မနက္၄နာရီ႐ြာဦးေက်ာင္းကအုန္းေမာင္းေခါက္သံႏွင့္အတူသာေဗ်ာတစ္ေယာက္နိုးလာခဲ့သည္။ေအးလြန္းသျဖင့္ကိုယ္တြင္လည္းအႏြေးထည္ထူထူဝတ္ထားၿပီးကုတင္ေပၚကဆင္းကာျပတင္းေပါက္ဖြင့္လိုက္သည္။၄နာရီဆိုတဲ့အတိုင္းညအေမွာင္ဟာမျပယ္ေသး၊ျပတင္းေပါက္နားခဏရပ္ကာေလကိုရႉသြင္းလိုက္သည္။ေအးစိမ့္ေနေသာေလကိုရႉလိုက္ေသာအခါထိုအေအးဓာတ္ကလည္ပင္းထိေရာက္လာသည္။ဒီေန႕အေစာႀကီးနိုးတာဟာသူတို႔ခရီးထြက္ရမဲ့ေန႕မလား။ပင္းတယၿမိဳ႕မွဘုရားမ်ားဝင္ဖူးမွာျဖစ္တဲ့အတြက္ေနာက္က်လိဳ႕လည္းမရေပ။ေတာင္ႀကီးၿမိဳ႕သည္လည္းပင္းတယၿမိဳ႕ႏွင့္ေတာ္ေတာ္ေဝးသည္။.ရွမ္းျပည္ဆိုတာျမန္မာျပည္မွာအက်ယ္ဆုံးပဲေလ။၁၅မိနစ္ေလာက္အိပ္ခ်င္တာေျဖေဖ်ာက္ၿပီးကုတင္ေပၚရွိျမတ္မင္းပိုင္ကိုသြားႏွိုးေတာ့သည္။
"ဦးေရထေတာ့ေလ....၄နာရီ၁၅ရွိေနၿပီ...."
"ခဏေလး....၅မိနစ္ပဲ"
"ဟာ...ဦးကလည္း...ထလို႔...ထဗ်ာ"
ဆိုကာေဆာင္ကိုဆြဲဖယ္ေနေတာ့သည္။ျမတ္မင္းပိုင္တစ္ေယာက္ဦးဆိုေသာအေခၚအေဝၚေၾကာင့္မ်က္လုံးပြင့္ၿပီးေကာက္ကာငင္ကာထိုင္လိုက္သည္။
"ငယ္ဘယ္လိုေခၚလိုက္တယ္.."
"ဦးလို႔ေလ...ဘာလဲမႀကိဳက္လို႔လား"
"အဲ့လိုမဟုတ္ပါဘူးႀကိဳက္တယ္ငယ္...ဒီ့ထက္မ်ားမ်ားေလးေခၚေပးေနာ္"
"ဦး...လို႔..."
"ဗ်ာ..."
"ငယ့္ကိုခ်စ္လားဟင္.."
ျမတ္မင္းပိုင္တစ္ေယာက္ငယ့္ရဲ႕ဆံပင္ေလးကိုသပ္တင္လိုက္ၿပီးနဖူးသို႔အနမ္းေႁခြေတာ့သည္။
"ငယ္ကကို႔ရဲ႕ဘဝမွာမိဘၿပီးရင္အခ်စ္ရဆုံးသူပဲ"
"ဟီးးငယ္လည္းဦးကိုအရမ္းခ်စ္တယ္"
"ငယ္.....ေႁမြေလးေတြကဖားေလးေတြကိုစားၿပီးအသက္ရွင္တယ္
ယုန္ေလးဟာလည္းျမက္ပင္ေလးေတြကိုစားၿပီးအသက္ရွင္တယ္..
ကိုကေရာဘယ္လိုအသက္ရွင္လဲသိလား...."
သာေဗ်ာတစ္ေယာက္ဘယ္လိုအသက္ရွင္တာလဲလို႔စဥ္းစားေနေတာ့သည္။
"ကိုကေလငယ့္ကိုစားၿပီးအသက္ရွင္တာဗ်ာ......"
"ဟာ....ဘာေတြေျပာမွန္းမသိဘူးဗ်ာ"
သာေဗ်ာတစ္ေယာက္ရွက္ရွက္ႏွင့္ေခါင္းငုံ႕သြားသည္။
ျမတ္မင္းပိုင္လည္းသာေဗ်ာေမးစိေလးကေနအသာျပန္ဆြဲယူၿပီး...
