Cryztal's P.o.V
Agad kaming sumugod sa ospital after ng labanan. Inescort ng mga nurse si Nami at kami ni Lian naman ay pumunta sa room ni Hillary. Sa ngayon, dapat konti lang ang makakaalam tungkol sa targets.
Natanaw ko si Raine habang papalapit kami. Bakas sa pagmumukha niya ang pag-aalala. Hillary is one of her closest friends.
"Raine"
"Ate!" Sigaw niya at yinakap ako
"Raine, okay lang ba si Hillary?" tanong ni Mark
Bumitaw si Raine sa yakap at sumimangot. Uh-oh parang hindi ko magugustuhan ang sasabihin niya...
"Reagarding that...." malamig na tugon ni Raine.
"A-anong n-nangyari?" nanginginig na wika ko
"A-ate, s-si Ate Hillary, s-she's the 3rd target" sabi ni Raine.
"If Hillary is the 3rd target, then is it possible that Emerald is the 4th target?" tanong ni Mark
"Unfortunately, yes" -sabi ko.
I looked at the sky. If Emerald is the 4th target, the only 1 more target and this story will end. But still, our happy ending does not yet starting.
"Can I talk to Hillary and Emerald?" tanong ko. I need their help...
"Yes, tito and tita left for a while so you have enough time to talk with them" paliwanag sa akin ni Raine.
I held the knob and turned it slowy. As I opened the door, Emerald and Hillary looked at me. I closed the door.
"Hello Hillary and Emerald" bati ko
"Hi Chara. Anong ginagawa mo rito?" -Hillary
"Gusto ko kayong kausapin"
"About what?" -Emerald
"About the targets. Siguro alam niyo na ngayon kung bakit palaging may umaalis sa PGG"
"Yeah. Xaraine told us about it" -Emerald
"Ano namang meron doon?" -Hillary
"Gusto ko malaman kung kayo ang 3rd and 4th target" paliwanag ko
"Chara, diba targets will leave in the end?" tanong ni Hillary at tumango ako sabay iwas ng tingin
"Wala namang sinabi na hindi na sila babalik" dugtong ni Emerald. Napatingin ako sa kanila.
"You're right!" sigaw ko
Tama sila. Ewan ko ba pero, ngayon ko lang narealize na kahit ang isang royal ay hindi nakakapag-isip ng maayos kapag problemado na siya.
I went near them and hugged them. "Babalik kayo ha?" bulong ko. I hug them thight. I don't want to lose anyone.
"Chara, don't forget us okay?" paninigurado nila
"Sure but if you won't come back after 5 years, I will search for your every where okay?!" I jokingly said
Hummiwalay na kami sa yakap at pinakain namin ni Emerald si Hillary. Nagusap-usap kami muna. Nalaman ko na maayos na ang pamilya nila at lahat ng iyon dahil kay Preach.
"Chara, bukas na ang alis namin" sabi ni Emerald
"Bakit ang bilis? Bawal ba next week?" tanong ko. I want to spend time with them
"Bawal eh, dahil sa nangyari, lumala ang sakit ko kaya 1 week nalang daw ang time ko sabi ng doktor." sabi ni Hillary. I frowned.
"Sabi ng doktor na wala na daw kaming magagawa pero our parents decided na ipaheart transplant si Hillary. Nagbabakasakali sila na gumaling si Hillary" paliwanag ni Emeald
"Hillary, may tiwala ako sayo. Makakayanan mo to. Isipin mo nalang kami. Kung mawawala ka, syempre lulungkot kami" sabi ko and I gave her a smile
"Thank you Cryztal" -Hillary
"I will pray for you" sabi ko
Bumukas ang pinto at si tito at tita kasama si Preach ang pumasok. Dala-dala ni tito ang ticket nila. Is it really the goodbye?
"Good afternoon po tito, tita and Preach" bati ko
"Good afternoon Ate Cryztal" -Preach
"Good Afternoon rin hija" -tito and tita.
"Mom, dad!" -Hillary and Emerald.
"Alis na po ako" paalam ko at lumabas na
Sa paglabas ko, nakita ko sina Mark at Xaraine. Lumapit ako sa kanila and I started crying. Kahit ganito ako, tao pa rin ako, may pakiramdam at nasasaktan.
