine mo dahil hindi mo itinuloy."
Sabi ko naman na pinagagalitan na siya.
He let out deep and heavy sighed and took the bottle of the medicine and take one tablet and drank it with water.
Taehyung: Okay na?
Tanong niya naman saakin na may pagka-sarkastiko.
Nagtinginan lang kaming dalawa na parehong naiinis sa isa't-isa.
Buti naman na hindi na siya nagpapapilit ngayon.
"Tumayo ka na diyan."
Utos ko naman sakanya.
Taehyung: Bakit?
Tanong nito sabay napangiwi na parang bata.
"Sa kwarto tayo."
Sabi ko naman at nanlaki naman ang mga mata nito sa gulat.
Taehyung: Ha?....Ano?
Pautal nitong saad.
"Tatayo ka ba o hahambalos ko sayo itong baso?"
Pambabanta ko naman sakanya sabay hawak sa baso.
Taehyung: Hey hold on!
Sabi naman nito sabay harang nang dalawang kamay niya.
I raised my eyebrows at him and crossed my arms.
"Tara na."
Taehyung: We can talk about this in a good and harmless way...right.
Ani nito sabay ngiti naman.
Why is he smiling like an idiot right now?
Naguluhan naman ako sa sinabi niya.
What is he talking about?
"Pinagsasabi mo?."
I asked him in confused expression.
Natahimik naman siya at parang napaisip nang saglit.
Taehyung: Matulog na tayo.
He said as he clears his throat and stood from sitting on the counter table's stool and made his way first.
While i was left standing right where i am and confused.
Ano ba kasing iniisip nang Alien na yun.
Kinuha ko naman ang gamot at ibinalik sa cabinet at naglakad na papuntang kwarto.
Pagpasok ko naman nakapuwesto na si Taehyung sa higaan at nakatutok sa cellphone niya.
Hindi ko na siya kinibo at dumeretso na sa walk in closet at nagpalit nang damit.
•••••••••••••••••••••
I wore a black printed croptop and a brown striped baggy pants and matched it wearing a pair of white sneakers.
I put a light powder on my face and put some light liptint on and brushed my hair down.
Kinuha ko naman ang white sling bag ko at nilagay doon ang wallet ko atsaka lumabas na nang walk in closet.
Dumaan naman ako sa bed area kung saan naka higa naman si Taehyung at nagce-cellphone.
Kinuha ko naman ang cellphone ko sa bedside table.
Napatingin naman ako kay Taehyung na busy naman sa cellphone niya.
Ang sabi ko kanina sakanya magpahinga siya but look what is this dork doing... he's on his phone getting a lot of radiation to his eyes that could worsen his migraine....great!
I rolled and eyes and walk.
Taehyung: Yahh! Where are you going?
Napahinto naman ako sa paglalakad nang marinig siyang tumawag saakin.
Humarap naman ako sakanya.
"Sa bahay nang professor natin sa BA kasi for your information the pre-quarterly exam just started and we just missed."
Paliwanag ko naman sakanya sabay nagtataray nang kaunti.
Taehyung: So? What was the connection of coming to her house?
Pagtatanong pa ulit niya.
I rolled my eyes in annoyance of him.
Ba't kasi andaming tanong eh.
"I'll talk to her if maybe i could get a late examination."
Taehyung smirked after he heard my reason.
Bakit ano bang problema sa sinabi ko?.
If he is thinking about me lying to him?!....well hindi ako sinungaling.
Baka iniisip niya na lalandi ako sa labas sa mga oras na ito at hindi ko gagawing rason ang exam para lang makatakas.
Mas mabuti pang sabihin ko na manlala-laki ako kesa gawing excuse yun noh.
Taehyung: Gabi na can't you do it tomorrow instead?
Sabi naman niya.
"Tomorrow? Pwede ba bukas?"
Tanong ko naman as if naman kasing pwede ko pa iinsert bukas yung tungkol sa exam noh e alam ko namang marami nang naplano si Taehyung para bukas as preparation for Saturday.