"ငယ္ဒီလိုပုံမ်ိဳးသူမ်ားေရွ႕မွာမလုပ္ျပနဲ႕ေနာ္...ကိုမႀကိဳက္ဘူးးးးငယ့္ဒီလိုရွက္ေနတဲ့ပုံေလးကိုတျခားသူျမင္သြားရင္အဲ့လူကိုသတ္မိမလားပဲ..."
"ဟုတ္ပါၿပီ....စကားေျပာတာနဲ႕တင္ေနာက္က်ေနၿပီ...အကိုနႏၵတို႔က၅နာရီလာေခၚမွာမလား"
အခန္းတံခါးဖြင့္ကာႏွစ္ေယာက္သားထြက္လာခဲ့သည္။သူႀကီးအခန္းကိုၾကည့္လိုက္ေတာ့သူႀကီးေတာင္နိုးေနၿပီ။မီးဖိုထဲမွာျမတ္မင္းပိုင္တို႔ေရခ်ိဳးဖို႔ေရႏြေးႀကိဳေပးေနသည္။တကယ့္ကိုအလိုက္သိတဲ့ေယာကၡထီးႀကီးဗ်ာ။
သူတို႔ေသြးပူေလ့က်င့္ခန္းလုပ္ၿပီးတာႏွင့္ေရခ်ိဳးလိုက္သည္။ေရသည္လည္းထိေတာင္မထိခ်င္ေရခဲေရထက္ဆိုးေနသည္။ေရခဲေရေလာင္းတာမွေတာ္ေသးမည္။သူတို႔လည္းအခ်ိန္ဆြဲမေနဘဲ၂ေယာက္သားေရခ်ိဳးကာအေပၚသို႔ကမန္းကတန္းတက္လာခဲ့သည္။
အခ်ိန္အားျဖင့္၄နာရီ၃၅ျဖစ္ၿပီးအကၤ်ီီေတြကညကတည္းကအားလုံးျပင္ဆင္ထားေသာေၾကာင့္အကၤ်ီလဲၿပီးသြား႐ုံပင္။
အင္းေလးကန္ကိုသြားမည္ဆိုေပမဲ့ပင္းတယၿမိဳ႕ရွိနာမည္ႀကီးဘုရားေတြကိုလည္းဝင္ဖူးဦးမွာျဖစ္သည့္အတြက္ေၾကာင့္ႏွစ္ေယာက္သားအကၤ်္ီလက္ရွည္အျဖဴႏွင့္ေအာက္ကပုဆိုးကိုသာဝတ္ဆင္ထားေတာ့သည္။
သာေဗ်ာဟာအကၤ်ီၾကယ္သီးကိုသုံးလုံးေလာက္ျဖဳတ္လိုက္သည္။
ျမတ္မင္းပိုင္လည္းသာေဗ်ာပုံစံကိုေသခ်ာၾကည့္ၿပီးအနားသို႔ေရာက္လာ၏။
"ငယ္ဘာလို႔ၾကယ္သီးျဖဳတ္ထားတာလဲ"
"ငယ္ကအကၤ်ီီဝတ္ရင္ဒီလိုၾကယ္သီးျဖဳတ္တာအက်င့္ပါေနလို႔ပါဦးရဲ႕"
"ကိုနဲ႕က်ရင္ဒီအက်င့္ေတြကိုျပင္ရမယ္ငယ္...ငယ့္ရဲ႕ရင္ဘတ္ကို ကိုတစ္ေယာက္တည္းကလြဲၿပီးဘယ္သူ႕ကိုမွမျပနိုင္ဘူး"
"ဟုတ္ပါၿပီဦးရယ္ဒါဆိုငယ္ျပန္တပ္လိုက္ပါ့မယ္"
"လိမၼာတယ္ကို႔ရဲ႕ငယ္"
သာေဗ်ာတစ္ေယာက္အက်္ီၾကယ္သီးကိုႏွစ္လုံးေလာက္ျပန္တပ္လိုက္သည္။က်န္တစ္လုံးကိုေတာ့လည္ပင္းတစ္ေနလို႔ဆိုၿပီးျဖဳတ္ထားသည္။