"Ssshhh... it's okay Chara" comfort sa akin ni Mark as I cried on his shoulders
"Ate, magiging okay ang lahat, tiwala lang" sabi sa akin Raine.
"Sana" bulong ko.
Patuloy akong umiyak. Isang target nalang at matatapos na ito. Sana sa pagreveal niya sa kanyang sarili, sana kayanin ko ang sakit na mawalan ng isa pang kaibigan.
Acel's P.o.V
"Sharyn, are you sure the you're okay?" I asked Sharyn. Sharyn vomitted a while ago. And yes, I'm with Sharyn
"Believe me hermano, I'm okay" Sharyn assured
"Just call me if there's a problem" I said
"Yes" she said and smiled.
I'm with Charm today at Spain to visit Sharyn and Andrew cause I heard that they both went here. Charm and I went to the car and I drove to the park.
"What are we doing here Ace??" Charm questioned me.
"We're here to think" I said and we sat down at one of the benches here.
"Ace, is it true that Cryztal are full of problems right now?" she asks me.
"Yes and I'm sure that she can solve everything by herself" I said to her confidently.
"But is she to young to have such problems? Well, too many problems can cause depression right? And every depression leads to suicide" she said
"You right but I know principessa very much and I don't think she will suicide because of that. She is strong and she has Mark anyway" I said
"I hope that you're right" she said
My phone rang and I answered the call immediately.
"Hello?"
(Hermano, can I ask you a favor?)
"Anything for you, principessa"
(Can you send some gangsters to finish the enemies? I doesn't have enough time to deal with them)
"As you say so. I will send them right away"
(Arigatou.)
I ended the call.
"Is it Cryztal?" -Charmaine
"Yes. Let's go?" I said and she nodded
We walked towards the car and I dropped her off at her hotel room. I bade goodbye to her and went to The Devil's headquarters. Everyone bowed to me as respect as I entered the lobby. Someone walk towards me.
"First Black Devil, a group of girls are waiting for you at the conference room"
I nodded and went to the conference room. I can't see the girls' faces because they wear masks but I know them.
"Why are you all here?" I ask them as I sit down at one of the red chairs
"We figured out that Chara needs us" one of them said. Well, they are really Chara's friends
Yes, I am talking to Chara's friends namely, Vannica, Zhalia and Briana. They came from different sides of the world just to help Chara.
"How about Briana? She can't fight because she's pregnant" I reminded them
"She can." Vannica stated
"We created a rule which states that pregnant women cannot fight" I said
"Well, she can help. She will be the one who will ready the weapons or in other ways that she can help" Zhalia said
"You has a point there" I said
"So what can I do now?" Briana asked
"Get some gangsters to fight on the gang war" I ordered
"Coming right up!" she brightly responded
I started walking towards my office and sat on my swivel chair. I have my own office here becauseI'm the head of The Devils.
I grabbed one folder from my desk and I opened it. After I read what's inside it, I immediately crumpled the paper and stared at the folder which was entitled 'The Revenge'. It is by Cryztal. It is stated there that every gangster who killed anyone (civillian or gangster) should be killed.
No, I object with her decision. I remembered something. Something brutal. Something selfish.
I stopped at the middle of an open lot here in Switzerland. I'm facing my biggest enemy. I want to kill him but it is prohibited. Prohibited because of the rule created by the twins. He threw bad words to me causing me to irritate.
"Your family is such a waste! You need to die as*h*l*! You did nothing great to this world!!!" he shouted. Good thing this is a secret place
I punched him hard. Really hard. I'm so angry at him for saying those words to my family. How dare he to say that! He doesn't knows everything! He managed to stand up and continue throwing words-like-knives to me
I was so pissed off to him that I grabbed my knife and quickly stabbed him. I didn't stopped until he wasn't talking. I was so nervous because the first thing that came to my mind was 'I killed him'.
I hurriedly grabbed the knife and ran fastly to my car and drove off. The next day, I allowed killing in the g-world. My sisters got angry to me but I didn't changed my mind because I don't want to die.
I dont want to be acused killing. Its for my reputation. Its for my family. Its for myself.
Xandra's P.o.V
I don't know what to do. I don't know what to think. Cristian do not trusts me, Hillary is dying and Naomi is in critical condition. I can't do anything.
Uminom ako ng kape. Binaba ko ang mug and I sighed. Masyado na akong nahihirapan. Masyado na akong nadedepress. Parati akong nawawala sa sarili ko.