Taehyung: Hindi....
Sagot naman niya agad.
"O eh di ngayon ako pupunta."
Sabi ko naman sabay ipinagpatuloy ang paglalakad.
Taehyung: O teka!
Pagpipigil ulit nito saakin at napahinto naman ako.
I rolled my eyes in annoyance and turned to face him.
"Bakit nanaman!!??."
Inis kong saad sabay dabog ang kaunti.
Taehyung: I'll come with you.
Sabi naman niya at akmang tatayo sa kama.
"No! you stay here and rest I'll be back in a while....wag kang mag-alala hindi ako manlala-laki."
Paliwanag ko naman sabay lakad nang deretso palabas nang kwarto.
Nag-abang na ako nang taxi sa labas nang complex and thank god i got one in a second.
First time kong pumunta sa bahay nang professor namin kaya buti nalang talaga pinanganak ako sa modernong henerasyon at mayroong GPS.
Driver: Where should i take you Ma'am?
"Uhmm just please follow my GPS."
Driver: Okay Ma'am.
••••••••••••••••••
After a minute of ride i finally arrived at my professor's residence.
Pinagkakatiwalaan ko naman itong GPS ko at ang driver nang taxi.
Mukha namang dinala ako nang GPS ko sa tamang lugar dahil nasa parang village ako at nasa harap ako nang isang malaking bahay.
Bumaba ako sa Taxi pagkatapos magbayad at magpasalamat at umalis naman na ang taxi.
Pagkatapos kung ayusin ang sarili ay nag-doorbell ako.
It took while for the door to open and after it a woman dressed up in maid opened the door.
Maid: Good evening ma'am...
Bati naman nang maid saakin.
I quickly bowed to her and smiled.
"Hello good evening...is professor Park there?"
Deretsong pagtatanong ko naman.
Maid: Yes ma'am may i know what's your appointment with Ms.Park?
Well wala akong fixed appointment dahil nga sinadya ko lang talaga maparito ngayon.
"Uhmm...i came here to talk to her about my school reports."
Paliwanag ko naman.
Maid: Oh come in Ma'am.
Actually nag-aantay lang din ako na papasukin dahil malamig sa labas.
"Thank You..."
Ani ko naman sabay pasok
Iginiya ako nang maid papunta sa living room at napatingin naman ako sa paligid.
Maid: Please take a seat Ma'am I'll just go call Ms.Park.
Tumango naman ako sa maid at umalis na ito para tawagin si Ms.Park
Nag-antay lang ako nang sandali at maya-maya ay may narinig akong mga yapak.
Agad naman akong napatayo nang makita ko si Ms.Park na papalapit kasama ang maid kanina.
"Good evening professor Park."
Bati ko naman sabay bow sakanya.
Ms.Park: Good evening Ms.Kang it's nice to see you in a while.
Sabi naman ni Ms.Park at pinaalis na ang maid niya.
Lumapit siya nang kaunti saakin at umupo sa katapat na couch.
Ms.Park: Have a sit Ms.Kang.
Umupo naman ako at humarap sakanya.
"I came here to talk about the pre-quarterly exam prof."
Ms.Park: Ohh yes it started yesterday but the exam is for the major course only not for all subjects.
"Yes Prof and i just wanna apologize for missing the exam coz I've been so busy the past days and even took leaves in school."
Paliwanag ko naman kay professor at tahimik naman siyang nakikinig.
Ms.Park: Yes i know Ms.Kang....your friend told me everything and you don't have to worry about it Ms.Kang coz i'm giving a late online exam on Saturday.
Nabigla naman ako sa sinabi nito... Saturday talaga?...
Kapag minamalas ka nga naman din pero okay naman na dahil kaya ko naman sigurong pagsabayin yun during the shoot.
"Yes prof just send me the email."
Sabi ko naman na parang walang iniintindi na iba.