သည္လိုႏွင့္အခ်ိန္ဟာ၄နာရီ၄၀သို႔ေရာက္လာခဲ့သည္။သူတို႔၂ေယာက္ခရီးေဆာင္အိတ္ကိုင္ကာေအာက္ထပ္သို႔ဆင္းလာခဲ့၏။သူႀကီးလည္းဘုရားရွိခိုးၿပီးတာႏွင့္ေအာက္ထပ္တြင္အႏြေးထည္ထူထူဝတ္ကာထိုင္ေနေတာ့သည္။
သာေဗ်ာတစ္ေယာက္သူႀကီးေဘးသို႔ဝင္ထိုင္ရင္းစကားဆိုလိုက္သည္။
"သူႀကီးက်န္းမာေရးဂ႐ုစိုက္ေနာ္...ေရခ်ိဳးတာလည္းမၾကာေစနဲ႕...က်ဳပ္ခရီးသြားရင္တစ္ေယာက္တည္းျဖစ္ပါ့မလား"
"သားအေဖကလူႀကီးတစ္ေယာက္ပါ...သားတို႔သာသြားေရးလာေရးဂ႐ုစိုက္ၾက"
ထိုအခ်ိန္တြင္ျမတ္မင္းပိုင္ဖုန္းသို႔ဖုန္းေခၚလာသည္။
"Hello Boss ကြၽန္ေတာ္၁၅မိနစ္ေနရင္ေရာက္မယ္ အဆင္သင့္ျပင္ထားပါ"
"ေအးေအးေကာင္းၿပီ"
လေရာင္ဟာ၂၉ရက္ေန႕တုန္းကနႏၵဖုန္းဆက္ၿပီးတာႏွင့္တင္ဆိုင္ပိတ္၍အိမ္ျပန္ကာအကၤ်ီီအိတ္ျပင္ေတာ့သည္။နႏၵတို႔ပထမက၃၀ရက္ေန႕မွသြားမလို႔ဘဲမမွီမွာေၾကာင့္အခ်ိန္ေျပာင္းလိုက္ျခင္းပင္။ေန႕လယ္၄နာရီေလာက္တြင္ေလဆိပ္သို႔သြားသည္။ေလယာဥ္က၄ခြဲထြက္မွာျဖစ္တာေၾကာင့္နာရီဝက္ႀကိဳလာခဲ့သည္။ထိုအခ်ိန္ေလယာဥ္ေပၚတက္ဖို႔ေၾကျငာေနေသာအသံၾကားလိုက္သျဖင့္နႏၵႏွင့္လေရာင္တစ္ေယာက္လက္ကိုတစ္ေယာက္တြဲကာေလယာဥ္ထဲဝင္သြားၾကသည္။အထူးအဆန္းတစ္ခုျဖစ္ေနေသာေၾကာင့္ေလဆိပ္ကလူမ်ားဟာလည္းသူတို႔ႏွစ္ေယာက္ကိုၾကည့္ေနေတာ့သည္။နႏၵလည္းၾကည့္ပါေစေပါ့ဂ႐ုမစိုက္တဲ့ပုံမ်ိဳး၊လေရာင္လည္းသူ႕ကိုကိုအဆင္ေျပရင္ၿပီးေရာဆိုၿပီးလြတ္ထားေလရဲ႕..။ထိုအခ်ိန္ေလယာဥ္ေလးဟာလည္းထြက္ခြာသြားေတာ့သည္။
ေလယာဥ္ေပၚတြင္ျပတင္းေပါက္ဘက္မွာထိုင္ေနေသာလေရာင္၏လက္ကေလးကိုကိုင္ကာနႏၵစကားဆိုလိုက္သည္။
"ကိုကိုနဲ႕သြားရတာေပ်ာ္လားBaby."
"အြန္းေပ်ာ္တာေပါ့...ဒီလိုခရီးထြက္ခ်င္ေနတာၾကာၿပီ....ကိုျမတ္မင္းပိုင္လည္းပါမွာမလားလူစုံေတာ့ပိုေကာင္းတာေပါ့"
"ဟုတ္တယ္Babyရဲ႕...ဒါနဲ႕ကိုကိုေျပာစရာရွိလို႔ဒီနားနည္းနည္းကပ္"
"ဟုတ္ကိုကိုေျပာေလ..."