I sat in the vacant chair in front of me. I'm at my house right now. Kakabalik ko palang galing ospital. Naiinis ako. SOBRA.
I opened my laptop and opened my files. Hanggang sa nakita ko ang folder kung saan nakalagay ang mga picture ng mom at dad ko. Mga natatanging alaala ko sa kanila. Patay na kasi sila. Sinisisi ko nga ang sarili ko sa pagkamatay nila eh.
Scrinoll down ko nalang, baka mamaya maiyak pa ako dito. Nakita ko naman ang folder na pinangalanan kong diary. Dito ko sinusulat lahat ng kinikimkim ko sa loob within 5 years.
Clinose ko na ang laptop ko. Baka mamaya, may makita pa ako at tuluyan na akong maiyak. I'm too tired of crying. Too tired of thinking. Too tired of protecting.
Sawa na ako sa kakaprotekta sa kanila. Tama kayo ng narinig, sawa na ako. Parati nalang ako nasasaktan at iniiwanan kaya nonesense rin ang kakaprotekta sa kanila.
Kilala ang Red Ruby Princess bilang madaling magdesisyon. Kaya ngayon, I've made up my mind. Alam ko, ito ang pinakamahirap na desisyon.
I wrote 'The girl waved goodbye' on my violet notebook. Kung saan ko sinusulat ang fictional story ko. Sinarado ko ang notebook at tumingin sa picture frame na katabi ng laptop ko. I look at this everytime na gumagawa ako ng desisyon.
At para matapos na to, my decision will be.....
'A Goodbye'
Patricia's P.o.V
"Uuwi muna ako Sapphire, titignan ko ang laman ng USB" sabi ko kay Sapphire na nakatingin sa door ng E.R. hindi pa kasi lumalabas ang doktor.
Hindi sumagot si Sapphire kaya dumeretso na ako pero naramdaman ko na sumunod si Micael sa akin kaya no choice ako kundi kausapin siya.
"Bakit ka sumunod?" tanong ko
"Ayokong mawala ka sa akin"
"Hindi naman ako magpapakamatay ah" Sumakay ako sa motor ko at naramdaman ko na sumakay rin siya
"May sinabi ba ako? Gusto ko lang kita bantayan" Pinaandar ko ang motor ko
"Hindi ako bata" mabilis kong pinaandar kasi may nararamdaman akong kakaiba
"Alam ko. Masama ba bantayan ang taong mahal mo?"
"Depende yan sa tao"
Nag-usap lang kami pero habang nag-uusap kami, feeling ko may nagbabantay sa amin. Malayo-layo kasi ang bahay ko sa ospital kaya matagalang byahe to.
Sa galitnaan ng pagdradrive ko, may bumaril sa amin. Nadaplisan ako mukha kaya stinop ko ang motor. Never pang nasusugatan ang mukha ko. How dare he/she na sugatan ito?! -____-++
Bumaba kami sa motor at pinagmasdan ang paligid. I conclude na nakasilencer ang baril na pinamputok sa amin. Pagkatapos ng ilang minuto, isa-isa silang lumabas. Sabi na nga ba, sa isang gang, kapag nawala ang isa, humanda ka na sa malaking labanan.
Nakakatawang isipin na sa pagkatalo ng isang walang kwentang Xunnie Glitty Bree, ipaglalaban pa rin ng walang kwentang Angel of Darkness ang kanilang leader. Isang walang kwentang gang.
"Humanda kayo sa amin" sabi ng pinakamaliit sa kanila gabang umiiyak
"Parati kaming ready" emotionless na sabi ko. Sa tingin ko, kailangan ko bumalik sa dati
"Ang yabang niyo!" nanggigil sa sabi ng naka pink na damit
"Ang ingay siyo" -sambit ni Micael
Dahil sa inis, sinuntok nila kami. Ilag lang ang ginagawa namin ni Micael. Ayaw naming makipaglaban sa kanila, pagod na ako at alam kong pagod rin siya. Pinabayaan lang namin sila na makipagsuntukan sa amin.
Mga ilang minuto rin yun nangyari. Walang gustong umawat sa mga sarili nila. At dahil sa pagkacareless ko, hindi ko napansin na nakuha ng iba pa nilang kasamahan si Micael. Doon ako nagising pero huli na, pinasok na nila si Micael sa isang van at pinaharurot ito ng mabilis.