Alangan namang umangal pa ako noh buti nga makakakuha pa ako nang exam kahit late eh na kung tutuusin ay hindi naman na talaga pwede.
Ms.Park: Make sure to be online Ms.Kang and of course take some review I'll send you the reviewer.
"Yes prof... thank you."
Ms.Park: Tes!....
Pagtawag naman nito sa maid siguro kanina.
Maid: Yes Ma'am?
Ms.Park: Can u get my laptop on my office?
Maid: Yes Ma'am.
Umalis na ang maid matapos utusan ni Professor Park.
Ms.Park: So Ms.Kang how was it preparing for the Photoshoot?
Pagtatanong naman ni Professor Park saakin habang nakangiti.
"It's actually my first time modeling for a brand and the preparation was tiring especially the work out."
Paliwanag ko naman.
Ms.Park: So you definitely don't have an experience in modelling?
"No Ms.Park."
Nahihiyang sagot ko naman.
Ms.Park: Well that's good because you're going to learn it on the spot.
Parang hindi naman maganda yun atsaka magmumukha akong tanga doon noh buti nalang kung makukuha ko agad yung tinuturo saakin eh paano pag hindi diba.
"If i get the instructions quickly it won't be hard for me to catch up."
Sabi ko naman.
Maya-maya pa dumating na ang maid dala ang laptop ni Professor Park.
Maid: Here's your laptop ma'am.
Inilapag na nito ang laptop sa mesa sa harap ni Professor Park at umalis na.
Nakatingin lang naman ako kay Professor habang may tinitingnan ito sa laptop niya.
It was a moment of silence in while.
Ms.Park: Why don't you take the exam now...Ms.Kang.
"Wha---."
Nagulat naman ako sa sinabi ni Professor... ngayon talaga? Ang bilis naman mag bago nang isip nito akala ko ba bukas pa.
Wala akong review!! Juskoo
Ms.Park: Don't worry Ms.Kang i know you're smart enough to answer this 50 questions.
Ang dali naman sabihin eh noh...eh absent nga ako nang ilang araw.
Atsaka hindi ako matalino jusme naman!
"But prof. I was absent for a couple of days and i haven't reviewed yet."
Paliwanag ko naman kay Professor Park.
Ms.Park: You can review here...you can use my laptop I'll give you 30 minutes to review.
"It's late prof and i might be disturbing here...i can take the exam later at home if you want me to take the exam now."
Gabi na at alam kung medyo late na din nang kaunti kaya mas mabuting sa bahay ko na gawin dahil baka makaisturbo pa ako dito mamaya.
Ms.Park: I already sent you the reviewer Ms.Kang.
Sabi naman ni Professor at bigla namang nag vibrate ang cellphone ko at agad ko itong tiningnan and there i saw the reviewer for the pre-quarterly examination.
Medyo mahaba siya nang kaunti at hindi ko ito kaya nang isang basahan lang.
Nakikita ko palang yung reviewer nasi-stress na ako eh paano pa kaya kapag kumukuha na ako nang exam.
"Yes prof. It's already here."
Ms.Park: Great! Come with me upstairs you can study there for a while on the living room... there you can concentrate and focus .
Tumayo naman si Professor dala ang laptop niya at tumayo nalang din ako at sumunod sakanya paakyat sa taas.
Okay naman ako dito sa baba e.
We are walking through the stairs to the second floor of professor Park's house.
Ms.Park: Don't think that you're disturbing to me and besides you are my student and i must give you the time and attention you need whether we're at school or at any place.
Professor Park was really a kind person i just love her.
"Thank you prof."
Ms.Park: It's my job Ms.Kang
We finally reached the living room area.
"Yes of course prof. And I wouldn't have to argue with that."
Sabi ko naman at umupo sa couch.
Ms.Park: You can now start reviewing I'll just be here tell me if you're ready okay?
"Okay prof."