ဆိုကာခႏၶာကိုယ္ေလးကိုနီးသထက္နီးေအာင္ပင္အနားကပ္လိုက္ကာနားေလးစြင့္လိုက္သည္။နႏၵဟာလည္းလေရာင္ကိုၾကည့္ကာအသည္းယားစြာျဖင့္လေရာင္ပါးသို႔
႐ႊတ္ ခနဲျမည္ေအာင္အနမ္းေပးလိုက္သည္။လေရာင္တစ္ေယာက္႐ုတ္တရက္ႀကီးဆိုေတာ့လန့္သြားကာသြားတက္ေပၚသည္ထိၿပဳံးလိုက္ၿပီးလက္ကေလးျဖင့္ဖြဖြေလးနႏၵလက္ေမာင္းသို႔ထုလိုက္သည္။
"ကိုကိုကလည္းအရွက္ကိုမရွိဘူးလူေတြနဲ႕ဟာကို..."
နႏၵတစ္ေယာက္ရယ္ၿပီးစကားဆိုလိုက္သည္။
"အရွက္မရွိသရက္စိတဲ့....babyနဲ႕ေတြ႕ရင္သရက္စိမကလို႔ဘာစိပဲဖစ္ဖစ္ဂ႐ုမစိုက္ေပါင္..."
"သြားလူဆိုးးးဒါမ်ိဳးေတာ့တက္တယ္"
နႏၵလည္းခ်စ္ဖို႔ေကာင္းတဲ့Babyကိုရင္ခြင္ထဲထည့္ကာစြဲဖက္ပစ္လိုက္ေတာ့သည္။ေလယာဥ္ဟာလည္းပင္းတယၿမိဳ႕သို႔ေရာက္ေလသည္။.ကားဝပ္ေရွာ့ရွိေသာေနရာကိုစုံစမ္းကာBossရဲ႕ကားကိုလည္းသြားယူရေသးသည္။ပင္းတယၿမိဳ႕Hotelမွာတစ္ညအိပ္ကာမနက္၄နာရီေလာက္ႀကီးထၿပီးေရခ်မ္းစင္႐ြာသို႔ေမာင္းရျပန္သည္။ထို႐ြာသို႔ေရာက္ေတာ့အခ်ိန္အားျဖင့္၄နာရီ၅၀ရွိေနၿပီ။Bossတို႔ကိုဖုန္းဆက္ၿပီးခဏအၾကာBossတို႔ကလည္း႐ြာထဲကႏြားလွည္းျဖင့္ထြက္လာေတာ့သည္။
ေလးေယာက္ဆုံမိသည့္အခ်ိန္တြင္ျမတ္မင္းပိုင္ လေရာင္ကိုၾကည့္ကာစကားဆိုလိုက္သည္။
"ညီေလးလေရာင္လည္းပါလာတာပဲေကာင္းတယ္လူစုံေတာ့ပိုေကာင္းသြားတာေပါ့"
နႏၵဝင္ေျပာသည္...။
"ဟုတ္တယ္Boss babyကိုတစ္ေယာက္တည္းမထားခဲ့ရက္နိုင္လို႔ပါ..."
babyဆိုေသာအသံၾကားေသာေၾကာင့္သာေဗ်ာလဲblေနာက္တစ္တြဲလားဆိုၿပီးစကားဝင္ေျပာေတာ့သည္။
"အကိုတို႔ကBlေတြလား"
နႏၵတစ္ေယာက္သာေဗ်ာကိုမေတြ႕ဖူးသျဖင့္Bossသို႔လွမ္းေမးေတာ့သည္။
"Bossသူကဘယ္သူလဲ"
"ေၾသာ္
ငယ့္နာမည္ကသာေဗ်ာတဲ့....မင္းတို႔ဘာရယ္တာလဲငါဆြဲထိုးလိုက္ရ"
နႏၵလည္းထိုနာမည္ကိုၾကားၾကားခ်င္းရယ္မိသြားသည္။လေရာင္လည္းထိုသို႔ရယ္ရမလားဆိုၿပီးနႏၵဗိုက္ေခါက္သို႔လိမ္ဆြဲေတာ့သည္။
"ကို႔နာမည္နႏၵပါ....ေတြ႕ရသာဝမ္းသာပါတယ္"
ဆိုၿပီးလက္လွမ္းလိုက္သည္။သာေဗ်ာလွမ္းႏႈတ္ဆက္မဲ့အခိုက္ျမတ္မင္းပိုင္တစ္ေယာက္နႏၵလက္ကိုဆြဲကိုင္ၿပီး......