Because of anger, nakipaglaban na ako sa kanila. Nagpalitan kami ng mga suntok at sipa. Pero dahil sa madami sila at isa lang ako, unti-unti akong nababawasan ng lakas hanggang sa napaupo ako. They gave me a last kick at umalis na.
Iniwan nila ako sa isang tagong lugar, kung saan kunti lang ang may alam. Kung saan gangsters lang ang dumadaan. Unti-unting nanglalabo ang mga mata ko na sinabayan pa ng ulan.
Sa sobrang pagod ko, pinili ko nalang na pumikit. Ramdam na ramdam ko ang lamig, ang lungkot at ang kalungkutan.........
Sapphire's P.o.V
Buong oras ako nakatingin sa pintuan ng E.R. hinihintay lumabas ang doktor. Naramdaman ko rin na ako at si Miranda nalang natitira na girl dito. Yung boys naman, nag-aalala rin para kay Nami pero halos lahat ay may hawak na cellphone. Hindi ko alam kung bakit.
Lumapit sa akin si Kian at cinocomfort ako, ako kasi ang pinaka-apektado sa amin ni Miranda. Parang kanina lang, marami pa ang PGG pero ngayon, hindi ko alam kung saan sila pumupunta.
"Kian, tingin mo, maliligtas si Nami?" mahina kong tanong
"Just trust her" sagot niya
Bago kasi ipasok si Nami sa E.R sinabi ng doktor na magiging critical ang kondisyon ni Nami kayo sobra ang pag-aalala ko.
Napansin niyo ba na never pa sa storya na to naging masaya kami? Well, kung meron man, I think hindi iyon nagtagal. I sighed. Puro problema nalang. Depressed na kami.
Tingin ko, depressed rin sina Nica, Briana at Zhalia. Pero buti pa nga at never pa sumagi sa isip namin ang magsuicide.
nag-abot sa akin si Kian ng chippy at binuksan ko ito. Kumain lang ako habang blangko ang isip ko. Masakit na ang ulo ko, ayoko ng mag-isip. Sumakit ito lalo kaya sanhi ng pagkabitaw ko sa chippy at napahawak ako noo ko.
Napatingin sa akin ang lahat. Tinanong ako ni Kian kung okay lang daw ako pero hindi ako nagsalita. Sinabihan nila ako na magpacheck-up sa doktor pero tumanggi ako. Nakatingin lang sa akin si Miranda habang inaasikaso ako ni Kian. Mukhang alam niya.
I smiled her, yung assuring smile pero umiling lang siya. Napatingin kami sa pintuan ng E.R. dahil sa pagbukas nito.
"Where's the family of Ms. Uy?" tanong ng doktor
"Kaibigan po namin siya!" pagprepresinta namin
"Napagok ang ulo niya sa isang matulis o matigas na bagay kaya nagkaroon siya ng mga stitches merong tayong 80% chance na magkaka-amnesia. Yung mga saksak naman niya, dahil sa marami iyon, madaming nawalang dugo. Hintayan niyo nalang na magising siya for further informations. May 40% chance naman na macomatose siya kaya ihanda niyo na po ang mga sarili niyo. Baka kasi hindi na po siya magising" agad na umalis ang doktor
In short.... problema. na naman. Sinuntok ko ang pader na katabi ko at blangkong tumingin sa kanila. Umalis ako sa pwestong yun at naglakad ng wala sa sarili.
Dinala ako ng mga paa ko sa labad ng ospital. Mabibilis ang mga sasakyan. Tumingin ako sa kabilang side ng daan, nakita ko si Nami na humihingi ng tulong.
Hindi na ako tumingin sa daan at tumakbo papunta kay Nami.
*BEEEEEEEEEEEEEPP* *BOOOOOGGSSSHHH*
Bumagsak ako sa highway. Alam kong may dumudugo sa akin pero hindi ko iyon naramdaman, nakatingin lang ako kay Nami habang ito ay nangyari. Sorry Nami.
"SAAAAPPPPHHHHHIIIIIRRREEEE!!!!" boses iyon ni Shaun.
*BLACKOUT*
_______________________________
GUYS!!! 1 chapter nalang + Epilogue nalang T_____T