Umupo naman si Professor Park nang medyo may kalayuan saakin nang kaunti para hindi ako mailang at ako naman ay sinimulan na ang pagre-review.
I need to be focused on this because i only have 30 minutes to review.
Time Skip
Kakatapos ko lang mag-review at que ko nalang ang hinihintay ni Professor.
Nakatingin naman ako sakanya na nakaupo sa bandang kanan ko lang na may ilang metro ang layo saakin.
Nerbyus to the highest level na ako ngayon at wala akong kompyansa na mapapasahan ko ang exam na ito.
Oh god! Please have mercy...kahit passing score lang talaga.
Huminga naman ako nang malalim saka tumingin kay Professor Park na busy sa laptop niya.
"I'm ready Prof."
Napatingin naman kaagad si Professor Park saakin.
Ms.Park: Great! Let's start then.
Natutuwang saad naman ni Professor Park at agad tumayo sa kinauupuan nitong couch at lumakad papunta sa direksyon ko.
Umupo naman siya sa tabi ko at sandaling may pinindot sa laptop niya at pagkatapos ay iniharap nito ang laptop saakin.
Bumungad naman saakin ang exam na siya namang sasagutan ko na.
My fingers are crossed for this.
Ms.Park: Whenever you're ready Ms.Kang.
Sabi naman ni Professor Park sabay ngiti saakin at ako naman napabuntong hininga nalang sa kaba.
I can do this! I have to pass this!
Nanginginig kong iniangat ang dalawang kamay at inilapat sa keyboard nang laptop at sinimulan nang basahin ang unang tanong.
Umalis naman si Professor Park at hindi ko na alam kung saan pumunta pero mas okay na iyon para hindi ako masyadong pressured dahil nakabantay siya saakin.
I focused on taking the exam and the review was really a good help.
Gumagaan naman ang pakiramdam ko sa tuwing nalalaman ko ang isasagot ko sa bawat tanong.
End of DAINE's POV
TAEHYUNG's POV
Naiwan akong mag-isa dito sa apartment simula nang umalis si Daine kanina.
Nakahiga lang ako dito sa kama at naipsan naman na nang kaunti ang pagkahilo ko dahil sa nainom kung gamot kanina.
Buti nalang at effective ang gamot na ibinigay ni Doc.Jang saakin dahil ayokong may iniinda sa photoshoot sa sabado.
I looked up to the ceiling feeling bored since i was alone here.
It's been a while since Daine left.....
Napakunot naman ako nang noo nang maisip bigla si Daine.
Agad naman akong napatingin sa cellphone ko at tiningnan ang oras....what the hell!!....
It's already 10:03pm it's been hours since she left! I was so busy on my phone and totally forgotten about the time.
I wonder what's her this long to get home?.
Ang sabj niya kakausapin lang niya si Prof. pero bakit ang tagal naman yata niya bago makabalik?
Naisip ko tuloy ang sinabi niya kanina.
: Wag kang mag-alala hindi ako manlala-laki.
.............
That girl! I swear she'll get something from me if my thoughts were proven right.
Nagmadali akong bumangon sa kama at agad binuksan ang drawer sa bedside table para kunin ang susi nang kotse ko pero nakita ko naman ang susi nang Ducati ni Daine....
At nag commute pa talaga siya hah!
Napaka talinong babae pero ang TANGA!
During this kind of situations she has to use his own vehicle lalo na at gabi pa ito.
Napailing ako at kinuha ang susi nang Ducati ni Daine at nagmadaling lumabas nang apartment.
Dumeretso agad ako sa kung saan nakaparada ang Ducati niya at sinuot ang helmet nito at agad sumakay at pinaandar ito sabay pinaharurot paalis.
OTW
Mabilis akong nagmaneho dahil inis na inis na ako sa babaeg yun... What's really taking her this long?
Mabuti nalang at alam ko kung saan ang bahay ni Ms.Park kaya i don't have to search the whole city of seoul to find her.