"စကားမေျပာဘဲကားေမာင္းလို႔ရၿပီ"
လေရာင္လည္းဝင္ေျပာေတာ့သည္..။
"ကို႔နာမည္ကလည္းလေရာင္ပါ...ေတြရတာဝမ္းသာပါတယ္"
သာေဗ်ာတစ္ေယာက္ေခါင္းညိတ္ၿပီးဟုတ္ကဲ့ဆိုေသာပုံစံျဖင့္ႏႈတ္ဆက္လိုက္သည္။ေလးေယာက္စလုံးကားတံခါးဖြင့္ကာကားေပၚသို႔တက္သြားခဲ့သည္။ျမတ္မင္းပိုင္ႏွင့္နႏၵကအေရွ႕ခန္းမွာထိုင္ၿပီးနႏၵကေတာ့ကားေမာင္းရသည္။အေနာက္ခန္းမွာေတာ့လေရာင္နဲ႕သာေဗ်ာထိုင္ေနေတာ့သည္။
ထိုသို႔ျဖင့္ကားေလးဟာေလးထြက္ခြာသြားေလၿပီ။ပင္းတယၿမိဳ႕ရွိေ႐ႊဥမင္လွိုဏ္ဂူ၊
ပုန္းတလုတ္ေရကန္သို႔တစ္ခါတည္းဝင္ေရာက္ဖူးျမႇော္ေတာ့သည္။
သူတို႔ေလးေယာက္ဟာပင္းတယၿမိဳ႕ရွိဘုရားမ်ားအားဝင္ဖူးၿပီးေတာင္ႀကီးအင္းေလးဘက္သို႔ခရီးထြက္ေတာ့သည္။လမ္းတစ္ေလွ်ာက္တြင္ေတြ႕ရေသာရႈခင္းမ်ားမွာလည္းပန္းခ်ီကားတစ္ခ်ပ္ကဲ့သို႔လွပေနေတာ့သည္။ကားမွန္ဖြင့္ထားေသာေၾကာင့္အျပင္က ေလစိမ္းမ်ားကလည္းတုန္ေနေအာင္တိုက္ခတ္ေနေတာ့သည္။.ထိုအခ်ိန္တြင္ကားထဲကနႏၵဖြင့္ေသာသီခ်င္းေၾကာင့္အေနာက္မွာထိုင္ေနေသာလေရာင္ႏွင့္သာေဗ်ာတ္ို႔ကလက္ခုပ္ေလးတီးကာႏွစ္ေယာက္သားထိုသီခ်င္းကိုၿပိဳင္တူဆိုၾကသည္။
အေရွ႕မွာထိုင္ေနေသာျမတ္မင္းပိုင္ႏွင့္နႏၵဟာလည္းသူတို႔၏ခ်စ္ရေသာေကာင္းေလးေတြရဲ႕ေပ်ာ္႐ႊင္မႈကိုၾကည့္ၿပီးပါးစပ္ႀကီးအၿဖဲသားႏွင့္ထို၂ေယာက္သီခ်င္းဆိုေသာပုံစံေလးကိုအေရွ႕ကေနနားေထာင္ေနေတာ့သည္။
သီခ်င္းေလးကေတာ့ဦးစိုင္းထီးဆိုင္၏ရွမ္းပဲပုတ္ေလးကြၽန္ေတာ္ျဖစ္သည္။
🎵ေဆာင္းႏွင္းေဖြးေဖြးကေလး...ေတာင္တန္းမ်ားၾကားမွာ....
ေအးခ်မ္းသာတဲ့ကြၽန္ေတာ္တို႔ၿမိဳ႕ကေလးကို....အလည္တစ္ေခါက္ေရာက္လာပါလားလို႔.......
ဟန္ေဆာင္မႈကင္းတဲ့ေစတနာရင္မွာ......တဂယ္ရင္းႏွီးမဲ့တို႔ရွမ္းေျမ...
ေၾသာ္..ရွမ္းပဲပုတ္လို႔ေခၚခ်င္ေခၚပါေစ....
ဒါကိုေဗြမယူနိုင္ပါဘူးေလ...🎵
သည္လိုႏွင့္ေညာင္ေ႐ႊသို႔ေရာက္လာသည္၊။.ေညာင္ေ႐ႊမွာကားကိုထား ထားခဲ့ရတာျဖစ္သည္။အင္းေလးကိုကား ႏွင့္သြားလို႔မွမရဘဲ။
ကားကိုေညာင္ေ႐ႊမွာထိန္းသိမ္းထားခဲ့၏။ထို႔ေနာက္ေလးေယာက္သားဗိုက္စာလာတာႏွင့္ေညာင္ေ႐ႊရွိစားေသာက္ဆိုင္တြင္မုန့္ဝင္စားေတာ့သည္။