Humanda lang talaga siya saakin kapag wala siya doon sa bahay ni Ms.Park.
Time skip
I finally arrived at Ms.Park's residence.
Tinanggal ko ang helmet ko at bumaba nang Ducati.
Inayos ko naman ang buhok ko at agad nagtungo sa pintuan nang bahay ni Ms.Park.
I rang the doorbell and in just a second their house maid came and opened the door for me.
Maid: Oh! Mr.Kim good evening...what brings you here?
Tanong naman nito.
"Is Professor Park there?"
Pagtatanong ko naman kaagad at hindi na siya binati pabalik.
Nakatingin naman ito saakin mula ulo hanggang paa at sa ayos nang mukha nito ay parang hindi sang ayon sa ayos ko.
Napatingin naman ako sa sarili ko at doon ko lang din napansin at naisip na nakapambahay ako.
I was wearing a black sleeping pajama,a white plain shirt and a pair of gucci slippers.
It's a one hell of an embarrassment I'm giving my self at this very moment.
Napapikit nalang ako sa hiya at napatingin nalang sa maid at hindi nalang nagpahalata na para akong timang sa suot ko.
Bwesit ka talaga Daine!
Napangiti naman ako nang sarkastiko sa maid dahil kanina pa siya nakatingin saakin simula nang mapansin nito ang suot ko at hindi naman nasagot ang tinatanong ko.
Maid: Uhh---yes Mr.Kim
Sagot naman nito nang mapansin ang titig ko sakanya.
Maid: Come in Sir.
Dagdag pa nito at agad naman akong pumasok at dumeretso sa loob.
I've been to this house before and the fact that Professor Park is the one who helped me since the day i came into his class when i transferred at Konkuk University.
She's the closest Professor to me in the whole University.
Hindi naman na ako pinigilan nang katulong sa pagpasok ko dahil nakailang punta naman na ako dati dito noong bagong lipat palang ako sa University.
Dahil nga Professor ko si Ms.Park sa major course ko ay dito ako nagpupuyat para gawin ang mga na miss kong topic,exams at reports.
Kaya kilala na ako nang mga tao sa bahay na ito.
Pagdating ko naman sa living room nakita ko si Professor Park na nakaupo at may isang tasa nang kape sa harap nito at nanonood nang TV.
Kumbinsido na nga talaga ako sa hindi dito pumunta ang sinungaling na babaeng iyon.
Agad naman akong lumapit kay Professor Park para kausapin siya.
"Prof.!"
Tawag ko naman sakanya at agad naman siyang napalingon saakin at may kaunting gulat ito sa eskpresyon nang mukha niya nang makita ako.
Ms.Park: Hi Tae....
Simpleng bati nito saakin.
"Is Elaisah here?"
Tanong ko naman na siya namang ikinalito nang mukha ni Professor.
Ms.Park: Elaisah who exactly?
Tanong naman niya saakin.
At this point i was really pissed because of Daine.
How can she lie to me just like that.
"I swear Daine!! You really gonna get something from me!"
Galit kong saad at akmang lalakad na paalis.
Ms.Park: Hey wait!
Pagtatawag naman ni Professor saakin at napalingon naman ako.
"Yah?"
Ms.Park: Who exactly are you looking for? Daine or Elaisah?
She asked in very confused and puzzled expression.
Naguluhan naman ako sa tanong na iyon.
How can she not know that it's just the same person?.
"Daine and Elaisah is just one person Prof."
Sabi ko naman at akmang lalakad na muli.
Ms.Park: Ohhh...okay, she's here.
Agad naman akong napatigil nang marinig ang sinabing iyon ni Professor.
Lumingon naman ako sakanya at napakunot nang noo.
"What?"
Saad ko sabay lakad palapit sakanya.
Ms.Park: Ms.Kang is here.
Pag-uulit nito sabay inum nang kaunti sa kape nito.
That's when i knew na unang pangalan lang talaga ni Daine ang pamilyar sakanya at ako naman itong si tanga na pangalawang pangalan naman ang ibinaggit ko sakanya.
"Where is she?"
Ms.Park: She's upstairs at the living room taking the exam.
Agad naman akong naglakad papunta sa hagdan paakyat sa taas.
Ms.Park: Heyy wait! Don't bother her she's taking an exam!
Dinig kong sigaw ni Professor para pigilan ako at ramdam ko naman ang pagsunod niya saakin pero hinayaan ko lang ito at hindi na pinansin.
Dere-deretso lang ako sa pag-akyat sa hagdan at nakasunod naman si Professor Park saakin at hanggang sa matanaw ko na ang living room at si Daine na nag-uunat naman.
"Heyyyy!"
Malakas kong pagtawag sakanya sa bilog na boses.
Agad naman siyang napatingin saakin nang marinig ang boses ko at bakas naman sa mukha nito ang pagkagulat niya.
Tiningnan ko naman siya nang masama habang naglalakad palapit sakanya at umamo naman ang pagmumukha nito.
Tumayo ako sa harap niya at nilagay sa bulsa nang pajama pants ko ang dalawang kamay ko.
Daine: Tae..... what are you doing here?
Tanong naman niya at tiningnan ang buong ayos ko.
Napaangat naman ako nang isang kilay nang makita ang sumisilip na mapang-asar na ngiti sa mga labi nito.
"Stop smiling like idiot there Daine."
Panlalait ko naman sakanya at agad namamg sumeryoso ang pagmumukha nito at inirapan ako.
Daine: I'm done prof.
Pagbabaling naman nito kay Professor at agad namang lumapit si Professor sakanya at tiningnan ang laptop nito.
Ms.Park: Okay,good....Well done Ms.Kang.
Pagpupuri naman nito kay Daine at bahagyang napangiti naman ang isa.
"Thanks Prof."
Ms.Park: Thank You also for taking the exam I'll just sent you you're score once I'm done checking this.
Sabi naman ni Professor.
"Sure prof."
Ms.Park: Okay so...i think you need to go home now you're finance is already here to get you home.
Sabay tingin naman saakin ni Professor.
Nagtinginan naman kami ni Daine at hindi naman siya natitibag nang masasama kong tingin at sa halip ay deretso lang niya akong tinititigan.
Naalala ko na hindi pala takot saakin itong babaeng ito.
Daine: I'll go ahead prof.
Pagpapaalam naman niya sabay tayo at nag bow kay professor.
Ms.Park: Sure Ms.Kang i know Taehyung here is worried about you.
Banat naman ni Professor na siya namang inalmahan ko kaagad.
"Hell no!"
Daine rolled his eyes in annoyance.
Daine: I didn't even asked him to be worried as well as to care for me.
Mataray naman niyang saad at napangiti naman si Professor Park.
"We'll go ahead professor."
Sabi ko sabay higit sa bewang ni Daine at hinila siya saka isinabay saakin sa paglakad.
Ms.Park: Take care.
Pahabol naman ni Professor Park.
Nakalabas na kami nang bahay ni Professor at nasa harap na kami nang Ducati niya.
Daine: Bitawan mo nga ako!
Sabi naman niya sabay itinulak ako at nabitawan ko naman siya.
"Sakay na!"
Utos ko naman sakanya.
Daine: Teka! Bakit ka ba nandito?.
Tanong naman niya na naiirita naman at tumitirik ang mga mata.
"Antagal mung umuwi! Nag commute kapa! You don't know how you made me worry so much Daine! Kung ano-ano na pumapasok sa isip ko!"
I freaked out at her in anger dahil siya pa itong nagmamatigas.
Hindi naman siya nakaimik sa sinabi ko at nakatingin lang saakin na parang maiiyak na anytime.
This was the first time i saw like that.
I might've scared her kaya siya ganyan.
"I--im sorry...i didn't mean to----"
Nauutal kong saad at umiwas nang tingin sakanya.
"Shout at you."
Napatingin naman ako sakanya ay nakayuko naman siya.
Damn! Did I really made her feel that bad?...kung tutuusin deserve naman niya dahil siya itong careless hindi naman sa galit ako dahil natagalan siya,ang saakin lang naman ay sana hindi siya nag commute.
Dalawa ang pwede niyang gamitin na sasakyan yung Lambo or at yung Ducati niya pero sa sobrang katamaran mag magmaneho nag commute siya.
Buti nalang at walang masamang nangyari sakanya.
Daine: Nagugutom ako.
What the------
A smirked escaped my lips.
"Magpadeliver nalang tayo pagdating sa apartment mamaya."
Sabi ko naman at kinuha ang helmet.
Daine: Ngayon na!
Pamimilit naman nito na parang bata.
"No! I can't with this look!"
Sabi ko naman at bigla naman siyang natawa sa sinabi ko.
Alam kong kanina pa siya nagpipigil nang tawa sa suot ko.
Daine: Bakit ba kasi hindi ka nag palit?
Tanong naman niya habang natatawa parin.
"Do you think i still have time?"
Daine: I think so.....
Sagot naman niya sabay ngisi naman.
Isinuot ko naman sakanya ang helmet at ini-lock ito.
Binuksan naman niya ang shield nang helmet.
Daine: Panu ka?
Tanong naman niya saakin at tinutukoy ang helmet.
"Okay lang ako atsaka isa lang yan,Di naman pwedeng biyakin natin yan."
Sarkastikong sabi ko naman.
She rolled her eyes at me.
Daine: Ikaw na mag suot nito.
She was about to take the helmet off but i immediately stopped her.
"No,ikaw na mag suot niyan...Okay lang ako."
I insisted.
Daine: Are you sure?
Nag-aalangang tanong niya.
"Oo naman... I can't forgive myself if something bad happens to you,it is always your safety Daine so please don't argue."
Sumakay naman ako sa Ducati at pinaandar ito habang siya naman ay nanatiling nakatayo at nakatingin saakin.
"Let's go."
Sabi ko naman at umangkas naman na siya saakin.
"Humawak kang mabuti baka malaglag ka."
Paalala ko dahil alam kung hindi siya nakahawak at nahihiyang umakap saakin.
Bigla ko namang ikinambyo ang Ducati kaya napasubsub siya saakin at napayakap nang di-oras.
Daine: The heck!!
Inis nitong saad sabay hampas sa balikat ko
Medyo masakit yun.
Ngumisi naman ako sa nagawa ko.
"I'm sorry... humawak ka kasi."
Sabi ko naman habang nakangisi parin.
Daine: Oo na nga eh!!
Iritang sabi naman niya at yumakap saakin ulit.
Napangiti naman ako nang maramdaman ang yakap niya saakin at saka naman nagmaneho paalis.
OTW
Habang nasa highway ay hindi ko naman maiwasang lamigin habang nagmamaneho dahil sa nipis nang suot ko.
Naramdaman ko din ang panginginig ni Daine habang nakayakap siya saakin at unti-unti itong humihigpit.
Hindi ko naman mapigilang mapangiti sa sitwasyong iyon at hindi ko din alam kung bakit.
Binilisan ko naman ang pagmamaneho para makarating na kaagad kami sa apartment.
Time Skip---Trimage Complex
Iginarahe ko na ang Ducati sa dating puwesto nito at nauna namang bumaba si Daine at sumunod naman ako.
Tinanggal na nito ang Helmet niya at inayos ang magulo nitong buhok.
"You okay?"
Tanong ko naman sakanya at tumango lang naman siya saakin.
Inilagay ko naman sa bulsa ang dalawang kamay ko at nauna nang maglakad sakanya.
................
Pagpasok namin sa apartment dinukot ko ang cellphone sa bulsa ako at nag-order nang pagkain online.
While Daine went inside our room.
I ordered to 2 burger kings and 1 bucket of chicken.
Pagkatapos kong mag order at nagtungo naman ako sa kwarto at humiga sa kama.
Ewa ko pero napagod ako kahit pagmamaneho lang yung ginawa ko.
Maya-maya naman lumabas si Daine galing sa walk in closet at nakapag-palit na nang damit.
Umupo naman siya sa kabilang bahagi nang kama at nag cellphone.
Nakatitig lang ako sakanya habang ang atensyon naman niya ay sa cellphone nito.
Daine: Uhmm Tae....
Sambit naman nito sabay tingin saakin.
"Yeah?"
Daine: What's on our schedule for tomorrow?
Tanong niya napangiti naman ako sakanya.
"You're getting a make over tomorrow."
Sabi ko naman habang nakangiti sakanya.
Daine: Do i really need to?
Tanong naman ulit niya.
"Of course since it's you're first time modeling for a brand you need to get a make over to stand out."
Paliwanag ko naman sakanya at mukhang sang ayon naman siya dito
Daine: How about you?
I smirked at her hearing that question.
"How about i asked you about that hmm..."
Sabi ko naman sabay buong humarap sakanya.
Kumunot naman ang noo niya sa sinabi ko.
Daine: What?
" Do i need to get a make over with this look already?."
Natahimik naman siya at hindi makasagot kaagad at sa halip ay umiwas ito nang tingin at ibinaling sa cellphone niya.
Daine: Maybe just a little bit.
Sabi naman niya na ikinadismaya ko naman.
"Alin?"
Daine: Yung ugali mo... that's the one who needs change.
"You're being so mean to me now!"
Reklamo ko naman sabay pinandilatan siya nang mata.
Napangisi naman siya.
Daine: No I'm not....you asked me so i gave you my answer.How's that so mean to you?
Sabi naman niya habang nakangiti parin nang mapang-asar.
Maya-maya pa tumunog ang doorbell.
"Andyan na pagkain mo."
Inis kong saad at agad naman siyang tumayo sa kama at tumakbo palabas nang kwarto.
Nagmumukhang pagkain na talaga yung babaeng yun.
Bawal yung fried chicken at burger pero baka sabihin naman niya na ginugutom ko siya.
Tutal hindi ko naman ipapaubos sakanya yung isang bucket eh kaya okay lang.
I'll let her drink coffee with lemon later after she ate.
Maya-maya ay bumalik na siya sa kwarto dala ang inorder kong pagkain.
Umupo naman siya sa kama at binuksan ito.
Halos lumuwa naman ang nga mata nito sa tuwa.
Daine: Akala ko ba bawal toh?
She asked which made me smirk at her.
"Ayaw mo?"
Tanong ko naman.
Daine: Sinabi ko ba?
Aniya sabay bukas sa burger at kumain na siya.
Hindi ko naman mapigilang mapangiti habang nakatingin sakanya.
Kung hindi ko pa nakasama sa bahay ang babaeng ito ay hindi ko pa malalaman na napaka takaw nito dahil sa unang tingin at hindi mo iisipin na mahilig kumain.
I know that putting her on a diet is the worst for her kaya naman minsan ay nakakaawa naman na siya dahil ako mismo ay dumaan din sa ganito dati.
Napatingin naman siya saakin at puno ang bunganga nito.
Daine: O kainin mo yan!
Sabi naman niya sabay lapag sa tapat ko nang isang burger.
Kinuha ko naman ito at binuksan saka kumain na din.
To be continued.........
Yezzzz naka pag update na din after nang ilang false update dahil sa pasmado kung kamay...i just wanna apologize for that guyss sorry talaga.
At dahil nga Valentine's Day naman ay inihabol ko talaga ito.
So i hope you guys enjoyed this one and don't forget to vote if u do.
♡♡♡
Happy Valentine's Day y'all!!!!
©lavien_liu